Ηλεκτρονικό κατάστημα (e-shop) απέκτησε το ΕΜΠ

Μόνο μια λέξη : ΝΤΡΟΠΗ

Το σύμβολο της απελευθέρωσης της γνώσης γίνεται εμπορικό προϊόν, με πολύ φτηνές δικαιολογίες. 

Όσοι υπήρξαμε σπουδαστές του ιδρύματος, δεν το θυμόμαστε ούτε για το σήμα του, ούτε για τα ντουβάρια (ασχέτως αν κουβαλούν ολόκληρη Ιστορία), ούτε για το πρεστίζ(λέμε τώρα). Το θυμόμαστε από τους Δασκάλους που έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους, για να υλοποιήσουν το νόημα του μύθου(*), μέσα σε γεμάτα αμφιθέατρα. Το θυμόμαστε κι από τα πηγαδάκια, τις ατέλειωτες (και μαζικότατες) συνελεύσεις, τη συναδελφικότητα. Δεν χρειαζόμαστε λοιπόν αναμνηστικά αξεσουάρ. Κουβαλάμε (και θα κουβαλάμε για πάντα) στη μνήμη μας όλα τα παραπάνω. Και φροντίζουμε, κι εμείς με τη σειρά μας, να ακολουθούμε το παράδειγμα των Δασκάλων μεταφέροντας τη γνώση και την εμπειρία μας στους νεότερους. 

(*) Αυτό άλλωστε είναι το νόημα του μύθου του Προμηθέα και του μεγαλείου της Ελληνικής μυθολογίας που (σε αντίθεση με την εβραϊκή, η οποία ήθελε τη γνώση προνόμιο των λίγων-προπατορικό αμάρτημα), από πολύ νωρίς, έκανε αντιληπτό ότι η διάδοση της γνώσης δεν αποτελεί αμάρτημα αλλά αρετή. Ο ήρωας του μύθου, αμφισβητώντας την παντοδυναμία των θεών, μας πρόσφερε το δίδαγμα ότι η απόκτηση της γνώσης δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Κι, ενίοτε, είναι απαραίτητη η αμφισβήτηση "θέσφατων". 

Τα είπε όλα ο Τέτρις 

Καλή προσπάθεια.

Πλάκα έχει!

Μιά χαρά! Κάτι αρχίζει να κινείται στο ΕΜΠ. 

Πριν φτάσουν να πουλάνε αυτά τα παιχνίδια θα 'πρεπε το κατάστημα να έχει γεμίσει με ουσιώδη πράγματα ή τουλάχιστον δείγμα αυτών για τα μάτια του κόσμου: βιβλία, εκπαιδευτικό υλικό, εργαλεία της δουλειάς μας κλπ. Τουλάχιστον ας είχαν τα αναμνηστικά μια σχέση με το φυσικό αντικείμενο του μηχανικού.

Μπορεί να πουλάει και πιστοποιητικά πχ γλωσσομάθειας που δίνουν μόρια σε διαγωνισμούς προσλήψεων.

Νομίζω ότι με κάλυψε ο Tetris. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μέρα πρώτη ώρα στο κτίριο Γκίνη με τον Μαρίνο. Μπετά με Τρεζο να τρέμει το φυλοκαρδι σου μη σε βάλει στο μάτι, Fortran με Γιαννόπουλο που στις εξεταστικές είχε σχεδιάγραμμα με τη χωροθέτηση των φοιτητών. Αυτές οι αναμνήσεις δεν πωλούνται.

Το άνοιγμα κάποιου eshop δεν το θεωρώ καθόλου κακό, ίσα ίσα με ενθουσίασε, διότι πρέπει να είναι το πρώτο ΑΕΙ στην Ελλάδα που εφαρμόζει κάτι τέτοιο.

Βλέποντας στην συνέχεια αυτά που πουλάει, αηδίασα λίγο ως πολύ και ενστερνίζομαι αυτά που είπε ο tetris πάνω κάτω.

Αυτό που βλέπω μου φέρνει στο μυαλό καμιά σελίδα από τεκτονική στοά που έχουν προς πώληση τα σύμβολα και τα αξεσουάρ τους.

Μάσκα με το σήμα του ΕΜΠ; Καρφίτσα πέτου αναπτήρας και στυλό/μολύβι με το σήμα του ΕΜΠ; Καπέλο, σάκοι και θήκες με το σήμα του ΕΜΠ; Μπρελόκ και κούπα με το σήμα του ΕΜΠ; Το μετάλλιο ποιος ο λόγος να πωλείται;

Μόνο με το σημειωματάριο είμαι σύμφωνος, ο πατέρας μου σπούδαζε το 60s στο McGill University, είχανε τετράδια με το σήμα του πανεπιστημίου για να τα παίρνουν οι φοιτητές και κρατάνε σημειώσεις, όπως και κάτι φανέλες για καμία αθλητική διοργάνωση, μέχρι εκεί είναι σεβαστό. Στα υπόλοιπα, έπρεπε να εμπλουτίσουν το eshop με βιβλία, εκπαιδευτικό υλικό και διάφορα πράγματα όπως εργαλεία και αντικείμενα τα οποία μπορεί να τα χρειαστεί ένας μηχανικός φοιτητής ή επαγγελματίας σε οικονομικές τιμές.

Ολα ειναι λεφτα, ειτε μας αρεσει, είτε όχι.

Ουτε εμενα μου αρεσει, αλλα ετσι ειναι ο καιρος μου ζουμε, και ετσι πορεύομαι.

Οποτε η προσπάθεια ειναι καλή.

Και στο φιναλε, καθε μεγαλο πανεπιστημιακο ίδρυμα, πουλάει αναμνηστικα.

Εχω απο το Χαρβαρντ και το ΜΙΤ.

Εδω ομως ειναι το πρωτευον ζητημα. Να φτασει σε τετοιο επίπεδο το ΕΜΠ. Ή τουλάχιστον σε καλό επίπεδο

Γιατι δεν ειναι. Και δε βλέπω να γίνεται. ΚΑι δε φερει ευθυνη ΜΟΝΟ το κράτος.

Το μεγαλύτερο ποσοστο του εμψυχου δυναμικου των πανεπιστημίων, διδακτικο και μη, ειναι κατωτάτου επιπέδου.