Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • HoloBIM Structural
    HoloBIM Structural

  • Αρθρογραφία

    Αρθρογραφία

    433 ειδήσεις in this category

    1. Αρθρογραφία

      GTnews

      Εμβληματικά-ιστορικά κτίρια και ακίνητα στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ετοιμάζονται να αλλάξουν χρήση και να παραδώσουν τη σκυτάλη στον τουρισμό, ενισχύοντας τις υποδομές φιλοξενίας με νέες ξενοδοχειακές μονάδες πολυτελείας.
      Το Μέγαρο Μποδοσάκη, το πιο εμβληματικό μέγαρο της πλατείας Συντάγματος, αναζητά ενοικιαστή, ενώ επενδυτή αναζητά και ο e-ΕΦΚΑ για το τριώροφο διατηρητέο κτίριο που διαθέτει στην οδό Σταδίου 58, προκειμένου να το μετατρέψει σε ξενοδοχείο πολυτελείας. Την ίδια στιγμή, στη Θεσσαλονίκη δρομολογείται ένα από τα μεγαλύτερα έργα ανάπλασης που αφορά την ανακατασκευή των εγκαταστάσεων της πρώην ζυθοποιίας Φιξ στη δυτική είσοδο της πόλης.
      Ενδεικτικό της δυναμικής που έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια η Αθήνα ως τουριστικός προορισμός είναι το γεγονός ότι το διάστημα από το 2017 έως το 2022 έχουν κάνει το ντεμπούτο τους στην Αθήνα 71 νέα ξενοδοχεία, τα οποία αντιπροσωπεύουν το 20% των μονάδων και το 14% των δωματίων που προσφέρονται σήμερα στην ελληνική πρωτεύουσα. Μάλιστα, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων (ΙΤΕΠ), το 72% όλων των ξενοδοχείων στην Αττική (μη συμπεριλαμβανομένων των νησιών του Αργοσαρωνικού) βρίσκονται στον κεντρικό τομέα Αθηνών. Συνολικά στην Αττική, στο τέλος του 2022, με βάση τα στοιχεία από το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος, ο αριθμός των ξενοδοχείων ανήλθε σε 698, με δυναμικότητα 34.577 δωματίων και 66.802 κλινών.
      Ειδικότερα σε ό,τι αφορά το εμβληματικό Μέγαρο Μποδοσάκη που βρίσκεται επί της λεωφόρου Αμαλίας 20 και Σουρή 5, απέναντι ακριβώς από τον Εθνικό Κήπο, και θεωρείται από τα «τοπόσημα» του Συντάγματος, το  Ίδρυμα Μποδοσάκη έχει αναθέσει τη μίσθωσή του σε εταιρεία συμβούλων ακινήτων (Savills Hellas). Ο σύμβουλος έχει ήδη απευθύνει πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος σε υποψήφιους μισθωτές (ανάμεσά τους περιλαμβάνονται και γνωστοί ξενοδοχειακοί όμιλοι) για το ιστορικό και μοναδικής αρχιτεκτονικής κτίριο με συνολική επιφάνεια 12.819 τ.μ., σε συνέχεια της λήξης του συμβολαίου με τη Eurobank στα τέλη του τρέχοντος έτους. Η τράπεζα αναμένεται να μετακομίσει στο ανακαινισμένο «πράσινο» κτίριο, επιφάνειας  4.650 τ.μ., που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ομήρου 2 και Σταδίου, απέναντι από την Παλαιά Βουλή, το οποίο απέκτησε το 2018.
      http://www.ot.gr/wp-content/uploads/2023/03/megaro_schliemann.jpg
      Με βάση την πρόσκληση της εταιρείας συμβούλων, το Μέγαρο Μποδοσάκη μπορεί να μισθωθεί είτε τμηματικά κατ’ όροφο είτε αυτοτελώς. Με βάση τα στοιχεία του Ιδρύματος Μποδοσάκη, στο τέλος Δεκεμβρίου του 2022 η εύλογη αξία του ακινήτου ήταν στα 72,54 εκατ. ευρώ.
      Οι υποψήφιοι μισθωτές είναι ελεύθεροι να προτείνουν την προτιμώμενη χρήση, η οποία πέραν των γραφείων μπορεί να περιλαμβάνει και τη λειτουργία ξενοδοχείου. Οι μη δεσμευτικές προσφορές για το ακίνητο αναμένεται να κατατεθούν στις 17 Ιουλίου, για να ακολουθήσει στη συνέχεια η υποβολή των δεσμευτικών προσφορών στο τέλος Σεπτεμβρίου.
      Το εξαώροφο κτίριο γραφείων των επιχειρήσεων Μποδοσάκη (Πρόδρομος Μποδοσάκης Αθανασιάδης, 1891-1979) οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1949-1958, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ανδρέα Πλουμιστού, ιδρυτικού μέλους της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής Εταιρείας, που ήταν για πολλά χρόνια επικεφαλής του αρχιτεκτονικού τομέα στον Δήμο Αθηναίων. Η καθηγήτρια Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ το χαρακτηρίζει «κλασικομοντέρνας τεχνοτροπίας ή δείγμα του πώς ένα καινούργιο κτίσμα μπορεί να είναι ουσιαστικά παλιό ή ακαδημαϊκής τεχνοτροπίας».
      Επτά όροφοι
      Το κτίριο που ανακαινίστηκε τη δεκαετία του 2000 για να φιλοξενήσει τα γραφεία της Eurobank διαθέτει επτά ορόφους και δύο υπόγεια, έχει επιφάνεια πάνω από 12.800 τ.μ. και προσφέρει απρόσκοπτη θέα προς την Ακρόπολη, τον λόφο του Λυκαβηττού και τον Εθνικό Κήπο.
      Το διατηρητέο του e-ΕΦΚΑ. Την αξιοποίηση ενός ακόμη εμβληματικού κτιρίου που ανήκει στον e-ΕΦΚΑ και βρίσκεται στην οδό Σταδίου 58 δρομολογεί ο ασφαλιστικός φορέας που προκήρυξε πλειοδοτικό διαγωνισμό για την εκμίσθωσή του. Καταληκτική ημερομηνία υποβολής των δεσμευτικών προσφορών είναι η 28η Ιουνίου.
      Στόχος είναι η επαναλειτουργία του ακινήτου ως ξενοδοχείου τουλάχιστον 4 αστέρων και η επίτευξη υψηλής προσόδου. Το τριώροφο κτίριο με δώμα, συνολικής επιφάνειας 3.105 τ.μ., βρίσκεται σε απόσταση 50 μέτρων από τον σταθμό του μετρό στην Ομόνοια.
      Σύμφωνα με τους όρους του διαγωνισμού, η διάρκεια μίσθωσης του ακινήτου έχει οριστεί στα 30 χρόνια, με δικαίωμα παράτασης για άλλα 10 χρόνια, και το μηνιαίο μίσθωμα έναρξης του διαγωνισμού έχει προσδιοριστεί στα 20.500 ευρώ. Επίσης, προβλέπεται η υλοποίηση από τον μισθωτή επενδυτικού προγράμματος, ύψους τουλάχιστον 3,8 εκατ. ευρώ, με στόχο την επαναλειτουργία του «ασφαλιστικού» ακινήτου σε ξενοδοχείο πολυτελείας.
      Βάσει των όρων του διαγωνισμού, ο διαχειριστής του ξενοδοχείου (hotel operator) θα πρέπει να έχει εμπειρία στο management τουλάχιστον τριών ξενοδοχείων 4 αστέρων, ένα εκ των οποίων υποχρεωτικά δυναμικότητας άνω των 100 δωματίων.
      Έργα ανάπλασης της πρώην ζυθοποιίας Φιξ
      Σε τροχιά υλοποίησης αναμένεται να τεθεί το προσεχές διάστημα ένα από τα μεγαλύτερα έργα ανάπλασης στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για ανακατασκευή των εγκαταστάσεων της πρώην ζυθοποιίας Φιξ στη δυτική είσοδο της πόλης.
      Το έργο που προωθείται από την Dimand Real Estate αναμένεται να απαιτήσει κεφάλαια της τάξεως των 150 εκατ. ευρώ. Η έναρξη των κατασκευαστικών εργασιών δρομολογείται για το δεύτερο εξάμηνο του έτους.
      Στη θέση του παλιού εργοστασίου Φιξ πρόκειται να δημιουργηθούν νέοι χώροι που θα ξεπερνούν τα 51.000 τ.μ. και θα περιλαμβάνουν συνδυασμό χρήσεων. Περίπου 36.000 τ.μ. θα αφορούν νέα κτίρια, ενώ 15.500 τ.μ. θα αφορούν την αξιοποίηση υφιστάμενων διατηρητέων κτισμάτων. Στο πλαίσιο αυτό, από τα 36.000 τ.μ. εξετάζεται η αξιοποίηση περίπου 28.000 τ.μ. για τη δημιουργία 220-230 νέων διαμερισμάτων. Στα υπόλοιπα 8.000 τ.μ. προβλέπεται η κατασκευή ενός νέου ξενοδοχείου.
    2. Αρθρογραφία

      Engineer

      Μεγάλο πρόβλημα έχει προκύψει για χιλιάδες ιδιοκτήτες αυθαιρέτων, που οι κατασκευές τους βρίσκονται εντός παραδοσιακού οικισμού ή τμήματος πόλης και δεν ακολουθούν τα αισθητικά και μορφολογικά στοιχεία της περιοχής.
      Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο για το Δομημένο Περιβάλλον, για να τακτοποιηθούν τα αυθαίρετα αυτής της κατηγορίας, θα πρέπει εκτός των άλλων προϋποθέσεων, να τηρούνται οιμορφολογικοί κανόνες της περιοχής, οι οποίοι έχουν θεσμοθετηθεί με τα ειδικά Προεδρικά Διατάγματα όπως για παράδειγμα στο Πήλιο όπου επιβάλλεται η στέγη να γίνεται με πλάκες Πηλίου, τα κουφώματα να είναι ξύλινα, οι ανοικτοί εξώστες (χαγιάτια) να είναι περιορισμένων διαστάσεων, η απόσταση του κτιρίου από την όμορη ιδιοκτησία να είναι 90 εκατοστά κ.άλ. Ανάλογες δεσμεύσεις ισχύουν και σε άλλους παραδοσιακούς οικισμούς της χώρας και συγκεκριμένα σε 830 Παραδοσιακούς Οικισμούς/τμήματα πόλης, που είναι διάσπαρτοι σε όλη την Ελλάδα: Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Μαγνησία, Ιωάννινα, Ηράκλειο, Χίος, Λέσβος, Κέρκυρα, Ρέθυμνο, Τρίκαλα, Αχαΐα, Εύβοια, Αρκαδία, Ευρυτανία, Κυκλάδες κ.ά., παραλιακές και ορεινές περιοχές, που διέπονται από ειδικό καθεστώς, με σκοπό την διατήρηση του πολιτιστικού πλούτου της χώρας μας.
      Ετσι χιλιάδες, ιδιοκτήτες κτισμάτων που βρίσκονται σε παραδοσιακά χωριά, ενώ επιθυμούν να τακτοποιήσουν το αυθαίρετό τους, δεν μπορούν. Αυτό συμβαίνει, γιατί αδυνατούν να πληρώσουν επιπλέον από το πρόστιμο και τα χρήματα που θα ξοδέψουν για τις απαιτούμενες εργασίες προσαρμογής, που μπορεί να ξεπεράσουν και το ποσό των 10.000 ευρώ π.χ. για την αντικατάσταση μιας στέγης από κεραμίδια με σχιστόπλακες ή για να αλλάξουν τα κουφώματά τους από αλουμινίου σε ξύλινα.
      Το Υπουργείο Περιβάλλοντος προκειμένου να βοηθήσει τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων, που βρίσκονται εντός παραδοσιακών οικισμών έθεσε σε εφαρμογή τρεις διατάξεις, που δίνουν τη δυνατότητα:
      α) Μείωσης του προστίμου αυθαιρέτου, κατά το ποσό που δαπανάται για την εκτέλεση εργασιών προσαρμογής των κτιρίων και μέχρι το 50% του προστίμου.
      β) Μείωση έως 65% του προστίμου για την εκτέλεση ταυτόχρονα των εργασιών προσαρμογής με τις εργασίες ενεργειακής ή στατικής αναβάθμισης του κτιρίου.
      γ) Δυνατότητα μεταβίβασης του ακινήτου πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας συμμόρφωσης, με την καταβολή του ποσού, που αντιστοιχεί στο 30% του προστίμου.
      Ποια είναι η διαδικασία για να τακτοποιήσω το αυθαίρετο μου σε παραδοσιακό οικισμό;
      α) Για να τακτοποιήσετε το συγκεκριμένο αυθαίρετο, θα πρέπει να απευθυνθείτε σε μηχανικό που θα συντάξει τον φάκελο με τα απαιτούμενα αρχιτεκτονικά σχέδια και δικαιολογητικά. Εφόσον καταβάλλετε το ανάλογο παράβολο στη τράπεζα, θα υποβάλετε αίτηση στην αρμόδια Επιτροπή Αυθαίρετων Κατασκευών, που εδρεύει στην Υπηρεσία Δόμησης του Νομού σας.
      β) Μετά την εξέταση των απαιτούμενων δικαιολογητικών, η επιτροπή δέχεται ή απορρίπτει την αίτηση, με βάση την αισθητική ένταξη της αυθαίρετης κατασκευής ως προς το σύνολο του νομίμως υφιστάμενου κτιρίου, το ευρύτερο δομημένο περιβάλλον, καθώς και την αρχιτεκτονική και μορφολογική τυπολογία του παραδοσιακού οικισμού ή τμήματος πόλης.
      γ) Η επιτροπή μπορεί να επιβάλει την εκτέλεση εργασιών προσαρμογής του αυθαίρετου κτίσματος στους ισχύοντες μορφολογικούς όρους και περιορισμούς του παραδοσιακού οικισμού ή του παραδοσιακού τμήματος πόλης.
      δ) Σε περίπτωση, όπου απαιτηθούν να γίνουν εργασίες προσαρμογής, αυτές εκτελούνται μετά την κοινοποίηση της απόφασης της επιτροπής στον ιδιοκτήτη και μετά την έκδοση σχετικής οικοδομικής άδειας, εφόσον απαιτείται. Στην περίπτωση αυτή, η άδεια εκδίδεται χωρίς να προηγηθεί η καταβολή του ενιαίου ειδικού προστίμου.
      ε) Οι εργασίες προσαρμογής πρέπει να ολοκληρωθούν σε διάστημα έξι (6) μηνών και να πιστοποιείται η ορθή εκτέλεση των εργασιών από τον ελεγκτή δόμησης.
      στ) Μετά το πέρας των εργασιών προσαρμογής, η επιτροπή, αφού διαπιστώσει την εκτέλεση αυτών, επιτρέπει την υπαγωγή των αυθαίρετων κατασκευών στις διατάξεις του παρόντος και ενημερώνει σχετικά τον αρμόδιο φορέα διαχείρισης του πληροφοριακού συστήματος εντός δύο (2) ημερών, προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία υπαγωγής.
      Τι γίνεται σε περίπτωση μεταβίβασης του ακινήτου εντός παραδοσιακού οικισμού;
      Υπάρχει η δυνατότητα μεταβίβασης σε αυθαίρετα εντός παραδοσιακών οικισμών και μπορεί να γίνει με τον εξής τρόπο. Υποβάλει ο ενδιαφερόμενος ιδιοκτήτης, τα απαιτούμενα δικαιολογητικά στην Επιτροπή Αυθαιρέτων και με τον αριθμό πρωτοκόλλου, ανοίγει η δήλωση του στο ηλεκτρονικό σύστημα. Στη συνέχεια καταβάλει το ποσό που αντιστοιχεί στο 30% του συνολικού ποσού του προστίμου και συνεχίζει την διαδικασία της μεταβίβασης. Σε αυτήν την περίπτωση όμως, την υποχρέωση της ολοκλήρωσης της διαδικασίας την αναλαμβάνει ο νέος ιδιοκτήτης, με ειδική μάλιστα μνεία στο σχετικό συμβολαιογραφικό έγγραφο. Η προθεσμία εξόφλησης του ειδικού προστίμου, πέραν της καταβολής του 30% του ποσού του προστίμου, αρχίζει από την κοινοποίηση της θετικής κρίσης της επιτροπής στον νέο ιδιοκτήτη.
      Στη συνέχεια, ο μηχανικός εκδίδει την Ηλεκτρονική Ταυτότητα Κτιρίου/Διηρημένης Ιδιοκτησίας κάνοντας ρητή αναφορά για την εξόφληση ποσοστού τριάντα τοις εκατό (30%) του ενιαίου ειδικού προστίμου, καθώς και για την ανάρτηση στο πληροφοριακό σύστημα όλων των κατά περίπτωση απαιτούμενων δικαιολογητικών.
      Ποια αυθαίρετα σε παραδοσιακό οικισμό τακτοποιούνται άμεσα;
      Τακτοποιούνται τα αυθαίρετα σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 4495/17 χωρίς να απαιτείται κάποια άλλη εγκριτική διαδικασία και εφόσον δεν ισχύουν άλλα ειδικά διατάγματα προστασίας, για τις εξής περιπτώσεις:
      α) Για αυθαίρετες κατασκευές ή αλλαγές χρήσης σε παραδοσιακό οικισμό ή τμήμα πόλης, οι οποίες έχουν ολοκληρωθεί πριν από τη δημοσίευση της διοικητικής πράξης χαρακτηρισμού του οικισμού ή τμήματος πόλης ως παραδοσιακού π.χ. για τους οικισμούς του Πηλίου πριν από την δημοσίευση του Προεδρικού Διατάγματος 11-6-1980 (ΦΕΚ 374Δ΄ της απο 4-7-80) και
      β) Για αυθαίρετες κατασκευές σε παραδοσιακό τμήμα πόλης και σε παραδοσιακούς οικισμούς άνω των πέντε χιλιάδων (5.000) κατοίκων, οι οποίες είτε έχουν ολοκληρωθεί πριν από τη δημοσίευση της πράξης χαρακτηρισμού είτε μεταγενέστερα.
      Προσοχή! Σε αυτές τις περιπτώσεις για τις αυθαίρετες κατασκευές υποβάλλεται υποχρεωτικά στο πληροφοριακό σύστημα του ΤΕΕ, μαζί με τα λοιπά δικαιολογητικά και τεχνική έκθεση του εξουσιοδοτημένου μηχανικού στην οποία τεκμηριώνεται ότι η αυθαίρετη κατασκευή προσαρμόζεται και δεν αντίκειται στους γενικούς μορφολογικούς κανόνες που τίθενται από τις ειδικές διατάξεις για τον παραδοσιακό οικισμό ή το παραδοσιακό τμήμα πόλης.
      Τι γίνεται με τα αυθαίρετα που κτίστηκαν μέχρι το 1975;
      Δεν απαιτείται η διαδικασία γνωμοδότησης της Επιτροπής Αυθαιρέτων, για αυθαίρετες κατασκευές της κατηγορίας 1 (δηλαδή για όσα κτίστηκαν προ της 9.6.1975), καθόσον ο πρώτος χαρακτηρισμός παραδοσιακών οικισμών έγινε το 1978, και ως εκ τούτου τυχόν αυθαίρετες κατασκευές ή χρήσεις της κατηγορίας 1 σε παραδοσιακούς οικισμούς ή παραδοσιακά τμήματα πόλης που προϋφίστανται του χαρακτηρισμού του οικισμού, τακτοποιούνται με τις γενικές διατάξεις του νόμου και την υποβολή τεχνικής έκθεσης του εξουσιοδοτημένου μηχανικού..
      Τι ισχύει για τα μεγάλα αυθαίρετα εντός παραδοσιακών οικισμών;
      Σύμφωνα με τη νομοθεσία, προϋπόθεση για την υπαγωγή αυθαιρέτων κατασκευών σε παραδοσιακούς οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων, οι οποίες έχουν ολοκληρωθεί μετά τη δημοσίευση της πράξης χαρακτηρισμού του οικισμού, είναι να μην υπερβαίνουν οποιονδήποτε όρο δόμησης σε ποσοστό άνω του 40%. Τυχόν αυθαίρετες κατασκευές που προϋφίστανται του χαρακτηρισμού, δεν συνυπολογίζονται στο προαναφερόμενο ποσοστό. Η συνδρομή της εν λόγω προϋπόθεσης ελέγχεται από την επιτροπή αυθαιρέτων κατά την εξέταση της μορφολογικής και αισθητικής ένταξης του αυθαιρέτου.
      Τι ισχύει με τα αυθαίρετα σε περιοχές που προστατεύονται από την Αρχαιολογία;
      Απαιτείται η σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού (π.χ. Νεωτέρων Μνημείων) για τις εξής περιπτώσεις:
      α) Για αυθαίρετες κατασκευές, που βρίσκονται σε αρχαιολογικούς χώρους στους οποίους το ΥΠΠΟΑ ασκεί έλεγχο, σε ιστορικούς τόπους και στο περιβάλλον μνημείων που προστατεύονται από τις διατάξεις του αρχαιολογικού νόμου ν.3028/02. Επισημαίνεται ότι η αναφορά στο περιβάλλον μνημείων δεν παραπέμπει σε οικισμούς ή τμήματα πόλεων που έχουν χαρακτηρισμό ιστορικού διατηρητέου μνημείου.
      β) Για αυθαίρετες κατασκευές, σε οικισμούς, τμήμα πόλης ή τόπους που υπάγονται σε καθεστώς προστασίας λόγω διπλού ή και πολλαπλού χαρακτηρισμού, ένας εκ των οποίων να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του ν.3028/02, όπως ενδεικτικά παραδοσιακός οικισμός και αρχαιολογικός χώρος, παραδοσιακός οικισμός και ιστορικός τόπος.
    3. Αρθρογραφία

      GTnews

      Το ΤEE, το ΤMΕΔΕ και η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ) ΑΕ υπέγραψαν στα γραφεία της ΕΤΑΔ Μνημόνιο Συνεργασίας, στο οποίο περιγράφονται σύνολο συνεργειών που στόχο έχουν την παροχή πλαισίου συμβουλευτικής υποστήριξης από πλευράς ΤΕΕ και ΤΜΕΔΕ προς την ΕΤΑΔ ΑΕ αναφορικά με την βέλτιστη διαχείριση και εκμετάλλευση των ακινήτων του χαρτοφυλακίου της.
      Παράλληλα η συνεργασία αφορά και στην παροχή ειδικής συνδρομής για μελετητικές και άλλες αναγκαίες εργασίες αναφορικά με την συντήρηση, διαχείριση και φροντίδα των ακινήτων.
      Το μνημόνιο προβλέπει ένα ευρύτερο πλαίσιο συνεργασίας ειδικότερα στην παροχή τεχνογνωσίας που έχουν το ΤΕΕ και το ΤΜΕΔΕ αναφορικά με:
      τη διαχείριση ακινήτων που εξυπηρετούν σκοπούς δημοσίου συμφέροντος στην ανάπτυξη και υλοποίηση καινοτόμων δράσεων αναβάθμισης και ποιοτικού ελέγχου του χαρτοφυλακίου της ΕΤΑΔ ΑΕ καθώς και της επαύξησης κατ’ αυτό τον τρόπο της περιουσιακής αξίας του χαρτοφυλακίου της. Επίσης, στο μνημόνιο περιγράφεται ότι ΤΕΕ και ΤΜΕΔΕ θα συνδράμουν:
      στη διερεύνηση παροχής χρηματοδοτικών εργαλείων για την περαιτέρω ανάπτυξη του χαρτοφυλακίου των ακινήτων της ΕΤΑΔ ΑΕ στη βελτίωση γνώσεων και δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού της ΕΤΑΔ ΑΕ Στο πλαίσιο του Μνημονίου Συνεργασίας εκτιμάται ότι θα αναπτυχθούν πολύτιμες συνέργειες με πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα και οικονομίες κλίμακας που θα συμβάλλουν σημαντικά στην αναβάθμιση της επιχειρησιακής λειτουργίας της ΕΤΑΔ. Οι συγκεκριμένες δράσεις που θα αναληφθούν, θα περιλαμβάνονται και θα περιγράφονται αναλυτικά σε επιμέρους εξειδικευμένες συμφωνίες που θα ακολουθήσουν.
      Η δυναμική και η προστιθέμενη αξία από τη νέα αυτή συνεργασία προκύπτει από το γεγονός ότι ΤΕΕ και ΤΜΕΔΕ έχουν την τεχνογνωσία και το τεχνικό δυναμικό, ώστε να ενισχύσουν και να διευκολύνουν το έργο της ΕΤΑΔ ΑΕ.
      Η συνεργασία αυτή πιστοποιεί τη δυναμική που προκύπτει από την συνέργεια ΤΕΕ και ΤΜΕΔΕ, αλλά και τη δυνατότητα που δίνεται σε φορείς, όπως η ΕΤΑΔ να αξιοποιήσουν αυτή την εμπειρία, γνώση και εξειδίκευση επ’ ωφέλεια του σκοπού τους και του δημοσίου συμφέροντος. ΤΕΕ, ΤΜΕΔΕ και ΕΤΑΔ ΑΕ δείχνουν τον δρόμο όπου φορείς συνεργάζονται, ώστε να μεγιστοποιήσουν την ωφέλεια που δίνουν στην κοινωνία, ενεργοποιώντας την προστιθέμενη γνώση των μελών των οργανισμών τους.
      Αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας ο Εντεταλμένος Σύμβουλος και Εκτελών χρέη Διευθύνοντος Συμβούλου, κ. Παναγιώτης Μπαλωμένος σημείωσε χαρακτηριστικά: «Η ΕΤΑΔ ΑΕ με ένα συνεκτικό στρατηγικό σχέδιο δράσεων προετοιμάζεται για μία αλλαγή σελίδας. Μέρος αυτής της στρατηγικής αποτελεί το σημερινό μνημόνιο συνεργασίας με το ΤΕΕ και το ΤΜΕΔΕ. Επιδιώξαμε και δουλέψαμε αρκετά γι’ αυτή τη θεσμική συνεργασία την οποία θα ακολουθήσουν και άλλες. Είμαστε βέβαιοι ότι θα στεφθεί με επιτυχία και πλέον η ΕΤΑΔ ΑΕ θα μπορέσει να εκπληρώσει τους στόχους της με μεγαλύτερη ταχύτητα, ευελιξία και αποτελεσματικότητα προς όφελος του Ελληνικού Δημοσίου, της ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών και της χώρας συνολικά, σύμφωνα με την αποστολή της».
      Από την πλευρά του ο Πρόεδρος του ΤΕΕ, κ. Γιώργος Στασινός δήλωσε: «Το ΤΕΕ, πιστό στο θεσμικό του ρόλο ως τεχνικού συμβούλου της Πολιτείας και της κυβέρνησης, στέκεται δίπλα στους φορείς του δημοσίου που επιδιώκουν να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Επιλέγουμε να πράττουμε όπου μπορούμε για να λυθούν προβλήματα και να συνδράμουμε όπου μας ζητείται για να δημιουργούμε αξία για την κοινωνία και τους πολίτες. Οι Έλληνες μηχανικοί γνωρίζουμε πώς και τί πρέπει να γίνει για να προχωρήσουν επενδύσεις ειδικά στον τομέα των ακινήτων. Για αυτό στεκόμαστε δίπλα στην ΕΤΑΔ, προκειμένου να διευκολυνθεί η αξιοποίηση των ακινήτων του Δημοσίου. Μαζί με το ΤΜΕΔΕ αναλαμβάνουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη διεπιστημονική γνώση των Ελλήνων Μηχανικών προς όφελος της χώρας».
      Ο Πρόεδρος του ΤΜΕΔΕ, κ. Κωνσταντίνος Μακέδος, τόνισε: «Το ΤΜΕΔΕ βρίσκεται σε τροχιά αναπτυξιακής εξωστρέφειας με κύριο εργαλείο τη συμπυκνωμένη γνώση των μελών του. Μετά την ενσωμάτωση στον Όμιλο ΤΜΕΔΕ της AtticaBank Properties (εταιρείας διαχείρισης ακινήτων) και την δημιουργία της πρώτης αδειοδοτημένης από την ΤτΕ εταιρείας μικροχρηματοδοτήσεων ΤΜΕΔΕ Microfinance Solutions, υπηρετούμε με συνέπεια το στρατηγικό μας σχεδιασμό και μαζί με το ΤΕΕ υπογράφουμε μνημόνιο συνεργασίας με την ΕΤΑΔ ΑΕ, συνθέτοντας την εμπειρία και την εξειδικευμένη μας τεχνογνωσία για να συνδράμουμε από κοινού στην ενίσχυση της περιουσίας της ΕΤΑΔ Α.Ε., δημιουργώντας υπεραξίες για το καλό της εθνικής οικονομίας και της κοινωνίας».
    4. Αρθρογραφία

