Το πλήρες κείμενο των αποφάσεων του ΣτΕ για τον ΝΟΚ

[fckaragian]

1 ώρα πριν, kan62 said:

Το ΣτΕ δεν ασχολείται με τις επιμέρους περιπτώσεις της παρ.8 του άρθρου 15. Τις θεωρεί (πάντα αναφερόμενο σε αυτές ως διατάξεις του άρθρου 15, παρ.8) ως μέρος του συστήματος κινήτρων το οποίο κρίνεται αντισυνταγματικό, σύμφωνα με τις σκέψεις 32-34, καταλήγοντας ως εξής :

... Κατόπιν των ανωτέρω, το σύστημα των κινήτρων του ΝΟΚ αντίκειται στο άρθρο 24 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος. Τούτο όχι, κατ’ αρχήν, εξαιτίας του περιεχομένου των επίμαχων διατάξεων, κατά τα γενόμενα ανωτέρω δεκτά, αλλά για τον λόγο ότι παρέχεται με τις διατάξεις αυτές, απ’ ευθείας στις υπηρεσίες δόμησης, η δυνατότητα να εκδίδουν οικοδομικές άδειες, κατ’ απόκλιση, και μάλιστα ουσιώδη, από τους ισχύοντες με βάση το πολεοδομικό καθεστώς κάθε περιοχής όρους δόμησης ...

Όταν λοιπόν θα υπάρξει η προσφυγή για τη χρήση των περιπτώσεων α ή β της παρ.8 του άρθρου 15, τότε θα την εξετάσει και ειδικά αν είναι σε περιοχή όπως ο Άλιμος θα τις κρίνει επίσης αντισυνταγματικές γιατί ο Άλιμος έχει ύψος "κατά ΝΟΚ". Αν όμως η περιοχή έχει ύψος καθοριζόμενο με ειδικό διάταγμα ή αριθμητικά, τότε δεν θα κρίνει την άδεια υπόλογη αντισυνταγματικής διάταξης (γιατί το ίδιο το ΣτΕ έχει πει ότι είναι συνταγματική) και θα προτρέψει τον νομοθέτη να νομοθετήσει ορθά στο μέλλον.

Οι αποφάσεις του ΣτΕ κρίνουν ad hoc κάθε περίπτωση. Το εδάφιο που παραθέτεις παραπέμπει γενικά στις διατάξεις του νόμου. Ποιες διατάξεις του ΝΟΚ;

Σύμφωνα με την απόφαση και με βάση το περιεχόμενό της, κρίνονται αντισυνταγματικά τα ακόλουθα:

• Άρθρο 10, παρ. 1 (αύξηση συντελεστή δόμησης του οικοπέδου έναντι μείωσης της κάλυψης ή και άλλων αντισταθμισμάτων).
• Άρθρο 15, παρ. 8, περ. γ΄ και δ΄ (προσαύξηση ύψους κατά 2 μ. λόγω φυτεμένου δώματος και λόγω μείωσης της κάλυψης).
• Άρθρο 19, παρ. 2 (προσθήκη χώρου κύριας χρήσης 35 τ.μ. στο δώμα λόγω φύτευσης).
• Άρθρο 25 (αύξηση συντελεστή δόμησης λόγω ενεργειακής απόδοσης του κτηρίου).

Κατά την άποψή μου, αυτά προκύπτουν ξεκάθαρα από την απόφαση. Τώρα, αν θέλουμε να κάνουμε διασταλτική ερμηνεία της απόφασης, ναι, οκ. Όλος ο ΝΟΚ είναι για πέταμα; Οι σοφίτες; Η επέκταση των υπουργείων; Ακόμα και αυτό το 1μ της πιλοτής, που ισχύει εδώ και 40-50 χρόνια;

[kan62]

Δεν θα διαφωνήσω με την άποψή σου, απλά γιατί δεν είναι ερμηνεία  ... είναι άποψη.

Eξήγησα τι θα γίνει αν υπάρξει προσφυγή για τα α και β, ανά περίπτωση. Επειδή θα γίνει και εδώ θα είμαστε ... ας περιμένουμε να δούμε.

Αυτό το "1μ της πιλοτής, που ισχύει εδώ και 40-50 χρόνια" μπορείς να το αναλύσεις με ποιο τρόπο ισχύει ;

[BAS]

To 1 μέτρο για την πιλοτή σε συνδυασμό με την ύπαρξη θέσεων στάθμευσης, ισχύει από το 1973 ξεκάθαρα, ήτοι 52 χρόνια. 

Θεωρητικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν θέμα αμφιβολίας, απλά δείχνει την ανεπάρκεια κάποιων καλοπληρωμένων, που γράφουν 500 σελίδες και δεν μπορούν να διατυπώσουν απλά πράγματα. 

