Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • HoloBIM Structural
    HoloBIM Structural

  • Περιβάλλον

    Περιβάλλον

    1477 ειδήσεις in this category

    1. Περιβάλλον

      Engineer

      Η Ελλάδα δεν έχει βελτιώσει τη θέση της στην κατάταξη των ευρωπαϊκών χωρών σε ό,τι αφορά τη φιλικότητα του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, παρά τις προσπάθειες που υποτίθεται ότι αναλήφθηκαν στη διάρκεια της περιόδου εφαρμογής των Μνημονίων.
      Συγκεκριμένα βρίσκεται στην 26η θέση σύμφωνα με την έρευνα που έκανε το World Bank-Ease of doing business Index 2015. Να σημειωθεί ότι όσο πιο χαμηλά βρίσκεται μια χώρα, τόσο πιο εχθρικό το περιβάλλον για την επιχειρηματικότητα.
       
      ΧΩΡΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
       
      1. Δανία 3
       
      2. Ην. Βασίλειο 6
       
      3. Σουηδία 8
       
      4. Φινλανδία 10
       
      5. Γερμανία 15
       
      6. Εσθονία 16
       
      7. Ιρλανδία 17
       
      8. Λιθουανία 20
       
      9. Αυστρία 21
       
      10. Λετονία 22
       
      11. Πορτογαλία 23
       
      12. Πολωνία 25
       
      13. Γαλλία 27
       
      14. Ολλανδία 28
       
      15. Σλοβακία 29
       
      16. Σλοβενία 29
       
      17. Ισπανία 33
       
      18. Τσεχία 36
       
      19. Ρουμανία 37
       
      20. Βουλγαρία 38
       
      21. Κροατία 40
       
      22. Ουγγαρία 42
       
      23. Βέλγιο 43
       
      24. Ιταλία 45
       
      25. Κύπρος 47
       
      26. Ελλάδα 60
       
      27. Λουξεμβούργο 61
      28. Μάλτα 80
       
      (Πηγή: World Bank-Ease of doing business Index 2015)
       
      Πίνακας: Κατάταξη Παγκόσμιας Τράπεζας ως προς τη Φιλικότητα προς τις Επιχειρήσεις, Χώρες της ΕΕ, 2015
       
      Πηγή: http://www.dealnews.gr/roi/item/168006-%CE%95%CF%87%CE%B8%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%BD#.VtiKI_mLTDc
    2. Περιβάλλον

      Engineer

      Το πρόγραμμα-ναυαρχίδα για τη βιοποικιλότητα της ΕΕ, Natura 2000, χρειάζεται περισσότερη χρηματοδότηση και καλύτερη διαχείριση, το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Δικαστήριο προειδοποίησε χτες (21 Φεβρουαρίου).
       
      Το Δικαστήριο, το οποίο ελέγχει τις δαπάνες της ΕΕ, επέκρινε επίσης τις Οδηγίες για τα Πτηνά και τα Ενδιαιτήματα, γνωστές ως Οδηγίες για τη Φύση, επειδή δεν έχουν εφαρμοστεί πλήρως. Τον περασμένο Δεκέμβριο, σε μια νίκη για τους οικολόγους, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε ότι οι Οδηγίες για τη Φύση ήταν κατάλληλες για τον σκοπό τους και δεν θα πρέπει να ανασκευαστούν.
       
      Οι Οδηγίες θα μπορούσαν να έχουν αποδυναμωθεί, επειδή η Κομισιόν θέλει να γίνει πιο «φιλική προς τις επιχειρήσεις», είπαν οι ακτιβιστές.
       
       
      Οι ακτιβιστές φοβούνται ότι η αποδυνάμωση αυτών των Οδηγιών θα ανατρέψει περιβαλλοντικά επιτεύγματα δεκαετιών στην ΕΕ. Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες δεν απαγορεύονται στις περιοχές του δικτύου Natura 2000, αλλά τα κράτη μέλη οφείλουν να εξασφαλίζουν την προστασία τους.
       
      Οι χώρες της ΕΕ υποχρεούνται επίσης να λάβουν εκείνα τα αναγκαία μέτρα ώστε να διατηρήσουν τον αριθμό των προστατευόμενων ειδών.
       
       
      Επειδή η απώλεια της βιοποικιλότητας είναι μία από τις κύριες περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ένωση, αποτελεί σημαντικό στοιχείο της στρατηγικής της ΕΕ για το 2020 είναι η βελτίωση της κατάστασης των οικοτόπων και των ειδών, αναφέρει η έκθεση. 24 από τις περιοχές αυτές στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Πολωνία και τη Ρουμανία αποτέλεσαν αντικείμενο ελέγχου από τους Ελεγκτές οι οποίοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι περιοχές του δικτύου Natura 2000 δεν διαχειριζόντουσαν σωστά και ότι τα απαραίτητα μέτρα προστασίας συνήθως καθυστερούσαν ή δεν ήταν καθορισμένα επαρκώς.
       
      Επιπλέον, το Δικαστήριο ανέφερε ότι τα κονδύλια της ΕΕ δεν κατανεμηθήκαν αρκετά καλά για την υποστήριξη και διαχείριση του δικτύου. «Η δημιουργία του δικτύου Natura 2000 ήταν μια μακρά διαδικασία. Για την επίτευξη επαρκούς προστασίας της βιοποικιλότητας σε όλες τις περιοχές του δικτύου Natura 2000, τα κράτη μέλη πρέπει να εφαρμόσουν τα κατάλληλα μέτρα προστασίας και να εξασφαλίσουν επαρκή χρηματοδότηση με την εκπόνηση ενός συστήματος δεικτών για τη μέτρηση των αποτελεσμάτων», δήλωσε ο Νικόλαος Μηλιώνης, ένα μέλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
       
       
      Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δήλωσε ότι σχεδιάζει να υιοθετήσει ένα σχέδιο δράσης για τη βελτίωση της εφαρμογής των Οδηγιών για τη Φύση σε 2017. «Οι αρχές των κρατών μελών είναι ελεύθερες να αποφασίσουν τον τρόπο με τον οποίο το δίκτυό τους Natura 2000 διαχειρίζεται και χρηματοδοτείται», δήλωσε η Επιτροπή, απατώντας στην εν λόγω έκθεση.
       
      Πηγή: http://www.euractiv.gr/section/periballon/news/i-perioches-natura-2000-apetoun-perissoteri-chrimatodotisi-symfona-me-nea-ekthesi/
    3. Περιβάλλον

      Engineer

      Τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που διαπράττονται στην Κίνα στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης και της ανόδου του βιοτικού επιπέδου είναι γνωστά σε όλους.
       
      Μια φωτογραφία από το Πεκίνο θα πείσει και τους πιο δύσπιστους ότι κάτι δεν πάει καλά στην πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου.
       
      Τα τοξικά νέφη και η κάθε είδους ρύπανση αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας σε βαθμό που έχουν υψωθεί φωνές διαμαρτυρίας κατά του πανίσχυρου νεοκομμουνιστικού καθεστώτος.
       
      Ωστόσο, η κυβέρνηση της Κίνας κατά καιρούς προωθεί φιλόδοξα σχέδια βελτίωσης των περιβαλλοντικών συνθηκών.
       
      —Το Μεγάλο Τείχος των Δέντρων
       
      Από το 1978 η Κίνα φυτεύει ένα «μεγάλο τείχος δέντρων» για να εμποδίσει την άμμο που μεταφέρουν αμμοθύελλες από την έρημο Γκόμπι στα μεγάλα αστικά κέντρα, ακόμα και το Πεκίνο.
       
      Το Τριπλό Βόρειο Δασικό Καταφύγιο είναι ένα πρόγραμμα μαζικής φύτευσης δέντρων περισσότερο γνωστό και ως «Μεγάλο Πράσινο Τείχος» το οποίο προβλέπει τη δημιουργία μιας σειράς δασικών ζωνών ώστε να ανασχεθεί η επέκταση της Ερήμου Γκόμπι.
       
      Κάθε άνοιξη την Κίνα σαρώνουν καταστροφικές αμμοθύελλες που μεταφέρουν άμμο από την έρημο Γκόμπι προς το νότο.
       
      Καθώς η έρημος επεκτείνεται εξαιτίας της αποψίλωσης των δασών που παραχωρούν τη θέση τους σε γεωργικές καλλιέργειες, βοσκοτόπια και ορυχεία, η κατάσταση διαρκώς επιδεινώνεται σε όλο το εύρος του κινεζικού βορρά.
       
      Σύμφωνα με το πρόγραμμα, ως το 2050 θα έχουν φυτευτεί λωρίδες δάσους και άλλης βλάστησης με 100 δισεκατομμύρια φυτά σε μήκος 4.500 χιλιομέτρων που θα καλύψουν το 10% της κινεζικής επιφάνειας με πράσινο.
       
      Μεταξύ άλλων το κράτος δίνει οικονομικά κίνητρα σε αγρότες για να φυτεύουν δέντρα και θαμνώδη φυτά, ενώ την τελευταία δεκαετία ακολουθείται η οδός της σποράς από αέρος.
       
      Οι έρημοι Γκόμπι και Τακλαμακάν στα βορειοδυτικά της Κίνας φέρνουν συχνά αμμοθύελλες προς τα δυτικά, καλύπτοντας την πρωτεύουσα της χώρας με ένα σύννεφο άμμου.
       
      Η έρημος Γκόμπι είναι η πέμπτη μεγαλύτερη στον πλανήτη.
       
      —Κριτικές
       
      Δεν λείπουν βέβαια και αυτοί που αμφισβητούν το φιλόδοξο έργο. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι τα δέντρα απορροφούν τεράστιους όγκους νερού από τον υδροφόρο ορίζοντα, διαβρώνοντας το έδαφος και δυσχεραίνοντας την πρόσβαση σε πόσιμο νερό.
       
      Ο Χονγκ Τζιανγκ από το πανεπιστήμιο της Χαβάης στη Μανόα δήλωσε στο New Scientist ότι «αντί να ελέγξουμε τη φύση πρέπει να την ακολουθήσουμε». Η φύτευση δέντρων στην έρημο Γκόμπι μπορεί να μην πετύχει καθώς παραμένει άγνωστος ο ρυθμός θνησιμότητας των φυτών, ένα ενδεχόμενο που μπορεί να οδηγήσει σε διαρκείς επιχειρήσεις μαζικής φύτευσης.
       
      Άλλοι τέλος υποστηρίζουν ότι θα απαιτηθούν αιώνες μέχρι να ανασχεθεί η επέκταση της ερήμου προς τον νότο.
       
      —Η νέα μελέτη
       
      Στους επικριτές απαντούν ερευνητές της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών με επικεφαλής τον Δρ Μινγκχόνγκ Ταν που υποστηρίζουν ότι τα μέτρα αποδίδουν καρπούς.
       
      Η βλάστηση, λένε, έχει μειώσει δραματικά τόσο την ένταση όσο και τη συχνότητα των αμμοθυελλών.
       
      —Πράσινα τείχη σε άλλες περιοχές
       
      Το πράσινο τείχος της Κίνας δεν είναι κάτι καινούργιο ως ιδέα. Στις ΗΠΑ το 1934, ο πρόεδρος Ρούσβελτ εγκαινίασε ένα μεγάλο πρόγραμμα προστασίας των Μεγάλων Πεδιάδων ως μέτρο αντιμετώπισης των ισχυρών αμμοθυελλών που πνέουν στις κεντρικές Πολιτείες των ΗΠΑ.
       
      Μέχρι το 1942 είχαν φυτευτεί 220 εκατομμύρια δέντρα σε μια έκταση 19.900 χιλιομέτρων από το ποτάμι Μπράζος του Τέξας ως τον Καναδά.
       
      Το σχέδιο στέφθηκε με επιτυχία αν και η έλλειψη συντήρησης μπορεί να επιτρέψει την επανεμφάνιση του φαινομένου.
       
      Στην Αφρική, το Παναφρικανικό Μεγάλο Πράσινο Τείχος είναι ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που προβλέπει τη φύτευση ανθεκτικών δέντρων σε ξηρές περιοχές της Αφρικής από τη Σενεγάλη στην ακτή του Ατλαντικού ως το Τζιμπουτί στην ανατολική ακτή της Μαύρης Ηπείρου, στον Κόλπο του Άντεν.
       
      Πηγή: http://www.econews.gr/2015/11/04/prasino-teixos-kina-126531/
    4. Περιβάλλον

      akius

      Οι Ελληνες αγκαλιάζουν την ανακύκλωση και ψηφίζουν οικουμενικά «ΝΑΙ». Το 96% των πολιτών θεωρεί την ανακύκλωση σημαντική (το 69% πολύ σημαντική), το 73% απαντά πως η ανακύκλωση έχει μεγάλη προτεραιότητα στην καθημερινότητά του, ενώ το 88% δηλώνει πως πραγματοποιείται ανακύκλωση στο νοικοκυριό του. Τα ευρήματα προέρχονται από έρευνα για την ανακύκλωση συσκευασιών, που πραγματοποίησε η εταιρεία ALCO για λογαριασμό της Ελληνικής Εταιρείας Αξιοποίησης Ανακύκλωσης (ΕΕΑΑ) και που παρουσιάζει κατ’ αποκλειστικότητα η «Κ». Τα αποτελέσματα, όσο κι αν επηρεάζονται από την τάση «πολιτικά ορθών» απαντήσεων, αποκαλύπτουν πως οι πολίτες στέκονται πλέον πολύ θετικά προς την ανακύκλωση, θεωρώντας την κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Η ιδιαίτερα ευμενής στάση των πολιτών απέναντι στην ανακύκλωση ανεβάζει τον πήχυ ευθυνών όλων των αρμοδίων, οι οποίοι δεν μπορούν πλέον να καλύπτονται πίσω από την άποψη πως οι Ελληνες δεν κάνουν ανακύκλωση…
       
      Εξίσου εντυπωσιακά καταγράφεται στην έρευνα της ALCO η αναγνώριση και αποδοχή του μπλε κάδου. Το 94% γνωρίζει πως η ανακύκλωση συσκευασιών γίνεται στον μπλε κάδο, το 76% δηλώνει πως έχει μπλε κάδο «το πολύ στα 100 μέτρα» από το σπίτι του, ενώ το 57% δηλώνει ικανοποιημένο από το σύστημα των μπλε κάδων. «Ο μπλε κάδος έχει ριζώσει, είναι αναγνωρίσιμος πια», λέει στην «Κ» ο κ. Γιάννης Ραζής, γενικός διευθυντής της Ελληνικής Εταιρείας Αξιοποίησης Ανακύκλωσης. «Είναι στοιχείο της καθημερινότητάς μας, εμφανίζεται ακόμα και σε ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές», συμπληρώνει. «Η θετική ανταπόκριση που καταγράφεται στην έρευνα της ALCO εκφράζεται στην πραγματικότητα, την βρίσκουμε μέσα στον μπλε κάδο.
       
      Γι’ αυτό έχουμε πιάσει τους στόχους της Ε.Ε. για ανακύκλωση του 60% των ποσοτήτων συσκευασίας που μπαίνουν στην αγορά. Υπάρχει μια υστέρηση στο γυαλί, για την οποία έχουμε λάβει ειδικά μέτρα με την τοποθέτηση του μπλε κώδωνα, για τη συλλογή ειδικά μπουκαλιών κι άλλων γυάλινων υλικών», σημειώνει ο κ. Ραζής.
      Ποια είναι τα πιο σοβαρά εμπόδια για να διευρυνθεί η ανακύκλωση; Σύμφωνα με την έρευνα, το 52% απαντά η ενημέρωση των πολιτών, το 31% η διεύρυνση του δικτύου μπλε κάδων και το 16% η συχνότερη συλλογή. Ο κ. Ραζής αναγνωρίζει πως αυτά αποτελούν προβλήματα, παρουσιάζει τις πρωτοβουλίες της ΕΕΑΑ, υπογραμμίζοντας όμως πως οι λύσεις πρέπει να δοθούν από την κοινή προσπάθεια πολιτείας, δήμων, ΕΕΑΑ και πολιτών.
       
      Οσον αφορά την ενημέρωση είναι φανερό πως έγινε περικοπή δαπανών, καθώς η κρίση οδήγησε σε μείωση κονδυλίων. Τα έσοδα της ΕΕΑΑ προέρχονται ως ποσοστό από τις πωλήσεις των προϊόντων που φέρουν συσκευασία. Η μείωση της κατανάλωσης οδήγησε σε λιγότερα έσοδα. «Παρ’ όλα αυτά θα κινηθούμε με μεγαλύτερη ένταση στον τομέα της ενημέρωσης, εστιάζοντας κυρίως σε παιδιά και σχολεία».
       
