Η διαχείριση των ΑΕΚΚ μοχλός ανάπτυξης των κατασκευών

Τα Απόβλητα Εκσκαφών, Κατασκευών και Κατεδαφίσεων (ΑΕΚΚ) είναι από τα πιο βαριά και ογκώδη απόβλητα που παράγονται σε μία χώρα και σίγουρα αποτελούν ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα του κατασκευαστικού κλάδου. Ειδικότερα, τα ΑΕΚΚ αντιπροσωπεύουν το 25% – 30% περίπου του συνόλου των παραγόμενων αποβλήτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και προκύπτουν από δραστηριότητες, όπως η κατασκευή, η ανακαίνιση και η κατεδάφιση κτιρίων και δημόσιων υποδομών.

Κατά κύριο λόγο, αποτελούνται από υλικά, όπως σκυρόδεμα, σίδηρο, τούβλα, γύψο, ξύλο, γυαλί, μέταλλα, πλαστικά, αμίαντο και χώμα, τα οποία μπορούν εύκολα να ανακυκλωθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν σε επόμενα έργα. Η πρακτική αυτή αφενός δίνει μία σπουδαία λύση στην έλλειψη πρώτων υλών που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στην παγκόσμια αγορά και αφετέρου απαλλάσσει τον πλανήτη από μία μεγάλη και αναξιοποίητη ποσότητα ρύπων. Στο παρόν αφιέρωμα, θα παρουσιάσουμε τα οφέλη που προκύπτουν από τη βιώσιμη διαχείριση των ΑΕΚΚ, αλλά και τις δυσκολίες που συναντούν οι κατασκευαστικές εταιρείες κατά την εν λόγω διαδικασία.

Σημαντικά οικονομικά και περιβαλλοντολογικά οφέλη

Τα υλικά που προκύπτουν από τις οικοδομικές δραστηριότητες είναι πολύτιμα και σε μεγάλο βαθμό μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν σε επόμενες κατασκευές. Η ανατροφοδότηση της αγοράς με επιπλέον ποσότητες δομικών υλικών, θα περιορίσει αισθητά την έλλειψη τους και κατ΄ επέκταση θα μειώσει το κόστος τους, το οποίο τα τελευταία χρόνια αυξάνεται διαρκώς. Παράλληλα, οι τεχνολογίες για τον διαχωρισμό και την ανάκτηση των αποβλήτων κατασκευών και κατεδαφίσεων είναι καλά εδραιωμένη, εύκολα προσβάσιμη και γενικά χαμηλού κόστους. Μακροπρόθεσμα, με τη βιώσιμη διαχείριση των ΑΕΚΚ, οι επαγγελματίες του κατασκευαστικού τομέα θα έχουν σημαντικά οικονομικά κέρδη, ενώ εξίσου σημαντικά θα είναι και τα κοινωνικά οφέλη, αφού οι πολίτες θα έχουν πρόσβαση σε πιο προσιτές από άποψη κόστους κατοικίες. Στόχος είναι να μετατραπούν οι ποσότητες που χαρακτηρίζονται ως απόβλητα σε πρώτες ύλες που θα ενισχύσουν άμεσα τον τομέα.

Το ποσοστό ανακύκλωσης των ΑΕΚΚ δεν είναι ίδιο για όλες τις χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυμαίνεται από λιγότερο του 10% έως και πάνω από 90%. Δυστυχώς, πολλά κράτη μέλη -ανάμεσα στα οποία βρίσκεται και η Ελλάδα- δεν αξιοποιούν τα οικοδομικά απόβλητα, αλλά αντιθέτως τα εναποθέτουν σε χώρους υγειονομικής ταφής, με ολέθριες συνέπειες για το περιβάλλον και για την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Ενδεικτικά, το ποσοστό των ΑΕΚΚ που ανακυκλώνεται στην Ελλάδα είναι της τάξης του 35-40%, όταν ο εθνικός στόχος για τον οποίο δεσμεύτηκε η χώρα μας απέναντι στην Ε.Ε. ήταν 70% έως το τέλος του 2021. Γενικότερα, φαίνεται πως η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο, αν και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου. Η λογική της κυκλικής οικονομίας φαίνεται να έχει ριζωθεί γερά στην κουλτούρα των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών και σταδιακά φαίνεται να διαδίδεται και στις μικρότερες, με τον κλάδο να κάνει σημαντικές προσπάθειες για την ολοκλήρωση πιο βιώσιμων έργων, τόσο από άποψη ρύπων, όσο και κατανάλωσης υλικών και ενέργειας.

