Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • Buildinghow
    HoloBIM Structural

  • Περί απονομής του τίτλου Αρχιτέκτονα

     Share

    Το κείμενο βάση από συζήτηση των μελών της Επιστημονικής Επιτροπής Ειδικότητας Αρχιτεκτόνων του ΤΕΕ για το θέμα των Π.Δ. του Νόμου 4254/2014 που αφορούν στις επαγγελματικές δραστηριότητες των Μηχανικών

     

    Στάλθηκε στον ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ, ώστε να εμπλουτισθεί με την συνδρομή των συναδέλφων, έχοντας υπόψη ότι, με τα έως σήμερα ισχύοντα, το ΤΕΕ πρέπει να γνωμοδοτήσει έως τις 8/8/2014.

     

    Πλήρης τίτλος

     

    Περί απονομής του τίτλου, νομοθετικής κατοχύρωσης και άσκησης της δραστηριότητας του Αρχιτέκτονα

     

    αποσπάσματα του κειμένου:

     

    2.2 Αντικείμενο

     

    Η εισήγηση περιλαμβάνει ένα βασικό κεφάλαιο για το άνοιγμα της πρόσβασης άλλων ειδικοτήτων μηχανικών στο επάγγελμα του αρχιτέκτονα μηχανικού. Κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο γιατί πολλές ειδικότητες μηχανικών οι οποίες δε φέρουν τον τίτλο του αρχιτέκτονα έχουν συνάφεια με το επάγγελμα αυτό σε επιμέρους θέματα και γι αυτό δεν θα πρέπει στο μέλλον να ασκούν επισήμως το επάγγελμα του αρχιτέκτονα μηχ. παρά μετά από γραπτές εξετάσεις, τουλάχιστον κατά ένα μέρος του επαγγέλματος αυτού (με βάση την αντιπαράθεση του γνωστικού τους αντικείμενου με αυτό του Αρχιτέκτονα).

    Στο κεφάλαιο 2.5 διαμορφώνεται το πλαίσιο για τον ορισμό κοινών δραστηριοτήτων μεταξύ των μηχανικών ενώ εις το κεφάλαιο 2.7 διαμορφώνονται οι βασικοί άξονες άσκησης των αποκλειστικών δραστηριοτήτων των αρχιτεκτόνων.

    Τέλος, στο κεφάλαιο 2.8 αναπτύσσονται οι πρώτες ιδέες για τις διαδικασίες πρόσβασης των διαφόρων ειδικοτήτων μηχανικών στη βασική ειδικότητα του αρχιτέκτονα - μηχ. Τέτοιου είδους διαδικασίες πρέπει να θεσπιστούν για κάθε βασική ειδικότητα του ΤΕΕ: Αρχιτέκτονες, Πολιτικοί, Τοπογράφοι, Μηχανολόγοι, Ηλεκτρολόγοι, Ηλεκτρονικοί-Πληροφοριακοί, Μεταλλειολόγοι, Χημικοί, Ναυπηγοί. καθώς και τις πιθανές νέες βασικές ειδικότητες (π.χ, Παραγωγής, Περιβάλλοντος, κλπ).

     

    Η απελευθέρωση της πρόσβασης όλων των ειδικοτήτων των μηχανικών στις βασικές ειδικότητες των μηχανικών αποτελεί στοιχειώδη πράξη δικαίου, γιατί δεν είναι δυνατό για κάθε ειδικότητα μηχανικού να ορίζονται επαγγελματικές ευθύνες και επαγγελματικά δικαιώματα, ούτε επίσης είναι δυνατό μερικοί μηχανικοί να έχουν όλα τα δικαιώματα ενώ ένας μεγάλος αριθμός να στερείται αυτών.

     

    Η εισήγηση αυτή αποτελεί μία πρότυπη σύνθεση θέσεων με βάση

    α) την ελληνική εμπειρία των τελευταίων οκτώ δεκαετιών.

    β) τις αρχές της αναγκαιότητας και αναλογικότητας κατά την άσκηση των επαγγελματικών δραστηριοτήτων των μηχανικών.

     

    1.2.1. Άρθρο 2 : Αρχιτέκτονες μηχανικοί

    Στο άρθρο 2 προβλέπεται ότι :

    Η ελεύθερη άσκηση του επαγγέλματος του Αρχιτέκτονα Μηχανικού επιτρέπεται μόνον:

    Α) Στους κατόχους διπλώματος Αρχιτέκτονα Μηχανικού των Ιδρυμάτων της Ανώτατης Εκπαίδευσης της ημεδαπής ή ισοτίμων σχολών της αλλοδαπής ……

    Η παράγραφος αυτή αφορά στους Διπλωματούχους Αρχιτέκτονες Μηχανικούς ΑΕΙ διότι δεν υπάρχει αντίστοιχη ειδικότητα σε επίπεδο ΤΕΙ.

    Η εκπαίδευση του Αρχιτέκτονα περιλαμβάνει συνολικά τουλάχιστον πενταετή κύκλο πλήρους παρακολούθησης που πρέπει να διατηρεί την ισορροπία μεταξύ των θεωρητικών και πρακτικών πτυχών της εκπαίδευσης, πραγματοποιείται σε ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και πιστοποιείται με την επιτυχία σε εξέταση πανεπιστημιακού επιπέδου.

    Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί η προσέγγιση που επισημαίνει τη διαφορά της άσκησης της δραστηριότητας του Αρχιτέκτονα (στην οποία κυρίως αναφέρεται ο νόμος) από την άσκηση του ελευθέρου επαγγέλματος του Αρχιτέκτονα (με τις ευθύνες του αποτελέσματος του έργου του που αυτή συνεπάγεται) και αποτελεί επόμενο βήμα. Η συγκεκριμένη διάκριση βέβαια αφορά σε όλους τους Μηχανικούς με προτεραιότητα στις τρεις βασικές ειδικότητες που θεσμικά έχουν την ευθύνη της εφαρμογής της Πολεοδομικής Νομοθεσίας με την έννοια του αναγκαστικού δικαίου ενώ οι λοιπές ειδικότητες, μέχρι στιγμής, διέπονται από κανονιστικό δίκαιο και μόνο (βλ. και 696/74..).

    «..Ο προσδιορισµός «αρχιτέκτονας» γενικά αποδίδεται από το νόµο σε ένα άτοµο που έχει τα επαγγελµατικά και ακαδηµαϊκά προσόντα και γενικά είναι καταχωρηµένο / έχει άδεια άσκησης του επαγγέλµατος της αρχιτεκτονικής, στη χώρα που αυτό την εξασκεί και είναι υπεύθυνο για την προώθηση της σωστής και βιώσιµης ανάπτυξης, της ευηµερίας και της πολιτισµικής έκφρασης της κοινωνίας στο χώρο, στη µορφή και στο ιστορικό πλαίσιο…..» (UIA/ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β)

     

    1.2.2. Άρθρο 4, παράγραφος 2

    2. Οι διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του παρόντος επεκτείνονται σε όλους τους διπλωματούχους μηχανικούς της προηγουμένης παραγράφου, το γνωστικό αντικείμενο σπουδών των οποίων αντιστοιχεί σε επιμέρους πτυχές των εν λόγω επαγγελματικών δραστηριοτήτων, σύμφωνα με τα οριζόμενα στα προεδρικά διατάγματα της επόμενης παραγράφου.

    Δηλαδή στην παράγραφο αυτή (ΙΓ.12) οι επαγγελματικές δραστηριότητες ορίζονται ως τα επαγγέλματα του Πολιτικού, του Αρχιτέκτονα και του Τοπογράφου Μηχανικού.

    Από την παράγραφο αυτή, προκύπτει επίσης ότι όλοι πλέον οι μηχανικοί ΑΕΙ με σχετικό αντικείμενο σπουδών δύνανται, εν δυνάμει, να ασκούν «πτυχές» του επαγγέλματος του Πολιτικού, του Αρχιτέκτονα ή του Τοπογράφου Μηχανικού όπως θα προβλεφθεί από τα υπό έκδοση ΠΔ.

    Προκύπτει λοιπόν η ανάγκη οριοθέτησης των επιμέρους πτυχών του επαγγέλματος του Πολιτικού, του Αρχιτέκτονα και του Τοπογράφου Μηχανικού.

    «..Το επάγγελµα όπως το γνωρίζουµε σήµερα έχει αναπτυχθεί πολύ και έχει αλλάξει ριζικά. Οι επαγγελµατικές υποχρεώσεις έχουν πολλαπλασιαστεί, οι απαιτήσεις των πελατών και οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν γίνει πιο περίπλοκες, οι κοινωνικές και οι περιβαλλοντικές απαιτήσεις έχουν αποκτήσει περισσότερο πιεστικό χαρακτήρα. Αυτές οι αλλαγές µε τη σειρά τους έχουν µεταβάλλει το αρχιτεκτονικό επάγγελµα, ευνοώντας τη συνεργασία µεταξύ των πολλών εµπλεκοµένων πλευρών στη διαδικασία σχεδιασµού και κατασκευής…» (UIA/ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β)

     

    1.2.3. «Δημόσια ασφάλεια και δημόσιο συμφέρον»:

    Ο όρος αυτός διατυπώνεται αυτούσιος στην παράγραφο ΙΓ.12 Όλοι αυτοί οι όροι συνδέονται ευθέως με τη δυνατότητα θέσπισης «περιορισμών», μέσω των υπό έκδοση ΠΔ, στην άσκηση «συγκεκριμένης επαγγελματικής δραστηριότητας».

    «.. Δεδοµένου ότι το δηµόσιο συµφέρον συνδέεται µε ένα βιώσιµο και ποιοτικά δοµηµένο περιβάλλον, και δεδοµένων των κινδύνων και επιπτώσεων της ανάπτυξης στο περιβάλλον αυτό, είναι σηµαντικό οι υπηρεσίες στον τοµέα της αρχιτεκτονικής να παρέχονται από εξειδικευµένους επαγγελµατίες για την προστασία του δηµοσίου συµφέροντος…» (UIA/ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β)

     

    Τα κριτήρια για τον διαχωρισμό των δραστηριοτήτων που άπτονται της δημόσιας ασφάλειας ή του δημοσίου συμφέροντος δίδονται εις το Άρθρο 4, παρ. 3 της παραγράφου ΙΓ.12 ως εξής :

    Άρθρο 4, παράγραφος 3

     

    3. Με προεδρικά διατάγματα……. καθορίζονται:

    α) Ειδικότητες μηχανικών με ειδικότερα προσόντα, πέραν του βασικού κύκλου σπουδών, που έχουν το δικαίωμα άσκησης επαγγελματικών δραστηριοτήτων των άρθρων 1, 2 και 3.

    β) Το σύνολο των γενικών και ειδικών γνώσεων και ικανοτήτων που απαιτούνται για την άσκηση των δραστηριοτήτων του προηγούμενου εδαφίου.

    γ) Επίπεδα επαγγελματικής δραστηριότητας που προσδιορίζουν τις απαιτήσεις για την ανάληψη συγκεκριμένων έργων κατά την άσκηση των εν λόγω επαγγελματικών δραστηριοτήτων.

    δ) Περιορισμοί ως προς τη δυνατότητα άσκησης συγκεκριμένης επαγγελματικής δραστηριότητας σε περιπτώσεις τεχνικών έργων ή τμημάτων αυτών των οποίων η μελέτη και η κατασκευή και η λειτουργία τους απαιτεί ιδιαίτερη επιστημονική και τεχνική κατάρτιση και γνώση για λόγους δημοσίου συμφέροντος και δημόσιας ασφάλειας

    Παράγραφος α)

    Στην υποπαράγραφο α) εισάγεται η έννοια του «βασικού κύκλου σπουδών» η οποία χρειάζεται ερμηνεία ανά δραστηριότητα.