      Οσον αφορά τον στόχο διεύρυνσης του δικτύου, σήμερα ο μπλε κάδος καλύπτει το 87-88% του πληθυσμού της Ελλάδας, με 140.000 κάδους, 420 ειδικά απορριμματοφόρα και 30 Κέντρα Διαλογής. «Στόχος μας είναι να πάμε στο 100%. Είναι θετικό πως στην έρευνα καταγράφεται, μεταξύ όσων δεν ανακυκλώνουν, η άποψη πως εάν έχω κάδο κοντά θα ξεκινήσω ανακύκλωση. Θα πυκνώσουμε όπου μπορούμε το δίκτυο, αντικαθιστούμε τους χαλασμένους, αλλά σκεφτόμαστε να δοκιμάσουμε κι άλλες λύσεις ενισχυτικά, όπως η ειδική σακούλα ανακύκλωσης, την οποία δεν συνδέουμε με κάποιου είδους πληρωμή», λέει ο κ. Ραζής. Πάντως, η κρίση δεν άφησε αλώβητη ούτε την ανακύκλωση. Από το 2008 - 2013 τα απόβλητα συσκευασιών έχουν μειωθεί κατά 33%, ως ευθύ αποτέλεσμα της μείωσης στην κατανάλωση. Αυτό είχε σαφείς επιπτώσεις στη μείωση των ποσοτήτων που ανακυκλώνονται. Ενώ το 2010 είχαν ανακυκλωθεί 195 τόνοι υλικών συσκευασιών, το 2013 η ποσότητα έπεσε στους 173 τόνους, παρότι οι μπλε κάδοι έφτασαν κοντά σε επιπλέον 1,3 εκατ. κατοίκους. Το 2014 εμφανίζεται μια τάση σταθεροποίησης των ποσοτήτων ανακύκλωσης.
       
      Σειρά έχει η κομποστοποίηση
       
      Βασικό πρόβλημα αναδεικνύεται η ρίψη μέσα στους μπλε κάδους κοινών σκουπιδιών. Το 56% των πολιτών απάντησε στην έρευνα της ALCO πως συνήθως βρίσκει σκουπίδια στους μπλε κάδους (λίγα 32%, πολλά 24%), ενώ το 35% απάντησε πως δεν βρίσκει. Το 1/3 περίπου των ποσοτήτων που πηγαίνουν από τους μπλε κάδους στα Κέντρα Διαλογής είναι κοινά σκουπίδια, «υπόλειμμα», στη γλώσσα των ειδικών της ανακύκλωσης. «Τα τελευταία χρόνια ο κατά κεφαλήν δείκτης υπολείμματος είναι σταθερός. Ωστόσο έχει ανέλθει το ποσοστό κι αυτό είναι αποτέλεσμα και της αφαίρεσης υλικών μέσα από τους κάδους, από τους γυρολόγους, φαινόμενο που είναι πολύ έντονο σε Αττική και Θεσσαλονίκη», λέει ο κ. Γιάννης Ραζής, γεν. διευθυντής της ΕΕΑΑ. Ως απάντηση στο πρόβλημα της ρίψης άχρηστων υλικών, ο κ. Ραζής υπογραμμίζει την ανάγκη περαιτέρω ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του πληθυσμού, καθώς άλλες λύσεις (π.χ. κλειδωμένοι κάδοι με σχισμή), δημιουργούν άλλα προβλήματα.
       
      Το 57% όσων ανακυκλώνουν απαντά στην έρευνα πως δεν θεωρεί ότι υπάρχει ανάγκη να τοποθετηθούν ξεχωριστοί κάδοι, όπως για παράδειγμα για τη συλλογή χαρτιού. «Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και συγκεκριμένοι. Να δούμε κάθε πρόταση τι σημαίνει από πλευράς χώρου, χρόνου, κόστους και τι θα ωφελήσει. Σήμερα το χαρτί πετυχαίνει τον στόχο ανακύκλωσης μέσα από τους μπλε κάδους. Το 35% του ανακυκλώσιμου υλικού είναι χαρτί εντύπων. Ενας δεύτερος κάδος θα καταλάβει μια θέση στάθμευσης. Παρ’ όλα αυτά εμείς δεν αποκλείουμε τίποτα, να το δοκιμάσουμε πιλοτικά και να το εκτιμήσουμε».
       

      Ο κ. Ραζής είναι σαφής όταν τον ρωτάμε για τη θέση της ανακύκλωσης στο συνολικό σχέδιο διαχείρισης των απορριμμάτων. «Το μέλλον ανήκει στην ανακύκλωση. Εχουμε ήδη διανύσει ένα δρόμο, αποδείξαμε πως μπορούμε τεχνικά. Στο μέλλον οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ανακύκλωση θα είναι αυξημένοι και το ερώτημα θα είναι πώς θα τους πιάσουμε», τονίζει. «Εάν αφαιρεθεί το πλαστικό και γενικά το υλικό της ανακύκλωσης συσκευασιών, που είναι η δική μας δουλειά, τι μένει; Τα οργανικά απορρίμματα, τα οποία είναι κατάλληλα για κομποστοποίηση. Γι’ αυτό, μαζί με τον μπλε κάδο μπορεί να αναπτυχθεί ο καφέ κάδος της κομποστοποίησης», συμπληρώνει.
       
      Η Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης και Ανακύκλωσης έχει καταθέσει ένα εξαετές (2015-2020) επενδυτικό και λειτουργικό σχέδιο με προϋπολογισμό 200 εκατομμυρίων ευρώ.
       
      Πηγή: http://www.kathimerini.gr/796793/article/epikairothta/ellada/h-anakyklwsh-egine-tropos-zwhs Η ανακύκλωση έγινε τρόπος ζωής ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
    5. Περιβάλλον

