Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • Buildinghow
    HoloBIM Structural

  • webTV

    Michanikos.gr webTV

    635 ειδήσεις in this category

    1. webTV

      Κανάλι Qosh Tepa: Το μεγαλύτερο τεχνητό αρδευτικό ποτάμι στον κόσμο στο Αφγανιστάν

      Engineer

      Από το 2022, λίγους μήνες έπειτα από την αποχώρηση των Αμερικανών (15 Αυγούστου 2021) και την ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους του Αφγανιστάν ξεκίνησε η κατασκευή του καναλιού Qosh Tepa. Το κανάλι Qosh Tepa είναι ένα κανάλι που κατασκευάζεται στο Bόρειο Αφγανιστάν για την εκτροπή του νερού του ποταμού Amu Darya. Το κύριο κανάλι αναμένεται να έχει μήκος 285 km και η συνολική πρωτοβουλία επιδιώκει να μετατρέψει 55.000 εκτάρια ερήμου σε γεωργική γη.
      Σύμφωνα με το παρακάτω ντοκιμαντέρ το μεγαλύτερο αρδευτικό-τεχνητό ποτάμι της Ασίας μήκους 285m, πλάτους 152m, βάθους 8,5m θα έχει ολοκληρωθεί το έτος 2025 αντί για το 2028 όπως έχει προγραμματιστεί. Δεν υπάρχει εξωτερική βοήθεια και κατασκευάστηκε με πρωτόγονα μηχανήματα και με μηχανές-φορτηγά των δεκαετιών του ‘50 και του ‘60.
      Το μεγάλο αρδευτικό ποτάμι διαθέτει και αντιπλημμυρικό σύστημα καθώς και εκτεταμένη δενδροφύτευση ώστε να σταθεροποιείται το χώμα γύρω από αυτό. Το έργο περιλαμβάνει έργα ηλεκτροδότησης καθώς και παροχή θερμού νερού στους αγρότες και στους κάτοικους της περιοχής. Θα υπάρχει υπερπαραγωγή σιταριού, δημητριακών και ίσως σε μερικά χρόνια το Αφγανιστάν να κάνει εξαγωγές αγροτικών προϊόντων. Το κόστος κατασκευής είναι 500 εκατομμύρια δολάρια το οποίο όταν ολοκληρωθεί θα φτάσει τα 600 εκατομμύρια δολάρια. 
      Δείτε το ντοκιμαντέρ με αυτόματο υποτιτλισμό-μετάφραση:
       
       
      Περισσότερα...

        0

    2. webTV

      Εκπληκτικό εύρημα στις ανασκαφές της Πομπηίας

      Engineer

      Ενα ακόμη εντυπωσιακό εύρημα επιφύλασσε η Πομπηία στους αρχαιολόγους, που ανακαλύπτουν ολοένα και περισσότερους θησαυρούς στις ανασκαφές της αρχαίας ρωμαϊκής πόλης, κοντά στη Νάπολη. Πρόκειται για το μερικώς μουμιοποιημένο λείψανο απελεύθερου σκλάβου, ο οποίος κατάφερε να αναρριχηθεί στην κοινωνική ιεραρχία της εποχής, αποκτώντας θέση και χρήματα. 
      Το λείψανο ανήκε σε έναν πολίτη ονόματι Μάρκο Βενέριο Σεκούντιο και είχε ταφεί στη νεκρόπολη της Πόρτα Σάρνο, μία από τις βασικές πύλες της Πομπηίας. Μάλιστα, οι αρχαιολόγοι που πραγματοποίησαν την ανασκαφή επισημαίνουν ότι ο τάφος είναι αρκετά προγενέστερος της καταστροφής της πόλης από την ιστορική έκρηξη του Βεζουβίου, το 79 μ.Χ. Θεωρούν, επίσης, ότι το εύρημά τους είναι ο καλύτερα διατηρημένος νεκρός που ανακαλύφθηκε ποτέ στην πόλη. Ακόμη και σήμερα, φαίνονται ίχνη από τα λευκά μαλλιά του όπως και τμήμα του αυτιού του. Σύμφωνα με τις γενετικές αναλύσεις, ο Σεκούντιο πέθανε σε ηλικία 60 ετών. Οι αρχαιολόγοι εξεπλάγησαν από τον εντοπισμό του μουμιοποιημένου λειψάνου διότι την εποχή εκείνη οι σοροί των ανδρών συνήθως αποτεφρώνονταν. Στο εσωτερικό του τάφου του βρέθηκε, επίσης, τεφροδόχος από γυαλί που φέρει το όνομα Νόβια Αμάμπιλις και κατά πάσα πιθανότητα ανήκει στη σύζυγο του νεκρού. Ο Σεκούντιο ήταν σκλάβος στον ναό της Αφροδίτης και μετά την απελευθέρωσή του εντάχθηκε στην τάξη ιερέων που επιμελούνταν τη λατρεία του θεοποιημένου αυτοκράτορα (Αυγουστάλιοι). Η τοποθεσία του τάφου του μαρτυρεί ότι, αν και ξεκίνησε από τη βάση της κοινωνικής πυραμίδας, στη διάρκεια της ζωής του είχε αποκτήσει κοινωνικό κύρος και περιουσία.   Ελληνική επιγραφή
      Πέρα από τη μερικώς μουμιοποιημένη σορό, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν επιγραφή σε μαρμάρινη πλάκα επί του τάφου του, η οποία αναφέρεται σε θεατρικές παραστάσεις στην Πομπηία που γίνονταν στα ελληνικά. Ο επικεφαλής του αρχαιολογικού πάρκου της Πομπηίας, Γκάμπριελ Τσουτρίεγκελ, επισημαίνει ότι η επιγραφή αποτελεί την «πρώτη απόδειξη» πραγματοποίησης παραστάσεων στην πόλη στην ελληνική γλώσσα. «Αυτές οι παραστάσεις καταδεικνύουν το θερμό και ανοικτό πολιτισμικό κλίμα της Πομπηίας», υπογράμμισε.
      Οι ανασκαφές στη νεκρόπολη Πόρτα Σάρνο πραγματοποιούνται από τους αρχαιολόγους του αρχαιολογικού πάρκου της Πομπηίας, με τη συνεργασία του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Βαλένθιας.
      Η κοινή προσπάθεια έχει φέρνει στο φως εξαιρετικά ευρήματα, όπως σοροί ανθρώπων, αλλά και ζώων, που σκοτώθηκαν κατά την έκρηξη του Βεζούβιου από ένα τμήμα του αρχαιολογικού χώρου, ο οποίος ακόμη δεν έχει παραδοθεί στο κοινό.  «Η Πομπηία δεν σταματά ποτέ να μας εκπλήσσει, είναι το καμάρι της Ιταλίας», δήλωσε ο υπουργός Πολιτισμού, Ντάριο Φρανσεσκίνι. Από την πλευρά του, ο Μάσιμο Οσάνα, πρώην διευθυντής του αρχαιολογικού πάρκου της Πομπηίας, τόνισε ότι η ελληνική επιγραφή «είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μαρτυρία, η οποία πρέπει να συνδεθεί με άλλες παρόμοιες για να συνθέσουμε μια εικόνα της παρουσίας των Ελλήνων και κυρίως της επιρροής του ελληνικού πολιτισμού στην Πομπηία».
       