    Κατά μία εκδοχή ο βασικός κύκλος σπουδών περιλαμβάνει τα μαθήματα κορμού κάθε ειδικότητας τα οποία συνήθως επεκτείνονται μέχρι το 6ο εξάμηνο σπουδών.

    Κατ’ επέκταση περιλαμβάνει τα μαθήματα μέχρι το 8ο εξάμηνο δηλαδή μέχρι την λήψη του πτυχίου ισότιμου με Bachelor’s ή Degree.

    Επομένως ο όρος «πέραν του βασικού κύκλου σπουδών» μπορεί να περιλαμβάνει μαθήματα «εξειδίκευσης» του 7ου έως το 10ο εξάμηνο των διπλωματούχων μηχανικών ή μαθήματα κύκλου σπουδών τύπου Master’s.

    Σε ότι αφορά στους Αρχιτέκτονες, ο τρόπος που είναι διαρθρωμένο το γνωστικό τους αντικείμενο δε συνάδει με την έννοια της εξειδίκευσης στα πλαίσια του ενιαίου πενταετούς κύκλου σπουδών ο οποίος αποτελεί τη βάση για να πληρούνται τα 11 κριτήρια / προϋποθέσεις για την άσκηση της δραστηριότητάς τους (βλ. και παρ. 2.7.4., UIA, ACE)

     

    Παράγραφος β)

    Με την υποπαράγραφο β) καθορίζεται ότι πέραν των ειδικών γνώσεων και ικανοτήτων είναι δυνατό να απαιτούνται και «γενικές γνώσεις». Επομένως η παράγραφος αυτή δίνει το δικαίωμα να συνεξετάζονται τόσο τα «μαθήματα κορμού» όσο και εκείνα «πέραν του βασικού κύκλου σπουδών».

    Η παράγραφος αυτή, για τους αρχιτέκτονες, συνάδει επίσης με τη θέση, που έχει διεθνώς επικρατήσει, του αδιάσπαστου πενταετούς κύκλου σπουδών. Εδώ εντάσσονται και πάλι τα 11 κριτήρια της UIA και της Οδηγίας 2005/36/ΕΚ που ορίζουν το πλαίσιο των προσόντων που απαιτούνται για την άσκηση της δραστηριότητας του Αρχιτέκτονα. (βλ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ και UIA ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β).

    «…Σε αρµονία µε τον Καταστατικό Χάρτη της UIA/UNESCO για την Αρχιτεκτονική Εκπαίδευση, η UIA προωθεί την άποψη ότι η πανεπιστηµιακή εκπαίδευση των αρχιτεκτόνων (εκτός από πρακτική εξάσκηση και εµπειρία) δεν θα πρέπει να διαρκεί λιγότερο από 5 έτη, και θα πρέπει να παρέχεται σε πλήρες ωράριο µε ένα αναγνωρισµένο πρόγραµµα αρχιτεκτονικών σπουδών σε ένα αναγνωρισµένο πανεπιστήµιο, ενώ θα επιτρέπει ποικιλία στην παιδαγωγική προσέγγιση, προσαρµογή στις τοπικές συνθήκες, καθώς και ευελιξία στην ισοτιµία των σπουδών…» (UIA ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β).

     

    Παράγραφος γ)

    Η παράγραφος αυτή είναι η πλέον ασαφής. Μια ερμηνεία θα μπορούσε να είναι ότι ο όρος «επίπεδα επαγγελματικής δραστηριότητας» συσχετίζει τα επίπεδα επαγγελματικών προσόντων με τους διαφορετικούς βαθμούς δυσκολίας και επικινδυνότητας της επαγγελματικής δραστηριότητας.

    Μια προσέγγιση καθορισμού επιπέδων επαγγελματικών προσόντων, που συνάδει σε αυτή την ερμηνεία, υπάρχει επίσης στην Οδηγία 2005/36/ΕΚ, στο άρθρο 11 (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Δ).

     

    Παράγραφος δ)

    Η παράγραφος αυτή παρέχει τη δυνατότητα ορισμού κριτηρίων δια τον ορισμό τεχνικών έργων ή τμημάτων αυτών για τα οποία ασκούνται αποκλειστικές δραστηριότητες των Πολιτικών, των Αρχιτεκτόνων ή των Τοπογράφων Μηχανικών. Τα κριτήρια αυτά μπορούν να ταυτίζονται με τα «επίπεδα» του προηγουμένου εδαφίου ώστε τελικώς τα έργα ή τμήματα αυτών να χαρακτηρίζονται ως «απλά» και «σύνθετα» όπου, για τα τελευταία αυτά «σύνθετα» έργα, κατεξοχήν ασκούνται αποκλειστικές δραστηριότητες μηχανικών.

    «Τεχνικά έργα ή τμήματα αυτών»

    Ο όρος αυτός συνδέεται ευθέως στο νόμο με την δυνατότητα θέσπισης περιορισμών στη δυνατότητα άσκησης «συγκεκριμένης επαγγελματικής δραστηριότητας», δηλαδή η τήρησή τους είναι κρίσιμη τόσο για τη δημόσια ασφάλεια όσο και για το δημόσιο συμφέρον και αφορούν σε κατηγορίες τεχνικών έργων οι οποίες ενέχουν τεχνικούς κινδύνους που άπτονται της ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών ή της προάσπισης της δημόσιας περιουσίας. Ως συγκεκριμένη επαγγελματική δραστηριότητα μπορεί να εννοηθεί μία ειδικότητα μηχανικού ή μία πτυχή επαγγελματικής δραστηριότητας μηχανικού.

    Ο όρος «περιορισμός» είναι δυνατόν να καθορίζει τις συγκεκριμένες πτυχές επαγγελματικής δραστηριότητας μηχανικού οι οποίες επιτρέπεται ή/και επιβάλλεται να ασκούνται σε «τεχνικά έργα ή τμήματα αυτών».

     

    1.3 Σκοπός

    Βάσει της ανάλυσης και οριοθέτησης των εννοιών του νόμου 4254/2014, ακολουθεί σχέδιο δομής Προεδρικού Διατάγματος για την ειδικότητες της παραγράφου ΙΓ.12 του νόμου, απολύτως συμβατό τόσο με τις διατάξεις του νόμου όσο και με τις γενικές αρχές της αναγκαιότητας, της αναλογικότητας και της μη εισαγωγής διακρίσεων όπως αυτές αναλύονται εις το Παράρτημα Α. Σκοπός της εισήγησης είναι ο εντοπισμός εκείνων των πτυχών των δραστηριοτήτων των μηχανικών οι οποίες είναι απολύτως απαραίτητες για

    Α. Την προστασία της ζωής και της υγείας των πολιτών.

    Β. Την περιβαλλοντική ένταξη και ενσωμάτωση όλων των έργων, σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις για τη Διατήρηση της Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς καθώς και τις συνταγματικές επιταγές.

    Γ.Την προστασία του περιβάλλοντος από ατυχήματα ή περιβαλλοντικά επεισόδια μεγάλης κλίμακας.

    Δ. Την εφαρμογή των γενικών διατάξεων της πολεοδομικής νομοθεσίας και των ειδικών κανονισμών, ως νομοθεσία αναγκαστικού δικαίου και ειδικών ευθυνών.

     

    Επίσης:

    Γ: Ο εντοπισμός στο Α και Β, Γ και Δ εκείνων των πτυχών δραστηριοτήτων οι οποίες μπορούν να είναι κοινές μεταξύ ειδικοτήτων μηχανικών.

    Δ. Ο επαναπροσδιορισμός του περιεχομένου των αποκλειστικών δραστηριοτήτων ανά ειδικότητα μηχανικών, με βάση την αρχή της αναγκαιότητας.

    Με βάση τα παραπάνω κριτήρια διαμορφώνονται οι προτάσεις.

     

    Η ανάλυση των παραγράφων του νόμου 4254/2014 έδειξε ότι τα ΠΔ για κάθε ειδικότητα μηχανικών (της παραγράφου ΙΓ.12) πρέπει να ορίζουν:

    α) γνωστικό αντικείμενο / πτυχές κάθε ειδικότητας

    β) άλλες ειδικότητες μηχανικών με εν δυνάμει δυνατότητα πρόσβασης σε κάθε δραστηριότητα ή/και πτυχή

    γ) γνωστικό αντικείμενο (κορμού και εξειδίκευσης) περιλαμβανομένων και μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών, με τα οποία εξασφαλίζεται πρόσβαση σε κάθε «πτυχή» ειδικότητας

    δ) Κριτήρια για τον διαχωρισμό των έργων ή τμημάτων των έργων σε «απλά» και «σύνθετα», όπου, στα σύνθετα, ασκούνται αποκλειστικές δραστηριότητες μηχανικών.

    Οι παραπάνω απαιτήσεις του νόμου, όπως ερμηνεύονται εδώ, δεν αποκλείουν την επέκταση των δραστηριοτήτων μηχανικών σε νέες και μάλιστα κοινές δραστηριότητες των μηχανικών όπως είναι η «τεχνική οριοθέτηση» και η «οικονομοτεχνική αξιολόγηση» ενός τεχνικού έργου. Οι δραστηριότητες αυτές σήμερα δεν ασκούνται αποκλειστικά από τους μηχανικούς αλλά ασκούνται ελεύθερα από όλους τους πολίτες. Το γεγονός αυτό συχνά οδηγεί σε κατασπατάληση δημοσίων πόρων είτε ιδιωτικών είτε δημοσίων, γεγονός το οποίο πρέπει πλέον να σταματήσει για λόγους προστασίας του δημοσίου συμφέροντος και της δημόσιας ασφάλειας.

     

    2.2. Σκοπός - ελεγχόμενα τεχνικά έργα ή τμήματα τεχνικών έργων

    Σκοπός του παρόντος Προεδρικού Διατάγματος, το οποίο εκδίδεται σε εφαρμογή της υποπαραγράφου 4.3 της παραγράφου ΙΓ.12 του νόμου 4046/2012, είναι η θέσπιση περιορισμών ως προς τη δυνατότητα άσκησης συγκεκριμένης επαγγελματικής δραστηριότητας σε περιπτώσεις τεχνικών έργων ή τμημάτων αυτών, των οποίων η μελέτη, η κατασκευή και η λειτουργία απαιτεί ιδιαίτερη επιστημονική - τεχνική κατάρτιση και γνώση για λόγους δημοσίου συμφέροντος και δημόσιας ασφάλειας.

    Τα τεχνικά έργα ή τα τεχνικά τμήματα στα οποία τίθενται περιορισμοί περιλαμβάνουν τα δομικά έργα ή έργα κτιστής υποδομής.

    Δομικά έργα είναι όλες οι κατασκευές που προορίζονται να χρησιμοποιούνται σταθερά συνδεδεμένες με το έδαφος, εδράζονται απευθείας ή διά μέσου άλλων στοιχείων σε αυτό, δεν έχουν δυνατότητα αυτοκίνησης και δεν μπορούν να ρυμουλκυθούν με απλό ή άμεσο τρόπο. (Γέφυρες, Κτίρια, Σήραγγες, Υδραγωγεία)

    Έργα κτιστής υποδομής είναι τα δομικά έργα υποδομής τα οποία είτε εξυπηρετούν την λειτουργία της πόλης (έργα κοινής ωφελείας όπως είναι π.χ. οι διαμορφωμένοι κοινόχρηστοι χώροι, τα έργα ύδρευσης/αποχέτευσης, τα λιμενικά έργα ή η γεφυροποιΐα) είτε προστατεύουν την πόλη από φυσικές καταστροφές (αντιπλημμυρικά έργα, δεξαμενές πυροσβεστικού νερού, έργα αντιδιαβρωτικής προστασίας).