      Engineer

      Η διεθνής ευρωπαϊκή εμπειρία στη διαχείριση των περιοχών Natura 2000 μπορεί να συμβάλει για να λυθούν τα προβλήματα της Ελλάδας. Η μελέτη της διαΝΕΟσις που θα ήταν χρήσιμη στο δημόσιο διάλογο για το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ που είναι στη Βουλή.
      Την ώρα που στη Βουλή συζητείται το περιβαλλοντικό πολυνομοσχέδιο, μέρος του οποίου αφορά το σύστημα διοίκησης των προστατευόμενων περιοχών, απουσιάζει από το διάλογο μια σχετικά πρόσφατη και αναλυτική μελέτη της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ ακριβώς για αυτό το θέμα.
      Η μελέτη εκείνη, του 2017, είναι χρήσιμη και σήμερα, διότι παρέχει με εύληπτο τρόπο πολλά από όσα θα έπρεπε να συζητούνται στη Βουλή και στην κοινωνία ενόψει του νομοσχεδίου.
      Αλλά δυστυχώς, τόσο το πολιτικό σύστημα όσο και οι ασχολούμενες με το θέμα ΜΚΟ, δείχνουν έναν περίεργο αυτισμό, προβάλλοντας ο καθένας μόνον όσα τον απασχολούν αυτή τη στιγμή, χωρίς να θέτει τα ευρύτερα ζητήματα (όπως αναδείξαμε και σε ειδικό θέμα για τις περιβαλλοντικές ΜΚΟ) και μόνο από την πλευρά του μέγιστου οφέλους του καθενός με βάση το κοινό του. Πρακτική που είναι αναμενόμενη για τα πολιτικά κόμματα αλλά που ελπίζαμε ότι δεν θα χαρακτηρίσει τον κοινοβουλευτικό διάλογο και σίγουρα όχι τους φορείς που ασχολούνται με την προστασία του περιβάλλοντος. Δυστυχώς διαψευστήκαμε.
      Προκειμένου λοιπόν να μην αποκρύβονται από τη δημόσια συζήτηση αυτά τα θέματα, το economix.gr εντρύφησε στη μελέτη και φέρνει στη δημοσιότητα και πάλι ορισμένα από τα στοιχεία που περιλαμβάνει που δεν έχουν τύχει ευρείας δημοσιότητας. Αλλά μπορούν να βοηθήσουν πολύ τους πολίτες και τους αναγνώστες μας να καταλάβουν τί κρύβεται πίσω από τις τοποθετήσεις όσων μιλούν για το ζήτημα των περιοχών natura 2000 και το πως γίνεται η διαχείριση και διακυβέρνησή τους. Διότι, εν τέλει, τίποτε δεν είναι ουδέτερο…
      Καθώς στόχος της έρευνας της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ ήταν να προταθεί ένα μοντέλο που να λύνει τα πολύχρονα προβλήματα διοίκησης και βιωσιμότητας στις εκτάσεις των περιοχών natura, οι ερευνητές προσπάθησαν να καταγράψουν την εμπειρία από άλλες χώρες και να τη συγκρίνουν με τη κατάσταση στη χώρα μας. Τα στοιχεία που παρουσιάζονται έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της συζήτησης που γίνεται στη Βουλή για ένα νομοσχέδιο που αλλάζει ακριβώς τη διαχείριση, διοίκηση και διακυβέρνηση των περιοχών αυτών, καθώς δίνουν το πλαίσιο των πολιτικών που ακολουθούνται από κάποιες χώρες στην Ευρώπη.
      Το μοντέλο διακυβέρνησης και διοίκησης προστατευόμενων περιοχών
      Καταρχήν η μελέτη (την οποία μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη εδώ), ερευνώντας τη σχετική διεθνή βιβλιογραφία και δημοσιευμένες επιστημονικές μελέτες (τις οποίες μπορείτε να βρείτε ανατρέχοντας στη βιβλιογραφία της μελέτης), αναλύει ότι παγκοσμίως αναγνωρίζονται τέσσερις βασικοί τύποι διακυβέρνησης των προστατευόμενων περιοχών. Στους δύο πρώτους τύπους, Α και Β, τις προστατευόμενες περιοχές τις οριοθετούν και τις διαχειρίζονται υπηρεσίες του κράτους, συνήθως σε συνεργασία με άλλους φορείς. Οι δύο επόμενοι τύποι, Γ και Δ, συνήθως αναφέρονται ως «εθελοντικές προστατευόμενες περιοχές» (voluntary protected areas) και εν δυνάμει μπορούν να λειτουργούν ανεξάρτητα από την κυβερνητική αναγνώριση και υποστήριξη.
      Πίνακας 6. Οι βασικοί τύποι διακυβέρνησης προστατευόμενων περιοχών
      Τύπος Διακυβέρνησης Χαρακτηριστικά τύπου διακυβέρνησης Τύπος Α Διακυβέρνηση από κρατικές υπηρεσίες και φορείς
      Υπουργεία ή κυβερνητικές υπηρεσίες Περιφερειακές κρατικές υπηρεσίες Κατ’ εξουσιοδότηση της κυβέρνησης διαχείριση (π.χ. σε δήμο ή ΜΚΟ) Τύπος Β Κοινή Διακυβέρνηση
      Διακρατική συνεργασία (συμφωνίες μεταξύ κρατών) Συνεργατική διακυβέρνηση (κρατικές υπηρεσίες, ερευνητικά ινστιτούτα, ΜΚΟ, εκπρόσωποι τοπικών κοινωνιών κ.α.) Τύπος Γ Ιδιωτική Διακυβέρνηση
      Οι προστατευόμενες περιοχές καθορίζονται και διοικούνται από: Ιδιοκτήτες γης Μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς (π.χ. εκπαιδευτικά ιδρύματα, ΜΚΟ) Κερδοσκοπικούς οργανισμούς (π.χ. συνεταιρισμούς) Τύπος Δ Διακυβέρνηση από ιθαγενείς πληθυσμούς και τοπικές κοινωνίες
      Προσδιορισμός και διαχείριση προστατευόμενων περιοχών από ιθαγενείς πληθυσμούς Προσδιορισμός και διαχείριση προστατευόμενων περιοχών από τις τοπικές κοινωνίες.  
      Σε παγκόσμιο επίπεδο και κυρίως στην Ευρώπη κυριαρχούν οι δύο πρώτοι τύποι διακυβέρνησης των προστατευόμενων περιοχών. Οι δύο τελευταίοι εφαρμόζονται κατά κανόνα σε μικρές κλίμακες χώρου. Ιδιαίτερα το μοντέλο της Κοινής Διακυβέρνησης είναι ευρέως εφαρμοσμένο από πολλές χώρες. Όλο και περισσότερες χώρες, «πειραματίζονται» με το συγκεκριμένο μοντέλο υιοθετώντας ειδικούς νόμους, πολιτικές και διαχειριστικά μέτρα για την αύξηση της αποτελεσματικότητας του. Στο πλαίσιο της κοινής διακυβέρνησης, θεσμικοί φορείς του κράτους μοιράζονται την αυθεντία και τις ευθύνες με άλλους, μη κρατικούς, παράγοντες. Η κοινή διακυβέρνηση δεν είναι μοναδική στην περίπτωση των προστατευόμενων περιοχών αλλά εμφανίζεται και σε άλλους τομείς. Για μεγάλο διάστημα η διακυβέρνηση (governance) και η διαχείριση (management) δεν αντιμετωπιζόταν ως διακριτές έννοιες, γι’ αυτό και συχνά η κοινή διακυβέρνηση αναφέρεται ως συνδιαχείριση, συνεργατική διαχείριση, κοινή διαχείριση, κ.ά. Η συνεργατική διακυβέρνηση είναι μια μορφή κοινής διακυβέρνησης, στην οποία η αυθεντία και η ευθύνη της λήψη των αποφάσεων ανήκουν σε ένα (κρατικό) φορέα, αλλά απαιτείται, είτε μέσω νόμων είτε μέσω πολιτικών, να ενημερώνει και να συμβουλεύεται τις ενδιαφερόμενες-εμπλεκόμενες ομάδες (stakeholders), κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού ή και εφαρμογής των δράσεων. Για παράδειγμα, η συμμετοχή μπορεί να εξασφαλιστεί μέσω της απόδοσης σε αντιπροσωπευτικές ομάδες εργασίας της ευθύνης ανάπτυξης τεχνικών προτάσεων για τη ρύθμιση των προστατευόμενων περιοχών, που υποβάλλεται στον αρμόδιο φορέα για αξιολόγηση και έγκριση. Σε αυτή την περίπτωση, το συμβουλευτικό σώμα που αναπτύσσει την τεχνική πρόταση, έχει σημαντική επίδραση στις αποφάσεις που λαμβάνονται.
      Στην πλήρη διάσταση της κοινής διακυβέρνησης, οι εκπρόσωποι διαφορετικών φορέων, ομάδων συμφερόντων και ομάδων πολιτών, συμμετέχουν σε σώμα διακυβέρνησης, το οποίο κατέχει την αυθεντία και τη δυνατότητα να παίρνει αποφάσεις. Σε αυτή την περίπτωση τα μέλη που συμμετέχουν είναι κρίσιμο να χαρακτηρίζονται από αξιοπιστία, επικοινωνώντας συχνά και αποτελεσματικά με τους φορείς και τις ομάδες που εκπροσωπούν.
      Έτσι λοιπόν προκύπτει ότι η κοινή διακυβέρνηση συνήθως συμπεριλαμβάνει ένα ή περισσότερα σώματα αποφάσεων και σημαντικό αριθμό συμμετεχόντων. Τα σώματα αυτά μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις, να λειτουργούν συμβουλευτικά ή να έχουν εκτελεστικό χαρακτήρα. Οι κανόνες λειτουργίας και ο ρόλος κάθε μέλους θα πρέπει να είναι ξεκάθαρα ορισμένοι, παρ’ όλο που στην πορεία του χρόνου δύναται να μεταβάλλονται. Με δεδομένο ότι οι περισσότερες καθορισμένες προστατευόμενες περιοχές έχουν προσδιοριστεί από κυβερνήσεις, η διακυβέρνηση των περιοχών αυτών αναπόφευκτα εμπεριέχει εκπροσώπους της κυβέρνησης.
      Εν κατακλείδι, αναφέρει η μελέτη της διαΝΕΟσις, η πραγματική κοινή διακυβέρνηση έχει τρία βασικά συστατικά στοιχεία, α) μια διαδικασία διαβούλευσης, β) μια συμφωνία συνδιαχείρισης (π.χ. μια συμφωνία που περιγράφει τον ρόλο, τις αρμοδιότητες και την συνεισφορά κάθε μέρους και γ) ένα πολυσυμμετοχικό όργανο διακυβέρνησης.
      Μετά τη θεωρητική τεκμηρίωση για τον τρόπο διακυβέρνησης (governance) και διαχείρισης (management) των προστευόμενων περιοχών παγκοσμίων, η ερευνητική ομάδα της διαΝΕΟσις προχωρά σε πιο συγκεκριμένη ανάλυση με παραδείγματα από τον ευρωπαϊκό χώρο.
      Τα παραδείγματα από την Ευρώπη 
      Μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. υπάρχει μεγάλη ποικιλία αναφορικά με τις διοικητικές δομές που χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών. Ωστόσο  η Ελλάδα αποτελεί μια από τις εξαιρέσεις εξαιτίας της ανυπαρξίας ενός ολοκληρωμένου και κοινού Σχεδίου Διαχείρισης για όλες τις προστατευόμενες περιοχές και τους ΦοΔΠΠ.  
      Πιο συγκεκριμένα, κάποια κράτη-μέλη βασίζονται σε δομές αντίστοιχες με της Ελλάδας (π.χ. Ιταλία, Ισπανία, Κροατία). Άλλα προχωρούν στη νομική θεσμοθέτηση των μέτρων, που τα καθιστά νομικά δεσμευτικά και υποχρεωτικά για όλους όσοι εμπλέκονται στην εφαρμογή των διαφόρων δράσεων και δραστηριοτήτων στην περιοχή. Κάποια άλλα περιορίζονται σε τεχνικές πληροφορίες και δεδομένα τα οποία πρέπει ή μπορεί να λαμβάνονται υπόψη στο σχεδιασμό άλλων δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στην περιοχή.
      Στη μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων πάντως, το οργανωτικό σχήμα που αναλαμβάνει την εφαρμογή του διαχειριστικού σχεδίου περιλαμβάνει, με κυρίαρχο ρόλο, τις κεντρικές κρατικές δομές (υπουργεία) σε συνεργασία με αποκεντρωμένες κρατικές υπηρεσίες και δομές της τοπικής αυτοδιοίκησης.
      Στη Φιλανδία, το 80% των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 ανήκουν στην ιδιοκτησία του κράτους και η διαχείρισή τους γίνεται από τον οργανισμό National Heritage Service of Metsähallitus, ο οποίος εποπτεύεται από το υπουργείο Γεωργίας και Δασών και έχει ένα διττό ρόλο αφού ένα αυτοτελές τμήμα του λειτουργεί αμιγώς επιχειρηματικά (με ετήσια κέρδη άνω των 100 εκατ. € ετησίως) και ένα άλλο τμήμα του λειτουργεί παρέχοντας υπηρεσίες δημόσιας διοίκησης (οι οποίες καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό). Η δημιουργία διαχειριστικού σχεδίου (από το National Heritage Service of Metsähallitus)  είναι υποχρεωτική μόνο για τις περιοχές που χαρακτηρίζονται ως εθνικά πάρκα και ζώνες άγριας φύσης. Για τις υπόλοιπες περιοχές τα διαχειριστικά σχέδια ενσωματώνονται στα υφιστάμενα διαχειριστικά σχέδια της κάθε περιοχής.
      Στη Δανία, εκπονείται ένα σχέδιο διαχείρισης ανά περιοχή. Τα σχέδια εκπονούνται σε κεντρικό επίπεδο από την Υπηρεσία Φύσης του Υπουργείου Περιβάλλοντος και τίθενται στη διάθεση του κοινού. Κατόπιν, οι εμπλεκόμενες τοπικές αυτοδιοικήσεις εκπονούν με βάση το σχέδιο διαχείρισης ανά περιοχή, τοπικά σχέδια διαχείρισης. Ακολουθεί δημόσια διαβούλευση και επίσημη υιοθέτηση του σχεδίου διαχείρισης από το υπουργείο. Σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισης προβλέπεται συγκεκριμένη κατανομή αρμοδιοτήτων, υποχρεώσεων και ευθυνών για κάθε φορέα (υπουργεία, τοπική αυτοδιοίκηση, ιδιοκτήτες γης, κ.λπ.). Η ευθύνη της εποπτείας της εφαρμογής των σχεδίων και της διασφάλισης ότι όλα τα εμπλεκόμενα μέρη συμμορφώνονται με τις επιταγές των σχεδίων, ανατίθεται στο υπουργείο και στην τοπική αυτοδιοίκηση.
      Παρόμοιο σύστημα ακολουθείται και στο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Φλάνδρας του Βελγίου. Στην περίπτωση αυτή τα σχέδια διαχείρισης που τελικώς υιοθετούνται, εγκρίνονται από την κυβέρνηση και είναι δεσμευτικά για όλες τις αρχές, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών αρχών και των ιδιοκτητών.
      Αντίστοιχα στην Ολλανδία, τα 166 συνολικά διαχειριστικά σχέδια εκπονήθηκαν σε συνεργασία μεταξύ των 12 περιφερειών και τριών συναρμόδιων υπουργείων, τον επιτελικό δε ρόλο για την εφαρμογή κάθε σχεδίου αναλαμβάνει μια κεντρική ή περιφερειακή κυβερνητική υπηρεσία. Παράλληλα, ένα ανεξάρτητο συντονιστικό γραφείο, αναλαμβάνει θέματα συντονισμού μεταξύ των συναρμόδιων αρχών και φορέων.
      Στην Πορτογαλία, ο τρόπος διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών ενσωματώνεται σε εργαλεία χωροταξικού σχεδιασμού συμπεριλαμβανομένων εργαλείων σχεδιασμού της διαχείρισης των δασών, της γεωργίας και των ακτών. Στις περιοχές όπου η διατήρηση και προστασία εξαρτάται από τη διαχείριση των δασών και της γεωργίας, τα μέτρα διαχείρισης συμπεριλαμβάνονται στα Ολοκληρωμένα Προγράμματα Εδαφικής Παρέμβασης που εφαρμόζονται στο πλαίσιο του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης. Τα μέτρα εφαρμόζονται με τη συνεργασία του δασικού και του αγροτικού τομέα, ιδιαίτερα με τους ιδιοκτήτες γης, με σκοπό την επίτευξη του καθεστώτος διατήρησης για τα συγκεκριμένα προστατευόμενα είδη ή οικοτόπους. Αναφορικά με την παράκτια ζώνη, τα εργαλεία χωροταξικού σχεδιασμού περιλαμβάνουν τους στόχους διατήρησης και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν στη ζώνη θαλάσσιας προστασίας.
      Στη Λιθουανία, οι διατάξεις για τα διαχειριστικά σχέδια συνήθως ενσωματώνονται στα δασικά διαχειριστικά σχέδια, στα σχέδια αναδάσωσης και στα άλλα χωροταξικά σχέδια, εφόσον αυτά ετοιμάζονται μετά την έγκριση των διαχειριστικών σχεδίων για τις προστατευόμενες περιοχές του Δικτύου Natura 2000. Στην περίπτωση όμως που τα σχέδια χρήσεων γης έχουν ήδη εγκριθεί (πριν από τη σύνταξη των διαχειριστικών σχεδίων για τις προστατευόμενες περιοχές του Δικτύου Natura 2000), τότε υπάρχουν πρακτικές δυσκολίες στην ευθυγράμμισή τους με τις ανάγκες προστασίας.
      Στην Ιρλανδία, τα διαχειριστικά σχέδια ή/και οι στόχοι διατήρησης πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν καταρτίζονται γεωργο-περιβαλλοντικά προγράμματα σε γεωργικές εκτάσεις που βρίσκονται σε ΕΖΔ ή ΖΕΠ. Οι στόχοι διατήρησης για μια συγκεκριμένη περιοχή του δικτύου Natura 2000, πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη σε όλες τις «κατάλληλες αξιολογήσεις» (άρθρο 6.3 της σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας) των έργων και σχεδίων, συμπεριλαμβανομένων των αναπτυξιακών σχεδίων που καταρτίζουν οι τοπικές αρχές.
      Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα τομεακά σχέδια, τα οποία καταρτίζονται από διάφορες αρμόδιες αρχές, οφείλουν να σέβονται τις απαιτήσεις για την προστασία των περιοχών Natura 2000 που βρίσκονται στο γεωγραφικό πεδίο αναφοράς τους. Σε πολλές περιπτώσεις αυτό επιτυγχάνεται μέσω της αξιολόγησης των διαχειριστικών σχεδίων στη διαδικασία σύνταξης σχεδίων χρήσεων γης ή τομεακών σχεδίων. Περαιτέρω, στην πράξη γίνεται όλο και μεγαλύτερη προσπάθεια οι απαιτήσεις προστασίας των περιοχών Natura 2000 να λαμβάνονται υπόψη όσο το δυνατόν νωρίτερα στο σχεδιασμό των έργων και σχεδίων, έτσι ώστε να αποφεύγονται μελλοντικά προβλήματα σε επόμενα στάδια. Οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων στα σχεδιαζόμενα έργα και των Στρατηγικών Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων στα σχεδιαζόμενα σχέδια και προγράμματα δίνει επίσης την ευκαιρία να αντιμετωπίζονται τα ζητήματα προστασίας που σχετίζονται με τους στόχους διατήρησης των περιοχών Natura 2000 στα αρχικά στάδια σχεδιασμού.
      Στην Ουγγαρία, μόλις καταρτιστούν τα διαχειριστικά σχέδια, οι Διευθύνσεις των Εθνικών Πάρκων και οι περιβαλλοντικές αρχές προσπαθούν να εξασφαλίσουν την ενσωμάτωση των μέτρων που προβλέπονται από τα διαχειριστικά σχέδια στα αναπτυξιακά χωροταξικά σχέδια, τα σχέδια διαχείρισης των δασών, στα σχέδια διαχείρισης υδάτων κ.λπ. Τα μέτρα που προτείνονται στα διαχειριστικά σχέδια, αν και δεν είναι υποχρεωτικά, λαμβάνονται επίσης υπόψη στην «κατάλληλη αξιολόγηση» άλλων έργων και σχεδίων και στα συμβόλαια χρήσεων κρατικής γης που τελούν υπό τη διαχείριση των Διευθύνσεων των Εθνικών Πάρκων. Μερικές από τις προτάσεις/κατευθύνσεις των σχεδίων διαχείρισης περιοχών Natura 2000 είναι υποχρεωτικές, εάν αυτές οι προτάσεις/κατευθύνσεις ρυθμίζονται από άλλη νομοθεσία που σχετίζεται με τις χρήσεις γης (π.χ. για λιβάδια και διαχείριση των δασών).
      Στη Σλοβενία, ο σχεδιασμός της διαχείρισης των περιοχών Natura 2000 γίνεται μέσω των διαδικασιών κατάρτισης των τομεακών διαχειριστικών σχεδίων (δασικών, υδάτων, αλιείας, κυνήγι κ.λπ.). Για τον λόγο αυτό, το 2007 υιοθετήθηκε το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Natura 2000 στο οποίο αναφέρεται ρητά ότι η αλιεία, η δασοκομία, η γεωργία, η διαχείριση των υδάτων και το κυνήγι πρέπει να συμμορφώνονται με τους στόχους διατήρησης, τις κατευθύνσεις και τα μέτρα προστασίας του Επιχειρησιακού Προγράμματος για τις εν λόγω προστατευόμενες περιοχές. Προβλέπεται επίσης ρητά ότι το υπουργείο Έρευνας και Εκπαίδευσης και το υπουργείο Οικονομικών πρέπει να ενσωματώνουν τα μέτρα στον οικονομικό και επιχειρησιακό τους προγραμματισμό.
      Στη Γαλλία, είναι υποχρεωτική η σύνταξη διαχειριστικού σχεδίου (DOCument d’OBjectifs, DΟCOB) για κάθε προστατευόμενη περιοχή, το οποίο προβλέπει τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης. Τόσο η σύνταξη όσο και η εφαρμογή του σχεδίου ανήκει στην αρμοδιότητα της νομαρχίας και της τοπικής επιτροπής εργασίας (COmité de PILotage, COPIL) η οποία αποτελείται από τοπικούς παράγοντες και διάφορες ομάδες συμφερόντων και συντάσσει το διαχειριστικό σχέδιο το οποίο εγκρίνεται από τη νομαρχία. Ένας εκ των δύο (τοπικοί παράγοντες και ομάδες συμφερόντων), επί τη βάσει συμβολαίου που υπογράφει με τη νομαρχία, αναλαμβάνει τη συγγραφή του διαχειριστικού σχεδίου (43% των περιπτώσεων είναι ο τοπικός δήμος, 23% Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), 22% άλλες δημόσιες αρχές, 6% το κράτος και 6% εξωτερικοί εμπειρογνώμονες). Το έργο της COPIL και της νομαρχίας υποστηρίζεται από ομάδες εργασίας ειδικούς του κεντρικού κράτους και εξωτερικούς εμπειρογνώμονες στους οποίους μπορεί να ανατίθενται συγκεκριμένες εργασίες, αναλύσεις κ.λπ. Στη συνέχεια η εφαρμογή του διαχειριστικού σχεδίου ανατίθεται σε κάποιο άλλο πρόσωπο που προέρχεται από την τοπική κοινωνία.
      Στην Τσεχία δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχει διαχειριστικό σχέδιο για κάθε προστατευόμενη περιοχή (είναι υποχρεωτικά μόνο για ορισμένες κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών). Τα διαχειριστικά σχέδια, όπου συντάσσονται, είναι ευθύνη διαφορετικών κρατικών φορέων όπως της Υπηρεσίας Προστασίας της Φύσης και του Τοπίου, των τεσσάρων Εθνικών Πάρκων και των περιφερειακών αρχών που ετοιμάζουν διαχειριστικά σχέδια με τη βοήθεια ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων) και εξωτερικών μελετητών. Κατά κανόνα, δεν υπάρχει διακριτός φορέας υπεύθυνος για την εφαρμογή του διαχειριστικού σχεδίου. Όλες οι δημόσιες αρχές προστασίας της φύσης είναι υποχρεωμένες να το εφαρμόζουν.
      Στη Γερμανία η διαβούλευση των κρατικών υπηρεσιών που έχουν ως αρμοδιότητα τομείς του περιβάλλοντος (αγροτική παραγωγή, δάση, ύδατα, κ.ά.), ενδιαφερόμενες/εμπλεκόμενες ομάδες (stakeholders), μη κυβερνητικές οργανώσεις, κ.ά. πραγματοποιείται μέσω ενός συμβουλευτικού συμβουλίου.
      Τα κοινά χαρακτηριστικά από την ευρωπαϊκή εμπειρία
      Παρά την πλειάδα των προσεγγίσεων σε σχέση με τις διοικητικές δομές που έχουν επιλεγεί σε χώρες της Ευρώπης για τη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών, τρία είναι τα κοινά τους χαρακτηριστικά:
      α) Οι διοικητικές δομές είναι συμβατές με τη συνολική διοικητική διάρθρωση της χώρας. Η δημιουργία δομών που δεν αντιστοιχούν στη συνολική διοικητική αρχιτεκτονική της χώρας αποφεύγονται, μιας και δημιουργούνται ζητήματα επικάλυψης αρμοδιοτήτων και μειωμένης συνέργειας.
      β) Για κάθε προστατευόμενη περιοχή υπάρχει σχέδιο διαχείρισής της, η εφαρμογή και παρακολούθηση του οποίου είναι η βασική αρμοδιότητα του εκάστοτε φορέα/δομής διαχείρισης. Για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική εφαρμογή των μέτρων διατήρησης που προκύπτουν από τα διαχειριστικά σχέδια είναι απαραίτητο να εξασφαλίζεται η αποτελεσματική ενσωμάτωσή τους στις άλλες τομεακές πολιτικές και σχέδια (π.χ. στην πολιτική για το κυνήγι, την αλιεία, τα δάση, τη διαχείριση των υδάτων, τη γεωργία, τον χωροταξικό σχεδιασμό κ.λπ.). Αυτό πρακτικά μπορεί να γίνει με την υποχρεωτική επιβολή των μέτρων μέσω νομικά δεσμευτικών εργαλείων (θέσπιση μέσω νομοθετικής ή κανονιστικής διαδικασίας). Μπορεί όμως εξίσου να επιτευχθεί χρησιμοποιώντας διαδικασίες που εξασφαλίζουν καλό συντονισμό των σχετικών εμπλεκομένων τομεακών πολιτικών που επηρεάζονται από τις ανάγκες διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών.
      γ) Η αποτελεσματική διαμόρφωση και εφαρμογή των σχεδίων διαχείρισης απαιτεί συνεχή και αποτελεσματική κοινωνική διαβούλευση. Η κοινωνική διαβούλευση αποτελεί δομικό τμήμα της χρηστής διακυβέρνησης (good governance). Η χρηστή διακυβέρνηση επιτυγχάνεται με τη διαφάνεια, τη συµµετοχή, τη λογοδοσία, την αποτελεσματικότητα και τη συνοχή. Βέλτιστες πρακτικές στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. εξασφαλίζουν την ενεργή συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων/εμπλεκόμενων ομάδων (stakeholders) στη διαμόρφωση και κυρίως στην εφαρμογή των διαχειριστικών σχεδίων. Κάποια κράτη-μέλη βασίζονται σε (μόνιμες) επιτροπές συντονισμού (steering groups or committees) για τη διαμόρφωση των διαχειριστικών σχεδίων (π.χ. Γαλλία, Αυστρία, Βέλγιο Λουξεμβούργο, Λετονία κ.ά.). Οι επιτροπές αυτές συνήθως περιλαμβάνουν τις τοπικές αρχές και τους εκπροσώπους των τοπικών ιδιοκτητών, χρηστών και δραστηριοποιούμενων στις προστατευόμενες περιοχές. Επιπλέον, στις επιτροπές αυτές μπορούν να συμμετέχουν εκπρόσωποι επαγγελματικών ομάδων, φορείς που δραστηριοποιούνται στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, στη γεωργία, στη δασοκομία, στο κυνήγι, στην αλιεία, στον αθλητισμό και στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
      Η ανάγκη για αποτελεσματική διοίκηση των περιοχών natura
      Η μελέτη της διαΝΕΟσις, στο κεφάλαιο για τις καλές ευρωπαϊκές πρακτικές που συνδυάζουν αποτελεσματικά την προστασία και αναζωογόνηση των προστατευόμενων περιοχών με την οικονομική ανάπτυξη (ρεπορτάζ για το οποίο ακολουθεί), καταλήγει ότι «σε όλα τα παραπάνω παραδείγματα ο φορέας διοίκησης των προστατευόμενων περιοχών ήταν γνωστός με διακριτές αρμοδιότητες, ώστε να μπορεί να σχεδιάσει και να υλοποιήσει συγκεκριμένες δράσεις. Η απουσία λοιπόν σταθερού διοικητικού σχήματος για το σύνολο των περιοχών Natura 2000 της Ελλάδας μπορεί να θεωρηθεί ως η βασική τροχοπέδη σε οποιαδήποτε αναπτυξιακή δραστηριότητα».
      Λύνεται άραγε αυτό το κυρίαρχο πρόβλημα με την πρόταση της κυβέρνησης για τγη δημιουργία ενός κεντρικού φορέα διοίκησης με τοπικές αντένες; Μένει να αποδειχθεί. Πάντως το προηγούμενο μοντέλο των δεκάδων φορέων χωρίς ουσιαστικές και ξεκάθαρες αρμοδιότητες σίγουρα απέτυχε. Όμως η μελέτη της διαΝΕΟσις κατέληγε, το 2017, ενόψει της τότε αλλαγής του θεσμικού πλαισίου από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κατέληγε σε ένα διαφορετικό πλαίσιο.
      Συγκεκριμένα, με λίγα λόγια οι μελετητές της επιχτημονικής ομάδας κατέληγαν σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης και προστασίας των περιοχών αυτών και μεταξύ άλλων, πρότειναν:
      Τη δημιουργία 13 ΦοΔΠΠ στα αντίστοιχα γεωγραφικά όρια των περιφερειών της χώρας. Κάθε ΦοΔΠΠ να αναλαμβάνει την ευθύνη για το σύνολο των προστατευόμενων περιοχών στην περιφέρειά του. Οι ΦοΔΠΠ να διοικούνται από 11μελή διοικητικά συμβούλια που περιλαμβάνουν εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, περιβαλλοντικών οργανώσεων, του κεντρικού κράτους και αρμόδιους επιστήμονες. Εκτός από τον Πρόεδρο του Δ.Σ., κάθε ΦοΔΠΠ να έχει και διευθύνοντα σύμβουλο. Το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας να συντάξει κοινό, λεπτομερή εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας των ΦοΔΠΠ που να καλύπτει όλες τις διοικητικές δραστηριότητες όλων των φορέων. Η υπάρχουσα Επιτροπή «Φύση 2000» να ενεργεί ως Εθνική Επιτροπή Προστατευόμενων Περιοχών. Αφαίρεση των κατασκευαστικών και ελεγκτικών αρμοδιοτήτων από τους ΦοΔΠΠ. Οι ΦοΔΠΠ να αναζητήσουν νέες πηγές χρηματοδότησης από εμπορική δραστηριότητα, χορηγίες, ανεκμετάλλευτα ευρώ.
    6. Περιβάλλον

