Υπάρχει Δημοκρατία ή είμαστε προτεκτοράτο των Βρυξελλών;

[cna]

Μου επιτρέπετε να ρωτήσω κάτι; Ανέφερες Περικλή ότι : "Ξεχνώντας λοιπόν την ταμπέλα και την καραμέλα της “εθνικής κυριαρχίας” σκοπός μας πρέπει να είναι το πώς θα ισχυροποιήσουμε την θέση μας μέσα στους συνασπισμούς στους οποίους βρισκόμαστε. Ευτυχώς, στους κόλπους της ΕΕ υπάρχει αυτή η δυνατότητα αρκεί να οργανωθούμε, για να παίρνουμε ουσιαστικά μέρος στην λήψη των ευρωπαϊκών αποφάσεων που θα αφορούν και τους πολίτες της χώρας μας."

Εγώ θέλω να ρωτήσω πόση βαρύτητα έχει ο λόγος της κάθε χώρας-μέλους της ΕΕ. Αναλογικά του πληθυσμού δεν υπολογίζονται οι έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο; Αναλογικά των οικονομικών δεικτών και μεγεθών των κρατών δεν λειτουργεί η Ευρωζώνη (εκτός περιόδων κρίσεων όπως τώρα); Άρα λοιπόν μοιραία οποιαδήποτε μικρή χώρα - όπως η Ελλάδα - δεν μπορεί να δίνει βροντερό παρόν σε αυτούς τους οργανισμούς. Αυτό που καταφέραμε σίγουρα είναι και την οποιαδήποτε ισχνή φωνή είχαμε να την καταστήσουμε αναξιόπιστη. Σίγουρα όμως ποτέ δεν θα είχαμε ισχυρό λόγο σε οργανισμούς που το "βάρος" υπολογίζεται οικονομικά και πληθυσμιακά.

[Periklis]

Εν μέρη έχεις δίκιο αγαπητέ/τή CNA. Οι ισχυρές χώρες έχουν συνήθως τον πρώτο λόγο στα Συμβούλια Κορυφής και αφορά συνήθως θέματα εξωτερικής πολιτικής ή θέματα γενικότερου πλαισίου που αφορούν στην λειτουργία του συνόλου της ΕΕ. Αλλά και πάλι για να μπορέσουν να περάσουν την πρότασή τους χρειάζεται να κάνουν προεργασία και συμμαχίες με άλλες χώρες. Το έσχατο μέσο που έχουν εδώ οι μικρές χώρες είναι το βέτο (αλλά με κόστος...).

Όσον αφορά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο αριθμών των εδρών της κάθε χώρας έχει πολύ μικρή σημασία. Η ολομέλεια του Ευρ. Κοινοβουλίου (Στρασβούργο) δεν πραγματοποιείται από τις "εθνικές" αντιπροσωπίες έκαστης χώρας, αλλά από τις πολιτικές ομάδες. Οι ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ σχηματίζονται στην αρχή κάθε κοινοβουλευτικής θητείας από τα εθνικά κόμματα. Π.χ. Τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα (Ν.Δ. από την Ελλάδα) σχηματίζουν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Τα σοσιαλιστικά (ΠΑ.ΣΟ.Κ από την Ελλάδα) την Σοσιαλιστική Ομάδα... Αυτό σημαίνει ότι ο αριθμός των εδρών που έχει η κάθε χώρα έχει πολύ μικρή σημασία. Τα ψηφίσματα γίνονται από τις πολιτικές ομάδες. Είναι επίσης γεγονός πως γίνονται διαβουλεύσεις μεταξύ των ευρωβουλευτών με συναδέλφους τους από άλλες χώρες για να καθοριστεί η κοινή γραμμή της ΟΜΑΔΑΣ. Έτσι λοιπόν όταν ένας βουλευτής από την Ελλάδα (του Χ κόμματος) θέλει να φέρει στην ολομέλεια μία πρόταση προς ψήφιση πρέπει πρώτα να ενημερώσει την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ στην οποία ανήκει το κόμμα του και να κερδίσει την υποστήριξή της. Για παράδειγμα ένας έλληνας ευρωβουλευτής (συνήθως της αντιπολίτευσης) θέλει να προωθήσει πρόταση για κάποιο θέμα περιβάλλοντος (πχ Ασωπός) ενημερώνει την ΟΜΑΔΑ του, εξασφαλίζει την υποστήριξή της και προχωρά στην κατάθεσή της προς ψήφιση.