Το ισχύον νομικό πλαίσιο

Η πολιτεία, αφουγκραζόμενη το οξύ ζήτημα της διαχείρισης των ΑΕΚΚ και δεχόμενη συνεχείς πιέσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει θεσπίσει ένα αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο δεσμεύει τις κατασκευαστικές εταιρείες. Όπως αναγράφει ο Ελληνικός Οργανισμός Ανακύκλωσης, «τα απόβλητα εκσκαφών, κατασκευών και κατεδαφίσεων εμπίπτουν στα “άλλα προϊόντα” του Νόμου 2939/01 (ΦΕΚ 179 Α) και σύμφωνα με τον ίδιο νόμο (άρθρα 15 και 17) επιβάλλεται η θέσπιση μέτρων με στόχο την επαναχρησιμοποίηση ή/και αξιοποίηση των υλικών αυτών. Οι ρυθμίσεις της ΚΥΑ 36259/2010 για την εναλλακτική διαχείριση των ΑΕΚΚ εφαρμόζονται στα απόβλητα που δημιουργούνται τόσο από τα ιδιωτικά όσο και από τα δημόσια έργα και αποσκοπούν στη μείωση της τελικής διάθεσης των ΑΕΚΚ, με ενθάρρυνση της επαναχρησιμοποίησης, της ανακύκλωσης, καθώς και κάθε άλλης ανάκτησης υλικών, ώστε να μειωθεί η κατανάλωση πρωτογενών πρώτων υλών και της ανάκτησης ενέργειας ως αποτελεσματικού μέσου αξιοποίησης τους. Επίσης, διατυπώνονται οι τελικές διατάξεις που αφορούν στον καθορισμό ποσοτικών στόχων για την ανακύκλωση και άλλες εργασίες αξιοποίησης των ΑΕΚΚ, στην ενημέρωση του κοινού, στην υποβολή εκθέσεων από τους διαχειριστές στην αρμόδια αρχή, στους ελέγχους για την τήρηση των διατάξεων της εν λόγω ΚΥΑ και στην επιβολή κυρώσεων σε κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που πραγματοποιεί εργασίες διαχείρισης ΑΕΚΚ κατά παράβαση της ΚΥΑ. Σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ. 2 της εν λόγω ΚΥΑ, οι διαχειριστές ΑΕΚΚ υποχρεούνται, πριν από την έναρξη των οικοδομικών εργασιών ή των έργων τεχνικών υποδομών, να υποβάλλουν στην αρμόδια αρχή Στοιχεία για τη Διαχείριση των Αποβλήτων (ΣΔΑ) που θα παραχθούν από τη δραστηριότητά τους».