      Engineer

      Ένα από τα μεγάλα ζητήματα , που ακόμα προσπαθεί να επιλύσει η πολιτεία, είναι το ξεκαθάρισμα της δημόσιας και ιδιωτικής έκτασης. Για να επιτευχθεί όμως αυτό απαιτείται η ολοκλήρωση του κτηματολογίου και του δασολογίου, η οριοθέτηση αρχαιολογικών χώρων καθώς και η χάραξη αιγιαλού και παραλίας σε όλη την ακτογραμμή.
      Ιδιαίτερα, η χάραξη αιγιαλού και παραλίας είναι μία επίπονη διαδικασία διότι θίγει πολλών χρόνων δικαιώματα ιδιωτών. Το κράτος προσπαθεί να βάλει μία τάξη στον δημόσιο χώρο και για αυτό προχώρησε στην «ηλεκτρονική» χάραξη της Προσωρινής Οριογραμμής Αιγιαλού επί των ψηφιακών χαρτών του Κτηματολογίου (έτους 2007-2009) για όλη τη χώρα. Oλες λοιπόν οι οριοθετήσεις αιγιαλών, μαζί με τις παλαιότερες (που ψηφιοποιούνται) καθώς και τις νέες που προκύπτουν από επαναχάραξη «ανεβαίνουν» σε έναν ενιαίο ψηφιακό χάρτη, στη ηλεκτρονική διεύθυνση https://www1.gsis.gr/gspp/dhpe/publicgis/faces/homeShore, του Υπουργείου Οικονομικών και κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να δει που είναι ο αιγιαλός σε μια συγκεκριμένη περιοχή ώστε να γνωρίζει ποια έκταση του ανήκει και πως μπορεί να δομήσει πλησίον της θάλασσας.
      Σε ποιον ανήκει ο αιγιαλός και η παραλία ;
      Ο αιγιαλός και η παραλία είναι πράγµατα κοινόχρηστα και ανήκουν κατά κυριότητα στο Δηµόσιο, το οποίο έχει υποχρέωση να τα προστατεύει και να τα διαχειρίζεται. Κύριος προορισµός των κοινοχρήστων πραγµάτων είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση του κοινού προς αυτά, καθώς και η επικοινωνία της ξηράς µε τη θάλασσα. Με απόφαση του Υπουργού Οικονοµικών, επιτρέπεται η εξαίρεση τµηµάτων των κοινοχρήστων πραγµάτων από την κοινή χρήση, αποκλειστικά και µόνο για την εξυπηρέτηση επιτακτικού δηµοσίου συµφέροντος που αφορά τη δηµόσια ασφάλεια, την υγεία και την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος. Επιτρέπεται, επίσης, η παραχώρηση των πραγµάτων αυτών µόνο κατά χρήση. Απαγορεύεται η κατασκευή κτισµάτων και εν γένει η τοποθέτηση κατασκευασµάτων στον αιγιαλό και την παραλία. Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται µόνο η εκτέλεση έργων για την επιδίωξη των σκοπών του κοινόχρηστου χαρακτήρα, καθώς και για τη διευκόλυνση πρόσβασης στους χώρους αυτούς ατόµων µε ειδικές ανάγκες (ΑµεΑ). Αν µεταξύ αιγιαλού και δηµόσιας οδού, παρεµβάλλεται ιδιωτικό ακίνητο, πρέπει να υπάρχει ελεύθερη δίοδος για την ακώλυτη και ασφαλή πρόσβαση στον αιγιαλό από τη δηµόσια οδό, σύµφωνα µε την πολεοδοµική νοµοθεσία. Η παραλία όπως και ο αιγιαλός ανήκει στην κατηγορία των κοινοχρήστων πραγµάτων , µε µόνη διαφορά ότι η παραλία δεν είναι δηµιούργηµα της φύσης όπως ο αιγιαλός, αλλά προϊόν πολιτειακής πράξης και δηµιουργείται µε διοικητική πράξη. Αυτό σηµαίνει ότι η παραλία για να αποκτήσει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα της και να περιέλθει στην κυριότητα του Ελληνικού ∆ηµοσίου είναι απαραίτητη η κίνηση και ολοκλήρωση της απαλλοτριωτικής διαδικασίας. Τι ισχύει με τη δόμηση ακινήτων πλησίον του αιγιαλού ;
      Ανάλογα με την θέση του ακινήτου, δηλαδή αν βρίσκεται εντός ή εκτός σχεδίου πόλης ή ορίων οικισμού, υπάρχουν και ειδικές διατάξεις που καθορίζουν τη δόμηση κοντά στον αιγιαλό και την παραλία.
      Εκτός σχεδίου και εκτός οικισμού: η απόσταση είναι 30 μ. (αν η παραλία οριστεί στα 0 μ. από τον αιγιαλό 0 + 30) μέχρι 65 μ. αν η παραλία οριστεί στα 50 μ. από τον αιγιαλό (50 + 15 Δ). Η ζώνη μεταξύ αιγιαλού και παραλίας απαλλοτριώνεται. Εντός οικισμού υφισταμένων προ του έτους 1923: Η απόσταση είναι 15 μ. (αν η παραλία οριστεί στα 0 μ. από τον αιγιαλό) και κατ’ εξαίρεση αν υφίσταται εν τοις πράγμασι οικοδομική γραμμή, τότε η οικοδομή τοποθετείται επί της γραμμής αυτής. Γήπεδα εκτός σχεδίου και εντός ορίων οικισμού μέχρι 2000 κατοίκους: Η απόσταση είναι 15 μ. από την καθορισμένη γραμμή αιγιαλού και οπωσδήποτε μετά τη γραμμή παραλίας. Σε περίπτωση σχεδίου πόλης η γραμμή παραλίας είναι συνήθως και η ρυμοτομική γραμμή. Σε περίπτωση που υπάρχει στην περιοχή Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου ( Ζ.Ο.Ε.) υφίστανται συνήθως μεγαλύτερες αποστάσεις. Ιδιοκτησιακά σε ποιόν ανήκει η έκταση μεταξύ γραμμής αιγιαλού και γραμμής παραλίας ; Μετά τη χάραξη του ο αιγιαλός είναι κοινόχρηστος χώρος. Η ζώνη μεταξύ αιγιαλού και παραλίας, μπορεί να είναι ιδιωτική περιουσία που όμως βάση της νομοθεσίας απαλλοτριώνεται για λόγους δημόσιας ωφέλειας.
      Μεταβιβάζεται με το ακίνητο και η ζώνη παραλίας;
      Ναι μεταβιβάζεται με τις εξής προϋποθέσεις:
      1) Να μην έχει συντελεστεί απαλλοτρίωση
      2) Να μην έχει παραχωρηθεί σε Κοινή Χρήση με την έκδοση οικοδομικής άδειας στο ακίνητο
      3) Να περιγράφεται στο τοπογραφικό που θα συνοδεύει το συμβόλαιο ως τμήμα ρυμοτομούμενο για το οποίο δεν έχει συνταχθεί πράξη αναλογισμού από τον αρμόδιο δήμο.
      4) Το εμβαδό της ζώνης παραλίας αφαιρείται από την τελική ιδιοκτησία και δεν προσμετράται για την αρτιότητα και την οικοδομησιμότητα αυτής.
      Επιτρέπεται η τακτοποίηση αυθαιρέτων εντός ζώνης παραλίας;
      Ναι, μπορεί να γίνει τακτοποίηση αυθαιρέτου εντός της ζώνης παραλίας , αρκεί να κατασκευάστηκε το κτίσμα πριν τη δημοσίευση της χάραξης του αιγιαλού στην εφημερίδα της κυβερνήσεως.
      Τι ισχύει με τις περιφράξεις που κλείνουν την πρόσβαση στον αιγιαλό ;
      Σύμφωνα με το άρθρο 23 του νόμου 1337/83, γνωστού ως νόμο Τρίτση, δεν επιτρέπονται οι περιφράξεις σε περιοχές εκτός εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων ή οικισμών προ του 1923 και σε ζώνη πλάτους 500 μ. από την ακτή ή την όχθη δημόσιων λιμνών (εκτός αν έχει οριστεί μεγαλύτερο πλάτος Ζ.Ο.Ε.)
      Επίσης, είναι δυνατό με απόφαση της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας να επιβληθεί η διακοπή των εργασιών κάθε είδους περίφραξης, καθώς και η κατεδάφιση περιφράξεων που έχουν τελειώσει, εφόσον οι περιφράξεις αυτές παρεμποδίζουν την πρόσβαση προς την ακτή ή την όχθη δημόσιας λίμνης και στο μέτρο που η διακοπή ή η κατεδάφιση εξυπηρετεί την πρόσβαση αυτή ή που συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος. Οι περιφράξεις κατά παράβαση, των διατάξεων του άρθρου αυτού θεωρούνται αυθαίρετες και εφαρμόζονται οι προβλεπόμενες από το νόμο για την κατεδάφισή τους διαδικασίες.
      Πότε επιτρέπεται περίφραξη κατ΄ εξαίρεση ;
      Κατ’ εξαίρεση από τις διατάξεις της παραγράφου του άρθρου 23 του νόμου 1337/1983 επιτρέπονται οι περιφράξεις σε ζώνη πλάτους 500 μ. από την ακτή ή την όχθη δημόσιας λίμνης για την προστασία των εξής καλλιεργειών ή ειδικών χρήσεων:
      Ειδικών καλλιεργειών, που η περίφραξή τους είναι αναγκαία για την προστασία τους και την προστασία του κοινού από φυτοφάρμακα. Οι καλλιέργειες αυτές είναι Κηπευτική, οπωροφόρα, εσπεριδοειδή, ανθοκομικές καλλιέργειες, καλλιέργειες υπό κάλυψη, νέες φυτείες, φυτώρια. Κτιριακών και λοιπών εγκαταστάσεων γεωργικών, κτηνοτροφικών, αλιευτικών και λοιπών αγροτικών δραστηριοτήτων. Τουριστικών – Ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων. Βιομηχανικών εγκαταστάσεων. Χώρων και εγκαταστάσεων εξυπηρέτησης οικισμών Στρατιωτικές εγκαταστάσεις ,βιολογικούς , αρχαιολογικούς χώρους, σχολεία, παιδικές κατασκηνώσεις, κλινικές, αθλητικές εγκαταστάσεις, οργανωμένες πλαζ, παιδότοπων, θέατρα κλπ. Οι περιφράξεις πρέπει να τοποθετούνται σε απόσταση 50 μ. από τη γραμμή αιγιαλού. Για τις ειδικές καλλιέργειες, επιτρέπεται η περίφραξή τους και σε απόσταση μικρότερη των 50μ. όταν δεν παρεμποδίζεται η παράλληλη προς τη γραμμή αιγιαλού ή την όχθη της λίμνης, προσπέλαση του κοινού. Η απόσταση αυτή καθορίζεται κατά περίπτωση από τις κατά τόπους Πολεοδομικές Υπηρεσίες ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες και δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 1,5 μ. Η περίφραξη των τουριστικών εγκαταστάσεων τοποθετείται σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 5 μ. γύρω από το περίγραμμα του κτιρίου ή γύρω από τα ακραία κτίσματα του συγκροτήματος των οικίσκων, όταν πρόκειται για διεσπαρμένα κτίρια. Για τα camping και τις κατασκηνώσεις οι περιφράξεις καθορίζονται κατά περίπτωση από τις πολεοδομικές υπηρεσίες, ύστερα από πρόταση του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού. Της ΓΡΑΜΜΑΤΗΣ ΜΠΑΚΛΑΤΣΗ, τοπογράφου – πολεοδόμου μηχανικού, [email protected]
    5. Αρθρογραφία

      GTnews

      Σε κλίμα εορταστικό και με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε η επίσημη έναρξη της λειτουργίας του γραφείου EIT Digital στην Αθήνα, στο πλαίσιο της εκδήλωσης ‘EIT Digital: Taking Greece’s Digital Transformation to the next level’ που διοργάνωσε το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Συστημάτων Επικοινωνιών και Υπολογιστών (ΕΠΙΣΕΥ) του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, σε συνεργασία με τη διοίκηση του EIT Digital στις Βρυξέλες, στις 17 Ιανουαρίου. Όπως τονίζεται σε σχετική ανακοίνωση που μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η εκδήλωση σηματοδότησε την εκκίνηση μιας σημαντικής πρωτοβουλίας για την Αθήνα, και ευρύτερα για τη χώρα μας, καθώς το EIT Digital του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Έρευνα και την Τεχνολογία (ΕΙΤ)- το μεγαλύτερο οικοσύστημα καινοτομίας στην Ευρώπη που συνδέει εταιρείες, πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και start-ups προκειμένου να προωθήσει την ανάπτυξη καινοτόμων ιδεών και προϊόντων στον ψηφιακό τομέα- επεκτείνεται για να αποκτήσει ένα ισχυρό ελληνικό σκέλος. Tο έργο της ανοικοδόμησης της κοινότητας αυτής στον ελληνικό χώρο έχει αναλάβει το ΕΠΙΣΕΥ του ΕΜΠ με το όραμα να συμβάλει στον ψηφιακό μετασχηματισμό της χώρας προωθώντας την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και συνεργατικές δράσεις που προσφέρει η καθοδήγηση και ο διάλογος με ένα δυνατό ευρωπαϊκό φορέα.
      Την εκδήλωση χαιρέτισε ο Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, ο οποίος υπογράμμισε τη σημασία της λειτουργίας του γραφείου της EIT Digital στην Αθήνα, καθώς θα δώσει την ευκαιρία να δημιουργηθούν νέες γέφυρες συνεργασίας μεταξύ της ερευνητικής- ακαδημαϊκής κοινότητας, του επιχειρηματικού κόσμου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ώστε να ανθίσουν νέες καινοτόμες ιδέες και να αναπτυχθούν νέα ψηφιακά εργαλεία. «Τα τελευταία χρόνια, ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους έχει συμβάλλει καθοριστικά στην ανάπτυξη ενός συστήματος καινοτομίας στη χώρα μας. Ως Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης συνεχίζουμε δυναμικά την προσπάθεια αυτή, ενδυναμώνοντας το ψηφιακό άλμα της Ελλάδας στο μέλλον», τόνισε ο κ. Παπαστεργίου χαρακτηριστικά.
      To κοινό καλωσόρισαν ο Διευθυντής Έρευνας και Ανάπτυξης του ΕΠΙΣΕΥ, Δρ Άγγελος Αμδίτης μαζί με τον Federico Menna, CEO της ΕIT Digital, φορέα που από το 2010 που δημιουργήθηκε, επενδύει σε στρατηγικούς τομείς για την επιτάχυνση της αγοράς και την κλιμάκωση των τεχνολογιών ψηφιακής έρευνας (deep tech), επικεντρώνοντας στις κύριες κοινωνικές προκλήσεις της Ευρώπης: Ψηφιακή Τεχνολογία, Ψηφιακές Πόλεις, Ψηφιακή Βιομηχανία, Ψηφιακή Ευημερία και Ψηφιακή Χρηματοοικονομική με όλες τις εφαρμογές τους μεταξύ άλλων στου τομείς των μεταφορών, της ενέργειας, της εφοδιαστικής αλυσίδας, της διακυβέρνησης. Χαιρετισμό απεύθυναν επίσης ο πρύτανης του ΕΜΠ, καθ. Ι. Χατζηγεωργίου, και ο πρόεδρος του ΕΠΙΣΕΥ, καθ Ιωάννης Ψαρράς. Ο πρύτανης του ΕΜΠ τόνισε ότι υπάρχει ένα τεράστιο δυναμικό από υψηλής ποιότητας έρευνα και τεχνογνωσία στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, και είναι επείγουσα η ανάγκη να μετατραπεί αυτή η γνώση σε χειροπιαστά οφέλη για την τοπική αγορά, την οικονομία και την κοινωνία. Σημείωσε ότι στον ακαδημαϊκό χώρο σήμερα έχει ξεκινήσει η μετάβαση προς μια κουλτούρα καινοτομίας και συνεργασίας καθώς το ΕΜΠ και το ΕΠΙΣΕΥ αναζητούν νέους τρόπους σύνδεσης με την επιχειρηματική πραγματικότητα, δημιουργούν spin offs και ενθαρρύνουν την ανάπτυξη δεξιοτήτων και ικανοτήτων, στοιχεία που αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο μιας κοινωνίας η οποία ετοιμάζεται να καινοτομήσει ψηφιακά.
      Εστιάζοντας στο πλούσιο έργο του ΕΠΙΣΕΥ, ερευνητικού βραχίονα του ΕΜΠ, ο καθηγητής Ιωάννης Ψαρράς, Διευθυντής του Ινστιτούτου, επικεντρώθηκε στα οφέλη που απορρέουν για την ελληνική κοινότητα της ψηφιακής καινοτομίας, από την ανταλλαγή συσσωρευμένης τεχνογνωσίας στον τομέα των ψηφιακών τεχνολογιών.
      Από τη θέση του Διευθυντή Έρευνας και Ανάπτυξης του ΕΠΙΣΕΥ, ο εμπνευστής του εγχειρήματος αυτού, και υπεύθυνος υλοποίησης και παρακολούθησης του, ο Δρ Άγγελος Αμδίτης εστίασε στην αναγκαιότητα για ενδυνάμωση της κουλτούρας συνεργασίας στον ελληνικό χώρο και διασύνδεσης του με ευρωπαϊκές δομές. «Στο ΕΠΙΣΕΥ παράγουμε καθημερινά διεθνή αριστεία και υποστηρίζουμε την ψηφιακή καινοτομία μέσα από πρωτοποριακά ερευνητικά αποτελέσματα που μπορούν να έχουν εφαρμογή σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας. Από τον τομέα της ενέργειας και των μεταφορών μέχρι τον τομέα της υγείας, του περιβάλλοντος και της κλιματικής κρίσης, η ψηφιακή καινοτομία κρατάει απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας». Τόνισε τη σημασία της ψηφιακής καινοτομίας ως βασικό πυλώνα της πορείας για τον ψηφιακό μετασχηματισμό και απέδειξε πώς στη σύγχρονη πραγματικότητα η ψηφιακή καινοτομία περνάει μόνο μέσα από τη συνεργασία.
      Η ομιλία της Elena Contioso-Fleming, Interim Regional Director South στο EIT Digital παρουσίασε χειροπιαστά στοιχεία για το έργο και τις δράσεις του EIT Digital, φορέα που από το 2010 που δημιουργήθηκε, επενδύει σε στρατηγικούς τομείς για την επιτάχυνση της αγοράς και την κλιμάκωση των τεχνολογιών ψηφιακής έρευνας (deep tech), επικεντρώνοντας στις κύριες κοινωνικές προκλήσεις της Ευρώπης: Ψηφιακή Τεχνολογία, Ψηφιακές Πόλεις, Ψηφιακή Βιομηχανία, Ψηφιακή Ευημερία και Ψηφιακή Χρηματοοικονομική με όλες τις εφαρμογές τους μεταξύ άλλων στου τομείς των μεταφορών, της ενέργειας, της εφοδιαστικής αλυσίδας, της διακυβέρνησης. Οι δράσεις του EIT Digital περιλαμβάνουν προγράμματα εκπαίδευσης, επιχειρηματικής επιτάχυνσης για start-ups, έρευνα και καινοτομία, καθώς και στήριξη για την ανάπτυξη ψηφιακών προϊόντων και υπηρεσιών στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι το EIT Digital έχει υποστηρίξει περισσότερα από 780 start-ups και scale-ups για διεθνή ανάπτυξη, περισσότερες από 250 επιχειρηματικές προσπάθειες και έχει εκκινήσει περισσότερα από 540 προϊόντα και υπηρεσίες εμπορικά.
      Ελληνικές επιχειρήσεις και φορείς που είναι μέλη του οικοσυστήματος έδωσαν το παρόν στην εκδήλωση και ηγήθηκαν της συζήτησης που ακολούθησε στο πάνελ με τίτλο «Mobilizing a Dynamic Greek innovation Ecosystem, Open and Connected». Στο πάνελ συμμετείχαν οι Μ.Πουρνάρη, COO of EDIH Health Hub & Intl Growth Mgr στο JOIST Innovation, ο Π.Παπαγεωργίου, Innovation Division Director at Hellenic Development Bank (HDB), ο Χ.Μυγδάλης, Group Chief Digital Officer στη Eurobank, ο Φ.Ζακόπουλος Managing Partner στο Found.ation και ο Γ.Μιχαλίτσης, New Ventures, Cyber and Data Intelligence Director στη Netcompany-Intrasoft. Το πάνελ συντόνισε ο Ο.Τρασανίδης, Managing Director - EIT Hub Silicon Valley, θέτοντας κάποια καίρια ερωτήματα για την ελληνική πραγματικότητα. Ποιές είναι οι βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις στην πορεία τους πρός τον τεχνολογικό και ψηφιακό μετασχηματισμό; Ποιός ο ρόλος των χρηματοδοτικών μηχανισμών;
      Η συνεργασία μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα αναδύεται ως κλειδί που μπορεί να επιταχύνει την υιοθέτηση καινοτόμων τεχνολογιών. Σε αυτή την πορεία, είναι αναγκαίο να δημιουργηθούν καινοτόμα σχήματα χρηματοδότησης που ανταποκρίνονται στις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες του τοπίου και να αντιμετωπιστούν ζητήματα διαλειτουργικότητας συστημάτων και δεδομένων που προκύπτουν και που είναι ζωτικά για την αποδοτικότητα των ψηφιακών υπηρεσιών και τη βιωσιμότητα των ψηφιακών υποδομών. Χρηματοπιστωτικοί φορείς όπως η HDB μπορούν να προάγουν την καινοτομία μέσω δημιουργικών οικονομικών μέσων και εργαλείων αξιολόγησης επιχειρηματικών ευκαιριών, μειώνοντας τους κινδύνους και τα επιχειρηματικά ρίσκα. Κορυφαίοι παροχείς ψηφιακών υπηρεσιών όπως η Eurobank μπορούν να στηρίξουν τις ελληνικές ΜΜΕ στην αντιμετώπιση των προκλήσεων της ψηφιακής ενσωμάτωσης μέσω στρατηγικών πρωτοβουλιών, εκπαίδευσης και συνεργασιών.
      Τα ζητήματα εμπιστοσύνης που εμποδίζουν τις ελληνικές startups καλούν για συνεργατικά μέτρα ενίσχυσης της αξιοπιστίας τους. Τέλος φορείς και συνεργατικοί σχηματισμοί όπως το iED/ Joist park & Found.ation αναμένεται να διαδραματίσουν ζωτικό ρόλο στην πορεία προς την ενσωμάτωση της ψηφιακής καινοτομίας, προσφέροντας το κατάλληλο περιβάλλον για να αξιοποιηθούν τα πλούσια ερευνητικά αποτελέσματα που παρέχουν τα ερευνητικά ιδρύματα και τα πανεπιστήμια της χώρας. Στην κατάμεστη αίθουσα του InnovAthens παρευρέθηκαν εξέχοντες εκπρόσωποι της πολιτικής, ακαδημαϊκής, ερευνητικής και επιχειρηματικής κοινότητας που ενημερώθηκαν για τους στόχους της πρωτοβουλίας. «Η καλλιέργεια και η ενδυνάμωση μιας συνεργατικής κουλτούρας στο ελληνικό γίγνεσθαι εμφανίζεται σήμερα ώς προϋπόθεση για την ανάδυση της ψηφιακής καινοτομίας και επιτάχυνση της τεχνολογικής μετάβασης στο νέο μοντέλο της βιομηχανίας 4.0» δήλωσε ο Δρ Αμδίτης προσκαλώντας την ελληνική κοινότητα, επιχειρήσεις, ερευνητικά κέντρα, ινστιτούτα, πανεπιστήμια, εταιρείες, clusters, δημόσιους οργανισμούς κ.α να αγκαλιάσουν το εγχείρημα αυτό, συμμετέχοντας ως μέλη στην κοινότητα της ΕΙΤ Digital. Η εκδήλωση έκλεισε με το εορταστικό τελετουργικό της κοπής κορδέλας.
      Το γραφείο της ΕΙΤ Digital στην Αθήνα, θα λειτουργήσει στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
    6. Αρθρογραφία

      Engineer

      Διαβάστε την αναφορά GEER/EERI/ATC για τους σεισμούς (26.01.14, 03.02.14) της Κεφαλονιάς.
       