    Ειδικότερα, αλλά όχι αποκλειστικά, τα δομικά έργα ή τα έργα κτιστής υποδομής περιλαμβάνουν:

    α) Κτιριακά έργα κατοικίας, συνάθροισης κοινού και αποθήκευσης πάσης φύσεως προϊόντων, πάσης φύσεως δομικές κατασκευές επισκέψιμες από το κοινό

    β) Λιμενικά έργα (έργα εκβάθυνσης βυθού, προβλήτες, κυματοθραύστες, λιμενοβραχίονες,)

    γ) Υδραυλικά έργα (ανοιχτοί αγωγοί, υδραγωγεία, διώρυγες, δίκτυα ύδρευσης/ αποχέτευσης, δεξαμενές, αντιπλημμυρικά έργα, έργα ανοιχτής θαλάσσης, κλπ)

    δ) Γεφυροποιΐα, (κρεμαστές και καλωδιωτές γέφυρες, , γέφυρες σε δοκούς, αμφίβιες γέφυρες)

    ε) Έργα οδοποιίας και μεταφορών (χωματουργικά, χαράξεις, οδοστρώματα οδών και αεροδρομίων, ισόπεδοι και ανισόπεδοι κόμβοι, αεροδρόμια)

    στ) Γεωτεχνικά έργα (σήραγγες, σιδηροδρομικές γραμμές, τοίχοι αντιστηρίξεως, ειδικά θέματα οδοποιΐας, ειδικά θέματα λιμενικών και υδραυλικών έργων, φράγματα),

    ζ) Σχεδίαση και ανάπτυξη πόλεων, ρυμοτομία και πολεοδομία

    η) Χωροταξικός σχεδιασμός, περιφερειακή ανάπτυξη,

    θ)
    Διατήρηση της Ακίνητης Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς

    ι) Τοπογραφία (γεωδαισία, αποτύπωση ιδιοκτησιακών ορίων, κτηματογράφηση, τοπόσημα, χαρτογραφία, κλπ)

     

    2.3. Επαγγελματικές δραστηριότητες και πτυχές αυτών

    Οι επαγγελματικές δραστηριότητες του πολιτικού, του αρχιτέκτονα και του τοπογράφου μηχανικού, η άσκηση των οποίων ελέγχεται ή/και περιορίζεται από αυτό το διάταγμα, αφορούν σε δημόσια και ιδιωτικά έργα και περιλαμβάνουν τις παρακάτω εργασίες:

    α) εκπόνηση των μελετών που έχουν ως αντικείμενο την ασφαλή σχεδίαση και λειτουργία δομικών έργων ή έργων κτιστής υποδομής

    β) επίβλεψη εκτέλεσης των εν λόγω μελετών,

    γ) υλοποίηση των τεχνικών έργων,

    δ) επίβλεψη, έλεγχος και συντήρηση της καλής λειτουργίας ενός τεχνικού έργου,

    ε) χειρισμός εξοπλισμού δομικών εργασιών,

    στ) παροχή τεχνικών υπηρεσιών,

    η) πραγματοποίηση πραγματογνωμοσυνών επί των τεχνικών έργων.

    Οι περιπτώσεις αυτές είναι ενδεικτικές και όχι περιοριστικές.

    Ως πτυχές επαγγελματικής δραστηριότητας Μηχανικού ορίζονται οι εξής εργασίες:

    «Εξειδικευμένες τεχνικές εργασίες διακρινόμενες από τον τύπο κατασκευής και το συναφές επιστημονικό υπόβαθρο, τη μεθοδολογία της ανάλυσης των δεδομένων και της προσομοίωσης της συμπεριφοράς της κατασκευής υπό την επίδραση συναφών εξωτερικών ή εσωτερικών φορτίων, κανονικών ή ατυχηματικών, τη μεθοδολογία βελτιστοποίησης ή/και συγκερασμού των λειτουργικών και αισθητικών απαιτήσεων της κατασκευής με την οικονομία και την ασφάλεια της κατασκευής ως και την προστασία του περιβάλλοντος»

     

    2.4. Επίπεδα και κριτήρια δημόσιας ασφάλειας και δημοσίου συμφέροντος 2.4.1. Γενικά

    Τα τεχνικά έργα υποδιαιρούνται σε τρία βασικά επίπεδα τα οποία είναι κρίσιμα από πλευράς δημόσιας ασφάλειας ή δημοσίου συμφέροντος :

    α) Τεχνικά έργα Πολιτικού Μηχανικού

    β) Τεχνικά έργα Αρχιτέκτονα Μηχανικού

    γ) Τεχνικά έργα Τοπογράφου Μηχανικού

    Στη συνέχεια, τα τεχνικά έργα υποδιαιρούνται περαιτέρω με βάση πάντα την κρισιμότητά τους για τη δημόσια ασφάλεια και το δημόσιο συμφέρον. Ένας τέτοιος κατάλογος έργων ακολουθεί στην συνέχεια. Όλα τα λοιπά δομικά έργα ή έργα κτιστής υποδομής μπορούν να αναλαμβάνονται από όλες τις βασικές ειδικότητες των δομικών μηχανικών ήτοι Πολιτικών, Αρχιτεκτόνων και Τοπογράφων Μηχανικών, καθώς και άλλων ειδικοτήτων μηχανικών οι οποίες έχουν ενταχθεί στις παραπάνω τρεις ειδικότητας στα μητρώα του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας.

    2.4.2. Έργα Πολιτικού Μηχανικού:

    1. Δομοστατική κτιριακών έργων, περιλαμβανομένων και των τοίχων πλήρωσης ως συμμετεχόντων στη διαφραγματική λειτουργία
    2. Λιμενικά έργα, εκτός απλών λιμενοβραχιόνων και κυματοθραυστών
    3. Υδραυλικά έργα με αγωγούς παροχής άνω του 1 m3/λεπτό, δεξαμενές υγρών χωρητικότητας άνω των 10 m3, αντιπλημμυρικά έργα
    4. Γεφυροποιΐα, όλα τα έργα
    5. Έργα οδοποιΐας, όλα τα έργα πλην απλών χωματίνων οδών
    6. Γεωτεχνικά έργα, όλα τα έργα

    2.4.3. Έργα Αρχιτέκτονα Μηχανικού:

    1. Αρχιτεκτονική κτιριακών έργων.
    2. Αρχιτεκτονικές δομικές παρεμβάσεις και προσαρτήματα, (στέγαστρα, στήλες, πρόβολοι, προσόψεις, ορθομαρμαρώσεις, αεριζόμενες προσόψεις).
    3. Ειδικά Αρχιτεκτονικά έργα προστασίας και συντήρησης κτιρίων, μνημείων και διατηρητέων κτιρίων
    4. Ρυμοτομία και Πολεοδομικός Σχεδιασμός
    5. Χωροταξικός Σχεδιασμός και Περιφερειακή Ανάπτυξη

    2.4.4. Έργα Τοπογράφου Μηχανικού:

    1. Γεωδαισία και αποτύπωση χώρου
    2. Αποτύπωση και οριοθέτηση ιδιοκτησιακών ορίων με γεωγραφικές συντεταγμένες
    3. Χαρτογραφία με γεωγραφική απεικόνιση δομικών έργων ή έργων κτιστής υποδομής

    2.5. Κοινές δραστηριότητες Πολιτικών, Αρχιτεκτόνων και Τοπογράφων μηχανικών 2.5.1. Γενικά

     

    Οι προτεινόμενες κοινές δραστηριότητες περιλαμβάνουν την οικονομοτεχνική μελέτη σκοπιμότητας καθώς και τη μελέτη ένταξης και οριοθέτησης δομικών έργων ή κτιστών υποδομών (πόλεις, δρόμοι, παρεμβάσεις τοπίου, διαμορφώσεις χώρων, κλπ) όπου δομικά έργα είναι όλες οι κατασκευές που προορίζονται να χρησιμοποιούνται σταθερά συνδεδεμένες με το έδαφος, εδράζονται απευθείας ή διά μέσου άλλων στοιχείων σε αυτό, δεν έχουν δυνατότητα αυτοκίνησης και δεν μπορούν να ρυμουλκυθούν με απλό ή άμεσο τρόπο (Γέφυρες, Κτίρια, Σήραγγες, Υδραγωγεία).

    Η οικονομικοτεχνική μελέτη σκοπιμότητας είναι πλέον απαραίτητη σε κάθε περίπτωση επένδυσης και δέσμευσης φυσικών, οικονομικών και παραγωγικών πόρων. Κατά την αδειοδότηση ενός δομικού έργου ή κτιστής υποδομής θα πρέπει να τεκμηριώνεται με επάρκεια ότι το προτεινόμενο έργο είναι τεχνικά και οικονομικά βιώσιμο, προκειμένου να αποφεύγονται σπατάλες των παραγωγικών πόρων (κεφάλαιο, γη, επιστημονικό και εργατικό δυναμικό) σε μη βιώσιμες επενδύσεις ή ανώφελες επενδύσεις.

    Επίσης θα πρέπει να τεκμηριώνεται το ενεργειακό και περιβαλλοντικό ισοζύγιο του έργου, οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και οι κυριότερες περιβαλλοντικές πτυχές από την κατασκευή και λειτουργία του έργου.

    Παράλληλα, η μελέτη ένταξης και οριοθέτησης ενός δομικού έργου ή κτιστής υποδομής είναι επίσης απαραίτητη προκειμένου να διασφαλίζεται η περιβαλλοντική ένταξη και ενσωμάτωση και να προδιαγράφονται με σαφήνεια τα παραγωγικά μεγέθη ενός έργου, το είδος της τεχνολογίας που εφαρμόζεται όπως και οι τεχνικοί κίνδυνοι οι οποίοι ενέχονται στο έργο αυτό όπως οι παρακάτω :

    • καταστροφή μη ανανεώσιμων ανθρωπογενών και φυσικών πόρων
    • μεγάλα στατικά φορτία (δυνάμεις και βάρη) επί δομικών κατασκευών και υψηλά δυναμικά φορτία (ταχύτητες, επιταχύνσεις, κινούμενα μέρη, σεισμικές δράσεις)
    • μεγάλα δυναμικά φορτία σε οδούς, δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας και αυτοκινητόδρομους και επικινδυνότητα πρόκλησης ατυχημάτων
    • μεγάλα υδραυλικά φορτία και κίνδυνοι πλημμυρών λόγω κακής εκτίμησης υδραυλικών φορτίων ή κατασκευών.
    • μεγάλα υδραυλικά θαλάσσια φορτία και κίνδυνος διάβρωσης ή κατάρρευσης λιμενικών έργων λόγω κακού σχεδιασμού
    • στατικά φορτία και σεισμικές δράσεις σε επιμέρους δομικά στοιχεία
    • σπατάλη δημοσίου χώρου ή δημιουργία συνθηκών επικινδυνότητας (π.χ. χωροθέτηση κατοικιών κάτω από γραμμές υψηλής τάσεως της ΔΕΗ) λόγω κακών χωροταξικών επιλογών
    • χαμηλή λειτουργικότητα και σπατάλη ενέργειας και χρόνου λόγω κακών ρυμοτομικών ή πολεοδομικών επιλογών
    • αρνητικές επιδράσεις στην ψυχική υγεία αλλά και την παραγωγικότητα των πολιτών λόγω κακών Αρχιτεκτονικών επιλογών
    • αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία ή την παραγωγικότητα των πολιτών, λόγω κακής τοπογράφησης και κτηματογραφήσης της ακίνητης περιουσίας και της πρόκλησης φιλονικιών
    • Αυξημένη επικινδυνότητα συστημάτων μεταφοράς, λόγω εσφαλμένης χάραξης και τοπογράφησης περιβάλλοντος χώρου
    • Αυξημένη επικινδυνότητα ηλεκτρολογικών ή μηχανολογικών εγκαταστάσεων λόγω:
      • υψηλής πίεσης αερίων (>1 bar) ως και υγρών με θερμοκρασία κοντά στη θερμοκρασία κορεσμού
      • υψηλής πίεσης υγρών (>10 bar)
      • υψηλών θερμοκρασιών κατά τις παραγωγικές διαδικασίες
      • ισχυρών ρευμάτων και ηλεκτρικών τάσεων
      • τοξικών, εύφλεκτων ή εκρηκτικών πρώτων ή δευτερευουσών υλών ή παραγόμενων προϊόντων

    Από την μελέτη ένταξης και οριοθέτησης του έργου θα πρέπει να προβλέπονται αναλυτικά όλες οι απαιτούμενες ειδικότητες δομικών μηχανικών (Αρχιτέκτονες, Πολιτικοί, Τοπογράφοι) και ο ειδικός κίνδυνος ή λόγος προστασίας δημοσίου συμφέροντος ένεκα του οποίου επιβάλλεται η παρουσία και η εμπλοκή κάθε ειδικότητας. Επίσης και μετά από συνεργασία με μηχανολόγο ή ηλεκτρολόγο μηχανικό και κατά περίπτωση με Μεταλλειολόγο ή Χημικό Μηχανικό, θα πρέπει να οριοθετούνται και οι ειδικότητες των βιομηχανικών κλάδων των μηχανικών των οποίων η εμπλοκή στα επιμέρους έργα εγκαταστάσεων κρίνεται ως απαραίτητη.

