Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • Buildinghow
    HoloBIM Structural


  • Οι οδοί της τρέλας στην πρωτεύουσα: Αλλη η επίσημη ονομασία, άλλη χρησιμοποιεί ο κόσμος


    Θα ήθελα πολύ να ήμουν παρών στη σεμνή τελετή της 7ης Σεπτεμβρίου του 1945: όταν, παρόντος του Σοφοκλή Βενιζέλου, οι αρχές της πόλης επισημοποιούσαν την αλλαγή στην ονομασία ενός μεγάλης σημασίας δρόμου της Αθήνας από «Πανεπιστημίου» σε «Ελευθερίου Βενιζέλου». Θα ήθελα ένας δημοσιογράφος με φαντασία ή, έστω, πολύ διορατική σκέψη να έκανε την πολύ απλή ερώτηση στους παρισταμένους: «Πώς θα σας φαινόταν η τολμηρή πρόβλεψη ότι 70 και 80 χρόνια μετά, στο απλησίαστο 2005 ή 2015, κανείς, μα κανείς δεν θα αποκαλεί την οδό Πανεπιστημίου με το όνομα που μόλις της δώσατε; Και, αντίθετα, θα συνεχίζουν να την αποκαλούν με το όνομα που μόλις καταργήσατε;».

     

    Με την ίδια λογική μάλλον δεν θα ζήσουμε να διαβάσουμε ένα παρόμοιο ρεπορτάζ κοντά στο 2060 για να ξέρουμε την τύχη της πλατείας Θησείου που πριν από λίγους μήνες (τον περασμένο Σεπτέμβριο) μετονομάστηκε σε πλατεία Ζακλίν ντε Ρομιγί προς τιμήν της Γαλλίδας ελληνίστριας. Πάντως, τώρα υπάρχει το Διαδίκτυο για να κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές τις περιορισμένες και μάλλον χλιαρές αντιδράσεις στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, καθώς η Ντε Ρομιγί δεν ήταν Ελληνίδα και (ακόμα χειρότερα...) είχε εβραϊκή καταγωγή.

     

    Ευτυχώς η αθηναϊκή πραγματικότητα δεν μας αφήνει λεπτό να πλήξουμε: η ιστορία της πρωτεύουσας είναι γεμάτη με κάθε είδους ευτράπελα, πολιτικές διενέξεις και ξεκαρδιστικό παρασκήνιο που συνοδεύει τις τακτικές αλλαγές στα ονόματα των οδών και των πλατειών της πόλης. Το κομφούζιο επιτείνει η ισχυρή αντίσταση που προβάλλει το ασυνείδητο της κοινωνίας, με αποτέλεσμα πλήθος μετονομασθέντων δρόμων να διαθέτουν σήμερα διπλή ονομασία: την «επίσημη» και την «ανεπίσημη», συνήθως το όνομα που είχε πριν από τη μετά βαΐων και κλάδων τελετή μετονομασίας.

     

    Η οδός Πανεπιστημίου βρίσκεται στην κορυφή μιας μακράς λίστας με μετονομασίες που «ατύχησαν». Της κάνουν παρέα πασίγνωστοι δρόμοι όπως η οδός Πατησίων που μέχρι την οδό Μάρνη διατηρεί τη μεταπολεμική της ονομασία («28ης Οκτωβρίου», σύμφωνα με έναν... αστικό μύθο, προχωρήσαμε στην αλλαγή για να φέρουμε σε δύσκολη θέση τους Ιταλούς της Κάζα ντ’ Ιτάλια που έχει την έδρα της στην Πατησίων, απέναντι από το Πολυτεχνείο), ή το αρχικό τμήμα της οδού Πειραιώς που ονομάζεται μέχρι σήμερα «Παναγή Τσαλδάρη», ή την κεντρική λεωφόρο της Καλλιθέας που όλοι την ξέρουμε ως «Θησέως» αλλά επισήμως ονομάζεται (κι αυτή) Ελευθερίου Βενιζέλου. Επίσης θα είχε ενδιαφέρον να γνωρίζαμε πόσοι Αθηναίοι ξέρουν ότι ένα τμήμα της παραλιακής λεωφόρου Ποσειδώνος ονομάζεται «Κωνσταντίνου Καραμανλή» (στα όρια του Δήμου Βούλας). Και στις πλατείες έχουμε ανάλογα παραδείγματα: το επίσημο όνομα της πλατείας Κολωνακίου είναι «Φιλικής Εταιρείας», της πλατείας Κυψέλης «Κανάρη», της πλατείας Κέννεντυ (στο Χαλάνδρι) «Φλύας», της πλατείας Σανταρόζα «Δικαιοσύνης», της πλατείας Κοτζιά «Εθνικής Αντιστάσεως», της πλατείας Βάθης «Ανεξαρτησίας», κ.ά. Ευτυχώς, η Ομόνοια παρέμεινε «Ομόνοια».