      Περισσότερα...

        0

    3. webTV

      Το πράσινο project της Volkswagen για την Αστυπάλαια

      Engineer

      Το πρωτοποριακό έργο για τη μετατροπή της Αστυπάλαιας στο πρώτο έξυπνο και «πράσινο» νησί της Μεσογείου με ενεργειακή αυτονομία, παρουσίασαν την Τετάρτη η ελληνική κυβέρνηση και ο όμιλος Volkswagen. Το έργο περιλαμβάνει τη σταδιακή αντικατάσταση των συμβατικών ιδιωτικής και δημόσιας χρήσης οχημάτων στο νησί με ηλεκτρικά, την εισαγωγή καινοτόμων υπηρεσιών μετακίνησης καθώς και την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, χωρίς αρνητικό οικολογικό αποτύπωμα, σε αντικατάσταση των σημερινών γεννητριών πετρελαίου. Η συμφωνία υπεγράφη παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, από τον CEO του ομίλου Volkswagen Dr. Herbert Diess και τον υφυπουργό Εξωτερικών για την Οικονομική Διπλωματία και την Εξωστρέφεια, Κώστα Φραγκογιάννη, που έχει κεντρικό ρόλο στην όλη προσπάθεια, διά τηλεδιάσκεψης. Η διάρκεια του έργου έχει αρχικό σχεδιασμό υλοποίησης τα έξι χρόνια. Η Ελλάδα με αυτό το έργο δείχνει την ετοιμότητά της να γίνει διεθνής πόλος έλξης επενδύσεων που αφορούν την έξυπνη βιωσιμότητα και τον κλάδο της ηλεκτροκίνησης, σημειώνουν κυβερνητικές πηγές.

      Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπογράμμισε ότι πιστεύει ακράδαντα στις συνεργασίες, επειδή οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να τα καταφέρουν όλα μόνες τους και ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι η απάντηση σε κάθε ερώτηση. «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή η φιλόδοξη προσπάθεια είναι το αποτέλεσμα της στενής συνεργασίας μεταξύ του ελληνικού κράτους και του ομίλου Volkswagen». O Dr. Herbert Diess, CEO του Volkswagen Group, απαντώντας σε σχετική ερώτηση της «Κ» εξήγησε πως η ιδέα του project ανήκει στην ελληνική κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό και κρίθηκε εξαρχής ως ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, αφού μεταξύ άλλων δίνει τη δυνατότητα να επιτευχθούν φιλόδοξοι στόχοι μέσα σε 2-3 χρόνια αντί για μία ή δύο δεκαετίες που θα χρειάζονταν σε διαφορετική περίπτωση. Προσέθεσε δε, πως η Ελλάδα κάνει εξαιρετικές προσπάθειες στην προσέλκυση επενδύσεων αλλά και ότι η Volkswagen είναι ανοιχτή να εξετάσει τη διάθεση νέων πόρων στο project. «Προοπτικά θέλουμε να ανοίξει ο δρόμος για να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας», επεσήμανε. Από την ελληνική πλευρά διατυπώνεται αισιοδοξία ότι, εφόσον το project αυτό συνεχίσει να «τρέχει» με τους θετικούς ρυθμούς με τους οποίους ξεκίνησε, ενδέχεται να οδηγήσει και σε νέες επενδύσεις του γερμανικού ομίλου στη χώρα, κατά το μοντέλο που η Microsoft αποφάσισε να φέρει στην Ελλάδα regional data centers, έχοντας αρχικά «τρέξει» πιλοτικό πρόγραμμα ψηφιακών εφαρμογών επαυξημένης και εικονικής πραγματικότητας στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας.
      Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, η συνολική επένδυση είναι της τάξης των περίπου 20 εκατ. με τα πρώτα 3 να καταβάλλονται από τον γερμανικό όμιλο άμεσα για το δίκτυο φόρτισης και άλλα 7 σε δεύτερο χρόνο για την αυτόνομη οδήγηση. Επίσης, η αυτοκινητοβιομηχανία θα διαθέτει αυτοκίνητά της αλλά και ποδήλατα και σκούτερ με μηδενικό κέρδος σε κατοίκους και φορείς του νησιού, οι οποίοι, επιπροσθέτως, θα απολαμβάνουν τα φορολογικά και άλλα κίνητρα της κυβέρνησης. 
      Περίπου 10 εκατ. επιπλέον θα χρειαστούν για να κατασκευαστούν τα έργα πρώτης φάσης ηλεκτροπαραγωγής χωρίς ανθρακικό αποτύπωμα. Ο ανάδοχος που θα αναλάβει έπειτα από διαγωνισμό το έργο θα κληθεί να το χρηματοδοτήσει με ίδια και δανειακά κεφάλαια, αλλά και με τις χρηματοδοτήσεις και τα κίνητρα που παρέχονται από την πολιτεία.
        Το project ονομάστηκε «Smart & Sustainable Island» και θα μετατρέψει την Αστυπάλαια σε παγκόσμιο πρότυπο ηλεκτροκίνησης και ενεργειακής αυτονομίας μέσω ΑΠΕ. Περιλαμβάνει ολοκληρωμένο σχέδιο μετακινήσεων με ηλεκτρικά οχήματα, υποδομές ολοκληρωμένου δικτύου φόρτισης, εισαγωγή καινοτόμων υπηρεσιών συγκοινωνίας κατά παραγγελία μέσω ψηφιακών εφαρμογών, υπηρεσίες διαμοιρασμού οχημάτων, e-μοτοποδηλάτων και e-ποδηλάτων που θα μπορούν να χρησιμοποιούν οι πολίτες οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και της χρήσης ΑΠΕ όπως και δοκιμής νέων τεχνολογιών στην αυτόνομη οδήγηση. Τα οχήματα δημόσιας χρήσης καθώς και οχήματα κοινής ωφελείας στο νησί –αστυνομίας, ΕΚΑΒ και δημόσιου τομέα– θα αντικατασταθούν από ηλεκτρικά με τη βοήθεια του Volkswagen Group. Η ελληνική πολιτεία θα εξασφαλίσει επίσης την ύπαρξη ποιοτικών οδικών υποδομών, άριστη σήμανση και επαρκή δεδομένα αναφορικά με την κυκλοφορία και τις καιρικές συνθήκες.
      Χρηματοδότηση από επενδυτή και αγορά
      Τα απαραίτητα έργα για τον μηδενισμό του ενεργειακού ανθρακικού αποτυπώματος της Αστυπάλαιας θα χρηματοδοτηθούν με ίδια κεφάλαια των επενδυτών και με την αξιοποίηση των υφιστάμενων χρηματοδοτικών εργαλείων της αγοράς, εξηγεί η Αλεξάνδρα Σδούκου, γενική γραμματέας Ενέργειας και Φυσικών Πόρων του ΥΠΕΝ στο χαρτοφυλάκιο της οποίας εντάσσεσαι η πρωτοβουλία.
       
