Επίλυση δοκών με ροπή μονοπάκτου ή αμφιέρειστης

[ΑΡΗΣ ΧΑΝΙΑ]

αν στοχήσει στις 2 στηρίξεις ξέχνα τις αγκυρώσεις και μετά σου λέω εγώ με τι ασφάλεια κρατά τα φορτια

 

επειδη αυτά τα πράγματα τα ακούω για πρώτη φορά και δεν ξέρω και γι'αυτό ρωτώ.

 

δηλαδή λύνει το δοκάρι αμφίπακτο μαζί με το υπόλοιπο χωρικό,

 

μετά μονόπακτο μαζί με το υπόλοιπο χωρικό,

 

μετα αμφιέριστο μαζί με το υπόλοιπο χωρικό και μετά οπλίζει

 

και κάθε φορά άλλες ιδιομορφές και βγαίνει περιβάλλουσα όλων αυτών?

 

Δεν νομίζω να είναι έτσι.

Μάλλον για την 1.35G+1.5Q μιλάμε.

Απλά rigid με τον τρόπο αυτό υπερδιαστασιολογείς την στήριξη.

Ο ικανοτικός γίνεται κανονικά.

Δεν είναι κακό. Δίνεις κατ' επιλογή παραπάνω ασφάλεια σε κάποια σημεία.

Νομίζω όμως σε κάποιες περιπτώσεις που το εφάρμοσα δεν είχα αύξησή του οπλισμού.

[rigid_joint]

ok, back to the beton kalender, no problem............at all

 

και γιατί δεν αυξάνεις λίγο τα φορτία της δοκού? μήπως πειραχτεί το ευαίσθητο Κ.Μ.?

[mkalliou]

Ναι, συγνώμη που δεν το ανέφερα. Ο έλεγχος γίνεται για τα κατακόρυφα φορτία με ql^2/x,, ώστε μετά το σεισμό και σε περίπτωση αστοχίας, να φέρει με ασφάλεια τα κατακόρυφα φορτία. Υπάρχει πρόγραμμα που διαστασιολογεί και τις στηρίξεις με την ίδια λογική? Ή το κάνει κανείς με το χέρι? Δεν είναι τραβηγμένο και για τις στηρίξεις? Επηρεάζεται και ο ικανοτικός...

[sundance]

εχω μπερδευτει.

 

τελικα λυνει αμφιπακτη (μα αμφιπακτη δεν ειναι ουτως ή αλλως στο default),μονοπακτη ή αμφιαρθρωτη?

 

θα προκύψει μονόπακτη ή αμφιέρειστη (σε δίστηλο πλαίσιο).

 

το αμφιερειστη σε διστυλο πλαισιο δεν το καταλαβαινω.

 

[mkalliou]

Μισό για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Όταν λύνεις έναν φορέα, τον λύνεις με συγκεκριμένες συνδεσμολογίες των μελών για όλων των ειδών τις φορτίσεις. Στις συνήθεις πλαισιωτές κατασκευές Ο/Σ λοιπόν με αμφίπακτες δοκούς. Και έτσι διαστασιολογείς και κάνεις και τον ικανοτικό. Αν θες όμως, μπορείς να κάνεις επιπλέον έλεγχο στις δοκούς και για κατακόρυφα φορτία (1.35G+1.50Q) ως αυτές να ήταν αμφιαρθρωτές (ή μονόπακτες) και να τις εξασφαλίσεις για τα τα φορτία αυτά στην περίπτωση που στο σεισμό αστοχήσουν οι στηρίξεις.

Και ξαναλέω σε ότι αφορά στα δικά μου post, ότι αναφέρομαι στο τι κάνει το πρόγραμμα που χρησιμοποιώ, που το έχει ως επιλογή.

Έγινε ίσως καλύτερα κατανοητό τώρα?

Κύριε ελέησον... (τρις)

[rigid_joint]

εν ολίγοις:

 

αμφίπακτη για τις στηρίξεις

 

αμφιαρθρωτή για το άνοιγμα

 

και ρωτώ: γιατί δεν αυξάνεται λίγο τα φορτία που έχουν παρόμοιο αποτέλεσμα?

[mkalliou]

Αν αυξήσεις τα φορτία τις δοκού για να αυξήσεις ροπή-οπλισμούς στο άνοιγμα, θα αυξήθούν και ροπή-οπλισμός στη στήριξη, γεγονός που θα επηρεάσει και τον ικανοτικό. Επίσης θα αυξηθεί η ταλαντούμενη μάζα, άρα και η σεισμική δύναμη. Ενώ με τον τρόπο αυτό επηρεάζεις μόνο το άνοιγμα.

Αν το κάνεις επιλεκτικά σε κάποιες δοκούς που θεωρείς κρισιμότερες λόγω μεγέθους ή χρήσης η περίπτωση της αύξησης της ταλαντούμενης μάζας ίσως δεν είναι κρίσιμη, αν το κάνεις όμως μαζικά θα γίνει κρίσιμη.

Επίσης, υπάρχει και η λογική που λέει αμφιαρθρωτή δοκός για τον συνδυασμό g+ψq, αφού αυτά τα κατακόρυφα φορτία δέχεσαι ότι έχει η κατασκευή κατά τη διάρκεια του σεισμού, επομένως τα ίδια θα έχει και αμέσως μετά (ώστε να μην υπερδιαστασιολογήσεις και το άνοιγμα). Ποιο είναι όμως κρισιμότερο για το άνοιγμα? 1.35g+1.50q με αμφίπακτο ή g+ψq για αμφιαρθρωτό? Εξαρτάται από g, q, ψ και άνοιγμα.

