Αυτοψία με drone στο πρώην βασιλικό κτήμα Τατοΐου

Υπάρχει και η λογική που λέει πως εαν ο χώρος του Τατοΐου δεν ήταν δεσμευμένος για την συγκεκριμένη χρήση που είχε

(χώρος εξοχικής κατοικίας της βασιλικής οικογένειας) θα υπήρχε σήμερα εκεί αυθαίρετη δόμηση.

Εξίσου και ο εθνικός κήπος (κάποτε λεγόταν βασιλικός, και αυτό όχι διότι ήταν φυτεμένος με βασιλικούς...) εάν δεν είχε δεσμευτεί ως χώρος πρασίνου

πολύ πιθανόν σήμερα να ήταν περιοχή εντός σχεδίου και όχι χώρος πρασίνου.

Το θέμα με τους βασιλιάδες ήταν πρακτικό: όταν η μεγάλη μάζα του λαού δεν είχε την κρίση και την γνώση, χρειαζόταν έναν ο οποίος "ελέω Θεού" θα τον κυβερνούσε, και αυτόν τον ονόμασε βασιλιά. Ακόμα παλαιότερα θεωρούσαν τον βασιλιά απευθείας απόγονο κάποιου θεού ή κάποιου ημίθεου. Έτσι ο βασιλιάς δεν είχε πολίτες αλλά υποτελείς υπηκόους, απολάμβανε μεγαλύτερη εξουσιαστική δύναμη αφού ανακάτευε το κράτος με τα "θεία" και η βασιλική διαδοχή ήταν κληρονομική. 

Θεωρώ πως το πρόβλημα είναι καθαρά τεχνικό:

Οι αρχαίες κοινωνίες οι οποίες βασιζόντουσαν στο εμπόριο προϊόντων βιοτεχνίας είχαν μορφές δημοκρατίας και κυβερνόντουσαν ως πολιτεία (res publica). Το εμπόριο και η βιοτεχνία επέτρεπε την κατανομή του πλούτου δίκαια, χαρακτηριστικό που οι αγροτικές κοινωνίες δεν το είχαν. Όσο πιο ανεπτυγμένη τεχνικά ήταν μια κοινωνία τόσο δημοκρατικότερο πολίτευμα την χαρακτήριζε.

Στην Γαλλία έπεσε η Βαστίλη (αντικαθιστώντας την φεουδοκρατία με τον καπιταλισμό) όταν οι έμποροι και οι βιοτέχνες είχαν αρχίσει να συγκεντρώνουν ικανό πλούτο (ανερχόμενη αστική τάξη) ώστε να έχουν λόγο στην διοίκηση (είχε προηγηθεί βέβαια και ο διαφωτισμός).

Συμπέρασμα: η δημοκρατία προϋποθέτει ανεπτυγμένη βιοτεχνία και συνεπακόλουθα το εμπόριο των προϊόντων της βιοτεχνίας. Οι έμποροι και οι βιοτέχνες συγκροτούν την αστική τάξη.

Εμείς ως χώρα κατά την σύσταση του σύγχρονου ελληνικού κράτους είχαμε εμπόριο και βιοτεχνία? Είχαμε αστική τάξη??? Βέβαια είχαμε κάποιους σημαντικούς πατριώτες εμπόρους στην Ευρώπη οι οποίοι χρηματοδότησαν την επανάσταση κατά των Τούρκων. 

Άρα μήπως χρειαζόταν για κάποια περίοδο να κάνει κουμάντο σε αυτή την χώρα κάποιος "ελέω Θεού" διότι διαφορετικά θα είχαμε είτε αναρχία είτε εμφύλιο (είτε και τα δύο)?

Κατ' επέκταση (και όταν δεν υπάρχει αστική τάξη και τα συνεπακόλουθα καλά αυτής) δεν μπορείς να έχεις πολιτεία (res publica). Από wikipedia:

 

Το Res publica ως έκφραση αναφέρεται σε κάτι που είναι κοινό μεταξύ πολλών ανθρώπων. Για παράδειγμα μια δημόσια πλατεία ή κήπος στην πόλη της αρχαίας Ρώμης μπορούσε να είναι είτε ιδιωτική ιδιοκτησία (res privata), ή να διαχειρίζεται από το κράτος, με την τελευταία περίπτωση να είναι res publica.^[

 

Άρα το Τατόι (όπως και βασιλικός κήπος) ήταν στην ιδιοκτησία του μονάρχη μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες και να αποκτήσει και αυτή η χώρα αστική τάξη (δηλαδή βιομηχανία και εμπόριο) και να γίνουν κοινό πολλών ανθρώπων και να διαχειρίζονται από το κράτος.