      – Πώς θα μετατρέψετε την Αστυπάλαια σε «πράσινο νησί» από πλευράς συστήματος ηλεκτροπαραγωγής;
      – Σύμφωνα με τον υφιστάμενο σχεδιασμό, η Αστυπάλαια δεν θα διασυνδεθεί στο ηπειρωτικό σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας για τα επόμενα δέκα χρόνια, τουλάχιστον. Σήμερα, το 90% των ενεργειακών αναγκών του νησιού καλύπτεται από 4 ντιζελογεννήτριες, που παράγουν η καθεμιά ηλεκτρική ενέργεια ισχύος 1 MW. To υπόλοιπο 10% καλύπτεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ειδικότερα από ενέργεια που παράγεται από μικρά φωτοβολταϊκά, συνολικής ισχύος 320 KW. Ενας από τους βασικούς στόχους είναι να μειωθεί η εξάρτηση της Αστυπάλαιας από τα ορυκτά καύσιμα με τη διείσδυση περισσότερων ΑΠΕ. Αυτό θα γίνει μέσω της ανάπτυξης ενός υβριδικού συστήματος που θα συνδυάζει ηλεκτροπαραγωγή από ΑΠΕ – αιολική και ηλιακή ενέργεια– σε συνδυασμό με ένα σύστημα αποθήκευσης (μπαταρία).
      – Θα εγκαταστήσετε ΑΠΕ; – Η ισχύς από ΑΠΕ που απαιτείται να εγκατασταθεί στο νησί –για να φτάσουμε σε ηλεκτροπαραγωγή 60% από ΑΠΕ– είναι 3 MW, σε συνδυασμό με μια μπαταρία ισχύος 2 MW και δυνατότητα αποθήκευσης τουλάχιστον 7 μεγαβατώρων ενέργειας. Μιλάμε δηλαδή για ένα σύστημα σχετικά μικρού μεγέθους –από πλευράς εγκατεστημένης ισχύος και αποτυπώματος–, που δεν απαιτεί πάνω από 1-2 ανεμογεννήτριες, σε συνδυασμό με μια μπαταρία και ένα φωτοβολταϊκό σύστημα. Ο στόχος του προγράμματος είναι η κατ’ ελάχιστον κάλυψη της νέας ζήτησης για τη φόρτιση των ηλεκτροκίνητων οχημάτων να γίνει από ενέργεια που προέρχεται από ΑΠΕ. Και ταυτόχρονα μελετώνται από τον διαχειριστή του δικτύου διανομής (ΔΕΔΔΗΕ) τα χαρακτηριστικά του υβριδικού συστήματος που θα αναπτυχθεί στο νησί, όσον αφορά το μέγεθος, την τεχνολογία και το κόστος με σκοπό την κάλυψη μέρους της κατανάλωσης ενέργειας του νησιού.
       
      – Πώς θα χρηματοδοτηθούν τα απαραίτητα έργα;
      – Σήμερα, το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος που παράγεται από τις ντιζελογεννήτριες είναι πολύ υψηλό, φτάνοντας –κατά μέσον όρο– τα 250 ευρώ ανά μεγαβατώρα. Μεγάλο μέρος του κόστους αυτού «κοινωνικοποιείται» και μετακυλίεται στους καταναλωτές σε όλη την Ελλάδα, μέσω των χρεώσεων ΥΚΩ. Πιστεύουμε ότι το επενδυτικό ενδιαφέρον για έργα ΑΠΕ που θα υποκαταστήσουν το ακριβό και «βρώμικο» ρεύμα θα είναι ισχυρό, με δεδομένο ότι τόσο οι αιολικοί όσο και οι φωτοβολταϊκοί σταθμοί παράγουν πλέον με εξαιρετικά ανταγωνιστικούς όρους, οι δε δαπάνες για τη λειτουργία και τη συντήρησή τους είναι πάρα πολύ χαμηλές. Τα απαραίτητα έργα λοιπόν θα χρηματοδοτηθούν με ίδια κεφάλαια των επενδυτών και με την αξιοποίηση όλων των υφιστάμενων χρηματοδοτικών εργαλείων της αγοράς.
       
       
      Περισσότερα...

