Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • Buildinghow
    HoloBIM Structural

  • Περιβάλλον

    Περιβάλλον

    1507 ειδήσεις in this category

    1. Περιβάλλον

      GTnews

      Η κλιματική αλλαγή και η σχετιζόμενη αύξηση της θερμοκρασίας έχουν απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα παγκοσμίως καθώς οδηγούν σε σημαντικές αλλαγές στα οικοσυστήματα, και επηρεάζουν σημαντικά την οικονομία και την κοινωνία. Συγκεκριμένα, οι παρατεταμένες περίοδοι με πολύ υψηλές θερμοκρασίες, δηλαδή οι καύσωνες,  επηρεάζουν την θερμοφυσιολογία του ανθρώπου δημιουργώντας θερμικό στρες, το οποίο με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε πρόωρο θάνατο. Οι καύσωνες θεωρούνται το πιο θανατηφόρο καιρικό φαινόμενο. Για τους λόγους αυτούς, οι κλιματολογικές αναλύσεις των χαρακτηριστικών και των τάσεων των καυσώνων μπορούν να έχουν σημαντική συνεισφορά στη δημιουργία ενός συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης καυσώνων καθώς και στην αποτελεσματική εφαρμογή σχεδίων προσαρμογής και βελτίωσης της ετοιμότητας από τις τοπικές αρχές.
      Η μονάδα ΜΕΤΕΟ/meteo.gr του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό Climate σχετικά με την κλιματολογική μεταβολή των καυσώνων και άλλων δεικτών που σχετίζονται με τη θερμική αίσθηση του ανθρώπινου σώματος στην Ελλάδα. Η μελέτη αφορά στη χρονική περίοδο 1950-2020 και για την εκπόνησή της χρησιμοποιήθηκαν μετεωρολογικά δεδομένα υψηλής ανάλυσης (~10 km) από τη βάση δεδομένων ERA5-Land της ευρωπαϊκής υπηρεσίας Copernicus. Στο σχήμα που ακολουθεί παρουσιάζεται η τάση μεταβολής του μέσου ετήσιου αριθμού επεισοδίων καύσωνα ανά δεκαετία για την περίοδο 1950–2020.
       

       
      Τα κύρια αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι:
      Η Ελλάδα αντιμετωπίζει κατά μέσο όρο 0,7 καύσωνες ετησίως από το 1950 έως το 2020. Η μέση τιμή αυτή έχει αυξηθεί σε 1,1 καύσωνα ετησίως από το 1990 έως το 2020. Η διάρκεια των επεισοδίων καύσωνα κυμαίνεται από 3,7 έως 7,5 ημέρες κατά μέσο όρο. Υπάρχει αυξητική τάση σε όλα τα χαρακτηριστικά των καυσώνων (π.χ. ένταση, διάρκεια, συχνότητα εμφάνισης) την περίοδο 1950 - 2020. Οι περιοχές της Ελλάδας που βιώνουν τουλάχιστον έναν καύσωνα ετησίως έχουν σχεδόν διπλασιαστεί από το 1990 και μετά. Οι περιοχές της χώρας μας στις οποίες έχει σημειωθεί η μεγαλύτερη αύξηση των επεισοδίων καύσωνα είναι το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας καθώς και τα δυτικά τμήματα της Ηπείρου και της Πελοποννήσου. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες εντοπίστηκε μια ιδιαίτερα μεγάλη αύξηση στον αριθμό των καυσώνων που σημειώθηκαν τον μήνα Ιούνιο. Περισσότερες πληροφορίες για τη μελέτη αυτή μπορείτε να διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο https://www.mdpi.com/2225-1154/11/1/5

       
    2. Περιβάλλον

      Engineer

      Η Γερμανία και η Πολωνία είναι οι χώρες που θα ωφεληθούν περισσότερο από το νέο, ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ ταμείο της ΕΕ που σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τις εξαρτημένες από τον άνθρακα περιφέρειες να κινηθούν προς μια πιο πράσινη οικονομία, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δόθηκαν στη δημοσιότητα.
      Η δημιουργία του ταμείου αυτού είναι πολύ καλή είδηση για την Πολωνία, δήλωσε ο πολωνός πρωθυπουργός Ματέους Μοραβιέτσκι, ενώ ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σολτς υποσχέθηκε 4,35 δισεκατομμύρια ευρώ ως αποζημιώσεις στις εταιρείες που εκμεταλλεύονται σταθμούς παραγωγής ενέργειας από άνθρακα στη Γερμανία.
      Όλες οι χώρες της ΕΕ εκτός της Πολωνίας συμφώνησαν τον περασμένο μήνα ότι μέσα στα επόμενα 30 χρόνια θα πρέπει να μετατρέψουν τις οικονομίες τους για να καταπολεμήσουν την κλιματική αλλαγή και να διασφαλίσουν ότι δεν θα εκπέμπουν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα απ' αυτό που απορροφούν.
      Σε μια προσπάθεια να επιτύχει και τη συμμετοχή της Βαρσοβίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα λεπτομέρειες για το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης. «Αυτή η κατανόηση για τη θέση μας είναι ... πολύ καλή είδηση για την Πολωνία», δήλωσε σήμερα σε συνέντευξη Τύπου στην Πράγα ο πολωνός πρωθυπουργός Ματέους Μοραβιέτσκι.
      Στο Βερολίνο, ο υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σολτς ανακοίνωσε πως η γερμανική κυβέρνηση υποσχέθηκε σήμερα ότι, στο πλαίσιο της εγκατάλειψης του πολύ ρυπογόνου άνθρακα το αργότερο μέχρι το 2038, θα διαθέσει 4,35 δισεκατομμύρια ευρώ ως αποζημιώσεις στις εταιρείες που εκμεταλλεύονται θερμοηλεκτρικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας.
      «Το ποσό αυτό αντιπροσωπεύει 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ για τα συγκροτήματα παραγωγής ενέργειας της δυτικής Γερμανίας και 1,75 δισεκατομμύριο ευρώ για το ανατολικό τμήμα της χώρας», και θα διατεθεί «σ' ένα διάστημα 15 ετών μετά το κλείσιμο» των σταθμών, δήλωσε ο υπουργός στους δημοσιογράφους.
      Εξάλλου, σύμφωνα με έγγραφα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα, η Πολωνία και η Γερμανία θα λάβουν περίπου το 40% του συνόλου των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα διατεθούν για επενδύσεις σε περιφέρειες με τις υψηλότερες εκπομπές CO2 και τις περισσότερες θέσεις εργασίας που συνδέονται με τα ορυκτά καύσιμα.
      Οι βιομηχανίες αυτών των δύο χωρών εκπέμπουν τις μεγαλύτερες ποσότητες CO2 και έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό τέτοιων θέσεων εργασίας.
      Τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ του ταμείου μετάβασης θα προέλθουν, σε διάστημα επτά ετών, από τη μόχλευση μικρού ποσού δημοσίου χρήματος από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, 7,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, ώστε να προσελκυθούν μεγαλύτερα ποσά ιδιωτικών επενδύσεων καλύπτοντας τα τμήματα των προγραμμάτων που έχουν το μεγαλύτερο ρίσκο.
      Η Πολωνία θα είναι μακράν η χώρα που θα ωφεληθεί περισσότερο από το ταμείο, καθώς θα λάβει 2 δισεκ. ευρώ από τα 7,5 δισεκατομμύρια, σύμφωνα με τα έγγραφα. Η Γερμανία θα είναι δεύτερη με 877 εκατομμύρια.
      Όταν ενισχυθούν με μετρητά από το Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης της ΕΕ και το Κοινωνικό Ταμείο, καθώς και με τα χρήματα που οι εθνικές κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να συνεισφέρουν βάσει των κανόνων της ΕΕ, το ποσό της Πολωνίας θα αυξηθεί σε περίπου 7,7 δισεκατομμύρια ευρώ και αυτό της Γερμανίας θα φθάσει συνολικά τα 4,6 δισεκατομμύρια.
      Τα ποσά αυτά στη συνέχεια θα ανέβουν στα 27,3 δισεκατομμύρια ευρώ για την Πολωνία και στα 13,4 δισεκατομμύρια για τη Γερμανία, μόλις συμμετάσχουν και οι ιδιώτες επενδυτές.
    3. Περιβάλλον

      Engineer

      Η δέσμευση της χώρας ότι θα οδηγεί σε ταφή λιγότερο από 10% των αστικών απορριμμάτων της μέχρι το τέλος της δεκαετίας είναι ίσως η μεγαλύτερη «έκπληξη» του νέου Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων. Χαρακτηριστικό του νέου σχεδιασμού είναι η προσήλωση στους στόχους που θέτουν οι κοινοτικές Οδηγίες και η αποφυγή ανατροπών σε σχέση με τον υφιστάμενο σχεδιασμό, καθώς θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη χρηματοδότηση έργων – στα περισσότερα το τρέχον ΕΣΠΑ είναι η τελευταία ευκαιρία. Ως προς το «φλέγον» θέμα της καύσης των απορριμμάτων, ο νέος σχεδιασμός την επιτρέπει πιο ξεκάθαρα από τον προηγούμενο, αλλά στη θέση που η πυραμίδα της κοινοτικής νομοθεσίας υποδεικνύει, δηλαδή κάτω από την ανακύκλωση και πάνω από την ταφή.
      Το νέο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ) αναμένεται να δοθεί σε δημόσια διαβούλευση μέσα στον Ιούλιο. Ο υφιστάμενος σχεδιασμός εγκρίθηκε τον Δεκέμβριο του 2015 και προέβλεπε την αναθεώρησή του το 2020. Σε επίπεδο φιλοσοφίας, ο νέος σχεδιασμός έχει δύο βασικές διαφορές από τον υφιστάμενο. Κατά πρώτον, ο νέος σχεδιασμός ακολουθεί τις υποχρεώσεις της χώρας βάσει των τελευταίων κοινοτικών Οδηγιών (ακόμα κι αυτών που πρόκειται να ενσωματωθούν μέσα στο καλοκαίρι). Κατά δεύτερον, αφαιρεί το «πολιτικό πρόσημο» που είχε προσπαθήσει να δώσει στο ΕΣΔΑ η προηγούμενη κυβέρνηση.
      Η μόνη «έκπληξη» του νέου εθνικού σχεδίου είναι ο στόχος να οδηγείται σε ταφή λιγότερο από το 10% των απορριμμάτων (σήμερα πάνω από 80%) έως το 2030, έναντι 2035 των κοινοτικών Οδηγιών. Να σημειωθεί ότι η κοινοτική νομοθεσία δίνει το δικαίωμα στα κράτη-μέλη δύο χρόνια πριν από τη λήξη της προθεσμίας αυτής να ζητήσουν την παράτασή της κατά πέντε έτη, όχι μόνο αιτιολογώντας την αναγκαιότητα της παρέκκλισης, αλλά κυρίως καταθέτοντας σχέδιο δράσης που να αποδεικνύει ότι ο κοινοτικός στόχος θα επιτευχθεί μέσα στο διάστημα της παράτασης.
      Ως προς τους υπόλοιπους στόχους, το νέο Εθνικό Σχέδιο ακολουθεί εκείνους της κοινοτικής νομοθεσίας. Ως προς τους γενικούς στόχους, προβλέπει την ανακύκλωση του 55% του συνόλου των αστικών αποβλήτων έως το 2025 και του 60% έως το 2030 – μάλιστα δεν κάνει χρήση της δυνατότητας που δίνει η κοινοτική νομοθεσία για παρέκκλιση (ο παλαιός στόχος ήταν 50% για τα 4 ρεύματα ανακύκλωσης έως το 2020, σήμερα βρισκόμαστε κάτω από το 20%). Στην ανακύκλωση συσκευασιών προβλέπει την ανακύκλωση του 60% κατά βάρος έως το 2025 και το 70% έως το 2030. Ενα ενδιαφέρον σημείο, που έρχεται με την ενσωμάτωση των νέων Οδηγιών, είναι η δημιουργία έως το 2025 δύο νέων ρευμάτων ανακύκλωσης: για κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα (ρούχα, υφάσματα κ.λπ.) και για τα επικίνδυνα οικιακά απόβλητα (όπως συσκευασίες από αεροζόλ, από μπογιές, κ.ά.). Η δημιουργία των δύο ρευμάτων προβλέπεται και στον υφιστάμενο σχεδιασμό, ωστόσο μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα.
      Ως προς την καύση (ενεργειακή αξιοποίηση) απορριμμάτων στον υφιστάμενο σχεδιασμό η ανάκτηση ενέργειας από δευτερογενή στερεά καύσιμα επιτρέπεται, αλλά «δεν ενδείκνυται».
      Αυτά βέβαια στη θεωρία, καθώς η παραγωγή RDF από το εργοστάσιο της Φυλής και η καύση του σε τσιμεντοβιομηχανία στον Βόλο συνεχίστηκε κανονικά, ενώ το υπουργείο Περιβάλλοντος υπέγραψε εθελοντική συμφωνία με την τσιμεντοβιομηχανία τον Ιούλιο του 2019 για τη χρήση «δευτερογενών καυσίμων».
      Στο νέο ΕΣΔΑ οι αναφορές αυτές έχουν παραλειφθεί, ωστόσο η κάθε μορφής ενεργειακή αξιοποίηση βρίσκεται σχεδόν στη βάση της ιεραρχίας της διαχείρισης αποβλήτων (πρόληψη παραγωγής, ανάκτηση- επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση, ενεργειακή αξιοποίηση, ταφή), όπως ορίζουν οι κοινοτικές Οδηγίες.
    4. Περιβάλλον

      GTnews

      Ένα ακόμη σημαντικό βήμα προς τον βιώσιμο τουρισμό πραγματοποίησαν οι Λειψοί, με στόχο την oρθή χρήση υδάτινων πόρων που παράγονται μέσω αφαλάτωσης. Στο πλαίσιο παγκόσμιας πρωτοβουλίας που υλοποιούν στην Ελλάδα το finish με τη Global Water Partnership - Mediterranean (GWP-Med), ομάδα δράσης με την ενεργή στήριξη του Δήμου Λειψών, εξόπλισαν όλα τα νοικοκυριά του νησιού με ειδικά φίλτρα εξοικονόμησης νερού, δείχνοντας τον σωστό τρόπο χρήσης των συσκευών και βοηθώντας στην τοποθέτησή τους.
      Παράλληλα, έπειτα από ενέργειες του Δήμου για την αγορά ψηφιακού εντοπιστή βλαβών στο δίκτυο ύδρευσης, μηδενίζονται οι διαρροές νερού καθώς πλέον εντοπίζεται και αποκαθίσταται κάθε πρόβλημα που θα οδηγούσε σε σπατάλη πόρων. Για το επόμενο διάστημα θα δρομολογηθεί η προμήθεια και εγκατάσταση αυτόματου συστήματος χλωρίωσης και θα γίνει αναβάθμιση της μονάδας αφαλάτωσης ύστερα από μελέτη και αίτημα του Δήμου στη Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής. Με αυτόν τον τρόπο στόχος είναι ο πλήρης έλεγχος της ποιότητας του νερού αλλά και η ενίσχυση της ημερήσιας παραγωγής κατά 15%, ώστε να προβλεφθεί η αυξανόμενη τουριστική κίνηση με 24ωρη και χωρίς διακοπές, παροχή νερού.«Το αποτέλεσμα των ενεργειών που ήδη υλοποιούνται εντυπωσιάζει.
      Μόνο για τον Ιούνιο του 2023 δαπανήθηκαν 4.000 κυβικά νερού λιγότερα σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2022, οδηγώντας σε μια εντυπωσιακή μείωση κατανάλωσης νερού της τάξης του 32%», δήλωσε ο Δήμαρχος Λειψών Φώτης Μάγγος και πρόσθεσε πως, «η αποδοχή των τουριστών στο βιώσιμο κάλεσμα μας είναι μεγάλη και οι κρατήσεις για τους Λειψούς έχουν ανοδική πορεία με την πληρότητα στο νησί της Καλυψούς να εκτιμάται πως θα "αγγίξει" το 95% για τον Ιούλιο και Αύγουστο. Μέσα από τις παρεμβάσεις μας, θα διατίθεται στο μέλλον επαρκές πόσιμο νερό με πολύ καλύτερη ποιότητα τόσο για τους κατοίκους, όσο και για τους επισκέπτες μας».
    5. Περιβάλλον