      Κατεβάστε την αναφορά εδώ: http://www.geerassociation.org/GEER_Post%20EQ%20Reports/Cephalonia_Greece_2014/GEER-EERI-ATC_Cephalonia-GREECE_v1.pdf
       
      Δείτε περισσότερα εδώ: http://www.geerassociation.org/GEER_Post%20EQ%20Reports/Cephalonia_Greece_2014/
    7. Αρθρογραφία

      Engineer

      Πριν από την έκδοση οικοδομικής άδειας ή άδειας λειτουργίας επιχείρησης, επιβάλλεται η χορήγηση βεβαίωσης των επιτρεπόμενων χρήσεων γης από την πολεοδομία, όπως αυτές καθορίζονται από το Προεδρικό Διάταγμα 59/2018 σε συνδυασμό με τα εκάστοτε θεσμοθετημένα πολεοδομικά σχέδια της κάθε περιοχής.
      Οι προβλεπόμενες γενικές κατηγορίες χρήσεων καθορίζονται σε 13 και καλύπτουν τον αστικό και εξωαστικό χώρο, σε αντιστοιχία με το πεδίο εφαρμογής των πολεοδομικών σχεδίων. Εκτός από τις περιοχές κατοικίας (αμιγούς και γενικής), οι νέες γενικές κατηγορίες χρήσεων γης περιλαμβάνουν υποδοχείς για την εγκατάσταση παραγωγικών δραστηριοτήτων, περιοχές συγκέντρωσης αστικών υποδομών και άλλων ιδιαίτερων χρήσεων, καθώς και περιοχές άσκησης αγροτικών δραστηριοτήτων.
      Κάθε μία από τις 13 γενικές κατηγορίες περιλαμβάνει συγκεκριμένες ειδικές χρήσεις, οι οποίες έχουν εμπλουτιστεί, σε σχέση με το προηγούμενο ΠΔ του 1987, ώστε να αποτυπωθεί το εύρος τόσο των αλλαγών στο σύγχρονο τρόπο ζωής, όσο και των κοινωνικο-οικονομικών δραστηριοτήτων, που ο αστικός και εξωαστικός χώρος καλούνται να ικανοποιήσουν.
      Οι νέες θεσμοθετήσεις χρήσεων γης, αποβλέπουν στην εγκατάσταση επαγγελματικών δραστηριοτήτων προκειμένου να τρέξουν οι επενδύσεις, χωρίς εμπλοκές και δικαστικές προσφυγές από κατοίκους, περιβαλλοντικές οργανώσεις και άλλους φορείς, λόγω σύγκρουσης με άλλες δραστηριότητες κυρίως σε εντός σχεδίου περιοχές και οικισμούς με χρήση κατοικίας. Το πρόβλημα είναι σημαντικό, διότι το κέντρο των πόλεων αλλάζει και παύει να αποτελεί επί το πλείστο χώρο κατοικίας.
      Έτσι, για την προστασία των περιοχών κατοικίας, το Υπουργείο Περιβάλλοντος καθόρισε ανώτατα επιτρεπόμενα μεγέθη, για τις επιμέρους ειδικές χρήσεις με στόχο τον περιορισμό όχλησης (λ.χ. υπεραγορές με μέγιστη συνολική επιφάνεια δόμησης 1500.τμ. σε περιοχές γενικής κατοικίας κ.λπ.).
      Ωστόσο, το πρόβλημα της έλλειψης θεσμοθετημένων χρήσεων γης στις εκτός σχεδίου περιοχές στο 70% της έκτασης της χώρας, παραμένει, αφού στερείται πολεοδομικού σχεδιασμού και εκτιμάται ότι θα λυθεί στα επόμενα πέντε χρόνια με την ολοκλήρωση των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων που θα ξεκινήσουν σταδιακά να συντάσσονται από τις αρχές του 2022.
      Πού και σε ποια μεγέθη μπορεί να εγκατασταθεί δραστηριότητα ή επαγγελματική χρήση;  Με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο (ΠΔ 59/2018) καθορίζονται 13 γενικές κατηγορίες χρήσεων γης, οι οποίες καλύπτουν τον αστικό και αγροτικό χώρο, σε αντιστοιχία με τα ισχύοντα πολεοδομικά σχέδια της κάθε περιοχής. Επίσης ορίζονται και οι νέες 47 ειδικές κατηγορίες χρήσεων (με τις υποκατηγορίες τους), που καλύπτουν όλες τις γνωστές παραγωγικές δραστηριότητες, αλλά και σύγχρονες όπως: ανακύκλωση, εγκαταστάσεις εφοδιαστικών αλυσίδων, τεχνολογικά πάρκα κ.α. Στις ειδικές χρήσεις συμπεριλαμβάνονται και όλες οι απαιτούμενες λειτουργίες της πόλης όπως: πολιτιστικοί - αθλητικοί – θρησκευτικοί χώροι και άλλες ιδιαίτερες χρήσεις γης.
      Ποιες είναι οι γενικές κατηγορίες; Αμιγής κατοικία. Γενική κατοικία. Πολεοδομικό κέντρο - κεντρικές λειτουργίες πόλης - τοπικό κέντρο συνοικίας-γειτονιάς. Τουρισμός - αναψυχή. Κοινωφελείς λειτουργίες. Ελεύθεροι χώροι - Αστικό Πράσινο. Παραγωγικές δραστηριότητες χαμηλής και μέσης όχλησης. Χονδρεμπόριο. Τεχνόπολις - Τεχνολογικό Πάρκο. Παραγωγικές δραστηριότητες υψηλής όχλησης. Εγκαταστάσεις Αστικών Υποδομών Κοινής Ωφέλειας. Ειδικές χρήσεις. Αγροτική χρήση.  
      Ποιες δραστηριότητες επιτρέπονται στην κατηγορία 12: «Ειδικές Χρήσεις»; Είκοσι πέντε (25) Ειδικές Κατηγορίες επιτρέπονται στην κατηγορία ειδικών χρήσεων και είναι: «Πλυντήρια – λιπαντήρια αυτοκινήτων», «Συνεργεία», «Εγκαταστάσεις Εφοδιαστικής» στην οποία εντάσσονται οι αποθήκες χονδρικού εμπορίου, «Επαγγελματικά Εργαστήρια», «Εξορυκτικές δραστηριότητες», «Κ.Τ.Ε.Ο.», «Σταθμοί μεταφόρτωσης απορριμμάτων», «Εγκαταστάσεις ανακύκλωσης συσκευασιών και υλικών», «Γωνίες ανακύκλωσης και πράσινα σημεία», «Χώροι επεξεργασίας, αποθήκευσης και διάθεσης στερεών αποβλήτων και τοξικών αποβλήτων», «Χώροι επεξεργασίας και διάθεσης λυμάτων», «Εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ύδρευσης, τηλεπικοινωνιών, φυσικού αερίου και συναφείς εγκαταστάσεις» «εγκαταστάσεις Α.Π.Ε.», «Πάρκα κεραιών», «Στρατιωτικές εγκαταστάσεις», «Εγκαταστάσεις οχημάτων τέλους κύκλου ζωής», «Κοιμητήρια», «Κέντρα αποτέφρωσης νεκρών και οστών», «Σωφρονιστικά καταστήματα- φυλακές – κέντρα κράτησης», «Εγκαταστάσεις προσωρινής υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών/προσφύγων και ευάλωτων ομάδων», «Ιππόδρομος», «Πίστες αγώνων αυτοκινήτων και μοτοποδηλάτων», «Καζίνο», «Χώροι διεξαγωγής τεχνικών-ψυχαγωγικών και τυχερών παιγνίων», «Αστική γεωργία» και «Κατασκηνώσεις – Παιδικές εξοχές».
      Τι είναι αμιγής κατοικία και ποιες χρήσεις επιτρέπονται; Η κατηγορία αυτή είναι η πιο αυστηρή από τις άλλες κατηγορίες χρήσεων γης. Περιλαμβάνει κυρίως κατοικία και διάφορες άλλες χρήσεις τοπικής σημασίας.
      Στις περιοχές αμιγούς κατοικίας επιτρέπεται εκτός από τη χρήση Κατοικίας και Χώροι Κοινωνικής πρόνοιας, Εκπαίδευσης, Αθλητικές Εγκαταστάσεις, Θρησκευτικοί χώροι, Πολιτιστικές εγκαταστάσεις (μέχρι 200 τ.μ.) και Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης.
      Επιτρέπονται τα Εμπορικά καταστήματα και Καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, με μέγιστη συνολική επιφάνεια καταστημάτων ανά οικόπεδο 150 τμ. Τουριστικά καταλύματα μέχρι 30 κλίνες. Στάθμευση αυτοκινήτων μέχρι 3,5 τόνους κοινής χρήσης, μοτοσικλετών και μοτοποδηλάτων, με καθορισμό θέσης από το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο Από τα επαγγελματικά εργαστήρια επιτρέπονται μόνο φούρνοι έως 150 τ.μ. συνολικής επιφάνειας δόμησης. Επίσης επιτρέπονται Γωνιές Ανακύκλωσης και Αστική γεωργία - λαχανόκηποι. Ποια είναι η περιοχή γενικής κατοικίας και ποιες χρήσεις επιτρέπονται; Η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει εκτός από κατοικία και άλλες κατηγορίες χρήσεων που καλύπτουν τοπικές και υπερτοπικές εγκαταστάσεις του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα καθώς και επιχειρήσεις χαμηλής όχλησης, συνεργεία κλπ.
      Ειδικότερα οι περιορισμοί σε εμβαδό ανά χρήση, που τίθενται στην κατηγορία αυτή, είναι οι εξής:
      Για κτίρια ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μέχρι 1.500 τμ. Για πολιτιστικές εγκαταστάσεις μέχρι 1200τμ. Για ιδιωτικές κλινικές μέχρι 100 κλίνες Για εμπορικά καταστήματα, Καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών και Υπεραγορές τροφίμων μέχρι 1.500 τμ. Για καταστήματα Εστίασης μέχρι 300 τ.μ. Για αναψυκτήρια μέχρι 200 τ.μ. Για τουριστικά καταλύματα μέχρι 150 κλίνες Για στάθμευση (κτίρια-γήπεδα) αυτοκινήτων μέχρι 3,5 τόνους Για συνεργεία επισκευής αυτοκινήτων μέχρι 3,5 τόνους μικτού φορτίου ή δυνατότητα μεταφοράς μέχρι 9 ατόμων εκτός φανοποιείων και βαφείων. Για αποθήκες χαμηλής όχλησης μέχρι 400 τ.μ. Για φαρμακαποθήκες μέχρι 1.500 τ.μ. Για αποθήκες χονδρικού εμπορίου χαμηλής όχλησης μέχρι 400 τ.μ. Για επαγγελματικά εργαστήρια μέχρι 400τ.μ. Για εγκαταστάσεις προσωρινής υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών - προσφύγων και ευάλωτων ομάδων μέχρι 300 ατόμων. Τι επιτρέπεται στο Πολεοδομικό Κέντρο; Η κατηγορία του Πολεοδομικού Κέντρου αναφέρεται στις κεντρικές λειτουργίες της πόλης και επιτρέπει εκτός από την κατοικία την εγκατάσταση κτιρίων με χρήση πολυκαταστήματα, γραφεία, διοίκηση, νοσοκομεία, εμπόριο, χώρους συνάθροισης κοινού/Συνεδριακά κέντρα, επαγγελματικά εργαστήρια μέχρι 500 τ.μ. χώρους διεξαγωγής τεχνικών-ψυχαγωγικών και τυχερών παιγνίων κ.α.
      Ποιοι είναι οι περιορισμοί στα Τοπικά Κέντρα Συνοικίας; Τα τοπικά κέντρα εξυπηρετούν κυρίως τη λειτουργία της γειτονιάς και επιτρέπονται μόνο οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων όπως αυτές εξειδικεύονται από τον πολεοδομικό σχεδιασμό: Κατοικία, Ειδική Εκπαίδευση, Πολιτιστικές εγκαταστάσεις μέχρι 500 τ.μ., Διοίκηση τοπικής κλίμακας, Εργαστήρια φυσικοθεραπείας, Εμπορικά καταστήματα, Καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, Εστίαση μέχρι 200 τ.μ., Τουριστικά καταλύματα μέχρι 50 κλίνες και Θρησκευτικοί χώροι.
      Τι επιτρέπεται στις περιοχές με Αγροτική Χρήση; Ως περιοχές με αγροτική χρήση νοούνται περιοχές που περιλαμβάνουν εκτάσεις γεωργικής γης στις οποίες επιτρέπονται οι παρακάτω ειδικές χρήσεις: Κατοικία για την εξυπηρέτηση της αγροτικής χρήσης, Τουριστικά καταλύματα μέχρι 30 κλίνες, Βιομηχανικές και Βιοτεχνικές εγκαταστάσεις χαμηλής και μέσης όχλησης, συσκευασίας και μεταποίησης τοπικά παραγόμενων αγροτικών προϊόντων, Αγροτικές εκμεταλλεύσεις – εγκαταστάσεις, Γωνιές ανακύκλωσης και μικρά πράσινα σημεία, Εγκαταστάσεις ΑΠΕ.
      Προσοχή! Σε γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας δεν επιτρέπονται άλλες χρήσεις πλην της αγροτικής εκμετάλλευσης - αγροτικής δραστηριότητας, εκτός αν προβλέπονται από ειδική διάταξη νόμου και είναι σύμφωνες με τις κατευθύνσεις του χωροταξικού σχεδιασμού.
      Τι ισχύει για τους Οικισμούς; Στις περιοχές εντός των οριοθετημένων οικισμών με πληθυσμό μικρότερο από 2.000 κατοίκους στους οποίους δεν έχει ολοκληρωθεί ο πολεοδομικός σχεδιασμός και ο καθορισμός χρήσεων γης, επιτρέπονται οι παρακάτω χρήσεις:
      Κατοικία, Κοινωνική πρόνοια, Εκπαίδευση (Νηπιαγωγεία, Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Ειδική εκπαίδευση), Μικρές αθλητικές εγκαταστάσεις, Θρησκευτικοί χώροι,Πολιτιστικές εγκαταστάσεις μέχρι 600 τμ., Διοίκηση τοπικής κλίμακας,Πρωτοβάθμιες υπηρεσίες υγείας Εμπορικά καταστήματα και Καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών μέχρι 150 τ.μ. και υπεραγορές μέχρι 300 τ.μ. και Γραφεία μέχρι 300 τ.μ. Εστιατόρια μέχρι 300 τ.μ., Αναψυκτήρια μέχρι 150 τ.μ., Τουριστικά καταλύματα μέχρι 100 κλίνες Στάθμευση αυτοκινήτων μέχρι 3,5 τόνους, Πρατήρια παροχής καυσίμων και ενέργειας, Πλυντήρια, λιπαντήρια αυτοκινήτων, Συνεργεία επισκευής αυτοκινήτων Αποθήκες χαμηλής όχλησης μέχρι 300 τ.μ., Επαγγελματικά εργαστήρια για γεωργικές, δασικές, κτηνοτροφικές, αλιευτικές και λοιπές εγκαταστάσεις αγροτικού τομέα Εγκαταστάσεις Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, Γωνιές ανακύκλωσης και μικρά πράσινα σημεία, Εγκαταστάσεις ΑΠΕ (φωτοβολταϊκά) Εγκαταστάσεις προσωρινής υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών- προσφύγων μέχρι 100 άτομα. Προσοχή! Στους προϋφιστάμενους οικισμούς του 1923 και τους παραδοσιακούς οικισμούς, οι χρήσεις γης μέχρι την έγκριση του πολεοδομικού σχεδίου καθορίζονται σύμφωνα με τις σχετικές για τους οικισμούς αυτούς διατάξεις.
    8. Αρθρογραφία

      Engineer

      Χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων διαπιστώνουν καθημερινά, κυρίως την ώρα της μεταβίβασης, πως η έκταση που διαθέτουν δεν είναι αυτόνομη και ανεξάρτητη, αλλά πως είναι εξ αδιαιρέτου ενός μεγαλύτερου γηπέδου πάνω στο οποίο έχουν αποκλειστική χρήση ενός συγκεκριμένου τμήματος και μόνον… Το θέμα της μη νόμιμης κατάτμησης ακινήτων είναι ένα πρόβλημα που αναδεικνύεται σε μεγάλο βαθμό – και – με τη διαδικασία δήλωσης των ακινήτων στο Κτηματολόγιο.
      «Η κατάτμηση ενός ακινήτου, δηλαδή ο τεμαχισμός του σε μικρότερα τμήματα και η μεταβίβασή τους σε τρίτα πρόσωπα, αποτελεί μια συνήθη πρακτική στην ελληνική πραγματικότητα», λέει η τοπογράφος-πολεοδόμος μηχανικός Γραμματή Μπακλατζή.
      Και αυτό, όπως επισημαίνει, συμβαίνει «παρά την ψήφιση – διαχρονικά – σχετικών νόμων, που απαγορεύουν την κατάτμηση της αγροτικής ιδιοκτησίας με προφανή στόχο την επωφελέστερη γεωργική εκμετάλλευση αυτής».
      «Η ακαμψία της σχετικής νομοθεσίας και η αδυναμία της να ανταποκριθεί στις σημερινές συνθήκες έχει δημιουργήσει όχι μόνον νομικά αλλά και σοβαρότατα κοινωνικά προβλήματα σε πολλά σημεία της χώρας που ζητούν επίλυση, με πρώτο παράδειγμα το Ηράκλειο της Κρήτης», επισημαίνει ο πρόεδρος της ΠΟΜΙΔΑ Στράτος Παραδιάς.
      Για τα εντός σχεδίου γεωτεμάχια, ο κανόνας είναι ότι δεν επιτρέπεται κατάτμηση αν τα οικόπεδα που προκύπτουν από την υπαίτια κατάτμηση (νέο και παλιό) δεν πληρούν τις προϋποθέσεις οικοδομησιμότητας που ισχύουν για τη συγκεκριμένη περιοχή. Αντίθετα, το θέμα της οικοδομησιμότητας των εκτός σχεδίου αγροτεμαχίων ή κληροτεμαχίων είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
      «ΤΑ ΝΕΑ» με τη βοήθεια της Γραμματής Μπακλατζή παρουσιάζουν μέσα από 11 ερωτήσεις – απαντήσεις όλες τις βασικές πληροφορίες που πρέπει να έχουν υπόψη τους όσοι είναι συνιδιοκτήτες σε εξ αδιαιρέτου ιδιοκτησίες.
      Τι είναι η κατάτμηση;
      Κατάτμηση είναι η διαδικασία κατά την οποία ο κύριος ή οι συγκύριοι ακινήτου αποσπούν από το ακίνητό τους τμήμα διαιρετό και το μεταβιβάζουν σε τρίτο. Με τον τρόπο αυτόν παύει η συνέχεια της γης τους και καταργείται τόσο ο χαρακτηρισμός του «ενιαίου», όσο και ο αυτοτελής χαρακτήρας του ακινήτου τους.
      Ποιες απαγορεύσεις ισχύουν σχετικά με τις κατατμήσεις σε εκτός σχεδίου περιοχές;
      Ισχύουν τα εξής:
      α) Απαγορεύεται η κατάτμηση ακινήτων σε μέγεθος μικρότερο των 1.000 τετραγωνικών μέτρων, όταν αυτά βρίσκονται σε ακτίνα 500 μέτρων από τα όρια οικισμού. Προσοχή: η διάταξη αυτή ισχύει για τα παλιά σχέδια πόλεως που αφορούν το διάστημα 1923-1983.
      β) Απαγορεύεται η κατάτμηση στις Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου (ΖΟΕ) κάτω από τα όρια αρτιότητας που ισχύουν για κάθε περιοχή. Για παράδειγμα, τα 20 στρέμματα για την εκτός σχεδίου περιοχή της Αττικής.
      γ) Απαγορεύεται η κατάτμηση κάτω από τα όρια αρτιότητας σε περιοχές που έχουν προσδιοριστεί, σύμφωνα με το εγκεκριμένο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΓΠΣ) ή ΣΧΟΟΑΠ του ΟΤΑ.
      δ) Απαγορεύεται η κατάτμηση μιας μεγάλης έκτασης σε τμήματα των τεσσάρων στρεμμάτων, αν δεν προκύπτει πως κάθε αγροτεμάχιο των τεσσάρων στρεμμάτων αποκτά ταυτόχρονα και πρόσωπο 25 μέτρα σε αναγνωρισμένο κοινόχρηστο δρόμο.
      Σήμερα δεν επιτρέπεται η δημιουργία νέων δρόμων μεταξύ των ιδιοκτητών, οι δρόμοι πρέπει να προϋπάρχουν. Οι κοινόχρηστοι δρόμοι για τους οποίους έχει εφαρμογή αυτή η διάταξη είναι συγκεκριμένοι: δρόμοι που φαίνονται σε διανομές του υπουργείου Γεωργίας (εποικιστικές περιοχές), ή ζώνη παραλίας εφόσον είναι διαμορφωμένη οδός, δρόμοι που έχουν κατασκευαστεί από Τεχνικές Υπηρεσίες Δήμων. Προσοχή: σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη η ύπαρξη διαπιστωτικής πράξης κοινοχρησίας του δρόμου.
      Το χωράφι το «έκοψε» ο δρόμος με αποτέλεσμα να χωριστεί σε δύο τμήματα. Ισχύει αυτή η κατάτμηση;
      Σύμφωνα με νομοθετικό διάταγμα του 1923 απαγορεύεται να δημιουργούμε δρόμους και να «κόβουμε» τα χωράφια. Ετσι όσοι δρόμοι δημιουργήθηκαν για τη μεταφορά αγροτικών προϊόντων και προϋπάρχουν του 1923 θεωρούνται κοινόχρηστοι, ενώ αντίθετα όσοι δρόμοι δημιουργήθηκαν μετά το 1923 με ιδιωτική πρωτοβουλία θεωρούνται ιδιωτικοί.
      Ομως, πλήθος δρόμων σχηματίστηκαν τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 και για την επίλυση αυτού του ζητήματος υπήρξε νόμος, που αναγνωρίζει τις ιδιωτικές οδούς που σχηματίστηκαν μέχρι το 1977 προς εξυπηρέτηση των παρακείμενων αγροτεμαχίων.
      Μέσω λοιπόν της «εξομοίωσης» των παρανόμως δημιουργηθεισών ιδιωτικών οδών με «αγροτικές» (που εξαιρούνται της απαγόρευσης) τα αγροτεμάχια που κατατμήθηκαν από τη διάνοιξη της οδού με τον συγκεκριμένο τρόπο θεωρούνται αυτοτελή και μεταβιβάζονται περαιτέρω χωρίς πρόβλημα.
      Τι γίνεται στην περίπτωση που ένας δρόμος σχεδιάστηκε αλλά δεν έχει υλοποιηθεί; Ισχύει εδώ η κατάτμηση και μπορούν να πωληθούν ξεχωριστά τα δημιουργηθέντα αγροτεμάχια;
      Δεν συνιστά κατάτμηση η απεικόνιση και μόνο σε τοπογραφικό διάγραμμα διανομής αγροτεμαχίου, δίχως η κατάτμηση αυτού να συνοδεύεται και από μεταβίβαση (π.χ. πώληση, δωρεά, γονική παροχή). Εάν έχει γίνει προσύμφωνο πώλησης των αγροτεμαχίων, πριν από το 1977, τότε ισχύει. Σε διαφορετική περίπτωση δεν μπορεί να γίνει μεταβίβαση των τμημάτων γηπέδων που προσέβλεπαν στον δρόμο αυτόν, όπως απεικονίζονται στο τοπογραφικό διανομής και θεωρείται πολεοδομικά ενιαίο.
      Ιδιοκτήτης έχει ένα χωράφι, θέλει να το χωρίσει και να το μεταβιβάσει στα παιδιά του κι ας μην οικοδομήσουν. Μπορεί να το κάνει;
      Στην περίπτωση που το ακίνητο βρίσκεται εξ ολοκλήρου σε περιοχή εκτός σχεδίου, εκτός ζώνης οικισμού και εκτός Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου, τότε ναι, μπορεί να κατατμηθεί σε οποιοδήποτε μέγεθος, χωρίς όμως το δικαίωμα οικοδόμησης.
      Εάν το οικόπεδο βρίσκεται εντός σχεδίου/οικισμού;
      Στην περίπτωση αυτή απαγορεύεται η κατάτμηση και η μεταβίβαση της κυριότητας οικοπέδων που συνεπάγεται τη δημιουργία μη άρτιων οικοπέδων. Εδώ, οι ενδιαφερόμενοι μπορεί να προβούν σε  συμβολαιογραφική πράξη σύστασης καθέτου διηρημένης ιδιοκτησίας.
      Ενα αγροτεμάχιο έχει κατατμηθεί στα τρία. Η κατάτμηση έγινε εδώ και 30 χρόνια διά λόγου χωρίς συμβόλαιο, αλλά δηλώνονται ξεχωριστά στο Ε9. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση;
      Αυτό το πρόβλημα είναι επαναλαμβανόμενο και μπορεί να αντιμετωπισθεί χρησιμοποιώντας το νομικό εργαλείο της χρησικτησίας. Στην τρέχουσα συμβολαιογραφική πρακτική αποτελεί σύνηθες φαινόμενο η επίκληση χρησικτησίας και η ταυτόχρονη μεταβίβαση του ακινήτου στο οποίο αυτή αναφέρεται. Επίσης, στη δήλωση εγγραπτέων δικαιωμάτων στο Εθνικό Κτηματολόγιο με επικαλούμενο τίτλο τη χρησικτησία, η ιδιοκτησία εγγράφεται συνοδευόμενη από ένορκη βεβαίωση δύο προσώπων.
      Πότε ισχύει η κατάτμηση όταν το ακίνητο είναι από κληρονομιά;
      Σε περίπτωση κληρονομιάς για τον χρόνο δημιουργίας του γηπέδου λαμβάνεται υπόψη ο χρόνος θανάτου του κληρονομουμένου.
      Τι ισχύει με τα προσύμφωνα;
      Σε περίπτωση ύπαρξης συμβολαιογραφικού προσυμφώνου, δυνάμει του οποίου έχει εκδοθεί τελεσίδικη δικαστική απόφαση περί μεταβιβάσεως της κυριότητας οικοπέδου, ως χρόνος κατάτμησης θεωρείται η ημερομηνία μεταγραφής της δικαστικής απόφασης.
      Τι ισχύει με τα κληροτεμάχια;
      – Για τα κληροτεμάχια που έχουν παραχωρηθεί από το Ελληνικό Δημόσιο (ΦΕΚ 115/Α/1968) απαγορευόταν η κατάτμησή τους μέχρι την 22α Μαρτίου 2012. Εξαίρεση αποτελούσαν: α) οι οικοπεδικοί κλήροι β) κλήροι με σκοπό ανέγερσης τουριστικών εγκαταστάσεων (με άδεια του ΕΟΤ) γ) κλήροι εντός ρυμοτομικού σχεδίου ή εντός ορίων οικισμών και δ) εφοριακοί ή σχολικοί κλήροι για την ανέγερση εκκλησιών ή σχολείων.
      – Από την 22α Μαρτίου 2023 και μετά, επιτρέπεται νόμιμα η κατάτμηση των κληροτεμαχίων και η προσμέτρηση πράξεων νομής για τη συμπλήρωση της κτητικής παραγραφής επί του τμήματος του κλήρου.
      Πλέον, τα κληροτεμάχια αντιμετωπίζονται σαν όλα τα αγροτεμάχια, τα οποία μπορούν να κατατμηθούν σε οποιοδήποτε μέγεθος και σχήμα χωρίς την απαίτηση της αρτιότητας (ελάχιστο πρόσωπο και εμβαδόν) εκτός κι αν εμπίπτουν σε κάποια Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου, ΓΠΣ ή ΣΧΟΟΑΠ όπου υπάρχει όριο κατάτμησης.
      Εάν τίθεται ζήτημα οικοδόμησης;
      Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να εξασφαλιστεί ώστε το πρόσωπο και το εμβαδόν να καλύπτει τις απαιτήσεις που προκύπτουν από τα διατάγματα για την εκτός σχεδίου δόμηση.
      Ποια είναι αυτά; Χρησικτησία επί ολόκληρων κληροτεμαχίων (επιτρέπεται από 23 Μαΐου 1968). Χρησικτησία επί τμημάτων κληροτεμαχίων: επιτρέπεται α) εφόσον οι κατατμήσεις έγιναν δεκτές με επικύρωση ανωμάλων δικαιοπραξιών από την ημερομηνία της επικύρωσης και μετέπειτα και β) κατατμήσεις που γίνονται από την 22α Μαρτίου 2012 και μετέπειτα. Σημείωση: η επικύρωση ανωμάλων δικαιοπραξιών επιτρέπεται μέχρι την 22α Μαρτίου 2024 εφόσον αφορούν κατατμήσεις με ιδιωτικά συμφωνητικά που έγιναν πριν από την 22α Μαρτίου 2012.
    9. Αρθρογραφία

      Engineer

      Η παρατηρούμενη έντονη κινητικότητα προώθησης πολλών νέων μονάδων ενέργειας  στην περιοχή μας  από άλλες πηγές (αέριο, αιολικά, φωτοβολταϊκά κλπ.), αλλά και η γενικότερη κατάσταση που διαμορφώνεται με τις σχετικές επιπτώσεις, τοπικά και γενικότερα, σχολιάζεται εκτενώς στα εθνικά ΜΜΕ, ενώ ταυτόχρονα ο ρόλος της υδροηλεκτρικής ενέργειας στην κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της χώρας αποσιωπάται συστηματικά.
      Η συστηματική και ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ υποστήριξη των τελευταίων κυβερνήσεων του φυσικού αερίου (ΦΑ) και των «ευνοούμενων» ΑΠΕ (αιολικά και φωτοβολταϊκά), είχε ως αποτέλεσμα να θυσιάζονται, βασικά για τη χώρα,  ζητήματα (ενεργειακή και οικονομική εξάρτηση, ανάγκη εισαγωγών τεχνολογικού εξοπλισμού και κατ’ επέκταση πολύ χαμηλή εγχώρια  προστιθέμενη αξία, περί το 20% μόνο, αυξημένες τιμές καταναλωτή, περιβάλλον, βιοποικιλότητα κοκ).