      Engineer

      Η εξόρυξη και ανάκτηση πετρελαίου είναι μια κοστοβόρα και υψηλής τεχνικής δυσκολίας διαδικασία. Με την άντληση πετρελαίου, ένα μίγμα με αναλογία έως και 10:1 νερού προς πετρέλαιο έρχεται στην επιφάνεια, από το οποίο το πετρέλαιο διαχωρίζεται με μια σειρά φυσικοχημικών διεργασιών. Όπως γίνεται αντιληπτό, κατά τη διαδικασία αυτή παράγονται σε ημερήσια βάση πολύ μεγάλοι όγκοι υγρού αποβλήτου, του επονομαζόμενου νερού παραγωγής (ΝΠ). Το ΝΠ είναι ένα απόβλητο ρυπασμένο με πετρελαϊκούς υδρογονάνθρακες, για το οποίο απαιτείται κατάλληλη επεξεργασία πριν τη διάθεσή του σε έναν τελικό αποδέκτη, κάτι που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες τεχνικές προκλήσεις λόγω των τοξικών και ανόργανων ρύπων σε αυτό. Στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου, το ΝΠ αντιπροσωπεύει ένα πολύ σημαντικό κόστος στην όλη εκμετάλλευση των αποθεμάτων πετρελαίου, η διαχείριση του οποίου επηρεάζει και το εκάστοτε κόστος παραγωγής πετρελαίου.
      Η παραδοσιακή και ευρέως εφαρμοζόμενη μέθοδος διαχείρισης του ΝΠ είναι η επανέγχυσή του μέσω βαθιών πηγαδιών στους υπόγειους ταμιευτήρες πετρελαίου για διάφορους λόγους (πχ για τη διατήρηση της πίεσης). Η διάθεση αυτή σε βάθη που μπορεί να ξεπερνούν και τα 2 χλμ απαιτεί τεράστια ποσά ενέργειας, ενώ ενέχει και τον κίνδυνο ρύπανσης του υδροφόρου ορίζοντα. Διάφορες χημικές/μηχανικές μέθοδοι έχουν εφαρμοστεί για την επεξεργασία του ΝΠ, οι οποίες όμως χαρακτηρίζονται από υψηλό κόστος λειτουργίας και συντήρησης και συχνές βλάβες. Συνεπώς, στη βιομηχανία παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου υπάρχει η ανάγκη για νέες αξιόπιστες, οικονομικές αλλά και περιβαλλοντικές τεχνολογίες ώστε να αντικαταστήσουν τη μηχανική επεξεργασία και την επανέγχυση μέσω βαθιών πηγαδιών.
      Τα τελευταία χρόνια, η πράσινη τεχνολογία των Τεχνητών Υγροβιότοπων (ΤΥ) εφαρμόζεται όλο και πιο συχνά για την επεξεργασία βιομηχανικών υγρών αποβλήτων, ως συνέχεια της αποδεδειγμένα υψηλής τους ικανότητας επεξεργασίας οικιακών και αστικών υγρών αποβλήτων. Η βιομηχανία πετρελαίου είναι ένας τομέας όπου η τεχνολογία των ΤΥ αναπτύσσεται σταδιακά, καθώς μπορεί να προσφέρει μια αποτελεσματική, οικονομική και οικολογική λύση στο πρόβλημα διαχείρισης του ΝΠ.
      Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα εφαρμογής των ΤΥ σε μεγάλη κλίμακα παγκοσμίως βρίσκεται στα νότια της αραβικής χερσονήσου στην περιοχή των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της ερήμου του Ομάν, όπου κατασκευάστηκε και λειτουργεί από τη γερμανική εταιρεία Bauer μια από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις ΤΥ στον κόσμο για την επεξεργασία ΝΠ. Η θερμοκρασία στην περιοχή αυτή της ερήμου μπορεί να ξεπεράσει το καλοκαίρι τους 50˚C κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ τον χειμώνα μπορεί να πέσει και στους 5-6˚C τις νυχτερινές ώρες. Η πρώτη φάση αυτού του συστήματος ξεκίνησε το 2010 με την επεξεργασία 45.000 m³/ημέρα. Το 2015 η χωρητικότητα αυξήθηκε στα 115.000 m³/ημέρα (ή περίπου 700.000 βαρέλια/ημέρα), ενώ εντός του 2019 ολοκληρωνεται πλέον και η τρίτη φάση, που θα αυξήσει την χωρητικότητα στα 175.000 m³/ημέρα. Το τωρινό σύστημα ΤΥ καταλαμβάνει 3,6 εκατ. στρέμματα, έκταση ισοδύναμη με 640 γήπεδα ποδοσφαίρου, ενώ επιπλέον 1,2 εκατ. θα προστεθούν μέχρι το καλοκαίρι του 2019. Ο ΤΥ είναι φυτεμένος με 5 ενδημικά είδη καλαμιών, ενώ πάνω από 3 εκατ. ρίζες φυτεύθηκαν αρχικά. Το ΝΠ έχει συγκέντρωση υδρογονανθράκων που μπορεί να φθάσει και τα 1000 ppm. Το πρώτο στάδιο επεξεργασίας είναι ο διαχωρισμός και η ανάκτηση του περιεχομένου πετρελαίου με μονάδες υδροκυκλώνων, χωρίς χρήση ενέργειας ή χημικών. Μετά την ανάκτηση, το ΝΠ με υπολειπόμενη συγκέντρωση υδρογονανθράκων έως και 100 ppm οδηγείται βαρυτικά στις κλίνες του ΤΥ μέσω ενός μακριού καναλιού διανομής. Η τελική επεξεργασμένη εκροή του ΤΥ έχει σχεδόν μηδενική συγκέντρωση πετρελαίου (<0.5 mg/L) και διοχετεύεται πάλι βαρυτικά σε μια σειρά από λίμνες εξάτμισης με σκοπό τη συλλογή αλατιού, λόγω της υψηλής της αλατότητας του νερού, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες άλλες βιομηχανικές διεργασίες πχ ως καταλύτης.

      Το σύστημα αυτό έχει μειώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την ποσότητα του ρυπασμένου ΝΠ που επανεισάγεται στους υπόγειους ταμιευτήρες. Ολόκληρη η εγκατάσταση λειτουργεί με βαρυτική ροή, δηλαδή χωρίς χρήση αντλιών εκμεταλλευόμενη την υπάρχουσα πίεση στον αγωγό εισροής, με σχεδόν μηδενική κατανάλωση ενέργειας για τις διεργασίες επεξεργασίας και ελάχιστη κατανάλωση ορυκτών πόρων για τη λειτουργία της. Αυτό μεταφράζεται σε τεράστια εξοικονόμηση πόρων και κόστους, καθώς και σε εξίσου σημαντικά μειωμένες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου (>99%) σε σύγκριση με την προηγούμενη πρακτική της επανέγχυσης μέσω βαθιών πηγαδιών. Το αποτέλεσμα αυτού του έργου είναι η σημαντική μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος ολόκληρου του πεδίου εξόρυξης πετρελαίου. Η εγκατάσταση αυτή εκτιμήθηκε ότι συμβάλλει από μόνη της κατά 4.3% στην Εθνικά Καθορισμένη Πρόθεση Συνεισφοράς του Ομάν για τη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου κατά 2%.
      Οι τεχνητοί υγροβιότοποι με τα διαφορετικά είδη καλαμιών είναι πλέον μια πολυκαλλιέργεια που ενισχύει την ανθεκτικότητα και τη βιοποικιλότητα της περιοχής. Το σύστημα των υγροβιότοπων και των λιμνών δημιούργησε έναν νέο πολύτιμο βιότοπο στη μέση της ερήμου, που πλέον έχει ενσωματωθεί και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του τοπικού περιβάλλοντος. Είναι χαρακτηριστικό ότι την εγκατάσταση χρησιμοποιούν χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά για ανάπαυση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους μεταξύ Ασίας και Αφρικής,ενώ πάνω από 120 διαφορετικά είδη πουλιών έχουν ήδη ταυτοποιηθεί. Μελέτες δε που έγιναν επιτόπου έδειξαν ότι η παρουσία του όλου συστήματος τεχνητών υγροβιότοπων μειώνει τη θερμοκρασία μέχρι και 10˚C σε μια απόσταση μέχρι και 500 μέτρα περιμετρικά της εγκατάστασης, αποδεικνύοντας ότι τα φυσικά συστήματα επεξεργασίας έχουν θετική επίδραση και στο μικροκλίμα της περιοχής όπου κατασκευάζονται.
      Στο πλαίσιο της περαιτέρω ανάδειξης της εγκατάστασης αυτής ως ένα πρότυπο κυκλικής οικονομίας, εφαρμόζεται επίσης και επαναχρησιμοποίηση της επεξεργασμένης εκροής τοπικά για άρδευση καλλιεργειών. Η συνολικά αρδευόμενη έκταση ανέρχεται σε πρώτη φάση στα 220.000 στρέμματα, με πάνω από 40.000 φυτά, με απώτερο σκοπό όλη η εκροή να χρησιμοποιηθεί για άρδευση σταδιακά αντί των λιμνών εξάτμισης. Διαφορετικά είδη φυτών ανθεκτικών σε αλατότητα εξετάζονται ως προς την ικανότητα ανάπτυξης υπό τις δεδομένες συνθήκες (κλίμα της ερήμου, νερό με σχετικά υψηλή αλατότητα). Βασικό κριτήριο είναι είναι η δυνατότητα εμπορικής αξιοποίησης του τελικού προϊόντος από τα φυτά, πχ. για την παραγωγή ξύλου και κεριού μελιού, για χρήση ως ανεμοφράχτες, παραγωγή φαρμάκων (ακακίες, καζουαρίνα, ευκάλυπτοι), παραγωγή χόρτων κτηνοτροφίας, βαμβάκι (κλωστοϋφαντουργία) καθώς και παραγωγή βιοκαυσίμων, όπως κόμμι γκουάρ, καστορέλαιο (ελαιοκράμβη, καστορόδεντρα, αρμυρίθρες). Την ίδια στιγμή, η βιομάζα που παράγεται από τα καλάμια χρησιμοποιείται ήδη για την παραγωγή κομπόστ, που αξιοποιείται στο αρδευτικό πεδίο, κλείνοντας έτσι τον κύκλο παραγωγής και διάθεσης αποβλήτων κάθε είδους σε όλη την εγκατάσταση.
      Η συνολική επίδοση του συστήματος αυτού επιβεβαιώνει εμφατικά τον βιώσιμο χαρακτήρα αυτής της πράσινης τεχνολογίας. Η οικολογική αυτή μέθοδος επεξεργασίας αποτελεί πρότυπο βιομηχανικής οικολογίας και κυκλικής οικονομίας, ενός μοντέλου ανάπτυξης όπου ελαχιστοποιείται η παραγωγή αποβλήτων και μεγιστοποιείται η προστιθέμενη αξία από την αξιοποίηση όλων των παραπροϊόντων. Η τεχνική και περιβαλλοντική επίδοση της εγκατάστασης αυτής την έχει καταστήσει σημείο αναφοράς για τον τομέα πετρελαίου και φυσικού αερίου και την παγκόσμια περιβαλλοντική κοινότητα. Μεταξύ των βραβείων που έχουν απονεμηθεί στο έργο είναι και το Global Water Award το 2011 από τον πρώην ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν.
      Το υψηλής ενεργειακής αποδοτικότητας και εξαιρετικά αξιόπιστο σύστημα ΤΥ στο Ομάν παρέχει μια καθαρή τελική εκροή, ενώ μετέτρεψε την προηγούμενη ξηρή και άνυδρη έρημο σε ένα νέο οικοσύστημα. Η εγκατάσταση αυτή αποδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι τα φυσικά συστήματα επεξεργασίας μπορούν να χρησιμοποιηθούν ακόμη και για τις πιο απαιτητικές βιομηχανικές εκροές. Αξίζει να σημειωθεί ότι η τεχνολογία των Τεχνητών Υγροβιότοπων μπορεί κάλλιστα να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα, όπου το κλίμα είναι επίσης ιδιαίτερα ευνοϊκό, δίνοντας μια οικονομική και οικολογική λύση στο πρόβλημα της επεξεργασίας και διαχείρισης αστικών αποβλήτων και όχι μόνο σε μικρομεσαίους, απομακρυσμένους, ορεινούς, νησιωτικούς και άλλους οικισμούς.
      *Δρ Αλέξανδρος Στεφανάκης 
      Μηχανικός Περιβάλλοντος, M.Sc. Ph.D.
      Bauer Nimr LLC, Muscat, Oman
      Bauer Resources GmbH, Schrobenhausen, Germany
      German University of Technology, Muscat, Oman
    7. Περιβάλλον

      Engineer

      Περισσότερες από 2.000 υγειονομικές και περιβαλλοντικές «βόμβες» σε όλη τη χώρα καταγράφει νέα πολυετής έρευνα που έγινε για λογαριασμό του υπουργείου Περιβάλλοντος. Πρόκειται για τους ρυπασμένους από επικίνδυνα ή μη βιομηχανικά απόβλητα χώρους, σημαντικός αριθμός των οποίων είναι ανεξέλεγκτος. Οι περισσότεροι, σχεδόν οι μισοί, εντοπίστηκαν στην Αττική, αναδεικνύοντας τις σοβαρές συνέπειες της άναρχης βιομηχανικής ανάπτυξης των προηγουμένων δεκαετιών.
       
