.png)
mob.png)
Αρθρογραφία
«Οταν ήρθα το 1995 στην Αθήνα, γνώρισα την Πεντέλη ως καταπράσινο δάσος. Κάηκε το 1995, το 1998, το 2000, το 2001, το 2007, το 2009», λέει χαρακτηριστικά, καταδεικνύοντας το πρόβλημα ανακοπής της φυσικής αναδάσωσης για να καταλήξει: «Στην Αττική σχεδόν δεν έχουμε πια ψηλά δάση».
Καθώς το δασικό τοπίο της Αττικής αλλάζει, τα ερωτήματα για τον τρόπο διαχείρισης των δασικών πυρκαγιών παραμένουν. «Ολα γίνονται υπό το πρίσμα της πολιτικής προστασίας, όχι υπό το πρίσμα της κατανόησης του φαινομένου και ενημέρωσης του πολίτη. Δεν μπορούμε να σβήνουμε χωρίς να έχουμε πρώτα οργανωθεί», λέει ο Γαβριήλ Ξανθόπουλος επισημαίνοντας πως τα τελευταία χρόνια έχουν μεν υπάρξει βελτιώσεις στη συνολική διαχείριση των δασικών πυρκαγιών, όπως η σύσταση της ομάδας των «δασοκομάντος», αλλά δεν έχουν παρθεί γενναίες αποφάσεις. «Ο κόσμος πιστεύει ότι τα εναέρια μέσα κάνουν τη διαφορά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι μια βιώσιμη λύση γιατί κοστίζουν πάρα πολύ. Χρειαζόμαστε επιπλέον δασολόγους, αυτό που λέμε δασικό σώμα, να κάνουν πρόληψη 12 μήνες τον χρόνο», λέει ο ίδιος υποστηρίζοντας την αλλαγή από το παράδειγμα της καταστολής σε αυτό της πρόληψης. «Η φωτιά θα συμβαίνει. Αυτό που θα πρέπει να περιορίσουμε είναι η καταστροφή».
«Οι πνεύμονες πρασίνου στην Αττική σταδιακά εκλείπουν»
Τα περισσότερα αττικά δάση δεν είναι σπάνια από άποψη οικολογικής σημασίας, όπως είναι τα έλατα της Πάρνηθας, τα οποία σε περίπτωση πυρκαγιάς χρειάζονται εκατό χρόνια για να επανακάμψουν, εξηγεί ο καθηγητής δασοπροστασίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Παλαιολόγος Παλαιολόγου. «Είναι όμως πολύ υψηλής αισθητικής αξίας δάση και επηρεάζουν το μικροκλίμα της Αττικής. Εχουμε εκπληκτικά δάση σε δυτική και ανατολική Αττική», προσθέτει ο ίδιος.
Ο καθηγητής εξηγεί πως οι πυρκαγιές της Αττικής εξαπλώνονται συνήθως από τον Βορρά προς τον Νότο λόγω των μελτεμιών και σταματούν εκεί που ήταν τα όρια της προηγούμενης πυρκαγιάς, παρουσιάζοντας πάντα «ακραία συμπεριφορά». Πρόκειται για «extreme wildfire events» (ακραία δασικά πυρικά συμβάντα), που σημαίνει «αρκετά μεγάλα σε έκταση και με συμπεριφορά ακραία», λέει ο Παλαιολόγος Παλαιολόγου.
«Οσα αεροπλάνα και πυροσβεστικά οχήματα να ρίξεις στο μέτωπο, που μπορεί να είναι δέκα χιλιόμετρα και να φτάνουν οι φλόγες 30-40 μέτρα, δεν επαρκούν για να τις καταστείλουν. Αυτό σημαίνει ότι η καταστολή δεν επιτυγχάνει τα αποτελέσματα που θα θέλαμε στην Αττική. Μπορεί να φταίει το έντονο ανάγλυφο. Μπορεί να φταίει ότι πρέπει να προστατέψουμε τα σπίτια. Φαίνεται, πάντως, ότι αυτό που κάνουμε στην Αττική δεν επαρκεί. Η ίδια στρατηγική μπορεί να πετύχει στον Εβρο, αλλά από τις πολύ μεγάλες πυρκαγιές που έχουμε την τελευταία δεκαετία στην Αττική βλέπουμε ότι αποτυγχάνει παταγωδώς. Αυτή τη στιγμή οι πνεύμονες πρασίνου που υπήρχαν στην Αττική σιγά σιγά εκλείπουν».
Η πρόληψη σώζει (τα αττικά δάση)
Τα δάση ρυθμίζουν το μικροκλίμα της περιοχής και κυρίως ρυθμίζουν την εδαφική απορροή των υδάτων, την εισροή, δηλαδή, μέσα στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, εξηγεί ο κ. Παλαιολόγου. «Τα χρειαζόμαστε τόσο για την ψυχική μας υγεία όσο και γιατί ρυθμίζουν πολλές λειτουργίες του περιβάλλοντος της Αττικής. Μέσα σε μια 15ετία έχουν χαθεί τεράστιες εκτάσεις δασών, ίσως και πάνω από μισό εκατομμύριο στρέμματα», λέει ο ίδιος.
Ενώ η ένταση του φαινομένου αλλάζει ειδικά στη Μεσογειακή Λεκάνη και επιδεινώνεται από τη λειψυδρία, οι πυρκαγιές γίνεται ολοένα δυσκολότερο να αντιμετωπιστούν. «Εχουμε πολύ λίγα εργαλεία στα χέρια μας, όπως είναι η πρόληψη μέσω εκτεταμένων αραιώσεων. Δεν αρκούν μόνο οι αντιπυρικές ζώνες», εξηγεί ο αναπληρωτής καθηγητής δασολογίας. «Εχουν γίνει έργα αλλά και πάλι δεν φτάνουν. Πρέπει να σοβαρευτούμε και να κάνουμε τη δουλειά μας πιο γρήγορα», καταλήγει.
Περισσότερα...
418
• 3