      Ας μην μας εκπλήσσει επίσης γιατί η Υδροηλεκτρική Ενέργεια (ΥΗΕ), η οποία ιστορικά και αντικειμενικά «ανήκει» στην ΔΕΗ, έχει σχεδόν τεθεί υπό διωγμό από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, δεν εντάσσονται νέα (ΥΗ) έργα και την «παραμερίζουν», παρά τα αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα της (χαμηλό κόστος παραγωγής, απόλυτα οικολογική, μεγάλη εγχώρια  προστιθέμενη αξία από τα έργα αυτά –πάνω από 80%, κάλυψη  αναγκών αιχμής που σταθεροποιεί το σύστημα, «αντίδοτο» στην φυσική μεταβλητότητα των άλλων ΑΠΕ, μοναδική δυνατότητα  αποθήκευσης ενέργειας με το σύστημα άντλησης – ταμίευσης, πολλαπλή συμπληρωματική αξιοποίηση των υδάτων των (ΥΗ) ταμιευτήρων για αντιπλημμυρικούς σκοπούς – υδρεύσεις – αρδεύσεις – αποθέματα για την ξηρασία κλπ.).
      Και, όπως εύκολα αποδεικνύεται από την παράθεση αυτών των πλεονεκτημάτων, η συνδυαστική αξιοποίηση των υδάτων κατά την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας προσφέρει ένα απόλυτα  θετικό   «κοινωνικό» αποτύπωμα.
      Το γεγονός  αυτό από μόνο του δίνει απάντηση σε ορισμένους που αντιμετωπίζουν τις διεκδικήσεις μας για ΥΗ έργα σαν κάποιο …..φετίχ η κάποια τεχνοκρατική εμμονή !
      Επιπλέον, το τελευταίο διάστημα, με την έξαρση ενεργειακών έργων και ιδιαίτερα των πολυδιαφημισμένων ΑΠΕ (ΦΒ και αιολικών), τα οποία, με την αμέριστη πολιτική συνδρομή των κομμάτων εξουσίας, εγκαθίστανται σταδιακά σε όλες τις περιοχές της χώρας, αλλά και την βελτιωμένη  πλέον πληροφόρηση που υπάρχει, οι πολίτες συνειδητοποιούν   πως, παρά την γνωστή προπαγάνδα της «πράσινης» ενέργειας, τελικά όλες οι μορφές που περιέχονται στο ενεργειακό μείγμα (και όχι μόνο ο λιγνίτης ….) έχουν, στον ένα η τον άλλο βαθμό, περιβαλλοντικές επιπτώσεις (που φυσικά ποικίλλουν) και είναι φυσιολογικό να καταγράφονται αντιδράσεις όταν διαπιστώνονται κίνδυνοι για το περιβάλλον, την οικονομία αλλά και την φυσιογνωμία  σε μια περιοχή.
      Έτσι πέφτει στο κενό και η φτηνή προπαγάνδα για τις «μεγάλες» οικολογικές επιπτώσεις (και μάλιστα συλλήβδην) από τα …. «φαραωνικά» ΥΗ έργα  και  ξεφτίζει η ψεύτικη εικόνα που καλλιεργήθηκε συστηματικά και επίμονα πως δήθεν ΦΒ και αιολικά θα έδιναν λύση στην συγκράτηση των τιμών στους καταναλωτές.
      [Σημείωση : Τελευταία, εμφανίζεται «δειλά» ένα ενδιαφέρον από κάποιες ιδιωτικές ενεργειακές εταιρείες για παραγωγή ΥΗΕ και κατασκευή αντίστοιχων έργων.
      Πρόκειται όμως για επιλεγμένα έργα που ανταποκρίνονται σε  δυο τουλάχιστον συγκεκριμένες προϋποθέσεις :
      α) Σε αυτά δεν τίθεται θέμα συν διαχείρισης  με άλλους χρήστες, πχ αρδεύσεις, υδρεύσεις, όπως συμβαίνει με το έργο Ν. Πλαστήρα, που συνδυάζει ενέργεια με «κοινωνικούς» σκοπούς.
      Αντίθετα, για τους ιδιώτες είναι «επιλέξιμα»  έργα αποκλειστικής εκμετάλλευσης, όπως πχ αυτά της ΤΕΡΝΑ στην Δαφνοζωνάρα (λειτουργεί εδώ και μερικά χρόνια)  επί του Αχελώου και το υπό αδειοδότηση έργο στο Αυλάκι (επίσης επί του Αχελώου)
      β) Να διασφαλίζεται πρόσθετη (όχι μόνο από δικά τους κεφάλαια) προνομιακή χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς η δημόσιους πόρους, όπως πχ. συνέβη και πάλι με την ΤΕΡΝΑ στο έργο άντλησης – ταμίευσης της Αμφιλοχίας, που εξασφάλισε επιχορήγηση 250 εκατ. ευρώ από ευρωπαϊκούς πόρους ].
      Μια άλλη βασική παράμετρος σε ένα βιώσιμο σύστημα παραγωγής ενέργειας  είναι η «αποκέντρωση» της παραγωγής.
      Δυστυχώς, στην Θεσσαλία, παρά τις μεγάλες δυνατότητες αποκεντρωμένης παραγωγής ενέργειας, η παράμετρος αυτή αγνοείται  συστηματικά [σημ. : δεν υπολογίζεται η μονάδα «γίγαντας» του ΦΑ (δες Α μέρος), η οποία, λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων και της αναγκαίας στροφής στις χώρες της ΕΕ, ίσως δεν πραγματοποιηθεί].
      Και ας σημειωθεί ότι οι ειδικοί στον ενεργειακό και περιβαλλοντικό τομέα θεωρούν ως «κλειδί» στο ενεργειακό ζήτημα την «ενίσχυση της αποκέντρωσης» και την «διασπορά της παραγόμενης ενέργειας στις περιφέρειες της χώρας μέσω ισχυρών αντισταθμισμάτων στις τοπικές κοινωνίες»  (δες ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,10/4/22, καθηγητής  Νικ. Φαραντούρης, σύμβουλος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα).
      Παρόλα αυτά, όταν οι αρχές αυτές πρόκειται να εφαρμοστούν στη Θεσσαλία  μέσω της ΥΗΕ και της ολοκλήρωσης των ημιτελών έργων Άνω Αχελώου, τότε η επιστήμη, οι απόψεις των ειδικών, ακόμη και των συμβούλων της πολιτικής ηγεσίας (!), παρακάμπτονται και οι ηγεσίες αυτές, μικροπολιτικά σκεπτόμενες, υποτάσσονται στις οικοδογματικές εμμονές των κ.κ. Τσίπρα και Μητσοτάκη, στην ανάγκη δημιουργίας του «φιλοπεριβαλλοντικού» τους προφίλ,  στην «υποχώρηση» (λόγω πιθανού πολιτικού κόστους) απέναντι στους κραυγάζοντες τοπικιστές της γείτονος Αιτωλοακαρνανίας κοκ.
      Και προφανώς η συνεχιζόμενη πολιτική στασιμότητας των έργων Αχελώου και της τεράστιας οικονομικής επένδυσης που έχει γίνει σε αυτά, δεν έχει άλλη διέξοδο παρά μόνο την κατεδάφιση των έργων που πλέον, όπως βρίσκονται εγκαταλειμμένα για πάνω από δέκα χρόνια, μόνο καταστροφή στο περιβάλλον προκαλούν και μόνο κινδύνους από μεγάλες πλημμύρες αναμένεται να επιφέρουν.
      Κανείς όμως από τους πολιτικούς μας ηγέτες, για ευνόητους λόγους, δεν θα ήθελε να εμπλακεί σε μια τέτοια επώδυνη  (και προφανώς χωρίς διέξοδο) συζήτηση.
      Γι’ αυτό και οι κατά τα άλλα δημοκράτες ηγέτες (και τα  ….λαλίστατα στελέχη) των δυο αυτών κομμάτων, στα  σχεδόν οκτώ χρόνια άσκησης διακυβέρνησης απέφυγαν συστηματικά (σαν ο διάολος το λιβάνι…) να πραγματοποιήσουν μια ολοκληρωμένη συζήτηση στη Βουλή, ώστε να επικυρώσουν η (εάν έτσι κρίνουν…) να ακυρώσουν τις παλαιότερες δημοκρατικά ειλημμένες αποφάσεις για την υλοποίηση των έργων Άνω Αχελώου, την ΥΗ παραγωγή, την μεταφορά μέρους των υδάτων από την δυτική (ορεινή) στην κεντροανατολική  Θεσσαλία και επιτέλους να θέσουν τα έργα αυτά (εάν κρίνουν ότι παρέλκει η κατασκευή και λειτουργία τους) εκτός του κρατικού προϋπολογισμού.
      [Σημ. : και για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, ούτε τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ανέλαβαν κάποια σοβαρή πρωτοβουλία στην κατεύθυνση αυτή, ανεξάρτητα από τις θέσεις που το καθένα διακηρύσσει].
      Αντί λοιπόν για τέτοιου είδους σοβαρές και επιβεβλημένες συζητήσεις,  βλέπουμε τους «μονομάχους» να  είναι ικανοί για ασήμαντα θέματα, για ψύλλου πήδημα όπως λέμε, να προκαλέσουν  στη Βουλή  οξύτατες προσωπικές αντιπαραθέσεις, που συνήθως  δεν οδηγούν ούτε σε ουσιαστικές αποφάσεις, ούτε φυσικά προάγουν την βιώσιμη ανάπτυξη για το καλό των ανθρώπων της δουλειάς και του τόπου.
      Και σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον, οι «φίλοι» τους στην περιοχή μας (αυτοδιοικητικοί, κομματικά στελέχη κλπ.), συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, ανέχονται την κατάστασή αυτή, συγκαλύπτουν ουσιαστικά τους «ηγέτες», ενώ ο κόσμος παρακολουθεί απογοητευμένος (έτσι τον προτιμούν οι «σωτήρες» του….), αμήχανος, βυθισμένος στην σύγχυση και την απορία για την στασιμότητα και  οι κυβερνητικές  τετραετίες «φεύγουν» σαν το νερό στο ποτάμι….
      *Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔΘ, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ,
      Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ
    10. Αρθρογραφία

      GTnews

      Το ΤΑΙΠΕΔ, εταιρεία μέλος του Υπερταμείου, ανακοινώνει την τιμητική διάκριση που έλαβε από τον οργανισμό Capital Finance International (CFI.co) με το βραβείο «Καλύτερη Στρατηγική Αξιοποίησης Περιουσιακών Στοιχείων – Ευρώπη 2022» - “Best Asset Development Strategy Europe 2022”. Το Ταμείο βραβεύτηκε από το CFI.co για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη της οικονομίας, την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την προσήλωσή του σε πολιτικές βιωσιμότητας και αειφορίας. Στην ανακοίνωσή του (https://cfi.co/awards/europe/2022/hellenic-republic-assetdevelopment-fund-best-asset-development-strategy-europe-2022/) ο οργανισμός επισημαίνει ότι τα πολλαπλασιαστικά οφέλη για την ελληνική οικονομία από την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που έχει στο χαρτοφυλάκιό του το ΤΑΙΠΕΔ ανέρχονται σε 20 δισ. ευρώ, τονίζοντας ότι η συνεισφορά του Ταμείου στο ΑΕΠ υπερβαίνει το 1 δισ. ευρώ ετησίως στο ΑΕΠ, ενώ έχει συμβάλλει στη δημιουργία περισσότερων από 20.000 νέων θέσεων εργασίας. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει το CFI.co στην τεχνογνωσία που διαθέτει το Ταμείο στην ωρίμανση έργων στρατηγικής σημασίας που χρηματοδοτούνται κυρίως από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, στον νέο του ρόλο ως Αρχή Σχεδιασμού Λιμένων και στη δέσμευση που έχει αναλάβει να προάγει πολιτικές ESG και βιώσιμης ανάπτυξης για την επίτευξη των στόχων της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και των 17 Παγκόσμιων Στόχων για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (SDGs).
       Διευθύνων Σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ, Δημήτρης Πολίτης, δήλωσε: «Είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι για τη διάκριση που έλαβε το Ταμείο από έναν οργανισμό με κύρος και αξιοπιστία όπως είναι το CFI.cο. H βράβευση αυτή αναγνωρίζει τις άοκνες προσπάθειες της Διοίκησης και των εργαζομένων για τη βέλτιστη αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που έχουμε στο χαρτοφυλάκιό μας. Αποτελεί, επίσης, σημαντική ψήφο εμπιστοσύνης στον νέο, διευρυμένο ρόλο που διαδραματίζει το ΤΑΙΠΕΔ στη μεγάλη προσπάθεια για την ανάταξη της εθνικής οικονομίας η οποία έχει βρεθεί αντιμέτωπη με απανωτές και πολυεπίπεδες προκλήσεις. Είμαι πεπεισμένος ότι το βραβείο αυτό θα μας δώσει ώθηση να συνεχίσουμε με αποφασιστικότητα και να επιταχύνουμε την αποστολή μας ως φορέας αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας».
      Το CFI.co με έδρα το Λονδίνο, αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εκδοτικούς οργανισμούς στην Ευρώπη με εξειδίκευση στην κάλυψη και ανάλυση οικονομικών και επιχειρηματικών θεμάτων. Συνεργάζεται με σημαντικούς φορείς, όπως τον όμιλο της Παγκόσμιας Τράπεζας, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα Ηνωμένα Έθνη, ενώ διαθέτει 180.000 συνδρομητές και αναγνώστες. Οι υποψηφιότητες για τα ετήσια βραβεία που διοργανώνει ο οργανισμός προκύπτουν έπειτα από ψηφοφορία στην οποία συμμετέχουν οι αναγνώστες του CFI.co και οι εργαζόμενοι στους φορείς με τους οποίους συνεργάζεται. 
    11. Αρθρογραφία

      Engineer

      Αρκετές φορές έχει επισημανθεί η ανάγκη προώθησης των δράσεων που σχετίζονται με την εξοικονόμηση ενέργειας. Αυτή η ανάγκη δεν υπαγορεύεται μόνο από τις δεσμεύσεις που έχει η χώρα μας στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών αποφάσεων, αλλά και από την υποχρέωση να βελτιωθεί η λειτουργικότητα των γερασμένου σε πολλές περιοχές της χώρας, όπως στην Αθήνα, κτιριακού αποθέματος.
      Σε παλιότερη έκθεσή της η εταιρεία ερευνών διαΝΕΟσις ανέφερε πως μόνο στην Αθήνα το 60% των κτιρίων είναι κατασκευασμένο πριν το 1960,  ενώ το 85% χρήζουν παρεμβάσεων για να παραμείνουν λειτουργικά. Σύμφωνα δε με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ο αριθμός των κτιρίων της χώρας είναι 4.105.637 (απογραφή του 2011), με τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών (79%) να αποτελεί κατοικίες. Τα τελευταία χρόνια τέθηκε επί τάπητος η ανάγκη να υλοποιείται ένα πρόγραμμα εξοικονομώ το χρόνο. Παρά τα προβλήματα στο πρόγραμμα που αφορούν τις κατοικίες έγιναν σημαντικά βήματα. Την ίδια ώρα, θετικά μπορεί να αποτιμηθεί η εξαγγελία της κυβέρνησης για έκπτωση 40% στις δαπάνες που αφορούν την ανακαίνιση ή την αναβάθμιση των κτιρίων. Ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο για την αναγγελία αναστολής του ΦΠΑ στις νέες οικοδομές. Ένας νέος κύκλος επενδύσεων στον κορεσμένο τομέα της οικοδομής, η διατήρηση δηλαδή του παραγωγικού υποδείγματος των τελευταίων δεκαετιών, χωρίς επενδύσεις στην εξοικονόμηση ενέργειας δεν θα έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Είναι αξιοπρόσεκτες οι παρατηρήσεις του καθηγητή οικονομικών Κώστα Μελά, ο οποίος μιλώντας στο ρ/σ στο Κόκκινο, την περασμένη βδομάδα, τόνισε πως «τα μακροοικονομικά στοιχεία δείχνουν ότι και ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου δεν προχωράει. Το 2018 ήμασταν στο 11,07% του ΑΕΠ και θέλουμε να φτάσουμε περίπου στο 20%, τον μέσο όρο της ΕΕ. Αυτά τα 20 δισ. ευρώ που υπολογίζουμε ότι πρέπει να επενδυθούν κάθε έτος, είναι ένα ζητούμενο». Μάλιστα, υπογράμμισε πως χρειάζονται επενδύσεις στην ενέργεια και στα Logistics.
      Σε κάθε περίπτωση, η νέα ηγεσία του ΥΠΕΝ έχει δείξει ότι θέλει να δώσει συνέχεια στην θετική πορεία των τελευταίων χρόνων. Η γενική γραμματέας Ενέργειας και Φυσικών Πόρων Αλεξάνδρα Σδούκου μιλώντας στο Southeast Europe Energy Forum, στη Θεσσαλονίκη σημείωσε ότι «οι δράσεις για την κλιματική αλλαγή είναι στενά συνδεδεμένες με την 4η βιομηχανική επανάσταση. Πράσινη ενέργεια, αποθήκευση, εξοικονόμηση, έξυπνα δίκτυα –έξυπνες πόλεις - έξυπνα κτίρια, τεχνητή νοημοσύνη, όλα μαζί και πολλά άλλα από τα επιτεύγματα της ανθρώπινης διανόησης των τελευταίων ετών, διαμορφώνουν ένα προκλητικό μέλλον στο οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε με θετικά μέτρα».
      Σε ευρωπαϊκό επίπεδο πάντως το τοπίο είναι ξεκάθαρο. Σύμφωνα με αναλυτές απαιτούνται έργα δισ. για να υλοποιηθούν οι στόχοι. Το επιβεβαιώνει ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας, ο οποίος ανέφερε σε έκθεσή του πως για να μειωθούν κατά 76% οι εκπομπές CO2 χρειάζονται δράσεις που αφορούν την ενεργειακή απόδοση. Αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία πρόσφατα τόνισε ότι τα μέτρα ενεργειακής απόδοσης θα πρέπει να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στην επίτευξη των μηδενικών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου έως το 2050. Για να γίνει αυτό, η ενεργειακή αποδοτικότητα πρέπει πρώτα να χρησιμοποιηθεί σε ένα ταχύτατα μεταβαλλόμενο ενεργειακό σύστημα, ως ο καλύτερος τρόπος να οικοδομήσουμε εκ νέου τις οικονομίες μας.
      του Δημήτρη Αβαρλή
    12. Αρθρογραφία

      Engineer

      1. Εισαγωγή στην Εγχώρια Ενεργειακή Κατάσταση
      Με την είσοδο της τρίτης χιλιετίας καταγράφονται ριζικές μεταβολές στον ενεργειακό χάρτη της χώρας μας. Ήδη από την προηγούμενη δεκαετία και με την ψήφιση και σταδιακή εφαρμογή του Νόμου 2244/1994 επετράπη για πρώτη φορά η ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, βασισμένων αποκλειστικά σε τεχνολογίες Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), μέχρι ενός συγκεκριμένου ορίου ισχύος. Τα επόμενα χρόνια (μετά το 2000) ακολούθησε μία σημαντική αύξηση της εγκατεστημένης αιολικής ισχύος καθώς και μία αξιόλογη αύξηση του αριθμού των μικρών υδροηλεκτρικών σταθμών. Τέλος, μετά το 2010, ξεκίνησε μία ραγδαία αύξηση των φωτοβολταϊκών (Φ/Β) εγκαταστάσεων, η οποία συνεχίζεται έως και σήμερα. Παράλληλα, ήδη από τις αρχές του 21ου αιώνα δρομολογήθηκαν δομικές αλλαγές στον ενεργειακό τομέα της χώρας μας (ίδρυση Ρ.Α.Ε., Α.Δ.Μ.Η.Ε., Δ.Ε.Δ.Δ.Η.Ε., κ.λπ.), ενώ επετράπη η ελεύθερη παραγωγή και πώληση ηλεκτρικής ενέργειας από όλες τις ενεργειακές πηγές (συμβατικές και ανανεώσιμες) από ιδιώτες παραγωγούς.
      Τα επόμενα έτη, η επίδραση της οικονομικής κρίσης τόσο σε πλανητικό όσο και σε εθνικό επίπεδο καθώς και η σταδιακή αλλαγή του εγχώριου ενεργειακού μίγματος, με τη σταδιακή απόσυρση των θερμικών-λιγνιτικών μονάδων και την αντικατάστασή τους από μονάδες ΑΠΕ, οδήγησαν σε σημαντική μείωση της κατανάλωσης πρωτογενούς ενέργειας, βλέπε Σχήμα 1.

      Σχήμα 1: Διαχρονική Μεταβολή Εγχώριας Κατανάλωσης Πρωτογενούς Ενέργειας. 
      2. Διαχρονική Μεταβολή της Πρωτογενούς Κατανάλωσης Ενέργειας
      Ειδικότερα, αναλύοντας τη διαχρονική μεταβολή του εγχώριου ενεργειακού μίγματος κατανάλωσης πρωτογενούς ενέργειας (Σχήμα 2) παρατηρείται, πέραν της προαναφερθείσας μείωσης, η κυρίαρχη παρουσία του εισαγόμενου πετρελαίου, παρά τη μικρή μείωση της κατανάλωσής του την τελευταία πενταετία. Παράλληλα, καταγράφεται σημαντική μείωση της συμμετοχής του εγχώριου λιγνίτη, ο οποίος σταδιακά αντικαθίσταται από εισαγόμενο φυσικό αέριο, του οποίου η πρώτη εμφάνιση χρονολογείται από το 1997, με τη συμβολή του να έχει έκτοτε αυξηθεί σημαντικά. Σταθερή μπορεί να θεωρηθεί η συμμετοχή της βιομάζας, ενώ η περιορισμένη συμμετοχή των υδροηλεκτρικών σταθμών είναι η μόνη παρουσία των ΑΠΕ πριν το 2000. Τέλος, η συμμετοχή των αιολικών και των φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων στην κατανάλωση πρωτογενούς ενέργειας, αν και διαρκώς αυξανόμενη, παραμένει σχετικά περιορισμένη, με αποτέλεσμα το 2020 η συνολική συμμετοχή των ΑΠΕ στην εγχώρια κατανάλωση πρωτογενούς ενέργειας να μην υπερβαίνει το 16,5%. Για το ίδιο έτος, η καταγεγραμμένη ετήσια κατανάλωση πρωτογενούς ενέργειας ανερχόταν στα επίπεδα των 18,8 Mtoe (1 toe αντιστοιχεί σε ενέργεια που περιέχεται σε ένα ισοδύναμο τόνο πετρελαίου ή περίπου σε 11600 kWh).

      Σχήμα 2: Κατανάλωση Πρωτογενούς Ενέργειας στην Ελλάδα (ανά ενεργειακή πηγή).

      Σχήμα 3: Ενεργειακή Ανεξαρτησία της Ελλάδας στο χρονικό διάστημα 1990-2020.
      Εξετάζοντας προσεκτικά τη διάρθρωση του εγχώριου ενεργειακού μίγματος του Σχήματος 2, είναι προφανές ότι οι ενεργειακές ανάγκες της χώρας μας καλύπτονται κατά κύριο λόγο από εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενώ παράλληλα η συμμετοχή των ΑΠΕ (συμπεριλαμβανομένων των υδροηλεκτρικών σταθμών -μικρών και μεγάλων-) δεν έχει παρουσιάσει την αναμενόμενη αύξηση. Η πληροφορία αυτή αποτυπώνεται ποσοτικά στο Σχήμα 3, όπου παρουσιάζεται η διαχρονική μεταβολή της ενεργειακής αυτονομίας της χώρας μας τα τελευταία 30 χρόνια. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας μας παρέμεινε χαμηλή στα επίπεδα του 35% μέχρι και το 2014, ενώ στη συνέχεια μειώθηκε ακόμα περισσότερο, ώστε το 2020 το 82% περίπου της ενέργειας που κατανάλωσε η χώρα μας να προέρχεται από το εξωτερικό, με αναπόφευκτες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες.
      3. Εγχώριο Ενεργειακό Μίγμα Ηλεκτροπαραγωγής
      Στο πλαίσιο αυτό αξίζει κανείς να αναλύσει το εγχώριο ενεργειακό μίγμα ηλεκτροπαραγωγής, όπως αυτό αποτυπώνεται στο Σχήμα 4 για το έτος 2021 αξιοποιώντας τα διαθέσιμα επίσημα στοιχεία, λαμβάνοντας υπόψιν και το είδος της αξιοποιούμενης τεχνολογίας.

      Σχήμα 4: Κατανομή Εγκατεστημένης Ηλεκτρικής Ισχύος στη Χώρα μας ανά είδος τεχνολογίας (2021).
      Πράγματι, στα τέλη του 2021, η ηλεκτρική ισχύς των εγκατεστημένων σταθμών ηλεκτροπαραγωγής στη χώρα μας προσέγγισε τα 20.700 MWe. Ειδικότερα, στο πλαίσιο της σταδιακής απόσυρσης της λειτουργίας των λιγνιτικών σταθμών που έχει υλοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, μόνο τρεις (3) λιγνιτικοί σταθμοί έχουν παραμείνει σε λειτουργία (οι Μονάδες του ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου, η Μονάδα IV του ΑΗΣ Μεγαλόπολης και ο ΑΗΣ Μελίτης/Φλώρινα), η εγκατεστημένη ισχύς των οποίων ανέρχεται σε περίπου 1.700 MWe κι αντιστοιχεί σε 8% της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος. Όσον αφορά τους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής που λειτουργούν με καύσιμο το φυσικό αέριο (καταλαμβάνουν το 25% της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος), υπάρχουν εγκατεστημένοι έντεκα (11) σταθμοί συνδυασμένου κύκλου συνολικής εγκατεστημένης ισχύος περίπου 5.100 MWe (πέντε (5) εκ των οποίων ανήκουν στη Δ.Ε.Η. Α.Ε. και οι υπόλοιποι έξι (6) σε ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγούς) και τρεις (3) σταθμοί αεροστροβίλων ανοικτού κύκλου συνολικής εγκατεστημένης ισχύος περίπου 150 MWe (που ανήκουν σε ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγούς). Ακολούθως, οι πετρελαϊκοί σταθμοί που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για να καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες των νησιωτικών περιοχών έχουν εγκατεστημένη ισχύ περίπου 1.750 MWe (8% της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος). Αντίστοιχα, στη χώρα μας βρίσκονται σε λειτουργία δεκαέξι (16) μεγάλοι υδροηλεκτρικοί σταθμοί με εγκατεστημένη ισχύ περίπου 3.170 MWe (15% της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος). Όσον αφορά τους υπόλοιπους σταθμούς ΑΠΕ, στα τέλη του 2021, στη χώρα μας είχαν εγκατασταθεί περίπου 4.450 MWe αιολικής ισχύος (εκ των οποίων 205 MWe στην Κρήτη και 105 MWe στα υπόλοιπα νησιά), 4.100 MWe φωτοβολταϊκών συστημάτων (εκ των οποίων 100 MWe στην Κρήτη και 60 MWe στα υπόλοιπα νησιά), 100 MWe βιομάζας (όλα σχεδόν στην ηπειρωτική χώρα) και 240 MWe μικρών υδροηλεκτρικών σταθμών. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι δεν υπάρχουν εγκατεστημένοι γεωθερμικοί σταθμοί στη χώρα μας, παρά το υψηλό γεωθερμικό δυναμικό που έχει καταγραφεί σε ορισμένες περιοχές του Αιγαίου.
      Για λόγους καλύτερης κατανόησης της διαχρονικής εξέλιξης του μίγματος εγκατεστημένης ηλεκτρικής ισχύος στην Ελλάδα, στο Σχήμα 5 αποτυπώνεται η αντίστοιχη κατανομή για το έτος 2000, όπου είναι εμφανής η κυρίαρχη παρουσία των λιγνιτικών σταθμών σε ποσοστό 43%, ακολουθούμενη από τους μεγάλους υδροηλεκτρικούς σταθμούς (27%), τους πετρελαϊκούς (18%) και τους σταθμούς φυσικού αερίου (10%). Τέλος, αξίζει να επισημανθεί η ισχνή παρουσία των λοιπών σταθμών ΑΠΕ, η εγκατεστημένη ηλεκτρική ισχύς των οποίων αντιπροσώπευε μόλις το 2% της συνολικής εγχώριας εγκατεστημένης ηλεκτρικής ισχύος του έτους 2000.