Το θέμα όμως είναι εάν η σύγχρονη ελληνική κοινωνία έχει χαρακτηριστικά αστικής κοινωνίας ώστε αυτή να μπορεί να χαρακτηρίζεται δημοκρατία...

Όσο στέκονται αυτά τα κτήρια θα θυμίζουν το παρελθόν και θα δίνουν έρεισμα στους "κοκούς" να σκέφτονται ότι έχουν κάτι που ηθικά τους ανήκει σε αυτόν τον τόπο. Το χειρότερο όμως είναι,ότι θα δημιουργείται σταδιακά και μια θετική ιδέα στους επισκέπτες (και ειδικά στους νέους) για την επιβαλλόμενη από την Ευρώπη βασιλεία στην Ελλάδα. Το ελληνικό κράτος οφείλει να κάνει μια επιχείρηση "μνημοκτονίας" και να κατεδαφίσει όλη την εγκατάσταση.

 

 

Εάν είναι να φτάσουμε στο σημείο να μας προβληματίζουν οι "μνήμες" και να φοβόμαστε για το τι έρεισμα θα δοθεί, 

τότε τίθενται σοβαρά προβλήματα για το εάν μας αξίζει η δημοκρατία. Εκ προοιμίου πάντοτε θα υπάρχει κόσμος ο οποίος θα έχει τέτοιους "προβληματισμούς". Εάν όμως αυτός ο κόσμος φτάσει σε μια κρίσιμη μάζα τότε θα έχουν προηγηθεί άλλα προβλήματα και το κυριότερο από αυτά είναι η εξαφάνιση της αστικής τάξης από την χώρα.

Άρα δεν μας φταίνε τα κτήρια στο Τατόι αλλά η ανεργία στην Αθήνα.  

Εάν είναι να φτάσουμε στο σημείο να μας προβληματίζουν οι "μνήμες" και να φοβόμαστε για το τι έρεισμα θα δοθεί, 

τότε τίθενται σοβαρά προβλήματα για το εάν μας αξίζει η δημοκρατία. Εκ προοιμίου πάντοτε θα υπάρχει κόσμος ο οποίος θα έχει τέτοιους "προβληματισμούς". Εάν όμως αυτός ο κόσμος φτάσει σε μια κρίσιμη μάζα τότε θα έχουν προηγηθεί άλλα προβλήματα και το κυριότερο από αυτά είναι η εξαφάνιση της αστικής τάξης από την χώρα.

Άρα δεν μας φταίνε τα κτήρια στο Τατόι αλλά η ανεργία στην Αθήνα.  

 

Μην φοβάσαι τίποτα,όσο υπάρχει αστική τάξη. Μόνο οι αστοί μπορούν να έχουν τέτοιου είδους προβληματισμούς περί "μνημών". Ο υπόλοιπος κόσμος, λογω της ανεργίας στην Αθήνα, δεν έχει καν τον χρόνο να διαβάσει και να προβληματιστεί γύρω από τέτοια ζητήματα. Είναι πολυτέλεια. Του αρκεί μόνο να γνωρίζει για το αν οι βασιλικές εγκαταστάσεις,μπορούν με κάποιον τρόπο να του δώσουν κανένα "καρβέλι ψωμί". Αυτή είναι και η μόνη του έγνοια.

Άρα μήπως χρειαζόταν για κάποια περίοδο να κάνει κουμάντο σε αυτή την χώρα κάποιος "ελέω Θεού" διότι διαφορετικά θα είχαμε είτε αναρχία είτε εμφύλιο (είτε και τα δύο)?

Εδώ διαφωνώ,αλλά δεν επεκτείνομαι καθώς ήδη έχουμε βγει εκτός θέματος.

