Μέσα σε μια δεκαετία οι κλίνες Airbnb αυξήθηκαν 751% στην Αττική

Τo θέμα των Airbnb βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο με την αύξηση των καταλυμάτων αυτού του τύπου και τη λήψη μέτρων να βρίσκεται ξανά στο τραπέζι.

Είτε συμφωνεί κανείς, είτε όχι, με τα όσα ακούγονται και γράφονται περί «υπερτουρισμού» ή «υπερκορεσμού», σχεδόν άπαντες συναινούν με τη διαπίστωση ότι βασικό πρόβλημα είναι οι υποδομές.

Σε μια χώρα που υποδέχεται 40 εκατομμύρια επισκέπτες, ένα ερώτημα που “καίει” είναι αν “αντέχουν”- κατά το κοινώς λεγόμενο- τα υφιστάμενα λιμάνια, αεροδρόμια να σηκώσουν ένα τέτοιο βάρος.    

Ένα δεύτερο ερώτημα που προβάλλει όλο και πιο πιεστικά, είναι αν βιώνουμε μια άναρχη ανάπτυξη του τουριστικού προϊόντος, με ό,τι συνεπάγεται αυτό όχι μόνο για την ποιότητα αυτού του προϊόντος, αλλά και για τον ευρύτερο κοινωνικό/οικονομικό κύκλο. Η συζήτηση αυτή αφορά στις βραχυχρόνιες μισθώσεις, με φόντο τους γεωγραφικούς και ημερολογιακούς περιορισμούς που εξετάζει η κυβέρνηση, έτσι ώστε να “αποσυμπιέσει” περιοχές, όπου το πρόβλημα στέγασης- και όχι μόνο- είναι οξύ.   

Η «έκρηξη»    
Προφανές είναι ότι όσοι διαθέτουν ένα ή δύο ακίνητα με βραχυχρόνια μίσθωση, συμπληρώνουν το εισόδημα τους και δεν μπορεί να τους ψέξει κανείς γι’ αυτό. Επιπλέον, το φαινόμενο της οικονομίας διαμοιρασμού άνθισε ως εναλλακτική στους συμβατικούς τρόπους τουρισμού, με τη λογική των φτηνότερων καταλυμάτων αλλά και της αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους που διαθέτουν τα σπίτια τους ή κάποια δωμάτια των σπιτιών. Πλέον, μιλάμε για κάτι τελείως διαφορετικό.    

Η τελευταία μελέτη της Grant Thornton έδειξε ότι ο τζίρος των βραχυχρόνιων μισθώσεων στην Ελλάδα είχε ξεπεράσει τα 3,3 δισ ευρώ πριν από δύο χρόνια, άρα τώρα ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλότερα.    

Τα νεότερα στοιχεία της AirDNA, που επεξεργάστηκε το Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων είναι άκρως εντυπωσιακά, καθώς δείχνουν ότι οι βραχυχρόνιες μισθώσεις έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Είναι ενδεικτικό ότι ο αριθμός των καταλυμάτων βραχυχρόνιας μίσθωσης ΜΟΝΟ στην πλατφόρμα Airbnb, ανέρχεται σε 279.886 μονάδες!      

Τι γίνεται ειδικά στο Λεκανοπέδιο, όπου το πρόβλημα της στέγασης “καίει”; Το 2014, οι κλίνες τύπου Airbnb αριθμούσαν μόλις 16.083. Στο τέλος του 2023, ο αριθμός τους αγγίξει τις 137.000, όταν το σύνολο των ξενοδοχείων της Αττικής δεν έχει ούτε 68.000. Πρακτικά, οι κλίνες στα καταλύματα Airbnb αυξήθηκαν  κατά 751% έναντι 16% των ξενοδοχειακών κλινών κι αυτό σημαίνει ότι η δυναμικότητα των Airbnb αυξήθηκε με μέσο ετήσιο ρυθμό 24%, έναντι 1% του ξενοδοχειακού δυναμικού!    

Ειδικά όσον αφορά στην Αθήνα, οι κλίνες στα καταλύματα Airbnb αυξήθηκαν  κατά 770% έναντι 29% των ξενοδοχειακών κλινών.  

Ακόμα πιο εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία από τα νησιά του Αιγαίου, που χαρακτηρίζονται και ως “βιτρίνα” του ελληνικού τουρισμού. Τα στοιχεία που επεξεργάστηκε το ΙΤΕΠ αποτυπώνουν μια εικόνα... “πάρτι”, που επιβεβαιώνει εν πολλοίς το οξύτατο πρόβλημα στέγης για εκπαιδευτικούς, γιατρούς και λοιπούς λειτουργούς του Δημοσίου, που επιθυμούν ή υποχρεούνται να παράσχουν τις υπηρεσίες τους.    

Όσο κι αν προκαλεί αίσθηση, πριν από δέκα χρόνια, οι κλίνες τύπου Airbnb σε όλα τα νησιά του Νοτίου Αιγαίου δεν έφταναν ούτε τις 8.000. Πλέον, μιλάμε για πάνω 133.000 κρεβάτια, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και τον ανταγωνισμό- αθέμιτο κατά πολλούς- που υφίστανται τα οργανωμένα καταλύματα.    

Πρακτικά, πρόκειται για μια αύξηση 1.688% στις κλίνες Airbnb από το 2014 ως το 2023, έναντι 21,44% αύξησης που καταγράφηκε στις ξενοδοχειακές κλίνες!     Αν αναζητήσει, δε, κανείς τι γίνεται στα πιο δημοφιλή από αυτά τα νησιά, θα μείνει με το στόμα ανοικτό. Στη Σαντορίνη, για παράδειγμα, που αποτέλεσε την αφορμή για τη συζήτηση περί υπερτουρισμού, το 2014 δεν υπήρχε ούτε μια κλίνη τύπου Airbnb. Πλέον, το νησί “μετράει” σχεδόν 11.000. Στην Πάρο, από τα 840 κρεβάτια Airbnb, φτάσαμε αισίως στα 17.512, δηλαδή περίπου 10.000 παραπάνω από τις ξενοδοχειακές κλίνες, στη Μύκονο ξεπέρασαν τις 22.000 καταγράφοντας αύξηση 340% μέσα σε μια δεκαετία, ενώ στη Νάξο το “κοντέρ” γράφει σχεδόν 11.000 τέτοιες κλίνες, όταν το σύνολο των οργανωμένων καταλυμάτων δεν διαθέτει ούτε 7.500.