Αυτοκινητόδρομοι

Κάποια μεγάλα μελετητικά είναι εν μέρει αξιοκρατικά. Αλλά σαν κλάδος δεν λειτουργεί στο σύνολο του αξιοκρατικά. Δεν υπάρχει η έννοια της καριέρας όπως θα έπρεπε να είναι. Παίζει πολύ κονέ.

dim για μεγάλα έργα μιλάει ο τίλος του θέματος επιπέδου ΑΚΤΩΡ κ.τ.λ.

Το θέμα είναι ποιός κρίνει ποιός είναι καλός, σε τι πράμα πρέπει να είναι καλός, αν χρειάζεται όντως να είναι καλός για να βγεί μια δουλειά συγκεκριμένη.

Σ αυτή την περίπτωση είναι που "ο γνωστός" λειτουργεί σαν "εγγυητής" και όχι απλά σα βύσμα.

@νικ. Ντάξει αμα μιλάμε για Άκτωρα, Τέρνα και 1-2 άλλους σου είπα συμφωνώ.

Επειδή κάποτε είχα εργαστεί σε 7ης τάξης κατασκευαστική, και από 1-2 φίλους που εργάζονται ακόμη εκεί, έχω να πω πως πάντοτε μα πάντοτε ήταν απίθανο να μπεις χωρίς γνωριμία ή σύσταση εκ'των έσω. Εγώ έτσι είχα μπει....Το ίδιο και πολλοί άλλοι. Μη ξεχνάτε ότι τέτοιες εταιρείες ήταν και είναι το όνειρο κάθε μηχανικού. Από HR κίτρινης εταιρείας είχα πληροφορίες για εκατοντάδες βιογραφικά όχι μόνο τη σημερινή εποχή καθημερινώς...Αγγελίες δεν βγαίνανε ποτέ γιατί οι όποιες θέσεις καλυπτοταν "υπηρεσιακά"

Τα μεγάλα μελετητικά civil_marios, ακολουθούν σχεδόν την ίδια πολιτική...Απλά τις καλές εποχές το χρήμα ήταν στην κατασκευή και λιγότερο στη μελέτη.

Το βιογραφικό περιγράφει μόνο μερικώς τον μηχανικό.

Στις κατασκευαστικές εταιρείες και στα τεχνικά γραφεία απαιτείται μεταξύ των άλλων εμπιστοσύνη, γεγονός που απαιτεί τον "γνωστό".

Από το βιογραφικό δεν μπορείς να καταλάβεις για κάποιον

- αν είναι εργατικός ή τεμπέλης.

- αν είναι πρωινός τύπος ή αν "παίρνει μπρος" μετά τις 11 το πρωί.

- αν είναι ευέλικτος (τόσο στην επίβλεψη όσο και στην άδεια)

- αν είναι ψύχραιμος όταν πρέπει

- αν μπορεί να φωνάξει όταν πρέπει

- αν θα είναι αξιόπιστος

- αν ξέρει από εργοτάξιο ή από μελέτες

- αν ενδιαφέρεται όντως για την θέση ή αν είναι βαλτός από ανταγωνιστή για πληροφορίες εκ των έσω

- αν θα κάνει υπερωρίες

- αν έχει "υποπτο" ιστορικό

...

Είναι και χίλια δυο άλλα που δεν μπορώ να αναφέρω.

Στα μεγάλα έργα οι θεωρητικές γνώσεις του μηχανικού για τις μελέτες σπανίως χρειάζονται. Συνήθως έχουν παλιούς που ξέρουν την διαδικασία. Χρειάζονται άνθρωποι συνεργάσιμοι με όρεξη για δουλειά.

Στο κάτω κάτω εταιρείες είναι, όχι δημόσιο. Δεν απαιτείται από κανέναν νόμο να κάνουν διαγωνισμό με συγκεκριμένα κριτήρια για τις προσλήψεις.

Πλάκα κάνεις ? Μιλάμε για νέους μηχανικούς χωρίς καμία εμπειρία που μόλις τελειώνουνε στέλνονται με ΚΟΝΕ στις μεγάλες εταιρείες και με μία υποτυπώδη συνέντευξη τους προσλαμβάνουνε. Δεν πληρούν καμία από τις προδιαγραφές που αναφέρεις και τέλος πάντων δεν πλεονεκτούν έναντι άλλων, πως να προλάβουν άλλωστε αφού μόλις ξεκινάνε την καριέρα τους.

Το ότι είναι ιδιωτικός τομέας σημαίνει ότι θα έπρεπε να λειτουργούν ανταγωνιστικά και να παίρνουν τους καλύτερους. Σου ξαναλέω έχεις δει αγγελία σε μεγάλη εταιρεία ? Τι πάει να πει συνεργάσιμοι, με όρεξη και λοιπές μπούρδες ? Ξέρεις κανέναν να βαριέται να δουλέψει ? Απλά οι πόρτες είναι κλειστές. Απλά είναι τα πράγματα.