Το γεγονός ότι σε αυτή τη χώρα προσπαθούμε να επινοήσουμε διαρκώς τον ..."τροχό", είναι, ίσως, ο κυριότερος λόγος της κατάντιας μας....

Ο Βασιλιάς είναι γυμνός. Έπρεπε να κυβερνήσει το τσίρκο και να απομυθοποιηθεί όλη η επιχειρηματολογία του άξονα "φταίει το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, οι αστοί, οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικάνοι, οι εβραίοι, οι σιωνιστές και οι εξωγήινοι".

Τώρα τεντώνουμε λίγο τα αγωνιστικά μας καλτσόν... Αλλά σπάνε πριν καν καβλαντίσει λίγο και η πλέμπα. Game over.

Μα και ο ντελαγκρετσια ειναι απευθείας απογονος του Γουίλιαμ δε μπασταρντ ή αλλιως γουλιελμου του κατακτητη.

Απόσπασμα από εδώ: http://nomosphysis.org.gr/12247/ptuxes-tis-gallikis-politistikis-kai-texnikis-nomothesias-maios-2011/#_ftn6

"Οι συμμετέχοντες στη Γαλλική Επανάσταση βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα δίλημμα: είτε να ενδώσουν στον εικονοκλαστικό πειρασμό καταργώντας όλα τα σύμβολα του Παλαιού Καθεστώτος έτσι ώστε να εδραιωθούν οι θεσμοί ενός νέου κόσμου είτε να διασφαλίσουν την προστασία των αριστουργημάτων της τέχνης ενόψει της αγωγής των ανθρώπων. 

Η Επανάσταση επιχειρεί τη μεταβίβαση προς το Έθνος, των αγαθών του τομέα του Στέμματος και της Εκκλησίας. Αυτή η μεταβίβαση συνοδεύεται από τη δημιουργία ενός εθνικού Μουσείου στο Λούβρο, του οποίου ο καλλιτεχνικός, παιδαγωγικός και δημοκρατικός στόχος συνίσταται στο να τεθούν στη διάθεση του κοινού έργα διατηρημένα στη μυστικότητα των βασιλικών αιθουσών.

Η ιδέα της πολιτιστικής κληρονομιάς ξεκινάει κατά την περίοδο της  Επαναστάσεως, τη στιγμή κατά την οποία ορισμένα κτίσματα καταστρέφονταν ή απειλούνταν ως προς την υπόστασή τους. Πρόκειται για αντίδραση προς τις πράξεις του βανδαλισμού, διαφυλάσσοντας τη μνήμη του παρελθόντος.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο βανδαλισμός έχει τη δική του ιστορία στο γαλλικό δίκαιο, ήδη  ως τεχνικός όρος. Συγκεκριμένα, αποτελεί μία λέξη η οποία επινοήθηκε στα 1793 από τον Αβά Γρηγόριο, επίσκοπο της Blois, για να στιγματίσει αυτούς που καταστρέφουν απερίσκεπτα τα έργα και τα μνημεία της Γαλλίας[5].

Η εξέλιξη που οδηγεί, στην αρχή του δέκατου αιώνα, στην ενεργοποίηση μίας πολιτικής για την κληρονομιά ευνοήθηκε σημαντικά από την έλευση ενός νέου πολιτιστικού περίγυρου, πολύ πιο ευνοϊκού. Χάρη στο κρατούν λογοτεχνικό ρεύμα της εποχής, που είναι ο ρομαντισμός, παρακολουθεί κανείς τότε μία πρώτη αποκατάσταση του Μεσαίωνα, ενώ οι συγγραφείς αυτής της σχολής δεν διστάζουν πια να καταστήσουν ορισμένα μνημεία ως το πλαίσιο, και μερικές φορές ακόμη και ως το κύριο θέμα, των μυθιστορημάτων τους. Αυτή είναι η περίπτωση, κυρίως, του Βίκτωρος Ουγκώ στο κλασικό του έργου «Η Παναγία των Παρισίων». Άλλωστε, ο ίδιος σφραγίζει την έλευση μίας αυθεντικής πολιτικής για την υπεράσπιση της κληρονομιάς σε ένα φημισμένο άρθρο, του έτους 1832, στο περιοδικό «Επιθεώρηση των Δύο Κόσμων», με τον τίτλο «Πόλεμος σε όσους κατεδαφίζουν». Σε αυτό το κείμενο αναφέρεται ότι υπάρχουν δύο πράγματα σε ένα κτίριο, η χρήση του και το κάλλος του. Η χρήση του ανήκει στον ιδιοκτήτη, το κάλλος σε ολόκληρο τον κόσμο. Επομένως, υπερβαίνει ο ιδιοκτήτης το δικαίωμά του με το να καταστρέφει το κτίριο. Η φιλοσοφία της προστασίας της κληρονομιάς, και ιδιαίτερα της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, σαφώς απορρέει από αυτό το κείμενο. Αυτή θα επιτρέψει να δοθεί στην  πολιτική της κληρονομιάς ένα δημοκρατικό θεμέλιο το οποίο είχαν συγκεχυμένα διαβλέψει οι επαναστάτες"

