Στη Θεσσαλονίκη η πρώτη Ειδική Οικονομική Ζώνη

Ακόμη ένα βήμα πιο κοντά στη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ) προχωρά η κυβέρνηση, με τον πρωθυπουργό να βεβαιώνει από το βήμα της ΔΕΘ πως διερευνάται με την Ευρωπαϊκή Ενωση η δυνατότητα δημιουργίας ΕΟΖ, με πρώτη στη Θεσσαλονίκη, ώστε να υπάρξει ακόμα ένα όπλο κατά της επιχειρηματικής μετανάστευσης.

Με βάση τα διεθνώς ισχύοντα οι ΕΟΖ αποβλέπουν είτε στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων και υψηλής τεχνολογίας (λ.χ. Ιρλανδία) είτε στη συγκράτηση του εγχώριου κεφαλαίου και στην εκμετάλλευση φθηνού εργατικού δυναμικού γειτονικών χωρών (περίπτωση Γερμανίας - Πολωνίας).

Σημειωτέον πως σήμερα λειτουργούν περί τις 3.500 ΕΟΖ στον κόσμο και πολλές έχουν κλαδικό χαρακτήρα και εξειδίκευση (υψηλής τεχνολογίας, διαμετακομιστικού, ναυπηγοεπισκευαστικού ενδιαφέροντος κ.λπ). Ενδεικτικά αναφέρεται πως στην Τουρκία λειτουργούν από τη δεκαετία του '80 περί τις 20 Ζώνες, οι περισσότερες κοντά σε λιμάνια.

Τυπικά η ελληνική πλευρά βάσει του νόμου 4052/1.3.2012 έχει την υποχρέωση εναρμόνισής της με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2009/52/ΕΚ με αντικείμενο μέτρα κατά των εργοδοτών που απασχολούν παράνομα διαμένοντες πολίτες τρίτων χωρών προκειμένου να καταπολεμηθεί η παράνομη μετανάστευση. Το άρθρο 79 ορίζει ρητά ότι απαγορεύεται η απασχόληση παράνομα διαμένοντων πολιτών τρίτων χωρών.

Ωστόσο το άρθρο 84 που παραπέμπει στο ν. 3907/2011 αναφέρεται στο δικαίωμα απασχόλησης παράνομων μεταναστών σε συγκεκριμένες περιοχές της χώρας, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και κατόπιν αδείας, εφόσον οι Αρχές δεν μπορούν να διασφαλίσουν την άμεση απέλασή τους ή την αξιοπρεπή τους διαβίωση σε χώρους προσωρινής στέγασης. Και εδώ, σύμφωνα με όσους επιφυλάσσονται και για εθνικούς λόγους στη δημιουργία αυτών των Ζωνών βρίσκεται το "κλειδί" της υπόθεσης.

Συνεκτιμώντας δε τον στρατηγικό σχεδιασμό της Αγκυρας, την απροκάλυπτη πλέον δράση του τουρκικού προξενείου στη Θράκη και τις κατά καιρούς περίεργες απόψεις Γερμανών αξιωματούχων, η όλη υπόθεση χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.

Η «Ελευθεροτυπία», που πρώτη άνοιξε το θέμα των Ζωνών (από το καλοκαίρι του 2011), σημείωνε πρόσφατα (19 Αυγούστου) πως «στα... μουλωχτά οι δανειστές προχωρούν στη δημιουργία ΕΟΖ» με αφορμή τη σύσταση στις αρχές Μαΐου της Επιτροπής που μελετά τον ορισμό των Ζωνών.

Η «Ε» αποκάλυπτε πως στο «Διαύγεια» είχε ανεβεί και η σχετική απόφαση για την αμοιβή των επιτροπών, ενώ συνεδρίαζε για την επεξεργασία της Γνώμης Πρωτοβουλίας (ν. 2232/1994) της ΟΚΕ με θέμα Ειδικές Οικονομικές Ζώνες.

Τα συμπεράσματα θα νομοθετηθούν και θα κοινοποιηθούν στις περιφέρειες και τους δήμους που θα επιλεγούν, σημειώνοντας πως βάσει του Μνημονίου η χώρα (δηλαδή οι τοπικές κοινωνίες) είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει στην υλοποίηση και λειτουργία τους.

