Στα συρτάρια παραμένουν οι μεγάλες παρεμβάσεις στην Αθήνα

Οι μεγάλες αναπλάσεις της Αθήνας όπως είχαν σχεδιαστεί από την προηγούμενη δεκαετία σήμερα παρουσιάζουν μία μεικτή εικόνα. Οι 5 μεγάλες παρεμβάσεις συμπυκνώνονταν σε Φάληρο, Ελληνικό, Πανεπιστημίου, Αλεξάνδρας και Ελαιώνα. Θυμάμαι πως αυτές οι παρεμβάσεις είχαν ξεκινήσει να δημιουργούνται ως ανάγκη από τον πρώην Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Γιώργο Σουφλιά και συνεχίστηκαν εμπλουτιζόμενες στη συνέχεια.

Μέσα στην πορεία του χρόνου αυτό που είδαμε μέχρι σήμερα ολοκληρωμένο είναι η παράμβαση στο Φάληρο. Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος που αντικατέστησε το χώρο του πρώην Ιππόδρομου (που είχε μετατραπεί σε σκουπιδότοπο) έγινε σχεδόν με τα εγκαίνια του το σημαντικότερο νέο τοπόσημο της πόλης αναδεικνύοντας παράλληλα την ανάγκη της Αθήνας από ανοιχτούς χώρους και νέα σημεία ενδιαφέροντος.

Παράλληλα σήμερα βλέπουμε να εκτελείται η Ανάπλαση του Φαληρικού Όρμου, με τα έργα Α`φάσης να είναι αρκετά προχωρημένα και αναμένουμε μέχρι το 2021, το νέο αυτό παράκτιο πάρκο να προσφέρει ακόμα ένα νέο χώρο στους κατοίκους και επισκέπτες της πρωτεύουσας.

Σε επίπεδο προγραμματισμού, άνευ συγκλονιστικού απροόπτου θα δούμε και την γιγαντιαία παρέμβαση στο Ελληνικό που θα μεταμορφώσει τα Νότια Προάστια της πρωτεύουσας με κεντρικό άξονα το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού. Αυτό το πάρκο εντάσσεται στα έργα Α`φάσης που εφόσον ξεκινήσουν το 2019, μέχρι το 2024 θα έχουν ολοκληρωθεί και ένας χώρος που θα ξεπερνά τα 2.000 στρέμματα θα αποτελεί ένα νέο τόπο συνάντησης, ξεκούρασης και αναψυχής για τους Αθηναίους.

Στις υπόλοιπες παρεμβάσεις μέχρι σήμερα δεν έχουμε σπουδαία πράγματα. Η πολλά υποσχόμενη ανάπλαση Πανεπιστημίου κατέρρευσε πριν από ακριβώς 4 χρόνια, αφήνοντας και πάλι την Αθήνα έρμαιο των οχημάτων. Στη συνέχεια δεν παρουσιάστηκε κανένα μεγάλο σχέδιο που θα έκανε το κέντρο της πόλης να μετατοπίσει στο κέντρο του ενδιαφέροντος της τον πεζό.

Μέχρι και σήμερα οι παρεμβάσεις είναι σποραδικές χωρίς μία συνολική συνοχή και συνέχεια πράγμα ομολογουμένως απογοητευτικό αν σκεφτεί κανείς ότι το τουριστικό ρεύμα αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς και πως φέτος στην Αθήνα αναμένονται 6εκατ.τουρίστες.

Στα πεδία των παρεμβάσεων σε Αλεξάνδρας και Ελαιώνα, η εικόνα που υπάρχει τόσα χρόνια παραμένει ίδια και σε βάθος χρόνου δεν φαίνεται να κινείται κάτι γρήγορα και που θα φαινόταν μία υλοποίηση που θα άλλαζε τις περιοχές αυτές.

Στον Ελαιώνα δε η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Δεν θυμάμαι να υπάρχει σε άλλη Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, σε απόσταση 2χλμ από το ιστορικό της κέντρο μία περιοχή που στην καλύτερη περίπτωση θα την χαρακτήριζες τριτοκοσμική. Κανένα πλάνο, καμία αρχή, κανένας ορίζοντας.

Ακόμα και αν πιάσουμε άλλες περιπτώσεις που έχουν εξαγγελθεί ή ακουστεί παρεμβάσεις, το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα δεν είναι θετικό. Να θυμίσουμε την περίπτωση του πάρκου στο Γουδή, το περίφημο Athens Alive που θα αξιοποιούσε τον εκπληκτικό αλλά σχεδόν εγκαταλελλειμένο χώρο του ΟΑΚΑ, το μοναδικής ομορφιάς πάρκο Τρίτση, ακόμα και το πρώην βασιλικό οίκημα στο Τατόϊ που σε αντίθεση με άλλες χώρες που με το τέλος της μοναρχίας, ανέδειξαν παρόμοια οικήματα, εμείς το έχουμε να καταρρέει.

Είναι αλήθεια πως μέσα στα χρόνια της κρίσης ήταν εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν χρήματα αλλά και να υπάρξουν πολιτικές προς την κατεύθυνση των μεγάλων παρεμβάσεων που βλέπουμε να συμβαίνουν στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης.

Όμως εφόσον η κρίση δείχνει να πέρασε, η σταθερότητα δείχνει να κερδίζει και η χώρα βλέπει μπροτά είναι σημαντικό σε αυτή τη φάση της αναδιοργάνωσης να δώσουμε στην Αθήνα αυτό που της αξίζει και στους πολίτες την εικόνα μιας πόλης που συνεχώς μεταμορφώνεται προς όφελός τους.