Aγαπητέ brasco,οι Ιακωβίνοι,έχοντας πολιτική παιδεία δεν είχαν κανένα δίλημμα. Οι λέξη "επαναστάτες",όπως καταλαβαίνεις, χωρά τους πάντες. Ό,τι διατηρήθηκε, διατηρήθηκε αφού πρώτα η βασιλεία είχε υποστεί φυσική εξόντωση,χωρίς έτσι η νέα διοίκηση να διατρέχει κάποιον κίνδυνο για το μέλλον. Επιχειρήσεις "μνημοκτονίας" έγιναν κι έπρεπε να γίνουν. Διαφορετικά,δεν θα εφευρίσκετο ποτέ η λέξη "βανδαλισμός" λίγα χρόνια μετά την γαλλική επανάσταση από τον Αβά Γρηγόριο.

Τέλος, μόνο και μόνο η ύπαρξη ενός τέτοιου άρθρου θα έπρεπε να σε προβληματίσει. Αν δεν υπήρχαν σκοπούμενες επιχειρήσεις "μνημοκτονίας", δεν θα υπήρχε και άρθρο. Το άρθρο ορθώς προσπαθεί να δικαιολογήσει τις "βαρβαρότητες" της γαλλικής επανάστασης και να δώσει άλλο τόνο σε αυτήν την ιστορική πτυχή. 

ΥΓ. Ο Βίκτωρ,προσεγγίζει το ζήτημα με την ιδιότητα του καλλιτέχνη* και όχι του πολιτικού. Και φυσικά κάνει λάθος. Η πρότασή του έχει καθαρά συναισθηματικό περιεχόμενο και δεν συμβαδίζει με την λογική.Δικαιολογείται όμως,καθώς είναι μεταγενέστερος της γαλλικής επαναστάσεως και πιθανόν να προσπαθεί να αμβλύνει καταστάσεις.

* Όπως κι οι περισσότεροι εδώ,προσεγγίζουν το ζήτημα με την ιδιότητα του αρχιτέκτονα,του μηχανικού,του τουρίστα,του περαστικού,κ.ο.κ.

..................................

Το ελληνικό κράτος οφείλει να κάνει μια επιχείρηση "μνημοκτονίας" και να κατεδαφίσει όλη την εγκατάσταση.

 

 

 

Ακόμη και οι σημερα οι τζιχαντιστές καταστρέφουν την Παλμύρα προκειμένου να αλλάξουν τα σημεία αναφοράς του συριακού λαού και να θέσουν ως τέτοιο σημείο το Ισλάμ. Το ίδιο έκαναν και οι χριστιανοί στον μεσαίωνα καταστρέφοντας τα αρχαία μνημεία και γνώση. Το ίδιο κάνει κάθε κατακτητής (ή νέα διοίκηση ή ιδεολογία),από την αλλαγή της ονομασίας των δρόμων,των πόλεων και των περιοχών,μέχρι ακόμη και την αλλαγή των ονομάτων των ανθρώπων. Όλα αυτά είναι επιχειρήσεις "μνημοκτονίας" και σκοπό έχουν την διαγραφή του παρελθόντος.

................................................................

