Φωτιά στον Πειραιά: Ενέργειες για κατεδάφιση του διατηρητέου που κάηκε

Σήμερα πάντως δάνειο από τράπεζα δεν μπορεί να πάρει αν δεν έχει κάτι άλλο να υποθηκεύσει..... (Έχω σε γνώση μου τέτοια περίπτωση)

Αυτό σημαίνει ότι τελικά το διατηρητέο δεν προστατεύεται..

Όσο τα διατηρητέα δεν πάνε πακέτο με πλήρη σχεδιασμό διατήρησης από την πολιτεία, αλλά συνδιάζονται με γραφειοκρατεία και "κόφτο λαιμό σου να το διατηρήσεις", έστω και άτυπα, δεν θα διατηρούνται. Αν το διατηρητέο, μετά την ανακαίνιση και μετά την υποχρέωση όλων των γύρω γύρω, αποκτίσει υπεραξία, είναι αγώνας ταχύτητας, αν η υπεραξία θα έρθει πιο γρήγορα στην τσέπη του ιδιοκτήτη, ώστε αυτός να μπορέσει να το επισκευάσει.....μέχρι τώρα τα διατηρητέα χάνουν σε αυτό τον αγώνα. Και έρχεται σε όλα αυτά η εφορία, καπέλο, να θεωρεί ότι οι έχοντες διατηρητέο, έχουν και λευτά να το φτιάξουν, όρα πάρτε τους τα λευτά, πριν το κάνουν.

Η αρχιτεκτονική, όπως και κάθε τι άλλο, είχε κάποια εξέλιξη, εξυπηρετώντας ανάγκες (λειτουργικές, μηχανικές, οικοδομικές, οικονομικές, καλλιτεχνικές κλπ). Η αρχιτεκτονική πάντα τις συνδίαζε όλες, και αλλάζανε οι μορφές και δημιουργούνταν και διαμάντια κατά καιρούς (συνήθως από τους έχοντες, την πολιτεία και πιο σπάνια και βοηθώντας οι άνθρωποι, ο ένας τον άλλο). Αυτό που πάντα έλλειπε σε όλη αυτή την διαδικασία, ήταν η γραφειοκρατική αντιμετώπιση και η φιλοσοφία του "μην ακουμπήσεις το παραμικρό" ή κάντα όλα ίδια.

Θεωρώ ασυμβίβαστο το διατηρητέο με τον υψηλό ΕΝΦΙΑ από την μία και την ιδιοκτησία με την άρση της λειτουργικότητας από την άλλη. Λύσεις υπάρχουν..... δεν τις θέλει η πολιτεία; Δεν έχει διατηρητέα τότε, με δική της ευθύνη.
 

On 14/1/2020 at 10:46 ΜΜ, Anton_civeng said:

• Αντίστροφα είναι τα πράγματα και μη κάνουμε λογικούς υπερβατισμούς:

  Η μαύρη μοίρα των διατηρητέων να στοιχειώνουν και τέλος να αφανίζονται (αυτό είναι το πρωτεύον πρόβλημα)  δεν οφείλεται στην πολυιδιοκτησία  (αυτό είναι ένα δευτερογενές αναπόφευκτο πρόβλημα).  Συγκεκριμένα, η πολυιδιοκτησία συμβαίνει επειδή κατά το πλείστον δεν υπάρχει ενδιαφέρον  από κανέναν συνιδιοκτήτη να  εξαγοράσει  τα υπόλοιπα χιλιοστά των άλλων,  αφού ούτε μπορεί ο ίδιος  οικονομικά ν αντέξει μία αποκατάσταση,  αλλά ούτε και  να μείνει μέσα σ΄ένα ημι-ερείπιο.  Ακολούθως βέβαια με τις αλλεπάλληλες κληρονομικές διαδοχές,  μοιραίως  οι συνιδιοκτήτες πολλαπλασιάζονται .....   Όμως αν υπήρχε βάσει του ν.3028/03 η κρατική χρηματοδότηση, σαφώς και κάποιος ανιών κληροδότης συνιδιοκτήτης θα είχε ήδη από παλαιότερα προχωρήσει σε εξαγορά χιλιοστών - αποκατάσταση του διατηρητέου. 

Άρα το πρόβλημα ΔΕΝ είναι οι πολλοί κληρονόμοι που μοιραίως προκύπτουν στο πέρασμα του χρόνου, αλλά η έλλειψη κρατικής αρωγής για την αποκατάσταση του διατηρητέου.

Αλλιώς, αν δεν το καταλαβαίνει κάποιος,  θα είναι, σαν να λέμε,  ότι .....:

αν πεινούν οι άστεγοι,  φταίει ότι γεννήθηκαν  και όχι ότι δεν έχουν να φάνε......     ..