      Engineer

      Μια πιο καθαρή ατμόσφαιρα είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν οι Θεσσαλονικείς έστω και από τα σπίτια τους την περίοδο των περιοριστικών μέτρων για τον κορωνοϊό, αφού η μείωση της κυκλοφορίας των οχημάτων είχε ως αποτέλεσμα να πέσουν κατακόρυφα οι δείκτες εκπομπής αιωρούμενων μικροσωματιδίων.
      Τα συγκριτικά αποτελέσματα των μετρήσεων για το διάστημα των 41 ημερών από τις 11 Μαρτίου έως και τις 20 Απριλίου σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2019, που δίνει στη δημοσιότητα η Αντιπεριφέρεια Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος Κεντρικής Μακεδονίας είναι άκρως ενδιαφέροντα.
      Λόγου χάριν, είναι χαρακτηριστικό ότι είχαμε σημαντική μείωση των τιμών των αιωρούμενων σωματιδίων.
      Μάλιστα η μείωση ήταν μεγαλύτερη στην περιοχή της Σίνδου φτάνοντας στο 25, 6%. Πρόκειται για μια ημιαστική περιοχή  που «επηρεάζεται» κατά βάση από  τα καυσαέρια των Ι.Χ. και ο δραστικός περιορισμός της κίνησης των οχημάτων, τόσο εντός αυτής της περιοχής όσο και στην εθνική οδό που είναι δίπλα, είναι οι βασικοί λόγοι της μείωσης.
      Στην περιοχή της Αγίας Σοφίας όμως, στο κέντρο της πόλης, οι τιμές των αιωρούμενων σωματιδίων μειώθηκαν μόνο κατά 14%  σε σχέση με την ίδια περίοδο  πέρυσι. Σε αυτή την περίπτωση, αν και  μειώθηκαν στο ελάχιστο οι εκπομπές  καυσαερίων, έπαιξαν τον ρόλο τους οι κεντρικές θερμάνσεις που έως τις 20 Απριλίου  τουλάχιστον,  ήταν  σε λειτουργία.
      Εντυπωσιακές μειώσεις  κατέγραψαν οι σταθμοί μέτρησης  της Περιφέρειας και σε ό, τι αφορά στο διοξείδιο του αζώτου. Αν και ποτέ τα τελευταία  χρόνια οι τιμές του διοξειδίου του αζώτου δεν υπερέβησαν τα  επιτρεπόμενα όρια στην ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης, εξαιτίας της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων μειώθηκαν έως και 58% στο Πανόραμα, έως 46% στην περιοχή του ΑΠΘ και έως 26,3% στην περιοχή του Κορδελιού.
      Οι γενικώς χαμηλές τιμές του διοξειδίου του αζώτου και προ κορωνοϊού,  καθώς και η σχεδόν μηδενική κυκλοφορία οχημάτων, είναι οι βασικοί παράγοντες για τις  πρόσφατες εντυπωσιακές  μειώσεις των τιμών  του που καταγράφουν οι Σταθμοί Μέτρησης Αέριων Ρύπων της ΠΚΜ.  «Η σημαντική βελτίωση  της ποιότητας της ατμόσφαιρας, κατά το διάστημα που ’μένουμε σπίτι‘, μπορεί να είναι επακόλουθο της απουσίας οποιασδήποτε  δραστηριότητας, μπορεί ωστόσο, να γίνει αφορμή για σκέψη και προβληματισμό σχετικά με τις δυνατότητες μας να διατηρήσουμε χαμηλά  τα επίπεδα των αέριων ρύπων και μετά την επάνοδό μας στην κανονικότητα. Είναι μια καλή αφορμή για να επανεξετάσουμε όλοι, πολίτες και φορείς,  τις επιλογές  μας  και να γίνουμε  πιο δεκτικοί στη χρήση  εναλλακτικών μέσων μεταφοράς», επισημαίνει ο Αντιπεριφερειάρχης Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, Κ.  Γιουτίκας.
      Μέσοι όροι τιμών NO2 από 11/3 ως 20/4   ΣΙΝΔΟΣ Α.Π.Θ. ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΚΟΡΔΕΛΙΟ ΑΓ. ΣΟΦΙΑ 2019 19,51 30,78 7,52 23,29 21,46 2020 16,32 16,68 3,17 17,17 19,12 μείωση 16,4% 46% 58% 26,3% 11% Μέσοι όροι τιμών PM10c από 11/3 ως 20/4   ΣΙΝΔΟΣ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΚΟΡΔΕΛΙΟ ΑΓ. ΣΟΦΙΑ 2019 33,32 19 33,71 36,27 2020 24,8 17,41 30,46 31,2 μείωση 25,6% 8,4% 9,6% 14%  
    6. Περιβάλλον

      Engineer

      Ανάμεσα σε αυτές οι  Πρέσπες, η τεχνητή λίμνη του Πολυφύτου και η τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών
      Περισσότερες από το 50% των μεγαλύτερων λιμνών στον κόσμο χάνουν νερό, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Science». Οι βασικοί ένοχοι γι’ αυτό είναι η αύξηση της θερμοκρασίας, η μη βιώσιμη ανθρώπινη κατανάλωση και η καθίζηση.
      Ερευνητές από το Ινστιτούτο CIRES του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ, το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κάνσας, το Πανεπιστήμιο της Τουλούζης στη Γαλλία και το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας KAUST στη Σαουδική Αραβία δημιούργησαν μια τεχνική για τη μέτρηση των μεταβολών της στάθμης του νερού σε σχεδόν 2.000 από τις μεγαλύτερες λίμνες, φυσικές και τεχνητές, του κόσμου, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 95% της συνολικής αποθήκευσης νερού στις λίμνες της Γης.
      Ανάμεσα σε αυτές, μελέτησαν και ελληνικές, στις οποίες εντοπίζουν τάση ξήρανσης: τις Πρέσπες, την τεχνητή λίμνη του Πολυφύτου και την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών.
      Η ομάδα συνδύασε παρατηρήσεις τριών δεκαετιών από μια σειρά δορυφόρων με μοντέλα για να ποσοτικοποιήσει τις τάσεις στην αποθήκευση νερού στις λίμνες, σε παγκόσμιο επίπεδο. Χρησιμοποίησε 250.000 στιγμιότυπα από 1.972 από τις μεγαλύτερες λίμνες της Γης, που καταγράφηκαν από δορυφόρους την περίοδο 1992-2020. Επίσης, συγκέντρωσαν μετρήσεις για τις στάθμες νερού από εννέα δορυφορικά αλτίμετρα και μελέτησαν τις μετρήσεις αυτές σε βάθος χρόνου για να μειώσουν την όποια αβεβαιότητα. Για τις λίμνες χωρίς μακροχρόνια καταγραφή στάθμης, χρησιμοποίησαν πρόσφατες μετρήσεις νερού που έγιναν από δορυφόρους. Ο συνδυασμός των πρόσφατων μετρήσεων στάθμης με πιο μακροπρόθεσμες μετρήσεις του εμβαδού τους, επέτρεψε στους επιστήμονες να ανακατασκευάσουν τον όγκο των λιμνών πριν από δεκαετίες.
      Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το 53% των λιμνών παγκοσμίως, τόσο στις ξηρές όσο και στις υγρές περιοχές, παρουσίασε μείωση του όγκου τους. Οι ερευνητές παρομοιάζουν αυτή τη μείωση με το μέγεθος 17 λιμνών Μιντ, που είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι απώλειες στις υγρές τροπικές λίμνες και στις λίμνες της Αρκτικής υποδηλώνουν πιο εκτεταμένες τάσεις ξήρανσης από ό,τι είχε γίνει προηγουμένως αντιληπτό. Στις τεχνητές λίμνες αυτή η μείωση είναι μεγαλύτερη: σχεδόν τα δύο τρίτα τους παγκοσμίως, παρουσίασαν σημαντικές απώλειες νερού.
      Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι λίμνες αποθηκεύουν το 87% του νερού του πλανήτη, γεγονός που τις καθιστά πολύτιμο πόρο για το οικοσύστημα της Γης. Σε αντίθεση με τα ποτάμια, σημειώνουν οι ερευνητές, οι λίμνες δεν παρακολουθούνται επαρκώς, αν και παρέχουν νερό για ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας. Μάλιστα, εκτιμούν ότι περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι κατοικεί στη λεκάνη μιας λίμνης που ξηραίνεται, γεγονός που υποδηλώνει την ανάγκη για αλλαγές στη βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων.
      Πάντως, ενώ η πλειονότητα των λιμνών συρρικνώθηκε, το 24% είδε σημαντική αύξηση στην αποθήκευση νερού, κυρίως σε περιοχές με λίγο πληθυσμό στο εσωτερικό του οροπεδίου του Θιβέτ, στις βορειότερες Μεγάλες Πεδιάδες στη βόρεια Αμερική και σε περιοχές με νεότερες τεχνητές λίμνες, όπως οι λεκάνες των ποταμών Γιανγκτσέ στην Κίνα, Μεκόνγκ στη νοτιοανατολική Ασία και Νείλου.
      Ο επικεφαλής συγγραφέας Φάνγκφανγκ Γιάο, συνεργάτης στο Ινστιτούτο CIRES και στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, αναφέρει ότι τα νέα δεν είναι εντελώς δυσοίωνα. Με αυτή τη νέα μέθοδο παρακολούθησης της αποθήκευσης νερού στις λίμνες και των λόγων πίσω από αυτή, οι επιστήμονες μπορούν να δώσουν στις κοινότητες πληροφορίες για το πώς μπορούν να προστατεύσουν καλύτερα τις κρίσιμες πηγές νερού και τα σημαντικά περιφερειακά οικοσυστήματα.
      Οι ερευνητές αναφέρουν στη δημοσίευσή τους πιθανές λύσεις για τη μείωση της ξήρανσης των λιμνών και παρουσιάζουν το παράδειγμα της λίμνης Σεβάν στην Αρμενία, όπου παρατηρήθηκε αύξηση της αποθήκευσης νερού τα τελευταία 20 χρόνια, την οποία οι επιστήμονες συνδέουν με τη νομοθεσία που έχει ψηφιστεί από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 για τη ρύθμιση της άντλησης νερού.
    7. Περιβάλλον

      Engineer

      Σχεδόν οι μισές από τις αμμώδεις παραλίες στον κόσμο και πολλές στην Ελλάδα, θα έχουν υποχωρήσει σημαντικά μέχρι τα τέλη του αιώνα, ως αποτέλεσμα των παράκτιων πλημμυρών που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή και της ανθρώπινης παρέμβασης, σύμφωνα με νέα έρευνα.
      Η διάβρωση της άμμου θα θέσει σε κίνδυνο την άγρια φύση και θα μπορούσε να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στους παράκτιους οικισμούς που δεν θα έχουν πλέον ζώνες προστασίας για να τους προστατεύσουν από την άνοδο των επιπέδων της θάλασσας. Επιπλέον, τα μέτρα των κυβερνήσεων για την άμβλυνση των ζημιών, προβλέπεται να γίνουν ολοένα και πιο δαπανηρά και σε ορισμένες περιπτώσεις μη βιώσιμα.
      Σε 30 χρόνια, η διάβρωση θα έχει καταστρέψει 36.097 χιλιόμετρα (22,430 μίλια) ή το 13,6% από τις αμμώδεις ακτές. Οι ακτές προσδιορίζονται σε δορυφορικές εικόνες από επιστήμονες του Κοινού Κέντρου Ερευνών, την εσωτερική επιστημονική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Προβλέπεται επίσης πως η κατάσταση θα επιδεινωθεί κατά το δεύτερο μισό του αιώνα, καθώς θα εξαφανιστούν άλλα 95.061 χλμ ή 25.7% των παραλιών της Γης.
      Οι εκτιμήσεις αυτές απέχουν πολύ από τις πιο καταστροφικές καθώς βασίζονται σε μια αισιόδοξη πρόβλεψη της διεθνούς δράσης για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, ένα σενάριο γνωστό ως RCP4.5. Σε αυτό το σενάριο, οι ωκεανοί θα αυξηθούν μόνο κατά 50 εκατοστά μέχρι το 2100.
      Ωστόσο, αν συνεχίσει η εκπομπή άνθρακα με τον τρέχοντα ρυθμό, τα επίπεδα της θάλασσας θα αυξηθούν κατά περίπου 80 εκατοστά, σύμφωνα με την Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος. Εάν συμβεί αυτό, συνολικά 131.745 χιλιόμετρα παραλιών, θα βρεθούν κάτω από το νερό.
      Σε όλο τον πλανήτη, η μέση υποχώρηση στην ακτογραμμή θα είναι 86,4 μέτρα στο σενάριο RCP4.5 ή 128,1 μέτρα στο σενάριο κατά το οποίο διατηρούνται οι υψηλές εκπομπές άνθρακα, αν και τα ποσά θα διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των τοποθεσιών. Οι πιο πλατιές ακτές θα επηρεαστούν περισσότερο από τις πιο απότομες ή αυτές που διατηρούνται τεχνητά στο πλαίσιο της παράκτιας ανάπτυξης.
      Στο βέλτιστο σενάριο, το Ηνωμένο Βασίλειο θα χάσει 1.531 χλμ ακτών. 2,415 χλμ. (43,7%) στη χειρότερη περίπτωση. Η Αυστραλία θα χάσει 14.849 χιλιόμετρα και ο Καναδάς 14.425 χιλιόμετρα, η Χιλή 6.659 χιλιόμετρα, το Μεξικό 5.488 χιλιόμετρα, η Κίνα(5.440 χιλιόμετρα και οι ΗΠΑ 5.530 χιλιόμετρα.
      H κατάσταση στην Ελλάδα
      Σχεδόν οι μισές αμμώδεις παραλίες της Ελλάδας μπορεί να έχουν εξαφανιστεί έως το τέλος του αιώνα μας αν συνεχιστεί η κλιματική αλλαγή με το σημερινό ρυθμό. Τουλάχιστον μία στις δέκα ελληνικές παραλίες με άμμο μπορεί να έχει εξαφανιστεί έως τα μέσα του αιώνα μας (2050). Αυτή είναι η δυσοίωνη εκτίμηση της μελέτης για την Ελλάδα.
      Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Έλληνα Μιχάλη Βουσδούκα του Joint Research Centre στην Ίσπρα της Ιταλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα κλιματικής αλλαγής "Nature Climate Change", ανέλυσαν δορυφορικές εικόνες, οι οποίες αποκαλύπτουν τη διαχρονική αλλαγή που έχει συμβεί στις παραλίες μετά το 1984. Με βάση αυτά τα ιστορικά στοιχεία, η μελέτη κάνει προβολή των εξελίξεων στο μέλλον με βάση δύο διαφορετικά σενάρια κλιματικής αλλαγής.
      Όπως δήλωσε στο ΑΜΠΕ ο κ. Βουσδούκας, «για την Ελλάδα προβλέπουμε την απώλεια του 40% έως 50% των παραλιών με άμμο έως το τέλος του αιώνα μας και το 10% έως 13% έως το 2050. Μεταξύ των περιοχών όπου προβλέπεται η μεγαλύτερη διάβρωση των αμμωδών παραλιών, είναι ο Κόλπος Καλλονής στη Λέσβο, η Νότια Λήμνος, ο Πύργος, η Νότια Αττική, ο Θερμαϊκός Κόλπος, η Δυτική Θράκη και πολλές νότιες παραλίες στις Κυκλάδες».
      Το επιστημονικό μοντέλο λαμβάνει υπόψη του γεωλογικούς και ανθρωπογενείς παράγοντες, καθώς επίσης την αναμενόμενη άνοδο της στάθμης των θαλασσών εξαιτίας της μελλοντικής ανόδου της θερμοκρασίας, όπως επίσης τη διάβρωση του εδάφους από καταιγίδες και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα.
      Σήμερα οι αμμώδεις παραλίες καταλαμβάνουν πάνω από το ένα τρίτο της παγκόσμιας ακτογραμμής και έχουν μεγάλη κοινωνικο-οικονομική σημασία ως πόλοι οικονομικής-τουριστικής ανάπτυξης και αναψυχής. Επίσης αυτές οι παραλίες παρέχουν φυσική προστασία των ακτών από καταιγίδες και κυκλώνες.
      Εκτός του Μ.Βουσδούκα, απόφοιτου του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2002), με διδακτορικό στη μορφοδυναμική των ακτών και από το 2015 καθηγητή του Τμήματος Ωκεανογραφίας και Θαλάσσιων Επιστημών του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, στη μελέτη συμμετείχαν δύο ακόμη Έλληνες ερευνητές της διασποράς, οι Θεοχάρης Πλωμαρίτης (Πανεπιστήμιο Κάντιθ Ισπανίας και Πανεπιστήμιο Αλγκάρβε Πορτογαλίας) και Παναγιώτης Αθανασίου (Πανεπιστήμιο Τβέντε Ολλανδίας).
    8. Περιβάλλον