 

 

  Μήπως να πούμε δηλαδή ότι η διάλυση της Σοβ. Ένωσης επήλθε γιατί οι μπολσεβίκοι παρέλειψαν να κατεδαφίσουν τα τσαρικά ανάκτορα, τις εκκλησίες και να αφανίσουν κάθε προηγούμενη ιστορική μνήμη......;

  Ιστορικές μνήμες όμως δεν συντηρούν μόνο τα κτίρια που στέγασαν τους αντιπάλους μίας νέας "διοίκησης", δηλ. ενός νέου καθεστώτος. Μνήμες συντηρούν η ίδια η καταγεγραμμένη ιστορία σε βιβλιοθήκες, μουσεία, μοναστήρια, ακόμη δε η μουσική, η ποίηση, η ζωγραφική, κάθε τέχνη και τεχνική ακόμη και  επιστήμες. Ο αυτοσκοπός της επιβολής ενός νέου καθεστώτος λοιπόν μοιραίως, σύμφωνα με αυτήν  την τάχα ..."πολιτική επιστήμη",  περνά μέσα από την ισοπεδωτική καταστροφή κάθε δραστηριότητας του προηγούμενου.  Αυτό όμως εξυπηρετεί αποκλειστικά την επιβίωση καθεστώτων και όχι τον πολιτισμό των λαών και των Εθνών. Υπερβαίνει δε σε βαρβαρότητα ακόμη και το "Μεγάλο άλμα προς τα εμπρός" του Μάο στα τέλη του ΄50 με τα 45 εκατομμύρια νεκρούς  και τον αφανισμό μεγάλου μέρους Κινεζικής πολιτιστικής κληρονομιάς.    

Προσωπικά δεν ανέχομαι από κανέναν  "πολιτικοεπιστήμονα" π@#$τη να στερούσε από τα παιδιά και τα εγγόνια μας την γνώση, την ιστορική μνήμη και το δικαίωμα να κρίνουν οι ίδιοι του τι στην ευχή ή τι στο δι@#@λο έγινε στον τόπο μου από τους οποιουσδήποτε κρατούντες, αφού ποτέ και τίποτε δεν μπορεί να κριθεί  απολύτως ως  καλό ή απολύτως ως κακό.....  

Μετά τα περί μνημοκτονίας στο τέλος μάλλον παρέλειψες να φωνάξεις:

 "Αλλαχού Ακμπάρ "....

 και να πατήσεις τον πυροκροτητή.......

Ιστορικές μνήμες όμως δεν συντηρούν μόνο τα κτίρια που στέγασαν τους αντιπάλους μίας νέας "διοίκησης", δηλ. ενός νέου καθεστώτος. Μνήμες συντηρούν η ίδια η καταγεγραμμένη ιστορία σε βιβλιοθήκες, μουσεία, μοναστήρια, ακόμη δε η μουσική, η ποίηση, η ζωγραφική, κάθε τέχνη και τεχνική ακόμη και  επιστήμες. Ο αυτοσκοπός της επιβολής ενός νέου καθεστώτος λοιπόν μοιραίως, σύμφωνα με αυτήν  την τάχα ..."πολιτική επιστήμη",  περνά μέσα από την ισοπεδωτική καταστροφή κάθε δραστηριότητας του προηγούμενου. 

 

Kαι ποιός σου είπε ότι όλα αυτά που αναφέρεις,δεν αποτελούν πεδίο "πολέμου" και επιχειρήσεων "μνημοκτονίας" από τη νέα διοίκηση?  

Σαφώς και δεν είναι μόνο τα κτήρια που καταστρέφονται στο πλαίσιο "μνημοκτονιών". Οι βιβλιοθήκες ειδικά,καθώς και τα πανεπιστήμια είναι τα μεγαλύτερα "πλυντήρια" της διοικήσεως. Τέλος, όσοι έχουν ασχοληθεί με την ιστορία της τέχνης,κατανοούν ότι ήταν, είναι και θα είναι ένα "μέσο επικοινωνίας" της εξουσίας.

Πεδίο καταστροφικού πολέμου μπορούν να αποτελούν αυτά μόνο για ανίκανους να δημιουργήσουν πολιτισμό, στείρους να αναπαράγουν ευημερούντες, και αρκετά κτηνώδεις για να επικρατήσουν απότομα μεν αλλά για λίγο.......