[rigid_joint]

Αν το κάνεις επιλεκτικά σε κάποιες δοκούς που θεωρείς κρισιμότερες λόγω μεγέθους ή χρήσης η περίπτωση της αύξησης της ταλαντούμενης μάζας ίσως δεν είναι κρίσιμη, αν το κάνεις όμως μαζικά θα γίνει κρίσιμη.

δεν μίλησα για μαζικες αυξήσεις,

τελοσπάντων κάνε ότι θες

[mkalliou]

Αν το κάνεις επιλεκτικά σε κάποιες δοκούς που θεωρείς κρισιμότερες λόγω μεγέθους ή χρήσης η περίπτωση της αύξησης της ταλαντούμενης μάζας ίσως δεν είναι κρίσιμη, αν το κάνεις όμως μαζικά θα γίνει κρίσιμη.

...σε περίπτωση που δεν έγινε κατανοητό δεν είπα τι κάνω, το έγραψα και παραπάνω εξάλλου... Εδώ συζήτηση κάνουμε και ανταλλάσουμε απόψεις. Εναλλακτικές προσεγγίσεις είναι!

[Χ Επισκέπτης 1]

Αν η επιλογή "Έλεγχος ροπής διαστασιολόγησης με την ροπή μονοπάκτου" στην καρτέλα "Οπλισμός" της εντολής "Κτίριο" ή "Όροφος" του Fespa είναι ενεργοποιημένη, τότε το πρόγραμμα κάνει το εξής.

_ Γίνεται κανονικά επίλυση του χωρικού πλαισίου και διαστασιολόγηση των στηρίξεων των δοκών με τα προκύπτοντα εντατικά μεγέθη.

_ Η διαστασιολόγηση όμως των ανοιγμάτων των δοκών γίνεται με τη μέγιστη τιμή α) των εντατικών μεγεθών που προέκυψαν από την ανάλυση και β) τη ροπή που αντιστοιχεί σε μονόπακτη δοκό (9/128*q*l² ή q*l²/14,22 είναι το ίδιο) για το συνδυασμό 1,35*G+1,50*Q.

_ Ο ικανοτικός έλεγχος κόμβων γίνεται και αυτός, εφόσον βέβαια απαιτείται, με βάση τα προκύπτοντα εντατικά μεγέθη.

 

* Αυτό είναι διαφορετικό απ' το αυξήσουμε απλώς τα φορτία της δοκού γιατί τότε θα αυξήσουμε και τον οπλισμό των στηρίξεων, των στύλων κ.λπ.

* Υπήρχε αυτή η πρόβλεψη για τον έλεγχο με τη ροπή μονοπάκτου στον κανονισμό σκυροδέματος του 1954.

* Η ροπή μονοπάκτου αφορά ακραίο άνοιγμα συνεχόμενης δοκού δύο ή περισσότερων ανοιγμάτων. Όταν πρόκειται για δοκό ενός ανοίγματος τότε το Fespa ελέγχει πάλι με ροπή μονοπάκτου ενώ θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει (προς το δυσμενέστερο) τη δοκό ως αμφιέρειστη για να διαστασιολογήσει το άνοιγμα.

* Ουσιαστικά η διαστασιολόγηση με τον τρόπο αυτό θεωρεί ότι μπορεί να μην έχουμε πλήρη πάκτωση αλλά μερική πάκτωση στις στηρίξεις. Αυτό μπορεί να συμβεί αν πχ δεν λειτουργήσουν οι αγκυρώσεις όπως θεωρούμε ότι θα λειτουργήσουν. Και πώς να λειτουργήσουν όταν στην ουσία είναι ευθύγραμμες και όχι καμπύλες διότι τα τύμπανα είναι μικρότερα των ελάχιστων απαιτούμενων (βλ. D=20Φ). Ακόμα χειρότερα όταν οι ακραίοι στύλοι δεν έχουν ούτε ένα ελάχιστο μήκος πχ 40cm για Φ12 ή άλλα μικρότερα ή μεγαλύτερα όπως εκτιμούν συνάδελφοι μηχανικοί.

 

Για τον ικανοτικό των κόμβων θα πω ότι καλύτερα να τον αποφεύγουμε γιατί για να λειτουργήσει ο σχεδιασμός πρέπει αρκετές θεωρήσεις που έχουμε κάνει να είναι σωστές (πχ ft/fy που στον S500s δεν υπήρχε όριο).

Πώς όμως θα γίνει να τον αποφύγουμε;

α) επιλύοντας με q<=1,50.

β) αν το παραπάνω οδηγεί σε μεγάλες και προβληματικές από άποψη αισθητικής, λειτουργικότητας και οικονομίας διατομές τότε τοποθετώντας επαρκές πλήθος τοιχίων κατάλληλων διαστάσεων και διάταξης.

 

Προσωπικά θεωρώ την ύπαρξη επαρκών τοιχίων ως "εγγύηση" που προφυλάσσει τον μελετητή, τον επιβλέποντα, τον κατασκευαστή και τον ιδιοκτήτη από... κακοτοπιές.