 

Τώρα όσο "καλύτερος μαθητής" είναι η χώρα που ανήκει ο συγκεκριμένος ευρωβουλευτής τόσο πιο εύκολη είναι η προσπάθεία του να πείσει την ΟΜΑΔΑ του για την πρότασή του. Ενημερωτικά, η Ελλάδα είναι ο τελευταίος μαθητής μόνιμα και με μεγάλη απόσταση από τον προτελευταίο. Κατά 90% οι κοινές ευρωπαϊκές αποφάσεις (ντιρεκτίβες) όχι μόνο δεν ενσωματώνονται στο εθνικό δίκαιο εμπρόθεσμα αλλά κατόπιν προσφυγής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Commission) που αποτελεί το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και την καταβολή υψηλών προστίμων (τα οποία βέβαια καταβάλλει η χώρα μας από τον κρατικό προϋπολογισμό = χρήματα των ελλήνων φορολογούμενων).

 

Είναι πολύ μεγάλος ο κατάλογος των αλλαγών, των προερχόμενων από την ΕΕ, που έγιναν προς όφελος του έλληνα πολίτη

[cna]

Δεν διαφωνώ ότι υπάρχει όφελος. Απλώς ήθελα να ξεκαθαρίσει και αυτό το σημείο. Επιβάλλεται αυτήν την περίοδο να είμαστε όσο πιο κοντά στις πραγματικές συνθήκες γίνεται για να αποφύγουμε ενδεχομένως αυταπάτες ή/και λεονταρισμούς. Επίσης είμαι "ο αγαπητός cna"

[Periklis]

ναι δεν γνώριζα..

[howard_roark]

εύγε Περικλή για την ψύχραιμη και καίρια τοποθέτησή σου.

 

Μόνο που δεν έχεις καταλάβει φίλε (ίσως λόγω απόστασης) ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πάρα μα πάρα πολλοί που θα ήθελαν η χώρα να είναι σαν τη Β. Κορέα ή σαν το Ιράν, που τόσο εύστοχα αναφέρεις ως παραδείγματα χωρών απομονωμένων.

 

Βέβαια αμα τους ρωτήσεις αυτοί νομίζουν οτι θα γίνουμε σαν την Ελβετία (κι αυτή εκτός συμμαχιών και οργανισμών) αλλα εντάξει, στ' άρματα στ' άρματα κατά τα άλλα....

[Periklis]

Το θέμα αγαπητοί μου είναι πως θα ζει καλύτερα ο Έλληνας πολίτης. Ο απλός μέσος Έλληνας πολίτης που δουλεύει σκληρά και παράγει πλούτο που δεν τον χαίρεται. Πως θα γίνει συνειδητοποιημένος πολίτης και θα απαιτεί το σεβασμό που του οφείλεται. Πως θα αποκτήσει προοπτική και μέλλον αυτός και τα παιδιά του. Και δεν έχει σημασία ποιος θα του τα δώσει. Αφού δεν μπορούν να μας τα δώσουν οι δικοί μας πολιτικοί, ας τα αναζητήσουμε αλλού. Όταν είσαι κολίγος δεν έχει σημασία η εθνικότητα του αφέντη σου. Κολίγος παραμένεις.

 

ΥΓ

Τα φόρτωσα στον κόκορα σήμερα, αλλά ήθελα να πάρω μέρος στη κουβέντα

[SIRADRAB]

Periklis:

''Όπως αντιλαμβάνεστε δεν υπάρχει θέμα «εθνικής κυριαρχίας» εδώ και πολλά χρόνια και κυρίως όχι με τους λεονταρισμούς που την πλασάρουν στους έλληνες πολίτες μέχρι σήμερα οι σπεκουλαδόροι της πολιτικής, μοιράζοντας ψίχουλα «εξυπηρετήσεων» για να ψαρεύουν ψήφους εξασφαλίζοντας τη ύπαρξή τους''.

 

Βρίσκω πολύ σωστή αυτή την διατύπωση Περικλή.

Με τέτοια παραμύθια και μεγάλες κουβέντες εξαπατήθηκε μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού πολλές φορές από τους πολιτικούς, ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν. Τώρα όμως ήρθε η ώρα του λογαριασμού και εδώ βλέπω κάποια ελπίδα.