      Σχήμα 5: Κατανομή Εγκατεστημένης Ηλεκτρικής Ισχύος στην Ελλάδα ανά είδος τεχνολογίας (2000).
      Εντούτοις, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η συμμετοχή των επιμέρους τεχνολογιών στο μίγμα εγκατεστημένης ηλεκτρικής ισχύος "Po" δε συμβαδίζει με την αντίστοιχη ηλεκτροπαραγωγή "Ey", γεγονός που οφείλεται στο διαφορετικό (ετήσιο) συντελεστή αξιοποίησης "CFy" των επιμέρους τεχνολογιών (Εξίσωση (1)). 
      Ey=CFy.Po.8760
      (1)
      Ειδικότερα, οι θερμικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής της χώρας μας παρουσιάζουν συντελεστή αξιοποίησης της τάξης του 50-80%, εν αντιθέσει με τους σταθμούς ΑΠΕ των οποίων οι συντελεστές αξιοποίησης περιορίζονται σε σημαντικά μικρότερες τιμές, ενώ παρουσιάζουν ακόμη μεγαλύτερη διακύμανση του "CFy" ανά τεχνολογία ΑΠΕ. Πιο συγκεκριμένα, για τους φωτοβολταϊκούς σταθμούς ο συντελεστής αξιοποίησης κυμαίνεται μεταξύ 15% και 22%. Αντίστοιχα, η μακρόχρονη εμπειρία αξιοποίησης των χερσαίων αιολικών πάρκων έχει συμβάλλει έτσι ώστε ο αντίστοιχος συντελεστής αξιοποίησης να κυμαίνεται μεταξύ 25% και 35%, ενώ για την περίπτωση των υδροηλεκτρικών σταθμών πρέπει να γίνει σαφής διαφοροποίηση μεταξύ μικρών (CFy μεταξύ 30% και 50%) και μεγάλων υδροηλεκτρικών σταθμών, καθώς και αν οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ως μονάδες αιχμής (CFy μεταξύ 10% και 20%) ή ως μονάδες βάσης, οπότε ο αντίστοιχος συντελεστής αξιοποίησης προσεγγίζει τις τιμές των μικρών υδροηλεκτρικών σταθμών.
      4. Διαχρονική Μεταβολή Παραγωγής και Κατανάλωσης Ηλεκτρικής Ενέργειας
      Λαμβάνοντας υπόψιν την ενεργειακή εξάρτηση της Ελλάδας από τα εισαγόμενα ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο και φυσικό αέριο), όπως αναλύθηκε διεξοδικά στην Ενότητα 2, καθίσταται αδήριτη ανάγκη να γίνει μεγαλύτερη εμβάθυνση στη διαχρονική μεταβολή της παραγωγής και κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας μας. Πιο συγκεκριμένα, το Σχήμα 6 παρουσιάζει τη μεταβολή της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας ανά οικονομικό κλάδο της χώρας μας τα τελευταία 30 χρόνια, με τη συνολική κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας να κυμαίνεται εδώ και αρκετά χρόνια στα επίπεδα των 50-52 TWhe. Από το συγκεκριμένο Σχήμα γίνεται ιδιαίτερα εμφανής η αύξηση των ενεργειακών αναγκών που αντιστοιχούν στον οικιακό και τον εμπορικό τομέα καθώς και στον τομέα των δημοσίων υπηρεσιών στο υπό εξέταση χρονικό διάστημα. Από την άλλη πλευρά, τόσο η βιομηχανία όσο και ο αγροτικός τομέας καθώς και ο τομέας των μεταφορών παρουσιάζουν σχεδόν σταθερή ετήσια ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας σε βάθος 30ετίας.

      Σχήμα 6: Κατανάλωση Ηλεκτρικής Ενέργειας ανά οικονομικό κλάδο στο χρονικό διάστημα 1990-2019.
      Με τη σειρά της, η διαχρονική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ανά ενεργειακή πηγή στην Ελλάδα αποτυπώνεται στο Σχήμα 7. Από το εν λόγω γράφημα καθίσταται εμφανής η σταδιακή μείωση της ηλεκτροπαραγωγής τόσο των λιγνιτικών όσο και των πετρελαϊκών σταθμών καθώς και η παράλληλη αύξηση της ηλεκτροπαραγωγής των σταθμών φυσικού αερίου. Από την άλλη πλευρά, η συμμετοχή των ΑΠΕ (μεγάλοι και μικροί υδροηλεκτρικοί, αιολικοί, φωτοβολταϊκοί και σταθμοί βιομάζας) παρουσιάζει διαρκή αύξηση, με τη συμμετοχή των ΑΠΕ στην εγχώρια ηλεκτροπαραγωγή για το 2020 να προσεγγίζει το 38%.

      Σχήμα 7: Παραγωγή Ηλεκτρικής Ενέργειας ανά ενεργειακή πηγή στο χρονικό διάστημα 1990-2020.

      Συγκρίνοντας τα Σχήματα 6 και 7 μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η ηλεκτροπαραγωγή της χώρας μας υπολείπεται της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας στα αντίστοιχα έτη, γεγονός που καταδεικνύει την ύπαρξη εισαγωγών ηλεκτρικής ενέργειας από τις γειτονικές χώρες (Αλβανία, Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία και Τουρκία). Στο πλαίσιο αυτό, το Σχήμα 8 παρουσιάζει τη διαχρονική (1990-2020) μεταβολή των εισαγωγών και εξαγωγών ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας μας. Από τα διαθέσιμα στοιχεία γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας έχουν αυξηθεί σημαντικά (ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία όπου η μέση τιμή τους υπερβαίνει τις 8,5 TWhe), ενώ αντίθετα οι εξαγωγές παρουσιάζουν μία διαρκή διακύμανση γύρω από τη μέση τιμή των περίπου 2 TWhe.

      Σχήμα 8: Ισοζύγιο Εισαγωγών και Εξαγωγών Ηλεκτρικής Ενέργειας στην Ελλάδα στο χρονικό διάστημα 1990-2020.
      5. Η Ενεργειακή Κατάσταση στη Νησιωτική Χώρα
      Το κύριο στοιχείο που χαρακτηρίζει τα νησιωτικά ηλεκτρικά δίκτυα της χώρας μας είναι η εποχικότητα που παρουσιάζει η ηλεκτρική κατανάλωση λόγω της δραστηριοποίησης του τουριστικού τομέα, με τις ενεργειακές ανάγκες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες να είναι δύο (2) ή ακόμη και τρεις (3) φορές οι αντίστοιχες ανάγκες των χειμερινών μηνών (αριθμός που εξαρτάται κάθε φορά από το μέγεθος του νησιωτικού ηλεκτρικού δικτύου). Επιπρόσθετα, ένα άλλο χαρακτηριστικό της νησιωτικής χώρας αποτελούν οι περιορισμένοι υδάτινοι πόροι τόσο για σκοπούς ηλεκτροπαραγωγής όσο και για την κάλυψη των αναγκών των κατοίκων σε πόσιμο νερό. Για την τελευταία περίπτωση, οι λύσεις που έχουν υιοθετηθεί από τις εκάστοτε Αρχές είναι οι εξής: η μεταφορά πόσιμου νερού μέσω μικρών δεξαμενοπλοίων (υδροφόρες) από τα κεντρικά λιμάνια της χώρας (οδηγώντας σε αύξηση του σχετικού κόστους) ή/και η εγκατάσταση μονάδων αφαλάτωσης του θαλασσινού νερού -κατά κύριο λόγο με βάση την τεχνολογία της αντίστροφης ώσμωσης- αυξάνοντας σε μεγάλο βαθμό τις ενεργειακές ανάγκες του αντίστοιχου νησιωτικού ηλεκτρικού δικτύου.
      Στο προαναφερθέν λοιπόν πλαίσιο, και σε αντίθεση με την ηπειρωτική χώρα, το μεγαλύτερο μέρος της ηλεκτρικής κατανάλωσης των νησιωτικών περιοχών καλύπτεται από αυτόνομες θερμικές μονάδες πετρελαίου (οι οποίες οδηγούν σε σημαντική αύξηση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου), με τη συμμετοχή των ΑΠΕ (κυρίως αιολικοί και φωτοβολταϊκοί σταθμοί) να περιορίζεται σε ποσοστό 17-18% (Σχήμα 9). Στο συγκεκριμένο μικρό ποσοστό συμβάλλει πρωτίστως ο κορεσμός των υφιστάμενων νησιωτικών ηλεκτρικών δικτύων, με αποτέλεσμα η εγκατεστημένη ισχύς αιολικών αλλά και φωτοβολταϊκών σταθμών να παραμένει αμετάβλητη τα τελευταία πέντε (5) χρόνια. Την ίδια χρονική περίοδο, αρκετά νησιά συνδέονται πλέον με το ηπειρωτικό ηλεκτρικό δίκτυο (Εθνικό Διασυνδεδεμένο Σύστημα), συμπεριλαμβανομένης της μικρής διασύνδεσης Πελοποννήσου - Δυτικής Κρήτης, ενώ έχει ξεκινήσει η υλοποίηση ενός μεγαλόπνοου σχεδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης τόσο της Κρήτης όσο και των υπολοίπων νησιών του Αιγαίου με χρονικό ορίζοντα το 2030 και συνολικό ύψος επενδύσεων 4,3 δισ. ευρώ. Αντίστοιχα, στον τομέα των μεταφορών (συμπεριλαμβανομένης και της αλιείας) χρησιμοποιείται αποκλειστικά το ορυκτό πετρέλαιο (απουσία δικτύου φυσικού αερίου), ενώ για την κάλυψη των θερμικών αναγκών των νησιών μας αξιοποιείται το πετρέλαιο και λιγότερο η ηλιακή θερμική ενέργεια όπως και η βιομάζα. Όπως ήδη αναφέρθηκε, η συνεισφορά του περιορισμένου υδάτινου δυναμικού στην ηλεκτροπαραγωγή παραμένει ελάχιστη, ενώ απουσιάζει πλήρως η αξιοποίηση των υφιστάμενων γεωθερμικών πεδίων υψηλής και μέσης ενθαλπίας.

      Σχήμα 9: Ενεργειακή Παραγωγή και Συμμετοχή των ΑΠΕ στα Νησιωτικά Ηλεκτρικά Δίκτυα.
      Στο σημείο αυτό θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία και στο αυξημένο κόστος ηλεκτροπαραγωγής στα νησιωτικά ηλεκτρικά δίκτυα (Σχήμα 10), γεγονός που οφείλεται τόσο στο προαναφερθέν μίγμα ηλεκτροπαραγωγής όσο και στο ιδιαίτερο στοιχείο του απομακρυσμένου χαρακτήρα των νησιωτικών περιοχών και κατ’ επέκταση της δυσκολίας πρόσβασης. Αξίζει να αναφερθεί ότι το κόστος ηλεκτροπαραγωγής λαμβάνει συνήθως τιμές 150-250 €/MWhe στα μεγάλα νησιωτικά ηλεκτρικά δίκτυα (π.χ. της Κρήτης, της Κω-Καλύμνου και της Ρόδου), ενώ για τα πολύ μικρά νησιωτικά δίκτυα (π.χ. Αγαθονήσι, Δονούσα) υπερβαίνει τα 900 €/MWhe ή ακόμη προσεγγίζει (π.χ. Αντικύθηρα, Οθωνοί) και τα 1.400 €/MWhe. Οι συγκεκριμένες τιμές καταδεικνύουν τη σημαντική οικονομική επιβάρυνση που υφίστανται οι καταναλωτές όχι μόνο των νησιωτικών περιοχών αλλά και όλης της χώρας (μέσω των χρεώσεων Υ.Κ.Ω. στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος), όπως επίσης και την άμεση εξάρτηση της ηλεκτροπαραγωγής των νησιών μας από το εισαγόμενο ορυκτό πετρέλαιο. 
      Σχήμα 10: Εύρος Κόστους Ηλεκτροπαραγωγής (2020) στα Νησιωτικά Ηλεκτρικά Δίκτυα.
      6. Προοπτικές και Προκλήσεις της Εθνικής Ενεργειακής Μετάβασης 
      Ολοκληρώνοντας το Πέμπτο Μέρος της ετήσιας Έκθεσης, που αναφέρεται στην ανάλυση της Ενεργειακής Κατάστασης της χώρας μας, παρατηρείται μια περιορισμένη μείωση της εθνικής κατανάλωσης πρωτογενούς ενέργειας (η μείωση εντείνεται στην περίοδο της πανδημίας) καθώς και μια σταθεροποίηση της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας την τελευταία πενταετία. Ακολούθως, εξετάζοντας τη διαχρονική πορεία του εγχώριου ενεργειακού μίγματος, καθίσταται προφανές ότι στο πλαίσιο της Ενεργειακής Μετάβασης της χώρας μας σε τεχνολογίες μηδενικών (χαμηλών) εκπομπών άνθρακα καταγράφεται μια υπερβολική εξάρτηση της χώρας μας από εισαγόμενες ενεργειακές πηγές (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ηλεκτρική ενέργεια), με αποτέλεσμα η ενεργειακή μας αυτονομία να περιορίζεται σε ποσοστό περίπου 18% για το έτος 2020. Επιπλέον, οι έντονες διακυμάνσεις στην τιμή των εισαγόμενων ορυκτών καυσίμων επιβαρύνει σημαντικά τόσο την εθνική οικονομία όσο και τους Έλληνες καταναλωτές.
      Ως θετική εξέλιξη μπορεί να θεωρηθεί η ενίσχυση των εφαρμογών αξιοποίησης της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας, η οποία όμως για να υλοποιήσει τους στόχους που έχουν τεθεί στο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) (το μερίδιο των ΑΠΕ στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας το 2030 να υπερβεί το 61%), προϋποθέτει προσεκτικό επανασχεδιασμό και αναβάθμιση του εθνικού ηλεκτρικού δικτύου με ταυτόχρονη δημιουργία κατάλληλων υποδομών αποθήκευσης ενέργειας. Παράλληλα, η χώρα μας θα πρέπει να αξιοποιήσει σε μεγαλύτερο βαθμό το υφιστάμενο υδάτινο δυναμικό, λαμβάνοντας υπόψιν και τα ιδιαίτερα θετικά λειτουργικά χαρακτηριστικά των υδροηλεκτρικών σταθμών, που μπορούν σε σημαντικό βαθμό να υποκαταστήσουν -με κριτήριο την ασφάλεια του εθνικού ηλεκτρικού συστήματος- το σταθεροποιητικό ρόλο των υπό απόσυρση λιγνιτικών μονάδων. Τέλος, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην προσεκτική εισαγωγή της ηλεκτροκίνησης, ώστε αφενός να αποτελέσει μια καθαρή περιβαλλοντική επιλογή βασισμένη στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ και αφετέρου οι απαιτούμενοι σταθμοί φόρτισης να ενταχθούν προγραμματισμένα και ομαλά στα υφιστάμενα ηλεκτρικά δίκτυα, προς εξυπηρέτηση και των Ελλήνων πολιτών.
      Στο επίπεδο των νησιών μας, επιπλέον των ιδιαίτερα σημαντικών προσπαθειών διασύνδεσης τουλάχιστον των μεγαλύτερων νησιών με το ηπειρωτικό δίκτυο, θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην ολοκληρωμένη υλοποίηση υβριδικών ενεργειακών λύσεων ΑΠΕ, με κατάλληλα συστήματα αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας -περιορισμένης περιβαλλοντικής όχλησης- σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη κάλυψη της ζήτησης νερού και την εφαρμογή λύσεων καθαρής ηλεκτροκίνησης. Σε όλες αυτές τις δράσεις είναι ζωτικής σημασίας η συστηματική και έγκαιρη ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών όχι μόνο για να αποφευχθούν φαινόμενα δυναμικής αντίδρασης αλλά κυρίως για να ενθαρρυνθεί η συμμετοχή των κατοίκων στις ολοκληρωμένες δράσεις για καθαρή ενέργεια μέσα και από τη δημιουργία Ενεργειακών Κοινοτήτων.
      Συνοψίζοντας την παραπάνω ανάλυση, είναι σημαντικό να τονισθεί ότι για τη βελτίωση της ενεργειακής και περιβαλλοντικής κατάστασης της χώρας μας αρχικά θα πρέπει να ενταθούν οι εθνικές δράσεις εξοικονόμησης και ορθολογικής χρήσης της ενέργειας στους κύριους ενεργοβόρους κλάδους της οικονομίας (βιομηχανία, εμπορικός και οικιακός τομέας, μεταφορές, δημόσιες υπηρεσίες, κ.λπ.). Επιπλέον, είναι απαραίτητο να υιοθετηθούν και σε επίπεδο εφαρμογής οι πρακτικές της κυκλικής οικονομίας και να ληφθούν υπόψιν με ιδιαίτερη κοινωνική ευαισθησία οι επιπτώσεις του επιχειρούμενου ενεργειακού μετασχηματισμού στις εμπλεκόμενες περιοχές/κοινωνίες της χώρας μας. Αναφορικά με την κάλυψη των εθνικών ενεργειακών αναγκών, είναι προφανές από τα διαθέσιμα στοιχεία ότι για την επίτευξη ενός βιώσιμου (αειφόρου) ενεργειακού μετασχηματισμού απαιτείται η προσεκτική αξιοποίηση του συνόλου του διαθέσιμου δυναμικού ΑΠΕ της χώρας μας (συμπεριλαμβανομένου του υδάτινου αλλά και του θαλάσσιου δυναμικού) σε πλήρη συνδυασμό με την ενίσχυση των ηλεκτρικών μας δικτύων και την ανάπτυξη κατάλληλων συστημάτων αποθήκευσης ενέργειας ρεαλιστικών διαστάσεων. Στόχος της εθνικής ενεργειακής πολιτικής θα πρέπει να είναι η εξασφάλιση της επάρκειας του ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας μας (μεγιστοποίηση της ενεργειακής μας αυτονομίας), η εξασφάλιση των ελάχιστων δυνατών τιμών των ενεργειακών προϊόντων (μηδενισμός της ενεργειακής φτώχειας) και φυσικά η προστασία του περιβάλλοντος, μέσα από βιώσιμες ενεργειακές λύσεις!
      Απόσπασμα από τα Συμπεράσματα (Πέμπτο Μέρος) της Ετήσιας Έκθεσης Εργαστηρίου Ήπιων Μορφών Ενέργειας & Προστασίας Περιβάλλοντος, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
      Πέμπτο Μέρος Ετήσιας Έκθεσης Εργαστηρίου Ήπιων Μορφών Ενέργειας & Προστασίας Περιβάλλοντος, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
      Ιωάννης K. Καλδέλλης, Δέσποινα Μπουλογιώργου, Παναγιώτης Τριανταφύλλου
      Εργαστήριο Ήπιων Μορφών Ενέργειας και Προστασίας Περιβάλλοντος, 
      Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής 
    13. Αρθρογραφία

      Engineer

      Ο Μηχανικός Μεταλλείων ΕΜΠ MSc, Τεχνικός σύμβουλος σε θέματα εφαρμογής εκρηκτικών υλών κ. Λεωνίδας Καζάκος γράφει στο Εργοληπτικόν Βήμα Νο_136  για το πλαίσιο αξιοποίησης των εκρηκτικών στα τεχνικά έργα.
      Αδιαμφισβήτητα τα εκρηκτικά είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνα υλικά.
      Στα χέρια όμως των κατάλληλων ανθρώπων, αποτελούν ένα από τα πιο παραγωγικά “εργαλεία” για τις εργασίες εκσκαφών, που συνήθως απαιτούνται στα μεγάλα τεχνικά έργα.
      Κυριολεκτικά ο κόσμος μας θα ήταν πολύ διαφορετικός χωρίς την ύπαρξη των εκρηκτικών, αφού δεν θα ήταν δυνατό να πραγματοποιηθούν οι εκτεταμένες εκσκαφές που απαιτούνται για :
      την κατασκευή των σύγχρονων αυτοκινητοδρόμων, των οδικών σηράγγων, των υδροηλεκτρικών & αρδευτικών φραγμάτων. τη θεμελίωση γεφυρών αλλά και μεγάλων κτιριακών συγκροτημάτων. την εξόρυξη του τεράστιου όγκου αδρανών υλικών που είναι απαραίτητα σε όλα τα έργα. Ιδιαίτερα δε, για αυτά που κατασκευάζονται σε συμπαγείς & βραχώδεις γεωλογικούς σχηματισμούς, τα εκρηκτικά αποτελούν συνήθως τη μοναδική λύση !
      Κανένα από τα μέχρι σήμερα γνωστά μηχανήματα εκσκαφής δεν μπορεί να δώσει παραγωγικότητα ανάλογη αυτής που εξασφαλίζει η εφαρμογή ελεγχόμενων ανατινάξεων.
      Το κριτήριο για την επιλογή της καταλληλότερης μεθόδου είναι συνηθέστερα το κόστος. Θα πρέπει όμως κατά τον προσδιορισμό του να ληφθούν υπόψη εκτός από τα συνήθη (αξία εκρηκτικών & καψυλλίων, εργασίες διάτρησης & γόμωσης των διατρημάτων κλπ) και ζητήματα όπως (α) επικινδυνότητα & (β) διαδικασία αδειοδότησης.
      Για το μεν (α) δεν χρειάζεται να γίνει ιδιαίτερη αναφορά. Όλοι γνωρίζουμε ότι η ανατίναξη είναι μια δραστηριότητα υψηλού κινδύνου, οπότε οποιαδήποτε “αστοχία” προκαλεί κατά κανόνα σοβαρά προβλήματα & ζημιές.
      Άρα επιβάλλεται να γίνει με πολύ μεγάλη προσοχή από εξειδικευμένους τεχνίτες, με καλό σχεδιασμό και με λήψη αυστηρών μέτρων προστασίας.
      Γι’ αυτό και αναφερόμαστε πάντα σε ελεγχόμενες ανατινάξεις, ώστε να επιτύχουμε υψηλό βαθμό ασφάλειας. :
      Για να καταφέρουμε το εν λόγω εγχείρημα πρέπει απαραίτητα να γίνουν τα εξής:
      Εκπόνηση ειδικής μελέτης ελεγχόμενων ανατινάξεων από εξειδικευμένο & έμπειρο σύμβουλο μηχανικό. Σε αυτό το τεχνικό κείμενο θα περιγράφονται με λεπτομέρεια όλες οι σχετικές εργασίες, θα δίνονται τα σχέδια των γομώσεων, όπως ορίζεται σε σχετική Εθνική Τεχνική Προδιαγραφή ΕΛΟΤ. Επιπρόσθετα θα πρέπει στην τεχνική έκθεση να γίνεται αναφορά στις απαιτήσεις της νομοθεσίας και των κανονισμών, για όλες της φάσης εργασίας (αγορά, μεταφορά, αποθήκευση, διαχείριση υλικών & συσκευασιών, εφαρμογή των γομώσεων, αντιμετώπιση αφλογιστιών κλπ) ώστε να υπάρξει πλήρης συμμόρφωση. Το τελευταίο ενδεχομένως να οδηγεί σε λήψη απόφασης για τοποθέτηση οργάνων καταγραφής κρίσιμων παραμέτρων (συνηθέστερα εδαφικές δονήσεις & θόρυβος). Nα χρησιμοποιηθούν σύγχρονα υλικά, κατά το δυνατό φιλικότερα προς το περιβάλλον & το χρήστη. Θα πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στα μέσα έναυσης (καψύλλια & θρυαλλίδες) μια και μέσω αυτών επιτυγχάνουμε τη δημιουργία κυκλωμάτων πυροδότησης με πολλαπλούς χρόνους επιβράδυνσης. Έτσι επιτυγχάνουμε τμηματική & διαδοχική πυροδότηση περιορισμένης ποσότητας εκρηκτικών (συνηθέστερα των υλικών ανά διάτρημα) και όχι απότομη πυροδότηση όλων των υλικών. Το προσδοκώμενο αποτέλεσμα δεν είναι ο βίαιος κατακερματισμός και η εκτόξευση του πετρώματος από τη φυσική του θέση, αλλά ο τοπικός θρυμματισμός και η βαθμιαία ‘’χαλάρωση’’ από το βάθος εκσκαφής προς την επιφάνεια, ώστε να υποβοηθηθεί το μηχάνημα (τσάπα, φορτωτής κλπ) που θα χρησιμοποιηθεί για τη φόρτωση των προϊόντων της εκσκαφής (μπάζα).   Να ελαχιστοποιηθούν οι “περιβαλλοντικές οχλήσεις”, δηλαδή οι εδαφικές δονήσεις, ο θόρυβος και η σκόνη που προκαλούνται πάντοτε σε κάθε ανατίναξη, καθώς και η εκτόξευση τεμαχίων πετρώματος.   Ο θόρυβος και η σκόνη αντιμετωπίζονται σχετικά εύκολα, χρησιμοποιώντας μέσα έναυσης που μας επιτρέπουν να ξεκινήσει η έκρηξη από τον πυθμένα των διατρημάτων. Με αυτό τον τρόπο  τα αέρια που παράγονται μετά από κάθε έκρηξη παραμένουν εγκλωβισμένα εντός της μάζας του σπασμένου πετρώματος για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, βοηθώντας στη μετακίνηση του από τη φυσική του θέση. Έτσι χάνουν  σημαντικό μέρος της ενέργειας που μεταφέρουν, οπότε όταν πλέον διαφεύγουν ελεύθερα στην ατμόσφαιρα έχουν μικρότερη πίεση κι άρα προκαλούν λιγότερο θόρυβο, ενώ παρασύρουν και λιγότερη σκόνη. Επιπρόσθετα  ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος της βίαιης εκτίναξης θραυσμάτων πετρώματος εκτός της αποκλεισμένης ζώνης.
      Οι εδαφικές δονήσεις αποτελούν ένα πολύ σοβαρό θέμα το οποίο πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά σε κάθε τεχνικό έργο, μια και είναι πολύ συνηθισμένο το φαινόμενο οι εργασίες εκβραχισμού να εκτελούνται κοντά σε άλλες κατασκευές (κτίσματα, αγωγούς, μνημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος κλπ), ακόμα και μέσα στον αστικό ιστό !
      Προφανώς και δεν πρέπει να δημιουργηθεί καμία επίπτωση στις γειτονικές κατασκευές. Γι’ αυτό και υπάρχουν αυστηρά πρότυπα που μας θέτουν όρια για τις προκαλούμενες εδαφικές δονήσεις, τα οποία προφανώς και δεν πρέπει να υπερβούμε.
      Έτσι επιβάλλεται τεκμηρίωση, δηλαδή καταγραφή των εδαφικών δονήσεων από ειδικά όργανα (δονησιογράφους), αλλά και αξιολόγηση των δεδομένων.
      Οι καταγραφές και οι σχετικές αναφορές αξιολόγησης, θα μας βοηθήσουν στην αντιμετώπιση τυχόν διαμαρτυριών από περιοίκους ή άλλους θιγόμενους από την εκτέλεση του έργου, κάτι που τελικά μπορεί να οδηγήσει και σε δικαστική διαμάχη.
      Επίσης ζητείται από αρμόδιους φορείς (πχ Διευθύνουσα υπηρεσία, Ανεξάρτητος μηχανικός, ΥΔΟΜ, Αρχαιολογική υπηρεσία κλπ) η αποστολή των γραπτών αναφορών μετά από κάθε ανατίναξη, κάτι που συνήθως έχει μπει ως όρος στη σχετική άδεια.
      Όσον αφορά την εκτόξευση θραυσμάτων, μπορούμε επίσης σχετικά εύκολα να ελαχιστοποιήσουμε μέχρι μηδενισμού την πιθανότητα εκτίναξης εκτός της αποκλεισμένης ζώνης, με κάλυψη των γομωμένων διατρημάτων από ειδικές κατασκευές (blasting mats) υπό μορφή κουβέρτας.
      Είναι εύκολα αντιληπτό ότι όλα τα παραπάνω δεν θα γίνουν από τους εμπειροτέχνες “γομωτές – πυροδότες”. Δυστυχώς για μια τόσο ιδιαίτερη δραστηριότητα όπως η διαχείριση των εκρηκτικών & των γομώσεων, δεν υπάρχει καμία τεχνική σχολή όπως συμβαίνει με πληθώρα άλλων επαγγελμάτων (πχ ηλεκτροσυγκολλητές, μηχανοτεχνίτες, χειριστές μηχανημάτων κλπ) .
      Συνεπώς είναι απαραίτητη η εμπλοκή του εξειδικευμένου σύμβουλου μηχανικού ανατινάξεων, και κατά την καθημερινή πρακτική, τόσο για τις μετρήσεις με τα ειδικά όργανα, όσο και για την καθοδήγηση του εμπειροτέχνη “γομωτή – πυροδότη”.
      Σχετικά με το θέμα της αδειοδότησης, είναι προφανές ότι επιβάλλεται από την ιδιαίτερη φύση της δραστηριότητας.
      Σύμφωνα με τα οριζόμενα στο Ν. 2168/1993 περί όπλων και εκρηκτικών, για κάθε περίπτωση εφαρμογής στα διάφορα τεχνικά έργα (αλλά και στα λατομεία & μεταλλεία όπως ορίζει ο ΚΜΛΕ), πρέπει να εκδοθεί από την οικεία Αστυνομική Διεύθυνση της περιοχής του έργου, η άδεια αγοράς – μεταφοράς & κατανάλωσης εκρηκτικών.  
      Αναλόγως δε των συνθηκών, οι αστυνομικές αρχές ζητούν την άποψη συναρμόδιων υπηρεσιών, μια και δεν είναι σε θέση να γνωμοδοτήσουν για αμιγώς τεχνικά θέματα.
      Σχεδόν πάντοτε τον πρώτο λόγο έχει η Διευθύνουσα υπηρεσία η οποία οφείλει να ζητήσει τη μεθοδολογία εκβραχισμού με εκρηκτικά. Ανάλογα με την περίπτωση ενδεχομένως να εμπλακούν και συναρμόδιοι φορείς, όπως:
      ΥΔΟΜ σε περιπτώσεις εργασιών σε κατοικημένη περιοχή ΑΔΜΗΕ ή/και ΔΕΔΗΕ στην περίπτωση δικτύου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας ΔΕΣΦΑ στην περίπτωση αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου Αρχαιολογική υπηρεσία όταν γίνονται εργασίες πλησίον μνημείων ή αρχαιολογικών χώρων Ανεξάρτητος μηχανικός σε περιπτώσεις έργων ΣΔΙΤ Παρ’ όλες τις δυσκολίες και τους κινδύνους, η εφαρμογή των ελεγχόμενων ανατινάξεων αποτελεί επιλογή για πάρα πολλά έργα, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.
      Με κατάλληλο σχεδιασμό, προσεκτική & επιμελημένη εργασία, εφαρμογή όλων των κανονισμών καθώς και συνεχή παρακολούθηση των εδαφικών δονήσεων όλα γίνονται.  
      Πηγή: Εργοληπτικόν Βήμα Νο_136 της ΠΕΣΕΔΕ
    14. Αρθρογραφία

      Engineer

      Τα παλιά κτίρια που ανακαινίζονται ριζικά κάθε 25 χρόνια αποτελούν σημαντικό εμπόδιο στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής σύμφωνα με την Yamina Saheb, μιας εκ των συγγραφέων της τελευταίας έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για το Κλίμα (IPCC).
      «Ο τομέας δεν έχει εκσυγχρονιστεί καθόλου μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο» είπε, στο Dezeen.
      «Κάθε γραμμάριο εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από κτήρια σημαίνει ένα λάθος στον σχεδιασμό τους» πρόσθεσε η Saheb, πρώην αναλύτρια πολιτικών για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τη Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας (IEA). 
       