    Καθοριστικός στο σημείο αυτό είναι ο συντονιστικός ρόλος του Αρχιτέκτονα (βλ. σχετική αναφορά και 2.7.3) στον οποίο συνάδει και η περιγραφή της Άσκησης της Αρχιτεκτονικής από τη UIA (βλ. και ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β):

    «..Η άσκηση της αρχιτεκτονικής αφορά στην παροχή επαγγελµατικών υπηρεσιών που συνδέονται µε τη ρύθµιση του δοµηµένου και αδόµητου χώρου. Αφορά επίσης τη σύλληψη και κατασκευή, επέκταση, διατήρηση, αποκατάσταση ή τροποποίηση χώρων, κτιρίων ή οµάδας κτιρίων. Αυτές οι επαγγελµατικές υπηρεσίες περιλαµβάνουν τους ακόλουθους τοµείς, χωρίς όµως να περιορίζονται µόνο σε αυτούς: πολεοδοµία, αρχιτεκτονική τοπίου, διαµορφώσεις αστικού χώρου, προκαταρτικές µελέτες, σύνθεση των έργων, υλοποίηση προπλασµάτων και σχεδίων, διατύπωση εξειδικευµένων τεχνικών προδιαγραφών, συντονισµό της τεχνικής τεκµηρίωσης από άλλους επαγγελµατίες εφόσον υπάρχουν (συµβούλους µηχανικούς, πολεοδόµους, αρχιτέκτονες τοπίου και άλλους ειδικούς), την οικονοµία της κατασκευής, τη διαχείριση των συµβάσεων των έργων, την παρακολούθηση της κατασκευής (η οποία καλείται επίβλεψη σε µερικές χώρες) και τη διαχείριση των έργων….»

     

    2.6. Ειδικές απαιτήσεις και αποκλειστικές δραστηριότητες ανά ειδικότητα 2.6.1. Γενικά

    Στην συνέχεια επιχειρείται μία αναλυτική καταγραφή και περιγραφή των αποκλειστικών δραστηριοτήτων των μηχανικών δομικής κατεύθυνσης κατά πεδίο εξειδίκευσης αυτών (Πολιτικοί, Αρχιτέκτονες, Τοπογράφοι).



    Michanikos.gr
    Didonis

    Από Didonis, στο Εργασιακά,

     Share
    Go to ειδήσεις

    Σχόλια Μελών

    Recommended Comments



    Didonis

    Didonis 3.769

    Δημοσιεύτηκε

    2.8.  Διαδικασίες πρόσβασης στο επάγγελμα

    2.8.1 Γενικά

    Μετά από 80 σχεδόν χρόνια από την θέσπιση του ν4636./30 και την εξέλιξη των πολυτεχνικών σπουδών, σήμερα υπάρχουν απόφοιτοι πολυτεχνείων της ημεδαπής και αλλοδαπής οι οποίοι, χωρίς να φέρουν τον τίτλο του αρχιτέκτονα, διαθέτουν συναφείς μεν αλλά όχι ολοκληρωμένες γνώσεις εις το αντικείμενό του όπως είναι π.χ. οι Πολεοδόμοι - Χωροτάκτες. Επίσης, μετά τη δημιουργία και διασπορά των σχολών απανταχού (εντός και εκτός Ελλάδας), κάθε σχολή δεν καλύπτει απαραίτητα όλες τις απαιτούμενες γνώσεις και δεξιότητες.

     

    Γι αυτό το ΤΕΕ και οι μηχανικοί είναι πλέον έτοιμοι για την αναθεώρηση του ν.4636/30 ώστε να περιληφθούν διατάξεις οι οποίες να αντανακλούν αυτές τις εξελίξεις και να επιτρέπουν την πρόσβαση στην άσκηση του επαγγέλματος και σε άλλες συναφείς ειδικότητες μηχανικών, μετά από εξετάσεις επάρκειας και πιστοποίηση επαγγελματικής εμπειρίας.

     

    Εννοείται ότι αντίστοιχες παρεμβάσεις πρέπει να γίνουν και στη νομοθεσία που ρυθμίζει τις δραστηριότητες και των άλλων μηχανικών όπως του Πολιτικού και του Τοπογράφου Μηχανικού, προκειμένου να επιτραπεί η πρόσβαση και σε άλλες συναφείς ειδικότητες μηχανικών μετά βεβαίως από αντίστοιχη πιστοποίηση εγκυκλίων γνώσεων, επαγγελματικής ικανότητος, εμπειρίας και εξετάσεις επάρκειας.

    Τονίζεται όμως, ότι στο σημερινό τεχνολογικό επίπεδο της χώρας ο “χώρος”, οι δραστηριότητες αλλά και το αντικείμενο για την άσκηση του επαγγέλματος του αρχιτέκτονα διπλωματούχου μηχανικού είναι ενιαίος, με συγκεκριμένο όγκο αντικειμένου απασχόλησης και μη επιδεχόμενος κατάτμηση. Κάτι τέτοιο θα έβαλλε κατά της επιστημονικής επάρκειας του επαγγέλματος και θα παραβίαζε τη βιωσιμότητά του.

     

     

    2.8.2. Οι απαιτήσεις για την πρόσβαση στο επάγγελμα του αρχιτέκτονα μηχανικού

    «Η άδεια άσκησης επαγγέλµατος αποτελεί την επίσηµη νοµική αναγνώριση των προσόντων ενός ατόµου, που του επιτρέπει να εξασκεί το επάγγελµα του αρχιτέκτονα…

    Η εκπαίδευση, η εµπειρία και η πρακτική εξάσκηση είναι µία ειδικά οργανωµένη και κατευθυνόµενη δραστηριότητα που αφορά στην άσκηση της αρχιτεκτονικής που πραγµατοποιείται, είτε κατά τη διάρκεια της αρχιτεκτονικής εκπαίδευσης ή µετά την απονοµή του επαγγελµατικού διπλώµατος, αλλά πριν την απόκτηση της άδειας άσκησης.

    Για τη συµπλήρωση της ακαδηµαϊκής εκπαίδευσης ώστε να προστατευθεί το κοινό συµφέρον, οι υποψήφιοι για την απόκτηση της άδειας άσκησης, πρέπει να ενσωµατώνουν στην επίσηµη εκπαίδευσή τους και την πρακτική κατάρτιση…

    Κάθε υποψήφιος που ζητά την άδεια άσκησης της αρχιτεκτονικής, πρέπει να επιδείξει στις αρµόδιες εθνικές αρχές ότι κατέχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο γνώσεων και επαγγελµατικών ικανοτήτων…

    Το κοινό συµφέρον εξασφαλίζεται ως προς τις γνώσεις και ικανότητες ενός αρχιτέκτονα µόνο αφού αυτός ή αυτή έχει αποκτήσει την απαιτούµενη πανεπιστηµιακή εκπαίδευση και πρακτική εξάσκηση, και έχει επιδείξει τις ελάχιστες απαιτούµενες γνώσεις και ικανότητες για την συνολική άσκηση της αρχιτεκτονικής.

    Αυτά τα προσόντα πρέπει να πιστοποιηθούν µέσω µιας εξέτασης ή άλλης αποδεκτής διαδικασίας…» (UIA Παρ. Β)

    Με βάση τις παραπάνω αρχές και κατευθύνσεις, που έχουν υιοθετηθεί στις διεθνείς συμβάσεις και Οδηγίες,

    1) η Πρόσβαση στο επάγγελμα του Αρχιτέκτονα μηχανικού όσων κατέχουν το πλήρες γνωστικό του αντικείμενο (όσων δηλαδή έχουν κατακτήσει τον τίτλο ή, αλλιώς, το δικαίωμα της άσκησης της δραστηριότητας του Αρχιτέκτονα) προϋποθέτει διαδικασία που δεν θα αμφισβητεί το ήδη κατακτημένο γνωστικό αντικείμενο, αλλά θα το εμπλουτίζει με την προσαρμογή του στις εκάστοτε τοπικές συνθήκες / ιδιαιτερότητες (νομοτεχνικές και οικονομοτεχνικές). Η όποια πιστοποίηση προσόντων για απόδοση επαγγ. Δικαιωμάτων που αντιστοιχούν σε κατακτημένο γνωστικό αντικείμενο, είναι ανεπίτρεπτη.

    2) η Πρόσβαση στο επάγγελμα του Αρχιτέκτονα μηχανικού όσων κατέχουν εν μέρει το γνωστικό αντικείμενο, προϋποθέτει την ολοκλήρωση του κύκλου εκπαίδευσης / εμπειρίας / πρακτικής άσκησης που θα αποδεικνύεται και μέσα από τη διαδικασία μιας εξέτασης δομημένης στη λογική της πλήρωσης των 11 κριτηρίων της UIA, που δεν θα αμφισβητεί το ήδη κατακτημένο γνωστικό αντικείμενο. Με γνώμονα πάντα την αρχή ότι η τεχνική εμπειρία δεν αντικαθιστά την ακαδημαϊκή γνώση, η απαιτούμενη επιπρόσθετη εκπαίδευση (πανεπιστημιακού επιπέδου) προκύπτει με βάση την αντιπαραβολή του γνωστικού αντικειμένου που έχει ήδη κατακτηθεί με αυτό του Αρχιτέκτονα (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε).

    Σε ό,τι αφορά στη δραστηριότητα όσων κατέχουν μέρος του αντικειμένου απασχόλησης του Αρχιτέκτονα Μηχ. αυτή θα καθορίζεται επίσης με βάση το περιεχόμενό του γνωστικού της αντικειμένου και θα αφορά απαραίτητα διαφορετικό επαγγελματικό τίτλο με διακριτές δυνατότητες απασχόλησης μεμονωμένα η/και σε ομάδα εργασίας.

     

     

    2.8.3. Συμπέρασμα

    Οι αρχιτέκτονες μηχανικοί θα πρέπει να είναι ανοιχτοί σε κάθε πρωτοβουλία για τον εκσυγχρονισμό και την προσαρμογή του νόμου 4636/30 στα σημερινά δεδομένα, μετά από παρέλευση 80 ετών από την θέσπισή του.