      Engineer

      Η κλιματική αλλαγή επηρέασε και επιδείνωσε τις καταστροφικές πλημμύρες του Ιουλίου στην Ευρώπη, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται σήμερα (24/8), αλλά ήταν μόνο ένας παράγοντας της καταστροφής.
      Δύο ημέρες με ρεκόρ βροχής και επακόλουθες πλημμύρες ποταμών έφεραν καταστροφές σε μέρη του Βελγίου και της Γερμανίας, κοστίζοντας τη ζωή σε τουλάχιστον 220 ανθρώπους. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη κατέστησε εννέα φορές πιθανότερη την εμφάνιση τέτοιων ακραίων καιρικών φαινομένων στη Δυτική Ευρώπη.
      Οι νεροποντές στην περιοχή είναι 3-19% σφοδρότερες εξαιτίας της υπερθέρμανσης που προκάλεσε ο ανθρώπινος παράγοντας, γεγονός που σημαίνει ότι μια ημέρα βροχόπτωσης μπορεί να είναι έως και κατά 19% εντονότερη στη συγκεκριμένη περιοχή σε σχέση με το τι θα ήταν αν δεν είχε αυξηθεί κατά 1,2 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας παγκοσμίως, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας της υπηρεσίας World Weather Attribution (WWA).
      «Σε ένα θερμαινόμενο κλίμα σαφώς και θα έχουμε περισσότερα τέτοια (φαινόμενα)», είπε η κλιματολόγος στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Φριντερίκε Οτο, η οποία είναι μια από τις επικεφαλής της υπηρεσίας. «Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι φονικά», συμπλήρωσε η ίδια, ανακαλώντας στη μνήμη της ότι είχε καλέσει επειγόντως μέλη της οικογένειάς της που ζουν στις πληγείσες εκείνες περιοχές για να διασφαλίσει ότι ήταν ασφαλείς όταν πλημμύρισαν οι περιοχές αυτές. «Για μένα ήταν πολύ κοντά στο σπίτι μου», τόνισε.
      Με τα ακραία καιρικά φαινόμενα να κυριαρχούν στους τίτλους των ειδήσεων τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες δέχονται αυξανόμενες πιέσεις για να διευκρινίσουν σε ποιόν βαθμό ευθύνεται γι αυτά η κλιματική αλλαγή.
      Μόνο κατά τον περασμένο χρόνο οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η ξηρασία στις ΗΠΑ, ο φονικός καύσωνας στον Καναδά και οι δασικές πυρκαγιές στην Αρκτική Σιβηρία επιδεινώθηκαν από την υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας.
      «Το γεγονός ότι χάνουν τη ζωή τους άνθρωποι σε μια από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο είναι αληθινά σοκαριστικό», επισήμανε ο κλιματολόγος Ραλφ Τούμι του Ινστιτούτου Γκρέινθαμ, στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου Imperial College, αναφερόμενος στην πρόσφατη φυσική καταστροφή στη Γερμανία. «Κανένα μέρος δεν είναι ασφαλές», επισήμανε στη συνέχεια, αν και δεν συμμετείχε στην έρευνα.
      Παρότι η καταστροφή ήταν χωρίς προηγούμενο, οι 39 επιστήμονες που συμμετείχαν στην έρευνα διαπίστωσαν ότι οι κατά τόπους τάσεις βροχοπτώσεων διαφέρουν κατά πολύ.
      Για τον λόγο αυτό διενήργησαν μια ανάλυση σε μια ευρύτερη περιοχή που κάλυπτε τμήματα της Γαλλίας, της Γερμανίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, του Λουξεμβούργου και της Ελβετίας. Χρησιμοποίησαν προσομοιώσεις σε υπολογιστή και τοπικά αρχεία για τα καιρικά φαινόμενα για να συγκρίνουν τις πλημμύρες του Ιουλίου με αυτό που θα συνέβαινε σε έναν κόσμο ανεπηρέαστο από την κλιματική αλλαγή.
      Επειδή ο θερμότερος αέρας συγκρατεί περισσότερη υγρασία, οι καλοκαιρινές βροχές στη συγκεκριμένη περιοχή είναι σήμερα κατά 3-19% σφοδρότερες σε σχέση με το τι θα ήταν χωρίς την υπερθέρμανση του πλανήτη, καταλήγουν οι επιστήμονες.
    9. Περιβάλλον

      Engineer

      Βιολόγοι διατήρησης φυσικού περιβάλλοντος δημοσιεύουν έρευνα στο περιοδικό Science, η οποία δείχνει ότι το παγκόσμιο οδικό δίκτυο χωρίζει την επιφάνεια της γης σε 600.000 τμήματα. Κάθε νέος δρόμος πλήττει το οικοσύστημα.
       
       
      105 εκατομμύρια τετραγωνικά χλμ. της συνολικής επιφάνεια της γης δεν διαθέτουν οδικό δίκτυο. Η τεράστια αυτή έκταση ωστόσο χωρίζεται από μικρές και μεγάλες οδικές αρτηρίες σε 600.000 τμήματα, σημειώνεται σε έρευνα ομάδας βιολόγων διατήρησης φυσικού περιβάλλοντος που δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού Science. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι κάθε νέα αρτηρία πλήττει το οικοσύστημα με σημαντικές επιπτώσεις για τη φύση.
       
      Ο καθηγητής Πιέρ Ίμπις, ένας από τους δέκα βιολόγους που συμμετείχαν στην έρευνα μίλησε στον ραδιοσταθμό DLF για τους στόχους της:
       
      «Είμαστε βιολόγοι διατήρησης φυσικού περιβάλλοντος και μέλη μιας πρωτοβουλίας με την επωνυμία "χωρίς δρόμους". Εδώ και χρόνια ερευνούμε σε παγκόσμιο επίπεδο τις επιπτώσεις που έχει στη φύση το οδικό δίκτυο και η συνεχής επέκτασή του. Κατά την εκτίμησή μας οι δρόμοι συμβάλλουν στην επιδείνωση της κατάστασης του οικοσυστήματος. Μελετήσαμε τις επιπτώσεις των οδικών αρτηριών και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι οι περιοχές του πλανήτη χωρίς δρόμους και με σημαντικά οικοσυστήματα χρίζουν ειδικής προστασίας».
       
      Χρειαζόμαστε πράγματι όλους τους δρόμους;
       

       
       
      Ο γερμανός βιολόγος αναφέρθηκε διεξοδικά και στις επιπτώσεις που έχει η κατάτμηση του οικοσυστήματος από τις οδικές αρτηρίες:
       
      «Ήδη σε τοπικό επίπεδο ένας δρόμος αλλάζει τη σύσταση του υπεδάφους. Ακόμα και ένα μικρό δρομάκι αρκεί για να μεταβληθεί το υπόγειο δίκτυο των ριζών. Οι δρόμοι συμβάλλουν εκτός αυτού σε αλλαγές του μικροκλίματος στα οικοσυστήματα. Κατά μήκος των δρόμων παρατηρούνται εκτός αυτού συχνά υψηλότερες θερμοκρασίες που έχουν συνέπειες για την γύρω φύση. Δεν αποκλείεται η παρουσία κεντρικών αρτηριών να ευνοεί την δημιουργία ανέμων που με τη σειρά τους επηρεάζουν τα δάση της περιοχής».
       
      Ο βιολόγος Πιέρ Ίμπις θεωρεί ότι θα είχε νόημα να εξεταστεί αν είναι πράγματι απαραίτητοι όλοι αυτοί οι δρόμοι που βρίσκονται γύρω μας. Και αναφέρει για παράδειγμα τις οδικές αρτηρίες που διασχίζουν δάση ή προστατευόμενα φυσικά τοπία. Ο γερμανός ειδικός ωστόσο δεν έχει αυταπάτες. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το κόστος καταστροφής δρόμων θα ήταν τεράστιο. Για το λόγο αυτό προτείνει να προστατευθεί καλύτερα το φυσικό περιβάλλον και να αποφευχθεί η κατασκευή νέων αρτηριών, αν δεν είναι απαραίτητες.
       
      Πηγή: http://www.dw.com/el/%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%AE%CF%84%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/a-36810030
    10. Περιβάλλον

      Engineer

      Ερευνητική ομάδα μελέτησε τις πιθανές οικονομικές επιπτώσεις της ανόδου της στάθμης της θάλασσας, λόγω της κλιματικής αλλαγής, για 271 ευρωπαϊκές περιοχές- ανάμεσά τους και η Ελλάδα- έως το 2100, με βάση σενάριο υψηλών εκπομπών και χωρίς την εφαρμογή νέων μέτρων προστασίας των ακτών μετά το 2015.
      «Η κλιματική αλλαγή απειλεί την οικονομική ανάπτυξη παγκοσμίως, με έντονες ανισότητες στους επιταχυνόμενους κινδύνους σε διάφορες περιοχές. Ιδιαίτερα, η αύξηση της στάθμης της θάλασσας λόγω του κλίματος αποτελεί μια αυξανόμενη ανησυχία. Η καταστροφική της δυνατότητα επηρεάζει περιοχές, όπου συγκεντρώνονται το παραγωγικό κεφάλαιο και ο πληθυσμός: παράκτιες πόλεις και περιοχές», σημείωσε η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες από το Delft, στην οποία συμμετέχει ο Έλληνας μεταδιδακτορικός ερευνητής του ολλανδικού πανεπιστημίου, Θεόδωρος Χατζηβασιλειάδης.
      Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, περισσότεροι από 200 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη- περίπου το 44% των πληθυσμών της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου- ζουν σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από την ακτογραμμή. Αυτές οι παράκτιες περιοχές συμβάλλουν σχεδόν στο 40% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της Ευρώπης, ενώ το 75% του διεθνούς εμπορικού όγκου της Ευρώπης διεξάγεται μέσω θαλάσσιων διαδρομών.
      Κλιματική αλλαγή: Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για την Ελλάδα
      Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, έγινε ανάλυση σε επίπεδο περιφερειών για τις οικονομικές επιπτώσεις της ανόδου της στάθμης της θάλασσας σε ένα σενάριο υψηλών εκπομπών ως το 2100.
      Η Ελλάδα βρίσκεται κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο στη μείωση του ΑΕΠ, ωστόσο εμφανίζει μεγάλες μειώσεις σχεδόν σε όλες τις περιφέρειές της, καθώς είναι παράκτιες, σημειώνει μιλώντας στο ΑΠΕ ο Θεόδωρος Χατζηβασιλειάδης.
      Σε αυτό το ακραίο κλιματικό σενάριο που μελετήθηκε, τις μεγαλύτερες οικονομικές επιπτώσεις φαίνεται ότι θα έχουν η Στερεά Ελλάδα (-6,88%) και το βόρειο Αιγαίο (-6,06%). Στην Αττική, η ανάλυση δείχνει μηδενικές επιπτώσεις. Μία μόνο περιφέρεια, εκείνη της Δυτικής Μακεδονίας, δεν βρέχεται από θάλασσα και εκεί οι ερευνητές αναμένουν αύξηση του ΑΕΠ περίπου 0,87% έως το τέλος του αιώνα, η οποία οφείλεται στον κατασκευαστικό τομέα της περιοχής, που θα χρησιμοποιηθεί για την ανακατασκευή του κεφαλαίου που θα έχει καταστραφεί σε όλη τη χώρα.
      Ο εν λόγω τομέας σημειώνει αύξηση σε όλη την Ελλάδα με εξαίρεση την περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, όπου υπάρχει πτώση. Η μεγαλύτερη πτώση αφορά στον αγροτικό τομέα παραγωγής και στον δημόσιο τομέα- περίπου το 6% της παραγωγής χάνεται στην Ήπειρο και στην ανατολική Μακεδονία και στους δύο αυτούς τομείς.
      Ποιες περιοχές θα επηρεαστούν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας
      Οι ερευνητές συνδύασαν οικονομικό μοντέλο που είχε αναπτυχθεί προηγουμένως, με δεδομένα για τις προβλεπόμενες επιπτώσεις της ανόδου της στάθμης της θάλασσας, τις τάσεις των επενδύσεων και την κατανομή των οικονομικών απωλειών που προκλήθηκαν από 155 πλημμυρικά φαινόμενα στην Ευρώπη την περίοδο 1995-2016.
      Στη συνέχεια, εκτίμησαν τις πιθανές οικονομικές απώλειες και τα κέρδη σε σύγκριση με ένα σενάριο χωρίς άνοδο της στάθμης της θάλασσας και με ετήσια οικονομική ανάπτυξη 2% σε όλες τις περιοχές. Επίσης, οι επιστήμονες μοντελοποίησαν τον αντίκτυπο που θα έχουν στοχευμένες επενδύσεις σε διάφορους οικονομικούς τομείς, μετά την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
      Με βάση ένα σενάριο υψηλών εκπομπών, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να προκαλέσει οικονομικές απώλειες 872 δισεκατομμυρίων ευρώ στην ΕΕ και τη Βρετανία μέχρι τα τέλη του αιώνα. Αυτό προκύπτει από σύγκριση με σενάριο χωρίς άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
      Από την έρευνα προέκυψαν διαφορές στις οικονομικές επιπτώσεις που θα έχει η άνοδος της στάθμης της θάλασσας. Η πλειονότητα των οικονομικών απωλειών- έως και 21% του περιφερειακού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος ως το 2100- συγκεντρώνεται σε παράκτιες περιοχές, όπως το Βένετο και η Εμίλια-Ρομάνια στην Ιταλία και η επαρχία Δυτικής Πομερανίας στην Πολωνία.
      Η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις περιοχές που αναμένεται να υποστούν σχετικά υψηλότερες οικονομικές απώλειες, κάτι που ισχύει επίσης για τις βελγικές ακτές και τη δυτική Γαλλία.
      Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανέφερε ο Θεόδωρος Χατζηβασιλειάδης, οι συνολικές ζημιές για την Ευρώπη είναι μόλις 1,26% του ΑΕΠ της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου στο σενάριο υψηλού επιπέδου ως το 2100. Ωστόσο, στην Ιταλία οι εθνικές απώλειες είναι 4,43%, ενώ η μείωση της παραγωγικότητας στο Βένετο κυμαίνεται περίπου στο 20,84%.
      Αντίθετα, οι περιοχές στο εσωτερικό της Ευρώπης, όπως στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ουγγαρία, θα παρουσιάσουν οικονομικά κέρδη έως και 1% του περιφερειακού ΑΕΠ μέχρι το 2100- σύμφωνα με την έρευνα- και αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στη μετεγκατάσταση της παραγωγής από τις πλημμυρισμένες παράκτιες στις ενδοχώρες.
      Πάντως ο κ. Χατζηβασιλειάδης επισημαίνει πως μπορεί να είναι μεγαλύτερες οι επιπτώσεις για τις παράκτιες περιοχές, ωστόσο η οικονομία είναι αλληλένδετη. «Το ερώτημα είναι: αυτά τα κέρδη αρκούν για να αντισταθμίσουν τις απώλειες στις παράκτιες περιοχές; Δυστυχώς, η απάντηση είναι πως όχι. Η συνολική επίδραση είναι ακόμα αρνητική, με κάποιες εξαιρέσεις, όπως η Γερμανία, όπου τα κέρδη και οι απώλειες ισορροπούν στο μηδέν», αναφέρει χαρακτηριστικά.
    11. Περιβάλλον