     

    Θύματα της πολιτικής

    Πολλές ιστορικές ονομασίες έπεσαν θύματα των εκάστοτε πολιτικών συσχετισμών: στον Πειραιά, η οδός Βασιλέως Κωνσταντίνου μετονομάστηκα σε «Ηρώων Πολυτεχνείου» και η οδός Βασιλίσσης Σοφίας σε «Γρηγορίου Λαμπράκη». Οι νέες ονομασίες επικράτησαν όπως συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις: τη δεκαετία του

     

    ’80 στον Δήμο Ζωγράφου η λεωφόρος Ισσού (πόλη στην οποία ο Μέγας Αλέξανδρος κατήγαγε περιφανή νίκη κατά την εκστρατεία του στη βαθιά Ανατολή), μετονομάστηκε σε οδό Ούλαφ Πάλμε, προς τιμήν του δολοφονηθέντος Σουηδού πρωθυπουργού και πολιτικού φίλου του Ανδρέα Παπανδρέου. Επίσης, τμήμα της λεωφόρου Υμηττού μετονομάστηκε την ίδια περίοδο σε «Ηλία Ηλιού», λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του αρχηγού της ΕΔΑ. Γενικά η δεκαετία του ’80 αναπτύσσει ιδιαίτερη κινητικότητα όσον αφορά τις μετονομασίες, καθώς η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία συνοδεύεται από ένα κύμα αλλαγών σε δρόμους και πλατείες στις ελληνικές πόλεις. Η νέα διοίκηση τρέφει ιδιαίτερη συμπάθεια για ονόματα όπως «Ηρώων Πολυτεχνείου» ή «Εθνικής Αντίστασης», απότοκα του νέου πολιτικού κλίματος. Πάντως, αντίθετα με τον Πειραιά, στην Αθήνα οι ιστορικές ονομασίες που συνδέονται με τον θεσμό της βασιλείας γνωρίζουν αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα.

     

    Οι ανώνυμοι δρόμοι του 19ου αιώνα

    Η ονοματοδοσία των δρόμων ή καλύτερα η απουσία ονομάτων στους δρόμους της Αθήνας, ήταν ένα εξαιρετικά χειροπιαστό πρόβλημα στη μικρή πρωτεύουσα του 1880, όταν η πόλη έσπασε το συμβολικό φράγμα των 100.000 κατοίκων. Εξαιτίας της ραγδαίας οικιστικής ανάπτυξης που παρατηρείται στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, οι περισσότερες εσωτερικές οδικές αρτηρίες δεν προλαβαίνουν να αποκτήσουν όνομα, πραγματικότητα που κάνει τη ζωή δύσκολη τόσο σε κατοίκους αλλά ακόμα περισσότερο σε επισκέπτες.

     

    Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε το περιοδικό «Εστία» στις 29 Ιανουαρίου του 1884, η πρωτεύουσα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή είχε περίπου 440 οδούς και 23 πλατείες, εκ των οποίων μόνο οι 160 οδοί και οι 12 πλατείες είχαν όνομα. Οι υπόλοιπες ονομάζονταν «οδός Ανωνύμου».

     

    Το 1884 τα «βαφτίσια»

    Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας για τη βάφτιση των οδών λαμβάνεται τον Ιανουάριο του 1884 και σκορπίζει ανακούφιση στους Αθηναίους της εποχής. Διαβάστε το γλαφυρό δημοσίευμα της εφημερίδας «Ακρόπολις» με ημερομηνία 25.01.1884, όπου αποτυπωνόταν παραστατικά ο τραγέλαφος που επικρατούσε μέχρι τότε: «Τέλος πάντων θα δυνάμεθα πλέον να ερωτώμεν πού είναι η οδός και να οδηγώμεν τους ερωτώντας αντί με το: πήγαινε δεξιά, κατέβα αριστερά, στρέψε προς τα επάνω, σημάδεψε το Λυκαβηττόν και την Ακρόπολιν και άλλα αοριστότερα και μηδένα νουν έχοντα, ονομάζοντες αυτάς τας οδούς... Ενταύθα πρέπει να γυρίσεις όλα τα μπακάληκα, όλα τα χασάπηκα και τα ψωμάδηκα, ν’ ακούσης ως γνωρίσματα αλάνθαστα: το σπίτι με τα παντσούρια, με τη μεγάλη την πόρτα, το σπίτι με το ψιλό ή το χαμηλό μπαλκονάκι, με τα πράσινα ντουβάρια και άλλα βλακωδέστατα, να στρέφης περί σεαυτόν ιδρώτι περιρρεόμενος εξ αμηχανίας, και να θέτης εις ενέργειαν την μαντικήν σου δύναμιν, να ανοίγης ξένας θύρας και να εκδιώκησαι πότε μεν με οργίλον και πότε με εμπαικτικόν βλέμμα και ν’ απέρχησαι βλασφημών και κακολογών την πρωτότυπον εν πάσιν ελληνικήν ακοσμίαν...».

     

    Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_01/12/2013_541384





    Engineer

    Σχόλια Μελών

    Recommended Comments



    Υπάρχει βέβαια και μια οδός, που όπως και να ονομάζεται και με όποια αρίθμηση και να ναι, κανείς δεν μπερδεύεται αφού άλλοι φροντίζουν γι αυτό...

     

    Η οδός Αναπαύσεως!

    Link to comment
    Share on other sites

    η γυναίκα μου έχει ένα τραγικό πρόβλημα προσανατολισμού (συναντάται στο species αυτό) και άν και είχε ζήσει παλιά στην Αθήνα για μια τριετία "χάνεται" εύκολα

    πριν χρόνια την έχω αφήσει στο Μοναστηράκι για χάζι και της λέω θα πάρεις μετά τον ηλεκτρικό προς Κηφισιά θα κατέβεις Βικτώρια (πως δεν πήγε Victoria Station) θα πάρεις ευθεία την 3ης Σεπτεμβρίου όπως πάνε τ' αυτοκίνητα και θα φτάσεις Αγ. Μελετίου..

    Με παίρνει κάποια στιγμή και μου λέει είμαι σε μια οδό 28ης Οκτωβρίου, που είμαι;...

    βράστα

    Εκτος όσων λέει το άρθρο το σύνηθες στην επαρχία είναι οι μετονομασίες δρόμων και κτιρίων, που κάποτε γινόταν μαζικά από δημοτικά συμβούλια για την απόδειξη της κομματικής πειθαρχίας ή της επαναστατικότητας ή δεν ξέρω τι... (όπως λέει κι ο Giorgos1987)

    πόσες πλατείες "ηρώων πολυτεχνείου" ή "17ης Νοέμβρη" υπάρχουν στην επαρχία και κανείς δεν τις ξέρει με τ' όνομά τους; (άσε που το θέμα απαιτεί και budget για ταμπέλες)

    πόσοι δρόμοι Κ.Καραμανλή, Α.Παπανδρέου...

    πόσα θέατρα "Μελίνα Μερκούρη"

    πόσα νοσοκομεία "Γ. Γενηματάς" ;;;

     

    @sdim

    κι εσύ τι θες να ξέρει η εφορία που είσαι; κάτι παραπάνω ξέρουν οι άλλοι.. ;)

     

    ΥΓ ποια είναι η επίσημη ονομασία της "πλατείας Εξαρχείων";;;

    Edited by imhotep
    Link to comment
    Share on other sites

    Έπρεπε να διαλέξω για τι ανησυχώ περισσότερο:

    1) Να ξέρει η εφορία που είμαι και να με βρει αν ποτέ κάνω καμιά "στραβή".

    2) Να μην ξέρει η εφορία που είμαι και αν τυχόν μπει ελεγκτής του ΣΔΟΕ στο γραφείο για δειγματοληπτικό έλεγχο να μου καταλογίσει αδήλωτο υποκατάστημα ή αδήλωτη αλλαγή έδρας.

     

    Διάλεξα το πρώτο.

    Link to comment
    Share on other sites

    ή αδήλωτη αλλαγή έδρας.

     

    μα δεν άλλαξες έδρα!!

    ..

    το οποίο μου θύμισε το ακριβοδίκαιο του αγγλοσαξωνικού συστήματος αντιπροσώπευσης

    (δεν ξέρω αν έχει αλλάξει)

    ..