      Ποσοστό έως και 61% των εκπομπών από τα κτήρια μπορεί να μειωθεί έως το 2050 χρησιμοποιώντας τεχνολογίες που είναι σήμερα διαθέσιμες, σύμφωνα με την έκθεση «Μετριασμός της Κλιματικής Αλλαγής» της IPCC.
      Η έκθεση, η οποία συντάχθηκε από την Saheb μαζί με περισσότερους από 270 επιστήμονες από 65 χώρες, είναι το τελευταίο μέρος στην τριμερή ανασκόπηση της IPCC για την τρέχουσα κατάσταση στην κλιματική αλλαγή. Σε συνέχεια δύο προηγούμενων εκθέσεων που κάλυπταν τα αίτια και τα αποτελέσματα, η έκθεση παρουσιάζει ένα σχέδιο για το πώς θα μπορούσε να μετριαστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη.
      Οι δεσμεύσεις για την απαλλαγή από τις εκπομπές του διοξειδίου του ανθρακα που δόθηκαν από τις κυβερνήσεις διεθνώς σε μια προσπάθεια να μειώσουν στο μισό τις εκπομπές έως το 2030 και να φτάσουν στο "μηδέν" έως το 2050 δεν είναι απλώς αρκετές, αφού σύμφωνα με την έκθεση, υπολείπονται έως και 23 δισεκατομμύρια τόνους CO2e.
      Ο ρόλος των παλαιών κτιρίων
      «Οι κατοικίες ανακαινίζονται, σε μεγάλη κλίμακα, μία φορά κάθε 25 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν ανακαινίσεις ένα κτήριο με πρότυπα μηδενικών εκπομπών αυτή τη δεκαετία, ούτε έως το 2050 θα ανακαινιστεί σε αυτό το επίπεδο το κτήριο. Για τα κτήρια έχει απομείνει μόνον ένας γύρος μεταξύ σήμερα και 2050, οπότε είτε θα κάνουμε το σωστό ή θα παραμείνει για πάντα το λάθος. Και στην Ευρώπη χρειάζεται να κάνουμε υποχρεωτική την ανακαίνιση με πρότυπα μηδενικών εκπομπών. Αν δεν φροντίσουμε να το απαιτεί ο νόμος, δεν θα γίνει ποτέ» τονίζει.
      Απαιτείται επείγουσα δράση από τον κλάδο πριν από το 2030, αναφέρει η έκθεση, καθώς η μεγάλη διάρκεια ζωής των κτιρίων και των υποδομών "κλειδώνει" τις εκπομπές Co2 και ρυπογόνες συμπεριφορές για τις επόμενες δεκαετίες.
      «Αν σχεδιάζεις μια νέα οικιστική ανάπτυξη με πολλές μονοκατοικίες, θα χρειαστείς περισσότερη έκταση και περισσότερα οικοδομικά υλικά καθώς και χρήση περισσότερης ενέργειας και νερού σε σύγκριση με το αν επιλεγεί η λύση ανάπτυξης κτιρίων που θα στεγάσουν πολλές οικογένειες. Αυτό δείχνει το πώς οι πολιτικές για το άστυ και τη χρήση γης θα παίξουν σημαντικό ρόλο στον μηδενισμό του ίχνους άνθρακα των κτηρίων· κάτι το οποίο δεν είχε ληφθεί υπόψη πριν» επισημαίνει.
      Η αποδοτικότητα δεν είναι αρκετή
      Η αποτυχία του κλάδου να προσαρμόσει τις στρατηγικές επάρκειας μέχρι στιγμής έχει στην πραγματικότητα εξουδετερώσει τις μειώσεις των εκπομπών που επιτυγχάνονται καθιστώντας τα κτίρια πιο ενεργειακά αποδοτικά, σύμφωνα με την έκθεση. Η προσθήκη μόνωσης, η μετάβαση σε πιο σύγχρονες συσκευές και άλλα μέτρα απόδοσης μείωσε τις εκπομπές των κτιρίων κατά 49% μεταξύ 1990 και 2019. Όμως η έλλειψη μέτρων επάρκειας οδήγησε σε ταυτόχρονη αύξηση των εκπομπών κατά 52%. "Η βελτίωση της αποτελεσματικότητας αντισταθμίστηκε πλήρως από την έλλειψη μέτρων επάρκειας", είπε η Saheb. "Προηγουμένως, οι πολιτικές για το κλίμα που αφορούσαν σε κτίρια περιελάμβαναν μόνο την ενεργειακή απόδοση και τις ΑΠΕ. Σήμερα, όμως, γνωρίζουμε ότι χωρίς επάρκεια, αυτό δεν αρκεί". 
    15. Αρθρογραφία

      Engineer

      αθώς ο πληθυσμός του πλανήτη μεγαλώνει και οι κοινωνίες αναπτύσσονται, εμφανίζεται ολοένα και πιο έντονο το πρόβλημα της διαχείρισης των διαθέσιμων πόρων. Πλέον οι παραγωγικές δραστηριότητες και η κατανάλωση χρησιμοποιούν πολύ μεγάλες ποσότητες υλικών πόρων που, εξ ορισμού, είναι πεπερασμένοι, ενώ το περιβάλλον επίσης επιβαρύνεται από απόβλητα και τα κατάλοιπα διαδικασιών. Έχει εμφανιστεί ως επιτακτική ανάγκη παγκοσμίως, λοιπόν, η εφαρμογή μετατροπών στην αλυσίδα παραγωγής προϊόντων αλλά και στην κατανάλωση, για να γίνει συνολικά ολόκληρη η οικονομική δραστηριότητα πιο βιώσιμη και λιγότερο σπάταλη. Η μετατροπή, ουσιαστικά, της οικονομίας από γραμμική σε "κυκλική".
      Κυκλική Οικονομία: Ευκαιρίες, Προκλήσεις Και Επιδράσεις Στην Ελληνική Οικονομία (PDF)
      Είναι μια ανάγκη επιτακτική και για τη χώρα μας που έχει, άλλωστε, αναλάβει και τις αντίστοιχες δεσμεύσεις μαζί με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τι είναι, όμως, μια "κυκλική οικονομία"; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της, ποια τα οφέλη που φέρνει και πώς μπορεί να γίνει πράξη και εδώ; Μια ερευνητική ομάδα του ΙΟΒΕ υπό τον συντονισμό του γενικού διευθυντή Νίκου Βέττα ανέλαβε για λογαριασμό της διαΝΕΟσις τη σύνταξη μιας πλήρους και αναλυτικής μελέτης για τις απαραίτητες αλλαγές που πρέπει να συμβούν και στην ελληνική οικονομία προς αυτή την κατεύθυνση. Στην πολυσέλιδη έκθεσή τους, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ (PDF) αναλύουν τα βασικά δεδομένα, τις θεσμικές αλλαγές που έχουν υλοποιηθεί ή δρομολογηθεί, τους στόχους της χώρας για το μέλλον και τις σημαντικότερες προκλήσεις που προκύπτουν. Κάνουν, δε, και μια εκτίμηση για το όφελος μιας στροφής σε μια κυκλική οικονομία με όρους επίδρασης στο ΑΕΠ και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
      Παρακάτω θα αναφερθούμε στα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την έρευνα.
      1. Τι είναι "κυκλική οικονομία";
      ­Διαβάστε Μια Συνοπτική Παρουσίαση Των Αποτελεσμάτων (PDF)
      Όλα τα προϊόντα που αγοράζουμε και καταναλώνουμε παράγονται μέσα από μια συγκεκριμένη διαδικασία που πάντα ξεκινά με την εξαγωγή/εξόρυξη κάποιων πρώτων υλών από το περιβάλλον. Οι πόροι αυτοί πωλούνται, μεταφέρονται, και μετατρέπονται σε άλλες μορφές μέσα από τις διαδικασίες της βιομηχανικής παραγωγής. Μετά από διάφορα στάδια, φτάνουν στη διαμόρφωση του τελικού προϊόντος, το οποίο καταναλώνεται και, όταν ο κύκλος ζωής του ολοκληρωθεί, πετιέται στα σκουπίδια, καταστρέφεται ή ανακυκλώνεται. Κάθε αντικείμενο που υπάρχει μπροστά σας αυτή τη στιγμή, από την οθόνη που κοιτάζετε και την καρέκλα στην οποία κάθεστε μέχρι το κυπελάκι του καφέ (και τον ίδιο τον καφέ), περνάει από αυτή τη διαδικασία.
      Όπως γνωρίζουμε όλες και όλοι, σήμερα αυτή είναι κατά κανόνα μια διαδικασία σπάταλη, όχι πάντα ορθολογικά σχεδιασμένη, που σε πολλές περιπτώσεις δημιουργεί πιέσεις και προβλήματα στο φυσικό περιβάλλον. Γι’ αυτό η συζήτηση εδώ και μερικές δεκαετίες είναι έντονη για τη μετάβαση από το παραπάνω μοντέλο σε έναν πιο βιώσιμο, πιο "κυκλικό" τρόπο λειτουργίας της οικονομίας.
      Τι είναι, όμως, "κυκλική οικονομία"; Ο όρος ουσιαστικά περιγράφει ένα οικονομικό σύστημα που βασίζεται στη δραστική μείωση των αποβλήτων που παράγει η οικονομική δραστηριότητα, με την ανακύκλωση/επαναχρησιμοποίηση μεγάλου μέρους των πόρων που χρησιμοποιεί. Έρχεται να αντικαταστήσει το "γραμμικό" μοντέλο που χρησιμοποιείται ακόμα σε μεγάλο βαθμό στο οποίο, όπως το περιγράψαμε και παραπάνω, οι πόροι και οι πρώτες ύλες μετατρέπονται σε προϊόντα τα οποία διανέμονται, καταναλώνονται και, όταν φτάνουν στο τέλος του κύκλου ζωής τους, απορρίπτονται.

      Η "κυκλική οικονομία", ως εκ τούτου, δεν περιλαμβάνει μόνο την ανακύκλωση των απορριμμάτων στο τελευταίο στάδιο, αλλά και παρεμβάσεις σε όλα τα προηγούμενα στάδια, για πιο αποτελεσματική χρήση των πρώτων υλών και για την επιμήκυνση του χρόνου ζωής του προϊόντος, με τελικό στόχο την ελαχιστοποίηση της σπατάλης φυσικών πόρων.
      Για παράδειγμα, τα προϊόντα μιας κυκλικής οικονομίας πρέπει να είναι σχεδιασμένα εξαρχής έτσι ώστε να επισκευάζονται ευκολότερα και να μην χρειάζεται να αντικαθίστανται (και να πετιούνται) όποτε χαλάνε. Η ίδια η διαδικασία της παραγωγής, εξάλλου, πρέπει να είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να περιορίζει τα απόβλητα και να επαναχρησιμοποιεί διαθέσιμους πόρους. Δεν είναι καθόλου απλό πράγμα.

      Ποια είναι τα οφέλη; Πρώτα απ’ όλα, ο περιορισμός της σπατάλης (για οικονομικούς αλλά και για ηθικούς λόγους). Είναι γνωστό ότι περίπου το ένα τρίτο του συνόλου των τροφίμων που παράγονται παγκοσμίως -1,3 δισ. τόνοι, αξίας 1 τρισ. δολαρίων- καταλήγει ως απόβλητα ή αλλοιώνεται λόγω κακών πρακτικών μεταφοράς και συγκομιδής. Παράλληλα, η μείωση των αποβλήτων μειώνει τις πιέσεις στο φυσικό περιβάλλον, και όλες τις επάλληλες δραματικές συνέπειες (οικολογικές, κοινωνικές, οικονομικές) που προκύπτουν από αυτές. Υπάρχουν, όμως, και άλλα οφέλη. Μια κυκλική οικονομία μπορεί να προστατεύει τις επιχειρήσεις από απρόοπτα, όπως προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα, αιφνίδιες αλλαγές στις τιμές της ενέργειας και των πρώτων υλών, ή άλλους παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την οικονομική δραστηριότητα. Η υιοθέτηση της κυκλικής οικονομίας από τις χώρες του πλανήτη, δε, σχετίζεται με τουλάχιστον 7 από τους 17 στόχους του ΟΗΕ για τη βιώσιμη ανάπτυξη. 

      2. Πόσο κυκλική είναι η ελληνική οικονομία;
      Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, κατά κανόνα εισάγουμε πολλά πράγματα και εξάγουμε λιγότερα. Αυτό ισχύει για τα περισσότερα πράγματα, αλλά ισχύει και για τα υλικά που χρησιμοποιεί η βιομηχανία και η μεταποίηση. Οι περισσότεροι υλικοί πόροι που μπαίνουν στην ελληνική οικονομία εισάγονται από το εξωτερικό. Και στις τέσσερις κατηγορίες στις οποίες κατατάσσονται τα διάφορα υλικά, η Ελλάδα εμφανίζεται πιο εξαρτημένη από τις εισαγωγές από ό,τι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος.

      Εκτός από τις εισαγωγές, όμως, διαφέρουμε σε σχέση με τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη και στην κατανάλωση. Στην Ελλάδα καταναλώνουμε λιγότερα υλικά κατά κεφαλήν από ό,τι οι περισσότερες χώρες της ΕΕ: 9,8 τόνους ο καθένας και η καθεμιά μας κατά μέσο όρο το 2021, έναντι 35 τόνων για κάθε Φινλανδό την ίδια χρονιά. Μάλιστα, η ποσότητα των υλικών που καταναλώνουμε έχει μειωθεί κατά 34% την τελευταία 20ετία, κυρίως χάρη στη δραματική μείωση (σχεδόν 60%) της κατανάλωσης ορυκτών ενεργειακών υλικών στη χώρα σε αυτό το διάστημα, με τη μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που έχει υλοποιηθεί σε αξιοσημείωτο βαθμό.
      Τα απόβλητα που παράγονται σήμερα στην Ελλάδα προέρχονται από διάφορες πηγές, κάποιες εκ των οποίων πολλοί και πολλές δεν γνωρίζουν. Για παράδειγμα, το 2018 το μεγαλύτερο μέρος των 45,6 εκατ. τόνων στερεών αποβλήτων που δημιουργήθηκαν στη χώρα -σχεδόν τα μισά- προέρχονταν από τα ορυχεία και τα λατομεία. Άλλες κατηγορίες αποβλήτων περιλαμβάνουν τις ηλεκτρικές μπαταρίες, ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, αυτοκίνητα και άλλα προϊόντα, ενώ πολλά απόβλητα παράγει και ο πρωτογενής τομέας (εκτιμώνται περί τους 12,5 εκατ. τόνους το 2018 -εκ των οποίων το 80% από την κτηνοτροφία). Σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2015, παράγουμε, δε, 142 κιλά απόβλητα τροφίμων ανά κάτοικο κάθε χρόνο -τα περισσότερα στην ΕΕ- την ώρα που ως χώρα είμαστε πέμπτοι ως προς το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε επισιτιστική ανασφάλεια.

      Μια πολύ σημαντική υποκατηγορία των στερεών αποβλήτων είναι τα αστικά στέρεα απόβλητα (ΑΣΑ) που περιλαμβάνουν τα σκουπίδια των νοικοκυριών, αλλά και σκουπίδια από γραφεία, καταστήματα και δημόσιους οργανισμούς. Κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα κατά μέσο όρο παράγουμε πάνω από μισό τόνο τέτοια απόβλητα κάθε χρόνο. Όπως φαίνεται στο διάγραμμα, το πόσα ΑΣΑ παράγουμε εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πορεία της οικονομίας μας -πάντως κατά κεφαλήν παράγουμε περισσότερα από ό,τι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος.

      Τι τα κάνουμε αυτά τα απόβλητα; Τα θάβουμε σε χωματερές, σχεδόν όλα. Το 77,6% των ΑΣΑ οδηγούνται σε ταφή, το τέταρτο υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ. Μόνο το 19,9% πάνε για ανακύκλωση ή κομποστοποίηση (έναντι 48,5% στη Γερμανία και 32,5% στη Σουηδία), ενώ μόνο το 1,3% χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας.
      Η Ελλάδα ανακυκλώνει περίπου το 60% των αποβλήτων συσκευασιών (που πάνε στους γνωστούς μπλε κάδους), ένα ποσοστό κοντά στον μέσο όρο της ΕΕ. Ανακυκλώνουμε σχεδόν όλες τις χάρτινες και μεταλλικές συσκευασίες που πετιούνται, αλλά μόνο το 1/3 των πλαστικών συσκευασιών και ένα μικρότερο ποσοστό συσκευασιών από γυαλί και ξύλο. 
      Η όποια ανακύκλωση, δε, γίνεται κυρίως στο εξωτερικό. Το 55,6% των χάρτινων συσκευασιών που πετιούνται στην Ελλάδα, εξάγονται σε τρίτες χώρες για να ανακυκλωθούν. Όλες οι γυάλινες συσκευασίες που πετιούνται, εξάλλου, ανακυκλώνονται στη Βουλγαρία, από εργοστάσιο ελληνικών συμφερόντων.
      Υπάρχουν και άλλες δομές που ανακυκλώνουν ή επαναχρησιμοποιούν υλικά. Στην Ελλάδα έχουμε 143 εγκεκριμένα διαλυτήρια αυτοκινήτων. Ένα μεγάλο ποσοστό των αποβλήτων από εκσκαφές, κατασκευές και κατεδαφίσεις (περίπου 44%) επαναχρησιμοποιούνται σε άλλες χρήσεις (επιχώσεις, επιστρώσεις αγροτικών δρόμων κλπ.). Ένα επίσης μεγάλο ποσοστό, όμως, (άγνωστο πόσα ακριβώς) απορρίπτονται ανεξέλεγκτα στα φυσικά οικοσυστήματα.
      Όλα αυτά οδηγούν στο αποτέλεσμα ότι η ελληνική οικονομία απέχει πάρα πολύ από το να μπορεί να χαρακτηριστεί "κυκλική". Το 2020 μόλις το 5,4% των υλικών πόρων που χρησιμοποιούνται από την οικονομία προέρχονταν από ανακυκλωμένα απόβλητα -έναντι 12,8% στην ΕΕ, 21,6% στην Ιταλία και 30,9% στην Ολλανδία. Πώς μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Χρειάζονται τα συνήθη συστατικά μεγάλων μεταβολών: ένα στιβαρό θεσμικό πλαίσιο και ένας πλούτος από εργαλεία, χρηματοδοτικά και άλλα.

      3. Τα εργαλεία και το πλαίσιο
      Το τρέχον Σχέδιο Δράσης για την Κυκλική Οικονομία, που παρουσιάστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2020, καθώς και μια σειρά από οδηγίες, προτάσεις και αποφάσεις που περιγράφουν το πώς πρέπει να διαχειρίζονται διάφορες κατηγορίες αποβλήτων τα κράτη-μέλη, αποτελούν το βασικό θεσμικό πλαίσιο πάνω στο οποίο τα κράτη-μέλη αναπτύσσουν τις επιμέρους σχετικές στρατηγικές. Η ΕΕ σε αυτά τα κείμενα θέτει φιλόδοξους στόχους σε διάφορους τομείς, όπως για την οριζόντια ανακύκλωση των αστικών στέρεων αποβλήτων για το 2025 (55%) και το 2030 (60%) και για τον περιορισμό της ταφής στο 10% των διαχειριζόμενων αποβλήτων έως το 2035.
      Στην Ελλάδα, που βεβαίως απέχει πάρα πολύ από αυτούς τους στόχους, το θεσμικό πλαίσιο περιλαμβάνει κείμενα όπως το νέο Σχέδιο Δράσης για την Κυκλική Οικονομία (2021), τον Εθνικό Σχεδιασμό για τη Διαχείριση Αποβλήτων (2020), το Εθνικό Πρόγραμμα Πρόληψης Δημιουργίας Αποβλήτων (2021), αλλά και τον Εθνικό Κλιματικό Νόμο (2022). Όλα αυτά τα κείμενα πολιτικής ουσιαστικά περιγράφουν τη συμμόρφωση της ελληνικής νομοθεσίας με τις ευρωπαϊκές οδηγίες και κρίνονται επαρκή και πλήρη.
      Σήμερα υπάρχει, δε, και μια μεγάλη ποικιλία από εργαλεία (τεχνολογικά και άλλα) σε κάθε στάδιο της διαδικασίας παραγωγής, από τη συλλογή-διαλογή των αποβλήτων και τη μηχανική ή βιολογική επεξεργασία με διάφορες τεχνικές και μεθόδους σε ειδικές εγκαταστάσεις, μέχρι οικονομικά κίνητρα για τον περιορισμό της σπατάλης και την αποτελεσματικότερη διαχείριση των αποβλήτων. Πολλά από αυτά περιγράφονται αναλυτικά στο κεφάλαιο 4 της μελέτης.
      Αλλά μόνο τα στρατηγικά σχέδια και οι τεχνικές και μέθοδοι δεν αρκούν: χρειάζονται και χρήματα. Ο Εθνικός Σχεδιασμός Διαχείρισης Αποβλήτων που αναφέρθηκε παραπάνω περιγράφει την ανάγκη για επενδύσεις ύψους μεταξύ €3 και €3,5 δισ., που περιλαμβάνουν την κατασκευή ειδικών Μονάδων Επεξεργασίας Αποβλήτων (με κόστος €1,1 δισ. περίπου), μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης υπολειμμάτων (άλλο €1 δισ. περίπου) και άλλες δαπάνες για μελέτες, χώρους υγειονομικής ταφής, μονάδες επεξεργασίας βιοαποβλήτων κλπ.
      Κάποια πρώτα έργα έχουν ήδη δρομολογηθεί, όπως η Μονάδα Επεξεργασίας Αποβλήτων του Κεντρικού Πάρκου Κυκλικής Οικονομίας Αττικής, το αντίστοιχο "Πάρκο" στον Πειραιά, δύο Μονάδες Επεξεργασίας Αποβλήτων σε Χίο και Κεφαλονιά, αλλά και ιδιωτικά έργα για παραγωγή πλαστικών συσκευασιών, για τη διαχείριση των αποβλήτων της Τήλου κλπ. Χρειάζονται, όμως, πολύ περισσότερες επενδύσεις. Ευτυχώς, από ό,τι φαίνεται, κεφάλαια για τη χρηματοδότησή τους υπάρχουν. Στο κεφάλαιο 5 η έρευνα περιγράφει τις διαθέσιμες πιθανές πηγές χρηματοδότησης αυτών των έργων, όπως το νέο ΕΣΠΑ 2021-2027 (με συνολικό προϋπολογισμό €3,61 δισ. στον αντίστοιχο άξονα), οι πόροι που έχουν προβλεφθεί για το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (γνωστό ως "Ελλάδα 2.0"), από τον εθνικό προϋπολογισμό και (κυρίως) από το Ταμείο Ανάκαμψης, το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης της πενταετίας 2021-2025, το Πράσινο Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και διάφορα τομεακά ευρωπαϊκά προγράμματα.
      Αν όμως υπάρχει το θεσμικό πλαίσιο, τα τεχνικά εργαλεία και οι πηγές χρηματοδότησης, γιατί δεν έχουμε ήδη μια "κυκλική οικονομία"; Τι πρέπει να γίνει για να προχωρήσει η μετάβαση;
      4. Το πρόβλημα και οι λύσεις
      Όπως αναφέρεται στην έρευνα, ως προς τη μετάβασή μας σε μια κυκλική οικονομία "τα βασικά προβλήματα στη χώρα είναι τα διοικητικά εμπόδια και η καταναλωτική συμπεριφορά". Υπάρχουν οικονομικά και νομοθετικά εμπόδια για τις σχετικές επενδύσεις, παρουσιάζονται δυσκολίες και καθυστερήσεις στη χωροθέτηση των υποδομών, αλλά εμφανίζονται και αντικειμενικά γεωγραφικά ή τεχνολογικά εμπόδια.
      Εξάλλου, εμφανίζονται αρκετά μεγάλα προβλήματα και ελλείψεις στην καταγραφή και τη συλλογή στοιχείων -κι αν δεν γνωρίζουμε πόσα και τι είδους απόβλητα έχουμε, δεν υπάρχει περίπτωση να υλοποιηθεί σχεδιασμός για τη συλλογή και την ανακύκλωσή τους. Όπως αναφέρεται στην έρευνα, σήμερα η καταγραφή είναι πολύ προβληματική, κυρίως για κάποια είδη αποβλήτων -στοιχεία για τα απόβλητα τροφίμων, ας πούμε, αναμένονται στο τέλος του 2022 ενώ σε άλλες κατηγορίες τα στοιχεία είναι ένα ή δύο χρόνια πίσω.
      Στη σελίδα 190 της έκθεσης (και στον παρακάτω πίνακα) μπορείτε να δείτε συνοπτικά καταγεγραμμένες όλες τις προτάσεις πολιτικής στις οποίες καταλήγουν οι ερευνητές. Περιλαμβάνουν μια σειρά από κρίσιμες και απαραίτητες παρεμβάσεις, από την εφαρμογή πιο αποτελεσματικής μεθοδολογίας για την καταγραφή των αποβλήτων και την αξιοποίηση του ηλεκτρονικού μητρώου αποβλήτων, μέχρι την υλοποίηση παρεμβάσεων για την καλύτερη παρακολούθηση της μετάβασης, που σήμερα είναι ελλιπής και εξαιτίας της απουσίας δεδομένων.
      Γίνεται εκτενής αναφορά, επιπλέον, και στην εφαρμογή οικονομικών κινήτρων και την υιοθέτηση (ακριβότερων) τεχνολογικών λύσεων για τη διαχείριση στερεών αποβλήτων από τις επιχειρήσεις και την υιοθέτηση του τέλους ταφής για τα απόβλητα, το οποίο πρέπει να αντικατοπτρίζει το πραγματικό περιβαλλοντικό κόστος της ταφής των αποβλήτων. "Ο σκοπός", γράφουν οι ερευνητές, "είναι η ταφή να μετατραπεί σε 'ακριβή' λύση για τη διαχείριση των αποβλήτων, αναγκάζοντας τους φορείς που τα διαχειρίζονται να αναζητήσουν άλλες λύσεις".
      Επιπλέον, οι ερευνητές δίνουν μεγάλη έμφαση σε δράσεις ενημέρωσης και εκπαίδευσης για καταναλωτές, σε σχολεία και εταιρείες, -για το ότι "κυκλική οικονομία" δεν είναι μόνο τα σκουπίδια. Είναι η διαχείριση τροφίμων, το πώς αγοράζουμε, νοικιάζουμε και χρησιμοποιούμε προϊόντα. Τέτοιες δράσεις είναι κρίσιμες, μεταξύ άλλων, και για την κάμψη των αντιδράσεων που εμφανίζονται συχνά σε τοπικές κοινωνίες που εμποδίζουν ή καθυστερούν επενδύσεις. Ο Εθνικός Σχεδιασμός Διαχείρισης Αποβλήτων, θυμίζει η μελέτη, προβλέπει την αύξηση του αριθμού Μονάδων Επεξεργασίας Αποβλήτων στην Ελλάδα σε 38 μέχρι το τέλος του 2023, αλλά πολλές τοπικές κοινωνίες αντιδρούν. Χωρίς αυτές τις υποδομές, δεν μπορεί να υπάρξει κυκλική οικονομία στην Ελλάδα.