    Η προσαρμογή αυτή θα πρέπει να γίνει τηρουμένων:

     

    • της αρχής της αναγκαιότητας δηλαδή χωρίς διακινδύνευση των συνταγματικών επιταγών περί προστασίας της ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών.
    • της αρχής της αναλογικότητας, δηλαδή τη διευκόλυνση της άσκησης δραστηριοτήτων επί των αρχιτεκτονικών μελετών - επιβλέψεων σε άλλες συναφείς ειδικότητες μηχανικών μετά από τεκμηριωμένη εμπειρία και εξετάσεις δοκιμασίας επάρκειας μέσω των οποίων θα κατοχυρώνεται η επάρκεια των ειδικοτήτων αυτών
    • της αρχής της μη εισαγωγής διακρίσεων, ειδικότερα έναντι άλλων ειδικοτήτων διπλωματούχων μηχανικών, το επάγγελμα των οποίων δεν μπορεί να ασκήσει διπλωματούχος μηχανικός άλλης ειδικότητος
    Didonis

    Didonis 3.769

    Δημοσιεύτηκε (edited)

    ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α:  Μεθοδολογία διαμόρφωσης πεδίου άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού

     

    Α.1 Γενικά

    Η διαμόρφωση και οριοθέτηση των «αποκλειστικών» και των «κοινών» δραστηριοτήτων των μηχανικών γίνεται με βάση τις συνταγματικές αρχές:

     

    • της αναγκαιότητας
    • της αναλογικότητας
    • της μη εισαγωγής διακρίσεων

     

    και αυτό γιατί κάθε νομοθετική ρύθμιση που επιβάλει περιορισμούς στην άσκηση μίας επαγγελματικής δραστηριότητας, οφείλει να εξετάζεται υπό το πρίσμα των αρχών αυτών.

    Αντίθετα, η άναρχη διατύπωση προτάσεων περί επαγγελματικών δεσμεύσεων χωρίς συγκεκριμένη αναφορά ή επίκληση αυτών των αρχών, συνιστά γραφειοκρατική παραμόρφωση και συντεχνιακή παρέμβαση, η οποία ελέγχεται νομικά και πειθαρχικά.

     

    Η μεθοδολογική προσέγγιση και τεκμηρίωση των θέσεών μας στηρίζεται στη συσχέτιση των παραπάνω αρχών :

    α) με τους κινδύνους των τεχνικών έργων

    β) με τις συνταγματικές επιταγές της προστασίας της ζωής, της υγείας, της περιουσίας των πολιτών και της προστασίας του περιβάλλοντος.

    γ) με την αναγκαιότητα προσφυγής στην επιστημονική και τεχνική γνώση και εμπειρία, για να ελαχιστοποιηθεί η έκθεση της ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών στους παραπάνω κινδύνους όπως αυτοί προβλέπονται στο σύνταγμα της Ελλάδας και βάσει των οποίων ασκούνται στη χώρα μας τα νομοθετικώς κατοχυρωμένα επαγγέλματα.

     

    Στη συνέχεια εξετάζονται αναλυτικά οι παραπάνω αρχές.

     

    Α.2 Η αρχή της αναγκαιότητας

     

    Α.2.1. Οι συνταγματικές επιταγές

    Η προστασία της ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών αποτελούν ύψιστες αξίες τις οποίες κατοχυρώνει το Σύνταγμά των Ελλήνων το οποίο προβλέπει τις παρακάτω υποχρεώσεις της πολιτείας:

     

    Αρθρο 2, §1. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας. …

     

    Αρθρο 5, §2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους …

     

    Αρθρο 5, §4**. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ’ αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει.

    **Ερμηνευτική δήλωση: Στην απαγόρευση της παραγράφου 4 δεν περιλαμβάνεται η απαγόρευση της εξόδου με πράξη του εισαγγελέα, εξαιτίας ποινικής δίωξης, ούτε η λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει.

     

    Αρθρο 17, §1. Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους …

     

    Αρθρο 21, §3. Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών …

     

    Βάσει των παραπάνω άρθρων και ιδιαίτερα του άρθρου 5, §4 μαζί με την ερμηνευτική δήλωση, η Ελληνική Πολιτεία υποχρεούται να λάβει μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας.

     

    Α.2.2 Η προστασία από τεχνικούς κινδύνους και οι νόμοι για το επάγγελμα του μηχανικού

    Ειδικότερα για την προστασία των εργαζομένων και πολιτών από τους τεχνικούς κινδύνους, η πολιτεία, ανταποκρινόμενη στις συνταγματικές απαιτήσεις, έχει θεσπίσει ειδικά νομοθετικά διατάγματα με τα οποία επιτρέπεται η άσκηση του επαγγέλματος του μηχανικού μόνο σε όσους διαθέτουν κατάλληλη επαγγελματική άδεια.

    Για την προστασία των εργαζομένων και πολιτών από τους δομικούς, σεισμικούς και κατασκευαστικούς κινδύνους των έργων υποδομής, η πολιτεία έχει θεσπίσει τον Ν.4663/1930 (ΦΕΚ149Α) Περί ασκήσεως επαγγέλματος του Πολιτικού Μηχανικού, Αρχιτέκτονος και Τοπογράφου.

    Για την προστασία των εργαζομένων και των πολιτών από τους μηχανολογικούς, ηλεκτρολογικούς κινδύνους ή κινδύνους από χημικές εγκαταστάσεις, η πολιτεία έχει θεσπίσει τον Ν.6422/34 «Περί ασκήσεως του επαγγέλματος του μηχανολόγου, του ηλεκτρολόγου και του μηχανολόγου – ηλεκτρολόγου μηχανικού, ως και του ναυπηγού».

    Αντίστοιχη νομοθεσία έχει θεσπιστεί για όλα τα παραπάνω επιστημονικά επαγγέλματα, η άσκηση των οποίων πηγάζει ευθέως από το σύνταγμα.

    Για την προστασία από τους μεταλλευτικούς, λατομικούς και μεταλλουργικούς κινδύνους, η πολιτεία έχει θεσπίσει συναφή νομοθεσία που αφορά στις μεταλλευτικές και λατομικές εργασίες και ειδικότερα το Νομοθετικό Διάταγμα 210/73 «Περί Μεταλλευτικού Κώδικος» (ΦΕΚ 277/Α/5-10-73) όπως αυτό τροποποιήθηκε από τον Νόμο 274/76 «Περί τροποποιήσεως του Μεταλλευτικού Κώδικος. (ΦΕΚ 50/Α/6-3-76)» και το άρθρο 26 του Ν. 1428/1984 για την εκμετάλλευση λατομείων αδρανών υλικών και άλλες διατάξεις

    Για την προστασία από τους χημικούς κινδύνους θεσπίστηκε ΝΟΜΟΣ: 3518/1928 Περί κυρώσεως του από 13 Νοεμβρίου 1927 Νομοθετικού Διατάγματος «περί κυρώσεως του Ν.Δ. της 20 Νοεμβρίου 1925 περί ασκήσεως του επαγγέλματος χημικού και υποχρεωτικής προσλήψεως χημικών εν ταις χημικαίς βιομηχανίαις» (ΦΕΚ 80/Α/14-5-28). Σημειώνεται ότι ο Χημικός Μηχανικός έχει εξομοιωθεί νομικώς με τον Χημικό και επομένως ασκεί το επάγγελμα αυτό ελευθέρως.

    Η ανάθεση της τήρησης αυτών των συνταγματικών επιταγών σε ελεύθερα επαγγέλματα αποτελεί επιλογή της πολιτείας από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Εάν η πολιτεία επιθυμεί σήμερα να αναλάβει το ίδιο το κράτος την τήρηση αυτών των συνταγματικών επιταγών ας το πράξει. Μέχρι όμως να γίνει αυτό, η πολιτεία οφείλει να μεριμνά για την εφαρμογή και μίας δεύτερης, εξίσου σημαντικής αρχής : της αρχής της οικονομικής βιωσιμότητας των επαγγελμάτων αυτών.

     

    Α.2.3 Η αρχή της οικονομικής βιωσιμότητας

    Ο μηχανικός ως επαγγελματική μονάδα θα πρέπει να διασφαλίζει όχι μόνο ένα επαρκές εισόδημα για τα προς το ζήν αλλά και για τη συνεχή ανανέωση και βελτίωση της επιστημονικής του ικανότητας προς άσκηση του επαγγέλματός του. Ο συμβολαιογράφος είναι υποχρεωμένος να διατηρεί αρχεία υποθέσεων των πολιτών σε άριστη κατάσταση για πολλές δεκαετίες. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για την αναγκαιότητα συνεχούς βελτίωσης και αναβάθμισης αυτών των επαγγελματικών υπηρεσιών.

    Για το λόγο αυτόν και, εκτός των παραπάνω τριών αρχών, θα πρέπει να διασφαλισθεί η τήρηση της αρχής της οικονομικής βιωσιμότητας των θεσμικά κατοχυρωμένων επαγγελμάτων τα οποία διασφαλίζουν την τήρηση των συνταγματικών επιταγών.

    Σήμερα είναι γνωστό ότι ήδη αυτή η αρχή δεν ισχύει για ένα μεγάλο μέρος των επαγγελματιών αυτών. Αυτό συνεπάγεται ότι ένα μεγάλο μέρος των επαγγελματιών οδηγείται στον αφανισμό, γεγονός το οποίο θα έχει δυσμενείς συνέπειες στο τίμημα των παρεχόμενων αντίστοιχων υπηρεσιών. Τελικώς τις συνέπειες θα τις αισθανθεί ο ίδιος ο πολίτης ο οποίος προοδευτικά θα στερηθεί τις τεχνικές, νομικές ή ιατρικές υπηρεσίες τις οποίες έχει ανάγκη, λόγω αυξανόμενου τιμήματος.

    Επομένως πριν η πολιτεία προχωρήσει στην κατάργηση «αδικαιολόγητων περιορισμών» στην πρόσβαση και την άσκηση των επαγγελμάτων θα πρέπει παράλληλα να εξετάσει την οικονομική βιωσιμότητα των ασκούμενων επαγγελμάτων.

     

    Α.3. Η τήρηση της αρχής της μη εισαγωγής διακρίσεων

    Α.3.1. Η συνταγματική επιταγή

    Όταν η πολιτεία νομοθετεί περί ενός «νομοθετικά κατοχυρωμένου επαγγέλματος», εκ των πραγμάτων θέτει περιορισμούς στην ελεύθερη πρόσβαση και στην ελεύθερη άσκηση του επαγγέλματος αυτού από τους πολίτες της χώρας. Επειδή όμως το άρθρο 5, παρ.1 του Συντάγματος ορίζει ότι «ο καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητα του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πoλιτική ζωή της χώρας, εφόσoν δεν πρoσβάλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει τo Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη», αυτό συνεπάγεται ότι τέτοιου είδους περιορισμός πρέπει να γίνεται μόνο κατόπιν άλλης συνταγματικής επιταγής όπως αυτές αναλύονται παραπάνω.

    Επομένως, πριν την θέσπιση μίας κατοχυρωμένης νομοθετικά δραστηριότητας ή επαγγέλματος πρέπει να καθορίζονται με σαφήνεια οι συνταγματικοί λόγοι που επιβάλουν την κατοχύρωσή της. Αλλιώς παραβιάζεται ευθέως η αρχή της μη εισαγωγής διακρίσεων όπως και το άρθρο 5 του συντάγματος.

     

    Α.4. Η τήρηση της αρχής της αναλογικότητας

    Α.4.1. Γενικά

    Η τήρηση της αρχής της αναλογικότητας δεν είναι προαιρετική αλλά προκύπτει από το άρθρο 5, παρ.1 του Συντάγματος το οποίο ορίζει ότι «ο καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητα του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει τo Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη». Όταν η Πολιτεία θεσμοθετεί ένα νέο νομοθετικά κατοχυρωμένο επάγγελμα όπως οι «ενεργειακοί επιθεωρητές», κατ’ επίκληση κάποιου άλλου άρθρου του Συντάγματος (π.χ. για την προστασία της δημόσιας υγείας ή την προστασία του περιβάλλοντος, κλπ), οι περιορισμοί που επιβάλλονται στην ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στο επάγγελμα αυτό δεν είναι αυθαίρετοι, αλλά τίθενται κατ’ αναλογία με αντίστοιχους περιορισμούς που τίθενται σε άλλα νομοθετικώς ελεγχόμενα επαγγέλματα, όπως των μηχανικών, των ιατρών ή των δικηγόρων. Αλλιώς καταστρατηγείται η αρχή της ισοπολιτείας και της ισονομίας, όπως αυτή προδιαγράφεται στο άρθρο 4, παρ. 1 του Συντάγματος : «Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου».