        0

    4. webTV

      Οι πρώτες εντυπώσεις από το μουσείο Munch, το νέο εντυπωσιακό κτίριο στο Όσλο

      Engineer

      Το νέο Munch στο Όσλο είναι ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου αφιερωμένο σε έναν καλλιτέχνη. Αφοσιωμένος στην εξερεύνηση βαθιά συναισθηματικών καταστάσεων, ο Νορβηγός καλλιτέχνης Έντβαρντ Μουνκ είναι περισσότερο γνωστός για τις εμβληματικές εκδοχές του έργου του Η κραυγή, οι οποίες απεικονίζουν μια αγωνιώδη φιγούρα με φόντο έναν φλογερό ουρανό. Η εναρκτήρια έκθεση με τίτλο Infinite προσκαλεί τους επισκέπτες να ανακαλύψουν την τέχνη και τον πλούτο του έργου του Μουνκ: τα θέματα και τα μοτίβα –όπως η αγωνία, η απόγνωση, ο θάνατος, η αγάπη, τα τοπία– που διερεύνησε επανειλημμένα σε όλη του τη ζωή και τα οποία συνεχίζουν να αγγίζουν και να εμπνέουν τους ανθρώπους σήμερα.
      Σε αντίθεση με άλλα παραδοσιακά κτίρια μουσείων, το Munch σχεδιάστηκε για να αποτελέσει μέρος μιας νέας γενιάς μουσείων σε όλο τον κόσμο που επαναπροσδιορίζουν τα πολιτιστικά ιδρύματα και απομακρύνονται από την ιδέα του ιστορικού αρχείου, για να γίνουν χώροι κοινωνικής συγκέντρωσης. «Όταν αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πώς θα είναι, είδαμε ότι σύμφωνα με όλες τις σύγχρονες τάσεις στην αρχιτεκτονική έπρεπε να σχεδιάσουμε κάτι ανοιχτό στον κόσμο, οικολογικά βιώσιμο, με γκαλερί που να δημιουργούν ενδιαφέρουσες αφηγήσεις», μας λέει ο αρχιτέκτονας Χουάν Ερέρος, ιδρυτής του ισπανικού αρχιτεκτονικού γραφείου Estudio Herreros που σχεδίασε το κτίριο.  Ο 6ος όροφος στεγάζει την έκθεση Monumental Edvard Munch. Τα έργα μεγάλης κλίμακας που βρίσκονται εκεί, όπως ο εμβληματικός Ήλιος (1910-11), μήκους 8 μ., μπήκαν από ειδικό άνοιγμα στην πρόσοψη του μουσείου.  Η κάθετη δομή του σε σχήμα «Λ» φιλοξενεί όλες τις εγκαταστάσεις που απαιτούνται, προσφέρει θέα στην πόλη και δεν καταλαμβάνει βιώσιμο χώρο από την αστική περιοχή Μπιέρβικα, η ανάπλαση της οποίας ξεκίνησε με την κατασκευή του διάσημου κτιρίου της Opera, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα του.
      Στο πλαίσιο της εξωστρέφειας που επιδίωκαν, οι αρχιτέκτονες σχεδίασαν διακριτικά ορατούς στο κοινό πολλούς από τους χώρους λειτουργίας, όπως τα σημεία όπου εργάζονται οι επαγγελματίες του μουσείου. Επίσης έδωσαν εύκολη πρόσβαση από τους γύρω δρόμους, σχεδίασαν εργαστήρια, βιβλιοθήκη, καφέ στο λόμπι και εστιατόριο στον 13o όροφο με θέα στο φιόρδ και στην πόλη.
      ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΡΟΣΗΜΟ

      Η σχεδιαστική πρόταση των αρχιτεκτόνων βασίζεται στην ιδέα ενός πύργου όπου οι κύριες λειτουργίες οργανώνονται κάθετα. Ύψους 60 μέτρων, επενδεδυμένο με ανακυκλωμένα διάτρητα πάνελ αλουμινίου διαφορετικών βαθμών ημιδιαφάνειας και με το επάνω τμήμα του κεκλιμένο, το «Lambda», όπως συχνά αναφέρεται, αποτελεί το νέο ορόσημο της πόλης του Όσλο, ορατό από όλες τις πλευρές της. Οι έντεκα γκαλερί έχουν μεγάλες διακυμάνσεις στα ύψη της οροφής και στα μεγέθη των δωματίων, επιτρέποντας την καλύτερη αξιοποίηση των χώρων, τόσο για τη μόνιμη συλλογή όσο και για περιοδικές εκθέσεις που θα φιλοξενούνται. Ο πύργος αποτελείται από δύο ζώνες: μία στατική και μία δυναμική. Η στατική ζώνη (πλάτη του κτιρίου) είναι μια περίκλειστη κατασκευή από σκυρόδεμα, η οποία ακολουθεί αυστηρά πρωτόκολλα για την ασφάλεια, την υγρασία και τον φωτισμό προκειμένου να προστατεύονται τα έργα τέχνης. Η δυναμική ζώνη, με τη διαφανή πρόσοψη και τη θέα στην πόλη, επιτρέπει στους επισκέπτες να μετακινηθούν μεταξύ των γκαλερί και προσφέρει πανοραμική θέα στο Όσλο. Πρόθεση των αρχιτεκτόνων ήταν το κτίριο να συμβάλλει στη δημιουργία δεσμών ανάμεσα στην τέχνη του Μουνκ και την πόλη. «Το Munch είναι ένα έργο κύρους για την πόλη, γι’ αυτόν τον λόγο έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τα κριτήρια FutureBuilt. Τέτοια κτίρια πρέπει να μειώνουν τουλάχιστον στο μισό τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε σύγκριση με τα συμβατικά σύγχρονα κτίρια όσον αφορά την κατανάλωση ενέργειας, την επιλογή υλικών, τις μεταφορές κ.ά.», εξηγεί ο Γιενς Ρίχτερ του Estudio Hereros, ο οποίος ειδικεύεται στις καινοτόμες τεχνολογίες για το περιβάλλον.
      Σημείο αναφοράς πλέον στην πόλη του Όσλο, το νέο μουσείο έχει ήδη και αρκετούς «εχθρούς», που το θεωρούν «ρύπανση», όπως είπε χαρακτηριστικά ο ιστορικός τέχνης Τόμι Σόρμπο. ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΔΟΜΗΣΗ
      Το μουσείο έχει κατασκευαστεί με χρήση σκυροδέματος χαμηλής περιεκτικότητας σε άνθρακα και ανακυκλωμένο χάλυβα και η φέρουσα δομή του έχει σχεδιαστεί με διάρκεια ζωής περί τα 200 χρόνια. Ωστόσο, το συμπαγές σχήμα του, τα παράθυρα πολύ υψηλής ποιότητας και ο μερικώς φυσικός αερισμός είναι μόνο μερικά από τα μέτρα με τα οποία επιτυγχάνεται εξοικονόμηση ενέργειας. Στην πραγματικότητα, πολλές από τις αρχιτεκτονικές επιλογές βασίστηκαν στο κλίμα. Διαθέτει airlocks για τον έλεγχο της θερμοκρασίας και της υγρασίας στα σημεία μετάβασης μεταξύ δυναμικών και στατικών ζωνών. Επιπλέον, ακολουθεί τα πρότυπα Παθητικής Δόμησης (Passive Buildin), σύμφωνα με τα οποία η κατανάλωση ενέργειας μειώνεται με τη βοήθεια παθητικών μέτρων, όπως πρόσθετη ανάκτηση θερμότητας, εξαιρετική μόνωση κ.ά. Τα κυματιστά πάνελ αλουμινίου αντανακλούν και διαθλούν το ηλιακό φως, ώστε να μην υπάρχουν υπερβολικές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας.
      Επάνω, οι γκαλερί έχουν διαφορετικά μεγέθη και ανάπτυξη, ανάλογα με τα εκθέματα που φιλοξενούν. Στη μέση, άποψη του εστιατορίου που βρίσκεται στον 13ο όροφο. Κάτω, στον 7ο όροφο φιλοξενείται η έκθεση Shadows με προσωπικά αντικείμενα του ζωγράφου από τη βίλα Έκελι. Τόσο η εννοιολογική προσέγγιση όσο και η κατασκευή του Munch αποτελούν έκφραση των δεσμεύσεων της νορβηγικής κοινωνίας για τις νέες προκλήσεις που αφορούν το περιβάλλον. Γι’ αυτό το Munch δεν διαθέτει χώρους στάθμευσης επισκεπτών ή προσωπικού. Βρίσκεται πολύ κοντά στον μεγαλύτερο κόμβο δημόσιων συγκοινωνιών της πόλης (Central Station) και οι 100 θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων στο Edvard Munchs plass προτρέπουν το κοινό να μη χρησιμοποιεί αυτοκίνητο.
      Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ

