Αφαψίδωση της Γέφυρας Πλάκας, το μεγάλο crash test ξεκίνησε

προσωπικά θα ήθελα το ΕΜΠ να δώσει στην δημοσιότητα την στατική ανάλυση της σκαλωσιάς. 

Θα χει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως υπολογίστηκαν τα φόρτια στο τόξο. 

Αν το χει κάνει πλιζ λινκ.

Με σχοινοπολύγωνο πιθανότατα; 

8 ώρες πριν, pirsogiannis said:

Anton_civeng δυστυχώς δεν μπορώ να σου βάλω +1. Σε ευχαριστώ για την γλωσσολογική διευκρίνηση που κακώς και ατυχώς δεν έδωσα όση προσοχή έπρεπε εξαρχής στον επίμαχο όρο. Η διευκρίνηση σου είναι η ζωντανή απόδειξη του Γιανναρικού: "περί σημαινόντων και σημαινομένων".  

Αγαπητέ pirsogiannis να σε καλά,  πάντως κανείς μας δεν χρωστά τίποτα σε κανένα μας εδώ στο σαιτ, παρά μόνο σεβασμό και πίστη στις όποιες επιστημονικές αλήθειες .....

6 ώρες πριν, Directionless said:

@Anton_civeng Ξέχασες και την εφυάλωση.

Directionless αν πράγματι λείπει, ......

περιλαμβάνεται στα κ.λ.π  που ανέφερα  ....  

   Επ΄ ευκαιρία και για να γυρίσουμε πάλι στο τεχνικό θέμα (μηχανικοί όντες μη ξεχνιόμαστε ...):

Σχετικά με την  ιδιαιτερότητα της στατικής λειτουργίας τόξου (από την αψίδωση που είχε γίνει στην σκαλωσιά ..  )....   οι κύριοι λίθοι ανάληψης των δυνάμεων του τόξου όχι μόνο δεν χρειάζονται κάποιο συνδετικό κονίαμα αλλά αντιθέτως αυτό θα υποβάθμιζε την ολική αντοχή του τόξου αφού οι  μεν λαξευτοί λίθοι ως ψαμμίτες (από το λατομείο Δαφνούλας) αναπτύσσουν την τεράστια  min αντοχή θλίψης  των 800kg/cm2 (!!), το δε οποιοδήποτε ενδιάμεσο συνδετικό κονίαμα όμως είναι απείρως μικρότερης αντοχής.  Έτσι η μεγίστη αντοχή σε θλίψη στο τόξο θα κρινόταν από την πολύ χαμηλότερη αντοχή ενός κονιάματος που, αν αποσαθρωνόταν από θλίψη ή ακόμη και διάβρωση, θα δημιουργούσε ανοικτό αρμό και σχετική κινητότητα μεταξύ των λίθων που απεναντίας θα έπρεπε  να είναι καλά σφηνωμένοι. Αυτό επαληθεύεται και από την μαρτυρία του   καθηγητή ΕΜΠ Δ. Καλιαμπάκου σχετικά με την παλιά τεχνική  :  "

...  Ποτέ ο πρωτομάστορας δεν θα επέλεγε μια κουρασμένη πέτρα, που έχει πάνω της κονίαμα- θα επιθυμούσε μια φρεσκοκομμένη πέτρα γιατί πίστευε πολύ περισσότερο στην επαφή πέτρας με πέτρα, παρά στο κονίαμα." 

   Κονίαμα πάντως, όπως φαίνεται και παρακάτω, χρησιμοποιήθηκε τουλάχιστον για την εγκάρσια συναρμολόγηση των λίθων και μάλιστα ήταν ασβεστοκονίαμα με ποζολάνη :

Σημαντικό επίσης είναι ότι η φέρουσα ικανότητα του τόξου σε ασύμμετρα κινητά φορτία αυξάνεται όσο αυξάνομε το ίδιον βάρος της κατασκευής.

Συγγνώμη, αλλά όλα αυτά είναι λυμένα από την ιστορία (μετάβαση από το αρχαιοελληνικό εκφορικό σύστημα, στα αρχαίας ρωμαϊκής -ετρούσκοι - τεχνοτροπίας τόξα). Μιλάω για τον κανόνα και όχι για τις εξαιρέσεις (μεμονωμένες κατασκευές στη Μεσοποταμία το 1500 π.Χ. κ.λπ.).