    Η τήρηση αυτής της αρχής προβλέπεται επίσης ρητώς από τον νόμο 3919/2011 άρθρο 3 παράγραφος 2.

    Χαρακτηριστικό παράδειγμα παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας δίνεται από το άρθρο 8 «Ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες – Ενεργειακοί Επιθεωρητές − Πιστοποιητικό Ενεργειακής Απόδοσης (ΠΕΑ)» της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου της 19ης Νοεμβρίου 2012 με τίτλο: «Ρυθμίσεις κατεπειγόντων θεμάτων του ν.4046/2012 και του ν. 4093/2012». Με το άρθρο αυτό θεσπίζεται το κατοχυρωμένο νομικώς επάγγελμα του ενεργειακού επιθεωρητού, για το οποίο απαιτείται πολύωρη και δαπανηρά υποχρεωτική κατάρτιση των υποψηφίων ως και υποχρεωτική γραπτή εξέταση αυτών, δηλαδή προβλέπονται περισσότερες απαιτήσεις που δεν απαιτούνται για πολύ σπουδαιότερα καθήκοντα μηχανικού, όπως π.χ. η άσκηση του επαγγέλματος του μηχανικού, αυτή καθ’ εαυτή.

    Συνοπτικά, διαπιστώνεται ότι δεν τηρείται η αρχή της αναλογικότητας όταν διά το έλασσον (ενεργειακή επιθεώρηση) απαιτείται επιπρόσθετη  υποχρεωτική εκπαίδευση και εξέταση, πέραν της άδειας άσκησης επαγγέλματος του μηχανικού τη στιγμή όπου μόνον αυτή αρκεί για το μείζον, δηλαδή για μελέτες και έργα τα οποία άπτονται της ζωής και της υγείας των πολιτών και των εργαζομένων.

     

    ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β:  Διεθνή Πρότυπα για την άσκηση του επαγγέλµατος του Αρχιτέκτονα (UIA)

    (υιοθετήθηκε από την 21η Γενική Συνέλευση της UIA στο Πεκίνο στις 28 Ιουνίου 1999)

     

    Πρόκειται για:

    «Αποφάσεις που αφορούν το Σύµφωνο της Διεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων U.I.A. µε τα προτεινόµενα Διεθνή Πρότυπα για την Άσκηση του Επαγγέλµατος του Αρχιτέκτονα»

    ……………

    Το Σύµφωνο και οι Βασικές Οδηγίες που θα ακολουθήσουν, σκοπό έχουν να προσδιορίσουν τις βέλτιστες συνθήκες για την άσκηση του επαγγέλµατος και τους κανόνες που το επάγγελµα απαιτεί.

    Το Σύµφωνο αρχίζει µε τη διακήρυξη που περιλαµβάνει τις «Αρχές άσκησης του Επαγγέλµατος»

    ……………

     

    Αρχές Άσκησης του Επαγγέλµατος (ενδεικτικές αναφορές  από το πλήρες κείμενο)

     

    Τα µέλη του αρχιτεκτονικού επαγγέλµατος είναι ταγµένα στη διατήρηση υψηλού επιπέδου άσκησης της αρχιτεκτονικής µε ακεραιότητα και ικανότητα. Με αυτόν τον τρόπο προσφέρουν στην κοινωνία µοναδικές ικανότητες και υπηρεσίες αναγκαίες για την αειφόρο ανάπτυξη του δοµηµένου περιβάλλοντος, την κοινωνική ευηµερία και τον πολιτισµό. Οι Αρχές Άσκησης του Επαγγέλµατος καθορίζονται από τη νοµοθεσία, τους κώδικες δεοντολογίας και άλλους κανονισµούς που ρυθµίζουν την επαγγελµατική συµπεριφορά….

     

    Οι αρχιτέκτονες κατέχουν ένα συστηµατοποιηµένο σώµα γνώσεων, ικανοτήτων και θεωρίας το οποίο αναπτύχθηκε µέσω της εκπαίδευσης, της προ- και µεταπτυχιακής κατάρτισης, και της εµπειρίας. Η διαδικασία των πανεπιστηµιακών τους σπουδών, της πρακτικής τους εξάσκησης και οι εξετάσεις στις οποίες υποβάλλονται έχουν διαµορφωθεί έτσι ώστε να διασφαλίζεται το δηµόσιο συµφέρον και όταν ένας αρχιτέκτονας προσλαµβάνεται για να παρέχει επαγγελµατικές υπηρεσίες, να πληροί τα αποδεκτά κριτήρια που απαιτούνται για την κατάλληλη επιτέλεση αυτών των υπηρεσιών. Επιπρόσθετα, τα µέλη των περισσότερων επαγγελµατικών συλλόγων και, βεβαίως, της UIA, είναι επιφορτισµένα µε την υποχρέωση να διατηρούν και προωθούν τις γνώσεις τους στην τέχνη και την επιστήµη της αρχιτεκτονικής, καθώς επίσης να σέβονται το σύνολο της αρχιτεκτονικής δηµιουργίας και να συµβάλλουν στην ανάπτυξη του.

    …….

    Οι αρχιτέκτονες επίσης υποχρεώνονται να εφαρµόζουν το πνεύµα και το γράµµα των νόµων που διέπουν τις επαγγελµατικές τους υποθέσεις και να εξετάζουν προσεκτικά τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις των επαγγελµατικών τους δραστηριοτήτων……

     

    Η UIA, µέσω των προγραµµάτων των εθνικών της τµηµάτων και του Προγράµµατος Άσκησης του Επαγγέλµατος, επιδιώκει να καθιερώσει αρχές επαγγελµατικής συµπεριφοράς και επαγγελµατικά πρότυπα προς όφελος της δηµόσιας υγείας, της ασφάλειας, της ευηµερίας, και του πολιτισµού. Επιπροσθέτως η UIA υποστηρίζει τη θέση ότι η αµοιβαία αναγνώριση των προτύπων επαγγελµατικής συµπεριφοράς και ικανότητας θα εξυπηρετήσει το δηµόσιο συµφέρον και ταυτόχρονα θα συµβάλλει στη διατήρηση της αξιοπιστίας του επαγγέλµατος.

    Οι αρχές και τα πρότυπα της UIA στοχεύουν στην διεξοδική πανεπιστηµιακή εκπαίδευση και πρακτική εξάσκηση των αρχιτεκτόνων έτσι ώστε να είναι ικανοί να ικανοποιήσουν τις θεµελιώδεις επαγγελµατικές απαιτήσεις τους……

     

    Άσκηση της Αρχιτεκτονικής (ενδεικτικές αναφορές  από το πλήρες κείμενο)

     

    Η άσκηση της αρχιτεκτονικής αφορά την παροχή επαγγελµατικών υπηρεσιών που συνδέονται µε τη ρύθµιση του δοµηµένου και αδόµητου χώρου. Αφορά επίσης τη σύλληψη και κατασκευή, επέκταση, διατήρηση, αποκατάσταση ή τροποποίηση χώρων, κτιρίων ή οµάδας κτιρίων. Αυτές οι επαγγελµατικές υπηρεσίες περιλαµβάνουν τους ακόλουθους τοµείς, χωρίς όµως να περιορίζονται µόνο σε αυτούς: πολεοδοµία, αρχιτεκτονική τοπίου, διαµορφώσεις αστικού χώρου, προκαταρτικές µελέτες, σύνθεση των έργων, υλοποίηση προπλασµάτων και σχεδίων, διατύπωση εξειδικευµένων τεχνικών προδιαγραφών, συντονισµό της τεχνικής τεκµηρίωσης από άλλους επαγγελµατίες εφόσον υπάρχουν (συµβούλους µηχανικούς, πολεοδόµους, αρχιτέκτονες τοπίου και άλλους ειδικούς), την οικονοµία της κατασκευής, τη διαχείριση των συµβάσεων των έργων, την παρακολούθηση της κατασκευής (η οποία καλείται .επίβλεψη. σε µερικές χώρες) και τη διαχείριση των έργων….

    Το επάγγελµα όπως το γνωρίζουµε σήµερα έχει αναπτυχθεί πολύ και έχει αλλάξει ριζικά. Οι επαγγελµατικές υποχρεώσεις έχουν πολλαπλασιαστεί, οι απαιτήσεις των πελατών και οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν γίνει πιο περίπλοκες, οι κοινωνικές και οι περιβαλλοντικές απαιτήσεις έχουν αποκτήσει περισσότερο πιεστικό χαρακτήρα. Αυτές οι αλλαγές µε τη σειρά τους έχουν µεταβάλλει το αρχιτεκτονικό επάγγελµα, ευνοώντας τη συνεργασία µεταξύ των πολλών εµπλεκοµένων πλευρών στη διαδικασία σχεδιασµού και κατασκευής…

    Ο προσδιορισµός «αρχιτέκτονας» γενικά αποδίδεται από το νόµο σε ένα άτοµο που έχει τα επαγγελµατικά και ακαδηµαϊκά προσόντα και γενικά είναι καταχωρηµένο / έχει άδεια άσκησης του επαγγέλµατος της αρχιτεκτονικής, στη χώρα που αυτό την εξασκεί και είναι υπεύθυνο για την προώθηση της σωστής και βιώσιµης ανάπτυξης, της ευηµερίας και της πολιτισµικής έκφρασης της κοινωνίας στο χώρο, στη µορφή και στο ιστορικό πλαίσιο…..

     

    Οι θεµελιώδεις προϋποθέσεις για την χορήγηση άδειας και την αναγνώριση του δικαιώµατος άσκησης κάποιου ως αρχιτέκτονα όπως ορίζεται παραπάνω, είναι η γνώση, οι δεξιότητες και οι ικανότητες που αναφέρονται παρακάτω που αποκτήθηκαν στο πλαίσια αναγνωρισµένης πανεπιστηµιακής εκπαίδευσης, εµπειρίας και πρακτικής εξάσκησης. Τότε µόνον το άτοµο θεωρείται επαγγελµατικά ικανό για την άσκηση της αρχιτεκτονικής.

     

    Τον Αύγουστο του 1985, για πρώτη φορά, µία οµάδα χωρών έθεσε τις θεµελιώδεις απαιτήσεις γνώσεων και ικανοτήτων για έναν αρχιτέκτονα (από την Directive 85/484/EEC της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων)∗

     

    Αυτές περιλαµβάνουν:

     

    • Ικανότητα να δηµιουργεί αρχιτεκτονικά σχέδια που ικανοποιούν τόσο αισθητικές

    όσο και τεχνικές απαιτήσεις, και τα οποία να προσπαθούν να εξασφαλίσουν

    ένα βιώσιµο περιβάλλον

    • Επαρκείς γνώσεις της ιστορίας και της θεωρίας της αρχιτεκτονικής και των

    τεχνών που έχουν σχέση µε αυτήν, της τεχνολογίας, και των ανθρωπιστικών

    επιστηµών.

    • Γνώση των καλών τεχνών ως παράγοντα της ποιότητας της αρχιτεκτονικής

     σύλληψης.

    • Επαρκείς γνώσεις πολεοδοµίας και χωροταξικού σχεδιασµού, καθώς και τις

    ικανότητες που απαιτούνται από τη διαδικασία του σχεδιασµού.

