Αυθαίρετα και αιγιαλοί

Ανακοίνωση με θέμα 100 μέρες περιβαλλοντικής μοναξιάς εξέδωσε η WWF αναφέροντας μεταξύ άλλων σχετικά με την νομιμοποίηση των αυθαιρέτων ότι "τώρα δημιουργούνται τετελεσμένα και έννομα συμφέροντα από νομοθετικές ρυθμίσεις μικροτακτοποιήσεων, που όμως έχουν περιπλέξει απίστευτα τη νομοθεσία, εντείνουν την ανασφάλεια δικαίου για πολίτες και επενδυτές και, βέβαια, διαιωνίζουν την πολιτική κοροϊδία εις βάρος όσων σέβονται τους νόμους, ως κοινούς κανόνες για τη σωστή λειτουργία ενός σύγχρονου και δίκαιου κράτους".

Δείτε όλη την ανακοίνωση:

" Όταν στις 26 Φεβρουαρίου στείλαμε στη νέα Κυβέρνηση ευχές για περιβαλλοντικά επωφελή θητεία, μαζί με μια λίστα από επείγουσες προτεραιότητες ανακοπής της ραγδαίας οπισθοδρόμησης σε πολιτικές και νομοθεσία για τη φύση, ελπίζαμε πως τουλάχιστον τα «ευκολάκια» θα δρομολογούνταν άμεσα: η άμεση, δίχως κανένα δημοσιονομικό κόστος κατάργηση «φωτογραφικών» και περιβαλλοντικά καταστροφικών νόμων φάνταζε στα δικά μας μάτια εφικτή. Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει τον σκανδαλωδώς πελατειακό και δασοκτόνο νόμο 4315/2014 που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2014, ενώ φαινόταν πως η χώρα πάει για εκλογές;

Η πραγματικότητα όμως μετά τις εκλογές ήταν αμήχανα διαφορετική: το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) που παρά την προφανή έλλειψη περιβαλλοντικής πολιτικής βούλησης μόλις είχε αρχίσει να συγκροτείται σε έναν ενιαίο διοικητικό οργανισμό διαλύθηκε και συγχωνεύθηκε με τα πολιτικά και οικολογικά «βαριά» αντικείμενα της βιομηχανίας και της αγροτικής παραγωγής.

Η αλλαγή αυτή φαίνεται πως δεν μένει μόνο στους τίτλους και στο ανακάτεμα των συγχωνευμένων υπουργείων, καθώς το περιβάλλον πολιτικά εξατμίστηκε και παραμένει, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, στα αζήτητα. Ο νέος υπερ-υπουργός, Παναγιώτης Λαφαζάνης, δεν έδειξε μέσα σε αυτές τις 100 μέρες κάποια περιβαλλοντική ευαισθησία: ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με το μέτωπο της ενέργειας, σηματοδοτώντας με τις πρωτοβουλίες του ένα πρωτοφανές πισωγύρισμα σε εποχές ακόμα πιο «βρώμικης» για το περιβάλλον και τις τσέπες μας ενεργειακής πολιτικής.

Από το μέτωπο της προστασίας της φύσης ο νέος υπουργός απουσιάζει επί της ουσίας εντελώς. Ούτε μια ανακοίνωση δεν είχε την ευαισθησία να βγάλει για πολιτική στήριξη προς τις υπηρεσίες του υπουργείου του, που για πρώτη ίσως φορά συντονίστηκαν για να αντιμετωπίσουν το τραγικό φαινόμενο της εκτεταμένης ανοιξιάτικης λαθροθηρίας, με αποτέλεσμα δημόσιοι λειτουργοί να δεχθούν επιθέσεις στη Ζάκυνθο.

Αυθαίρετα και αιγιαλοί

Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο νέος υπουργός αναπληρωτής για το περιβάλλον δήλωσε, πως στους νόμους του προκατόχου του «βλέπει κάποια θετικά στοιχεία που εκσυγχρονίζουν τη δημόσια διοίκηση» και πως «δεν πρέπει να καταργηθούν συλλήβδην». Στην άθλια νομοθεσία εξυπηρέτησης πελατειακών συμφερόντων εις βάρος της εθνικής οικονομίας, της δικαιοσύνης απέναντι στους νομοταγείς πολίτες και του κοινού μας αγαθού που λέγεται «Περιβάλλον», αναφερόταν ο νέος υπουργός που αναπληρώνει τον υπερ-υπουργό σε θέματα περιβάλλοντος. Έτσι, καμία από τις επονείδιστες διατάξεις δεν αγγίχθηκαν μέσα στις 100 πρώτες μέρες της νέας Κυβέρνησης. Αποτέλεσμα; Τώρα δημιουργούνται τετελεσμένα και έννομα συμφέροντα από νομοθετικές ρυθμίσεις μικροτακτοποιήσεων, που όμως έχουν περιπλέξει απίστευτα τη νομοθεσία, εντείνουν την ανασφάλεια δικαίου για πολίτες και επενδυτές και, βέβαια, διαιωνίζουν την πολιτική κοροϊδία εις βάρος όσων σέβονται τους νόμους, ως κοινούς κανόνες για τη σωστή λειτουργία ενός σύγχρονου και δίκαιου κράτους.