      Μέχρι σήμερα, σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», η εικόνα της πολιτείας για τις περιοχές που έχουν πληγεί από την κακή διαχείριση βιομηχανικών αποβλήτων είναι αποσπασματική. Αιτία, η έλλειψη επικοινωνίας των διαφόρων αρμόδιων υπηρεσιών με το κεντρικό κράτος, η απουσία βάσεων δεδομένων κ.λπ. Τα προβλήματα, άλλωστε, έρχονται συνήθως στο φως ύστερα από κάποια καταγγελία ή έναν έλεγχο και όχι με τη συστηματική καταγραφή της κατάστασης σε μια περιοχή. Το 2013 το υπουργείο Περιβάλλοντος ανέθεσε (με χρηματοδότηση από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη») την καταγραφή και αξιολόγηση της επικινδυνότητας χώρων που είναι ρυπασμένοι από βιομηχανικά και επικίνδυνα απόβλητα σε 10 περιοχές: Αττική, Θεσσαλονίκη, Βοιωτία, Εύβοια, Κοζάνη, Αχαΐα, Ηράκλειο, Μαγνησία, Καβάλα και Χαλκιδική. Η έρευνα (που έφερε εις πέρας η κοινοπραξία εταιρειών Enviroplan A.E., ΕΠΕΜ Α.Ε., Enveco A.E.) παραδόθηκε πριν από λίγες ημέρες στο υπουργείο Περιβάλλοντος και πλέον βρίσκεται σε επεξεργασία.
       
      Τα ευρήματα
       

       
       
      Ποια είναι τα πρώτα ευρήματα; Στο πλαίσιο του έργου έγινε καταγραφή 2.062 χώρων που είναι ρυπασμένοι με βιομηχανικά απόβλητα (επικίνδυνα ή μη). Το 70% των χώρων αυτών είναι ελεγχόμενο, δηλαδή είναι χώροι παραγωγικών μονάδων και χώροι αποθήκευσης/επεξεργασίας αποβλήτων, ενώ το 30% είναι ανεξέλεγκτο (δηλαδή τυχαίοι χώροι όπου έχει γίνει παράνομη διάθεση αποβλήτων).
       
      Από τους 2.062 χώρους που εξετάστηκαν, περισσότεροι από τους μισούς (1.376) θεωρήθηκαν δυνάμει ρυπασμένοι από επικίνδυνα απόβλητα. Στην πλειονότητά τους είναι βιομηχανικές εγκαταστάσεις (69%) και χώροι αποθήκευσης/επεξεργασίας (6%), ενώ σημαντικό είναι το ποσοστό των ανεξέλεγκτων χώρων (25%), είτε πρόκειται για ανοικτά οικόπεδα είτε για εγκαταλειμμένες βιομηχανικές εγκαταστάσεις.
       
      Το πρόβλημα είναι πολύ έντονο στην Αττική. Εκεί εντοπίζεται το 41,4% των ρυπασμένων χώρων (855/2.062) και το 43,6% όσων έχουν ρυπανθεί με επικίνδυνα απόβλητα (601/1.376). Ειδικά για τα επικίνδυνα απόβλητα, που είναι και το ζητούμενο, ακολουθεί η Θεσσαλονίκη, με 17% των ρυπασμένων με επικίνδυνα απόβλητα χώρους (236/1.376), η Βοιωτία με 14,6% (202), η Εύβοια με 7,7% (106), η Μαγνησία με 7% (97), η Καβάλα με 1,8% (25), το Ηράκλειο με 1,4% (20), η Χαλκιδική με 1,2% (17) και η Κοζάνη με 0,9% (και 13 χώρους με επικίνδυνα απόβλητα).
       
      Μετά την καταγραφή τους, οι χώροι αξιολογήθηκαν ανάλογα με τη δυναμικότητα της εγκατάστασης, το είδος των αποβλήτων και την πιθανή επίπτωση στην υγεία και το περιβάλλον. Ως υψηλής προτεραιότητας, στους οποίους η πολιτεία πρέπει άμεσα να επέμβει, χαρακτηρίστηκαν 61 ελεγχόμενοι χώροι και 115 ανεξέλεγκτοι. Ειδικά για τους 300 πιο ρυπασμένους χώρους (165 ανεξέλεγκτους και 135 ελεγχόμενους), οι μελετητές πραγματοποίησαν έρευνα πεδίου και δειγματοληψίες (έδαφος, επιφανειακά και υπόγεια ύδατα), συνεκτιμώντας τυχόν νεότερα στοιχεία. Στην κατάταξη, λοιπόν, με τους πιο επικίνδυνους χώρους η Αττική κυριαρχεί και πάλι, έχοντας 59 από τους 135 ελεγχόμενους και 76 από τους 165 ανεξέλεγκτους χώρους. Ακολουθεί η Εύβοια με 27 ανεξέλεγκτους και 21 ελεγχόμενους ρυπασμένους χώρους.
       
      Οι αιτίες
       
      Από τι είδους δραστηριότητα προέρχεται η ρύπανση; Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, το 20,7% προέρχεται από κατεργασία μετάλλων και χαλυβουργία, το 16,3% από εξόρυξη μεταλλευμάτων και λατομικές δραστηριότητες, το 14,8% των χώρων έχουν ρυπανθεί από εργασίες ανάκτησης μετάλλων από απόβλητα, το 14% από χημικές βιομηχανίες, το 7,4% από ναυπηγεία και 7,4% από βιομηχανίες πετρελαιοειδών. Τέλος, ένα 5,9% της ρύπανσης προέρχεται από σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και ακόμα ένα 5,9% από τσιμεντοβιομηχανίες.
       
      Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη επιλογή (των 2.062 χώρων) έγινε μέσω της υπόδειξής τους από υπηρεσίες του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα (δήμοι, περιφέρειες, αποκεντρωμένες διοικήσεις, υπουργεία, ΑΕΙ/ΤΕΙ κ.λπ.), καθώς και από φορείς που σχετίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος (φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, περιβαλλοντικές οργανώσεις κ.λπ.). Η μελέτη έρχεται σε συνέχεια παλαιότερης έρευνας που πραγματοποίησε το 2009 για λογαριασμό του ΥΠΕΝ το Πολυτεχνείο Κρήτης.
       
      Πού αποθηκεύονται και με ποιο τρόπο
       
      Σύμφωνα με το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Επικίνδυνων Αποβλήτων που ολοκλήρωσε και ενέκρινε το υπουργείο Περιβάλλοντος πριν από τρεις μήνες, στη χώρα μας σήμερα παράγονται περίπου 200.000 τόνοι επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων ετησίως. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών (33% ή 66.600 τόνοι ετησίως) υπόκειται σε εργασίες ανάκτησης. Νόμιμες διαδικασίες διάθεσης (λ.χ. σε ΧΥΤΥ επικινδύνων) ακολουθούνται για το 22% (44.600 τόνοι), ενώ σε αποθήκευση οδηγείται περίπου το ένα τέταρτο (24% ή 48.400 τόνοι). «Η αποθήκευση (συσσώρευση) εντός των εγκαταστάσεων παραγωγής τους καταδεικνύει τη δυσκολία των επιχειρήσεων να διαχειριστούν με ορθό τρόπο τα απόβλητά τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας των εγχώριων υποδομών, της μη εξεύρεσης τρόπου διαχείρισης, καθώς και του υψηλού κόστους της αποστολής σε αδειοδοτημένες εγκαταστάσεις στο εξωτερικό», αναφέρει το Εθνικό Σχέδιο. Οσον αφορά στο 21% των επικίνδυνων αποβλήτων που παράγονται κάθε χρόνο (ή 41.700 τόνοι ετησίως), δεν υπάρχουν στοιχεία.
       
      Οι μισές ποσότητες (περίπου 107.000 τόνοι ετησίως) προέρχονται από τη μεταλλουργία και την κατασκευή μεταλλικών προϊόντων. Σημαντικές ποσότητες επικίνδυνων αποβλήτων προκύπτουν και από τις μονάδες συλλογής και επεξεργασίας απορριμμάτων προς ανάκτηση υλικών (35.700 τόνοι ετησίως) αλλά και τις εγκαταστάσεις συντήρησης και επισκευής οχημάτων (22.200 τόνοι ετησίως). Περί τους 8.000 τόνους επικίνδυνων αποβλήτων ετησίως παράγουν τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και βιομηχανίες που παράγουν εξοπλισμό μεταφορών. Ολες οι υπόλοιπες βιομηχανικές δραστηριότητες παράγουν λιγότερους από 5.000 τόνους ετησίως.
       
      Πηγή: http://greenagenda.gr/2-062-%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B2%CF%8C%CE%BC%CE%B2%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CF%8C%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%B7-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1/
    8. Περιβάλλον

      Engineer

      Το 2015 θα αποκατασταθούν οι τελευταίες χωματερές στην Ελλάδα, κλείνοντας έτσι οριστικά ένα από τα μελανότερα κεφάλαια στην προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Ολα αυτά, βέβαια, αν τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα που παρουσίασε χθες σε εκπροσώπους της Ε.Ε. και της τρόικας ο υπουργός Περιβάλλοντος.
       
      Στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε χθες με θέμα τη διαχείριση των απορριμμάτων στη χώρα μας συμμετείχαν, εκτός από τον υπουργό Γιάννη Μανιάτη, η γενική γραμματέας Περιβάλλοντος Νάντια Γιαννακοπούλου, οι περιφερειάρχες Πελοποννήσου Π. Τατούλης και Αττικής Γ. Σγουρός, οι εκπρόσωποι της γενικής διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Κομισιόν Γιώργος Κρεμλής και Γιάννης Κουνινιώτης, καθώς και η εκπρόσωπος της Ομάδας Δράσης για την Ελλάδα Φραντσέσκο Αμαντέο.
       
      Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε χθες το υπουργείο, η τελευταία φάση του προγράμματος αποκατάστασης χωματερών έχει ως εξής:
       
      - 57 ΧΑΔΑ έχουν αποκατασταθεί από τις αρχές του 2013 (14%).
       
      - 46 ακόμα ΧΑΔΑ θα αποκατασταθούν εντός του 2013 (12%).
       
      - 263 ΧΑΔΑ θα αποκατασταθούν εντός του 2014 (66%).
       
      - 30 ΧΑΔΑ θα αποκατασταθούν εντός του 2015 (8%).
       
      Κατά τα λοιπά, ο κ. Μανιάτης προανήγγειλε αλλαγές στο πλαίσιο που διέπει την ανακύκλωση. «Δεν μας ικανοποιεί η σημερινή δομή όλου του συστήματος ανακύκλωσης, που θεωρούμε ότι έκλεισε τον κύκλο του και πρέπει να αναδομηθεί», δήλωσε χθες.
       
      Για το μείζον ζήτημα των βιοαποδομήσιμων αποβλήτων και της διαλογής στην πηγή, στα οποία δεν έχει γίνει απολύτως καμία πρόοδος, ο κ. Μανιάτης περιορίστηκε σε εξαγγελίες: «Η διαλογή στην πηγή θα προχωρήσει και θα εξειδικευθεί, οι μηχανισμοί ελέγχου θα ενταθούν και θα συστηματοποιηθούν, η εισφοροδιαφυγή θα καταπολεμηθεί και η άτυπη συλλογή θα αντιμετωπιστεί». Τέλος, απέδωσε στις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών την απουσία ΧΥΤΑ επικινδύνων αποβλήτων στη χώρα μας.
       
      Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_19/10/2013_537312
    9. Περιβάλλον

      Engineer

      Νέα μελέτη αποκαλύπτει μετά από έρευνα δεκαετιών ότι η εξέλιξη μπορεί να συμβεί μέσα σε μόλις δύο γενιές. Σε ένα απομακρυσμένο νησί στο αρχιπέλαγος των Γκαλαπάγκος, οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου Πρίνστον των ΗΠΑ παρατήρησαν ένα πτηνό που αναδείχθηκε ως νέο είδος μέσα σε μόνο δύο γενιές.
       
       
      Επειδή η τοποθεσία του μικρού νησιού με την ονομασία «Μεγάλη Δάφνη» είναι μοναδικά απομακρυσμένη και απομονωμένη, οι ερευνητές μπόρεσαν να παρατηρήσουν άμεσα την εξελικτική διαδικασία κατά τη διάρκεια των τεσσάρων τελευταίων δεκαετιών.
       
      «Η καινοτομία αυτής της μελέτης είναι ότι μπορούμε να ακολουθήσουμε την εμφάνιση νέων ειδών στην άγρια ​​φύση», δήλωσε η Μπάρμπαρα Ρόζμαρι Γκραντ, συνεπικεφαλής της μελέτης μαζί με το σύζυγό της και επίσης καθηγητή του Πρίνστον, Πίτερ Γκραντ. «Μέσα από την εργασία μας στο νησί, μπορέσαμε να παρατηρήσουμε το ζευγάρωμα δύο πουλιών από διαφορετικά είδη και στη συνέχεια να παρακολουθήσουμε αυτό που συνέβη για να προκύψει ένα νέο είδος», πρόσθεσε.
       
      Όλα ξεκίνησαν το 1981, όταν ένας από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του ζεύγους Γκραντ παρατήρησε ένα αρσενικό πουλί του οποίου το κελάηδημα ήταν λίγο διαφορετικό και είχε πολύ μεγαλύτερο σώμα και ράμφος από τα τρία αυτόχθονα είδη του νησιού. «Δεν τον είδαμε να φτάνει στο νησί από τη θάλασσα, αλλά τον παρατηρήσαμε λίγο μετά την άφιξή του. Ήταν τόσο διαφορετικός από τα άλλα πουλιά που γνωρίζαμε ότι δεν εκκολάφτηκε στο νησί», δήλωσε ο Γκραντ.
       
      Τα δείγματα αίματος και DNA έδειξαν ότι το περίεργο νέο πουλί ανήκε στο είδος Geospiza conirostris από το νησί Εσπανιόλα, περισσότερο από 100 χιλιόμετρα μακριά από τη Μεγάλη Δάφνη. Το μεγάλο πτηνό ζευγάρωσε με ένα πτηνό του είδους Geospiz fortis και δημιούργησε ένα εντελώς νέο είδος. Αυτό συνέβη επειδή το αρχικό αρσενικό πτηνό δεν μπορούσε να καλύψει πάλι τη μακρινή απόσταση και να επιστρέψει στο νησί του και έτσι ζευγάρωσε με ένα από τα αυτόχθονα είδη πτηνών αντί του δικού του.
       