Θέλοντας και μη η κοινωνία θα συνειδητοποιήσει ότι αυτή τελικά θα πληρώσει τα έξοδα παράστασης του τσίρκου που ζήσαμε κι αυτό θα πονέσει. Καλά φάγανε όσοι φάγανε τόσα χρόνια στην εξουσία με αυτό το μοντέλο εξουσίας, καλά μας ταίσανε κι εμάς με το παραμύθι της ''εθνικής κυριαρχίας'' και του ''κυρίαρχου λαού'' που κατά τα άλλα κάθεται σούζα στην ουρά μπροστά στα γκισέ της διοίκησης του συστήματος.

Επειδή λοιπόν το χρέος της χώρας είναι πραγματικό και θα πληρωθεί ούτως ή άλλως, πιστεύω ότι θα έρθουν τα πάνω κάτω για την ελληνική κοινωνία και τις αγκυλώσεις της.

[achille]

για όσους αναρωτιούνται ακόμη εαν έχουμε δημοκρατία...

 

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=160538

[Periklis]

Επειδή λοιπόν το χρέος της χώρας είναι πραγματικό και θα πληρωθεί ούτως ή άλλως, πιστεύω ότι θα έρθουν τα πάνω κάτω για την ελληνική κοινωνία και τις αγκυλώσεις της.

 

Για να έρθουν όμως τα πάνω κάτω στην ελληνική κοινωνία θα πρέπει να πιστέψει ο κόσμος πως τη δύναμη για να αλλάξουν τα πράγματα την έχουν οι συνειδητοποιημένοι πολίτες και καταναλωτές και όχι τα χειραγωγημένα κομματικά κοπάδια. Μέσα από το σύστημα και "σφάξιμο με το βαμβάκι".

 

Για παράδειγμα, από τη χρήση των πιστωτικών καρτών, αντί των συναλλαγών με χαρτονομίσματα και κέρματα, οι τράπεζες που τις διαχειρίζονται κερδίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια.

Εκτός από αυτά τα τεράστια κέρδη σας ζητούν να πληρώσετε επί πλέον ετήσια συνδρομή!!! Χρεώνουν με υπέρογκους τόκους τους χρήστες στην Ελλάδα!!!

Σταματήστε από σήμερα όλοι να χρησιμοποιείτε πιστωτική κάρτα και "μπουκώστε" το τραπεζικό σύστημα με μετρητά (όταν υπάρχουν). Να κάθονται να τα μετράνε, να τα πακετάρουν, να τα μεταφέρουν με ασφάλεια, να τα αποθηκεύουν, να πληρώνουν περισσότερα ασφάλιστρα.

Σε ένα μήνα τα επιτόκια που χρεώνουν και οι όροι της σύμβασης θα έχουν προσαρμοστεί στα ευρωπαϊκά πρότυπα.

 

Επίσης, θέλω να συμπληρώσω αυτό http://apneagr.blogspot.com/2010/05/blog-post_1593.html για να δείτε τι σημαίνει ουσιαστικό management. Έχει μεγάλη σημασία σήμερα και είναι κάτι που θα μπορούσε να εφαρμοστεί άμεσα και σε κυβερνητικό επίπεδο

[cna]

Περικλή για τον φίλο μου που δουλεύει με σύμβαση ημιαπασχόλησης και δουλεύει 12ώρα γιατί φοβάται μην απολυθεί τί έχουμε να πούμε; Σαφώς για τους μη κρατικούς οργανισμούς υπάρχει η λύση αλλά όταν το ίδιο το κράτος είναι ανάλγητο τί μπορεί να κάνει ο πολίτης; Πόσο εύκολο είναι πχ για τον φίλο μου (που σημειωτέον ζει σε ακριτική περιοχή και όλα μαθαίνονται γρήγορα) να καταγγείλει το γεγονός και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει ότι θα έχει και αύριο δουλειά; Αυτό είναι ένα μόνο από τα αμείλικτα ερωτήματα που τίθενται σήμερα και δυστυχώς κανένας ακόμα δεν έχει βρει την απάντηση.

 

Εννοείται ότι ό,τι έχει σχέση με εκμετάλλευση του καταναλωτισμού μας είναι εύκολα αντιμετωπίσιμο ακριβώς με την μείωση αυτού του καταναλωτισμού αλλά πλέον φτάσαμε στο σημείο να έχουμε ζωτικότερα προβλήματα ως κοινωνία.