Ανακαίνιση μονοκατοικίας του '50, εν μέρει φτιαγμένη με μπαγδατί

[Giteana]

@Pavlos33 ίσως να μην το έθεσα σωστά στο αρχικό ποστ του νήματος, οπότε να το ξεκαθαρίσω τώρα. Ο φέρων οργανισμός του μισού κτηρίου (δύο δωμάτια), είναι ξύλινος, φτιαγμένος με την τεχνική του μπαγδαντί, οπότε και δεν έχουμε τοιχοποιίες με πλίνθους ή πέτρα. Η στέγη αυτού του τμήματος είναι με κεραμίδια -τρίριχτη κεραμοσκεπή. Το υπόλοιπο του κτηρίου (τρία ακόμη δωμάτια) είναι χτισμένο με τσιμεντόλιθα και στο δώμα έχει πλάκα (ταράτσα), παρότι το ένα εκ των τριών δωματίων με τα τσιμεντόλιθα έχει επίσης κεραμίδια (μή με ρωτάτε τι διάτανο κάνανε όταν το έφτιαχναν, δεν είχα καν γεννηθεί).  Μια φωτό -κακής ανάλυσης δυστυχώς, από το Google Earth, δείχνει το πάνω μέρος του κτηρίου.

Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες του σπιτιού, πέραν από μιας επίσης από Google Earth που δεν ξέρω αν θα εξυπηρετούσε καθόλου μιας και δείχνει απλώς τον έναν εξωτερικό τοίχο του σπιτιού και τμήμα της αυλής. Αν θέλετε την ανεβάζω. 

Εντωμεταξύ, όσο εγώ τραβάω τα μαλλιά μου με την παρούσα κατασκευή του μπαγδαντί, κάποιοι χρησιμοποιούν την τεχνική στο τώρα υπό το πρίσμα των βιοκλιματικών κατασκευών: Οικολογική δόμηση Βόλος και εδώ για το ίδιο κτήριο τελειωμένο: Βιοκλιματική αρχιτεκτονική, Βόλος

 

@tetris ναι, ισχύει ότι το επίχρισμα ενισχυόταν με κατσικότριχες ή κάτι ανάλογο. Γενικά πάντως, ειλικρινά απορώ πώς καταφέρνει και στέκει όρθιο μετά από εβδομήντα χρόνια. Εντωμεταξύ πολύ αστεία η σκηνή με τον Παγδατή  

 

Edited Μάιος 14 , 2023 by Giteana

[tetris]

6 λεπτά πριν, Giteana said:

κάποιοι χρησιμοποιούν την τεχνική στο τώρα υπό το πρίσμα των βιοκλιματικών κατασκευών:

1. Σε κάθε εποχή (και περιοχή) χρησιμοποιούνται στη δόμηση τα υλικά που είναι πιο προσιτά για τον ιδιοκτήτη. Προ 100+ ετών, ο φορέας (για τους πληβείους) ήταν από ωμοπλινθοδοδομή, ενώ για τους "ολίγους" οπλισμένη λιθοδομή. Οι κατασκευές δεν βασίζονταν σε κάποια μελέτη, αλλά στην εμπειρία των μαστόρων. Οι τεχνικές αυτές, έχουν σχεδόν εκλείψει σήμερα λόγω, αφενός μεν της ευελιξίας στο σχεδιασμό που παρέχουν τα σύγχρονα υλικά, αφετέρου δε στη μεγαλύτερη ασφάλεια έναντι σεισμού. Για την προσπάθεια αναβίωσής τους, ισχύει το "όποιος έχει πολύ πιπέρι, ρίχνει και στα λάχανα"

2. Το άρθρο που αναφέρεις, για κάποιο γνώστη του αντικειμένου, αποτελεί "γκρίζα" διαφήμιση. Υπό τη σκέπη της οικολογίας, έχουν γίνει σημεία και τέρατα. Και το "βιοκλιματικό" σηκώνει πολλή συζήτηση. Η μελέτη του δεν αποτελεί αντικείμενο μόνο του αρχιτέκτονα, αλλά και άλλων ειδικοτήτων. Και στο βιοκλιματικό σχεδιασμό δεν συμμετέχουν μόνον τα υλικά. Άλλο το να κάνεις "πειραματικές" κατασκευές, κι άλλο το να εγγυάσαι την ασφάλειά τους έναντι παντός κινδύνου. Συνεπώς, τέτοια "άρθρα", θα πρέπει να αντιμετωπίζονται  με έντονο σκεπτικισμό.

3. Το ότι το κτίριό σου έχει αντέξει στο χρόνο, δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Ειδικά, αν δεν έχει δοκιμαστεί από δυναμικά φορτία (σεισμός) ή πυρκαϊά. Το ότι αποτελείται από δυό διαφορετικούς φορείς σε επαφή μεταξύ τους, και μάλιστα χωρίς μελέτη, το καθιστά (σε συνδυασμό με την ηλικία του) λίαν επικίνδυνο 

[Giteana]

@tetris σχετικά με το άρθρο, δεν ξέρω αν αποτελεί "γκρίζα διαφήμιση" αλλά σίγουρα συμφωνώ για το ότι "όποιος έχει πολύ πιπέρι, ρίχνει και στα λάχανα". Κι ακριβώς γι' αυτό το λόγο και το δημοσίευσα. Εδώ εγώ που δεν είμαι του επαγγέλματός σας το διάβασα γεμάτη σκεπτικισμό. Αρχίζει και "πουλάει" πάντως αυτή η τάση, αλλά αυτό είναι άλλο βαρέλι με σαρδέλες κι αποτελεί θέμα για άλλο νήμα.

Το κτήριο έχει φάει έναν τουλάχιστο γερό σεισμό το 1980, αλλά ακόμη κι αυτό δε λέει τίποτα. Κι αυτή η ιστορία με τους δύο διαφορετικούς φορείς, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, ειδικά αφού όλα έγιναν χωρίς μελέτη, ήταν και ο μέγιστος προβληματισμός μου. Με στεναχωρεί που έχει καρφωθεί στο κεφάλι της μητέρας μου να πάει να μείνει εκεί και με αγχώνει η κατάσταση του σπιτιού σε σχέση με την ασφάλεια της ίδιας. Δε θα με άγχωνε το ίδιο αν παρέμενε το σενάριο πως ίσως σε κάποια μελλοντική στιγμή πήγαινα να μείνω η ίδια, γιατί δεν πιέζομαι άμεσα χρονικά για να το κάνω, οπότε θα μπορούσα σιγά σιγά να παρέμβω στο κτήριο με όποιους τρόπους γινόταν. Το να με πιέζει χρονικά τώρα η μητέρα μου γιατί της ήρθε να πάει η ίδια, είναι μια άλλη ιστορία, που με βάζει σε περιπέτειες τις οποίες θα προτιμούσα να μην εμπλεκώ, αλλά ως φαίνεται θα μπω αναγκαστικά. 

Τέλος πάντων, και πάλι ευχαριστώ όλους για την κουβέντα. Θα ψαχτώ περαιτέρω κι όταν βρεθώ επιτόπου. Καλό βράδυ.