      Engineer

      Μόνο σαράντα χιλιόμετρα απέχει η Μαύρη Θάλασσα από την οροσειρά του Καυκάσου. Τα γιγαντιαία έργα υποδομής για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς αφήνουν έντονα τα σημάδια τους στη φύση.
       
      Ο Βλαντιμίρ Κιμάγιεφ είναι κατηφής και σκεπτικός βλέποντας το φαράγγι που απλώνεται μπροστά στα πόδια του. Μέρα και νύχτα τεράστιοι εκσκαφείς «τρώνε» το βουνό. Ένα βουνό στην περιοχή Αχτστίρ, μόλις δέκα χιλιόμετρα μακριά από το Σότσι. «Η κατασκευή των ολυμπιακών έργων έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο περιβάλλον» λέει ο Βλαντιμίρ Κιμάγιεφ, ο οποίος δραστηριοποιείται στη μη κυβερνητική οργάνωση «Οικολογικό Παρατηρητήριο του Βόρειου Καυκάσου». Από το 2007, οπότε έγινε γνωστό ότι στο Σότσι θα διεξάγονταν οι φετινοί Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, παρακολουθεί τις παρεμβάσεις και τις αλλαγές που έχουν γίνει στη φύση.
       
      Στο Αχστίρ κόπηκαν χιλιάδες δέντρα. «Την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης στο Σότσι αντιστοιχούσαν 30 τετραγωνικά μέτρα πράσινο ανά κάτοικο. Σήμερα είναι μόλις τρία τετραγωνικά μέτρα» λέει και πάλι ο Βλαντιμίρ Κιμάγιεφ.
       
      Έργα σε προστατευόμενες περιοχές
       
      Σαράντα χιλιόμετρα χωρίζουν τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις στο Άντλερ, το οποίο βρίσκεται στη θάλασσα, από την περιοχή Κρασνάγια Πολγιάνα που βρίσκεται στα βουνά. Εδώ αρχίζουν οι αγώνες σκι. Το γρήγορο οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο είναι το μεγαλύτερο έργο υποδομής για αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Περνάνε μέσα από προστατευόμενες φυσικές περιοχές στον βόρειο Καύκασο. Στην περιοχή αυτή καταστράφηκε και ένας ποταμός μοναδικής ομορφιάς. Οι όχθες του, που σε μεγάλα τμήματα αποτελούσαν μια φυσική παραλία, υπέστησαν μεγάλες καταστροφές από τις οικοδομικές εργασίες.
       
      Στόχος ήταν θεωρητικά οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σότσι να είναι οι «πράσινοι» Ολυμπιακοί. Ήδη την περασμένη Τρίτη ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν επισκέφθηκε ένα κέντρο εκτροφής λεοπαρδάλεων, το οποίο μετά τους Ολυμπιακούς θα επεκτεινόταν. Για τον Ρώσο πρόεδρο το θέμα της οικολογικής καταστροφής δεν υφίσταται. Αλλά και στο δήμο του Σότσι έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Η Ζάνα Γριγκορίεβα, βοηθός του δημάρχου, διαβεβαιώνει πως όλα έγιναν σύμφωνα με τις προδιαγραφές της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και του ρωσικού υπουργείου Περιβάλλοντος. Ισχυρίζονται πως μετά τους Ολυμπιακούς θα φτιάξουν ένα ορνιθολογικό πάρκο και πως για κάθε δέντρο που έκοψαν φύτεψαν ένα άλλο στη θέση του.
       
      Θόρυβος, σκόνη αλλά και χαρά
       
      Στο Αχστίρ, ο κόσμος υποφέρει από τη σκόνη και το θόρυβο με αποτέλεσμα πολλοί κάτοικοι να αρρωστήσουν. Ο Αλεξάντερ Κορόνοφ, κάτοικος του Αχστίρ λέει: «Εκτός αυτού κανείς δεν θέλει να αγοράσει τα φρούτα και τα λαχανικά μας στη λαϊκή γιατί είναι γεμάτα σκόνη».
       

       
      Οι οικολόγοι πάντως χαίρονται για κάποιες νίκες τους, όπως για παράδειγμα ότι κατάφεραν να εμποδίσουν την κατασκευή και ενός δεύτερου λιμανιού στη Μαύρη Θάλασσα. Οι περισσότεροι κάτοικοι χαίρονται πάντως για τους Ολυμπιακούς τώρα που τελείωσαν τα έργα και η Ρωσία μπορεί να επιδείξει ένα πιο διεθνές προφίλ.
       
      Πηγή: http://www.dw.de/%CE%BF%CE%B9-%CF%8C%CF%87%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF/a-17416062
    12. Περιβάλλον

      Engineer

      Οι παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα παρέμειναν σταθερές για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, παρά το ότι η παγκόσμια οικονομία συνέχισε να αναπτύσσεται, σύμφωνα με νέα έκθεση της Διεθνούς Διοίκησης Ενέργειας (ΙΕΑ).
       
      Ακόμα είναι πολύ νωρίς για να βγει το συμπέρασμα ότι οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έχουν κορυφωθεί, ή αν θα συνεχιστεί η αύξηση τα επόμενα χρόνια, αλλά τα ευρήματα ενισχύουν την αυξανόμενη αίσθηση ότι είναι πλέον δυνατό να υπάρχει οικονομική ανάπτυξη χωρίς αύξηση της παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα .
       
      Σύμφωνα με την έκθεση, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τον τομέα της ενέργειας έφτασαν περίπου τους 32,1 δισεκατομμύρια τόνους το περασμένο έτος, στα ίδια επίπεδα με το 2015 και το 2014. Από την άλλη πλευρά, η παγκόσμια οικονομία αναπτύχθηκε κατά 3,1%, όπως τα τελευταία χρόνια.
       
      Μέχρι τώρα η οικονομική ανάπτυξη σε μεγάλο βαθμό συνδυάζεται με την αύξηση της βιομηχανικής δραστηριότητας και της έντασης της ενέργειας, με τις συναφείς εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Ωστόσο, η έκθεση υποδεικνύει ότι ο πλανήτης μπορεί να σπάσει αυτόν τον κύκλο.
       
      Η σταθερότητα των παγκόσμιων εκπομπών είναι ουσιαστικά το αποτέλεσμα της αύξησης της παραγωγής άνθρακα σε ορισμένες χώρες και της μείωσης σε άλλες. Η έκθεση σημειώνει ότι η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι δύο μεγαλύτερες παραγωγοί αερίων του θερμοκηπίου στον κόσμο, σημείωσαν μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εκπομπές μειώθηκαν κατά 3% και η οικονομία αυξήθηκε κατά 1,6%, ενώ στην Κίνα, οι εκπομπές μειώθηκαν κατά 1,6% και η οικονομία αναπτύχθηκε κατά το εντυπωσιακό 6,7%.
       
      Επιπλέον, οι εκπομπές στην Ευρώπη παρέμειναν σταθερές. Συνδυαστικά, αυτές οι επιδόσεις ήταν σε θέση να αντισταθμίσουν την αύξηση των εκπομπών σε ένα μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου. Η συνεχιζόμενη ανάπτυξη του φυσικού αερίου και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ήταν από τους σημαντικότερους παράγοντες αυτής της επιτυχίας. Η έκθεση επισημαίνει ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ήταν υπεύθυνες για το 50% της συνολικής παγκόσμιας αύξησης της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας το 2016.
       
      Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/story/1218555/oi-pagkosmies-ekpompes-diokseidiou-tou-anthraka-emeinan-statheres-to-2016
    13. Περιβάλλον

      Engineer

      Ο κύκλος ζωής των πρώτων ανεμογεννητριών που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1990 ολοκληρώνεται και οι εταιρείες έχουν να διαχειριστούν αφενός τη συνέχεια λειτουργίας των πιο αποδοτικών αιολικών πάρκων που ως πρώτα «έπιασαν» τις καλύτερες θέσεις από άποψη αιολικού δυναμικού και δικτύων και αφετέρου τον τεράστιο σε όγκο προς απόσυρση εξοπλισμό.
      Ως προς το πρώτο, τη συνέχιση της λειτουργίας των πάρκων, η λύση είναι απλή: το «repowering», η αντικατάσταση δηλαδή των παλαιών ανεμογεννητριών με νέα τεχνολογία μεγαλύτερης απόδοσης που ακολουθείται εδώ και μια δεκαετία από τις πιο ώριμες αγορές της Ευρώπης και για πρώτη φορά εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα από τη ΔΕΗ Ανανεώσιμες, τη θυγατρική της ΔΕΗ που ως γενική διεύθυνση της μητρικής εταιρείας εγκατέστησε το 1992 τις πρώτες ανεμογεννήτριες στα ελληνικά νησιά.

      Ως προς το δεύτερο, τη διαχείριση των παλιών ανεμογεννητριών που αποσύρονται, η μεγάλη πρόκληση σε όλη την Ευρώπη είναι τα πτερύγια. Σήμερα το 85%-90% της μάζας των ανεμογεννητριών ανακυκλώνεται με αποδοτικό τρόπο, με τα πτερύγια να αποτελούν την εξαίρεση εξαιτίας των συνθετικών υλικών που περιέχουν. Η WindEurope αναμένει ότι περίπου 25.000 τόνοι λεπίδων θα φτάνουν στο τέλος της λειτουργικής τους ζωής ετησίως έως το 2025, ενώ ο ετήσιος όγκος παροπλισμού θα μπορούσε να διπλασιαστεί στους 52.000 τόνους έως το 2030.
      Η χρήση των πτερυγίων των ανεμογεννητριών για την κατασκευή ειδών αστικού εξοπλισμού αποτελούν μέρος της διαχείρισης των παροπλισμένων αιολικών πάρκων της Ευρώπης που συμπληρώνει το «repowering». Παγκάκια, ζαρντινιέρες, στέγαστρα, γραφεία, παιδικές χαρές, στάσεις λεωφορείων, info kiosk, σκελετοί ποδηλάτων με υλικό τα πτερύγια των γερασμένων ανεμογεννητριών, είναι η νέα τάση αστικού εξοπλισμού διά χειρός… ευρωπαϊκής αιολικής βιομηχανίας, που ακολουθεί κατά πόδας και η ελληνική.
      Στο Ρότερνταμ τα παιδιά παίζουν σε παιδικές χαρές από πτερύγια ανεμογεννητριών και στις πλατείες πολλών ευρωπαϊκών πόλεων πληθαίνουν τα πτερύγια-παγκάκια.