    • Κατανόηση της σχέσης ανάµεσα σε ανθρώπους και τα κτίρια και ανάµεσα στα

    κτίρια και το περιβάλλον τους, καθώς επίσης και της συσχέτισης των κτιρίων

    και του περιβάλλοντα χώρου τους µε τις ανθρώπινες ανάγκες και την

    ανθρώπινη κλίµακα.

    • Μία επαρκή γνώση των µέσων επίτευξης περιβαλλοντικά βιώσιµου

    σχεδιασµού.

    • Κατανόηση του επαγγέλµατος του αρχιτέκτονα και του ρόλου των αρχιτεκτόνων

    στην κοινωνία, και ειδικότερα των κοινωνικών παραµέτρων που επηρεάζουν τη

    διαδικασία του σχεδιασµού.

    • Κατανόηση των µεθόδων έρευνας και προετοιµασίας του φακέλου ενός

    µελετητικού σχεδίου.

    • Κατανόηση του δοµικού σχεδίου, της κατασκευής και των προβληµάτων των

    µηχανικών που συνδέονται µε το σχεδιασµό των κατασκευών.

    • Επαρκείς γνώσεις των φυσικών συνθηκών, της τεχνολογίας καθώς και της

    λειτουργίας των κτιρίων έτσι ώστε να τους παρέχονται εσωτερικές συνθήκες

    άνεσης και προστασίας από κλιµατολογικές συνθήκες.

    • Απαραίτητες ικανότητες αρχιτεκτονικού σχεδιασµού για την ικανοποίηση των

    απαιτήσεων των χρηστών του κτιρίου εντός των ορίων που τίθενται από τους

    παράγοντες κόστους και των οικοδοµικών κανονισµών.

    • Επαρκείς γνώσεις των βιοµηχανικών υλικών, του τρόπου οργάνωσης, των

    κανονισµών και των διαδικασιών που σχετίζονται στη µετατροπή µιας

    αρχιτεκτονικής σύλληψης σε κτίριο καθώς και στην ένταξη των σχεδίων στο

    συνολικό σχεδιασµό.

    • Επαρκείς γνώσεις που αφορούν την χρηµατοδότηση και διαχείριση των έργων,

    καθώς και ελέγχου κόστους υλοποίησης.__

     

    Πανεπιστηµιακή Εκπαίδευση

    ……..

    Σε αρµονία µε τον Καταστατικό Χάρτη της UIA/UNESCO για την Αρχιτεκτονική Εκπαίδευση, η UIA προωθεί την άποψη ότι η πανεπιστηµιακή εκπαίδευση των αρχιτεκτόνων (εκτός από πρακτική εξάσκηση και εµπειρία) δεν θα πρέπει να διαρκεί λιγότερο από 5 έτη, και να παρέχεται σε πλήρες ωράριο µε ένα αναγνωρισµένο πρόγραµµα αρχιτεκτονικών σπουδών σε ένα αναγνωρισµένο πανεπιστήµιο, ενώ θα επιτρέπει ποικιλία στην παιδαγωγική προσέγγιση, προσαρµογή στις τοπικές

    συνθήκες, καθώς και ευελιξία στην ισοτιµία των σπουδών.

     

    Εµπειρία / Εκπαίδευση / Πρακτική Εξάσκηση

     

    Η εκπαίδευση, η εµπειρία και η πρακτική εξάσκηση είναι µία ειδικά οργανωµένη και κατευθυνόµενη δραστηριότητα που αφορά την άσκηση της αρχιτεκτονικής που πραγµατοποιείται είτε κατά τη διάρκεια της αρχιτεκτονικής εκπαίδευσης ή µετά την απονοµή του επαγγελµατικού διπλώµατος αλλά πριν την απόκτηση της άδειας άσκησης.

    Για τη συµπλήρωση της ακαδηµαϊκής εκπαίδευσης ώστε να προστατευθεί το κοινό συµφέρον, οι υποψήφιοι για την απόκτηση της άδειας άσκησης, πρέπει να ενσωµατώνουν στην επίσηµη εκπαίδευσή τους και την πρακτική κατάρτιση.

    Οι κάτοχοι διπλωµάτων αρχιτεκτονικής θα πρέπει να έχουν συµπληρώσει τουλάχιστο 2 έτη αποδεκτής πρακτικής εξάσκησης πριν την απόκτηση της άδειας για εργασία ως αρχιτέκτονες (αλλά µε αντικειµενικό σκοπό τα 3 έτη), και θα πρέπει να προβλέπονται περιθώρια που να επιτρέπουν την ισοτιµία.

     

    Επίδειξη Επαγγελµατικών Γνώσεων και Ικανοτήτων

    Κάθε υποψήφιος που ζητά την άδεια άσκησης της αρχιτεκτονικής, πρέπει να επιδείξει στις αρµόδιες εθνικές αρχές ότι κατέχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο γνώσεων και επαγγελµατικών ικανοτήτων.

    …

    Το κοινό συµφέρον εξασφαλίζεται ως προς τις γνώσεις και ικανότητες ενός αρχιτέκτονα µόνο αφού αυτός ή αυτή έχει αποκτήσει την απαιτούµενη πανεπιστηµιακή εκπαίδευση και πρακτική εξάσκηση, και έχει επιδείξει τις ελάχιστες απαιτούµενες γνώσεις και ικανότητες για την συνολική άσκηση της αρχιτεκτονικής.

    Αυτά τα προσόντα πρέπει να πιστοποιηθούν µέσω µιας εξέτασης ή άλλης αποδεκτής διαδικασίας.

    …….

    Οι γνώσεις και οι ικανότητες που αποκτήθηκαν από έναν αρχιτέκτονα πρέπει να µπορούν να αποδειχθούν από µία κατάλληλη διαδικασία. Αυτή η διαδικασία πρέπει να περιλαµβάνει την επιτυχή αντιµετώπιση τουλάχιστον µίας εξέτασης στο τέλος της ολοκλήρωσης του κύκλου εκπαίδευσης / εµπειρίας / πρακτικής άσκησης. Οι γνώσεις και οι ικανότητες για την άσκηση του επαγγέλµατος που δεν αποτελούν αντικείµενο εξέτασης πρέπει να εκτιµώνται µε έναν άλλο τρόπο. Αυτές οι γνώσεις περιλαµβάνουν θέµατα όπως διαχείρισης επιχειρήσεων και θεσµικά θέµατα.

     

    Άδεια Άσκησης Επαγγέλµατος

    …….

    Η άδεια άσκησης επαγγέλµατος αποτελεί την επίσηµη νοµική αναγνώριση των προσόντων ενός ατόµου που του επιτρέπει να εξασκεί το επάγγελµα του αρχιτέκτονα. Αυτή η αναγνώριση συνοδεύεται από περιορισµούς που εµποδίζουν άτοµα που δεν έχουν τα προσόντα να ασκούν ορισµένες λειτουργίες.

    …….

    Δεδοµένου ότι το δηµόσιο συµφέρον συνδέεται µε ένα βιώσιµο και ποιοτικό δοµηµένο περιβάλλον, και δεδοµένων των κινδύνων και επιπτώσεων της ανάπτυξης στο περιβάλλον αυτό, είναι σηµαντικό οι υπηρεσίες στον τοµέα της αρχιτεκτονικής να παρέχονται από εξειδικευµένους επαγγελµατίες για την προστασία του δηµοσίου συµφέροντος.

    ……….

    Η U.I.A. προωθεί το γεγονός της επιβολής µιας διαδικασίας που να δίνει το δικαίωµα άσκησης του επαγγέλµατος σε όλες τις χώρες. Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να είναι υποχρεωτική.

     

     

     

    ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ:  κριτήρια της Οδηγίας 2005/36/ΕΚ

     

    Από την εισηγητική της έκθεση παρατίθεται:

    (27) Η αρχιτεκτονική δημιουργία, η ποιότητα των κατασκευών, η αρμονική ένταξή τους στο περιβάλλον, ο σεβασμός των φυσικών και αστικών τοπίων, καθώς και της κοινής και ιδιωτικής κληρονομιάς αποτελούν δημόσιο συμφέρον. Εφεξής, η αμοιβαία αναγνώριση των τίτλων εκπαίδευσης θα πρέπει να βασίζεται σε ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια που διασφαλίζουν ότι οι κάτοχοι των αναγνωρισμένων τίτλων εκπαίδευσης είναι σε θέση να κατανοούν και να εκφράζουν τις ανάγκες των μεμονωμένων ατόμων, των κοινωνικών ομάδων και των συλλογικών φορέων σε θέματα χωροταξίας, σχεδιασμού, οργάνωσης και υλοποίησης των κατασκευών, διατήρησης και αξιοποίησης της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, καθώς και προστασίας της ισορροπίας της φύσης.

    Επίσης, στο άρθρο 46, αναφέρεται:

    Η εκπαίδευση του Αρχιτέκτονα, που πρέπει να είναι πανεπιστημιακού επιπέδου και της οποίας το πρωταρχικό στοιχείο συνιστά η αρχιτεκτονική, πρέπει να διατηρεί την ισορροπία μεταξύ των θεωρητικών και πρακτικών πτυχών της εκπαίδευσης στον τομέα της αρχιτεκτονικής και να παρέχει την εγγύηση ότι ο ενδιαφερόμενος έχει αποκτήσει τις ακόλουθες γνώσεις και δεξιότητες:

    α) ικανότητα σύλληψης αρχιτεκτονικών δημιουργιών που να ικανοποιούν συγχρόνως αισθητικές και τεχνικές απαιτήσεις·

    β) προσήκουσα γνώση της ιστορίας και των θεωριών της αρχιτεκτονικής καθώς και των συναφών τεχνών, τεχνολογιών και επιστημών του ανθρώπου·

    γ) γνώση των καλών τεχνών ως παραγόντων που είναι δυνατόν να επηρεάσουν την ποιότητα της αρχιτεκτονικής σύλληψης·

    δ) προσήκουσα γνώση της πολεοδομίας, του πολεοδομικού σχεδιασμού και των τεχνικών που εφαρμόζονται στη διαδικασία του πολεοδομικού σχεδιασμού·

    ε) ικανότητα κατανόησης των σχέσεων, αφενός, ανάμεσα στους ανθρώπους και τα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα, και αφετέρου, ανάμεσα στα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα και το περιβάλλον τους, καθώς και ικανότητα κατανόησης της ανάγκης αρμονικού συνδυασμού των αρχιτεκτονικών δημιουργημάτων με τους χώρους, ανάλογα με τις ανάγκες του ανθρώπου και την αντίστοιχη κλίμακα·

    στ) ικανότητα κατανόησης του επαγγέλματος του αρχιτέκτονα και του ρόλου του στην κοινωνία, ειδικότερα μέσω της επεξεργασίας σχεδίων στα οποία λαμβάνονται υπόψη οι κοινωνικοί παράγοντες·

    ζ) γνώση των μεθόδων τεκμηρίωσης και προπαρασκευής της οικοδομικής μελέτης·

    η) γνώση των προβλημάτων στατικού σχεδιασμού, οικοδομικής και έργων πολιτικού μηχανικού, τα οποία συνδέονται με το σχεδιασμό των κτιρίων·

    θ) προσήκουσα γνώση των προβλημάτων που έχουν σχέση με τις φυσικές ιδιότητες των κτιρίων, των τεχνολογιών, καθώς επίσης και της λειτουργίας των κατασκευών, ώστε να τις εφοδιάζει με όλα τα στοιχεία εσωτερικής άνεσης και κλιματικής προστασίας·

    ι) τεχνική ικανότητα, χάρη στην οποία ο αρχιτέκτονας θα μπορεί να επινοεί κατασκευές που να ικανοποιούν τις απαιτήσεις αυτών που τις χρησιμοποιούν, σεβόμενος τους οικονομικούς περιορισμούς και τους οικοδομικούς κανονισμούς·

    ια) προσήκουσα γνώση των βιομηχανιών, οργανώσεων, κανονισμών και διαδικασιών, που έχουν σχέση με την υλοποίηση των κτιριακών μελετών και την ένταξη των σχεδίων στο γενικό σχεδιασμό.

