parist43 Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 20 , 2009 Share Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 20 , 2009 Σε αντίθεση με το άλλο στρατόπεδο, οι πολίτες δεν ήταν ευτυχισμένοι/παραμυθιασμένοι... Δεν είχαν κάν "Σοβιετικό όνειρο" να κυνηγήσουν... νομίζω οτι το ανωτερω ο συναδελφος το εμπεριέχει στο κρατικομονοπωλιακός ιμπεριαλισμός που σωστά αναφέρεται στην πρώην ΕΣΣΔ.ενα κρατικομονοπωλιακο σύστημα κατουσίαν βάζει στο περιθώριο τους πολίτες του,οπότε δεν μπορούν να είναι "ευτυχισμενοι/παραμυθιασμενοι".φυσικά δεν ήταν ο μόνος λόγος.ισχύουνκαι τα υπόλοιπα που αναφέρει ο "ρωσομαθής" συνάδελφος συνάδελφε alej δεν είχαν το βασικώτερο:αξιοπρέπεια και ελευθερία.Αν απλά μιλούσες πήγαινες φυλακή για κάμποσα χρονάκια.Αν εφευγες απο το τείχος του Βερολίνου απλά σε πυροβολούσαν.και φυσικά υπήρχε αγρια εκμεταλευση τους απο το κράτος.και ούτε σπιτι είχαν.όποτε ηθελε το κράτος σου εβαζε ενα "φιλοξενούμενο" μεσα σε ενα απο τα δωμάτια του.και επίσης υπήρχε και διαφθορά.Αυτο βέβαια δεν σημαίνει ότι το σημερινό σύστημα είναι καλό. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γιαννης-ιος Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 20 , 2009 Συγγραφέας Share Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 20 , 2009 Αυτά που έχουμε είναι πολύ περισσότερα από τα κομουνιστικά καθεστώτα.Πρέπει όμως να δούμε τα πράγματα, όπως είναι μέσα από την σημερινή πραγματικότητα, η οποία λέγετε παγκοσμιοποίηση. Η παγκοσμιοποίηση έχει να κάνει με το διεθνές εμπόριο. Το εμπόριο με το δανεισμό, και ο δανεισμός με τους νόμιμους τοκογλύφους, ή αλλιώς Διεθνή νομισματικό ταμείο. Το πρόβλημα είναι, ότι ξαφνικά με το άνοιγμα στις κομουνιστικές χώρες, υπήρξε υπερπροσφορά εργασίας, σε φθηνό εργατικό προσωπικό. Τότε το δικό μας εργατικό προσωπικό, αναγκάστηκε να γίνει πιο φτωχό, γιατί τους πήρε την δουλειά ο ξένος. Ο οποίος σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον δεν είναι καθόλου ξένος. Αφού γίναμε φτωχοί πως θα πληρώσουμε τους τοκογλύφους? Αυτοί όμως έχουν μάθει να ζουν τσάμπα, οπότε τώρα χρεώνουν τα κράτη. Πάει για πόλεμο το πράγμα, γιατί όπου δεν πέφτει λόγος, πέφτει ράβδος. Εκτός αν αντέξουμε την πίνα, μέχρι τα πρώην κομουνιστικά κράτη έρθουν στο δικό μας επίπεδο. Είναι σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία. Link to comment Share on other sites More sharing options...
CostasV Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 21 , 2009 Share Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 21 , 2009 Το παράδειγμα που ακολουθεί είναι σαφώς απλουστευτικό (έτσι είναι τα παραδείγματα συνήθως) αλλά νομίζω αποδίδει αυτό που θέλω να πω. Ας υποθέσουμε ότι οι ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι ενός κράτους παρομοιάζονται με 1 άτομο. Και ας υποθέσουμε ότι έχουμε 3 άτομα (δηλαδή έχουμε 3 κράτη) . Εναν καλά γυμνασμένο και ρωμαλέο άνδρα (που αντιστοιχεί σε εργατικό δυναμικό ενός πολύ οργανωμένου και αποδοτικού κράτους), μία γυναίκα (που αντιστοιχεί σε ένα μέτριας δυναμικότητας αλλά με ικανότητες) και έναν ανάπηρο (μαντέψτε ποιάς χώρας είναι αυτός ο εργαζόμενος ). Ας υποθέσουμε επίσης ότι υπάρχουν 3 δουλειές που πρέπει να γίνουν. α. Να οργωθεί ένα χωράφι (ο ρωμαλέος χρειάζεται 6 ώρες, η γυναίκα χρειάζεται 12 ώρες και ο ανάπηρος χρειάζεται ... 100 ώρες) β. Να τακτοποιηθεί ο στάβλος (ο ρωμαλέος χρειάζεται 3 ώρες, η γυναίκα χρειάζεται 5 ώρες και ο ανάπηρος χρειάζεται 50 ώρες) γ. Να απαντά κάποιος στο τηλέφωνο (ναι, έχει και τηλέφωνο η ιστορία) ( ο ρωμαλέος χρειάζεται 5 ώρες, η γυναίκα 5 ώρες και ο ανάπηρος ας πούμε χρειάζεται 6 ώρες ) Εάν υποθέσουμε ότι μπορείτε να επιλέξετε ΚΑΙ ποιός θα είστε εσείς, αλλά ΚΑΙ ποιές δουλειές θα αναθέσετε στους άλλους δύο, τι θα επιλέγατε; Και γιατί; Υπάρχει "φως στο τούνελ" για τον ανάπηρο, που δεν υπερέχει πουθενά; Ή θα τον ρίξουν στην μοιρασιά οι άλλοι δύο; Ποιά είναι η δίκαιη μοιρασιά; Ποιά η αποτελεσματική μοιρασιά; Διαφέρει η αποτελεσματική μοιρασιά, ανάλογα με την οπτική γωνία του κάθε ενός εργαζομένου; Link to comment Share on other sites More sharing options...