      Η συζήτηση και η κατασκευή του μουσείου διήρκεσαν 12 χρόνια, με αρκετές διαφωνίες τόσο για την τοποθεσία όσο και για τον σχεδιασμό του. Η κεκλιμένη κορυφή του κτιρίου, όπως και το ότι τα φωτεινά γυάλινα παράθυρα –που υποσχέθηκαν οι αρχιτέκτονες στα σχέδια– κρύβονται κάτω από «τερατώδη μεταλλικά ρολά» έγιναν αντικείμενο σοβαρής διαμάχης. Ο ιστορικός τέχνης Τόμι Σόρμπο είναι μεταξύ των επικριτών του κτιρίου. Το 2019 σε δηλώσεις του στο Γαλλικό Πρακτορείο ανέφερε ότι είναι «ρύπανση» για το Όσλο, ότι «το λόμπι μοιάζει με αεροδρόμιο ή εμπορικό κτίριο» και ότι «δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι φιλοξενεί έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες στον κόσμο».
      Οι αρχιτέκτονες Χουάν Ερέρος και Γιενς Ρίχτερ, που σχεδίασαν το νέο μουσείο.  Η διοίκηση του μουσείου, μέσω του διευθυντή του, Στάιν Όλαφ Χένρικσεν, σχολίασε ότι «το μουσείο πρέπει να προκαλεί τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που το έκανε η τέχνη του Μουνκ. Το κτίριο ταιριάζει πολύ στη συλλογή, γιατί είναι ένα μνημειώδες κτίριο. Πρέπει να έχεις μια γνώμη γι’ αυτό». Ο κ. Ερέρος από την πλευρά του λέει ότι «το Munch μεταμόρφωσε τον ορίζοντα του Όσλο, αλλά υποκλίνεται με σεβασμό στην πόλη που το περιβάλλει. Ο Έντβαρντ Μουνκ ήταν ασυμβίβαστος, δεν δεχόταν κανόνες, μαχόταν για το διαφορετικό, να μην τα παρατάς. Η ισχυρή παρουσία του κτιρίου μέσα στον αστικό ιστό της πόλης είναι σαν να λέει: “Είμαι εδώ. Διατηρώ την κληρονομιά του πιο σημαντικού καλλιτέχνη της Νορβηγίας και απολαμβάνω τη θέα του Όσλο, γιατί είναι η πόλη που με διαμόρφωσε”». Ο συνδημιουργός του μουσείου, Γιενς Ρίχτερ, αναφέρει ότι «όσον αφορά την πρόσοψη η σκέψη μας ήταν ότι θα δίνει μια συνεχώς μεταβαλλόμενη εικόνα στον κόλπο, αντανακλώντας τις εκπληκτικές συνθήκες φωτισμού στο  Όσλο που αλλάζουν συνεχώς κατά τη διάρκεια της ημέρας και τις διάφορες εποχές».
      Ο Μουνκ κληροδότησε το έργο του στην πόλη του Όσλο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιμελητών του μουσείου, έπειτα από σχολαστική έρευνα και αξιολόγηση όλων των προσωπικών του αντικειμένων, θεωρούν ότι ο καλλιτέχνης προετοίμαζε αυτό το κληροδότημα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. «Αρχικά είχε την πρόθεση να αφήσει το κληροδότημά του στο νορβηγικό κράτος, όμως, καθώς η Νορβηγία καταλήφθηκε από τους Ναζί, άλλαξε τη διαθήκη του την τελευταία στιγμή για να μην πέσει το έργο του σε ανεπιθύμητα χέρια, καθώς θεωρούσαν τον πρωτοπόρο του εξπρεσιονισμού δημιουργό της “εκφυλισμένης τέχνης”», εξηγεί ο διευθυντής του μουσείου, Στάιν  Όλαφ Χένρικσεν. Στόχος του νέου μουσείου είναι να ανιχνεύσει τη βαθιά επιρροή του καλλιτέχνη τόσο στη σύγχρονη τέχνη όσο και στους καλλιτέχνες μέχρι τις μέρες μας. Έτσι, σε μία από τις εναρκτήριες εκθέσεις φιλοξενεί την Τρέισι  Έμιν, μία από τις πιο διάσημες και αμφιλεγόμενες καλλιτέχνιδες του Ηνωμένου Βασιλείου, με το αφιέρωμα Tracey Emin / Edvard Munch The Loneliness of the Soul.
      Έντβαρντ Mουνκ, η ζωή του
      Ο Έντβαρντ Μουνκ περιτριγυρισμένος από έργα του στη βίλα Έκελι, όπου έζησε τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του. → Ήταν γιος του Κρίστιαν Μουνκ, στρατιωτικού γιατρού, και της συζύγου του Λόρα. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Κριστιάνια, το σημερινό Όσλο. Ως παιδί ήταν συχνά άρρωστος και βρέθηκε κοντά στον θάνατο περισσότερες από μία φορές. Η νεότητά του διαμορφώνεται από τη θρησκευτική αυστηρότητα και τη συναισθηματική αστάθεια του πατέρα του. Σε ηλικία 22 ετών, χάρη σε μια υποτροφία, ταξιδεύει στο Παρίσι, όπου ένας μεγαλύτερος κόσμος ανοίγεται μπροστά του. Το 1885 γνωρίζει τον πρώτο του έρωτα στο πρόσωπο της Μίλι, μιας γυναίκας τέσσερα χρόνια μεγαλύτερης και παντρεμένης. Η κρυφή τους σχέση τον γεμίζει πόθο και αγάπη, αλλά και ντροπή και αμφιθυμία.
      → Το 1892 εκθέτει στο Βερολίνο και κάνει νέους φίλους, μεταξύ των οποίων ο Σουηδός συγγραφέας και καλλιτέχνης Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, ο Πολωνός συγγραφέας Στανίσουαφ Πσιμπισέφσκι κ.ά. Μαζεύονται σε μια ταβέρνα και συζητούν για τη ζωή και την τέχνη, καταναλώνοντας πολύ αλκοόλ. Αυτή την περίοδο δημιουργεί μερικά από τα πιο διάσημα έργα του, όπως την παστέλ έκδοση της Κραυγής, το Vampire, τη Madonna. Ανακαλύπτει επίσης τη χαρακτική. Αν και είναι περισσότερο γνωστός για τα ζωγραφικά του έργα, ο ίδιος πειραματίστηκε με διάφορα μέσα και τεχνικές στα όρια του μοντερνισμού, μάλιστα αναγνωρίζεται ως ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που πειραματίστηκαν με τη φωτογραφία, με μια Kodak που είχε αγοράσει το 1902. Πέρασε τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του στο Έκελι, ένα κτήμα λίγο έξω από το Όσλο, όπου και πέθανε το 1944. 
      Από το λόμπι του Munch οι επισκέπτες βγαίνουν απευθείας στη μεγάλη πλατεία που περιβάλλει το μουσείο. ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ
      → Το μουσείο καταλαμβάνει 26.313 τ.μ.
      → Αναπτύσσεται σε 13 ορόφους. 
      → Yψώνεται 60 μ. πάνω από το φιόρδ του Όσλο.
      → Διαθέτει 11 γκαλερί και συνολικά 4.500 τ.μ. εκθεσιακούς χώρους.
      → Η συλλογή του Munch διαθέτει 42.000 αντικείμενα και 28.000 έργα τέχνης.  
      → Περιλαμβάνει 26.700 έργα του Μουνκ, ανάμεσά τους 1.200 πίνακες, 7.050 σκίτσα, 18.322 εκτυπώσεις, 14 γλυπτά, καθώς και 10.000
      αντικείμενα, όπως τις πλάκες εκτύπωσης και τις λιθογραφικές πέτρες του, γράμματα, σημειωματάρια, φωτογραφίες του καλλιτέχνη κ.ά.
      ---
       