Όμως και σε φαινομενικά πιο ξεκάθαρα πεδία, όπως τα αυθαίρετα και ο αιγιαλός, η πραγματικότητα απέχει πολύ από την προ εκλογών γραμμή του νικητή της 25ης Ιανουαρίου. Η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων είχε επανειλημμένα κατακριθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, αλλά μαθαίνουμε πως ετοιμάζεται νέα ρύθμιση, με νέα κόκκινη γραμμή και με νέο «ευρύ» κοινωνικό διάλογο, από τον οποίο πάντοτε εξαιρούνταν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις.

’λλο μέτωπο: ο αιγιαλός. Αντικείμενο πρόσφατης απόφασης του Ε Τμήματος του ΣτΕ που σπάει το κατεστημένο των περιβαλλοντικά ανυπολόγιστων παραχωρήσεων χρήσης, η παράκτια ζώνη, επίσης, θα συνεχίσει να αποτελεί πεδίο πλουτισμού για ομπρελοκαθίσματα και μπαροκαφετέριες, δίχως την ελάχιστη μέριμνα για τις οικολογικές αντοχές της πολύ ευαίσθητης ακτογραμμής.

Πτολεμαΐδα

Έτερη μεγάλη απογοήτευση (αν και είχε διαφανεί προεκλογικά): η ΔΕΗ δεν θα πάει μπροστά, αλλά θα πάει ακόμα πιο πίσω. Μια από τις πιο ρυπογόνες επιχειρήσεις ηλεκτροπαραγωγής στην Ευρώπη αρνείται πεισματικά, με πολιτικές πλάτες στην ηγεσία του νέου υπερ-υπουργείου παραγωγικής ανασυγκρότησης, περιβάλλοντος και ενέργειας, να καθαρίσει το παραγωγικό της μοντέλο. Η φρενίτιδα για διασφάλιση, σε καιρούς οικονομικής στειρότητας, των 400 εκατομμυρίων ευρω που απαιτούνται για την έναρξη κατασκευής μιας ακόμα ρυπογόνου λιγνιτικής μονάδας, της «Πτολεμαΐδα V», αφήνει άφωνους όσους ξέρουν καλά πως οι καθαρές εναλλακτικές συμφέρουν, τόσο τη ΔΕΗ, όσο και όλους μας.

Μάλλον αυτός είναι και ο λόγος που ο υπερ-υπουργός αφιερώνει μεγάλο μέρος από τον πολύτιμο χρόνο του σε προσπάθειες επαναδιαπραγμάτευσης του κόστους κατασκευής της νέας μονάδας, ενώ πιέζει ώστε στη ΔΕΗ να δοθούν δωρεάν δικαιώματα εκπομπών, με τη δικαιολογία ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, οπότε όταν ρυπαίνει καλά θα κάνει να μην πληρώνει. Στη σκόνη αυτού του παραλογισμού ήρθε να προστεθεί και μια νέα εμμονή: η επαναλειτουργία της κατεστραμμένης από πυρκαγιά, γερασμένης και πολύ βρώμικης τρίτης μονάδας της Πτολεμαΐδας.

Βιοποικιλότητα

Την ίδια στιγμή, τίποτα δεν άλλαξε στο συννεφιασμένο μέτωπο των πυρήνων βιοποικιλότητας της Ελλάδας, του Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών. Αντίθετα, όσο πλησιάζουμε στο τέλος του 2015, λήγει και η παράταση ζωής για τους 28 φορείς διαχείρισης που με τελείως ασόβαρη τεκμηρίωση, είτε συγχωνεύθηκαν, είτε καταργήθηκαν με τον ν. 4109/2012. Με αυτήν την άνευ οικονομικού αντικειμένου διάταξη (μιας και μέχρι τότε τουλάχιστον οι φορείς διαχείρισης ήταν ίσως οι μόνοι φορείς της Γενικής Κυβέρνησης που δεν ελάμβαναν καμία κρατική χρηματοδότηση) κινδυνεύουν εθνικοί θησαυροί, όπως τα εθνικά πάρκα του Δέλτα Αξιού και της Λίμνης Κερκίνης, που στριμώχνονται σε έναν υπερ-φορέα που θα έχει ευθύνη και για την πολύπαθη Λίμνη Κορώνεια.

Είναι σίγουρο πως η αγωνία για το μέλλον της οικονομίας της χώρας είναι διάχυτη και στο νέο υπερ-υπουργείο. Εκείνο που δυστυχώς στις πρώτες τουλάχιστον μέρες της η νέα Κυβέρνηση δείχνει να μην καταλαβαίνει είναι ότι το περιβάλλον είναι «όλα τα λεφτά». Το περιβάλλον είναι πηγή ζωής και πολιτισμού και βάση για την ελληνική οικονομία. Μόνο οικολογικά βιώσιμη μπορεί να είναι η διέξοδος της Ελλάδας από την κρίση και η ανάπτυξη μιας μακροπρόθεσμα ζωντανής οικονομίας. Για να επιτευχθεί αυτό όμως πρέπει κατ αρχήν και επειγόντως, ακόμα και την 101η μέρα να πάρει επιτέλους μπρος το κράτος περιβαλλοντικού δικαίου.

Πηγή: http://www.buildnet.gr/default.asp?pid=235&catid=213&artid=15628