      Οι ερευνητές αναφέρουν ότι αυτή η αξιοσημείωτη και ταχεία εξέλιξη κατέστη δυνατή μέσω της αναπαραγωγικής απομόνωσης, η οποία είναι ένα κρίσιμο βήμα για τη δημιουργία ενός νέου είδους από τη διασταύρωση δύο ξεχωριστών ειδών.
       
      Τυπικά, η εξέλιξη ενός νέου είδους απαιτεί ένα ιδιαίτερα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, λόγω των μοναδικών περιστάσεων και του περιβάλλοντος αυτού του απομονωμένου αρχιπελάγους, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η εξέλιξη ενός νέου είδους είναι εφικτή μέσα σε δύο μόνο γενιές.
       
      Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/story/1299342/ta-nea-eidi-ekselissontai-me-entuposiaka-taxu-ruthmo
    10. Περιβάλλον

      Engineer

      Σημαντική βελτίωση παρουσίασε η θέση της Ελλάδας στην παγκόσμια κατάταξη του Δείκτη Ενεργειακής Βιωσιμότητας, σύμφωνα με τη φετινή έκθεση του Παγκόσμιου Συμβούλιου Ενέργειας «World Energy Trilemma 2013» και βρέθηκε στην 39η θέση από 55η το 2012 και 54η το 2011. Την πρώτη θέση κατέλαβε η Ελβετία, όπως και το 2012, ενώ την πρώτη πεντάδα συμπληρώνουν αποκλειστικά ευρωπαϊκές χώρες (Δανία, Σουηδία, Αυστρία και Βρετανία). Οι ΗΠΑ βρέθηκαν στην 15η θέση του δείκτη, η Κύπρος στην 63η (από 59η το 2012) και η Κίνα στην 78η.
       
      Ο δείκτης (Energy Sustainability Index) ταξινομεί τις χώρες με βάση τρία κριτήρια, που θεωρούνται οι τρεις βασικοί πυλώνες του λεγόμενου «ενεργειακού τριλήμματος»: την ενεργειακή ασφάλεια και αποδοτικότητα, την ενεργειακή ισότητα (ισότιμη και οικονομικά προσιτή πρόσβαση των πολιτών στους ενεργειακούς πόρους) και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα (πόσο περιβαλλοντικά βιώσιμη είναι η παραγωγή και η κατανάλωση ενέργειας). Κάθε χώρα βαθμολογείται με «A», «B», «C» και «D» σε κάθε μία από αυτές τις κατηγορίες. Η Ελλάδα πήρε «Α» στην ενεργειακή ισότητα, «B» στην ενεργειακή ασφάλεια και «C» στην περιβαλλοντική βιωσιμότητα, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
       
      Σύμφωνα με την έκθεση, η Ελλάδα κατά την τριετία 2011- 2013 εμφανίζει συνεχή βελτίωση στο πεδίο της ενεργειακής ασφάλειας, αλλά επιδείνωση στο πεδίο της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας. Στην έκθεση του Παγκόσμιου Συμβούλιου Ενέργειας επισημαίνεται πως η Ελλάδα έκανε άλμα στην παγκόσμια κατάταξη φέτος, κυρίως χάρη στη βελτίωση της συγκριτικής θέσης της από άποψη ενεργειακής ασφάλειας. Αυτό οφείλεται εν μέρει στη μειωμένη ενεργειακή κατανάλωση (λόγω και της οικονομικής κρίσης), καθώς και στην πιο ευνοϊκή σχέση των ενεργειακών εξαγωγών σε σχέση με τις ενεργειακές εισαγωγές.
       
      Στην έκθεση -που δημοσιοποιήθηκε στο πλαίσιο της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ- υπογραμμίζεται πως η Ελλάδα εξακολουθεί να εμφανίζει πολύ υψηλή επίδοση ενεργειακής ισότητας παγκοσμίως, καθώς διασφαλίζει σε όλους τους κατοίκους της γενικότερα προσιτή από οικονομική άποψη ενέργεια και, ειδικότερα, υψηλής ποιότητας ηλεκτρική ενέργεια.
       
      Όμως, από την άλλη, επισημαίνεται ότι ο αδύναμος κρίκος του «ενεργειακού τριγώνου» στη χώρα μας είναι η επίπτωση της ενέργειας στο περιβάλλον, κυρίως εξαιτίας των υψηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και άλλων επιβλαβών αερίων, ιδίως κατά την ηλεκτροπαραγωγή που εξαρτάται υπερβολικά από τα ορυκτά καύσιμα. Όπως αναφέρεται, το 81% της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα παράγεται από θερμοηλεκτρικούς σταθμούς, το 13% από υδροηλεκτρικούς και το υπόλοιπο 6% από ανανεώσιμες πηγές.
       
      Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://www.worldenergy.org/publications/2013/world-energy-trilemma-2013
       
      Πηγή: http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=264447&catID=5
    11. Περιβάλλον

      Engineer

      Αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων και εκπρόσωποι επιχειρήσεων συμμετείχαν στη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ για το Κλίμα στη Νέα Υόρκη, όπου έθεσαν επί «τάπητος» τα σχέδια δράσης τους για το κλίμα.
       
      Εκατοντάδες αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων και κορυφαίοι εκπρόσωποι της οικονομίας προσκλήθηκαν από τον γ.γ. γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν στη Ν. Υόρκη προκειμένου να συμμετάσχουν στις εργασίες της σημερινής Συνόδου Κορυφής του ΟΗΕ για το Κλίμα. Αυτή έρχεται να προστεθεί στις ετήσιες διασκέψεις του διεθνούς οργανισμού για το κλίμα, ωστόσο έχει ξεχωριστή σημασία, όπως επισημαίνει στη DW η γραμματέας του ΟΗΕ για το Κλίμα Κριστιάνα Φιγκέρες. Η ίδια διευκρινίζει ότι στη Ν. Υόρκη δεν θα υπάρξει κανενός είδους διαπραγμάτευση, ωστόσο θα δοθεί η δυνατότητα στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων και στους εκπροσώπους επιχειρήσεων να παρουσιάσουν συνοπτικά τα σχέδια δράσης τους.
       
      Ενδεικτική αναφορά των στόχων
       
       
      «Πολλές κυβερνήσεις θα προβούν σε ανακοινώσεις σχετικά με τα όσα έχουν δρομολογήσει, τι προγραμματίζουν προκειμένου να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) και σχετικά με το πως σκοπεύουν να προετοιμαστούν σε επίπεδο υποδομών για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Από τον ιδιωτικό τομέα θέλουμε να ακούσουμε πώς θα συμβάλει στη μείωση των δικών του εκπομπών. Μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το πώς θα διοχετεύσει το κεφάλαιό του στην κατεύθυνση υπηρεσιών και προϊόντων που προϋποθέτουν χαμηλές εκπομπές CO2, ώστε να μπορέσουμε να επιταχύνουμε την παγκόσμια στροφή προς μία οικονομία που εκπέμπει λιγότερο CO2», επισημαίνει η Κριστιάνα Φιγκέρες οριοθετώντας τις προσδοκίες της από τη σύνοδο.
      Στη Ν. Υόρκη δεν πρόκειται να παρουσιαστούν συγκεκριμένα σχέδια, παρά μόνο να αναφερθούν ενδεικτικά οι στόχοι των κρατών, διευκρινίζει η γραμματέας του ΟΗΕ για το Κλίμα. Ωστόσο, εκφράζει την πεποίθηση ότι οι περισσότερες χώρες εργάζονται τη δεδομένη στιγμή με συνέπεια, εξετάζοντας μέτρα που είναι σε θέση να εφαρμόσουν σε εθνικό επίπεδο.
       
      Οι πολίτες καλούνται σε δράση

      Παράλληλα, η Κριστιάνα Φιγκέρες υπογραμμίζει τον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν οι ίδιοι οι πολίτες για τη διαμόρφωση στρατηγικών για το κλίμα: «Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ σημαντικό συστατικό. Είμαι ευγνώμων στους διοργανωτές των διαδηλώσεων για το Κλίμα. Είναι σημαντικό να σταλεί ένα ηχηρό μήνυμα ότι δεν ευθύνονται μόνο οι κυβερνήσεις και οι επιχειρήσεις, αλλά και η κοινωνία των πολιτών έχει ευθύνη να κάνει αισθητό το ενδιαφέρον και την ανησυχία της και να παροτρύνει χώρες και εταιρείες να κινηθούν προς μία παγκόσμια οικονομία χαμηλών εκπομπών CO2 το συντομότερο δυνατόν».
       
      Η Σύνοδος Κορυφής του ΟΗΕ για το Κλίμα έρχεται σε μία στιγμή διεθνών εντάσεων, όπως στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα μία σύνοδος για το κλίμα να φαντάζει θέμα δευτερεύουσας σημασίας και να κινδυνεύει να αγνοηθεί τόσο από τα μέσα ενημέρωσης όσο και από την κοινή γνώμη. Ωστόσο, η Κριστιάνα Φιγκέρες αναμένει ότι το ενδιαφέρον θα είναι μεγάλο. «Όχι μόνο επειδή χιλιάδες άνθρωποι θα κατέβουν στους δρόμους και θα βρεθούν στη Ν. Υόρκη εκατοντάδες αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων και οικονομικοί παράγοντες με μεγάλη επιρροή.
       
      Αλλά και επειδή όλοι θα βρίσκονται εκεί για έναν πολύ σημαντικό λόγο. Η κλιματική αλλαγή έγινε η μεγαλύτερη πρόκληση για την ανθρωπότητα, τουλάχιστον αυτόν τον αιώνα. Και ο βαθμός συνειδητοποίησης μεγαλώνει. Υπάρχουν ήδη πολλές συγκρούσεις στον κόσμο που σχετίζονται με λειψυδρία, μετανάστευση και ασφάλεια τροφίμων. Όλα αυτά οξύνονται εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Αυτό σημαίνει ότι αν θέλουμε να αποφύγουμε ανεξέλεγκτες συγκρούσεις, πρέπει να αντιμετωπίσουμε άμεσα την κλιματική αλλαγή», τονίζει η γραμματέας του ΟΗΕ για το Κλίμα.
       
      Πηγή: http://www.dw.de/%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CE%BD-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CF%89-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CF%8E%CE%BD-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD/a-17940165
    12. Περιβάλλον

      Engineer

      Η ατμοσφαιρική ρύπανση αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Η κακή ποιότητα του αέρα βάζει σε σημαντικό κίνδυνο τη δημόσια υγεία, προκαλώντας ασθένειες των πνευμόνων και καρδιαγγειακές παθήσεις. Ακόμη, προκαλεί σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις αυξάνοντας τα ιατρικά έξοδα, τη μείωση της παραγωγικότητας.
       
      Με μια νέα οδηγία της η ΕΕ θέτει στα κράτη-μέλη αυστηρότερα όρια των εκπομπών ατμοσφαιρικών ρύπων. Η οδηγία θα τεθεί σε ισχύ στις 31 Δεκεμβρίου 2016 και τα κράτη- μέλη της ΕΕ οφείλουν να την συμπεριλάβουν στην εθνική τους νομοθεσία μέχρι τις 30 Ιουνίου 2016.
       
      Το βασικό μέτρο-εργαλείο είναι το Εθνικό Πρόγραμμα Ελέγχου Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης, το οποίο τα κράτη- μέλη πρέπει να έχουν έτοιμο μέχρι τις 31Μαρτίου 2019.
       
      Η Επιτροπή θα προμηθεύσει έναν οδικό χάρτη μέχρι την Άνοιξη του 2017 και θα συνεργαστεί στενά με τα κράτη-μέλη σε ότι αφορά την εφαρμογή του, συμπεριλαμβανομένου της διευκόλυνσης πρόσβασης τους σε υφιστάμενα χρηματοδοτικά εργαλεία της ΕΕ.
       
      Μια σημαντική τεχνική πρωτοβουλία εντός του 2017 θα είναι η συνολική αναθεώρηση των εθνικών εκπομπών ατμοσφαιρικών ρύπων όλων των κρατών μελών, βάση της οποίας η εφαρμογή της οδηγίας θα στηριχθεί ώστε να εξασφαλιστεί ο εύρωστος υπολογισμός των πραγματικών εκπομπών ρύπων στην Ευρώπη.
       

       
       
      Η νέα οδηγία στοχεύει στον δραστικό περιορισμό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης μέχρι το 2030:
       
      (PM) 2.5 -49%
       
      (SO2) -79%
       
      (NOx) -63%
       
      (ΝΗ3) -19%
       
      (VOC) -40%
       
      Οι κύριοι ατμοσφαιρικοί ρύποι είναι:
       
      -Αιωρούμενα σωματίδια (PM) 2.5 εκπέμπονται από τα οχήματα, τη ναυτιλία, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τα νοικοκυριά και από την καύση ορυκτών καυσίμων ή βιομάζας.
       
      - Διοξείδιο του θείου (SO2) εκπέμπεται από την παραγωγή ενέργειας, τη βιομηχανία, τη ναυτιλία και τα νοικοκυριά.
       
      - Τα οξείδια του αζώτου (NOx) εκπέμπεται από τα οχήματα, η ναυτιλία, η παραγωγή ενέργειας, η βιομηχανία και τα νοικοκυριά.
       
      - Αμμωνία (ΝΗ3) εκπέμπεται από τις δραστηριότητες που συνδέονται με την κοπριά και τα λιπάσματα διαχείρισης στον τομέα της γεωργίας και τη χρήση λιπασμάτων στη γεωργία.
       
      - Πτητικές οργανικές ενώσεις (VOC) που εκπέμπονται από διαλύτες σε προϊόντα και τη βιομηχανία, τα οχήματα, την οικιακή θέρμανση και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
       
      Όλοι οι πολίτες της ΕΕ αναμένεται να επωφεληθούν από τη βελτίωση της ποιότητας του αέρα και περισσότερο παιδιά, οι ηλικιωμένοι και όσοι υποφέρουν από άσθμα και αναπνευστικά προβλήματα
       
      Όσον αφορά τη βιομηχανία δίνεται η ευκαιρία να επωφεληθούν διότι τα μέτρα της μείωσης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης θα ενισχύσουν την καινοτομία και την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα στον τομέα της πράσινης τεχνολογίας.
       
      Οι δημόσιες αρχές σε όλα τα επίπεδα θα επωφεληθούν καθώς η νέα πολιτική θα τους βοηθήσει να φτάσουν τα ισχύοντα πρότυπα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Θα εξοικονομηθούν δισεκατομμύρια ευρώ, θα περιοριστούν οι χαμένες εργάσιμες ημέρες και θα είναι χαμηλότερο το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης.
       
      Η ατμοσφαιρική ρύπανση έχει επίσης επιπτώσεις στην ποιότητα του πόσιμου νερού, του εδάφους και των οικοσυστημάτων.
       
      Το 2013, περισσότεροι από 450. 000 άνθρωποι υπολογίζεται ότι έχασαν τη ζωή τους πρόωρα από τη ρύπανση του αέρα στην ΕΕ Το οικονομικό κόστος μόνο των επιπτώσεων στην υγεία είναι τεράστια, εκτιμάται σε 330 - 940.000.000.000 ευρώ (3-9% του ΑΕΠ της ΕΕ).
       