Στο πλαίσιο της πράσινης πολιτικής που υιοθετεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και της υποχρεωτικότητας που επιβάλλουν οι εγχώριες νομοθεσίες, έχει δημιουργηθεί μία δυναμική αγορά εταιρειών που αναλαμβάνουν τη διαχείριση των ΑΕΚΚ εκ μέρους των κατασκευαστικών. Ωστόσο, υπάρχουν και επιχειρήσεις, οι οποίες, βλέποντας τις τρέχουσες τάσεις, έχουν σχηματίσει δικά τους τμήματα διαχείρισης οικοδομικών αποβλήτων. Η αξιοποίηση των ΑΕΚΚ, πλέον, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κατασκευαστικής διαδικασίας για κάθε εταιρεία του κλάδου. «Η ΣΤΑΤ ΑΤΕ με έδρα την Θεσσαλονίκη, είναι μια τεχνική – κατασκευαστική εταιρεία με κύριο αντικείμενο την μελέτη, την κατασκευή και τη συντήρηση δημόσιων και ιδιωτικών έργων. Η ανάπτυξη του Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης (ΟΣΔ) με βάση τις απαιτήσεις του Διεθνής Προτύπου EN ISO 14001:2015 αποτελεί στρατηγική απόφαση για την εταιρεία μας. Έπειτα από την ανάθεση έργου, προχωράμε άμεσα, πριν την έναρξη των εργασιών, στη σύναψη σύμβασης με εγκεκριμένο Συλλογικό Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρισης ΑΕΚΚ και στην εύρεση των κοντινότερων εξουσιοδοτημένων μονάδων συλλογής» υπογραμμίζει η Κουκάκη Σεβαστή, Διπλωματούχος Τοπογράφος Μηχανικός και Υπεύθυνη Διαχείρισης ΑΕΚΚ της ΣΤΑΤ ΑΤΕ.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που εντοπίζονται στη διαχείριση των ΑΕΚΚ είναι η ελλιπής ή ημιτελής εφαρμογή του σχετικού νόμου στα δημόσια και ιδιωτικά έργα, από τις εμπλεκόμενες κρατικές υπηρεσίες αδειοδότησης ή επίβλεψης δημοσίων έργων. Βασικός παράγοντας για αυτού του είδους την παραβατικότητα αποτελεί το κόστος, το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις κρίνεται αρκετά υψηλό. Η επιπλέον χρηματική επιβάρυνση για την αφαίρεση ενός στοιχείου με μέθοδο που να επιτρέπει την επαναχρησιμοποίηση του, θα πρέπει να αντισταθμίζεται από την τιμή του ως καινούργιο. Χαρακτηριστικά, η Μαρία Λιάλιαρη, πολιτικός μηχανικός και αντιπρόεδρος της Φρατεκ ΑΕ επισημαίνει ότι «σημαντικό πρόβλημα αποτελεί το υψηλό κόστος, το οποίο διαφέρει με βάση το υλικό που πρέπει να απομακρυνθεί. Συνηθέστερα υλικά αποτελούν το χώμα, τα απόβλητα κατεδαφίσεων και τα σκουπίδια, των οποίων η διαχείριση είναι η πιο δύσκολη και η πιο δαπανηρή. Ανάλογα με τα προϊόντα που παράγονται κατά την εκτέλεση ενός έργου, μπορεί να χρειαστούν πολλές συμβάσεις για την απομάκρυνση των αποβλήτων, καθώς οι περισσότερες εταιρείες διαχείρισης δεν αναλαμβάνουν όλα τα είδη. Ανακούφιση για τις κατασκευαστικές θα αποτελούσε κάποιο κονδύλι, το οποίο θα εστίαζε στο ζήτημα των ΑΕΚΚ και θα ήταν ανάλογο των πραγματικών αναγκών».

Η διαχείριση των αποβλήτων και των ΑΕΚΚ πολλές φορές δεν αποτελεί προτεραιότητα για τους εργολάβους των τεχνικών εταιρειών, οι οποίοι, προσπαθώντας να βρουν τις φθηνότερες λύσεις, καταλήγουν σε πρακτικές που δεν είναι ωφέλιμες για το φυσικό περιβάλλον και για το κοινωνικό σύνολο ευρύτερα. «Η διαδικασία συλλογής, φορτοεκφόρτωσης, μεταφοράς και διαχείρισης των ΑΕΚΚ είναι αρκετά κοστοβόρα για την εταιρεία μας, την οποία βαραίνει το συνολικό κόστος της όλης διαδικασίας. Επίσης, το ποσό της διαχείρισης των ΑΕΚΚ για κάθε κατηγορία (ρεύμα), διαφέρει ανάλογα με τη μορφή των αποβλήτων και κυμαίνεται από 2,00€/τόνο έως 30,00 €/τόνο. Συνήθως, τα απόβλητα κατεδάφισης – αποκατάστασης εμπεριέχουν πολλές προσμίξεις, διότι είναι σύνθετη η διαδικασία διαλογής και διαχωρισμού τους κατά τη φάση της συλλογής, με αποτέλεσμα το κόστος διαχείρισής τους να ανέρχεται στη μέγιστη τιμή» τονίζει η Σ. Κουκάκη και προσθέτει πως «οι εργοληπτικές εταιρείες σήμερα αντιμετωπίζουν τεράστιες προκλήσεις για τη διατήρηση και τη διαχείριση των αποβλήτων. Ο χρόνος αναμονής για τη μεταφορά των ΑΕΚΚ στη μονάδα συλλογής, κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, είναι ιδιαίτερα μεγάλος, δυσχεραίνοντας την πορεία των εργασιών για τους κατασκευαστές. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνεται το κόστος διατήρησής τους στο έργο χωρίς τη δική τους ευθύνη. Σε κάποιες συμβάσεις δημοσίων έργων, προβλέπεται ήδη η πληρωμή της διαχείρισης των ΑΕΚΚ από το κονδύλιο των απολογιστικών εργασιών και αυτό θα πρέπει να επεκταθεί σε όλα τα έργα. Ειδάλλως, το κόστος της διαχείρισης των ΑΕΚΚ των έργων (δημοσίων και ιδιωτικών) θα πρέπει να επιβαρύνει απευθείας τον Κύριο του έργου χωρίς την εμπλοκή των εργοληπτικών εταιρειών».