[kan62]

BAS,

Για να  κρίνουμε σωστά το τι γίνεται στην πορεία των κανονισμών πρέπει να είμαστε ακριβείς.

Πράγματι το 1μ υπήρξε από τον ΓΟΚ73 ενσωματωμένο στο C του κανονισμού. Την περίοδο  1979-1987 τα δύο σχετικά ΠΔ πήραν πάνω τους το σκέλος του ΣΔ των χώρων στάθμευσης, καταργώντας τις σχετικές διατάξεις του ΓΟΚ73, αφήνοντας όμως πάντα το θέμα του 1μ στον κανονισμό. Τα ΠΔ όμως έδιναν πάντα αυτό το 1μ και στις περιοχές που δεν ήταν "κατά ΓΟΚ" (ειδικές περιοχές ή με αριθμητικά οριζόμενο ύψος) γιατί θα ήταν μια αντισυνταγματική επιβάρυνση η μη παροχή του. Οι περιοχές που από άλλους υπέρτερους κανόνες έπρεπε να προστατευτούν έλεγαν αρμοδίως στους όρους δόμησης "όχι pilotis".

Ο μίζερος ΓΟΚ85 ήρθε και έκοψε το 1μ (μαζί με άλλες μιζέριες που έκανε στα ύψη) αλλά το ΠΔ του 87 τροποποιώντας αυτό του 79 δεν κατάλαβε τι έγινε στο σώμα του κανονισμού και συνέχισε να δίνει μόνο την εξαίρεση.

Με την εφαρμογή του ΝΟΚ, κατόπιν καταγγελιών σε "προστατευόμενες περιοχές", δημιουργήθηκε θέμα με το 1μ της εξαίρεσης του ΠΔ επειδή η παρ.3 του άρθρου 2 του ΠΔ87 όριζε τις περιοχές αυτές με άρθρο του ΓΟΚ που είχε καταργηθεί. Το υπουργείο, αντί να απαντήσει ότι οι αρχαιολογικές ή οι περιοχές με αριθμητικό ύψος δεν ορίζονται από τον ΓΟΚ85 αλλά από τους αποκλειστικά αρμόδιους (υπουργό πολιτισμού ή πρόεδρο), απάντησε ότι το 1μ πρέπει να νομοθετηθεί πάλι στον κανονισμό...

Έρχεται το 2020 (εποχή του γιούργια στον νταβά με τα κουλούρια) και μπαίνει το μέτρο στην παρ.8 του άρθρου 15 του ΝΟΚ. Όμως ο ΝΟΚ δεν ήταν διάδοχος του ΓΟΚ85 στα ύψη αλλά του ΓΟΚ73 που το 1μ το είχε ήδη μέσα στο "κατά ΓΟΚ73" ύψος, άρα εξ ορισμού (και υπολογιστικά για μας) υπάρχει και στο "κατά ΝΟΚ" ύψος.

Έτσι βρέθηκε ο ΝΟΚ μετά το 2020 να έχει ήδη 2μ με τις παρ. 8α-8β που τα έκανε 3μ με συνδυασμό των άλλων δύο περιπτώσεων της παραγράφου. Τώρα που κινδυνεύει να καταργηθεί ολόκληρη η παράγραφος 8 από το ΣτΕ, οι μεν "κατά ΝΟΚ" θα εξακολουθήσουν να έχουν το 1μ αλλά θα αδικηθούν οι υπόλοιποι γιατί δεν υπάρχει η νομοθέτηση που είπε το υπουργείο.

Τι θα μπορούσε εύκολα να είχε γίνει ;

Να διευκρινίσει το υπουργείο ότι οι ειδικές περιοχές που ορίζει το ΠΔ δεν αλλάζουν χαρακτήρα με την αλλαγή του κανονισμού, γιατί την τύχη τους ρυθμίζουν ΕΙΔΙΚΕΣ διατάξεις από άλλους αρμόδιους, να μην προσθέσει κανένα μέτρο στον ΝΟΚ, γιατί ήδη υπάρχει στο ύψος, και τέλος να γυρίσει και να υποστηρίξει καθαρά στο ΣτΕ ότι ο ΓΟΚ85 ήταν αυτός που επιδείνωσε το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής, άρα αυτός ήταν ο καταφανώς αντισυνταγματικός κανονισμός (τουλάχιστον στα ύψη) και δεν πρέπει πλέον να χρησιμοποιείται σαν πολεοδομική αναφορά σύγκρισης. Θα μπορούσε μάλιστα με απλά επιχειρήματα και τεκμηρίωση μιας σελίδας να προτείνει και άλλα μέτρα άρσης αντισυνταγματικότητας του ΓΟΚ85, ώστε να διεκδικήσει ακόμη περισσότερα ...