      Στην Ελλάδα, τα γραφεία της EΛΕΤΑΕΝ (Ελληνική Επιστημονική Ενωση Αιολικής Ενέργειας) κοσμούν γραφεία και άλλα έπιπλα από πτερύγια των πρώτων αιολικών πάρκων που εγκατέστησε η ΔΕΗ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και έκλεισαν τον κύκλο ζωής τους. Πτερύγια τοποθετήθηκαν τις ημέρες των Χριστουγέννων στο Παιδικό Χωριό του Δήμου Τρικκαίων, ενώ ένα πτερύγιο αποτελεί τη βάση του γραφείου του διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, Κωνσταντίνου Μαύρου, της 100% θυγατρικής της ΔΕΗ που ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο «repowering» στην Ελλάδα. Στο προσεχές μέλλον, μάλιστα, στην Ελλάδα θα δούμε πολλά είδη αστικού εξοπλισμού από ανεμογεννήτριες διά χειρός… ΕΛΕΤΑΕΝ. Οπως αποκαλύπτει στην «Κ» ο γενικός διευθυντής της EΛΕΤΑΕΝ Παναγιώτης Παπασταματίου, ο φορέας έχει έρθει ήδη σε επαφή με εργοστάσια και είναι σε συνεργασία με την Ιντρακάτ και τη Vestas για την παραγωγή ειδών αστικού εξοπλισμού από πτερύγια ανεμογεννητριών που θα διαθέσουν σε δήμους και άλλους φορείς.
      Είναι προφανές ωστόσο ότι η επαναχρησιμοποίηση των πτερυγίων σε αυτόν τον τομέα δεν μπορεί να καλύψει τον τεράστιο όγκο των πτερυγίων που αποσύρονται και αυτών που θα ακολουθήσουν. Ενα μέρος των πτερυγίων που αποξήλωσε η ΔΕΗ Ανανεώσιμες, όπως τονίζει στην «Κ» ο διευθυντής Λειτουργίας και Διαχείρισης Παραγωγής των έργων ΑΠΕ της ΔΕΗ Ανανεώσιμες και μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΕΤΑΕΝ, Αγγελος Κασίμης, καταλήγει στην τσιμεντοβιομηχανία όπου αναμειγνύεται με το καύσιμο που καίνε για τη λειτουργία τους. «Τα πτερύγια τα παραλαμβάνουν πιστοποιημένες εταιρείες –η μεγαλύτερη βρίσκεται στη Ριτσώνα–, τα θρυμματίζουν και τα κάνουν ένα είδος πούδρας που διοχετεύεται δωρεάν στη βιομηχανία για καύση», τονίζει.
      Η αιολική βιομηχανία στοχεύει στην 100% ανακύκλωση των ανεμογεννητριών και στο πλαίσιο αυτό οι κατασκευάστριες εταιρείες, όπως τονίζει ο κ. Παπασταματίου, έχουν σχεδιάσει την ανάπτυξη νέων τεχνικών για την ανακύκλωση των υφιστάμενων πτερυγίων, αλλά και την ανάπτυξη νέων υλικών ώστε τα νέα πτερύγια να είναι πλήρως ανακυκλώσιμα με εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο. Το πρώτο ερευνητικό πρόγραμμα το αναπτύσσει η Vestas και το δεύτερο η Siemens Gamesa.

      Στην Ευρώπη, αν και η νομοθεσία επιτρέπει την ταφή μη τοξικών αποβλήτων, καμία εταιρεία δεν κάνει χρήση και δεν υπάρχουν «νεκροταφεία» ανεμογεννητριών σαν κι αυτά που βλέπουμε μέσω Διαδικτύου στις ΗΠΑ, διατείνονται οι εκπρόσωποι του κλάδου. Και όσον αφορά την αμφισβήτηση από μια μερίδα της κοινωνίας περί της «πράσινης ταυτότητας» των αιολικών πάρκων, εξαιτίας της μη δυνατότητας ανακύκλωσης των πτερυγίων, απαντούν: «Υπάρχει ένα πρόβλημα αξίας αλλά είναι άδικο να λέμε ότι αλλάζει την πράσινη ταυτότητα των αιολικών». Επικαλούνται τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης Βιομηχανίας των Συνθετικών Υλικών (EuCIA), σύμφωνα με τις οποίες «μέχρι το 2025 ο αιολικός κλάδος –παρά την ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξη που αναμένεται να γνωρίσει τα επόμενα χρόνια– θα είναι υπεύθυνος για το 10% των συνθετικών αποβλήτων παγκοσμίως. Το μεγαλύτερο ποσοστό συνθετικών υλικών θα προέρχεται από τον κτιριακό τομέα και από τις ηλεκτρονικές και ηλεκτρολογικές συσκευές».
      Πολύπλοκη και δύσκολη η αποξήλωση και η αντικατάστασή τους στα νησιά
      Η ΔΕΗ Ανανεώσιμες πραγματοποίησε το πρώτο Repowering στην Ελλάδα αντικαθιστώντας 106 ανεμογεννήτριες με 22 νέας τεχνολογίας σε 10 αιολικά πάρκα που είχε εγκαταστήσει τη δεκαετία του ’90 στα Ψαρά, στη Χίο, στην Ικαρία, στη Λέσβο, στην Κάρπαθο, στη Λήμνο, στην Εύβοια και στην Κρήτη.
      Ο διευθυντής Λειτουργίας και Διαχείρισης Παραγωγής των έργων ΑΠΕ της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, Αγγελος Κασίμης, το περιγράφει στην «Κ» ως μια μεγάλη πρόκληση, μια εξίσου πολύπλοκη και απαιτητική διαδικασία αντίστοιχη της ανέγερσης ενός αιολικού πάρκου. «Αποτέλεσε ένα αχαρτογράφητο πεδίο, το οποίο αντιμετωπίστηκε μεθοδικά και πλέον αποτελεί για εμάς μια πρότυπη διαδικασία», τονίζει, περιγράφοντας σειρά προκλήσεων που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν για τη διαχείριση του αποξηλωθέντος εξοπλισμού καθώς τα περισσότερα πάρκα ήταν διάσπαρτα σε μικρά νησιά. «Δεν υπήρχαν σε όλα τα νησιά κατάλληλες πιστοποιημένες μονάδες για την ανακύκλωση των υλικών και αναγκαζόμασταν να τα μεταφέρουμε σε άλλα νησιά ή στο ηπειρωτικό σύστημα. Αυτό θέλει έναν προγραμματισμό που εξαρτάται και από τις καιρικές συνθήκες, τα δρομολόγια και τη διαθεσιμότητα των πλοίων, τη δυνατότητα να ναυλώσεις ο ίδιος ένα ιδιωτικό πλοίο», τονίζει επισημαίνοντας και τις ελλείψεις κατάλληλων συνεργείων, αφού οι ανάγκες αυτών των έργων απαιτούν τεχνογνωσία. Η διαδικασία του Repowering ξεκινάει ελέγχοντας αρχικά την προσβασιμότητα, αφού στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1990 πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει στην οδοποιία, εξηγεί ο κ. Κασίμης. Ακολουθεί το στάδιο της αποξήλωσης, της απομάκρυνσης δηλαδή του παλαιού εξοπλισμού, ξεκινώντας από τα εμφανή κομμάτια, οτιδήποτε βρίσκεται πάνω από το θεμέλιο (πυλώνας, πτερύγια, εναέριο δίκτυο κ.λπ.) και μετέπειτα των αφανών υποδομών, δηλαδή οι βάσεις, τα πιθανά υπόγεια φρεάτια και τέλος η επαναφορά του τοπίου στην προηγούμενη κατάσταση, όπως προβλέπει η νομοθεσία.
      Από εκεί και μετά ξεκινάει το πιο δύσκολο μέρος της μεταφοράς των υλικών στις εγκαταστάσεις πιστοποιημένων εταιρειών για τη διαχείρισή τους, που δεν υπήρχαν στα μικρά νησιά. Οι εταιρείες που αναλαμβάνουν τη διαχείριση έχουν τρεις επιλογές, σύμφωνα με τον κ. Κασίμη: Η πρώτη είναι να τις διαθέσουν στη δευτερογενή αγορά, όπου υπάρχει ζήτηση από χώρες που το θεσμικό τους πλαίσιο επιτρέπει την εγκατάσταση παλαιών ανεμογεννητριών. Η δεύτερη είναι να αφαιρέσουν κομμάτια (κιβώτιο, γεννήτρια, άξονα κ.λπ.) και να τα διαθέσουν ως ανταλλακτικά για παρόμοιους τύπους ανεμογεννητριών. Η τρίτη επιλογή διαχείρισης αφορά τα πτερύγια, τα οποία πιστοποιημένες εταιρείες τα θρυμματίζουν και τα κάνουν ένα είδος πούδρας που διοχετεύεται για καύση στις τσιμεντοβιομηχανίες.
    14. Περιβάλλον

