Τραγελαφικά σε Δημόσιες Υπηρεσίες και απαράδεκτες συμπεριφορές

[DIMITRIS80]

Η Δανάη έχει απόλυτο δίκιο. Ο μέσος δημόσιος υπάλληλος δεν μπορεί παρά να αντικατοπτρίζει το επίπεδο του μέσου Ελληνα. Η δεξαμενή από την οποία επιλέγονται με τα όποια κριτήρια (και εδώ είναι το πρώτο στάδιο της ασθένειας) οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι η ελληνική κοινωνία και με λύπη μου διαπιστώνω καθημερινά πως τα ελαττώματα που προσάπτουμε στους δημόσιους λειτουργούς, είναι τα ελαττώματα που κουβαλάει η πλειονότητα των Ελλήνων. Την αγένεια, την νωθρότητα, την αδιαφορία, την φιλοσοφία της ελαχίστης προσπάθειας, την συναντούμε καθημερινά, στο δρόμο όταν οδηγούμε, στα καταστήματα όταν ψωνίζουμε, στα εκπαιδευτήρια από όπου περάσαμε και σε τόσους άλλους τομείς της καθημερινής μας ζωής. Ολα τα παραπάνω, μεγεθύνονται υπό το πρίσμα των συνθηκών εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων όπως το κακό εργασιακό περιβάλλον από υλικοτεχνικής άποψης ( από την δική μου εμπειρία 2 στις 10 πολεοδομίες έχουν κτίρια τα οποία να είναι απλώς υποφερτά από τους υπαλλήλους), τα ελλειπή βοηθήματα (υπολογιστές, βιβλιοθήκες κλπ.) , η ελλειπής επάνδρωση των υπηρεσιών και φυσικά η συσσωρευμένη πληροφορία την οποία καλούνται να μεταδώσουν στον πολίτη. Ενα καλό βήμα , πέραν από τα αυτονόητα όπως η βελτίωση των εγκαταστάσεων, η επιμόρφωση του υπάρχοντος προσωπικού και ο γενικοτερος εκμοντερνισμός των υπηρεσιών, πιστεύω πως είναι η προσπάθεια να απεμπλακούν οι υπάλληλοι σε κάποιες περιπτώσεις από την προσωπική επαφή με τον πολίτη. Μου φαίνεται αδιανόητο να πρέπει να απασχολείται ένας εργαζόμενος για να μου δώσει μια τεχνική έκθεση εφαρμογής Ρ.Γ., ή ένα απόσπασμα ρυμοτομικού σχεδίου, ή έναν πίνακα πράξης εφαρμογής, ή όρους δόμησης ή τόσα άλλα στοιχεία στα οποία ο καθένας από εμας θα μπορούσε να έχει πρόσβαση χρησιμοποιώντας ένα στοιχειώδες gis. Πρέπει να ληφθεί μία απόφαση από την διοίκηση και να γίνει άμεσα ψηφιοποίηση όλων των στοιχείων που χρειάζεται ένας μηχανικός για να δουλέψει ώστε να διευκολυνθεί η πρόσβαση σε αυτά.

Γενικότερα πάντως, όσο ο κάθε πολίτης στρουθοκαμηλίζει και δεν αντιλαμβάνεται πως η καλή συμπεριφορά , η συνέπεια και η προσπάθεια για βελτίωση του ιδίου, είναι ουσιώδη βήματα για την βελτίωσης της κοινωνίας στην οποία ζει, είναι ανώφελο να περιμένουμε βελτίωση σε οποίονδήποτε τομέα όπως είναι οι δημόσιες υπηρεσίες.

[chris12]

Πρέπει να ληφθεί μία απόφαση από την διοίκηση και να γίνει άμεσα ψηφιοποίηση όλων των στοιχείων που χρειάζεται ένας μηχανικός για να δουλέψει ώστε να διευκολυνθεί η πρόσβαση σε αυτά.

 

Ναι άρκει να μας δώσουν πρόσβαση σε αυτά.

[Χ Επισκέπτης 1]

ΔΩΡΕΑΝ, να προσθέσω.

