Διαδοκίδωση πεδιλοδοκών

[alextsakos]

Έχω την εξής απορία:

Εστω ότι έχουμε σε ένα σημείο της θεμελίωσης δύο στύλους που δεν έιναι περασία ούτε κατά Χ ούτε κατα Υ και είναι σημείο που πρέπει να ενωθούν για να "δέσει" η θεμελίωση. Τι είναι προτιμότερο, α)να γίνει λοξή πεδιλοδοκός που να τα ενώνει ή β)να γίνει σύνδεση Τ πεδιλοδοκών, δηλαδή να φεύγει π.χ. παράλληλα με τον Χ η πεδιλοδοκός από το πρωτο στύλο και να καταλλήγει κάθετα σε μία άλλη πεδιλοδοκό που είναι παράλληλα με τον Υ και έχει ξεκινήσει από τον δεύτερο στύλο?

Γενικά πόσο περίπου είναι η ανεκτή κλίση που μπορει να έχει μια πεδιλοδοκός σε σχέση με τους άξονες?

[ΣτέφανοςΒ]

γενικά ,λοξή πεδιλοδοκός,που ενώνει τους 2 στύλους,

για πολύ μικρές κλίσεις και σχετικά μικρά μήκη Π/Δ, ενοποιούμε και τα πέλματα (σαν ραντιεδάκι)-για μεγάλα μήκη ενοποιούμε ως ένα σημείο,

(δεν έχει νόημα να αφήσεις κενό μεταξύ πελμάτων- υπό κλίση ή όχι -π.χ <+/- 50-60 εκ.-ανάλογα με την περίπτωση)

[erling]

Προτιμότερο είναι η λοξή παρά η δοκός επί δοκού.

[iovo]

Συμφωνώ και εγώ με τη χρήση της λοξής δοκού.

[jimis9497]

Στη θεμελίωση δεν υπάρχει πρόβλημα για το πως θα τρέξουν οι πεδιλοδοκοί. Δεν υπάρχει πρόβλημα ούτε αισθητικής ούτε κατασκευαστικό.

 

Καλύτερα από άποψη λειτουργίας είναι η λοξή πεδιλοδοκός, παρά το Τ.