parist43 Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 21 , 2009 Share Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 21 , 2009 εγώ παντως θα επέλεγα να είμαι ο ρωμαλέος που θα σηκωνα το τηλ. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γιαννης-ιος Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 22 , 2009 Συγγραφέας Share Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 22 , 2009 Στην Ελλάδα θα βάζανε τον επιστήμονα να σκάβει, το κομματόσκυλο να σηκώνει το τηλέφωνο, και τον ανάπηρο στο χαντάκι. Όσο για τον εφευρέτη, στην φυλακή. Link to comment Share on other sites More sharing options...
CostasV Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 22 , 2009 Share Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 22 , 2009 Παραδόξως αυτή είναι η ενεδεδειγμένη λύση , διότι ο επιστήμονας είναι ο σκαπανεύς του πνεύματος, το κομματόσκυλο είναι ο πιο εκπαιδευμένος στην τηλεφωνική συζήτηση, και ο εφευρέτης όλο και θα βρει κάποιο τρόπο να ξεφύγει από τα δεσμά (όπως ο Μαγκάιβερ) . Επανερχόμενος στο ερώτημα που έθεσα παραπάνω για την ποιά δουλειά θα πρέπει να κάνει ο κάθε ένας, τι έχετε να πείτε; Ας εστιάσουμε μόνο στο εξής ερώτημα: Ποιά η αποτελεσματική μοιρασιά; Διαφέρει η αποτελεσματική μοιρασιά, ανάλογα με την οπτική γωνία του κάθε ενός εργαζομένου; Link to comment Share on other sites More sharing options...
BAS Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 22 , 2009 Share Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 22 , 2009 Λοιπόν η αποτελεσματική μοιρασιά είναι η γυναίκα να σηκώνει τα τηλέφωνα , ο ανάπηρος πού έχει ήδη αναπηρική σύνταξη να κάνει παρέα στη γυναίκα και ο ρωμαλέος αφού οργώσει το χωράφι , να καθαρίσει και το σταύλο , αντί να τρέχει στα γυμναστήρια Link to comment Share on other sites More sharing options...
qmd Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 22 , 2009 Share Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 22 , 2009 Συνάδελφοι, διαβάζοντας τα ποστ επί του θέματος αυθόρμητα μου ήρθε το ερώτημα του Αριστοτέλη και η κατηγοριοποίηση των πολιτευμάτων ανάλογα με το για ποίου το όφελος υπάρχουν αυτά, δλδ του/των αρχόντων ή των αρχομένων. Με τη λογική αυτή λοιπόν ίσως ένα από τα κριτήρια για την γιγάντωση και τον οικονομισμό των επιχειρήσεων και της οικονομίας σε κρατικά ή υπερκρατικά επίπεδα θα έπρεπε να είναι και το για ποίου το όφελος δουλεύουν, δλδ του/των επιχειρήσεων ή των λαών-καταναλωτων. Τα θέματα αυτά βέβαια κατά την άποψη πολλών (ειδικών και μη) είναι περισσότερο πολιτικών αποφάσεων και λιγότερο οικονομικών. Link to comment Share on other sites More sharing options...
CostasV Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 22 , 2009 Share Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 22 , 2009 Και για να το πάρει το ποτάμι , σχετικά με το ερώτημα που έθεσα στο #33, αν υποθέσουμε ότι θέλουμε - κάθε εργαζόμενος να μην υπερβεί τις 7 ώρες εργασία, και - να έχουμε τον ελάχιστο άθροισμα των χρόνων εργασίας των τριών εργαζομένων, και - να ολοκληρωθούν και οι 3 εργασίες, τότε η βέλτιση λύση είναι : άθροισμα όλων των χρόνων εργασίας 15h:36min ο ρωμαλέος θα οργώσει μόνος του όλο το χωράφι σε 6 ώρες και στην 1 ώρα που περισσεύει μέχρι να συμπληρωθούν οι 7 θα κάνει το 1/3 της δουλειάς στο στάβλο η γυναίκα θα χρειαστεί να κάνει το υπόλοιπο της δουλειάς στο στάβλο (που είναι 2/3 της δουλειάς) εργαζόμενη κατά 3h20min. Τον υπόλοιπο διαθέσιμο χρόνο της που είναι 3h40min θα τον διαθέσει στον τηλέφωνο. ο ανάπηρος θα κάνει το μερίδιό που του αντιστοιχεί στο τηλέφωνο δουλεύοντας 1h36min Τα δικά μου συμπεράσματα: 1. Εά υπάρχει έλειψη πόρων, ΠΑΝΤΑ θα υπάρχει δουλειά και για τον ανάπηρο 2. [χιούμορ] Είναι καλύτερα να δηλώνεις ανάπηρος [/χιούμορ] Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γιαννης-ιος Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 22 , 2009 Συγγραφέας Share Δημοσιεύτηκε Δεκέμβριος 22 , 2009 Για τον λόγο αυτό έχουν δηλώσει η μισοί Έλληνες ανάπηροι. Και οι άλλοι μισοί κάνουν πως είναι. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο
Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!
Εγγραφή νέου λογαριασμούΣύνδεση
Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Συνδεθείτε τώρα