Εδώ όμως το Εθνικό Τυπογραφείο ζητά από τους πολίτες συνδρομή για να κατεβάσουν τους νόμους σε μορφή pdf. Υπενθυμίζω ότι άγνοια του νόμου δεν δικαιολογείται. Πώς όμως θα μάθω τι λέει ο νόμος όταν δεν έχω πρόσβαση σ' αυτόν; Δεν θεωρώ ότι το κείμενο σε μορφή εικόνας που διαθέτει δωρεάν το Εθνικό Τυπογραφείο είναι κατάλληλο για την ενημέρωση των πολιτών. Δεν έχουν όλοι αετίσια μάτια.

[CostasV]

Με αφορμή την κουβέντα του dimitris80 σχετικά με ... την φιλοσοφία της ελαχίστης προσπάθειας, την συναντούμε καθημερινά, στο δρόμο όταν οδηγούμε, αναρωτήθηκα αν η ελάχιστη προσπάθεια είναι κάτι κακό ή όχι;

 

Εχει γραφτεί ένα βιβλίο σχετικό με το ζήτημα αυτό, από Κοριν Μάιερ (υπάλληλο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης), που νομίζω μας λέει πολλά.

 

Παραθέτω την βιβλιοκριτική του βιβλίου αυτού

 

Ο τίτλος Καλημέρα τεμπελιά παραπέμπει ευθέως στη Φρανσουάζ Σαγκάν - κυρίως στα γαλλικά, όπου υπάρχει ηχομιμητική διάθεση: Bonjour paresse κατά το Bonjour tristesse.. Αντί μιας ανάλαφρης νουβέλας με κοσμικό χαρακτήρα έχουμε Το εγχειρίδιο του λουφαδόρου, όπως είναι ο επεξηγηματικός τίτλος του βιβλίου.

H πρόταση της Κορίν Μαϊέρ συμπυκνώνεται στο εξής: δεν έχει νόημα να καταβάλλει κανείς τα μέγιστα όταν εργάζεται σε μια μεγάλη επιχείρηση (σημείωση δική μου : και το Δημόσιο είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση της Ελλάδας) ως μεσαίο στέλεχος· στο τέλος του μήνα θα εισπράξει τα ίδια...

. Είναι το γνωστότερο από τα βιβλία της οικονομολόγου, η οποία εργάζεται στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης ..

Το πνεύμα του βιβλίου παραπέμπει σε πλήθος εγχειριδίων που κατακλύζουν την αμερικανική αγορά. Αυτό που διαφοροποιεί την έκδοση είναι το χιούμορ. Με την περιπαικτική διάθεση και τα ολιγοσέλιδα κεφάλαια θυμίζει αρκετά το Business class του Γερμανού Μάρτιν Ζούτερ - αν και εκείνος προσπαθεί να κατασκευάσει μικρά αφηγήματα. Οι τίτλοι των κεφαλαίων προδίδουν επακριβώς το πνεύμα του εγχειριδίου: H στρατηγική: περί της τέχνης να δείχνεις πιο έξυπνος, Απασχόληση και απασχολησιμότητα: μάθε να πουλιέσαι, να χρησιμοποιείς την προβολή, Το βασικό στέλεχος: συντηρητικός μικροαστός, κατά προτίμηση αρσενικός, Το άχρηστο ως παγκόσμιος νόμος που επιτέλους αποκαλύφθηκε. H Κορίν Μαϊέρ αποσαφηνίζει από τις πρώτες σελίδες ότι δεν ανήκει στην κατηγορία των αναλυτών που γράφουν για τον εργασιακό χώρο χωρίς να έχουν ποτέ εργαστεί - δηλαδή των πανεπιστημιακών και των γκουρού του μάνατζμεντ.

H συγγραφέας θέλει να λειτουργήσει απελευθερωτικά για τους αναγνώστες της και τους καλεί να ακολουθήσουν το παράδειγμά της: «Εργάζομαι με μερική απασχόληση και αφιερώνω τον περισσότερο χρόνο μου σε πιο συναρπαστικές δραστηριότητες. Μιμηθείτε με, μικρά στελέχη, μισθωτοί συνάδελφοι, νεο-σκλάβοι, κατάδικοι του τριτογενούς τομέα, αναπληρωματικοί στην οικονομική διαδικασία, αδερφοί και αδερφές μου που σας καθοδηγούν μικροί, άχρωμοι και δουλοπρεπείς αρχηγοί, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να ντύνονται σαν καραγκιόζηδες όλη την εβδομάδα και να χάνουν τον καιρό τους σε άχρηστες συσκέψεις και αδιάφορα σεμινάρια». H Κορίν Μαϊέρ προτείνει ουσιαστικά την υιοθέτηση μιας αδιάφορης στάσης από όσους δεν είναι διευθυντές υπενθυμίζοντας ότι είναι πολύ μικρό το ποσοστό εκείνων που ανεβαίνουν στην ιεραρχία. Είναι της λογικής «μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει» και βαρύνεται από μια νομοτέλεια της αποτυχίας για όσους έχουν φιλοδοξίες όντας σε μεσαίες κλίμακες.