Ακριβώς αυτό. Σε τέτοιο επίπεδο είναι γνωστό ότι το HR χαρακτηρίζεται σαν "γλάστρα". Δεν μπορεί να εμβαθύνει και να καταλάβει το τεχνικό υπόβαθρο κάθε υποψηφίου. Αυτόν τον ρόλο ή αν θέλετε τον σύνδεσμο, παίζει μηχανικός της εταιρείας που θα προτεινει κάποιον που γνωρίζει την εμπειρία του στην πιάτσα,το πως δουλεύει, τον πως συντονίζει κτλ, είτε μέσω προσωπικής σχέσης συνεργασίας που ενδεχωμένος να είχαν στο παρελθόν. Ο προιστάμενός μου είχε φέρει κάποτε εργοδηγό που γνώριζε από προηγούμενη κοινοπραξία ήταν σε ανταγωνιστική εταιρεία και ήξερε τον τρόπο δουλειάς του. Το εργοτάξιο δεν είναι μόνο γνώσεις αλλά και κάποια χαρίσματα που πρέπει να έχει κάποιος και τα βγάζει ή όχι στην πορεία του έργου.

Αυτό βέβαια που λέει ο nik ισχύει, άλλο το βίσμα πρόσληψης, άλλο ο σύνδεσμος πρόσληψης. Το πρώτο υπερισχύει βέβαια, αρκει να κρατιούνται κάποιες ισοροπίες...

Δεν έχω δει αγγελία σε μεγάλη εταιρεία, δεν διαφωνώ με αυτό.

Η λέξη "συνεργάσιμος" έχει και καλή και κακή έννοια. Άλλος θέλει καλή συνεργασία με τους υπόλοιπους συνεργάτες, άνεση επικοινωνίας,κτλ. Άλλος με την λέξη "συνεργασία" και "ευελιξία" εννοεί να υπογράφει τα πάντα χωρίς να ρωτάει πολλά. Ανάλογα με την εταιρεία και την θέση έχει την αντίστοιχη σημασία.

Επίσης συμφωνώ πως άλλο το βίσμα και άλλο ο σύνδεσμος πρόσληψης.

Στην Ελλάδα βέβαια το βύσμα έχει πολλά αρνητικά αλλά και θετικά. Αν κάποιος προτείνει έναν νέο για μια θέση βάζει και το κεφάλι του στην καρμανιόλα. Αν ο νέος δεν κάνει για την δουλειά θα αρχίσουν να γκρινιάζουν από την εταιρεία σε αυτόν που τον πρότεινε, οπότε αυτός που τον σύστησε από μόνος του θα έχει από κοντά τον νέο να του μάθει την δουλειά για να μην εκτεθεί. Αν ο νέος κάνει ζημιά στην εταιρεία είναι πιθανό να απολυθεί και αυτός που τον σύστησε.

Όπως βλέπετε, με τις συστάσεις δημιουργείται μια αλυσίδα όπου όλοι προσπαθούν για το καλύτερο για την εταιρεία.

Τα μεγαλύτερα ελληνικά μελετητικά γραφεία με τι ασχολούνται κυρίως;

Είναι ανταγωνίσιμα με τα αντίστοιχα ευρωπαικά στους διεθνής διαγωνισμούς; 

Στα μεγάλα έργα κατασκευαστικών συνήθως την μελέτη παίρνουν εργαλαβία διάφορα τέτοια μελετητικά γραφεία...Εχει συμβεί αρκετές φορές. Μετά γίνεται έλεγχος, διαπιστώσεις από ανθρώπους της εκάστοτε κατασκευαστικής...κτλ κτλ...

Γενικά ένας καλός μελετητής, πρέπει πρώτα να έχει περάσει από εργοτάξιο. Προσωπικά αν είχα επιλογή δεν θα πήγαινα για μελέτη, πρώτον γιατί είναι μανίκι κατ'εμέ, πρέπει να το'χεις κιόλας, και δεύτερον δεν πληρώνουν τόσο καλά όσο η κατασκευή.. Κατά μέσο όρο υπαλλήλου μιλάω

Κακά τα ψέματα την ανεργία στους μηχανικούς την έλυνε η κυρίως οικοδομή όχι τα "μεγάλα έργα"...από τη συζήτηση καταλαβαίνετε το γιατί.

Θυμάμαι ότι για το μετρό Θεσσαλονίκης η μόνη αγγελία που είχε ποτέ βγει ήταν για ...2 (δύο) θέσεις όλο κι όλο!!!

Ήθελαν προσόντα του τύπου μέχρι 35 ετών με μεταπτυχιακό και τουλάχιστον 10ετή εμπειρία σε εργοτάξια....

Τα ίδια και με τους νομικούς, δουλειά τους δίνουν τα διαζύγια, τα συμβόλαια κτλ...

Όχι τα "μεγάλα γραφεία" που ασχολούνται με ανθρωποκτονίες, μεγαλοφοροφυγάδες κτλ...