      5. Ένας υπολογισμός για το όφελος μιας κυκλικής οικονομίας
      Στην Ελλάδα το 2019 οι κλάδοι που συνδέονται με την κυκλική οικονομία δημιούργησαν €735 εκατ. προστιθέμενης αξίας στην ελληνική οικονομία, ένα ποσό που αντιστοιχεί σχεδόν στο 0,4% του ΑΕΠ το ίδιο έτος, ενώ απασχολούσαν περίπου 68 χιλιάδες εργαζόμενους. Κι αυτό, χωρίς να υπολογίζεται ο ρόλος των ΟΤΑ σε ένα μεγάλο κομμάτι της σχετικής δραστηριότητας (τη συλλογή απορριμμάτων). Αυτά είναι τα μεγέθη σε μια οικονομία που είναι ελάχιστα "κυκλική". Τι θα γινόταν αν υλοποιούνταν τα σχέδια που περιέχουν τα στρατηγικά σχέδια; Στο κεφάλαιο 6 οι ερευνητές διατυπώνουν μια σειρά από διαφορετικά σενάρια, και αποτιμούν την επίπτωση του καθενός στην οικονομία της χώρας.
      Για παράδειγμα, υπολόγισαν πως αν όντως υλοποιηθούν επενδύσεις ύψους €2,4 δισ. για την κατασκευή νέων μονάδων ανακύκλωσης και επεξεργασίας υλικών στη χώρα, όπως περιγράφονται στον Εθνικό Σχεδιασμό Διαχείρισης Αποβλήτων, σε ορίζοντα δεκαετίας η επίπτωση στο ΑΕΠ θα φτάνει το €1,1 δισ., ενώ σε όρους εργασίας, η αναμενόμενη επίδραση υπολογίζεται σε περίπου 4,6 χιλ. θέσεις εργασίας ανά έτος, σταθερές σε ορίζοντα οκταετίας. Στο ίδιο διάστημα, τα επιπλέον έσοδα του Δημοσίου από φόρους και εισφορές θα φτάνουν τα 390 εκατομμύρια.
      Οι επιπτώσεις όμως μιας μετάβασης σε μια κυκλική οικονομία μπορεί να είναι θετικές μόνο υπό κάποιες προϋποθέσεις. Αν οι ανάγκες μιας ελληνικής κυκλικής οικονομίας για δευτερογενείς πρώτες ύλες καλύπτονται αποκλειστικά ή σχεδόν αποκλειστικά από εγχώρια ανακύκλωση, τότε η επίπτωση μπορεί να είναι θετική στο ΑΕΠ (κατά €70 εκατ. τον χρόνο μέχρι το 2030, σύμφωνα με το βέλτιστο σενάριο), δημιουργώντας και δεκάδες χιλιάδες θέσεις απασχόλησης (44.000 στο ίδιο σενάριο). Αυτό όμως δεν είναι το μόνο ρεαλιστικό σενάριο. Οι ελληνικές επιχειρήσεις στον κλάδο της μεταποίησης οφείλουν κι αυτές να συμμορφώνονται με ευρωπαϊκούς στόχους και θα είναι αναγκασμένες στο μέλλον να χρησιμοποιούν ανακυκλωμένους δευτερογενείς υλικούς πόρους. Αν δεν γίνουν οι απαραίτητες επενδύσεις στη χώρα και αυτές οι ανάγκες της οικονομίας καλύπτονται μόνο ή κυρίως από εισαγωγές, τότε η μετάβαση σε μια κυκλική οικονομία θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών, σε αυτό το σενάριο θα έχουμε απώλεια θέσεων εργασίας (19.000 σύμφωνα με το χειρότερο σενάριο) αλλά και συρρίκνωση του ΑΕΠ της τάξης των €220 εκατ. τον χρόνο.

      Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη εδώ:
      ΚΥΚΛΙKH ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ΕΥΚΑΙΡIΕΣ, ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΡAΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜIΑ (PDF)
      ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ (PDF)
    16. Αρθρογραφία

      Engineer

      Το τραμ είναι ένα από τα πρώτα μεταφορικά μέσα της Αθήνας, το οποίο εδώ και αιώνες μεταφέρει τους κατοίκους της στους προορισμούς τους. Φυσικά, δεν είχε πάντοτε την ίδια μορφή.
      Το τραμ όπως είναι σήμερα κυκλοφορεί στους δρόμους της πρωτεύουσας από το 2004. Όμως η πρώτη του εμφάνιση έγινε πάνω από εκατό χρόνια πριν, το 1882 δηλαδή, με τη μορφή ιππήλατων οχημάτων.
      Επρόκειτο για ελαφρά οχήματα, τα οποία ήταν κλειστά τον χειμώνα με 16 θέσεις και ανοιχτά το καλοκαίρι με 20 θέσεις, τα οποία έλκονταν από τρία άλογα. Τα 800, συνολικώς, άλογα ήταν μικρασιάτικα, μικρόσωμα και νευρώδη, αλλά κατάλληλα για τις επικλινείς οδούς της Αθήνας και τις συνεχείς στάσεις.
      Αυτές οι πρώτες γραμμές συνέδεσαν το κέντρο της Αθήνας με τα τότε προάστια, δηλαδή τα Πατήσια, τους Αμπελοκήπους και την Κολοκυνθού, καθώς και την πλατεία Ομονοίας με το Σύνταγμα, το Γκάζι και το Κεραμεικό Δίπυλο, ενώ αργότερα, το 1902, εξυπηρέτησαν τις οδούς Ιπποκράτους, Μητροπόλεως και Αχαρνών.

      Γιατί το τραμ ονομάστηκε «κωλοσούρτης»
      Το ατμήλατο τραμ του Φαλήρου ξεκίνησε να λειτουργεί το 1887. Με αφετηρία μπροστά στην Ακαδημία Αθηνών, διέσχιζε τις λεωφόρους Πανεπιστημίου, Αμαλίας και Θησέως, έφτανε στις Τζιτζιφιές, και από εκεί, μέσω της παραλιακής λεωφόρου, κατέληγε στο Φάληρο, όπου υπήρχαν τότε παραθαλάσσια κέντρα αναψυχής και θαλάσσια λουτρά.
      Λόγω των ατμών, της χαμηλής ταχύτητας στις ανηφόρες και το ελάχιστο ύψος των βαγονιών από το έδαφος, έδιναν των εντύπωση ότι τα τελευταία βαγόνια -κατά κύριο λόγο- σχεδόν σερνόταν με τα «οπίσθια». Έτσι, η γραμμή αυτή ονομάστηκε από τους επιβάτες «κωλοσούρτης». Παρόλο που αποτελούσε θέμα συζήτησης της εποχής, καθώς και έμπνευση θεατρικών επιθεωρήσεων, γελοιογραφιών και σατιρικών ποιημάτων, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη του Νέου και του Παλαιού Φαλήρου, τα οποία εκείνη την εποχή ήταν σχεδόν ερημικές περιοχές, με λιγοστούς κατοίκους.

      Οι Αθηναίοι είχαν πλέον εύκολη πρόσβαση προς τη θάλασσα και αυτό τους δημιούργησε την επιθυμία να παίρνουν το τραμ για να πάνε για μπάνιο ή απλά μια βόλτα για να ξεσκάσουν. Ωστόσο, όπως έγραψε ο αρχαιολόγος, ζωγράφος και συγγραφέας Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς, η επιβίβαση σε αυτό και η εύρεση θέσης ήταν μια δύσκολη αποστολή για τους κατοίκους της πρωτεύουσας.
      «[..] Εκεί είναι ανάγκη να θέσεις εις ενέργειαν οδόντας και όνυχας, ράβδους και αγκώνας, γρόνθους, πολλάκις δε και πέλματα. Με ό,τι έχεις και με ό,τι δεν έχεις, πρέπει να παλαίσεις τον περί καταλήψεως θέσεως αγώνα...».
      Τι συνέβαινε στη συνέχεια όταν κάποιος κατάφερνε να ανέβει στο τραμ και να βρει την πολυπόθητη θέση;
      «Αλλά όλα αυτά, δεν είναι τίποτε ακόμη. Η διασκέδαση αρχίζει, όταν ο σαλιάρης αυτός, ο αυθαδώς αυτοκαλούμενος ατμήρης τροχιόδρομος, πράγματι δε κινητόν καβουρδιστήριον, θέσει εις ενέργειαν τα πτυσίματα, τους σπινθήρας και τα μύρια ως βροχή λεπτή εφορμώντα, ανθρακομόρια. Αυτά μεταβάλλουσι τους λευκούς επιβάτας, εις μαύρους της Γουϊνέας, τα δε λευκάς και ωχράς Ατθίδας, εις μελαψάς Αθιγγανίδας...», προσθέτει ο Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς.

      Σύμφωνα με τον πρόεδρο του «Αρχείου Ιστορίας Παλαιού Φαλήρου», Βασίλη Ε. Κωνσταντινίδη, ο ατμήλατος τροχιόδρομος ελκόταν από ειδικές ατμάμαξες και είχε συνήθως 3 έως 5 (μερικές φορές έως και 7) ελαφριά βαγόνια, κλειστά των 24 θέσεων και ανοικτά των 28. Λογικά, αυτές οι ατμάμαξες δεν είχαν και μεγάλη ελκτική δύναμη και η μηχανή τους ήταν πολύ μικρή σε σχέση με το βάρος των βαγονιών που τραβούσαν. Το πρόβλημα εντεινόταν το καλοκαίρι, καθώς τα βαγόνια αυξάνονταν και γέμιζαν με περισσότερο κόσμο. Το να ταξιδεύει κανείς με τον «ατμοτροχιόδρομο» ήταν γενικά δύσκολο τόσο για όσους βρίσκονταν μέσα σε αυτόν, όσο και για εκείνους που ήταν έξω από τα βαγόνια του.
      Πότε κυκλοφόρησαν τα πρώτα ηλεκτρικά τραμ
      Στις 30 Οκτωβρίου του 1908 κυκλοφόρησαν τα πρώτα ηλεκτρικά τραμ, τα οποία επρόκειτο να αντικαταστήσουν σταδιακώς τα ιππήλατα. Τα επόμενα δύο χρόνια, το δίκτυο του τραμ απέκτησε 257 οχήματα -150 κινητήρια και 107 ρυμουλκούμενα- μαζί με τα παλιά, που επαναχρησιμοποιήθηκαν ως ρυμουλκούμενα.

      Τραμ στην Πανεπιστημίου, μια από τις κύριες οδούς της Αθήνας, μπροστά από το κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης / Φωτογραφία: Hulton-Deutsch Collection/CORBIS/Corbis via Getty Images
      Τα βαγόνια ήταν βελγικής κατασκευής, κλειστά, με ηλεκτροφωτισμό και πρωτοποριακώς τοποθετημένα αναπαυτικά καθίσματα, με πρόβλεψη για 16 θέσεις καθήμενων και 14 ορθίων, με δύο κινητήρες ιδανικούς για τις κλίσεις των αθηναϊκών γραμμών και με μπεζ χρωματισμό. Τα νέα τραμ προκάλεσαν τόσο μεγάλη εντύπωση στους Αθηναίους, ώστε πολλοί ταξίδευαν ως το τέρμα και επέστρεφαν χωρίς άλλο σκοπό, μόνο και μόνο για να απολαύσουν την άνεση της διαδρομής, η οποία άλλωστε δεν κόστιζε παρά μόνο μία δεκάρα.
      Το 1939 εκποιείται μεγάλος αριθμός ρυμουλκούμενων οχημάτων βελγικής κατασκευής, ενώ όλα τα εν χρήσει τροχιοδρομικά οχήματα ανακαινίζονται και το χρώμα τους γίνεται βαθύ πράσινο -εξ ου και η ονομασία «πράσινα». Την επόμενη χρονιά παραλαμβάνονται τα 60 μεγάλα, σύγχρονα τροχιοδρομικά οχήματα που προέβλεπε η συμπληρωματική σύμβαση που είχε συνάψει το Ελληνικό Δημόσιο το 1937. Τα νέα οχήματα, γνωστά ως «κίτρινα», λόγω του χρώματός τους, είχαν κατασκευασθεί από την ιταλική κοινοπραξία ΟΜ/CGE/Breda του Μιλάνου και ξεχώριζαν για τον αεροδυναμικό σχεδιασμό τους, που είχε ως πρότυπο τα τραμ του Μιλάνου.
      Στις 28 Οκτωβρίου 1940 οι τροχιόδρομοι της Αθήνας συμμετέχουν στην επιστράτευση. Είναι κλασικές πλέον οι εικόνες των υπερφορτωμένων τραμ με τους ενθουσιώδεις επίστρατους που έσπευδαν να παρουσιαστούν και να φύγουν για το μέτωπο.
      Όταν χτύπησε το τελευταίο καμπανάκι των τραμ
      Μετά την Κατοχή αρχίζει η φθίνουσα πορεία των τραμ της Αθήνας, με την κατάργηση ορισμένων γραμμών. Η πραγματική, όμως, κατάργηση συμπίπτει με το θεαματικό ξήλωμα των σιδηροτροχιών στον κόμβο των Χαυτείων, από συνεργεία του υπουργείου Δημοσίων Έργων, τις πρώτες πρωινές ώρες της 16ης Νοεμβρίου 1953, και τον επακόλουθο παροπλισμό των γραμμών Πατησίων - Αμπελοκήπων και Κυψέλης - Παγκρατίου.
      Το τελευταίο κουδούνισμα από καμπανάκι αθηναϊκού τραμ ακούστηκε έξω από το αμαξοστάσιο της Αγίας Τριάδας Κεραμεικού τα μεσάνυχτα της 15ης προς 16η Οκτωβρίου του 1960. Τα τραμ, πράσινα ή κίτρινα, που στα 52 χρόνια της ζωής τους διακίνησαν κάπου 3 δισεκατομμύρια άτομα, δεν επρόκειτο να ξαναδούν τους δρόμους της Αθήνας.
      Παρέμενε, ωστόσο, η γραμμή του τραμ του Περάματος. Στις 4 Απριλίου 1977, Μεγάλη Δευτέρα απόγευμα, το τραμ του Περάματος, προερχόμενο από το Πέραμα και κατευθυνόμενο στον Πειραιά, στολισμένο με λουλούδια και πανό, κάνει το τελευταίο του δρομολόγιο. Φτάνει στην πλατεία Λουδοβίκου του Πειραιά, έξω από τον σταθμό του Ηλεκτρικού. Οι επιβάτες κατεβαίνουν. Ο οδηγός Γιάννης Κωστόπουλος χτυπάει για τελευταία φορά το καμπανάκι και οδηγεί το όχημα 77 στο αμαξοστάσιο της οδού Κόνωνος. Εκείνη τη στιγμή γράφτηκε ο επίλογος της πρώτης περιόδου του ελληνικού τραμ.
      44 χρόνια μετά, το τραμ επέστρεψε στους δρόμους της πρωτεύουσας, σύγχρονο και τεχνολογικά προηγμένο. Ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 19 Ιουλίου 2004, σχεδόν ταυτόχρονα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

    17. Αρθρογραφία

      Engineer

      Σύμφωνα με διεθνείς εκθέσεις, μέχρι το 2050, το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού θα βρίσκεται στα αστικά κέντρα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και στην Ελλάδα, το ποσοστό αυτό ανέρχεται ήδη κοντά στο 80%.
      Το ερώτημα λοιπόν είναι, πώς σχεδιάζει κανείς τις «πόλεις του μέλλοντος», όπου θα ζει και θα εργάζεται η μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού.
      Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η λεγόμενη «έξυπνη πόλη» (smart city) αποτελεί το μέλλον της αστικής ζωής του πλανήτη. Η έξυπνη πόλη είναι η διασυνδεδεμένη πόλη σε όλους τους τομείς της, από τις μεταφορές και τα κτίρια, έως την παραγωγή ενέργειας και τη διακυβέρνηση. Σε μία τέτοια πόλη διευκολύνεται η ζωή των πολιτών, περιορίζεται η κατανάλωση ενέργειας και οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, αξιοποιώντας ηλεκτρονικά δεδομένα, το διαδίκτυο, τις «έξυπνες συσκευές».
      Σε διεθνή φόρα όμως, όπως το «Future Cities Show», στο Ντουμπάι, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η συζήτηση για το μέλλον των πόλεων επικεντρώνεται αλλού. Στην ανθρωποκεντρικά δομημένη πόλη, όπου με τη βοήθεια της τεχνολογίας μπορούν οι ίδιοι οι πολίτες να σχεδιάζουν τη ζωή τους.
      Στην πόλη που δίνει τη δυνατότητα στους κατοίκους της να αντέχουν και να προσαρμόζονται, απέναντι σε οικονομικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές πιέσεις (όπως οι διακυμάνσεις στις τιμές των καυσίμων, η περιβαλλοντική υποβάθμιση, η ανεργία, ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι προσφυγικές ροές), καθώς και σε απρόσμενες κρίσεις και καταστροφές (όπως για παράδειγμα στη χώρα μας η πρόσφατη στη Μάνδρα και στη Νέα Πέραμο). Και κυρίως, στην πόλη που εξασφαλίζει το «ευ ζην» των πολιτών της.
      Μάλιστα, με την κρίση των τιμών του πετρελαίου στην κορύφωσή της, στις αρχές του 2016, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, θέσπισαν Υπουργό Ευτυχίας και Υπουργό Ανεκτικότητας, σε μία προσπάθεια ενίσχυσης της προσαρμογής των πολιτών στις επερχόμενες αλλαγές. Ο στόχος είναι η βελτίωση της διάθεσής τους και η προώθηση μίας νοοτροπίας αυτοσυγκράτησης, κατανόησης και εγκράτειας.
      Μπορεί αυτά να φαντάζουν πολύ μακρινά για την Ελλάδα, αλλά δεν είναι και τόσο.
      Οι πόλεις στην Ελλάδα συμμετέχουν τα τελευταία χρόνια σε διεθνείς πρωτοβουλίες και δίκτυα ανταλλαγής καλών πρακτικών και εμπειριών για θέματα βιώσιμων και ανθεκτικών πόλεων (sustainable and resilient cities).
      Σχεδόν οι μισοί Δήμοι της χώρας συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή πρωτοβουλία του Συμφώνου των Δημάρχων για το Κλίμα και την Ενέργεια. Οι περισσότεροι έχουν αναπτύξει σχέδια δράσης για τη βιώσιμη ενέργεια, και αρκετοί, σχέδια για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και στα καταστρεπτικά καιρικά φαινόμενα. Επιπλέον, στο παγκόσμιο Δίκτυο των 100 Ανθεκτικών Πόλεων, συμμετέχουν η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, ενώ έχουν ξεκινήσει και άλλες σημαντικές προσπάθειες σε πόλεις ανά την ελληνική επικράτεια.
      Η υπέρβαση της κρίσης στην Ελλάδα μας ωθεί να προχωρήσουμε τις προσπάθειες αυτές ένα βήμα παραπέρα. Από τη διάγνωση, τη δικτύωση και το σχεδιασμό, στην υλοποίηση δράσεων, με το ρόλο του πολίτη κεντρικό.
      Οι σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις στην πληροφορική και στις τηλεπικοινωνίες μας διευκολύνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Το μείζον θέμα είναι πώς θα αξιοποιήσουμε τα τεχνολογικά επιτεύγματα, ώστε να ξεφύγουμε από την μιζέρια και την ηττοπάθεια (lock-in effect), προς την υλοποίηση ενός συλλογικού, βιώσιμου και συνεκτικού (inclusive) οράματος.
      Πώς θα συνδέσουμε δηλαδή τα φιλόδοξα σχέδια με τη ζωή των κατοίκων των πόλεων και με τις αξίες τους. Με το χώρο και το χρόνο της ιστορίας τους και τελικά με το μέλλον τους.
      Το εγχείρημα δεν είναι καθόλου εύκολο. Αξίζει όμως να το προσπαθήσουμε.
      Ο Χάρης Δούκας είναι Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ
    18. Αρθρογραφία

      Engineer

      Το αμερικανικό ηλεκτρονικό περιοδικό Atlas Obscura δημοσίευσε έναν διαδραστικό χάρτη με τα πιο αξιόλογα, εκπληκτικά και ασυνήθιστα αξιοθέατα από κάθε χώρα, συγκεντρώνοντας πληροφορίες και φωτογραφίες από ταξιδιώτες και περιηγητές. Για την Ελλάδα, παρά τη μικρή της έκταση, αποτυπώνονται πάνω από 100 αξιόλογα αξιοθέατα που αξίζει να επισκεφτείς κανείς. Δείτε τον χάρτη: atlasobscura.com
      Βέβαια, βλέποντας κανείς την εικόνα της Δρακόλιμνης της Τύμφης στην Ήπειρο, αν τελικά την επισκεφτεί ασφαλώς και θα απογοητευτεί από τη σημερινή εικόνα, που από αλπική λίμνη μετατράπηκε σε βούρκο.


      (Από kathimerini.gr)
      Διαβάστε σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στην “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ“
    19. Αρθρογραφία