Δεν αντιλαμβάνεται καμία χαρά της εργασίας, καμία δημιουργική διάθεση, θεωρώντας ότι προκόβουν μόνον όσοι πουλάνε φούμαρα. Προτείνει ένα πρότυπο εργαζομένου που περνάει απαρατήρητος, λέει πάντα «ναι» για να αποφεύγει τις συγκρούσεις, αντιγράφει τους προϊσταμένους για να γίνει αρεστός, λέει κοινότοπες ιδέες για να ξεγλιστρήσει σε μια σύσκεψη. Ολα αυτά τα θεωρεί αρετές όταν γίνονται συνειδητοποιημένα.

Το Καλημέρα τεμπελιά είναι αστείο, αλλά ας κατατεθεί μια ένσταση. Ο έχων τάσεις λούφας δεν θα διάβαζε το Εγχειρίδιο του λουφαδόρου, πολλώ δε, δεν θα καθόταν ποτέ να το γράψει.

ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ | Κυριακή 24 Απριλίου 2005

Βιβλιοκριτική από την Εφημερίδα : Το Βήμα

 

 

Τελικά, μήπως οι έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι είναι πολύ προχωρημένοι, αφού εφαρμόζουν αυτά που λέει η συγγραφέας εδώ και δεκαετίες, και δεν το γνωρίζουμε ;

[DIMITRIS80]

Οσον αφορά το δωρεάν που ανέφεραν οι συνάδελφοι με βρίσκουν σύμφωνο πως έτσι θα έπρεπε να είναι, αλλά ακόμα και κάποια μικρή χρέωση να υπάρχει (που δεν θα έπρεπε καθώς ο εκσυγχρονισμός της υπηρεσίας είναι χρέος της ) όσο αυτή δεν αγγίζει όρια αισχροκέρδειας, ας υπάρξει.

 

Οσον αφορά το προαναφερθέν βιβλίο, αν και σέβομαι τις απόψεις του καθενός, πόσο μάλλον όταν κάποιος έχει αναλωθεί γράφοντας ενα ολόκληρο βιβλίο στο να τις υπερασπίσει και να τις τεκμηριώσει, διαφωνώ κάθετα με ότι πρεσβεύει. Η συγγραφέας απλώς έτυχε να είναι ένας από τους άτυχους ανθρώπους που ..."Δεν αντιλαμβάνεται καμία χαρά της εργασίας, καμία δημιουργική διάθεση, θεωρώντας ότι προκόβουν μόνον όσοι πουλάνε φούμαρα "

Κάποιος που δεν αντιλαμβάνεται τον δημιουργικό χαρακτήρα της εργασίας, κάποιος που δεν παίρνει χαρά από την εργασία του η οποία του προσφέρει τα προς το ζην (και στην συγκεκριμένη υπάλληλο εκτιμώ και προς το ΕΥ ζην..) ,δεν πρόκειται ποτέ να γίνει καλός και ευσυνείδητος στην δουλειά του. Και εκεί έγκειται η αλλαγή της κουλτούρας στην οποία αναφέρθηκα, αφενός εκ μέρους των ίδιων των υπηρεσιών να κάνουν κάποια βήματα ώστε οι υπάλληλοι να αντλούν μεγαλύτερη (όση και αν είναι αυτή) ευχαρίστηση από την δουλειά τους, και αφετέρου εκ μέρους των εργαζομένων που πρέπει να εκτιμήσουν πως η εργασία τους είναι το κύριο βιοποριστικό τους μέσο αλλά και είναι ένας τομέας που καταλαβάνει ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής τους για να είναι δυστυχισμένοι σε αυτή.