Πρακτικά πρόκειται για ακόμη ένα βήμα του μεθοδικού σχεδιασμού του Γερμανών που από το 2011 έχει εγείρει το θέμα της δημιουργίας των Ειδικών Ζωνών (σ.σ. σχετικά θέματα της «Ε» «Ελλάδα, η πρώτη γερμανική αποικία στη Δ. Ευρώπη», 3/9/2011 και «Οι Γερμανοί ζητούν γην και ύδωρ για... ψίχουλα επενδύσεων», 26/8/2011).

Υπογραφή Μνημονίων

Εκτοτε η γραμμή Βερολίνου υλοποιείται από τις μνημονιακές κυβερνήσεις της Αθήνας, παράλληλα με την υπογραφή των Μνημονίων αρχικά επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου με τους Ευ. Βενιζέλο -τότε τσάρο της οικονομίας- και Μιχ. Χρυσοχοΐδη -τότε υπουργό Ανάπτυξης- να υπερθεματίζουν των γερμανικών προτροπών κάνοντας λόγο για επενδύσεις... χιλιάδων θέσεων εργασίας και στη συνέχεια, επί ημερών συγκυβερνήσεων μέχρι και σήμερα.

Για τα φληναφήματα περί... χιλιάδων θέσεων εργασίας ο... διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Συγκεκριμένα στην τεχνική έκθεση της Capital Markets Experts αναφέρονταν προϋποθέσεις και κριτήρια, πως «η ελευθερία επιλογής νομίσματος στην εφαρμοζόμενη λογιστική στο πλαίσιο μιας ΕΟΖ μπορεί να δώσει λύσεις σε θέματα όπως η νομισματική αστάθεια, ο υψηλός πληθωρισμός, οι ζημίες από συναλλαγματικές διαφορές». Αλλά και η ότι «το εργασιακό δυναμικό στις κατά τόπους ΕΟΖ είναι κατά κύριο λόγο τοπικό και η εισαγωγή εργαζομένων αφορά κυρίως σε εξειδικευμένους experts-εργοδηγούς των μητρικών πολυεθνικών που επενδύουν στη Ζώνη».

Αλλά και στην επιμονή του Βερολίνου, που από το καλοκαίρι του 2011 είχε θέσει χωρίς περιστροφές το πώς εννοεί τις επενδύσεις στην Ελλάδα (στη συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με την ηγεσία του BDI του πανίσχυρου Συνδέσμου Βιομηχανιών όσο και στις επαφές των Γ. Παπακωνσταντίνου και Μιχ. Χρυσοχοΐδη).

Ποιος αλήθεια έχει ξεχάσει το περίφημο πρόγραμμα Helios ή τις αναφορές του Γερμανού τσάρου της οικονομίας για τον ελληνικό ήλιο, που θα μπορούσε να λύσει πολλά από τα προβλήματα του Βερολίνου; Ποιος αλήθεια έχει ξεχάσει τις αλήστου μνήμης θριαμβικές δηλώσεις του Μιχ. Χρυσοχοΐδη πως «με τη γερμανική κυβέρνηση χτίζεται, μετά και τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου 2011, μία συμμαχία για την ανάπτυξη»;

Θυμίζουμε και την επισήμανση του Hans Peter Keitel (επικεφαλής του πανίσχυρου Bundesverband der Deutschen Industrie - BDI) για το υψηλό εργατικό κόστος στην ελληνική αγορά εργασίας.

Επίσης, την προειδοποίηση του Martin Knapp (επικεφαλής του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου) πως «στην ελληνική αγορά δραστηριοποιούνται περί τις 150 γερμανικές επιχειρήσεις, όμως όλες ασχολούνται με την εισαγωγή-εμπορία προϊόντων που παράγονται αλλού. Και αυτό είναι πρόβλημα», συνιστώντας προφανώς την προσαρμογή των αμοιβών σε επίπεδα... Ουγγαρίας ή Πολωνίας, αφού (σύμφωνα με τις τότε δηλώσεις του) η Ελλάδα έχει χάσει τη μάχη της προσέλκυσης επενδύσεων από χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.

Και βεβαίως σε μία περιοχή για την οποία η Αγκυρα έχει επίσης ξεκάθαρη μεθόδευση και στόχευση.

Αυτά προσώρας, γιατί το θέμα ΕΟΖ έχει εισέλθει στην τελική ευθεία με ό,τι αυτό προοιωνίζεται για τη συνέχεια.

Πηγή: http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=10/09/2014&id=446747