Αυτά που γνωρίζουμε βασικά από το παρελθόν είναι όσα τελικά στάθηκαν, όχι αυτά που έπεσαν στην προσπάθεια.  Της Πλάκας το παλιό όπως ανέφερα π.χ έγινε τρείς φορές μέσα σε 6 χρόνια για να πετύχει επί τέλους να υπάρξει μέχρι τις μέρες μας.  Η σύγχρονη επιστήμη όμως έρχεται να δώσει την σιγουριά ότι θα σταθεί από την πρώτη φορά και για όσο χρειάζεται.  Δεν είναι ίδια βλέπεις τώρα η αξία της ανθρώπινης ζωής με την  τότε που αν στη μέση του έργου π.χ κατέρρεε μία γέφυρα και σκοτώνονταν 300 εργαζόμενοι δούλοι της Ρωμαικής αυτοκρατορίας ή πιό παλιά στην Ασσυριακή  αυτοκρατορία του Ασουρμπανιμπάλ ......

Απεναντίας,  τώρα θα σε τραβάνε σαν Μηχανικό σε ποινικά και αστικά δικαστήρια  ακόμη και για ένα διάστρεμμα....

Δεν ήταν ολιστικά λυμένα λοιπόν ......

Η υπο συζήτηση λέξη δεν είναι "δημιούργημα". Είναι κανονική λέξη της ελληνικής γλώσσας. Σύνθετη, όμορφη και περιεκτική, όπως και πολλές άλλες όμοιες.

Ήδη αναφέρθηκε η σημασία του δεύτερου συνθετικού "αψίδωση". Η πρόθεση από- ή αφ-, που μπορεί να είναι πρώτο συνθετικό σύνθετης και έρχεται από την αρχαία ελληνική, σημαίνει όταν προηγείται ουσιαστικού την αφαίρεση, απομάκρυνση, αποκοπή ή χωρισμό του.

Σε συνδυασμό λοιπόν με το δεύτερο συνθετικό, δεν βρίσκω καταλληλότερη και περιεκτικότερη λέξη που θα μπορούσε να περιγράψει ακριβώς αυτό που θέλουν να πουν οι συνάδελφοι μελετητές.

Αφαψίδωση των ικριωμάτων είναι το σωστό. Δεν αφαιρέθηκε η αψίδα της γέφυρας, αλλά η αψιδωτή ικριωματική κατασκευή που στήριζε τη γέφυρα. Διαβάζοντας τον τίτλο έτσι όπως είναι γραμμένος μπορεί κάλλιστα να υποθέσει κανείς ότι καθαιρέθηκε κάποια αψίδα της γέφυρας.   

Η αψίδα της γέφυρας είχε πέσει εδώ και καιρό, την πήρε το ποτάμι. Έγινε λοιπόν νέα αψίδωση (κατά την πλήρη έννοια της λέξης) με δικτυωτή σιδηροκατασκευή, η οποία τώρα απομακρύνθηκε αφού πλέον η γέφυρα έχει τη δική της αψίδα. Άρα σωστή η αψίδωση, σωστή και η απομάκρυνση της αψίδωσης δηλαδή η αφαψίδωση.

Ακριβώς!

Παιρνώντας αρκετη ώρα σε ψηφιακα και μή λεξικα, η λέξη "αψιδωση" σημαινει την ζευξη δύο σημείων με αψίδα, με καμαρωτη κατασκευή.

Επομένως η λέξη αφαψίδωση, αν υπάρχει, που δεν τη βρήκα σε κανενα λεξικο, σημαινει την καταστροφη της αψίδας.

Επομένως η λέξη "αφαψίδωση" για να περιγράψει την αποκάκρυνση του ξυλότυπου-μεταλότυπου ή των ικριωμάτων, ειναι λανθασμένη.

Όσο λανθασμένη ειναι και η λέξη "αναπαλαίωση", η οποία όμως λεγεται κατα κόρον και εμφανίζετα - Παναγία μου.....- και στα λεξικα.

Ψιλά γράμματα θα μου πείτε, αλλα εχω ενα κόλλημα με τη γλώσσα μας και το πώς την εχουμε κατακακοποιήσει.