Με την "φανερά παρακαλετή επιχειρηματολογία" των κλιμακοστασίων και το "αίτημα αναβολής" του ΤΕΕ να επιχειρηματολογήσουν αργότερα, η υπόθεση για τις σοφίτες και τις υπόγειες επεκτάσεις (ίδια ακριβώς περίπτωση με το 1μ) μυρίζει ήδη καμμένη...

[fckaragian]

Η απόφαση 146/2025 του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε ότι η διάταξη του άρθρου 15, παράγραφος 8.α του ΝΟΚ (Ν. 4067/2012), η οποία επιτρέπει την προσαύξηση του επιτρεπόμενου ύψους κτηρίου κατά ένα (1) μέτρο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε περιοχές που διέπονται από ειδικές πολεοδομικές διατάξεις. Αυτό εγείρει το ερώτημα της ευθύνης των δικαστών που έλαβαν αυτή την απόφαση, δεδομένου ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση εφαρμοζόταν για περισσότερα από 12 χρόνια.

 

Η απόφαση αυτή εγείρει σοβαρά ζητήματα σχετικά με τη συνταγματικότητα της εκ των υστέρων κατάργησης ενός καθεστώτος που ίσχυε και εφαρμοζόταν επί 12 έτη, δημιουργώντας, κατ’ ουσίαν, πολίτες δύο ταχυτήτων. Συγκεκριμένα, η απόφαση του ΣτΕ:

1.      Ανατρέπει τη σταθερότητα του πολεοδομικού δικαίου: Πολίτες και επενδυτές που βασίστηκαν στη νομοθεσία και έχτισαν με βάση τα υφιστάμενα κίνητρα, βρίσκονται τώρα σε πλεονεκτική θέση έναντι όσων επιθυμούν να αξιοποιήσουν μελλοντικά τα ίδια πολεοδομικά δικαιώματα, αλλά δεν μπορούν πλέον λόγω της νέας απόφασης.

2.      Αντιβαίνει στις αρχές της χρηστής διοίκησης: Το κράτος, μέσω των πολεοδομικών του ρυθμίσεων, παρέχει ένα σταθερό πλαίσιο οικοδομικής δραστηριότητας. Η αναδρομική άρση των κινήτρων δόμησης συνιστά σοβαρό πλήγμα στην προβλεψιμότητα του δικαίου και στη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών.

3.      Δημιουργεί νομική ανασφάλεια: Οι αποφάσεις του ΣτΕ πρέπει να τηρούν τη συνταγματική επιταγή της ίσης μεταχείρισης των πολιτών. Ωστόσο, με την ακύρωση της προσαύξησης του ύψους μόνο για τις μελλοντικές κατασκευές, οι δικαστές κατέληξαν να ευνοούν άδικα όσους είχαν ήδη εκδώσει οικοδομικές άδειες.

 

Η απόφαση 146/2025 του ΣτΕ βασίστηκε σε μια συγκεκριμένη ερμηνεία του άρθρου 24 του Συντάγματος, το οποίο αφορά την προστασία του περιβάλλοντος και την ανάγκη ορθολογικού πολεοδομικού σχεδιασμού. Το δικαστήριο έκρινε ότι η οριζόντια εφαρμογή των κινήτρων προσαύξησης ύψους δεν μπορεί να γίνεται με γενικές διατάξεις, αλλά πρέπει να προσαρμόζεται στις ειδικές πολεοδομικές ρυθμίσεις κάθε περιοχής.

Ωστόσο, το σκεπτικό αυτό αγνοεί το γεγονός ότι:

·         Η ίδια η Πολιτεία είχε εγκρίνει και εφαρμόσει για 12 χρόνια τα εν λόγω κίνητρα.

·         Δεν υπήρξε καμία ρητή νομοθετική τροποποίηση που να καθιστά άκυρη την προσαύξηση ύψους.

·         Η δημιουργία διαφορετικών κανόνων για τις οικοδομές που πρόλαβαν να επωφεληθούν και για εκείνες που δεν πρόλαβαν έρχεται σε αντίθεση με τη συνταγματική αρχή της ισότητας.

·         Συμπέρασμα

·         Η απόφαση του ΣτΕ, αντί να ερμηνεύσει και να εξορθολογήσει την εφαρμογή του ΝΟΚ, οδηγεί σε μια άνιση και άδικη κατάσταση, όπου δημιουργούνται προνομιούχοι και αποκλεισμένοι πολίτες. Οι δικαστές, με την απόφασή τους, δεν έλαβαν υπόψη τη θεμελιώδη αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και δημιούργησαν ένα κενό που υπονομεύει την ασφάλεια δικαίου στην οικοδομική δραστηριότητα. Είναι επιτακτική η ανάγκη να εξεταστεί η δυνατότητα νομοθετικής παρέμβασης για την αποκατάσταση της ισότητας και της δικαιοσύνης στον τομέα της δόμησης.