      Πηγή: http://greenagenda.gr/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%84%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA/
    13. Περιβάλλον

      Engineer

      Η ΕΑΓΜΕ στο πλαίσιο ενημέρωσης των Αρμόδιων Αρχών εξέδωσε τα απολογιστικά Δελτία Κατολισθήσεων για τα έτη 2020 και 2021 με τα σοβαρά κατολισθητικά φαινόμενα που εκδηλώθηκαν στη χώρα μας. Τα Δελτία Κατολισθήσεων συντάχθηκαν από το επιστημονικό προσωπικό του Τμήματος Τεχνικής Γεωλογίας της Ελληνικής Αρχής Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών και κοινοποιήθηκαν στα Υπουργεία Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Υποδομών και Μεταφορών.   
      Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στα δύο Δελτία Κατολισθήσεων  καταγράφεται η εκδήλωση συνολικά 501 σοβαρών κατολισθητικών φαινομένων στον ελλαδικό χώρο κατά τη διετία, ενώ αποτυπώνεται και η γεωγραφική κατανομή τους. Επίσης παρέχονται στατιστικά στοιχεία αναφορικά με τη μορφή των κατολισθήσεων, η μηνιαία κατανομή τους και το έναυσμα εκδήλωσης, ενώ απεικονίζονται και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των επιπτώσεων.
      Το 2020 καταγράφηκαν 312 σοβαρά κατολισθητικά φαινόμενα. Η Περιφέρεια της Ελλάδας που επλήγη περισσότερο είναι αυτή της Θεσσαλίας με ποσοστό καταγεγραμμένων κατολισθήσεων 62.82%, ενώ ακολουθούν οι Περιφέρειες της Κεντρικής Μακεδονίας με 11.54%, της Στερεάς Ελλάδας με 7.69% και η Περιφέρεια της Ηπείρου 5.77%, ενώ με μικρότερο αριθμό γεγονότων ακολουθούν οι υπόλοιπες Περιφέρειες.
      Το 2021 καταγράφηκαν 189 σοβαρά κατολισθητικά φαινόμενα. Η Περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας επλήγη περισσότερο από κατολισθήσεις (ποσοστό 35,45%) και ακολουθούν οι Περιφέρειες της Ηπείρου (15,34%), της Θεσσαλίας (13,76%), Ιονίων Νήσων (10,58%) και Νοτίου Αιγαίου (8,99%), ενώ συγκριτικά λιγότερα φαινόμενα σημειώθηκαν στις Περιφέρειες Κρήτης (5,82%), Στερεάς Ελλάδας (4,23%) και Πελοποννήσου (2,65%) και πολύ μικρότερος αριθμός στις υπόλοιπες Περιφέρειες της Χώρας.
      Τα απολογιστικά Δελτία Κατολισθήσεων συντάχθηκαν στο πλαίσιο των αυτοψιών που πραγματοποιήθηκαν, είτε σε εφαρμογή του Μνημονίου Συνεργασίας της ΕΑΓΜΕ με τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας (Γ.Γ.Π.Π.), είτε στο πλαίσιο λειτουργίας της Ομάδας Άμεσης Παρέμβασης (ΟΑΠ) και άλλων ερευνητικών έργων της ΕΑΓΜΕ.
      Η Ελληνική Αρχή Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (Ε.Α.Γ.Μ.Ε.) συντάσσει από το 2010 ετήσια συνοπτική έκθεση των κατολισθητικών φαινομένων. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι από το 1952 έως σήμερα, έχουν ερευνηθεί από τη Γεωλογική Υπηρεσία της Ελλάδας (ΙΓΕΥ – ΕΘΙΓΜΕ – ΙΓΜΕ – ΕΑΓΜΕ) περισσότερα από 8.000 φαινόμενα κατολισθήσεων στον Ελλαδικό χώρο.
    14. Περιβάλλον

      Engineer

      Ο Πηνειός ποταμός έχει στερέψει εντελώς σε μήκος 25 χιλιομέτρων, με τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κώστα Αγοραστό να εκπέμπει μήνυμα SOS, σε επιτόπια αυτοψία.
      Από τις πηγές του ποταμού μέχρι το Διαλεκτό «δεν έχει σταγόνα νερό» όπως λέει χαρακτηριστικά σε βίντεο που γυρίστηκε στις 23 Αυγούστου. «Η φύση μας προειδοποιεί, καλεί σε ορθολογική διαχείριση του νερού, να μπει ξανά μπροστά το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό έργο για τον Αχελώο. Χρειάζεται συνετή διαχείριση του νερού. Το νερό δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, λευτεριά στο νερό».
      Ο κ. Αγοραστός, πραγματοποίησε μαζί με τον Αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Τρικάλων Χρήστο Μιχαλάκη, κατά μήκος του Πηνειού, από την Καλαμπάκα έως την πόλη των Τρικάλων. «Εκατοντάδες στρέμματα στην κοίτη του ποταμού θυμίζουν έρημο καθώς το ποτάμι έχει στερέψει από νερό» μεταδίδει το τοπικό trikalaenimerosi.gr.
      Εκατοντάδες στρέμματα στην κοίτη του ποταμού θυμίζουν έρημο καθώς το ποτάμι έχει στερέψει από νερό.
      «Το νερό δεν έχει ιδιοκτησία. Ανήκει σε όσους το έχουν ανάγκη. Η Θεσσαλία ερημοποιείται, αργοπεθαίνει. Σε μήκος 25 χιλιομέτρων από τις πηγές έως τη γέφυρα του Διαλεχτού στα Τρίκαλα δεν υπάρχει σταγόνα νερού στον Πηνειό. Η φύση μας προειδοποιεί, η φύση μας καλεί, η φύση μας λέει ενεργήστε τώρα.
      Είναι η ώρα για ορθολογική διαχείριση του νερού. Είναι η ώρα για να μπει μπροστά το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό έργο στην Ελλάδα ο Αχελώος» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Περιφερειάρχης, μετά την αυτοψία που πραγματοποίησε.
      «Το νερό δεν ανήκει πουθενά. Ανήκει στον κόσμο. Δεν έχει ιδιοκτησία. Ανήκει σε όσους το έχουν ανάγκη. Και ανάγκη έχει ο κόσμος της Θεσσαλίας για να πιει, να ζήσει, να συνεχίσει να παράγει. Όχι κατασπατάληση του νερού αλλά ορθολογική χρήση. Ταυτόχρονα, όμως, χρειάζεται να λειτουργήσουν και τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια για να έχουμε παραγωγή ενέργειας φιλική προς το περιβάλλον και με σύμμαχο τη φύση.
      Χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν πιο θετικό αποτύπωμα στο περιβάλλον, γιατί το περιβάλλον είναι το κοινό μας σπίτι. Έγκαιρα προειδοποιήσαμε και προειδοποιούμε. Ενώστε δυνάμεις για να κερδίσουμε το μέλλον της Θεσσαλίας και της χώρας για τους ανθρώπους που ζουν, που παράγουν και δημιουργούν» πρόσθεσε ο κ. Αγοραστός.

       
    15. Περιβάλλον

      Engineer

      Η ατμοσφαιρική ρύπανση απειλεί τους πάντες, προειδοποίησαν κατά τη χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος τα Ηνωμένα Έθνη, με 9 στους 10 ανθρώπους στον πλανήτη να αναπνέουν μολυσμένο αέρα.
      Το φαινόμενο αυτό έχει προκαλέσει μια εντεινόμενη, παγκόσμια κρίση υγείας, η οποία ήδη ευθύνεται για περίπου επτά εκατομμύρια θανάτους ετησίως, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
      Η καύση ορυκτών καυσίμων για την παραγωγή ενέργειας, για τα μέσα μεταφοράς και για την βιομηχανία συμβάλλει κατά κύριο λόγο στην ατμοσφαιρική ρύπανση, ενώ είναι και η κύρια πηγή των εκπομπών άνθρακα που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη.
      Η αντιμετώπιση και των δύο αυτών προβλημάτων θα μπορούσε να ωφελήσει σημαντικά τη δημόσια υγεία.
      Ακολουθούν κάποια σημαντικά γεγονότα αναφορικά με τις επιπτώσεις της ρύπανσης του αέρα στον άνθρωπο:
      1. Η ατμοσφαιρική ρύπανση σκοτώνει 800 ανθρώπους την ώρα ή 13 το λεπτό, δηλαδή τρεις φορές περισσότερους από τον ετήσιο αριθμό των θυμάτων της φυματίωσης, της ελονοσίας και του AIDS μαζί.
      2. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι ίδιοι ρυπαντές συμβάλλουν τόσο στην κλιματική αλλαγή, όσο και στην τοπική ατμοσφαιρική ρύπανση, ανάμεσά τους ο μαύρος άνθρακας ή αιθάλη-- που παράγονται από την αναποτελεσματική καύση σε πηγές όπως οι φούρνοι και οι ντιζελοκινητήρες--και το μεθάνιο.
      3. Οι πέντε κυριότερες πηγές της ατμοσφαιρικής ρύπανσης είναι η καύση ορυκτών καυσίμων σε εσωτερικούς χώρους, η χρήση ξύλων και άλλων βιομαζών για το μαγείρεμα, η θέρμανση και ηλεκτροδότηση των σπιτιών, η βιομηχανία, ανάμεσά τους και η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας όπως μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα και οι γεννήτριες ντίζελ, τα μέσα μεταφοράς και ειδικά τα πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα, η κτηνοτροφία, περιλαμβανομένων των ζώων που παράγουν μεθάνιο και αμμωνία, οι ορυζώνες που παράγουν μεθάνιο και η καύση των γεωργικών απόβλητων, η καύση απόβλητων σε εξωτερικούς χώρους και η υγειονομική ταφή οργανικών απόβλητων.
      4. Η μόλυνση της ατμόσφαιρας από τα νοικοκυριά προκαλεί κάθε χρόνο περίπου 3,8 εκατομμύρια πρόωρους θανάτους, η μεγάλη πλειονότητα εκ των οποίων στον αναπτυσσόμενο κόσμο, και σχεδόν το 60% από αυτούς τους θανάτους αφορούν γυναικόπαιδα.
      5. Το 93% των παιδιών σε όλον τον κόσμο ζουν σε περιοχές όπου τα επίπεδα της ατμοσφαιρικής μόλυνσης ξεπερνούν τα επιτρεπτά όρια που έχει θέσει ο ΠΟΥ, με 600.000 παιδιά κάτω των 15 ετών να έχουν πεθάνει από λοιμώξεις του αναπνευστικού το 2016.
      6. Η ρύπανση της ατμόσφαιρας ευθύνεται για το 26% των θανάτων από ισχαιμική καρδιοπάθεια, το 24% των θανάτων από εγκεφαλικά, το 43% από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) και το 29% από καρκίνο των πνευμόνων. Σε ό,τι αφορά τα παιδιά (η ρύπανση της ατμόσφαιρας) σχετίζεται, μεταξύ άλλων προβλημάτων υγείας, με την γέννηση λιποβαρών βρεφών, άσθμα, παιδικούς καρκίνους, παχυσαρκία, ανεπαρκή ανάπτυξη των πνευμόνων και αυτισμό.
      7. Το 97% των πόλεων σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος με περισσότερους από 100.000 κατοίκους δεν πληρεί τα κατώτερα επίπεδα ποιότητας του αέρα που θέτει ο ΠΟΥ και στις χώρες υψηλού εισοδήματος το 29% των πόλεων απέχει από τα επιτρεπόμενα όρια.
      8. Σχεδόν το 25% της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από την ύλη των μικρών σωματιδίων στα αστικά κέντρα προκαλείται από την κίνηση στους δρόμους, το 20% από την καύση οικιακών καυσίμων και το 15% από την λειτουργία των βιομηχανιών, περιλαμβανομένης της παραγωγής ηλεκτρισμού.
      9. Η διατήρηση των επιπέδων της υπερθέρμανσης του πλανήτη "αρκετά πιο κάτω" από τους 2 βαθμούς Κελσίου--όπως έχουν δεσμευτεί με τη Συμφωνία των Παρισίων για την Κλιματική Αλλαγή του 2015 να πράξουν οι κυβερνήσεις--θα μπορούσε να σώζει περίπου ένα εκατομμύριο ζωές τον χρόνο έως το 2050 και μόνο μέσω της μείωσης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
      10. Στις 15 χώρες που εκπέμπουν τα αέρια που ευθύνονται περισσότερο για την υπερθέρμανση του πλανήτη το κόστος της μόλυνσης της ατμόσφαιρας για τη δημόσια υγεία εκτιμάται ότι ανέρχεται σε περισσότερο από το 4% του ΑΕΠ.
    16. Περιβάλλον

      Engineer

      Το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού εκτίθεται σήμερα σε δυνητικά θανατηφόρα ζέστη για 20 ημέρες το χρόνο ή περισσότερο, σύμφωνα με νέα μελέτη. Ωστόσο, χωρίς σημαντικές μειώσεις των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, έως και τρία στα τέσσερα άτομα θα αντιμετωπίσουν την απειλή θανατηφόρου καύσωνα έως το 2100. Ακόμη και με μειώσεις, ένας στους δύο ανθρώπους στα τέλη του αιώνα θα αντιμετωπίσει πιθανώς τουλάχιστον 20 ημέρες ακραίας θανατηφόρας θερμότητας, σύμφωνα με την ανάλυση του Πανεπιστημίου της Χαβάης.
       
      «Οι θανατηφόροι καύσωνες είναι πολύ συνηθισμένοι. Δεν γνωρίζω γιατί ως κοινωνία δεν ανησυχούμε περισσότερο για τους κινδύνους τους», δήλωσε ο Καμίλο Μόρα, επικεφαλής της μελέτης. «Το κύμα καύσωνα του 2003 στην Ευρώπη σκότωσε περίπου 70.000 ανθρώπους, περισσότερους από οποιαδήποτε τρομοκρατική επίθεση», πρόσθεσε.
       
      Οι επικίνδυνοι καύσωνες είναι πολύ πιο κοινοί από ό,τι θεωρεί η κοινή γνώμη, σκοτώνοντας ανθρώπους σε περισσότερα από 60 διαφορετικά μέρη του κόσμου κάθε χρόνο. Αξιοσημείωτα συμβάντα θανατηφόρων καυσώνων περιλαμβάνουν εκείνον της Μόσχας το 2010, που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 10.000 ανθρώπους, και ο καύσωνας του Σικάγο το 1995, όταν 700 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την υψηλή θερμοκρασία.
       
      Τις τελευταίες εβδομάδες, δεκάδες άτομα πέθαναν στην Ινδία και το Πακιστάν, με τις θερμοκρασίες να φτάνουν τους 53,5 βαθμούς Κελσίου.
       
      Ο Μόρα και μια διεθνής ομάδα ερευνητών και φοιτητών εξέτασαν περισσότερες από 30.000 σχετικές δημοσιεύσεις για να βρουν δεδομένα σχετικά με 1.949 περιπτώσεις σε πόλεις ή περιοχές όπου οι ανθρώπινοι θάνατοι συνδέονταν με υψηλές θερμοκρασίες. Θανατηφόρα κύματα καύσωνα έχουν καταγραφεί μεταξύ άλλων στη Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον, το Λος Άντζελες, το Σικάγο, το Τορόντο, το Λονδίνο, το Πεκίνο, το Τόκιο, το Σίδνεϊ και το Σάο Πάολο.
       
      Όσοι ζουν στις υγρές τροπικές περιοχές αντιμετωπίζουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο, όπου ακόμη και ελαφρά αύξηση των μέσων θερμοκρασιών ή της υγρασίας μπορεί να οδηγήσει σε θανάτους. Ωστόσο, η θερμότητα μπορεί να είναι θανατηφόρα ακόμη και σε μέτριες θερμοκρασίες κάτω των 30 βαθμών Κελσίου, αν συνδυαστεί με πολύ υψηλή υγρασία, σύμφωνα με την έρευνα.
       
      Οι νέοι και οι ηλικιωμένοι, που συχνά στερούνται κατάλληλους πόρους και είναι κοινωνικά πιο απομονωμένοι, παραμένουν οι πλέον ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Η συντριπτική πλειοψηφία των 15.000 θανάτων στη Γαλλία στη διάρκεια του ευρωπαϊκού καύσωνα του 2003 αφορούσε άτομα τουλάχιστον 75 ετών, πολλά εκ των οποίων ζούσαν μόνα τους.
       
      Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/story/1250101/thanasimoi-kausones-tha-apeiloun-to-75-tou-plithusmou-os-to-2100-an-de-meiothoun-oi-ekpompes-anthraka
    17. Περιβάλλον

      Engineer

      Τα επίπεδα ατμοσφαιρικής μόλυνση στη βρετανική πρωτεύουσα είναι ανησυχητικά υψηλά. Ο δήμαρχος του Λονδίνου προειδοποιεί για φονικές επιπτώσεις και η κυβέρνηση πιέζεται να βρει λύσεις.
       
      Μία βόλτα στο κέντρο του Λονδίνου θέλει γερά πνευμόνια. Η βρετανική πρωτεύουσα αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα ατμοσφαιρικής ρύπανσης. «Ο αέρας στο Λονδίνο είναι φονικός», δήλωσε ο δήμαρχος της πόλης Σαντίκ Καν σε πρόσφατη συνέντευξη τύπου. Αφορμή ήταν τα ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα μόλυνσης του αέρα που κατέγραψε στα τέλη Ιανουαρίου το ειδικό σύστημα προειδοποίησης για την ατμοσφαιρική μόλυνση, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί στην αρχή του χρόνου. «Τα πνευμόνια των παιδιών σε ορισμένες συνοικίες δεν αναπτύσσονται όπως πρέπει και πολλοί από εμάς έχουμε άσθμα εξαιτίας του κακού αέρα», τόνισε ο δήμαρχος του Λονδίνου.
       