      Engineer

      Η Ευρώπη δεν πρόκειται να επιτύχει τους στόχους της για το 2030 εάν δεν λάβει επειγόντως μέτρα εντός της επόμενης δεκαετίας, ούτως ώστε να ανακόψει τον ανησυχητικό ρυθμό της απώλειας της βιοποικιλότητας, τον αυξανόμενο αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής και την υπερκατανάλωση φυσικών πόρων. Η πλέον πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος (ΕΟΠ) , με τίτλο «Η κατάσταση του περιβάλλοντος», αναφέρει ότι η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με επιτακτικές περιβαλλοντικές προκλήσεις πρωτοφανούς κλίμακας. Στην έκθεση επισημαίνεται, ωστόσο, ότι υπάρχουν λόγοι αισιοδοξίας, καθώς παρατηρείται μια ολοένα και μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σχετικά με την ανάγκη για μετάβαση σε ένα βιώσιμο μέλλον, για τεχνολογικές καινοτομίες καθώς και για περισσότερες κοινοτικές πρωτοβουλίες και δράσεις της ΕΕ όπως η ευρωπαϊκή πράσινη συμφωνία.
      Το περιβάλλον στην Ευρώπη βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Την επόμενη δεκαετία, έχουμε ένα μικρό περιθώριο ευκαιρίας για να κλιμακώσουμε τα μέτρα προστασίας της φύσης, να μετριάσουμε τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής και να μειώσουμε δραστικά την κατανάλωση φυσικών πόρων αναφέρει ο Hans Bruyninckx, εκτελεστικός διευθυντής του ΕΟΠ
      Ενώ οι ευρωπαϊκές πολιτικές για το περιβάλλον και το κλίμα έχουν συντελέσει στη βελτίωση του περιβάλλοντος τις τελευταίες δεκαετίες, η Ευρώπη δεν σημειώνει επαρκή πρόοδο, οι δε προοπτικές για το περιβάλλον την επόμενη δεκαετία δεν είναι θετικές, σύμφωνα με την έκθεση "Ευρωπαϊκό περιβάλλον — κατάσταση και προοπτικές το 2020"en (SOER 2020).
      Η έκθεση SOER 2020 είναι η πληρέστερη περιβαλλοντική εκτίμηση που έχει διεξαχθεί ποτέ στην Ευρώπη. Αποτυπώνει με απόλυτη ειλικρίνεια τη θέση στην οποία βρίσκεται η Ευρώπη όσον αφορά την επίτευξη των στόχων πολιτικής για το 2020 και το 2030, καθώς και τους πιο μακροπρόθεσμους στόχους για το 2050 και τις φιλοδοξίες για μετάβαση σε ένα βιώσιμο μέλλον με χαμηλές εκπομπές άνθρακα. Στην έκθεση επισημαίνεται ότι η Ευρώπη έχει ήδη σημειώσει σημαντική πρόοδο την τελευταία εικοσαετία σε θέματα μετριασμού της κλιματικής αλλαγής και περιορισμού των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Σημεία προόδου είναι εμφανή και σε άλλα πεδία, όπως η αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής και της υδάτινης ρύπανσης, αλλά και η καθιέρωση νέων πολιτικών για την αντιμετώπιση των πλαστικών απορριμμάτων και την προώθηση της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή και της κυκλικής οικονομίας και της βιοοικονομίας. Εξάλλου, η πρωτοβουλία της ΕΕ για τη βιώσιμη χρηματοδότηση είναι η πρώτη του είδους της ως προς τον ρόλο του χρηματοπιστωτικού τομέα ως κινητήριου μοχλού της αναγκαίας μετάβασης προς ένα βιώσιμο μέλλον.
      Επείγουσα έκκληση για επέκταση και επιτάχυνση της αλλαγής
      Όλα αυτά τα επιτεύγματα είναι σημαντικά, αλλά η Ευρώπη δεν θα επιτύχει το όραμά της για βιωσιμότητα και «ευημερία εντός των ορίων του πλανήτη» συνεχίζοντας να προάγει την οικονομική ανάπτυξη και επιδιώκοντας τη διαχείριση του περιβαλλοντικού και κοινωνικού αντίκτυπου. Η έκθεση παροτρύνει τις χώρες, τους ηγέτες και τους αρμόδιους για τη λήψη αποφάσεων στην Ευρώπη να αδράξουν την ευκαιρία και να εκμεταλλευτούν την επόμενη δεκαετία ούτως ώστε να επεκτείνουν και να επιταχύνουν δραστικά τις ενέργειες που θα επαναφέρουν την Ευρώπη στην τροχιά της επίτευξης των μεσοπρόθεσμων και των πιο μακροπρόθεσμων στόχων και σκοπών της περιβαλλοντικής πολιτικής της προκειμένου να αποφευχθούν μη αναστρέψιμες μεταβολές και βλάβες.
      Το σημερινό φάσμα ευρωπαϊκών δράσεων πολιτικής αποτελεί σημαντικό θεμέλιο για τη μελλοντική πρόοδο, πλην όμως δεν αρκεί. Η Ευρώπη πρέπει να βελτιώσει τις δράσεις της, να αντιμετωπίσει διαφορετικά κάποιες προκλήσεις και να επανεξετάσει τις επενδύσεις της.
      Η επίτευξη των ευρωπαϊκών στόχων θα απαιτήσει καλύτερη υλοποίηση και βελτιωμένο συντονισμό των υφιστάμενων πολιτικών. Θα χρειαστεί επίσης επιπρόσθετες δράσεις πολιτικής για να επιτευχθούν θεμελιώδεις αλλαγές στα βασικά συστήματα παραγωγής και κατανάλωσης στα οποία στηρίζεται ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας, όπως η διατροφή, η ενέργεια και η κινητικότητα, που έχουν σημαντικό περιβαλλοντικό αντίκτυπο.
      Στην έκθεση υπογραμμίζεται επίσης η σημασία των τρόπων με τους οποίους οι κυβερνήσεις μπορούν να διευκολύνουν τη μετάβαση στη βιωσιμότητα και η ανάγκη υιοθέτησης διαφορετικών προσεγγίσεων. Η Ευρώπη, για παράδειγμα, θα πρέπει να αναλογιστεί πώς αξιοποιούνται οι υπάρχουσες καινοτομίες και τεχνολογίες, πώς θα μπορούσαν βελτιωθούν οι παραγωγικές διαδικασίες, πώς θα μπορούσαν να προαχθούν οι δράσεις έρευνας και ανάπτυξης στον τομέα της βιωσιμότητας και πώς θα μπορούσαν να δοθούν κίνητρα για αλλαγές των προτύπων κατανάλωσης και του τρόπου ζωής.
      Τέλος, η επίτευξη αυτής της αλλαγής θα απαιτήσει επένδυση σε ένα βιώσιμο μέλλον και παύση της χρήσης δημόσιων πόρων για την επιδότηση περιβαλλοντικά επιζήμιων δραστηριοτήτων. Η Ευρώπη έχει να κερδίσει πάρα πολλά από μια τέτοια αλλαγή στις επενδυτικές της προτεραιότητες, λόγω των οικονομικών και κοινωνικών ευκαιριών που μπορούν να δημιουργηθούν. Παράλληλα, θα είναι πολύ σημαντικό να ακουστούν οι προβληματισμοί των πολιτών και να διασφαλιστεί η ευρύτερη δυνατή στήριξη μιας τέτοιας στροφής —μιας κοινωνικά δίκαιης μετάβασης.
      Η έκθεση «Η κατάσταση του περιβάλλοντος» δημοσιεύεται σε μια άριστη χρονική συγκυρία, προκειμένου να δώσει την πρόσθετη ώθηση που χρειαζόμαστε κατά την έναρξη του νέου πενταετούς κύκλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την προετοιμασία για την παρουσίαση της ευρωπαϊκής πράσινης συμφωνίας. Την επόμενη πενταετία πρέπει να εφαρμόσουμε ένα γνήσια μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, υιοθετώντας νέες καθαρές τεχνολογίες και βοηθώντας τους πολίτες να προσαρμοστούν στις νέες ευκαιρίες απασχόλησης και στους μεταβαλλόμενους κλάδους. Πρέπει να στραφούμε σε καθαρότερες τεχνολογίες και σε αποδοτικότερα συστήματα κινητικότητας καθώς και σε πιο βιώσιμη παραγωγή τροφίμων και βιώσιμη γεωργία. Αν αυτό επιτευχθεί, θα δημιουργηθούν πολλά πλεονεκτήματα για την Ευρώπη και τους Ευρωπαίους, καθώς και θα επωφεληθεί και η οικονομία και ο πλανήτης μας. «Πρόκειται για μια επείγουσα παγκόσμια πρόκληση και μια μοναδική ευκαιρία για την Ευρώπη» υπογραμμίζει ο Frans Timmermans, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
      «Το περιβάλλον στην Ευρώπη βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Την επόμενη δεκαετία, έχουμε ένα μικρό περιθώριο ευκαιρίας για να κλιμακώσουμε τα μέτρα προστασίας της φύσης, να μετριάσουμε τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής και να μειώσουμε δραστικά την κατανάλωση φυσικών πόρων. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, οι σταδιακές αλλαγές έχουν οδηγήσει σε πρόοδο σε κάποιους τομείς, απέχουμε όμως πολύ από την απαιτούμενη πρόοδο για την επίτευξη των μακροπρόθεσμων στόχων μας. Διαθέτουμε ήδη τη γνώση, τις τεχνολογίες και τα αναγκαία εργαλεία για να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα των βασικών συστημάτων παραγωγής και κατανάλωσης, όπως στα τρόφιμα, στην κινητικότητα και στην ενέργεια. Η μελλοντική μας ευημερία και ευμάρεια εξαρτάται από αυτό, όπως και από την ικανότητά μας να αξιοποιήσουμε την κοινωνική δράση για να επιφέρουμε αλλαγές και να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον», δηλώνει ο Hans Bruyninckx, εκτελεστικός διευθυντής του ΕΟΠ.
      Η κατάσταση του περιβάλλοντος έχει επιδεινωθεί, οι απόψεις για τις προοπτικές διχάζονται
      Γενικά οι περιβαλλοντικές τάσεις στην Ευρώπη δεν έχουν βελτιωθεί από την τελευταία έκθεση του ΕΟΠ για την κατάσταση του περιβάλλοντος το 2015. Στην σχετική εκτίμηση επισημαίνεται ότι, αν και δεν θα επιτευχθούν οι περισσότεροι στόχοι για το 2020, ιδίως όσοι αφορούν τη βιοποικιλότητα, εξακολουθούν να υπάρχουν πιθανότητες να επιτευχθούν οι πιο μακροπρόθεσμοι στόχοι για το 2030 και το 2050.
      Η Ευρώπη έχει κατακτήσει πολλά όσον αφορά την αποδοτική αξιοποίηση των πόρων και την κυκλική οικονομία. Ωστόσο, οι πρόσφατες τάσεις δείχνουν επιβράδυνση της προόδου σε τομείς όπως η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, των βιομηχανικών εκπομπών, της παραγωγής αποβλήτων, ή η αύξηση της ενεργειακής αποδοτικότητας και το μερίδιο της ανανεώσιμης ενέργειας. Με τα σημερινά δεδομένα, ο ρυθμός προόδου δεν αρκεί για την επίτευξη των στόχων για το κλίμα και την ενέργεια το 2030 και το 2050.
      Η προστασία και η διατήρηση της βιοποικιλότητας και της φύσης στην Ευρώπη παραμένει το πεδίο στο οποίο σημειώνεται η μικρότερη πρόοδος. Από τους 13 ειδικούς στόχους πολιτικής που έχουν τεθεί για το 2020 στο πεδίο αυτό, μόνο δύο είναι πιθανόν να επιτευχθούν: ο καθορισμός προστατευόμενων θαλάσσιων και χερσαίων περιοχών. Με ορίζοντα το 2030, αν συνεχιστούν οι τρέχουσες τάσεις, το αποτέλεσμα θα είναι περαιτέρω υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και συνεχιζόμενη ρύπανση της ατμόσφαιρας, των υδάτων και του εδάφους.
      Η κλιματική αλλαγή, όπως και ο αντίκτυπος της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της ηχορύπανσης στο περιβάλλον και στην ανθρώπινη υγεία εξακολουθούν να δημιουργούν προβληματισμό. Η έκθεση σε μικροσωματίδια ευθύνεται για περίπου 400.000 πρόωρους θανάτους στην Ευρώπη κάθε χρόνο, σημειώνοντας δυσανάλογα μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Ταυτόχρονα, αυξάνεται η ανησυχία σχετικά με τις επικίνδυνες χημικές ουσίες και τους κινδύνους που εγκυμονούν. Στο μέλλον, οι προοπτικές μείωσης των περιβαλλοντικών κινδύνων για την υγεία θα βελτιωθούν μόνο μέσω της κατά το δυνατόν μεγαλύτερης ολοκλήρωσης των πολιτικών για το περιβάλλον και την υγεία.
      Ένα βιώσιμο μέλλον είναι ακόμη εφικτό: σε ποιους τομείς πρέπει να αναληφθεί δράση;
      Το όραμα της Ευρώπης για χαμηλές εκπομπές άνθρακα και βιωσιμότητα μπορεί ακόμη να επιτευχθεί. Η έκθεση σκιαγραφεί επτά βασικούς τομείς στους οποίους απαιτείται να ληφθούν τολμηρά μέτρα προκειμένου η Ευρώπη να επανέλθει στη σωστή τροχιά και να πετύχει τους στόχους και τις φιλοδοξίες της για το 2030 και το 2050.
      Αξιοποίηση του ανεκμετάλλευτου δυναμικού των υφιστάμενων περιβαλλοντικών πολιτικών. Η πλήρης εφαρμογή των υφιστάμενων πολιτικών θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό την Ευρώπη να επιτύχει τους περιβαλλοντικούς της στόχους έως το 2030. Υιοθέτηση της βιωσιμότητας ως πλαισίου χάραξης πολιτικής. Η ανάπτυξη μακροπρόθεσμων πλαισίων πολιτικής με δεσμευτικούς στόχους —αρχίζοντας από το σύστημα παραγωγής τροφίμων, τα χημικά και τις χρήσεις γης— θα δώσει έναυσμα και κατευθύνσεις για συνεκτικές δράσεις στο σύνολο των πεδίων πολιτικής και της κοινωνίας. Ανάληψη ηγετικής δράσης διεθνώς προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας. Η ΕΕ θα πρέπει να αξιοποιήσει τη διπλωματική και οικονομική επιρροή της για να προωθήσει φιλόδοξες διεθνείς συμφωνίες σε τομείς όπως η βιοποικιλότητα και η χρήση των πόρων. Ενθάρρυνση της καινοτομίας σε ολόκληρη την κοινωνία. Η αλλαγή πορείας θα εξαρτηθεί σε καθοριστικό βαθμό από την ανάδυση και διάδοση διαφόρων μορφών καινοτομίας που μπορούν να οδηγήσουν σε νέους τρόπους σκέψης και ζωής. Αύξηση των επενδύσεων και αναπροσανατολισμός του χρηματοπιστωτικού τομέα προς την υποστήριξη βιώσιμων έργων και επιχειρήσεων. Προς τούτο απαιτείται επένδυση στο μέλλον, με πλήρη αξιοποίηση των δημόσιων πόρων για τη στήριξη καινοτόμων λύσεων, βασιζόμενων στη φύση, με βιώσιμες προμήθειες και στήριξη των πληττόμενων κλάδων και περιφερειών. Απαιτούνται επίσης βιώσιμες επενδύσεις εκ μέρους του χρηματοπιστωτικού τομέα, με την εφαρμογή και ανάπτυξη του σχεδίου δράσης της ΕΕ για τη βιώσιμη χρηματοδότηση. Διαχείριση κινδύνων και διασφάλιση της κοινωνικά δίκαιης μετάβασης. Η επιτυχής μετάβαση στη βιωσιμότητα προϋποθέτει ότι οι κοινωνίες αναγνωρίζουν τους πιθανούς κινδύνους, τις ευκαιρίες και τα αντισταθμίσματα, και επινοούν τρόπους διαχείρισής τους. Οι ενωσιακές και οι εθνικές πολιτικές διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στην επίτευξη της «δίκαιης μετάβασης» και διασφαλίζουν ότι κανείς δεν μένει πίσω. Ανάπτυξη γνώσης και τεχνογνωσίας. Αυτό σημαίνει περαιτέρω εμβάθυνση στην κατανόηση των συστημάτων τα οποία ασκούν περιβαλλοντικές πιέσεις, στις οδούς προς τη βιωσιμότητα, στις ελπιδοφόρες πρωτοβουλίες και στα εμπόδια για την αλλαγή. Απαιτείται περαιτέρω ανάπτυξη ικανοτήτων για να αντεπεξέλθουμε σε έναν ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο, με επένδυση στην εκπαίδευση και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων.
    15. Περιβάλλον

      Engineer

      Το πρόγραμμα-ναυαρχίδα για τη βιοποικιλότητα της ΕΕ, Natura 2000, χρειάζεται περισσότερη χρηματοδότηση και καλύτερη διαχείριση, το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Δικαστήριο προειδοποίησε χτες (21 Φεβρουαρίου).
       
      Το Δικαστήριο, το οποίο ελέγχει τις δαπάνες της ΕΕ, επέκρινε επίσης τις Οδηγίες για τα Πτηνά και τα Ενδιαιτήματα, γνωστές ως Οδηγίες για τη Φύση, επειδή δεν έχουν εφαρμοστεί πλήρως. Τον περασμένο Δεκέμβριο, σε μια νίκη για τους οικολόγους, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε ότι οι Οδηγίες για τη Φύση ήταν κατάλληλες για τον σκοπό τους και δεν θα πρέπει να ανασκευαστούν.
       
      Οι Οδηγίες θα μπορούσαν να έχουν αποδυναμωθεί, επειδή η Κομισιόν θέλει να γίνει πιο «φιλική προς τις επιχειρήσεις», είπαν οι ακτιβιστές.
       
       
      Οι ακτιβιστές φοβούνται ότι η αποδυνάμωση αυτών των Οδηγιών θα ανατρέψει περιβαλλοντικά επιτεύγματα δεκαετιών στην ΕΕ. Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες δεν απαγορεύονται στις περιοχές του δικτύου Natura 2000, αλλά τα κράτη μέλη οφείλουν να εξασφαλίζουν την προστασία τους.
       
      Οι χώρες της ΕΕ υποχρεούνται επίσης να λάβουν εκείνα τα αναγκαία μέτρα ώστε να διατηρήσουν τον αριθμό των προστατευόμενων ειδών.
       
       
      Επειδή η απώλεια της βιοποικιλότητας είναι μία από τις κύριες περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ένωση, αποτελεί σημαντικό στοιχείο της στρατηγικής της ΕΕ για το 2020 είναι η βελτίωση της κατάστασης των οικοτόπων και των ειδών, αναφέρει η έκθεση. 24 από τις περιοχές αυτές στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Πολωνία και τη Ρουμανία αποτέλεσαν αντικείμενο ελέγχου από τους Ελεγκτές οι οποίοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι περιοχές του δικτύου Natura 2000 δεν διαχειριζόντουσαν σωστά και ότι τα απαραίτητα μέτρα προστασίας συνήθως καθυστερούσαν ή δεν ήταν καθορισμένα επαρκώς.
       
      Επιπλέον, το Δικαστήριο ανέφερε ότι τα κονδύλια της ΕΕ δεν κατανεμηθήκαν αρκετά καλά για την υποστήριξη και διαχείριση του δικτύου. «Η δημιουργία του δικτύου Natura 2000 ήταν μια μακρά διαδικασία. Για την επίτευξη επαρκούς προστασίας της βιοποικιλότητας σε όλες τις περιοχές του δικτύου Natura 2000, τα κράτη μέλη πρέπει να εφαρμόσουν τα κατάλληλα μέτρα προστασίας και να εξασφαλίσουν επαρκή χρηματοδότηση με την εκπόνηση ενός συστήματος δεικτών για τη μέτρηση των αποτελεσμάτων», δήλωσε ο Νικόλαος Μηλιώνης, ένα μέλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
       
       
      Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δήλωσε ότι σχεδιάζει να υιοθετήσει ένα σχέδιο δράσης για τη βελτίωση της εφαρμογής των Οδηγιών για τη Φύση σε 2017. «Οι αρχές των κρατών μελών είναι ελεύθερες να αποφασίσουν τον τρόπο με τον οποίο το δίκτυό τους Natura 2000 διαχειρίζεται και χρηματοδοτείται», δήλωσε η Επιτροπή, απατώντας στην εν λόγω έκθεση.
       