Μεγαλύτερη προσπάθεια μπορεί να είναι απλή υπόθεση σε απλούς τομείς. Μπορεί να είναι το σκανάρισμα των όρων δόμησης ωστέ να δίνονται άμεσα και εύκολα σε ένα στοιχειώδες σκάνερ Α4, μπορεί να είναι ενα excelόφυλλο με τα διατάγματα των σχεδίων πόλεως ώστε να είναι πιο εύκολη η αναζήτηση, μπορεί να είναι η αρχειοθέτηση, η φύλαξη κλπ. Πόσο πιο άνετη μπορεί να κάναν την καθημερινότητα του υπαλλήλου τέτοιες μικρές κινήσεις? Μικρές κινήσεις ίσως με μη ανταποδωτικό χαρακτήρα εάν θεωρούμε πως ανταπόδωση είναι μονάχα ενα χρηματικό bonus αλλά με αποτέλεσμα την διευκόλυνση της καθημερινότητας μας.

Ρομαντικά όλα αυτά μαλλον και εκτός πραγματικότητας.

[giannist]

Γενικότερα πάντως, όσο ο κάθε πολίτης στρουθοκαμηλίζει και δεν αντιλαμβάνεται πως η καλή συμπεριφορά , η συνέπεια και η προσπάθεια για βελτίωση του ιδίου, είναι ουσιώδη βήματα για την βελτίωσης της κοινωνίας στην οποία ζει, είναι ανώφελο να περιμένουμε βελτίωση σε οποίονδήποτε τομέα όπως είναι οι δημόσιες υπηρεσίες.

 

Ας μην μεταβιβάζουμε ευθύνες άλλων, σε πολίτες γιατί είναι εντελώς άδικο.

Επειδή το σωστό είναι να μιλάμε ποιο χειροπιαστά ρωτώ λοιπόν και όχι απαραίτητα τον Δημήτρη.

 

Όταν ζητάω από τον μηχανολόγο της πολεοδομίας να μου ελέγξει την ύδρευση αποχέτευση ενός διώροφου και με καθυστερεί ένα μήνα χωρίς λόγο, επειδή πιθανόν τις μελέτες τις έκανε άλλος μηχανολόγος και όχι ο ίδιος, που στη τελική δεν έχει το δικαίωμα αυτό , τότε φταίει ο πολίτης?

 

Όταν πάω στο ΙΚΑ και πίσω από το τζάμι είναι μία θεία έτοιμη να πάρει σύνταξη και δεν δίνει σημασία σε κανέναν (προφανώς επειδή έχει πολλά χρόνια στην πλάτη της), τρώγοντας σουσαμένιο κουλούρι , τότε φταίει ο πολίτης.

 

Όταν πας σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και ψάχνεις τον γιατρό και εκείνος κάνει βόλτες από εδώ και από εκεί & όταν επιτέλους μπαίνει στο ιατρείο του , να λέει έχω συμβούλιο, τότε φταίει ο πολίτης.

 

Όταν πας στην εφορία και ο μπάρμπας έχει τα πόδια απάνω στο γραφείο, φταίει ο πολίτης.

 

Όταν πας στο λιμενικό να θεωρήσεις μια άδεια και ο αγράμματος και αγενής λιμενοφύλακας νομίζει ότι είναι στρατηγός και σε προσβάλει, επειδή φοράει μια στολή και επειδή μπήκε εκεί που μπήκε με άλλους μεθόδους και όχι αξιοκρατικά, νομίζοντας ότι ΚΑΝΕΝΑΣ δεν τον αγγίζει πια , φταίει ο πολίτης.

 

Έχουν αλλάξει οι εποχές προσπαθούμε να πάμε μπροστά σαν κοινωνία, αλλά το ευρύτερο γενικά δημόσιο προχωράει πολύ πιο αργά.

 

Και πώς να προχωρήσει όταν στην προκήρυξη της πυροσβεστικής πέρσι έγραφε κάτω κάτω , ενστάσεις δεν γίνονται δεκτές και τα έγγραφα μετα τον διαγωνισμό καταστρέφονται. Θα μπορούσε να γράφει καλύτερα μέσα στην προκήρυξη «τι κομμα ψηφίζεις, βαλε Χ στο σωστό τετραγωνάκι.»

 

Σαφώς υπάρχουν καταστάσεις μέσα σε υπηρεσίες που προκαλούν αγανάκτηση στους υπαλλήλους τους, αλλά για αυτό δεν φταίει ο πολίτης αλλά οι ανώτεροι διευθυντές , πολιτικοί και δεν ξέρω γώ τι, που στην τελική και αυτοί δημόσιοι υπάλληλοι είναι.

