mob.png)
webTV
Η περιοχή Παλιόρεμα της Μήλου, υπήρξε ένας σημαντικός τόπος απόληψης θειαφιού, ενώ πολλοί Αθηναίοι ήταν εκείνοι που εκμεταλλεύτηκαν το θειάφι της Μήλου, κατασκευάζοντας «χελώνες» θείου που προορίζονταν για το εμπόριο. Στα νεώτερα χρόνια, εν έτη 1862, ξεκίνησε η παραχώρηση της εκμετάλλευσης σε ιδιώτες με κυριότερους εξ΄ αυτών την «Ελληνική Εταιρεία Δημοσίων και Δημοτικών Έργων» αλλά και την «Θειωρυχεία Μήλου Α. Ε.», ενώ το 1958 διακόπηκε απότομα, όταν πια το θείο έγινε παραπροϊόν της διύλισης πετρελαίου, με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος.
Η επιχείρηση έκλεισε οριστικά το 1978. Μέχρι τότε, το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής εξαγόταν στην Γαλλία, με κύρια χρήση τον ψεκασμό των αμπελιών, ενώ εξορύχτηκαν συνολικά 125.000 τόνοι μεταλλεύματος που μεταφέρονταν με βαγονέτα σε σπαστήρα για θραύση. Οι παλιές αυτές εγκαταστάσεις του μεσοπολέμου, οι στοές εξόρυξης, τα ερειπωμένα γραφεία, τα εργαλεία, η σκάλα φορτοεκφόρτωσης και τα παλιά κτήρια που διέμεναν οι εργαζόμενοι, είναι ορατά στον επισκέπτη του σήμερα, μαρτυρώντας με τον τρόπο τους τις δύσκολες συνθήκες εργασίας κυρίως λόγω των υψηλών θερμοκρασιών και της έλλειψης αέρα, που όμως εκπαίδευσαν γενιές εργατοτεχνιτών που επάνδρωσαν αργότερα πολλά από τα εργοστάσια επεξεργασίας ορυκτών του νησιού.
Με το πέρασμα των χρόνων, η σκουριά και το θειάφι δημιούργησαν ένα υπέροχο θέαμα χρωμάτων, αφήνοντας το σημάδι τους σε αυτόν τον ερειπωμένο τόπο, που σε αντίθεση όλων, παραμένει ένα ζωντανό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας της Μήλου. Όσο για την πανέμορφη καταγάλανη παραλία με την λευκοκίτρινη αμμουδιά που απλώνεται μπροστά από τα θειωρυχεία, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη… συνεχίζοντας απλά την «παράδοση» των εντυπωσιακών παραλιών του νησιού που αποτελεί ιδανικό προορισμό για χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο.