    1980 δημοψήφισμα για "ανεξάρτητο" τοπικό κοινοβούλιο στη Σκωτία (όταν "έζησα" το γεγονός)

    προϋπόθεση για την θετική έκβαση η συγκέντρωση για το ΝΑΙ ποσοστού 34% -επί του συνόλου των ψηφοφόρων- κι όχι 51% γιατί;

    δικαίωμα ψήφου ατομικό (ψηφίζεις 1 φορά)

    καταγραφή ψηφοφόρου κατά διεύθυνση κατοικίας (είσαι γραμμένος βάσει της διεύθυνσης εισόδου της πολυκατοικίας) αν το σπίτι σου έχει δύο πόρτες (όπως η ζωή) δηλ. γωνιακό ή διαμπερές είσαι καταγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους 2 φορές. (δεν ξέρω αν και στην εφορία έχεις δύο διευθύνσεις)

    άρα αν ψηφίσεις ψηφίζεις μια και απέχεις μια, αν δεν ψηφίσεις απέχεις δύο φορές

    καλό;;;;

    (για την ιστορία το ΝΑΙ πήρε 33,4% και μετά έπεσε η κυβέρνηση των εργατικών του Η.Β.)

    ..

    σορρυ για το οφφ τόπικ αλλά η τρέλα με τους δρόμους δεν είναι αποκλειστικό μας προνόμιο

    Edited by imhotep
    Link to comment
    Share on other sites

    Δεν άλλαξα έδρα αλλά...

     

    Παλιά ο δρόμος ονομαζόταν "Κατακόλου". Το γραφέιο είναι εντός της πόλης.

    Μετά ο δρόμος μετονομάστηκε σε "28ης Οκτωβρίου" και άλλαξε η αρίθμηση.

    Τώρα "Κατακόλου" ονομάζεται ο δρόμος που ενώνει τον Πύργο με το Κατάκολο και πλέον έχει αρίθμηση.

     

    Ο βασικός λόγος που άλλαξα τα στοιχεία σε σφραγίδα, εφορία κτλ είναι επειδή κάποτε είχε καθυστέρησει ένα δέμα και μου είπε ο ταχυδρόμος ότι πλέον αντιστοιχεί αλλού η παλιά μου διεύθυνση (κανά χιλιόμετρο διίπλα) και μπορεί ο νέος ταχυδρόμος να είχε παραδώσει εκεί αλληλογραφία μου.

    Ευτυχώς είχε απλά καθυστερήσει (ήταν επό το εξωτερικό) αλλά συνειδητοποίηση πως δεν είναι να ρισκάρω με αυτά τα πράγματα.

     

    Το να καθυστερήσει να μου έρθει ένα μαραφτι των 3€ δεν λέει τίποτα αλλά αν αργότερα έχανα κάποια σημαντική ειδοποίηση (λογαριασμό, εκκαθαριστικό, κτλ);

    Επιπλέον επειδή σκέφτομαι να συνεργαστώ και με μηχανικούς από το εξωτερικό, πως θα τους εξηγούσα πως η διεύθυνσή μου δεν είναι αυτή που λένε τα παραστατικά μου αλλά άλλη; Εδώ είναι συνηθισμένο φαινόμενο αυτό που σηζητάμε σε αυτό το thread αλλά στο εξωτερικό που έχουν ακούσει πολλά στραβά για την Ελλάδα με το που θα βλέπανε τέτοια ασυμβατότητας στην διεύθυνση θα με περνάγανε κατευθείαν για "μαϊμού" εταιρεία.

    Γενικά αυτές οι συχνές μετονομασίες οδών έχουν σημαντικές επιπτώσεις από πολλές απόψεις.

    Edited by sdim
    Link to comment
    Share on other sites

    Ξεχάσατε την Λ. Κηφισίας που μηδενίζει νούμερα 3-4 φορές ανάλογα με τον Δήμο που διασχίζει , ενώ αντίθετα η Μεσογείων έχει ενιαία αρίθμηση .

     

    Η Παπανικολή - Παλαιολόγου ονομάστηκε έτσι γιατί διαχωρίζονταν από την γραμμή του Λαυρίου .

     

    Γενικά πάντως με τις μετονομασίες έχουμε μπάχαλο .

    Link to comment
    Share on other sites




    Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο

    Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο

    Δημιουργία λογαριασμού

    Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!

    Εγγραφή νέου λογαριασμού

    Σύνδεση

    Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

    Συνδεθείτε τώρα

×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.