Ο λόγος είναι ότι με την αύξηση του κόστους αγοράς δικαιωμάτων εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα, οι λιγνιτικές μονάδες καθίστανται μη ανταγωνιστικές.
Η μελέτη που πραγματοποιήθηκε από την γερμανική εταιρεία ενεργειακών συμβούλων enervis εξετάζει τέσσερις εναλλακτικές λύσεις μετατροπής της μονάδας:
α) η χρήση της τεχνολογίας δέσμευσης και αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα σε συνδυασμό με τη συνέχιση της λιγνιτικής λειτουργίας της μονάδας,
β) η μετατροπή της Πτολεμαΐδας 5 σε μονάδα καύσης βιομάζας,
γ) η αντικατάστασή της από μονάδα συνδυασμένου κύκλου με καύσιμο φυσικό αέριο και
δ) η μετατροπή της σε μονάδα αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας που προέρχεται από ΑΠΕ με τη μορφή θερμότητας, αξιοποιώντας την τεχνολογία των τηγμένων αλάτων (molten salts).
Η τελευταία λύση -σύμφωνα με τη μελέτη- οδηγεί σε κόστος παραγωγής ενέργειας 91-106 ευρώ ανά μεγαβατώρα και δημιουργεί 1.247 θέσεις εργασίας (μαζί με τις θέσεις που θα δημιουργηθούν στην κατασκευή των αιολικών και φωτοβολταϊκών που θα συνδυάζονται με τη μονάδα).
Η αρχή λειτουργίας της συγκεκριμένης τεχνολογίας είναι η διοχέτευση της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ σε μορφή θερμότητας, η οποία χρησιμοποιείται στη συνέχεια για την παραγωγή ατμού και την κίνηση στροβίλου που παράγει ηλεκτρική ενέργεια. Πάντως η συγκεκριμένη λύση δεν έχει ακόμα ευρεία εφαρμογή διεθνώς.
«Είναι απολύτως αναγκαίο να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι μακροχρόνιες τάσεις της αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών CΟ2, των τιμών ορυκτού αερίου, καθώς και η συμβατότητα της λύσης που θα επιλεγεί με τον νέο κεντρικό, πανευρωπαϊκό στόχο της κλιματικής ουδετερότητας ως το 2050», δήλωσε ο Νίκος Μάντζαρης, αναλυτής πολιτικής για τη δεξαμενή σκέψης The Green Tank.