      GTnews

      Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το επενδυτικό πλάνο της Costa Navarino για το 2022-2023, ύψους 250 εκατ. ευρώ, το οποίο περιλάμβανε τα νέα ξενοδοχεία (Mandarin Oriental, Costa Navarino και W Costa Navarino), τα 2 νέα γήπεδα γκολφ στο Navarino Hills και τη Navarino Agora. Παράλληλα, προχωρά το πλάνο για την πλήρη ανάπτυξη όλων των περιοχών (Navarino Bay, Navarino Hills) καθώς και για το Navarino Blue, με στόχο να δημιουργηθούν ξεχωριστές περιοχές που συμπληρώνουν η μία την άλλη και προσελκύουν ταξιδιώτες διαφορετικού προφίλ. 
      Το σύνολο των άμεσων επενδύσεων έως σήμερα αγγίζει τα 850 εκατ. ευρώ, ενώ μαζί με τις επενδύσεις τρίτων στο real estate ξεπερνά τα 1,25 δισ. ευρώ. Οι συνολικές επενδύσεις (άμεσες και έμμεσες) αναμένεται να φτάσουν τα 2,5 δισ. Ευρώ με την ολοκλήρωση όλων των περιοχών. Πλέον, οι άμεσες θέσεις εργασίας ξεπερνούν τις 2.500, ενώ με την ολοκλήρωση όλων των περιοχών θα ξεπεράσουν τις 6.600 (11.000 μαζί με τις έμμεσες).
      Σε ό,τι αφορά το Mandarin Oriental, Costa Navarino, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί στις 15 Αυγούστου 2023 και είναι το πρώτο Mandarin Oriental στην Ελλάδα, με πολύ υψηλή πληρότητα, όπως τονίστηκε σε ειδική εκδήλωση. Σημειώνεται ότι το παραθαλάσσιο υπερπολυτελές resort περιλαμβάνει 99 δωμάτια, μεταξύ των οποίων 48 υπόσκαφες βίλες με ιδιωτική πισίνα. Την ίδια στιγμή τον Ιούλιο άνοιξε και η Navarino Agora είναι ένας διαδραστικός, πολυπολιτισμικός χώρος, ανοιχτός σε όλους όσοι ζουν ή επισκέπτονται τη Μεσσηνία. Ο νέος μικρόκοσμος εμπειριών που άνοιξε τον Ιούλιο, συνδυάζει περισσότερα από 20 καταστήματα, εστιατόρια, street food, θερινό σινεμά και εμπειρίες VR με ένα ευρύ πρόγραμμα πολιτιστικών δράσεων με μουσικές και χορευτικές παραστάσεις, εκθέσεις τέχνης και βιβλίου, bazaar αντικών και πολλές ακόμη εκδηλώσεις. 
      Μελλοντική ανάπτυξη
      Η επόμενη φάση των επενδύσεων αφορά στην περαιτέρω ανάπτυξη της περιοχής Navarino Hills με επιπλέον τουριστικές υποδομές που ενισχύουν τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Επίσης, η μελλοντική ανάπτυξη περιλαμβάνει την περιοχή Navarino Blue, στην περιοχή του Ριζόμυλου, η οποία βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το Διεθνές Αεροδρόμιο Καλαμάτας. Στόχος είναι να αναπτυχθούν εκεί θεματικά ξενοδοχειακά συγκροτήματα που θα προσφέρουν πληθώρα αθλητικών και ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων υψηλής ποιότητας.
      Τέλος η  αναπτυξιακή πορεία των Costa Navarino Residences, συνεχίζεται δυναμικά. Στην Costa Navarino υπάρχουν 4 διαφορετικές περιοχές: Sea Dunes, Olive Grove, Rolling Greens, Valley Greens και στις οποίες είναι διαθέσιμοι 3 τύποι κατοικιών: “ off-plan” (από τα σχέδια), “ turn key” (με το κλειδί στο χέρι) και branded διαμερίσματα. Tο εύρος τιμών (σύμφωνα με τη διαθεσιμότητα) κυμαίνεται από € 3.750.000 για τις “ custom” κατοικίες, από 1.400.000 ευρώ για τις “ turn key” κατοικίες και από 770.000 ευρώ για τα branded διαμερίσματα. Οι βίλες στη γειτονιά Rolling Greens πωλήθηκαν μέσα σε έναν χρόνο από το λανσάρισμά τους, με τη ζήτηση να ξεπερνά την προσφορά, ενώ μέσα στο 2023 παραδίδονται οι πρώτες κατοικίες.
      Πρακτικές αειφόρου ανάπτυξης
      Πάνω από 8% του συνολικού προϋπολογισμού της επένδυσης που ξεπερνά τα 850εκ. Ευρώ έως σήμερα, έχει δοθεί σε υποδομές για το περιβάλλον, από το σχεδιασμό μέχρι και τη λειτουργία. Στην Costa Navarino δημιουργούνται υποδομές που διαφυλάσσουν και προβάλλουν το φυσικό πλούτο και την αυθεντική φυσιογνωμία της περιοχής. Οι εγκαταστάσεις καλύπτουν έκταση μικρότερη σχεδόν από το μισό της επιτρεπόμενης από το νόμο, με περίπου το 90% της συνολικής έκτασης να καλύπτεται από φυσικό ή οργανωμένο πράσινο. 
      Ενδεικτικές πρωτοβουλίες & δράσεις:
      Κλιματική αλλαγή και Navarino Environmental Observatory Το 2009 η ΤΕΜΕΣ δημιούργησε το Navarino Environmental Observatory (ΝΕΟ) μαζί με το Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και την Ακαδημία Αθηνών. Το ΝΕΟ εστιάζει στην έρευνα και την εκπαίδευση γύρω από την κλιματική αλλαγή και το περιβάλλον στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Πλέον, το ΝΕΟ έχει εξελιχθεί σε ένα δυναμικό κέντρο για τη σύγχρονη έρευνα (το έχουν επισκεφθεί πάνω από 1.800 φοιτητές, έχουν γίνει πάνω από 200 επιστημονικές δημοσιεύσεις), ενώ τα εκπαιδευτικά του προγράμματα συνδέονται στενά με την έρευνα που διεξάγεται στην περιοχή.
      Mείωση των πλαστικών μιας χρήσης Η Costa Navarino είναι ο πρώτος τουριστικός προορισμός στην Ελλάδα που, σε συνεργασία με το WWF Ελλάδος, ξεκίνησε μια πολύ σημαντική προσπάθεια για τον περιορισμό των αχρείαστων πλαστικών μιας χρήσης που σχετίζονται όχι μόνο με τις υπηρεσίες που παρέχονται προς τους επισκέπτες μας αλλά με τη συνολική λειτουργία του προορισμού. Μέρος της προσπάθειας αυτής είναι η συμμετοχή της ΤΕΜΕΣ ως μέλος στο Global Tourism Plastics Initiative, μια παγκόσμια πρωτοβουλίας των Ηνωμένων Εθνών και του UNWTO για τη μείωση των αχρείαστων πλαστικών στον τουρισμό σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ellen MacArthur. Η δράση αυτή για το 2022, οδήγησε σε μείωση κατά 38% των πλαστικών μιας χρήσης που σχετίζονται με τους επισκέπτες σε σύγκριση με το 2019 και συνολική μείωση κατά περισσότερους από 9 τόνους πλαστικών μιας χρήσης.
      Προστασία της θαλάσσιας χελώνας καρέτα-καρέτα Η προστασία της θαλάσσιας χελώνας καρέτα-καρέτα ήταν προτεραιότητα για την ΤΕΜΕΣ ήδη από τον σχεδιασμό των εγκαταστάσεων. Σε συνεργασία με την επιστημονική ομάδα του ΑΡΧΕΛΩΝ σχεδιάστηκε όλος ο παράκτιος φωτισμός των εγκαταστάσεων στο Navarino Dunes με τρόπο που να μην είναι ορατός από τη θάλασσα, ώστε αφενός να μην προκαλεί των αποπροσανατολισμό των νεοσσών όταν βγαίνουν από τη φωλιά και κατευθύνονται προς τη θάλασσα και αφετέρου να μην αποτρέπει τις χελώνες από το να βγουν στην παραλία για να φτιάξουν τη φωλιά τους. Από το 2010, η ΤΕΜΕΣ, σε συνεργασία με τον ΑΡΧΕΛΩΝ, εφαρμόζει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα παρακολούθησης και προστασίας της καρέτα-καρέτα. Τα αποτελέσματα δείχνουν πως ο βιώσιμος τουρισμός μπορεί να συμβάλει καταλυτικά στην ενίσχυση των προσπαθειών για τη διατήρηση των θαλάσσιων και παράκτιων οικοσυστημάτων, με σημαντική αύξηση στον αριθμό φωλιών που για τα 4 τελευταία χρόνια κατά μέσο όρο ξεπερνάει το 70% σε σχέση με το 2010 που ξεκίνησε το πρόγραμμα.
      Μείωση ενέργειας & εκπομπών ρύπων Στο πλαίσιο των δεσμεύσεων μας για τη μείωση του ανθρακικού αποτυπώματος, έχουμε αναπτύξει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, εφαρμόζοντας μια σειρά πρακτικών που περιλαμβάνουν: ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές, μείωση της χρήσης LPG και χρήση ηλεκτρισμού αποκλειστικά για την παραγωγή ενέργειας στα νέα ξενοδοχεία. Σε συνέχεια αυτών των πρακτικών, έχουν επιτευχθεί σημαντικές μειώσεις στις λειτουργικές εκπομπές ρύπων.
      5. Διαχείριση των υδατικών πόρων 
      Ένα από τα βασικά μέτρα για τη διαχείριση των υδατικών πόρων ήταν η κατασκευή λιμνοδεξαμενών (αρκετά χρόνια πριν από τη λειτουργία) για την κάλυψη των αρδευτικών αναγκών της Costa Navarino, συμπεριλαμβανομένων εκείνων για τα γήπεδα γκολφ, με τη χρήση μόνο επιφανειακών νερών από τους τοπικούς ποταμούς. Οι τρεις λιμνοδεξαμενές έχουν συνολική χωρητικότητα περίπου 1.180.000κ.μ., είναι πλήρως ενσωματωμένες στο φυσικό τοπίο και σήμερα καλύπτουν όλες τις αρδευτικές ανάγκες των εγκαταστάσεων της Costa Navarino, αντλώντας ποσότητα νερού κοντά στο 1% της απορροής των τοπικών ποταμών. Επίσης, εφαρμόζουμε μέτρα για την εξοικονόμηση νερού και τον έλεγχο της κατανάλωσης (π.χ. έλεγχος διαρροών, συστήματα βελτιστοποιημένης απόδοσης), ενώ χρησιμοποιούμε ένα ευρύ δίκτυο σταθμών παρακολούθησης και σημείων δειγματοληψίας, για τον έλεγχο της ποιότητας του νερού και την παρακολούθηση και καταγραφή των καταναλώσεων.
      Προστασία της βιοποικιλότητας Υλοποιούμε το μεγαλύτερο πρόγραμμα μεταφύτευσης ελαιόδεντρων στην Ευρώπη, διατηρώντας αναλλοίωτη τη φυσική ομορφιά του τόπου. Κατά τη φάση κατασκευής των έργων τα ελαιόδεντρα μεταφέρονται σε ειδικούς χώρους υποδοχής όπου παραμένουν μέχρι την ολοκλήρωση των εργασιών, υπό την παρακολούθηση ειδικής επιστημονικής ομάδας. Με την ολοκλήρωση των κατασκευών, τα δέντρα μεταφυτεύονται στην τελική τους θέση. Το ποσοστό επιτυχίας του προγράμματος προσεγγίζει το 100%, με περισσότερα από 6.900 ελαιόδεντρα να έχουν ήδη μεταφυτευτεί. Με στόχο την ανάδειξη και προστασία της τοπικής βιοποικιλότητας, εκτός από τα ελαιόδεντρα, μέχρι σήμερα στις εγκαταστάσεις μας έχουν φυτευτεί πάνω από 1.200.000 ενδημικά φυτά και θάμνοι.
      Διαχείριση αποβλήτων, επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση Το ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης στερεών και υγρών αποβλήτων της Costa Navarino βασίζεται στις αρχές της μείωσης, επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης. Στην Costa Navarino πραγματοποιείται ένα εκτενές πρόγραμμα ανακύκλωσης, στο πλαίσιο του οποίου γίνεται ξεχωριστή συλλογή και ανακύκλωση ανά κατηγορία (χαρτί, γυαλί, ηλεκτρικές συσκευές, μπαταρίες, μαγειρικά έλαια, μέταλλα) σε συνεργασία με πιστοποιημένους φορείς ανακύκλωσης. Παράλληλα, οι ποσότητες ανακύκλωσης ανά είδος, καταγράφονται στο ηλεκτρονικό μητρώο αποβλήτων.
      Βιοκλιματική αρχιτεκτονική Το Navarino Dunes σχεδιάστηκε με βάση τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Οι εγκαταστάσεις του βρίσκονται σε συμφωνία με τα μορφολογικά πρότυπα και την κλίμακα της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, διασφαλίζοντας την ήπια προσαρμογή στο τοπίο και την απρόσκοπτη θέα του ορίζοντα και των κορυφογραμμών. Επίσης, ο σχεδιασμός του Mandarin Oriental, Costa Navarino, ευθυγραμμίζεται με τις αρχές βιώσιμης ανάπτυξης του προορισμού. Με στόχο την ισορροπημένη σύνθεση αρχιτεκτονικής και φυσικού τοπίου, το resort περιλαμβάνει υπόσκαφες βίλες με πράσινες στέγες, που ενσωματώνονται στη φυσική τοπογραφία. Ο σχεδιασμός και ο προσανατολισμός των κτιρίων βελτιστοποιεί τη χρήση φυσικών στοιχείων, οδηγώντας σε συνολική μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης.
      Κοινωνία - Προστασία των αδέσποτων ζώων
      Στην Costa Navarino δημιουργήσαμε το Navarino Pet Community μαζί με εθελοντές εργαζόμενους. Πρόκειται για ένα καταφύγιο που προσφέρει στέγη και ιατρική περίθαλψη σε αδέσποτα ζώα, φιλοξενώντας περίπου 20 σκυλιά κατά μέσο όρο. Προωθούμε την υιοθεσία τους, επισκέψεις στο καταφύγιο και δυνατότητα βόλτας των σκυλιών, ενώ έχουμε μόνιμο υπάλληλο για τη φροντίδα τους αλλά και τους εθελοντές μας. Όλα τα κατοικίδια είναι στειρωμένα, ελέγχονται συνεχώς από τον κτηνίατρό μας και τοποθετείται μικροτσίπ. Μέσα από το Navarino Pet Community έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 250 υιοθεσίες αδέσποτων ζώων, που έχουν βρει νέα σπίτια στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
    20. Αρθρογραφία

      Engineer

      Παρότι η χώρα μας επενδύει σημαντικά τα τελευταία χρόνια στην ψηφιακή ανάπτυξη και την καινοτομία, παραμένει σε πρωταρχικό στάδιο η καταγραφή και αξιολόγηση του δομημένου χώρου στο σύνολο της επικράτειας. Η απουσία της πληροφορίας αυτής δυσχεραίνει τόσο τον ευρύτερο όσο και τον ειδικό χωροταξικό σχεδιασμό. Η αδυναμία ελέγχου που προκύπτει από την έλλειψη εύκολα προσβάσιμης πληροφορίας προωθεί την ανομία και την καταστρατήγηση των εκάστοτε περιορισμών δόμησης που θέτει η πολιτεία. Η διαμόρφωση πλήρους εικόνας του δομημένου χώρου αποτελεί δύσκολο στόχο και απαιτεί τμηματικά και πλήρως αλληλοεξαρτώμενα στάδια εξέλιξης.
       
      Με τις ρυθμίσεις των Νόμων 4014/2011 και 4178/2013, τέθηκαν για πρώτη φορά οι αρχές για την καταγραφή των αυθαίρετων κατασκευών σε ένα ενιαίο ηλεκτρονικό σύστημα για όλη τη χώρα. Μέσω αυτού άρχισε η συλλογή ενός σημαντικού μέρους της άγνωστης μέχρι στιγμής πληροφορίας για τον δομημένο χώρο, με ποσοτικά και χωρικά στοιχεία των κτισμάτων. Στην προσπάθεια αυτής της καταγραφής είναι πολύ σημαντική η συμμετοχή τόσο των ιδιοκτητών όσο και των ιδιωτών μηχανικών.
       
      Επόμενο σημαντικό βήμα είναι η υλοποίηση του θεσμού της ηλεκτρονικής ταυτότητας κτιρίου. Σε αυτή προβλέπεται να γίνεται καταγραφή όλων των ακινήτων της χώρας στην υπάρχουσα πραγματική τους κατάσταση. Ετσι μπορεί να υπάρξει μία ρεαλιστική προσέγγιση του δομημένου χώρου και μία αναλυτική καταγραφή της κατάστασης των κτιρίων, προάγοντας την ασφάλεια των συναλλαγών και αναδεικνύοντας την αξία κάθε ακινήτου.
       
      Η υλοποίηση της ταυτότητας του κτιρίου προγραμματίζεται να γίνει σταδιακά, παρέχοντας σε πρώτη φάση τη δυνατότητα και υποχρέωση ηλεκτρονικής υποβολής των νέων εγκρίσεων δόμησης. Ηδη, η ηλεκτρονική πλατφόρμα για την Ταυτότητα του Κτιρίου, που αναπτύσσεται από το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) σε συνεργασία με το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ), ξεκίνησε στις αρχές του έτους, πιλοτικά, σε κάποιες Yπηρεσίες Δόμησης. Το πιλοτικό στάδιο αφορά τη λειτουργία για την ηλεκτρονική υποβολή δικαιολογητικών και την έκδοση των νέων οικοδομικών αδειών.
       
      Σε επόμενη φάση και εντός της πρώτης πενταετίας λειτουργίας, καθιερώνεται υποχρέωση να συμπληρώσουν την ταυτότητα του κτιρίου, με την αποτύπωση της πραγματικής κατάστασης, όσα κτίρια ενταχθούν στον νέο νόμο για τις αυθαίρετες κατασκευές (ή όσα κτίρια έχουν ενταχθεί στους Νόμους 4014/2011 και 3843/2010). Τα υπόλοιπα ακίνητα, δημόσια ή ιδιωτικά, οφείλουν να συμπληρώσουν την ταυτότητα του κτιρίου εντός δέκα ετών από την έναρξή της.
       
      Η συμπλήρωση της ταυτότητας του κτιρίου απαιτείται είτε σε περίπτωση μεταβίβασης είτε σε περίπτωση έκδοσης έγκρισης δόμησης ή εργασιών μικρής κλίμακας για οποιοδήποτε ακίνητο. Θα περιλαμβάνει όλα τα έγγραφα, τα στοιχεία και τα δικαιολογητικά του ακινήτου όπως οι οικοδομικές άδειες, οι βεβαιώσεις των μηχανικών, τα πιστοποιητικά ενεργειακής απόδοσης, οι αριθμοί των παροχών ύδρευσης, ρεύματος, φυσικού αερίου, οι κωδικοί αριθμοί του ακινήτου στο Κτηματολόγιο (ΚΑΕΚ) και άλλα. Με αυτό τον τρόπο μειώνεται το βάρος και το κόστος για τον πολίτη, αφού θα χρειαστεί να συγκεντρωθούν όλα τα ανωτέρω μία και μόνη φορά σε ένα ενιαίο πληροφοριακό σύστημα. Μετά την αρχική συμπλήρωση, η ηλεκτρονική ταυτότητα κτιρίου πρέπει να συμπληρώνεται, ύστερα από έλεγχο, περιοδικά, ανάλογα με τη χρήση του κτιρίου. Η υποχρέωση συμπλήρωσης της ταυτότητας του κτιρίου σε κάθε μεταβίβαση, ο περιοδικός έλεγχος και η ενημέρωση αυτής αποτελεί τον μόνιμο και διαρκή τρόπο παρακολούθησης των κατασκευών. Αποτελεί την αποτύπωση της πραγματικής κατάστασης κάθε ακινήτου και είναι αίτημα 25 χρόνων του τεχνικού κόσμου. Δεν αφορά τα σχέδια της μελέτης, αλλά την πραγματική, σε κάθε χρονική στιγμή, αποτύπωση της υπάρχουσας κατάστασης του ακινήτου.
       
      Μετά την πλήρη εφαρμογή του νέου θεσμού ακολουθεί η ηλεκτρονική διασύνδεση των σχετικών βάσεων δεδομένων του Δημοσίου, όπως το Εθνικό Κτηματολόγιο και το ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα της Ηλεκτρονικής Πολεοδομίας. Επιτυγχάνεται έτσι πλήρης διαφάνεια και ασφάλεια στις συναλλαγές των πολιτών και του Δημοσίου, επιταχύνονται οι διαδικασίες εγκρίσεων και αδειοδοτήσεων. Επιπλέον, διευκολύνεται το έργο του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, μέσω της κατηγοριοποίησης και στατιστικής επεξεργασίας των δεδομένων των ακινήτων.
       
      Η εισαγωγή του θεσμικού εργαλείου της ταυτότητας κτιρίου ελαχιστοποιεί τις επαφές του πολίτη με τις δημόσιες Αρχές, απλοποιεί τις διαδικασίες, καταπολεμά τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά και μειώνει το διοικητικό και οικονομικό κόστος για το Δημόσιο.
       
      Ο Σωκράτης Αλεξιάδης είναι αρχιτέκτων μηχανικός, γενικός γραμματέας Χωροταξίας και Αστικού Περιβάλλοντος.
       
      Πηγή: http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5107221/an-kserame-poy-xtizoyme/
    21. Αρθρογραφία

      Engineer

      Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, που αφορά στην απρόσκοπτη κίνηση των πεζών στις πόλεις, αλλά και στην αισθητική υποβάθμιση του φυσικού, οικιστικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, είναι η άναρχη και ανεξέλεγκτη τοποθέτηση κάθε είδους διαφημιστικής πινακίδας και ταμπλό στα πεζοδρόμια, στους πεζοδρόμους, στις όψεις των κτιρίων, στις ταράτσες, στα κέντρα ψυχαγωγίας, στους δρόμους στους κοινόχρηστους χώρους, στις στάσεις των λεωφορείων, στα χωράφια, σε πολιτιστικά μνημεία και σε πολλά άλλα σημεία. Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση, η πολιτεία τον Ιούλιο του 2020 θέσπισε νέους κανόνες για την τοποθέτηση υπαίθριας διαφήμισης.
      Ετσι απαγορεύεται ρητά πλέον η τοποθέτηση διαφημιστικών πλαισίων σε πεζοδρόμια, δρόμους και εθνικές οδούς, κάτι που όχι μόνο προσέβαλε την αισθητική του περιβάλλοντος χώρου αλλά ήταν επικίνδυνο για τους οδηγούς και έκανε δύσκολη την μετακίνηση των πεζών. Η υπαίθρια διαφήμιση ρυθμίζεται εκτός των άλλων νομοθετημάτων και από τον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό και η παράνομη τοποθέτηση αποτελεί πολεοδομική παράβαση και επιφέρει μεγάλα πρόστιμα.
      Σε ποιους χώρους απαγορεύεται η τοποθέτηση υπαίθριας διαφήμισης; Η προβολή υπαίθριας διαφήμισης απαγορεύεται στους εξής χώρους:
      α) Σε αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους και στις ζώνες προστασίας γύρω από αυτούς, σε παραδοσιακούς οικισμούς, στον περιβάλλοντα χώρο τους, καθώς και σε τόπους που χαρακτηρίζονται ως ιδιαίτερου φυσικού κάλλους,, χωρίς την προηγούμενη έγκριση των αρμοδίων υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΥΠΠΟΑ).
      β) Σε μνημεία, στον περιβάλλοντα χώρο τους ή και στις ζώνες προστασίας τους και παραδοσιακά κτίρια, χωρίς την προηγούμενη έγκριση των αρμοδίων υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΥΠΠΟΑ).
      γ) Σε κτίρια στα οποία στεγάζονται δημόσιες υπηρεσίες και υπηρεσίες των ΟΤΑ και άλλων Ν.Π.Δ.Δ.
      δ) Σε κοιμητήρια, κτίρια ιερών ναών κάθε θρησκείας και δόγματος καθώς και στον περιβάλλοντα χώρο τους.
      ε) Σε επιφάνειες τεχνικών έργων φορέων του δημόσιου τομέα, όπως τοίχοι αντιστήριξης, γέφυρες, σήραγγες, το κατάστρωμα δρόμων και πεζοδρομίων καθώς και στύλοι και υποσταθμοί εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας.
      στ) Σε στοές κτιρίων.
      ζ) Σε πινακίδες δημόσιας πληροφόρησης, σε πινακίδες οδικής σήμανσης και στους φωτεινούς σηματοδότες οδικής κυκλοφορίας.
      η) Σε χώρους που απαγορεύεται από τις διατάξεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας
      θ) Σε εκτάσεις που προστατεύονται από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας
      Ποιες επιπλέον απαγορεύσεις ισχύουν;  Απαγορεύεται η τοποθέτηση διαφημιστικών πλαισίων στις παρακάτω περιπτώσεις:
      στα πεζοδρόμια στο οδόστρωμα των οδών, στις διαχωριστικές νησίδες, στις νησίδες ασφαλείας και στο οδόστρωμα των οδών παρόδιας εξυπηρέτησης, στην ελεύθερη ζώνη όδευσης πεζών, στον οδηγό τυφλών και στα κεκλιμένα επίπεδα (ράμπες και σκάφες), ακόμη και όταν αυτά δεν έχουν διαμορφωθεί, σε επαρχιακές και εθνικές οδούς, σε ανισόπεδους κόμβους, σε σταθμούς διοδίων και οπουδήποτε αλλού, εφόσον μπορεί να επηρεάσει τους χρήστες της οδού και την κυκλοφορία, οπουδήποτε, εφόσον παρεμποδίζεται η θέα των πινακίδων σήμανσης και η τοποθέτηση διαφημίσεων σε οδούς με εγκατεστημένους σηματοδότες, μπροστά από καταστήματα, εμπορικές επιχειρήσεις και κατοικίες, όταν επηρεάζεται ο φωτισμός τους, η θέα τους ή η πρόσβαση σε αυτά, όταν προκαλούν ενόχληση στους χρήστες των κοινοχρήστων χώρων και τους ενοίκους των παρακείμενων κτιρίων, με δονήσεις, θορύβους ή φωτισμό ανώτερο από τα επιτρεπόμενα όρια, στα γήπεδα εκτός σχεδίου, τοποθετούνται υποχρεωτικά σε ακτίνα τουλάχιστον 1.000m από άλλο διαφημιστικό πλαίσιο, να μην εξέχουν από την επιφάνεια πλαισίων - στοιχείων καθ’ οποιονδήποτε τρόπο ή είναι ανάγλυφες, σε πάρκα, άλση, στον αιγιαλό και την παραλία και γενικά σε κάθε άλλο κοινόχρηστο χώρο. Επίσης στις στάσεις λεωφορείων θα πρέπει να τοποθετούνται κάθετα στη φορά της κίνησης (και από τις δύο πλευρές) σε δρόμους με όριο άνω των 70 χλμ/ώρα, ενώ στους δρόμους με όριο ταχύτητας κάτω των 70 χλμ/ώρα, ενώ επιτρέπεται μόνο στην αντίθετη της φοράς κίνησης των οχημάτων.
      Επιτρέπεται η τοποθέτηση διαφημιστικής ταμπέλας στην περίφραξη; Ναι επιτρέπεται με τις εξής προϋποθέσεις:
      α) Να έχουν μέγιστο, μέγιστο μήκος τα 11,20m (16Χ0,70m) και μέγιστο ύψος 2,10m (2Χ1,05m).
      β) Τα διαφημιστικά αυτά πλαίσια, τοποθετούνται υποχρεωτικά κατά μήκος της οικοδομικής γραμμής (με τήρηση των υποχρεωτικών στοών και πρασιών), παράλληλα και ευθύγραμμα με αυτή και όχι σε τεθλασμένες γραμμές.
      γ) Τα διαφημιστικά πλαίσια στις περιφράξεις οικοπέδων, δεν επιτρέπεται να είναι φωτεινά ή φωτιζόμενα.
      Σε χωράφι εκτός σχεδίου μπορώ να τοποθετήσω διαφημιστική πινακίδα; Σε γήπεδα εκτός σχεδίου επιτρέπεται η τοποθέτηση διαφημιστικών πλαισίων ύστερα από άδεια και υπό την προϋπόθεση τήρησης των διατάξεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Για τη χορήγηση άδειας προβολής υπαίθριας διαφήμισης ή για την τοποθέτηση πλαισίων διαφημίσεων σε ιδιωτικό κτίριο ή οικόπεδο, απαιτείται επίσης και η προηγούμενη γνώμη του αρμόδιου Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού, που εξετάζει αν περιορίζεται η θέα και προκαλείται υποβάθμιση μνημείων και αρχαιολογικών χώρων, καθώς και γνώμη του Αρχιτεκτονικού Συμβουλίου η οποία εξετάζει αν θίγεται η αισθητική της περιοχής, αν επιβαρύνεται στατικώς το κτίριο ή αν δημιουργείται τεχνικό πρόβλημα σε αυτό από τη διαφημιστική κατασκευή.
      Ποιες διαφημιστικές πινακίδες και επιγραφές επιτρέπονται σύμφωνα με την πολεοδομική νομοθεσία;  
      Σύμφωνα με τις διατάξεις του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού κατασκευές κάθε είδους εμπορικών και διαφημιστικών επιγραφών, πινακίδων και πλαισίων (όπως είναι τα περισσότερα διαφημιστικά πλαίσια και επιγραφές των επιχειρήσεων και καταστημάτων), δεν επιτρέπονται να κατασκευάζονται στους ακάλυπτους χώρους του οικοπέδου, είναι δε αυθαίρετες και κατεδαφιστέες και καταλογίζονται από την πολεοδομία πρόστιμα. Επίσης η τοποθέτηση διαφημιστικής πινακίδας σε κτίριο αποτελεί οικοδομική εργασία για την εκτέλεση της οποίας απαιτείται άδεια οικοδομής από την αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία, χωρίς δε την άδεια αυτή η τοποθέτηση της πινακίδας αποτελεί αυθαίρετη κατασκευή. Η τοποθέτηση επιγραφών επιτρέπεται μόνο στο ισόγειο του κτιρίου. Σε κτίρια με ενιαία χρήση, επιτρέπεται κατ’ εξαίρεση, επιπλέον του ισογείου, η τοποθέτηση μιας μόνον επιγραφής άνωθεν του ισογείου. Και η επιγραφή αυτή τοποθετείται παράλληλα με την όψη του κτιρίου. Επίσης οι επιγραφές φαρμακείων, κλινικών και νοσοκομείων, επιτρέπεται να είναι κάθετες προς την όψη του κτιρίου. Οι κάθετες αυτές επιγραφές έχουν διαστάσεις κατ’ ανώτατο όριο 0,70Χ0,70Χ0,25m και δεν μπορεί να απέχουν από την όψη του κτιρίου περισσότερο από 0,30m. To κάτω μέρος των επιγραφών, δεν μπορεί να απέχει λιγότερο των 3m από τη στάθμη του πεζοδρομίου και η εξωτερική πλευρά τους να βρίσκεται σε απόσταση πέραν των 0,50m. από την νοητή κατακόρυφο που περνά από το κράσπεδο του πεζοδρομίου. Δεν επιτρέπεται η τοποθέτηση φωτεινών επιγραφών ή φωτιζόμενων και ηλεκτρονικών ή άλλων διαφημίσεων, πέρα από το ιδεατό στερεό του οικοπέδου και πάνω στην οροφή του κτιρίου. Επιτρέπεται η τοποθέτηση ενημερωτικών επιγραφών που δηλώνουν την ιδιότητα των ενοίκων, επί τοίχου παρά την είσοδο κτιρίου ή αυλόθυρα με μέγιστες διαστάσεις 0,20mΧ0,30m. Ποιος δίνει την άδεια για την υπαίθρια διαφήμιση και την τοποθέτηση πλαισίων διαφημίσεων; Η άδεια χορηγείται από τον οικείο Δήμο, ύστερα από αίτηση που συνοδεύεται από τα απαραίτητα στοιχεία για τον προσδιορισμό του τέλους και προηγούμενη καταβολή του τέλους διαφήμισης. Για την έκδοσή της προηγείται έλεγχος των αρμόδιων οργάνων του Δήμου, τα οποία εξετάζουν αν τα πλαίσια πληρούν τις προδιαγραφές, οι οποίες ορίζονται στις ισχύουσες κανονιστικές πράξεις.
      Επίσης για τη χορήγηση άδειας προβολής υπαίθριας διαφήμισης ή για την τοποθέτηση πλαισίων διαφημίσεων σε ιδιωτικό κτίριο ή οικόπεδο, απαιτείται επίσης και η προηγούμενη γνώμη του αρμόδιου Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού, που εξετάζει αν περιορίζεται η θέα και προκαλείται υποβάθμιση μνημείων και αρχαιολογικών χώρων, καθώς και γνώμη του Αρχιτεκτονικού Συμβουλίου, η οποία εξετάζει αν θίγεται η αισθητική της περιοχής, αν επιβαρύνεται στατικώς το κτίριο ή αν δημιουργείται τεχνικό πρόβλημα σε αυτό από τη διαφημιστική κατασκευή.
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.