      Η όξυνση του προβλήματος θέτει υπό πίεση και τη βρετανική κυβέρνηση, η οποία καλείται να παρουσιάσει τα σχέδιά της για την καταπολέμηση του προβλήματος εντός του Απριλίου. Μάλιστα το Ανώτατο Βρετανικό Δικαστήριο υπέβαλε πέρυσι κυρώσεις κατά της βρετανικής κυβέρνησης εξαιτίας της σοβαρής περιβαλλοντικής μόλυνσης. Σύμφωνα με κυβερνητικές εκτιμήσεις, περίπου 40.000 άνθρωποι ετησίως πεθαίνουν πρόωρα στο Ηνωμένο Βασίλειο λόγω ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
       
      Στα σκαριά περιβαλλοντικά σχέδια του δημάρχου
       
       
      Στο Λονδίνο το ετήσιο όριο μόλυνσης του αέρα που έχει τεθεί από την ΕΕ ξεπεράστηκε φέτος ήδη στις 5 Ιανουαρίου. «Καμπανάκι» για τον Σαντίκ Καν, που εξελέγη το 2016 και στοχεύει να καθαρίσει τον αέρα της πρωτεύουσας.
       
      Το σχέδιό του προβλέπει τη δημιουργία έως το 2020 περιβαλλοντικής ζώνης από το Χάιντ Παρκ έως το Σίτι του Λονδίνου. Οχήματα με υψηλές εκπομπές καυσαερίων πρόκειται να απαγορευθούν εντός της ζώνης – εκτός κι αν οι οδηγοί είναι πρόθυμοι να καταβάλουν ειδικό τέλος εισόδου. Τα διάσημα μαύρα ταξί του Λονδίνου θα επιτρέπεται να εισέρχονται εφόσον δεν υπερβαίνουν το όριο παλαιότητας. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, περίπου 6.000 εξ αυτών δεν θα μπορούν να κυκλοφορούν στην καρδιά του Λονδίνου. Μακροπρόθεσμα σχεδιάζεται η χρήση ηλεκτροκίνητων ταξί, τα οποία βρίσκονται ακόμη σε στάδιο δοκιμών.
       
      Ο στόλος των κόκκινων διώροφων λεωφορείων, των διάσημων double decker, έχει σε μεγάλο βαθμό ανανεωθεί. Στην επίσημη ιστοσελίδα του δημάρχου του Λονδίνου επισημαίνεται ότι τα λεωφορεία της πόλης συγκαταλέγονται στα πιο καθαρά και σύγχρονα του κόσμου.
       
      «Χαιρόμαστε που ο δήμαρχος παίρνει τόσο σοβαρά τη μόλυνση του αέρα, αλλά θα μπορούσε να κάνει ακόμη περισσότερα», λέει η Άννα Χέσλοπ, δικηγόρος της περιβαλλοντικής οργάνωσης ClientEarth. Η ίδια ζητά η σχεδιαζόμενη περιβαλλοντική ζώνη να περιλάβει ολόκληρο το Λονδίνο και να ισχύσει για όλα τα οχήματα. «Εκτός αυτού τα αστικά διόδια στο Λονδίνο ισχύουν μόνο για παλιά οχήματα, όμως θα έπρεπε να ισχύει και για τα πιο βρώμικα αυτοκίνητα», υπογραμμίζει η βρετανίδα δικηγόρος.
       
      Πηγή: http://www.dw.com/el/%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B7-%CE%B1%CF%84%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BC%CF%8C%CE%BB%CF%85%CE%BD%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%BD%CE%BF/a-38301248
    18. Περιβάλλον

      GTnews

      Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ο Υπουργός Επικρατείας και ο Γενικός Γραμματέας Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας επισκέφθηκαν το νησί της Τήλου για να συμμετάσχουν στην παρουσίαση του προγράμματος Just Go Zero Tilos, που αποσκοπεί στη δημιουργία ενός νέου υποδείγματος ολοκληρωμένης διαχείρισης στερεών αποβλήτων.
      Το πρόγραμμα, που υλοποιείται από τον Δήμο Τήλου, τον Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦοΔΣΑ) Νοτίου Αιγαίου και την εταιρεία Polygreen, ξεκίνησε τον περασμένο Δεκέμβριο με εντυπωσιακά έως τώρα αποτελέσματα. Οι βασικοί στόχοι του έργου είναι η μεγιστοποίηση της ανακύκλωσης και της ανάκτησης υλικών και η απαλλαγή του νησιού από την ανάγκη ταφής αποβλήτων με την οριστική διακοπή λειτουργίας του χώρου υγειονομικής ταφής.
      Η συλλογή των αποβλήτων γίνεται σε ειδικούς συλλέκτες που έχουν τοποθετηθεί στις κατοικίες, τις επιχειρήσεις και τα υπόλοιπα κτίρια του νησιού (δημοτικές υπηρεσίες, σχολεία κλπ), τα οποία διαχωρίζονται στην πηγή σε τρία ρεύματα:
      Βιοαπόβλητα. Ανακυκλώσιμα υλικά. Μη ανακυκλώσιμα υλικά. Στη συνέχεια μεταφέρονται στον χώρο όπου τα ανακυκλώσιμα υλικά διαχωρίζονται σε συγκεκριμένες κατηγορίες, δεματοποιούνται και προωθούνται προς ανακύκλωση. Από την έναρξη του έργου τον περασμένο Δεκέμβριο, το ποσοστό ανακύκλωσης έχει αυξηθεί εντυπωσιακά καθώς αγγίζει το 80%. Τα οφέλη του προγράμματος είναι σημαντικά και συνοψίζονται ως εξής:
      Κλείνουν οι χώροι ταφής απορριμμάτων. Το πρόγραμμα συμβάλλει στην επίτευξη του εθνικού στόχου για το 2030 που προβλέπει τον περιορισμό της υγειονομικής ταφής στο 10%.
      Με τη χωριστή συλλογή βιοαποβλήτων και την κομποστοποίηση εμπλουτίζονται τα εδάφη που απειλούνται με ερημοποίηση.
      Εξασφαλίζεται πολύ υψηλό ποσοστό ανάκτησης και ανακύκλωσης.
      Εξοικειώνονται οι κάτοικοι, οι μαθητές και οι επιχειρήσεις του νησιού με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας.
      Προάγεται ένα νέο, πιο πράσινο και πιο βιώσιμο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης.
      Στην Τήλο ο υπουργός συναντήθηκε με τη Δήμαρχο, Μαρία Καμμά – Αλιφέρη, τον Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου ενώ με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Polygreen, Θανάση Πολυχρονόπουλο, επισκέφθηκε κατοικία που διαθέτει τον ειδικό συλλέκτη αποβλήτων. Επίσκεψη πραγματοποίησε, επίσης, στο Κέντρο Κυκλικής Οικονομίας του νησιού, στο Δημοτικό Σχολείου Τήλου και στο Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών.
      Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας δήλωσε: «Για μια ακόμα φορά, το πανέμορφο νησί της Τήλου πρωτοπορεί και μας δείχνει το δρόμο της βιώσιμης ανάπτυξης. Είχα την ευκαιρία να δω από κοντά πως λειτουργεί το καινοτόμο πρόγραμμα Just Go Zero Tilos. Με αυτό το πιλοτικό έργο, το οποίο έχει στον πυρήνα του την ανακύκλωση και τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, η Τήλος μπορεί πολύ σύντομα να πετύχει τους στόχους του Εθνικού Σχεδιασμού για τη διαχείριση αποβλήτων, με τον περιορισμό της υγειονομικής ταφής στο 10% και την αύξηση της ανακύκλωσης σε ποσοστό 60%. Μπορεί, επίσης, να αποτελέσει ένα φωτεινό παράδειγμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση αποβλήτων για το σύνολο των μικρών νησιών της χώρας μας, τα οποία αντιμετωπίζουν δυσκολίες λόγω της απόστασης με την ηπειρωτική χώρα και την επιβάρυνση που δέχονται από τις τουριστικές ροές το καλοκαίρι. Με το πρόγραμμα αυτό, κάνουμε ένα ακόμα βήμα για τη μετατροπή των ελληνικών νησιών σε κοιτίδες βιώσιμης ανάπτυξης και καινοτομίας, αλλά και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής».
    19. Περιβάλλον

      Engineer

      Επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι και πάνω από το 95% αναπνέει ανθυγιεινό αέρα, την ίδια ώρα που το 60% ζει σε συνθήκες που δεν πληρούν ακόμα και τα πλέον βασικά πρότυπα ποιότητας αέρα.
      Αυτά προκύπτουν από την έκθεση State of Global Air του 2018, μια ετήσια αξιολόγηση του οργανισμού Health Effects Institute (HEI) για την ποιότητα του παγκόσμιου αέρα που βασίζεται στις κατευθυντήριες γραμμές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
      Η έκθεση διαπιστώνει πως η μόλυνση του αέρα συνέβαλε καθοριστικά σε 6,1 εκατ. πρόωρους θανάτους παγκοσμίως, κάτι που τη μετατρέπει στην τέταρτη συχνότερη αιτία θανάτου, πίσω μόνο από την υπέρταση, την κακή διατροφή και το κάπνισμα.

      Το πρόβλημα επιδεινώνεται μάλιστα, καθώς το 2014 το ποσοστό ήταν στο 92%. Δηλαδή, πάνω από 9 στους 10 πολίτες της Γης ζούσαν δηλαδή σε περιοχές που δεν ανταποκρίνονται καν στις πιο ουσιώδεις συνθήκες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας!
      Κίνα και Ινδία πλήττονται περισσότερο από όλους, καθώς και οι δύο μαζί αντιστοιχούν σε περισσότερους από τους μισούς ανθρώπινους θανάτους που συνδέονται με τη ρύπανση του αέρα…
    20. Περιβάλλον

      Engineer

      Τουλάχιστον 10.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν χθες Παρασκευή να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, σε μια περιοχή περίπου 50 χιλιόμετρα νότια της Μαδρίτης, για να απομακρυνθούν από το τοξικό νέφος που προκάλεσε η πυρκαγιά που εκδηλώθηκε σε μια γιγαντιαία χωματερή ελαστικών αυτοκινήτων, που κατά τα φαινόμενα οφείλεται σε εμπρησμό, σύμφωνα με τις ισπανικές αρχές.
       
      Η παράνομη χωματερή μεταχειρισμένων ελαστικών αυτοκινήτων—η μεγαλύτερη της Ισπανίας, σύμφωνα με ΜΜΕ—βρίσκεται στην επαρχία του Τολέδου, στις κοινότητες Σεσένια και Βαλδεμόρο.
       
      «Όλα μοιάζουν να δείχνουν ότι η καταστροφή αυτή προκλήθηκε από πρόθεση», έκρινε ο δήμαρχος της Σεσένια Κάρλος Βελάσκεθ μιλώντας χθες στον ραδιοφωνικό σταθμό Cadena Ser, εξηγώντας ότι οι ισχυρές βροχοπτώσεις στην περιοχή τις τελευταίες ημέρες αποκλείουν το ενδεχόμενο η πυρκαγιά να οφειλόταν σε ατύχημα.
       
      Η πυρκαγιά προκάλεσε «ένα τοξικό νέφος που μπορεί να επηρεάσει ένα μέρος του πληθυσμού της Σεσένια», μιας πόλης 20.000 κατοίκων, προειδοποίησαν σε μια ανακοίνωσή τους οι αρχές της επαρχίας Καστίλης-Λα Μάντσα.
       
      Η χωματερή βρίσκεται κοντά σε έναν πολυσύχναστο αυτοκινητόδρομο, που συνδέει την πρωτεύουσα με την Ανδαλουσία, στη νότια Ισπανία.
       
      Οι αρχές της περιοχής κάλεσαν πρώτα να κλείσει τις πόρτες και τα παράθυρα, αλλά χθες το απόγευμα διέταξαν την απομάκρυνση των κατοίκων. Διατέθηκαν λεωφορεία για όσους δεν έχουν ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητα. Σχολεία στην περιοχή έκλεισαν.
       
      Περίπου το 70% της χωματερής, έκτασης 14 γηπέδων ποδοσφαίρου, είχε ήδη απανθρακωθεί χθες βράδυ, σύμφωνα με τον Φρανθίσκο Μαρτίνεθ, υπουργό Περιβάλλοντος της τοπικής κυβέρνησης.
       
      Τοπικοί αξιωματούχοι δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσουν πόσο ακόμη θα διαρκέσει η πυρκαγιά, παρότι έχει τεθεί υπό έλεγχο, σύμφωνα με τον επικεφαλής της πυροσβεστικής υπηρεσίας στην περιοχή. Στις επιχειρήσεις κατάσβεσης συμμετείχαν χθες τρία ελικόπτερα και δύο αεροσκάφη.
       
      Πηγή: http://www.topontiki.gr/article/169794/toxiko-nefos-diohnei-10000-ispanoys-apo-ta-spitia-toys
    21. Περιβάλλον

      Engineer

      Από ελαιολιπαντικά προέρχονται οι κηλίδες που εντοπίστηκαν στην δεξαμενή Δ2, στις εγκαταστάσεις της ΕΥΑΘ στη Σίνδο Θεσσαλονίκης, όπως δείχνουν τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα των δειγματοληψιών. Όπως προέκυψε από την ευρεία σύσκεψη φορέων για το θέμα με τη ρύπανση δεξαμενής της ΕΥΑΘ που υδροδοτεί τη Θεσσαλονίκη, τα ελαιολιπαντικά δεν θεωρούνται επικίνδυνα και επιβλαβή για την ανθρώπινη υγεία, ενώ το φαινόμενο υποχωρεί σταδιακά και η ρύπανση του νερού σήμερα είναι κάτω από τα όρια.
       
      Στο μεταξύ, σε εξέλιξη βρίσκεται η κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση που έχει παραγγείλει ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Λάμπρος Τσόγκας αναθέτοντας την εποπτεία της έρευνας στην εισαγγελέα Περιβάλλοντος Σοφία Κογκαλίδου για να εντοπιστεί η πηγή της ρύπανσης. Σ' αυτό το πλαίσιο, αρμόδιοι προανακριτικοί υπάλληλοι της Αστυνομίας κλήθηκαν να διακριβώσουν αν στοιχειοθετούνται τα αδικήματα της «δηλητηρίασης πηγών και τροφίμων», της «έκθεσης», της «ρύπανσης περιβάλλοντος» και οποιοδήποτε άλλο αυτεπαγγέλτως διωκόμενο αδίκημα.
       
      Σε κάθε περίπτωση, στη σύσκεψη, που συγκάλεσε ο κ. Τσόγκας και πραγματοποιήθηκε στα κεντρικά γραφεία της ΕΥΑΘ αποφασίστηκε η λήψη μέτρων ειδικής πρόληψης.
       
      Τα μέτρα είναι τα εξής:
       
      1. Τοποθέτηση πλωτών φραγμάτων σε διάφορα σημεία του ποταμού Αλιάκμονα και κυρίως κοντά στους ταμιευτήρες νερού που βρίσκονται πλησίον της πόλης της Θεσσαλονίκης.
       
      2. Έναρξη on line καταγραφής, με δέκτες μεταφοράς ύδατος από τόπο σε τόπο που θα καταγράφει την εικόνα της υδροδότησης και θα καταδεικνύει τα τυχόν προβλήματα που θα προκύπτουν.
       
      3. Εκπόνηση μελέτης από τη ΔΕΗ σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο για την καταγραφή των επιχειρήσεων που βρίσκονται πλησίον του ποταμού έτσι ώστε να διαπιστωθεί ποιες διαθέτον άδεια και ποιες όχι. Θα ακολουθήσει σχετική ενημέρωση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και του Σώματος Επιθεωρητών Περιβάλλοντος.
       
      4. Συνέχιση των δειγματοληψιών για την ποιότητα του νερού με το οποίο υδροδοτείται η Θεσσαλονίκη.
       
      5. Συνδρομή του υπουργείου Περιβάλλοντος με ειδικά μηχανήματα μέτρησης.
       
      Στη σύσκεψη συμμετείχαν εκπρόσωποι της ΕΥΑΘ Α.Ε, της Διεύθυνσης Υγιεινής της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, της Αστυνομίας, επιθεωρητές περιβάλλοντος, ο πρύτανης και καθηγητές Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.α.
       
      Πηγή: http://greenagenda.gr/%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B7/
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.