     

    ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Δ:  επίπεδα επαγγελματικών προσόντων της Οδηγίας 2005/36/ΕΚ

    Η οδηγία 36, στο άρθρο 11, διακρίνει τέσσερα επίπεδα επαγγελματικών προσόντων.

    α) βεβαίωση επάρκειας που χορηγείται από αρμόδια αρχή του κράτους μέλους καταγωγής, η οποία έχει οριστεί σύμφωνα με τις νομοθετικές, κανονιστικές ή διοικητικές διατάξεις του εν λόγω κράτους, βάσει:

    i) είτε εκπαίδευσης που δεν αποτελεί μέρος πιστοποιητικού ή διπλώματος κατά την έννοια των στοιχείων β), γ), δ) ή ε) ή ειδικής εξέτασης χωρίς προηγούμενη εκπαίδευση, ή της άσκησης του επαγγέλματος σε ένα κράτος μέλος με πλήρη απασχόληση επί τρία συναπτά έτη ή επί ισοδύναμο χρονικό διάστημα με μειωμένο ωράριο, κατά την τελευταία δεκαετία,

    ii) είτε γενικής πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που πιστοποιεί ότι ο κάτοχός της έχει αποκτήσει γενικές γνώσεις.

    β) πιστοποιητικό που βεβαιώνει επιτυχή ολοκλήρωση κύκλου σπουδών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης,

    i) είτε γενικής εκπαίδευσης, συμπληρωμένου με κύκλο σπουδών ή επαγγελματικής εκπαίδευσης άλλον από εκείνους περί των οποίων το στοιχείο γ) ή/και με την επιπλέον αυτού του κύκλου σπουδών απαιτούμενη πρακτική άσκηση ή άσκηση του επαγγέλματος,

    ii) είτε τεχνικής ή επαγγελματικής εκπαίδευσης, συμπληρωμένου ενδεχομένως με κύκλο σπουδών ή επαγγελματικής εκπαίδευσης από εκείνους περί των οποίων το στοιχείο i) ή/και με την επιπλέον αυτού του κύκλου σπουδών απαιτούμενη πρακτική άσκηση ή άσκηση του επαγγέλματος·

    γ) δίπλωμα που πιστοποιεί ότι ολοκληρώθηκε επιτυχώς:

    i) είτε εκπαίδευση μεταδευτεροβάθμιου επιπέδου, εκτός από την αναφερόμενη στα στοιχεία δ) και ε), διάρκειας τουλάχιστον ενός έτους ή ισοδύναμης διάρκειας υπό καθεστώς μερικής παρακολούθησης, προϋπόθεση πρόσβασης στην οποία αποτελεί κατά κανόνα, μεταξύ άλλων, η ολοκλήρωση του κύκλου δευτεροβάθμιων σπουδών που απαιτείται για την πρόσβαση στην ανώτατη ή ανώτερη εκπαίδευση ή την ολοκλήρωση ισοδύναμης σχολικής εκπαίδευσης στο δεύτερο δευτεροβάθμιο επίπεδο, καθώς και την ενδεχομένως απαιτούμενη επιπλέον αυτού του κύκλου μεταδευτεροβάθμιων σπουδών επαγγελματική κατάρτιση,

    ii) είτε, στην περίπτωση νομοθετικά κατοχυρωμένου επαγγέλματος, κύκλος εκπαίδευσης με ειδική διάρθρωση που περιλαμβάνεται στο παράρτημα ΙΙ, ισότιμος με το επίπεδο εκπαίδευσης που αναφέρεται στο ανωτέρω στοιχείο i), ο οποίος παρέχει συγκρίσιμο επαγγελματικό επίπεδο και προετοιμάζει για την ανάληψη ανάλογου επιπέδου ευθυνών και καθηκόντων. Ο κατάλογος του παραρτήματος ΙΙ μπορεί να τροποποιηθεί σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 58 παράγραφος 2 προκειμένου να ληφθεί υπόψη η εκπαίδευση που καλύπτει τις απαιτήσεις που προβλέπονται στην προηγούμενη φράση·

    δ) δίπλωμα που βεβαιώνει επιτυχή ολοκλήρωση της εκπαίδευσης μεταδευτεροβάθμιου επιπέδου, διάρκειας τουλάχιστον τριών και όχι άνω των τεσσάρων ετών ή ισοδύναμης διάρκειας υπό καθεστώς μερικής παρακολούθησης, σε πανεπιστήμιο ή ίδρυμα ανώτερης εκπαίδευσης ή άλλο ίδρυμα του αυτού εκπαιδευτικού επιπέδου, καθώς και την ενδεχομένως απαιτούμενη επιπλέον αυτού του κύκλου μεταδευτεροβάθμιων σπουδών επαγγελματική κατάρτιση·

    ε) δίπλωμα που πιστοποιεί ότι ο κάτοχος ολοκλήρωσε επιτυχώς κύκλο μεταδευτεροβάθμιων σπουδών ελάχιστης διάρκειας τεσσάρων ετών ή αντίστοιχης διάρκειας υπό καθεστώς μερικής παρακολούθησης, σε πανεπιστήμιο ή ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα ή σε άλλο ίδρυμα ανάλογου επιπέδου, καθώς και, ενδεχομένως, την επαγγελματική κατάρτιση που μπορεί να απαιτείται συμπληρωματικά προς τον εν λόγω κύκλο μεταδευτεροβάθμιων σπουδών.

     

     

    Όλη η εισήγηση.

    isigisiarchitektones160714revised_1.doc

    Edited by Didonis
    Alexios

    Alexios 69

    Δημοσιεύτηκε

    Γενικόλογες παρατηρήσεις και επισημάνσεις, αναφορές στο Σύνταγμα και τις κοινοτικές οδηγίες, σωστές διαπιστώσεις, αλλά μέχρι εκεί. Υποτίθεται οτι είναι η εισήγηση απευθυνόμενη στο ΤΕΕ, το οποίο είναι υποχρεωμένο να καταθέσει την εισήγησή του έως τις 7/8/2014 στην αρμόδια επιτροπή, αλλά δεν το βλέπω να υλοποιείται στα συγκεκριμένα χρονικά περιθώρια. Το ΤΕΕ είχε περιθώριο 4 μήνες να θέσει σε διαβούλευση το θέμα όπως εξάλλου και οι αντίστοιχοι σύλλογοι - αρχ/νων , πολ/κών , τοπ/φων - αλλά ως συνήθως άπαντες ποιούσαν  την νήσσα και έρχονται τώρα δύο (2) εβδομάδες πριν εκπνεύσει η προθεσμία να καταθέσουν ούτε καν εισηγήσεις, αλλά απλά εκθέσεις ιδεών. Τέτοιες ενέργειες είναι το λιγότερο προσχηματικές.

    • Upvote 1
    • Downvote 1
    George78

    George78 166

    Δημοσιεύτηκε

    Καλή πρόταση. Έκαστος στο είδος του.

     

    Απλά παραλείπει ότι ο τιτλος του Διπλ. Μηχ, ειναι επαγγελματικός τίτλος και ότι τα ΤΕΙ είναι ΑΕΙ.

    Επίσης υπάρχουν Αρχιτέκτονες Μηχ. ΤΕ. απλά δεν ειναι απόφοιτοι ελληνικών ΤΕΙ, αλλά αλλοδαπών.

    theagpar

    theagpar 342

    Δημοσιεύτηκε

    Έκαστος στο είδος του που λεει και ο George αλλα δεν πιστευω η κλικα των ΠΜ να αφήσει τόσο ευκολα την μαρμιτα.

    • Upvote 2
    George78

    George78 166

    Δημοσιεύτηκε

    @Didonis

    λοιπόν; ποια η γνώμη σου;

    Alexios

    Alexios 69

    Δημοσιεύτηκε

    Αδικα περιμένεις απάντηση, απλά σιωπούν όταν δεν βολεύει.

    • Upvote 1
    • Downvote 2
    George78

    George78 166

    Δημοσιεύτηκε

    Αδικα περιμένεις απάντηση, απλά σιωπούν όταν δεν βολεύει.

    Γιατί;

    Σε γενικές γραμμές τη θεωρώ μια καλή πρόταση. Όχι τόσο συγκεκριμένη, αλλά καλή.

    Ας μας πει καποιος ΑΜ. Εγω δεν ξέρω να το αξιολογήσω πληρως. Απλά μου άφησε μια καλή εντύπωση

    imhotep

    imhotep 1.738

    Δημοσιεύτηκε

    Ως πρώτες σκέψεις μετά από διαγώνια ανάγνωση

     

    Κι εμένα καλή πρόταση μου φαίνεται

    Και βρίσκω ιδιαίτερα θετική την διαπίστωση (το λέω με δικά μου λόγια) ότι το "δίπλωμα" αποτελεί από μόνο του πιστοποίηση της ικανότητας εκτέλεσης ορισμένων εργασιών και δεν απαιτούνται οι πρόσθετες πιστοποιήσεις που προωθούνται από διάφορες πλευρές και διατάξεις

    Ωστόσο

    α. Είναι σχεδόν εξαφανισμένη από το σκεπτικό η σχέση με μηχανολόγους, ηλεκτρολόγους κλπ. μηχανικούς, μας απασχολούν κυρίως οι ΑΤΜ και ΠΜ

    β. Στην γενικόλογη αναγκαιότητα "εξέτασης της βιωσιμότητας του υφιστάμενου επαγγέλματος" και γενικότερα στο σκεπτικό η επικρατούσα λογική είναι η άσκηση του ατομικού επαγγέλματος. Δεν διαφαίνεται η έντονη αναγκαιότητα συνεργασιών διαφόρων κλάδων - εκτός εάν με το διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων αυτό θα εξυπακούεται (δύσκολο)

    γ. Σε σχέση με την ισχύ του διπλώματος ή του πτυχίου και την ευρύτητα των τομέων επαγγελματικής δραστηριότητας που καλύπτει υπάρχει ένα κενό (που θα παραμείνει ούτως ή άλλως) που αφορά στην αξιολόγηση των προγραμμάτων σπουδών των αρχιτεκτονικών σχολών κάτι που δεν καλύπτεται με τις εξετάσεις για την απόκτηση της άδειας άσκησης του επαγγέλματος

    ....

    Ως τελευταίες σκέψεις για την ώρα

    1. Οι αρχιτέκτονες δεν είναι "οι τρελοί του χωριού"

    2. Οι αρχιτέκτονες δεν είναι "θεοί"

    • Upvote 1
    George78

    George78 166

    Δημοσιεύτηκε

    Βέβαια η Αρχιτεκτονική ειναι ο μόνος κλαδος της μηχανικής ο οποίος τεκμηρίωσε, και διαφύλαξε την αναγκαιότητα των 5ετών σπουδών για πλήρη άσκηση σε πανευρωπαικο (Ευρωπαική οδηγία) ή και παγκόσμιο επίπεδο. Προσοχή: 5 έτη σπουδών όχι απαραιτήτως αδιάσπαστα.

    Σε αυτό ας μας πληροφορήσει κάποιος με στοιχεία γιατί μπορεί να κάνω και λάθος.

     

    @imhotep Σαφώς και σε καμία προταση δεν προκειται να δεις τη λεξη "πιστοποίηση" για καλό. Κατά τη γνώμη μου οι πιστοποιήσεις υπο μορφή εξετάσεων θα υπάρχουν μόνο για τις δραστηριότητες που θέλει να εξασκήσει κάποιος μηχανικός συγγενούς ειδικότητας.



    Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο

    Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο

    Δημιουργία λογαριασμού

    Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!

    Εγγραφή νέου λογαριασμού

    Σύνδεση

    Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

    Συνδεθείτε τώρα

×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.