Το WWF καταγγέλλει συνεχείς νομιμοποιήσεις καταπατήσεων

Κατατέθηκε σήμερα, Τρίτη, από τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος κ. Νίκο Ταγαρά το σχέδιο νόμου «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα - Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις» στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής για επεξεργασία και συζήτηση.

Το σχέδιο νόμου προβλέπει μεταφορά συντελεστή δόμησης από απαλλοτριωμένα ακίνητα, οριζόντια μείωση των εισφορών σε γη και χρήμα για όσα ακίνητα εντάσσονται στο σχέδιο πόλης, αύξηση των δόσεων, καθώς και δυνατότητα μεταβίβασης του ακινήτου, ακόμα και αν δεν έχουν εξοφληθεί στο σύνολο τους οι υποχρεώσεις εισφοράς σε χρήμα. Επίσης περιλαμβάνει πολλές αλλαγές στον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό και στη δασική νομοθεσία.

Οι διατάξεις του νομοσχεδίου έχουν ήδη προκαλέσει αντιδράσεις. Σε ανακοίνωσή του το WWF Ελλάς μιλά για ανασφάλεια δικαίου και για συνεχείς νομιμοποιήσεις καταπατήσεων και καταγγέλλει τις συνεχείς αλλαγές της ήδη περιπλεγμένης δασικής νομοθεσίας που οδηγεί σε καταστροφή οικολογικά πολύτιμης δασικής γης.

«Νομιμοποίηση καταπατημένων εκτάσεων, άρση του αναδασωτέου χαρακτήρα καμένων εκτάσεων εντός πενταετίας, fast track αποχαρακτηρισμοί δασικών εκτάσεων (και ένταξή τους στον χωροταξικό σχεδιασμό), δασικοί χάρτες άνευ νοήματος, καθώς θα βρίσκονται πλέον υπό διαρκή αναδιαμόρφωση. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις καταστροφικές επιπτώσεις που φέρνει για τον δασικό μας πλούτο, το νομοσχέδιο» επισημαίνει η επικεφαλής περιβαλλοντικής πολιτικής της οργάνωσης κυρία Θεοδότα Νάντσου.

Με το σχέδιο νόμου, το οποίο έρχεται μόλις τέσσερις μήνες μετά την ψήφιση του νόμου 4280/2014 για την ιδιωτική πολεοδόμηση και τη δασική νομοθεσία, «κυβέρνηση και ΥΠΕΚΑ, επί υπουργίας Γιάννη Μανιάτη και Νίκου Ταγαρά, συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο», όπως σημειώνει ο νομικός συντονιστής του WWF Ελλάς κ. Γιώργος Χασιώτης. Ειδικότερα, σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση, με τις νέες ρυθμίσεις:

1. Διευκολύνονται οι αποχαρακτηρισμοί δασών και δασικών εκτάσεων, και μάλιστα με αναδρομική ισχύ, βάσει αδημοσίευτων εγγράφων που κατά την ημερομηνία σύνταξής τους είχαν μόνο πληροφοριακό χαρακτήρα.

2. Καταργείται η υποχρέωση αναδάσωσης καμένου, ή άλλως κατεστραμμένου δάσους και δασικής έκτασης, αν μέσα σε μία πενταετία «αποδεικνύεται το ανέφικτον της πραγματοποιήσεως της αναδασώσεως»: δίνεται, έτσι, κίνητρο για καταπάτηση, οικοδόμηση, επανειλημμένους εμπρησμούς, εκχέρσωση και εκτεταμένες επεμβάσεις σε κατεστραμμένα δάση και δασικές εκτάσεις, καθώς τότε διευκολύνεται η απόδειξη αυτή.

3. Νομιμοποιούνται πρόσφατες (ως το 2007) παράνομες εκχερσώσεις φρυγανικών και άλλων δασικών εκτάσεων, έναντι ενός ανταλλάγματος που το ΥΠΕΚΑ επέλεξε να ονομάσει «περιβαλλοντικό ισοζύγιο».

4. Νομιμοποιούνται και αυθαίρετες εγκαταστάσεις κέντρων περιβαλλοντικής ενημέρωσης, ναοί, και «εγκαταστάσεις πολιτιστικού χαρακτήρα».

5. Επιτρέπεται σαρωτικά και δίχως τις ελάχιστες προστατευτικές εγγυήσεις, η επέκταση λατομείων, ακόμα και σε αναδασωτέες εκτάσεις, σε περιφέρειες όπου εκτελούνται μεγάλα έργα και δεν έχουν καθοριστεί λατομικές ζώνες.

6. Αποχαρακτηρίζεται οριστικά και διευκολύνεται η παραχώρηση της κυριότητας εκτάσεων που απώλεσαν τον δασικό τους χαρακτήρα πριν το 1975, με υποτυπωδώς νομιμοφανείς διαδικασίες, ακόμα και αν είναι δυνατή η αναδάσωσή τους.

7. Καταργείται στην ουσία η ιδιότητα και ο ρόλος των δασικών χαρτών ως μέσου προστασίας και οριστικής αποτύπωσης της δασικής γης, καθώς επιτρέπεται η αναμόρφωση του δασικού χάρτη «με τη διαγραφή εκτάσεων, οι οποίες συνεπεία πράξεων αρμοδίων οργάνων δεν υπάγονται ή θα πάψουν να υπάγονται στη δασική νομοθεσία και των εκτάσεων που εσφαλμένα αποτυπώθηκαν και συμπεριλήφθηκαν σε αυτόν κατά την κατάρτισή του».

«Στο πλυντήριο της κρίσης και με το πρόσχημα της ανάπτυξης, το υπουργείο που είναι στα χαρτιά ταγμένο στην προστασία της κοινής μας φυσικής κληρονομιάς αναπαράγει το μοντέλο που βούλιαξε τη χώρα: φωτογραφικές τακτοποιήσεις συγκεκριμένων συμφερόντων, περίπλοκη νομοθέτηση, αλλεπάλληλες τακτοποιήσεις καταπατήσεων, αδιαφάνεια, ακατανόητες ρυθμίσεις. Και στο βάθος ο δασικός πλούτος της χώρας που ποτέ δεν βρέθηκε αντιμέτωπος με τέτοια σαρωτική απώλεια θεσμικού πλαισίου προστασίας», τονίζει η κυρία Νάντσου. Και αναρωτιέται: «Αλήθεια, τελικά ποιον βολεύει ένα ακατανόητο, διάτρητο, συνεχώς τροποποιούμενο και νομικά επισφαλές θεσμικό πλαίσιο που δεν εξασφαλίζει ούτε την ασφάλεια μιας επένδυσης αλλά ούτε και την προστασία του περιβάλλοντος»;

Πηγή: http://www.tovima.gr/society/article/?aid=657963