Μια κολεκτίβα αρχιτεκτόνων κερδίζει το φετινό Τέρνερ

Το σημαντικότερο βραβείο για τις εικαστικές τέχνες απονεμήθηκε στην ομάδα Assemble για την ανάπλαση μιας υποβαθμισμένης περιοχής στο Λίβερπουλ.

Η πρώτη είδηση για την φετινή απονομή των βραβείων Τέρνερ που έγιναν στη Γλασκώβη, είναι ότι η Assemble, μια αρχιτεκτονική κολεκτίβα κέρδισε το βραβείο το Βραβείο Τέρνερ 2015 για τη σύγχρονη εικαστική τέχνη, με την ανάπλαση των βικτωριανών σπιτιών στην υποβαθμισμένη συνοικία Toxteth στο Λίβερπουλ, το οποίο έπεσε σε παρακμή μετά τις εντάσεις μεταξύ της μαύρης κοινότητας και της αστυνομίας ξέσπασε σε ταραχές το 1981.

Στην Assemble είναι όλοι λίγο μεγαλύτεροι από 20 ετών, και ξεκίνησαν να δουλεύουν μαζί ως φίλοι στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Συνεργάστηκαν με τους κατοίκους της περιοχής για την ανάπλασή της και έχουν δημιουργήσει εκεί ένα εργαστήριο, ώστε οι νέοι να μάθουν να κάνουν μόνοι τους τον εξοπλισμό και την επίπλωση των κατοικιών. Ποτέ άλλοτε τα Τέρνερ δεν είχαν μια τόσο μεγάλη ομάδα υποψηφίων και η νίκη τους δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη από όσο η υποψηφιότητά τους, αφού το έργο τους έχει τις ρίζες του στον τομέα της αρχιτεκτονικής, και όχι σε μια παραδοσιακή καλλιτεχνική κατηγορία.

Οι τέσσερις υποψηφιότητες φέτος, έδειξαν την σαφή τάση της ανάδειξης της πολιτικής και κοινωνικής τέχνης. Η κολεκτίβα Assemble για παράδειγμα δημιουργεί προηγούμενο για τους επόμενους υποψηφίους. Η συμμετοχή τους πήρε προβάδισμα, αμέσως μόλις ανακοινώθηκε. Τα μέλη της κολεκτίβας μοιράζονται ένα στούντιο στο ανατολικό Λονδίνο και αποδέχθηκαν την υποψηφιότητα μόνο μετά από συνεδρίαση της ομάδας. Είναι μια συλλογική κοινωνική δράση, στην οποία δεν πρωταγωνιστεί μια και μόνο ιδιοφυΐα. Τα έργα τους θα εκτεθούν αφού ο σκοπός του βραβείου είναι να «προωθήσει τη δημόσια συζήτηση για τις νέες εξελίξεις στη βρετανική τέχνη". Στη θυελλώδη ιστορία του θεσμού, αυτή είναι η πρώτη χρονιά που η συζήτηση για την πολιτική και την κοινωνία άνοιξε με το καλημέρα!

Το δεύτερο αξιοσημείωτο γεγονός για το βραβείο που είναι συνδεδεμένο με την καλλιτεχνική ελευθερία και ένα από τα πιο μεγάλα εικαστικά βραβεία παγκοσμίως είναι το γεγονός, ότι φέτος στην βραχεία λίστα υπήρχαν 3 γυναίκες και μια αρχιτεκτονική κολεκτίβα. Οι φετινοί υποψήφιοι κάνουν πολιτική τέχνη με κοινωνική συνείδηση. Όλοι θυμήθηκαν ότι το περσινό βραβείο Turner ήταν πολύ σκοτεινό, πολύ απόκρυφο, πολύ ακατανόητο.

"Σε μια εποχή όπου οτιδήποτε μπορεί να είναι τέχνη, γιατί να μην είναι ένα συγκρότημα κατοικιών;» δήλωσε τον περασμένο Μάιο όταν ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες, το μέλος της κριτικής επιτροπής των Τέρνερ και διευθυντής του Ινστιτούτου Τέχνης Μίντλεσμπρο, Alistair Hudson.

Το βραβείο, λένε πολλοί, παρασοβάρεψε. Έχασε την πλευρά του εντυπωσιασμού που είχε παλιότερα. Αυτό δεν είναι υποχρεωτικά κακό. Σημαίνει ότι η ποιότητα της συζήτησης γύρω από την τέχνη έχει αναβαθμιστεί, δεν είναι τόσο απλοϊκή πια. Αυτοί οι καλλιτέχνες σήμερα, θέτουν ερωτήσεις που είναι δύσκολες για όλους μας.

Άλλωστε, σκοπός του βραβείου είναι να προωθήσει τη δημόσια συζήτηση για τις νέες εξελίξεις στη σύγχρονη βρετανική τέχνη και γιαυτό το λόγο αναγνωρίζεται ευρέως ως ένα από τα πιο σημαντικά και σημαντικά βραβεία για τις ευρωπαϊκές εικαστικές τέχνες.

Το βραβείο Τέρνερ είναι 40.000 λίρες. 25.000 λίρες για τον νικητή και 5.000 λίρες για τον καθένα από τους άλλους καλλιτέχνες που επελέγησαν. Το βραβείο, που θεσπίστηκε το 1984, απονέμεται σε έναν Βρετανό καλλιτέχνη κάτω των πενήντα για μια εξαιρετική έκθεση ή άλλη παρουσίαση του έργου τους κατά το δωδεκάμηνο μέχρι τον Απρίλιο της κάθε χρονιάς. Το Τέρνερ έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί δείχνει την τάση στον κόσμο της τέχνης, αλλά εξίσου συχνά χλευάζεται από τους κριτικούς.

Και οι τέσσερις φετινοί υποψήφιοι εργάζονται μακριά από την τέχνη που σημαίνει ψυχαγωγία. Η κριτική επιτροπή τους παρομοιάζει με όσους έχουν ζήλο να αλλάξουν τον κόσμο, τους προραφαηλίτες ή το κίνημα Bauhaus. Η Bonnie Camplin σε ένα στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα στο νότιο Λονδίνο δημιούργησε ένα είδος αρχείου σε ένα δωμάτιο όπου κάλεσε τους ανθρώπους να εξερευνήσουν τα θέματα γύρω από την "συναινετική πραγματικότητα", ιδίως όσον αφορά την ψυχική υγεία. Η Janice Kerbel κάνει μια οπερατική απόδοση για έναν χαρακτήρα που ονομάζεται Doug που βιώνει εννέα καταστροφικά γεγονότα και η Nicole Wermers, καρέκλες με γούνινα παλτό ραμμένες επάνω τους. «Πώς κρίνουμε τα πράγματα και με τι μοιάζουν»? είναι το θέμα της.

Πηγή: http://www.thetoc.gr/politismos/article/mia-kolektiba-arxitektonwn-kerdizei-to-fetino-terner