Μια πολύχρωμη αναπαράσταση του Παρθενώνα στην Μελβούρνη της Αυστραλίας

[Engineer]

Όταν ο Σίγκμουντ Φρόιντ επισκέφτηκε τον Παρθενώνα ως νεαρός άνδρας, διαπίστωσε ότι διατάρασσε την αίσθηση της πραγματικότητας. Κάτι σχετικά με τις ηλιόλουστες στήλες και την ακριβή γεωμετρία του φαινόταν εξωπραγματικό. Παρά τη μεγάλη του κλίμακα, σκαρφαλωμένος πάνω από την Αθήνα, ήταν ένας τόπος οικειότητας και παιχνιδιού. Ο Φρόιντ μπορούσε να διαισθανθεί τα πολλά του φαντάσματα, από τα σώματα που έπεσαν από τους Οθωμανούς κατακτητές μέχρι τους Έλληνες της αρχαιότητας που μαζεύονταν για να τραγουδήσουν, να φιληθούν και να προσευχηθούν.

Μακριά από την ίδια την Αθήνα, ο Παρθενώνας ξαναχτίζεται στη Μελβούρνη της Αυστραλίας ως μέρος της ετήσιας επιτροπής αρχιτεκτονικής της Εθνικής Πινακοθήκης της Βικτώρια, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα της Guardian.

Το Temple of Boom σχεδιάστηκε από τους Adam Newman και Kelvin Tsang, οι οποίοι συνέλαβαν το έργο κατά τη διάρκεια του lockdown. Η κατασκευή είναι κατασκευασμένη από σκυρόδεμα ενισχυμένο με γυαλί και υψώνεται από τους κήπους NGV σαν ένα κομμάτι πολυτελούς Meccano. Προσκαλεί το κοινό να αναλογιστεί όχι μόνο την ομορφιά του Παρθενώνα, αλλά και την περίπλοκη ιστορία του.

«Είναι αυτό το πράγμα που υπάρχει εδώ και 2.500 χρόνια», λέει ο Newman. «Έζησε αυτή την εκπληκτική ζωή σε ένα πλήθος διαφορετικών μορφών, από ναό σε θησαυροφυλάκιο μέχρι εκκλησία, τζαμί, σπίτι για ανύπαντρες γυναίκες και αποθήκη πυρομαχικών. Είναι μια “λαγουδότρυπα” από άποψη έρευνας και ενδιαφέροντος. Το υπόβαθρο του σχεδίου χρησιμοποιούσε αυτό το πολύ ισχυρό σύμβολο που σημαίνει τόσα πολλά διαφορετικά πράγματα για τόσους πολλούς ανθρώπους».

Η αρχή της αντιπαράθεσης για τα γλυπτά του Παρθενώνα

Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Thomas Bruce, γνωστός ως Λόρδος Έλγιν, διευκόλυνε την αφαίρεση μαρμάρινων γλυπτών από τα αγάλματα και τα αετώματα του Παρθενώνα. Τους έβαλε να μεταφερθούν μέσω θαλασσοταραχής στο Βρετανικό Μουσείο, όπου διαμένουν μέχρι σήμερα. Σχεδόν αμέσως μετά την άφιξή τους στις αγγλικές ακτές, ξεκίνησε μια εκστρατεία για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στην Αθήνα.

Πέρυσι, ο τότε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Μπόρις Τζόνσον, απέρριψε αφανώς το ενδεχόμενο τα γλυπτά να επιστραφούν ποτέ στην Ελλάδα, ενώ το Βρετανικό Μουσείο έχει δηλώσει κατηγορηματικά ότι μόνο θα τα δανείσει και περιμένει μετά να επιστραφούν.

This evening’s opening of the @NGVMelbourne 2022 Architecture Commission. Designed by Adam Newman and Kelvin Tsang, the Temple of Boom is a very Melbourne take on the Pantheon, with a summer-long program of NGV-curated performances, live music and talks. #australia #art pic.twitter.com/iKBQjdzbqe

— Cristian Bonetto (@CristianBonetto) November 21, 2022

 

Κατά τη σύλληψη του Temple of Boom, πόσο ήταν αυτή η αντιπαράθεση στο μυαλό του Newman και του Tsang;

«Ήταν σίγουρα κομμάτι της σκέψης, αλλά όχι στην πρώτη γραμμή όσον αφορά το να ενημερώσουμε για αυτό», λέει ο Newman. «Μία από τις κρίσιμες πτυχές αυτού του κτιρίου είναι ότι οποιοσδήποτε τρόπος με τον οποίο το εξετάζετε ή το συζητάτε γίνεται απίστευτα φορτωμένος. Είναι πιθανώς απλώς θέμα χρόνου το Βρετανικό Μουσείο και η βρετανική κυβέρνηση να συναινέσουν να επιστρέψουν. Υπάρχει πολύ περιορισμένο επιχείρημα από την πλευρά της διατήρησης. Το έργο μας είναι μέρος της συζήτησης».

«Καμβάς» για ντόπιους καλλιτέχνες της Μελβούρνης

Με την πρόθεση να επεκταθεί ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαμε να δούμε τον Παρθενώνα, το Temple of Boom παρουσιάζει ντόπιους καλλιτέχνες της Μελβούρνης που έχουν ζωγραφίσει τη δομή σε στρώσεις. Περπατώντας ανάμεσα στις κολώνες, τα μάτια σου πετάνε συνεχώς ανάμεσα σε φυτά και σιλουέτες. Μερικά από τα μπλοκ χρώματος έχουν την επίδραση ενός βιντεοπαιχνιδιού. Ο χώρος αισθάνεται ιλιγγιώδης και γιορτινός.

Μιλώντας με την καλλιτέχνη Manda Lane, της οποίας το έργο κοσμεί μεγάλο μέρος της δομής, αναφέρεται στην αγάπη της για τον ελληνικό μύθο όπου η θεά Αθηνά φυτεύει μια ελιά δίπλα στον Παρθενώνα.

«Έμεινα πραγματικά εντυπωσιασμένη από το πώς η ελιά έχει ένα βαθύ ριζικό σύστημα που μπορεί να αντέξει τη φωτιά ή τη σύγκρουση. Μου αρέσει πολύ η ιδέα της δύναμης της φύσης. Αν δεν κατασταλεί, εμφανίζεται με εκπληκτικούς τρόπους», λέει.

«Η δουλειά μου θέτει ένα ερώτημα: πώς διευκολύνουμε τον δημόσιο χώρο και την αρχιτεκτονική με τρόπο που να επιτρέπει την ελεύθερη ροή οργανικής συμπεριφοράς και  ανάπτυξης των φυτών;»

Πηγή: Guardian

View full είδηση