Και χρηματοδότηση να υπάρξει, δεν θα προχωρήσει κανένας συνιδιοκτήτης στην εξαγορά των χιλιοστών διότι τότε θα εμφανιστεί ένα άλλο πρόβλημα, όταν θα ζητήσει την αγορά των ποσοστών των υπολοίπων, οι υπόλοιποι θα απαιτήσουν ένα τίμημα βασισμένο σε τιμές 1000 και 2000 ευρώ/τμ. Εκεί κολλάει και η άποψη που γράφτηκε από κάποιον στα πρώτα posts, οτι δηλαδή ενώ υπάρχουν κάποιοι που θα ήθελαν να αγοράσουν και να ανακατασκευάσουν ένα διατηρητέο σε κάκιστη κατάσταση, δεν προχωρούν στην αγορά διότι το πουλάνε οι ιδιοκτήτες σε τιμή χρυσάφι. Αυτό το πρόβλημα κατά την γνώμη μου πάντα, δεν αφορά μόνο την περίπτωση μελλοντικού πιθανού αγοραστή/επενδυτή - ιδιοκτητών αλλά και την περίπτωση πιθανού συνιδιοκτήτη - υπολοίπων συνιδιοκτητών. Για αυτό λοιπόν επιμένω πως αν και το κομμάτι της χρηματοδότησης από το κράτος είναι πολύ σοβαρό και δεν το υποτιμώ σε καμιά περίπτωση, για μένα το θέμα της πολυιδιοκτησίας παραμένει ελαφρώς σημαντικότερο από το προηγούμενο. 

όσο σοβαρό κι αν είναι, το γεγονός ότι δεν υπάρχει μια λύση, το θέτει εκτός συζήτησης. 

έχεις εσύ σκεφτεί κάτι; 

Ψήφιση νομοθεσίας που θα θέτει αντικειμενικά κριτήρια για τον χαρακτηρισμό κτιρίων που έχουν φθορές είναι πιθανώς επικίνδυνα αλλά και εγκαταλελειμμένων. Για τις πρώτε δύο κατηγορίες αυτό φαίνεται οπτικά. Για τα εγκαταλελειμμένα τα κριτήρια χαρακτηρισμού μπορεί να είναι η πιθανή ανταπόκριση ή μη των συνιδιοκτητών μετά από ειδοποίηση των αρχών, αν διαμένει μέσα κάποιος ιδιοκτήτης ή μισθωτής, αν υπάρχει σύνδεση σε ηλεκτρικό ρεύμα ή νερό και εφόσον δεν υπάρχει πόσα έτη είναι κομμένο, αν είναι δηλωμένο στο κτηματολόγιο ή και αν πληρώνονται οι φόροι επί της κατοχής του ακινήτου, κριτήρια που δείχνουν οτι κάποιος ή κάποιοι το έχουν στο νου τους και δεν το έχουν εγκαταλείψει. Αν το έχουν εγκαταλείψει τότε εγγραφή του ακινήτου σε μητρώο εγκαταλελειμμένων μαζί με τα υπόλοιπα και κατάσχεση του ακινήτου από το δημόσιο για αναπαλαίωση και εκμετάλλευση. Αυτά σε πρώτη φάση.

Σε δεύτερη φάση, ψήφιση νομοθεσίας για εξασφάλιση επιδοτήσεων για τους ιδιοκτήτες διατηρητέων. 

Σε τρίτη φάση και εφόσον υπάρχουν οι επιδοτήσεις, αποστολή ειδοποιητηρίων σε όλους τους ιδιοκτήτες των μη εγκαταλελειμμένων για να προχωρήσουν σε αναπαλαίωση και απαίτηση για έκδοση αδειών εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος το οποίο δεν θα είναι ίδιο αλλά διαφορετικό ανάλογα του πλήθους των συνιδιοκτητών της κατάστασης του κτιρίου και του μεγέθους του.

Αν δεν γίνουν τα παραπάνω τότε κατάσχεση και εκείνων των ακινήτων από το δημόσιο για αναπαλαίωση και εκμετάλλευση από το κράτος.

   Κατ΄αρχήν να πω ότι   αρνητικά σενάρια για ανυπαρξία λύσεων είναι αυτά που εκθρέφουν την  νοθρότητα  του Δημοσίου  η και ακόμη πολύ χειρότερα   την συνειδητή υπονόμευση της διάσωσης των διατηρητέων ειδικά όταν αφορούν σε ιστορικές για  τον τόπο μνήμες.  Εϊναι σημεία των καιρών όμως το να ξεθωριάσουν οι μνήμες για να ξαναγράψουν κάποιοι την ιστορία αλλιώς μετά.......!