      Περισσότερα...

        1

    5. webTV

      Το νέο αεροδρόμιο του Βερολίνου BER τίθεται σε λειτουργία

      Engineer

      Εάν πάνε μέχρι τέλους όλα καλά και δεν συμβεί και πάλι κάποια αναποδιά, στις 31 Οκτωβρίου μπαίνει σε λειτουργία το νεόδμητο αεροδρόμιο του Βερολίνου «Βίλι Μπραντ», με τα αρχικά BER, όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά της η Deutsche Welle. Οι αεροπορικές εταιρείες Lufthansa και easyJet θα είναι οι πρώτες που θα προσγειωθούν, μεταφέροντας επιβάτες, όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα από την εταιρεία διαχείρισης του αεροδρομίου. Οι πρώτες απογειώσεις θα γίνουν την επομένη από την easyJet. Εορταστικές εκδηλώσεις με προσκεκλημένους πολιτικούς και εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου δεν πρόκειται να γίνουν. Δεν το επιτρέπει η πολυτάραχη ιστορία κατασκευής του, που έκανε τον προϋπολογισμό του αρχικά 1,9 δισ. ευρώ να εκτιναχθεί στα 6 δισ. ευρώ, ενώ προστέθηκε και η «λαίλαπα» του κορωνοϊού.
      Κανονικά το νέο αεροδρόμιο επρόκειτο να εγκαινιαστεί το 2011, αλλά η χρεοκοπία αρχιτεκτονικού γραφείου και η νέα ευρωπαϊκή οδηγία για τους ελέγχους αποσκευών οδήγησαν σε αναβολή. Το 2012, ο μηχανισμός πυροπροστασίας παρουσίασε τόσο πολλά προβλήματα στις δοκιμές, ώστε οι αρμόδιες αρχές για την αδειοδότησή του δεν έδωσαν το «πράσινο φως». Ακολούθησαν νέες ημερομηνίες εγκαινίων και νέες αναβολές, που οφείλονται μεταξύ άλλων και σε πολλές αλλαγές στη σύνθεση του εποπτικού συμβουλίου, όπως αναφέρει η DW. 
      Τελικά, η 31η Οκτωβρίου φαίνεται ότι θα είναι η καταληκτική ημερομηνία, ένα γεγονός για τη γερμανική πρωτεύουσα από πολλές απόψεις. Μέχρι τώρα το Βερολίνο με τα δύο του αεροδρόμια στο Τέγκελ και στο Σένεφελντ προσείλκυε περισσότερο επιβάτες με τουριστικό προορισμό την ίδια την πόλη. Πολλές πτήσεις μακρινών αποστάσεων δεν περιλαμβάνονταν στο πτητικό πρόγραμμα των αεροδρομίων.
      Με το άνοιγμα τώρα του BER καλύπτεται αυτό το κενό και παρουσιάζεται μια νέα ευκαιρία που δεν είχε η πρωτεύουσα, σε αντίθεση με τα αεροδρόμια της Φρανκφούρτης και του Μονάχου, τα οποία προσφέρουν αμφότερα πάνω από 100 διηπειρωτικές συνδέσεις, όπως επεσήμανε ο Ενγκελμπερτ Λίτκε Ντάλντρουπ, επικεφαλής του BER. «Αυτό θα έχει αντίκτυπο στην οικονομία και στην επιχειρηματικότητα του Βερολίνου», όπως τονίζει ο Κρίστιαν Αμζίνκ, επικεφαλής του Συνδέσμου Επιχειρηματιών Βερολίνου – Βραδεμβούργου. «Κάθε νέα υπερπόντια πτήση θα επενεργεί ως την εγκατάσταση μεγάλης επιχείρησης στην πόλη». 
       