      Πηγή: http://www.euractiv.gr/section/periballon/news/i-perioches-natura-2000-apetoun-perissoteri-chrimatodotisi-symfona-me-nea-ekthesi/
    16. Περιβάλλον

      Engineer

      Μια βραδυφλεγή βόμβα, η οποία απειλεί να τινάξει στον αέρα το σύστημα περιβαλλοντικής αδειοδότησης στην Ελλάδα, αποτελεί η παράλειψη της χώρας μας να εξετάζει πριν αδειοδοτήσει τη συμβατότητα έργων και δραστηριοτήτων με τις περιοχές Natura. Σειρά αποφάσεων του Ευρωδικαστηρίου τα τελευταία χρόνια έχει καταδείξει τη σημασία της διαδικασίας αυτής, που ονομάζεται «δέουσα εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων», αλλά και τον έλεγχο αυτής από ανεξάρτητη Αρχή και όχι από ιδιώτες ή τα όργανα του υπουργείου Περιβάλλοντος. Αντιθέτως η Ελλάδα όχι μόνο έχει ενσωματώσει και εφαρμόσει με στρεβλό τρόπο την οδηγία για τη δέουσα εκτίμηση, αλλά την τελευταία δεκαετία αποδυναμώνει συστηματικά ακόμα και τη βασική διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης, επιλογή που μπορεί σύντομα να τη φέρει στο εδώλιο του Ευρωδικαστηρίου.
      Η δέουσα εκτίμηση είναι μια διαδικασία κατά την οποία πρέπει να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις που θα έχει ένα έργο ή μια δραστηριότητα –μόνο του ή σε συνδυασμό με άλλα υπάρχοντα ή σχεδιαζόμενα– στα είδη ή και στους οικοτόπους των περιοχών Natura. Πρόκειται για μια διαδικασία που πρέπει να πραγματοποιείται πριν από την έγκριση ενός σχεδίου, ουσιαστικά και από τη συνήθη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης: ένα πρώτο πράσινο φως.
      Οι ιδιαιτερότητες
      Η διαδικασία της δέουσας εκτίμησης έχει βέβαια πολλές ιδιαιτερότητες. Κατ’ αρχάς, δεν αφορά μόνο τις περιοχές Natura, αλλά κάθε έργο που μπορεί να τις επηρεάσει, ακόμα κι αν είναι έξω από αυτές. Επιπλέον, δεν αφορά μόνο τις κατηγορίες εκείνων των έργων που κανονικά χρειάζονται περιβαλλοντική αδειοδότηση. Τέλος –και πιο σημαντικό– πρέπει, σύμφωνα με το Ευρωδικαστήριο, να βασίζεται «σε πλήρεις, ακριβείς και οριστικές διαπιστώσεις και συμπεράσματα, ικανά να διασκεδάσουν οποιαδήποτε εύλογη επιστημονικής φύσεως αμφιβολία». Δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι έχει γίνει η δέουσα εκτίμηση όταν δεν υπάρχουν στοιχεία ή αξιόπιστα και επικαιροποιημένα δεδομένα. Στην περίπτωση αυτή, σύμφωνα με το Ευρωδικαστήριο, το έργο είναι προτιμότερο να απορριφθεί.
      Οι προβλέψεις αυτές είναι η βασική αιτία που η δέουσα εκτίμηση δεν μεταφέρθηκε σωστά και εφαρμόζεται με στρεβλό τρόπο στη χώρα μας. Η οδηγία που την προβλέπει (92/43/ΕΟΚ) ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο το 1998 με μια κοινή υπουργική απόφαση, ενώ τροποποιήθηκε (στην πραγματικότητα περιεπλάκη) με τον ν. 4014/11. «Το βασικό ζήτημα στη χώρα μας είναι ότι η οδηγία δεν έχει κατανοηθεί σωστά, ούτε από τη Διοίκηση ούτε από τη Δικαιοσύνη», εκτιμά ο Γιώργος Μπάλιας, δικηγόρος, αναπληρωτής καθηγητής Περιβαλλοντικής Πολιτικής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. «Κατ’ αρχάς χρειάζεται μια χωριστή, διακριτή διαδικασία. Πρώτα, η αρμόδια Αρχή θα εξετάσει κατά πόσον το προτεινόμενο έργο θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον (screening), μηδενός έργου εξαιρουμένου. Αυτό το πρόβλημα εντόπισε και η Ε.Ε. και με πρόσφατη αιτιολογημένη γνώμη ετοιμάζεται να μας παραπέμψει στο Ευρωδικαστήριο. Η Αρχή πρέπει να εξετάσει την υπόθεση όχι τυπικά, αλλά ουσιαστικά, να την αξιολογήσει με λεπτομέρεια. Μάλιστα στη δέουσα εκτίμηση εφαρμόζεται η αρχή της προφύλαξης: αν υπάρχει αμφιβολία, λ.χ. ελλείψει επιστημονικών στοιχείων, τότε η απάντηση πρέπει να είναι αρνητική».
      Η μόνη εναλλακτική που δίνεται στην περίπτωση αυτή είναι το κράτος-μέλος να αποδείξει ότι το έργο εξυπηρετεί λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος. «Το Ευρωδικαστήριο έχει μια πλούσια νομολογία επάνω στο θέμα αυτό. Δεν μπορείς να χαρακτηρίζεις οποιοδήποτε έργο ως υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος λ.χ. επειδή θα φέρει θέσεις εργασίας. Πρέπει να αποδείξεις λ.χ. και την κοινωνική σημασία του. Για παράδειγμα, ένας δρόμος που θα διέλθει από μια περιοχή Natura αλλά θα βγάλει από την απομόνωση οικισμούς. Σε κάθε περίπτωση, ο ανάδοχος του έργου θα πρέπει να αναλάβει τα έξοδα για την πραγματοποίηση αντισταθμιστικών μέτρων, κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει στη χώρα μας».

      Ποια έργα αφορά
      Μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή της δέουσας εκτίμησης είναι ότι δεν είναι απαραίτητο να αφορά έργα που σύμφωνα με τη νομοθεσία χρειάζονται περιβαλλοντική αδειοδότηση. «Αφορά όλα τα έργα που γίνονται κοντά ή μέσα σε μια περιοχή Natura», εξηγεί η Ιόλη Χριστοπούλου, διευθύντρια πολιτικής στο Green Tank (δεξαμενή σκέψης για περιβαλλοντικά θέματα). «Ειδικά στη χώρα μας, η νομοθεσία για τις εκτός σχεδίου περιοχές δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στις Natura, γιατί επιτρέπει πάρα πολλές δραστηριότητες, οι επιπτώσεις των οποίων δεν αξιολογούνται ούτε ειδικά ούτε συνολικά, όπως λ.χ. η δόμηση. Το είδαμε και στην πρόσφατη καταδίκη της Ελλάδας για την πλημμελή προστασία του Κυπαρισσιακού κόλπου, όπου το Ευρωδικαστήριο είπε ξεκάθαρα ότι δεν είχε γίνει δέουσα εκτίμηση για τις επιπτώσεις της διάσπαρτης δόμησης στην περιοχή κοντά στις ακτές».
      Ελλειψη Αρχής
      Ενα άλλο βασικό ζήτημα είναι ποιος αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας τη δέουσα εκτίμηση. «Το 2017 το Ευρωδικαστήριο εξέδωσε μια πολύ σημαντική απόφαση για τη Γαλλία. Οπως όρισε, πρέπει να υπάρχει μια ανεξάρτητη περιβαλλοντική Αρχή που να εξετάζει τη δέουσα εκτίμηση, η οποία να μην εντάσσεται λειτουργικά στην αδειοδοτούσα Αρχή, δηλαδή στο υπουργείο Περιβάλλοντος», λέει ο κ. Μπάλιας. «Στη συνέχεια, η Γαλλία, η Γερμανία, η Αγγλία, η Ισπανία, η Ιταλία και άλλες χώρες προχώρησαν στην ίδρυση ανεξάρτητης Αρχής. Σε πολλές χώρες μάλιστα αυτή η Αρχή αναλαμβάνει και την αξιολόγηση των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων. Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχει ακόμα τέτοια πρόθεση. Ομως, η εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από μια Αρχή που θα έχει εχέγγυα ανεξαρτησίας είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς διασφαλίζει την αμεροληψία».
      Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέστειλε στην Ελλάδα αιτιολογημένη γνώμη (τελευταίο στάδιο πριν από την παραπομπή στο Ευρωδικαστήριο) για την πλημμελή μεταφορά οδηγίας για την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Η αιτιολογημένη γνώμη έχει αναφορά και στο ζήτημα της δέουσας εκτίμησης, παρότι δεν αποτελεί το κεντρικό θέμα της.
      Υποστελεχωμένες οι υπηρεσίες
      Ενα σημαντικό για την περιβαλλοντική αδειοδότηση σκέλος, το οποίο εξακολουθεί στη χώρα μας να αντιμετωπίζεται με αμηχανία ή αδιαφορία, είναι η ενίσχυση των αδειοδοτικών μηχανισμών. Πέρυσι το υπουργείο Περιβάλλοντος προέβλεψε ότι η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος ή των άλλων αρμόδιων υπηρεσιών της αυτοδιοίκησης θα μπορεί να ενισχύεται με ιδιώτες, προς περιορισμό της γραφειοκρατίας. Ομως το ζήτημα της υποστελέχωσης της κεντρικής Διεύθυνσης Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης (ΔΙΠΑ) παραμένει και η υποβοήθηση της υπηρεσίας από ιδιώτες δεν μπορεί να την υποκαταστήσει, ούτε πρέπει οι κρατικές αδειοδοτικές αρχές να μετατραπούν σε «σφραγίδα». «Οι περισσότερες αδειοδοτικές υπηρεσίες, κεντρικές και αποκεντρωμένες, είναι υποστελεχωμένες. Επιπλέον, δεν έχουν τρόπο επαλήθευσης των στοιχείων που τους κατατίθενται. Στοιχεία που θα έπρεπε να είναι ανοιχτά και προσβάσιμα και στο κοινό, για να μπορεί να συμμετέχει ουσιαστικά στη διαβούλευση», εκτιμά η κ. Χριστοπούλου. «Επομένως, τον βασικό λόγο έχει ο μελετητής που προσλαμβάνει ο εκάστοτε ενδιαφερόμενος για να κάνει τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Ο,τι επιτυγχάνεται μέσα στην υπηρεσία επιτυγχάνεται με πολύ κόπο και κάτω από πολλή πίεση».
    17. Περιβάλλον

      Engineer

      Δείτε τους Ευρωπαϊκούς χάρτες αποτυπώματος άνθρακα, που δείχνουν ποιες περιοχές έχουν μεγαλύτερο μερίδιο στην αλλαγή του κλίματος.
       
       
      Ευρωπαϊκοί χάρτες, που αποτυπώνουν το ανθρακικό αποτύπωμα των περιοχών της ΕΕ ανά περιφέρεια, δημοσιεύτηκαν στο πλαίσιο έρευνας για το επιστημονικό περιοδικό «Environmental Research Letters».
       
      Οι μελετητές συνέλεξαν τα στοιχεία διάφορων σχετικών ερευνών, προκειμένου να υπολογίσουν –για πρώτη φορά στα χρονικά– το ανθρακικό αποτύπωμα για 177 περιφέρειες στις 27 χώρες της ΕΕ. Η χρησιμότητα των χαρτών αυτών μπορεί να είναι καθοριστική για την κατάρτιση τοπικών και περιφερειακών πολιτικών, προκειμένου να μειωθούν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
       
      Ο πρώτος χάρτης παρουσιάζει το κατά κεφαλήν ανθρακικό αποτύπωμα, προσεγγίζοντας τον μέσο όρο εκπομπών του κάθε νοικοκυριού. Παρατηρούμε ότι, σε ετήσια βάση, το υψηλότερο μερίδιο ανήκει –με αρκετά μεγάλη διαφορά– στους κατοίκους του Λουξεμβούργου, οι οποίοι παράγουν κατά μέσο όρο πάνω από 20 τόνους ισοδυνάμου του διοξειδίου του άνθρακα (tCO2e). Ακολουθούν οι κάτοικοι αρκετών περιοχών του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ στη συνέχεια συναντάμε και ορισμένες περιφέρειες της Ελλάδας, όπως η Αττική, η Κεντρική και η Δυτική Μακεδονία και το Νότιο Αιγαίο. Σε αυτές, το ανθρακικό αποτύπωμα των Ελλήνων ξεπερνά το όριο των 15 τόνων (tCO2e).
       

       
       
      Από τον πρώτο χάρτη εξάγεται ένα σημαντικό συμπέρασμα: «Τα άτομα με υψηλότερα εισοδήματα είναι υπεύθυνα για τη μεγαλύτερη κατά κεφαλήν ποσότητα εκπομπών άνθρακα», αναφέρει η συγγραφέας της έρευνας, Diana Ivanova. «Το επίπεδο εισοδήματος θα μπορούσε να εξηγήσει από μόνο του μέχρι και το 30% των συνολικών εκπομπών άνθρακα των νοικοκυριών. Στη μελέτη μας, το εισόδημα φαίνεται να εξηγεί ένα μεγάλο μέρος της διακύμανσης των περιφερειακών παραγόντων. Συνεπώς, εάν γνωρίζουμε πώς αλλάζει το εισόδημα με την πάροδο του χρόνου, μπορούμε να υποθέσουμε και το πώς θα ακολουθήσουν οι εκπομπές», προσθέτει. Το σημαντικότερο πράγμα που θα πρέπει να έχουμε κατά νου, σύμφωνα με την Ivanova, είναι ότι τα αυξανόμενα εισοδήματα αναμένεται να οδηγήσουν σε αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, επειδή οι άνθρωποι θα έχουν μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη.
       
      Ο δεύτερος χάρτης αποτυπώνει τη συνολική εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου των νοικοκυριών ανά περιοχή. Οι διαφορές σε σχέση με τον πρώτο χάρτη οδήγησαν τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι οι μεγαλύτερες πόλεις και οι πολυπληθέστερες περιοχές έχουν τα μεγαλύτερα αποτυπώματα άνθρακα. Αυτή η διαπίστωση ενισχύεται και από το ελληνικό παράδειγμα, αφού η Περιφέρεια Αττικής, με τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή πυκνότητα στην Ελλάδα, βρίσκεται μαζί με άλλες ευρωπαϊκές περιοχές στην κορυφή, όσον αφορά το μερίδιο του συνολικού ανθρακικού αποτυπώματος, με πάνω από 50 εκατομμύρια τόνους ισοδυνάμου του διοξειδίου του άνθρακα (MtCO2e). Μάλιστα, η Ελλάδα μαζί με την Ιταλία, την Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ξεχωρίζουν ως οι χώρες με τις μεγαλύτερες διακυμάνσεις στο ανθρακικό αποτύπωμα από περιοχή σε περιοχή.
       

       
       
      Πέρα από τα κατά κεφαλήν και τα συνολικά νούμερα, η μελέτη παρέχει περαιτέρω ανάλυση των περιφερειακών εκπομπών ανά κατηγορίες κατανάλωσης (π.χ. τρόφιμα, μεταφορές, στέγαση). Επιπλέον, αξιολογεί τις κινητήριες δυνάμεις του ανθρακικού αποτυπώματος μέσω ενός συνόλου κοινωνικοοικονομικών, γεωγραφικών και τεχνικών παραγόντων. Εν κατακλείδι, το εισόδημα χαρακτηρίζεται ως ο σημαντικότερος παράγοντας για τη διόγκωση του αποτυπώματος άνθρακα μιας περιοχής, αν και η ερμηνευτική του δύναμη ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των τομέων κατανάλωσης. Πρόσθετοι παράγοντες που ξεχωρίζουν ως σημαντικοί περιλαμβάνουν το μέγεθος των νοικοκυριών, την κατηγοριοποίηση αστικών και αγροτικών περιοχών, το επίπεδο εκπαίδευσης, τα πρότυπα δαπανών, τη θερμοκρασία και τη διαθεσιμότητα των πόρων.
       
      ΕΛΛΑΔΑ: Πρώτος σε μερίδιο επιπτώσεων ο κλάδος των τροφίμων
       
      Στη χώρα μας, ο κλάδος των τροφίμων αποφέρει τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, με μερίδιο 28% επί του συνολικού ανθρακικού αποτυπώματος των νοικοκυριών. Ενδιαφέρον προκαλεί η διαπίστωση ότι οι μεγαλύτερες διαπεριφερειακές διαφορές, όσον αφορά τις εκπομπές από τρόφιμα, συμβαίνουν στην Ισπανία και στην Ελλάδα, όπου οι διακυμάνσεις μεταξύ των χαμηλότερων και των υψηλότερων περιφερειακών τιμών ανέρχονται σε 1,3 και 0,9 tCO2e ανά νοικοκυριό αντιστοίχως.
       
      Η περίεργη αυτή τάση συνδέεται κυρίως με την κατανάλωση ζωικών προϊόντων και επεξεργασμένων τροφίμων και συνεπάγεται σημαντικές διαπεριφερειακές διαφορές στη σύνθεση του διαιτολογίου. Όπως είναι γνωστό, τα προϊόντα ζωικής προέλευσης συνδέονται με μεγαλύτερο μέγεθος και διασπορά των περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε σχέση με τα φυτικά προϊόντα.
       