Πράγματι,  αναφορές σε προβλήματα πολυιδιοκτησίας και πολυκληρονόμων που τάχα εμποδίζουν την εξέλιξη της αποκατάστασης των διατηρητέων μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν στην περίπτωση π.χ του κεφαλαιώδους διατηρητέου - κατοικία του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά στην Κηφισιά, αφού ένας και μοναδικός είναι ο κληρονόμος,  η εγγονή  του ήρωα γλύπτρια κυρία Ναταλία Ιωαννίδου.   Η κα Ιωαννίδου μετά την αποδεδειγμένη αδιαφορία της πολιτείας και όντας με μία σύνταξη 800€ είχε πει : "Πλέον δεν ελπίζω σε τίποτα. Είμαι απογοητευμένη...."   

  Και φυσικά δεν είναι το μόνο διατηρητέο με μοναδικό,  άντε και 2 κληρονόμους, για να μη βαυκαλιζόμαστε ότι σ αυτό το  "εμπόδιο"  τάχα σκοντάφτει η πολιτεία και αφήνονται να ρημάξουν.

   Όσο για κατασχέσεις που ειπώθηκε (και χωρίς να υπάρχουν χρέη!!!) αυτό, πέραν του ότι παραπέμπει σε αυταρχισμούς και καθεστώτα επιτάξεων.......,

καταλήγει τα διατηρητέα στο δημόσιο όπου εκεί είναι σίγουρο το τέλος τους ...

   Εργαλεία νομικά όμως ήδη υπάρχουν για την ...λεγάμενη πολυιδιοκτησία,  δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε ξανά τον τροχό.    Συγκεκριμένα υπάρχει δια νόμου το δικαίωμα σε οποιονδήποτε συνιδιοκτήτη της άσκησης αγωγής στους υπολοίπους για αναγκαστική διανομή δια πλειστηριασμού.  Αυτούσια διανομή εξ΄άλλου σχεδόν ποτέ δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί αντιστοιχίζοντας τα χιλιοστά με χώρους του διατηρητέου.  Αν λοιπόν υπήρχε από την πολιτεία η από τον ν.3028/03 χρηματοδότηση,.... θα υπήρχε το κίνητρο για οποιονδήποτε  συνιδιοκτήτη, μέσα από την αναγκαστική διανομή που θα όριζε το δικαστήριο, να εξαγοράσει αυτός τα υπόλοιπα χιλιοστά  ή κάποιος τρίτος πλειοδοτών να αγοράσει το όλον και να προχωρήσει στην αποκατάσταση του διατηρητέου με την νομοθετημένη χρηματοδότηση.  Επιπροσθέτως δε, στο προβλέπόμενο Π.Δ της επιχορήγησης θα προβλέπονταν ευχερείς προϋποθέσεις με σύντομες διαδικασίες για την εκδίκαση των αγωγών διανομής επί των  διατηρητέων, για να προχωρήσει χωρίς χρονοτριβή η αποκατάσταση.  

Στις σύγχρονες κοινωνίες αυτά είναι τα εργαλεία, αρκεί να υπάρχει  βούληση και όχι υπονόμευση ......

την πολιτεία σα λύση ξεχάστε την. ειδικά αν πιστεύετε οτι υπάρχει ιδεολογική σκοπιμότητα, απορώ πως περιμένετε να πληρώσει και λεφτά. άλλη λύση χρειάζεται.

Καλά ...... !!   Helloooo....!!!

Εσύ αυτό κατάλαβες ??....!!   , ότι ..

περιμένουμε ακόμα την πολιτεία να δώσει λύση...??!!

αυτήν που τα διατηρητέα δεν λυπάται να διαλύσει....??!!  

Αυτή που απ΄  το 2003 (το λιγότερο..) και ήδη επί 17 χρόνια αρνείται ένα Π.Δ για την επιχορήγηση των διατηρητέων  ενώ,  είπα και πιό πάνω, ....

είχε νου και χρήμα να δώσει για  την εισαγωγή φτηνότερων S.U.V. ???..!!

Δεν θα σταματήσουμε όμως να λέμε τι θα ΄πρεπε  να γίνει , ούτε βεβαίως θα πυροβολούμε τους πολλούς κληρονόμους μήπως και ο τελευταίος βάλει ο ίδιος το χέρι την τσέπη για την αποκατάσταση ......

το πρόβλημα είναι ότι μένετε μόνο στη διάγνωση, επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια, την ώρα που η φθορά προχωράει. για την πολιτεία την καλύτερη δουλειά κάνετε..