«Στα ιδιωτικά έργα, η διαχείριση των ΑΕΚΚ είναι μία ιδιαίτερα κοστοβόρα διαδικασία, σε αντίθεση με τα δημόσια, όπου το κράτος απορροφά τις εν λόγω δαπάνες. Μεγάλη δυσφορία υπάρχει από τις αρμόδιες επιχειρήσεις για την απομάκρυνση των παλιών ασφαλτικών και των πρόσμικτων με χώμα. Από το κράτος θα πρέπει να οριστούν συγκεκριμένες περιοχές που θα δέχονται τις περίσσιες ποσότητες χώματος, ενώ οι εταιρείες αποβλήτων να αποζημιώνονται περισσότερο, ώστε να μην δυσανασχετούν. Επιπλέον, στην οδοποιία θα πρέπει να υιοθετηθεί η στρατηγική εμπλουτισμού της υφιστάμενης ασφάλτου και να μην ξηλώνονται οι παλαιότερες προκαλώντας αφθονία αποβλήτων, των οποίων η αξιοποίηση είναι ιδιαίτερα δύσκολή και ακριβή» υποστηρίζουν οι άνθρωποι της ΤΕΚΑ.

Εκτός από το εμφανές ζήτημα του κόστους, άμεσο πρόβλημα αποτελεί και η εξοικείωση των επαγγελματιών του κατασκευαστικού κλάδου με τα ζητήματα της βιωσιμότητας. Όπως αναφέραμε παραπάνω, οι μεγάλες εταιρείες φαίνεται να έχουν κατανοήσει τις καταστροφικές συνέπειες της περιβαλλοντικής κρίσης και προσπαθούν να εφαρμόζουν πράσινες μεθόδους κατασκευής. Το ίδιο δεν συμβαίνει για την πλειονότητα των μικρότερων τεχνικών εταιρειών, που εκλαμβάνουν τη διαχείριση των ΑΕΚΚ απλώς ως μία ακόμα οικονομική επιβάρυνση. Οι αρχές της κυκλικής οικονομίας υπεισέρχονται γοργά σε όλες της πτυχές της καθημερινότητας και θα πρέπει όλοι να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, με τον κατασκευαστικό τομέα να μην αποτελεί εξαίρεση του κανόνα. Τέλος, σημαντικό είναι να δημιουργηθεί ένα συντονισμένο δίκτυο διαχείρισης ΑΕΚΚ, το οποίο να καλύπτει της ανάγκες της χώρας σε όλη την επικράτεια. Στην Ελλάδα, παρατηρείται έλλειψη χώρων οι οποίοι να είναι σε θέση να υποδεχθούν τον τεράστιο όγκο αποβλήτων εργοταξίου που παράγεται καθημερινά και που μπορούν να τον επεξεργαστούν με κατάλληλο τρόπο, ώστε να είναι φιλικός προς τη φύση και τον άνθρωπο. Συμπερασματικά, η ορθή διαχείριση των ΑΕΚΚ είναι απαραίτητη για τη βιωσιμότητα των κατασκευών και εν γένει ολόκληρου του πλανήτη.

Είναι μία διαδικασία, την οποία, βάσει του ισχύοντα νόμου, πρέπει να αναλαμβάνουν οι τεχνικές εταιρείες, με σημαντικά οφέλη για την οικονομία και το περιβάλλον. Μπορεί σε πρώτο επίπεδο να είναι μία κοστοβόρα πρακτική, καθώς στην Ελλάδα η ανακύκλωση των οικοδομικών αποβλήτων βρίσκεται ακόμη σε στάδιο ανάπτυξης, αλλά μακροπρόθεσμα θα επιφέρει πολλαπλά κέρδη τόσο στους επαγγελματίες του κλάδου όσο και στο κοινωνικό σύνολο. Τα προβλήματα που αναδύονται κατά τη μεταφορά, το κόστος, την επεξεργασία και την αξιοποίηση των ΑΕΚΚ, μπορούν να εξομαλυνθούν μέσω ενός γόνιμου διαλόγου των κατασκευαστικών φορέων με την πολιτεία, ώστε να βρεθούν λύσεις που θα ικανοποιούν και τις δύο πλευρές. Η κυκλική οικονομία δεν αποτελεί απλώς μία τάση της εποχής, αλλά το μέλλον των κατασκευών και όλων των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.