       
       
       
      Στη δεύτερη θέση, ο κλάδος των μεταφορών ευθύνεται για το 26% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην Ελλάδα, ξεπερνώντας τον μέσο όρο της Κοινότητας. Ως γνωστόν, η χώρα μας διαθέτει μεγάλο στόλο αναλογικά με το μέγεθός της, με αποτέλεσμα την αύξηση της χρήσης καυσίμων. Η συμβολή των έμμεσων εκπομπών από ιδιωτικά οχήματα, από άλλους εξοπλισμούς μεταφορών και από υπηρεσίες δημόσιων μεταφορών είναι πολύ χαμηλότερη.
       
      Εξίσου υψηλό ποσοστό (23%) καταλαμβάνει ο κλάδος των υπηρεσιών (π.χ. ξενοδοχειακές υπηρεσίες, υπηρεσίες εστίασης), ενώ σημαντικά μικρότερο μερίδιο έχει η στέγαση (π.χ. χρήση καυσίμων για θέρμανση), οι αγορές μεταποιημένων προϊόντων και ρουχισμού. Τα στοιχεία για την Ελλάδα αντλήθηκαν κατά το έτος 2014.
       
      Πηγή: http://www.ypaithros.gr/poioi-ftaine-allagi-klimatos/
    18. Περιβάλλον

      Engineer

      Για ποιο λόγο οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με την προοπτική ύπαρξης νερού στον Άρη, την ώρα που δεν συμπεριφέρονται με σεβασμό στον “μπλε χρυσό” της Γης και δεν προσπαθούν να τον μοιραστούν και πιο δίκαια;
      Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει η World Water Development Report για το 2021, η οποία επισημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι σπαταλούν νερό επειδή λαμβάνουν υπόψη τους μόνο το χρηματικό κόστος, υποτιμώντας την πραγματική του αξία.
      “Πολλά από τα προβλήματά μας δημιουργούνται επειδή δεν εκτιμάμε αρκετά το νερό. Πάρα πολύ συχνά οι άνθρωποι θεωρούν ότι το νερό δεν έχει καμία αξία”, κατήγγειλε ο Ζιλμπέρ Φ. Ουνγκμπό, επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για το νερό σε ανακοίνωσή του σήμερα Παγκόσμια Ημέρα Νερού.
      Δεδομένα- Δέκα Στοιχεία
      Ακολουθούν δέκα στοιχεία για το νερό και το πώς οι ευάλωτες κοινότητες δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση σε αυτό, την ώρα που η αυξανόμενη ζήτηση και η υπερθέρμανση του πλανήτη κινδυνεύουν να προκαλέσουν ελλείψεις:
      – Τέσσερις στους 10 ανθρώπους παγκοσμίως δεν έχουν αρκετό πόσιμο νερό. Ως το 2050 περισσότερος από τον μισό παγκόσμιο πληθυσμό αναμένεται να αντιμετωπίσει ελλείψεις στο νερό.
      – Περισσότεροι από 2 δισεκ. άνθρωποι ζουν σε χώρες όπου οι πολίτες υποφέρουν από στρες λόγω έλλειψης νερού και εκτιμάται ότι 4 δισεκ. άνθρωποι ζουν σε περιοχές όπου υπάρχει σοβαρή έλλειψη νερού τουλάχιστον για ένα μήνα κάθε χρόνο.
      – Ένα στα πέντε παιδιά παγκοσμίως δεν έχει αρκετό νερό για να καλύψει τις ημερήσιες ανάγκες του και τα παιδιά σε περισσότερες από 80 χώρες ζουν σε περιοχές όπου οι υδάτινοι πόροι είναι πολύ ευάλωτοι , κάτι που σημαίνει ότι εξαρτώνται από επιφανειακά ύδατα, πηγές στις οποίες δεν έχουν γίνει εγγειοβελτιωτικά έργα ή νερό που χρειάζονται περισσότερα από 30 λεπτά για να συλλεχθεί.
      – Το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών που ζουν σε τέτοιες περιοχές βρίσκεται στην ανατολική και νότια Αφρική, με το 58% εξ αυτών να δυσκολεύται καθημερινά να έχει πρόσβαση σε επαρκές νερό.
      – Δύο στους τρεις ανθρώπους παγκοσμίως, δηλαδή 3 δισεκ., δεν διαθέτουν στο σπίτι εγκαταστάσεις για να πλένουν τα χέρια τους με τρεχούμενο νερό και σαπούνι, ανάμεσά τους τα τρία τέταρτα των ανθρώπων που ζουν στις πιο φτωχές χώρες.
      – Η παροχή πρόσβασης σε ασφαλές πόσιμο νερό και συστήματα αποχέτευσης και υγιεινής σε 140 χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα κοστίζει 114 δισεκ. δολάρια ετησίως, ενώ τα οικονομικά και κοινωνικά οφέλη του ασφαλούς νερού είναι δύσκολο να εκτιμηθούν.
      – Η παγκόσμια χρήση φρέσκου νερού εξαπλασιάστηκε τα τελευταία 100 χρόνια και εξακολουθεί να αυξάνεται σε ποσοστό περίπου 1% ετησίως από τη δεκαετία του 1980.
      -Το 70% της παγκόσμιας χρήσης νερού πηγαίνει στη γεωργία, κυρίως για την άρδευση, αλλά και για την εκτροφή ζώων και τις υδατοκαλλιέργειες. Το ποσοστό ενδέχεται να φτάνει το 95% σε κάποιες αναπτυσσόμενες χώρες.
      – Η κλιματική αλλαγή αλλάζει το μοτίβο των βροχοπτώσεων, μειώνει τη διαθεσιμότητα του νερού και επιδεινώνει τις επιπτώσεις των πλημμυρών και των ξηρασιών παγκοσμίως.
      – Το λιώσιμο των πάγων και των παγόβουνων προκαλεί νέους κινδύνους βραχυπρόθεσμα, όπως ξαφνικές πλημμύρες, ενώ απειλεί να μειώσει τα αποθέματα νερού για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στο μέλλον.
      Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ
    19. Περιβάλλον

      Engineer

      Oι διακοπές στις πόλεις υποτίθεται ότι είναι αναζωογονητικές. Ωστόσο, οι ειδικοί προειδοποιούν τους τουρίστες ότι δαπανώντας ένα Σαββατοκύριακο στις πιο δημοφιλείς αλλά μολυσμένες πόλεις της Ευρώπης, μπορεί να έχουν τις ίδιες συνέπειες για την υγεία με το κάπνισμα ενός έως τεσσάρων τσιγάρων.
      Ο παραλληλισμός ανάμεσα στην ατμοσφαιρική ρύπανση και στο κάπνισμα των τσιγάρων βασίζεται σε έρευνα του Berkeley Earth, που εστιάζεται στα μικροσωματίδια, τα οποία είναι το συχνότερα χρησιμοποιούμενο μέτρο για τα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Αν και τα δεδομένα των τελευταίων μηνών είναι εύκολο να βρεθούν, είναι η πρώτη φορά που συνδυάζονται σε πραγματικό χρόνο τα στοιχεία για τον τουρισμό και τα δεδομένα για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα, έτσι ώστε να γνωρίζουν οι παραθεριστές τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν το καλοκαίρι.
      «Οταν η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι μεγάλη, ακούμε ότι πρέπει να αποφεύγουμε να τρώμε έξω και να αθλούμαστε. Αλλά το περπάτημα στις πόλεις και το φαγητό σε υπαίθρια εστιατόρια είναι ακριβώς αυτά που συνιστούν τις διακοπές στην πόλη. Αυτή τη στιγμή, οι τουρίστες, ανάμεσα στους οποίους και παιδιά, εξαναγκάζονται να καπνίζουν όσον αφορά τις συνέπειες για την υγεία τους», δήλωσε ο Ζενς Μιούλερ, συντονιστής ποιότητας ατμόσφαιρας και ντίζελ.
      Στο... σκοτάδι
      Ακόμα και μικρές ποσότητες ατμοσφαιρικής ρύπανσης μπορούν να καταστρέψουν την καρδιά μας, σύμφωνα με έρευνες που δημοσιεύθηκαν την περασμένη εβδομάδα. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η ρύπανση μπορεί να είναι πολύ χειρότερη από αυτή που έχει αναγνωριστεί σήμερα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι Αρχές τοποθετούν τους σταθμούς καταγραφής της ρύπανσης σε πάρκα ή ήσυχους δρόμους ή απλώς τους απενεργοποιούν γενικά προκειμένου να κρύψουν τα κακά αποτελέσματα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρόκειται να οδηγήσει τις κυβερνήσεις της Ρουμανίας και του Βελγίου στο δικαστήριο γι’ αυτή τη συμπεριφορά. Επίσης, οργανώσεις πολιτών, απαντώντας στο πρόβλημα, έχουν δημιουργήσει προγράμματα καταγραφής ρύπων. Αυτά τα προγράμματα έχουν καταγράψει πολύ υψηλότερη ατμοσφαιρική ρύπανση από τα επίσημα στοιχεία σε Ιταλία, Γερμανία, Βουλγαρία και Βέλγιο. Την ίδια στιγμή, η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία θα καταβάλουν πολλά δισεκατομμύρια σε πρόστιμα για παραβίαση των προτύπων ατμοσφαιρικής ρύπανσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
      Οι επικεφαλής του τουριστικού τομέα πρέπει να προσέξουν. Η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι η δεύτερη μεγαλύτερη περιβαλλοντική ανησυχία για τους Ευρωπαίους και σύμφωνα με έρευνα οι τουρίστες αποφεύγουν το Χονγκ Κονγκ εξαιτίας της κακής ατμόσφαιρας. Το καλοκαίρι είναι εποχή υψηλής επισκεψιμότητας σε Βαρκελώνη και Λονδίνο.
      Τα αυτοκίνητα είναι η βασική πηγή μικροσωματιδίων στις πόλεις κατά τους θερινούς μήνες. Οι κατασκευαστές αυτοκινήτων παραβιάζουν τη νομοθεσία περί απόδοσης των καυσίμων, δίνοντας στην κυκλοφορία οχήματα που μολύνουν περισσότερο από όσο πρέπει. Η αυτοκινητοβιομηχανία ισχυρίζεται ότι τα σύγχρονα ντίζελ είναι «καθαρά», αλλά έλεγχοι που έγιναν υποδεικνύουν ότι αυτό είναι αναληθές. Ως αποτέλεσμα πόλεις όπως το Παρίσι, το Λονδίνο, το Αμβούργο και το Μιλάνο άρχισαν να περιορίζουν τα αυτοκίνητα που κινούνται με ντίζελ.
      Πηγή: Εφημερίδα «Καθημερινή»
    20. Περιβάλλον

      Engineer

      Οι πόλεις στην Πολωνία και την Ιταλία είναι από τις χειρότερες στην Ευρώπη για την ποιότητα του αέρα, ενώ οι πόλεις στη Σκανδιναβία και τη Βαλτική βρίσκονται στην καλύτερη θέση, σύμφωνα με νέα δεδομένα.
      Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος (ΕΟΠ) κυκλοφόρησε την τελευταία λίστα του για την ποιότητα του αέρα στα αστικά κέντρα, επαναλαμβάνοντας ότι σε ορισμένες πόλεις η ατμοσφαιρική ρύπανση εξακολουθεί να αποτελεί κίνδυνο για την υγεία.
      Σύμφωνα με εκτιμήσεις, 417.000 πολίτες από 41 ευρωπαϊκές χώρες έχασαν πρόωρα τη ζωή τους το 2018 λόγω της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, δηλαδή 60.000 λιγότεροι από μια δεκαετία νωρίτερα.
      Ευρωπαϊκή οδηγία ορίζει τη μέγιστη ανεκτή συγκέντρωση λεπτών σωματιδίων στον αέρα ως 25 μg / m3 για το έτος, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) έχει μια πολύ πιο αυστηρή κατευθυντήρια γραμμή στα 10 μg / m3.
      Τα λεπτά σωματίδια είναι ο ατμοσφαιρικός ρύπος με τον υψηλότερο αντίκτυπο στην υγεία, σε επίπεδα νόσησης και πρόωρου θανάτου.
      Η ευρωπαϊκή πόλη με την καλύτερη ποιότητα αέρα τα δύο προηγούμενα χρόνια αναδείχθηκε η Umea στη Σουηδία, όπου η συγκέντρωση σωματιδίων είναι κατά μέσο όρο 3,7 μg / m3. Ακολούθησε το Τάμπερε στη Φινλανδία (3,8 µg / m3) και το Funchal της Πορτογαλίας (3,8 µg / m3).
      Στην πρώτη δεκάδα βρίσκονται επίσης η Ουψάλα και η Στοκχόλμη, στη Σουηδία, το Ταλίν, η Νάρβα και το Τατού της Εσθονίας, το Μπέργκεν και το Τρόντχαϊμ στη Νορβηγία και η ισπανική πόλη της Σαλαμάνκα.
      Στον αντίποδα, η πόλη με τη χειρότερη ποιότητα αέρα βρέθηκε να είναι η Nowy Sacz στην Πολωνία, με τη μέση συγκέντρωση λεπτών σωματιδίων να φτάνει τα 27,3 μg / m3. Ακολουθεί η Κρεμόνα στην Ιταλία με 25,9 µg / m3 και η Slavonski Brod της Κροατίας (25,7 µg / m3).
      Τέσσερις άλλες πόλεις της Πολωνίας, οι Zgierz, Piotrkow Trybunalsi, Zory και η Κρακοβία, τρεις ιταλικές, (Vicenza, Brescia και Pavia) και η βουλγαρική πόλη Veliko, καταλαμβάνουν τις υπόλοιπες θέσεις με τις χειρότερες 10 πόλεις.
      Η Αθήνα καταγράφει μία μέση τιμή με 13,23 μg/m3.
      Ο ΕΟΠ χρησιμοποίησε την ημερήσια συγκέντρωση λεπτών σωματιδίων 300 πόλεων για τον υπολογισμό της μέσης ετήσιας συγκέντρωσης. 
      Σημειώνεται δε, ότι οι Βρυξέλλες παραπέμπουν τα κράτη μέλη στο δικαστήριο για θέματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Τον Νοέμβριο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η Ιταλία εμφανίζει συστηματικά παρατυπίες και παραβιάζει επίμονα την οδηγία της ΕΕ που καθορίζει τα ημερήσια και ετήσια όρια για την ποσότητα επιβλαβών λεπτών σωματιδίων.
      Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέπεμψε επίσης την Πολωνία και τη Γαλλία.

      Πράσινο 0-10/ Κίτρινο 10-15 /Μπλε 15-25 /Κόκκινο 25-35
      Με πληροφορίες του EEA/Euronews   Δείτε τον χάρτη εδώ: https://public.tableau.com/app/profile/european.environment.agency/viz/City_AQ_Viewer/Dashboard1
    21. Περιβάλλον

      Engineer

      Οι πόλεις του μέλλοντος: Κλιματικά ουδέτερες με έξυπνες εφαρμογές σε ενέργεια και μεταφορές.
      Mπορείτε να παρακολουθήσετε το σχετικό αφιέρωμα στο παρακάτω βίντεο του gr. euronews.com.
       
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.