       
       
      Περισσότερα...

        0

    6. webTV

      Η ανάδυση της αόρατης Αθήνας: Ζωντανεύουν τα παλιά μέγαρα του κέντρου

      Engineer

      Η αόρατη, αφανής Αθήνα, ως ένα ιστορικό παλίμψηστο, ανελκύεται σταδιακά στη δημόσια σφαίρα. Κτίρια και ιστορίες ανθρώπων που τα σάρωσε ο χρόνος, αλλά που μπορούν να έρθουν στην επιφάνεια και πάλι και να εμπλουτίσουν την εμπειρία μας από τη σύγχρονη πόλη.
      Είναι η επιδίωξη της σύμπραξης έξι φορέων που δούλεψαν από κοινού για τρία χρόνια, με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, και μόλις πρόσφατα παρουσίασαν το προφίλ του προγράμματος που ολοκληρώνεται. Είναι ένα αποθετήριο γνώσης, μια ψηφιακή εφαρμογή.
      Εχει τίτλο «In Athens. Ιστορίες μιας αόρατης Αθήνας» και αποσκοπεί να προκαλέσει ερεθίσματα και να παρέχει γνώση σε ένα ευρύ και ποικίλο κοινό (νέοι, τουρίστες, εκπαιδευτικοί κ.ά.) μέσα από τη χρήση της τεχνολογίας και κατόπιν έρευνας αρχειακής και επί του πεδίου.
      Ερμού 17, τότε και τώρα. Στο νεοκλασικό κτίριο στεγαζόταν το ιστορικό κατάστημα παιχνιδιών του Μαγγιώρου, ενώ σήμερα είναι ξενοδοχείο. «Το έργο φιλοδοξεί με τεχνολογική και μεθοδολογική καινοτομία να αναδείξει μια διαφορετική Αθήνα μέσω σπάνιων αρχείων και συλλογών, στοχεύοντας κυρίως στην εκπαίδευση, στη νέα γενιά και στους συνεχώς αυξανόμενους αριθμούς επισκεπτών της πόλης», είπε η Ειρήνη Γρατσία εκ μέρους της Monumenta, ενός εκ των έξι φορέων. Η Monumenta συστηματικά καταγράφει κτίρια χτισμένα προ του 1950 και ολοκληρώνει την τεκμηρίωση μέσα από προφορικές μαρτυρίες και αρχεία. Οι άλλοι πέντε φορείς που συνέπραξαν είναι η Hermes (ψηφιακή διαχείριση πολιτιστικής κληρονομιάς), το Δίπυλον (μελέτη αρχαίας τοπογραφίας), ο εκδοτικός οίκος Μέλισσα (με εξειδίκευση σε βιβλία τέχνης, αρχαιολογίας, αρχιτεκτονικής, ιστορίας και παράδοσης), η GET(διαχείριση και αξιοποίηση της χωρικής πληροφορίας) και η Commonspace (διατήρηση, προαγωγή και προφύλαξη του δημοσίου χώρου). «Πώς μπορεί ένας τόπος να μας εμπνεύσει;» είπε ο Παύλος Χατζηγρηγορίου (με τη μεγάλη εμπειρία που έχει στην Ερμούπολη). Είναι ένα ερώτημα-οδηγός. Μεγάλος αριθμός επιστημόνων και πάσης φύσεως συνεργατών από όλους τους φορείς δούλεψαν συνδυαστικά.
      Με απλό και γρήγορο τρόπο οι χρήστες της εφαρμογής «In Athens» μπορούν να περιηγηθούν σε 24 σημαντικά κτίρια της Αθήνας που δεν υπάρχουν πια, να γνωρίσουν τις ιστορίες των αρχιτεκτόνων και την αστική ζωή της εποχής. Η παρουσίαση του In Athens έγινε στο Ιδρυμα Παναγιώτη και Εφης Μιχελή (Βασιλίσσης Σοφίας 79) παρουσία πολλών αρχιτεκτόνων και ερευνητών αλλά και του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη. Το πρόγραμμα αξιοποιεί τη σύμπραξη των έξι φορέων ώστε να δημιουργήσει ένα Ψηφιακό Αποθετήριο Γνώσης (παλιές φωτογραφίες, τοπογραφικά διαγράμματα, αεροφωτογραφίες, σχέδια, εφημερίδες, πολεοδομικοί – ιστορικοί χάρτες, αποτελέσματα αρχαιολογικών ανασκαφών και κείμενα), Ψηφιακές Αφηγήσεις (για διαδικτυακή εφαρμογή και για κινητές συσκευές) και δυνατότητα για Συμμετοχικές Διαδικασίες, δηλαδή εκπαιδευτικά εργαλεία, συμμετοχή και ενημέρωση κοινού, εργαστήρια.
      Βασιλίσσης Σοφίας και Ηροδότου, στο ύψος του Μεγάρου Σταθάτου. Δεξιά, η οικία Βόγλη (Βασ. Σοφίας 35), που κατεδαφίστηκε το 1968. Μέγαρα και καταστήματα