Συμφωνώ γενικα με τα γραφόμενα σας παραπάνω αλλά η συγκεκριμένη παράγραφο είναι για μενα εντελώς λάθος..

[kosmel]

Εμείς φταίμε για όλα....

Εμείς τους αφήνουμε να μας συμπεριφέρονται έτσι.

Αν όλοι εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες τους φερόμασταν με τον ίδιο τρόπο που μας φέρονται αυτοί ή και αν δεν κατεβάζαμε το κεφάλι κάθε φορά που κάποιος Δ.Υ. μας μιλούσε ή μας φερόταν ασχημα, τότε όλα θα ήταν διαφορετικά.

Τώρα το έχουν βρει το κόλπο... και εμείς (ειδικά οι νέοι) δεν λέμε τίποτα γιατί φοβόμαστε τις συνέπειες....(άντε να τσακωθείς με κανέναν υπάλληλο της πολεοδομίας και αν μπορέσεις να βγάλεις άδεια ποτέ....)

[DIMITRIS80]

Ακριβέστατη η εικόνα που παρουσιάζεις Γιάννη και δεν πρόκειται να διαφωνήσω. Αλλωστε και εγώ έχω βιώσει σχεδόν όλες τις περιπτώσεις που προανέφερες.

Απλά όπως είπε και ο συνάδελφος kosmel όλα αυτά γίνονται με την ανοχή των περισσότερων.

Και αυτό γιατί θέλουν να γνωρίζουν πως με την ίδια άνεση που ο δημοσιος υπάλληλος της Α υπηρεσίας τους έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια , αργότερα μπορεί να χρειαστεί να τσεπώσει κανα 50αρικάκι για μια μικροεξυπηρέτηση. Και το θέλει αυτό! Φτιάχνεται με αυτό ο μέσος Ελληνας πολίτης που ψάχνει πάντα τρόπους πλάγιους , νομότυπους ή οχι, για να ..επιταχύνει διαδικασίες, να...παρακάμψει εμπόδια . Και στην τελική ο υπάλληλος της πολεοδομίας κάποτε ελεύθερος επαγγελματίας σαν εμένα και εσένα ήταν. Και τελικά έφτασε εκεί που είναι. ΔΕΝ δεχομαι πως το δημόσιο και οι συνθήκες που επικρατούν εκεί, μπορεί να διαβρώσει τόοοοσο πολύ έναν καθ' όλα συνεπή, αξιοπρέπη και εργατικό επαγγελματία όταν αυτός ενταχθεί στις τάξεις του. Πες οτι φταίει η παιδεία, πες οτι φταίνε οι ιστορικές συγκυρίες , πες οτι φταίει στο κάτω κάτω η πάστα του λαού μας, δεν ξέρω. Εγώ παντως αυτό βλέπω και δυστυχώς θα ήθελα να βλέπω πολυ μεγαλύτερη βελτίωση.

[zena13]

Πέρα από τα όσα παραπάνω, τα οποία σέβομαι και υιοθετώ, μήπως έχετε αναρωτηθεί γιατί να θέλει να γίνει δημόσιος υπάλληλος κάποιος που έχει:

1. Δίπλωμα πολυτεχνείου

2. μεταπτυχιακό

3. διδακτορικό

4. τρείς ξένες γλώσσες σε επίπεδο διδασκαλίας

5. ερευνητική δράση και συγγράματα

οέο!!!! γιατί!!!!

Ολα τα παραπάνω είναι αληθή και είναι τα προσόντα του πρώτου σε διαγωνισμό ΑΣΕΠ για μια θέση σε Νομαρχία της χώρας. Και δε μιλάμε για Αθήνα ή Θεσαλλονίκη!

 

Οσο για την "εγκριση εργασιών" σκέτη ή όχι είναι το ίδιο πράγμα, απλά δεν το γράφει κάπου και ότι δεν είναι γραμμένο πολλοί από τους δημοσίους υπαλλήλους δεν το δέχονται.

 

Το ΔΩΡΕΑΝ στην ενημέρωση των νόμων θα έπρεπε να είναι αυτονόητο αλλά μάλλον έχουμε βολευτεί όλοι με κάτι κωδικούς που κυκλοφορούν (πάλι καλά δηλαδή) και ευτυχώς κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά για πόσο ακόμα?

[ΑΡΗΣ ΧΑΝΙΑ]

Ένας από τους λόγους μάλλον είναι και αυτός