      Με αρχικό άξονα την πλατεία Συντάγματος, τη Βασιλίσσης Σοφίας και την Ερμού, την προθήκη δηλαδή της αστικής Αθήνας στο κέντρο της πρωτεύουσας, το πρόγραμμα αναδεικνύει μορφές και ποιότητες που νομίζαμε οριστικά χαμένες. Ξεκλειδώνει αφηγήσεις και στρέφει το βλέμμα να αγκαλιάσει την πόλη ως ένα σύνολο βιωμάτων στον χρόνο. Οι αφηγήσεις από κτίρια χαμένα ή από αγαπημένα καταστήματα που έχουν κλείσει από χρόνια ανακαλούν την κλίμακα και τον κώδικα άλλων εποχών (ιστορικά νωπών). Το κατάστημα παιχνιδιών του Μαγγιώρου, π.χ., που βρισκόταν στην οδό Ερμού 17 από τα τέλη του 19ου αιώνα, συνδέεται με τις αναμνήσεις των Αθηναίων επί δεκαετίες. Το νεοκλασικό κτίριο στο οποίο στεγαζόταν κατεδαφίστηκε το 1977 (το κατάστημα μετακόμισε για λίγα χρόνια στη νεόδμητη τότε Στοά Δαβάκη, που συνδέει την Κριεζώτου με την Ακαδημίας).
      Και τι να πει κανείς για τα μέγαρα της πλατείας Συντάγματος ή της Βασιλίσσης Σοφίας; Εντυπωσιακά είναι τα τρισδιάστατα μοντέλα κατεδαφισμένων κτιρίων της Αθήνας που δημιούργησε η GET για λογαριασμό του «In Athens». Δόθηκε έμφαση στα αρχοντικά μέγαρα της Βασιλίσσης Σοφίας και στα νεοκλασικά κτίρια της Ερμού. Ηταν πολύ ευχάριστο να παρατηρεί κανείς «σαν αληθινά» τα μέγαρα Παπούδωφ, Κορομηλά, Γεωργαντά και πολλά ακόμη που σήμερα θα ήταν απλώς αδιανόητο να κατεδαφιστούν.
      Βασ. Σοφίας 23, τότε και τώρα. Η αλλοτινή οικία Εμπειρίκου – Συριώτη, μετέπειτα στέγη των Εκπαιδευτηρίων Μακρή – Παναγιωτόπουλου. Στην παρουσίαση του προγράμματος ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η συμμετοχή (με βίντεο) του αρχιτέκτονα – πολεοδόμου Αλέξανδρου Παπαγεωργίου-Βενετά, ο οποίος περιέγραψε λεπτομερώς το μέγαρο της Βασιλίσσης Σοφίας 23, όπου στεγάζονταν τα Εκπαιδευτήρια Μακρή. Εκεί φοιτούσε ως μαθητής δημοτικού το 1939 και περιέγραψε κάθε γωνιά του κτιρίου. Πολύτιμη μαρτυρία.
      Οσα έφεραν στη συζήτηση με παρεμβάσεις τους ο Παύλος Χατζηγρηγορίου (που συνόψισε το συλλογικό όραμα), η Λήδα Κωστάκη (με το αρχαιολογικό έργο στην ΑΜΚΕ Δίπυλον), η Ολγα Δακουρά-Βογιατζόγλου (για τα έγκατα της αόρατης Αθήνας, τη «δεισιδαίμονα» πόλη της μαγείας και των δοξασιών), ο Δημήτρης Φιλιππίδης (με ιστορίες από την πλατεία Συντάγματος της ανοικοδόμησης) κύκλωσαν από διαφορετικές αφετηρίες τη φιλοδοξία του προγράμματος. Η Ειρήνη Γρατσία ανέφερε μεγάλο αριθμό περιπτώσεων κτιρίων για τα οποία έχει συγκεντρωθεί πρωτότυπο υλικό. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και το ντοκιμαντέρ «in-Athens» σε σενάριο – σκηνοθεσία Κυριάκου Αγγελάκου. Το «In Athens. Ιστορίες μιας αόρατης Αθήνας» (istories.in-athens.gr) συναιρεί όλη την ιστορική στρωματογραφία της πόλης και μας δίνει ερεθίσματα να σταθούμε ενεργοί απέναντι σε όσα βλέπουμε και σε όσα υπήρξαν. Είναι μια καινοτόμος δύναμη.
      Περισσότερα...

        0

    7. webTV

      Η «σιωπηλή» ελληνική αρχιτεκτονική με τα προσφυγικά στην Ελλάδα

      Engineer

      Η συνέργεια στην πράξη. Με άξονα την προσφυγική αρχιτεκτονική και την επέτειο των 100 χρόνων από το 1922, η συνάντηση που οργανώθηκε στο Παρίσι ήταν ένα βήμα διασταύρωσης πολλών βλεμμάτων και εξέτασης αυτού του εξαιρετικά σημαντικού και διαρκώς επίκαιρου ζητήματος σε ένα διεθνές κάδρο σύγκρισης και παραλληλισμού. «Η ένταξη των προσφυγικών στην πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας συνομιλεί με ανάλογες πρακτικές στον διεθνή χώρο που έχουν οδηγήσει σε ενδιαφέροντα αποτελέσματα και διαθέτουν τη δυνατότητα να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη του σχετικού προβληματισμού και στην Ελλάδα μέσα από τον διεθνή διάλογο», λέει η Μαρία Γράβαρη-Μπάρμπα, καθηγήτρια Université Paris I Pantheon-Sorbonne και διευθύντρια της Fondation Hellénique στην Πανεπιστημιούπολη του Παρισιού, όπου έγινε και η εκδήλωση.

      Η εξέταση των προσφυγικών με σύνθετα ερμηνευτικά εργαλεία έγινε στο πλαίσιο της συνεργασίας του Εργαστηρίου Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής, Πόλης και Πολιτισμού στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου Κρήτης, στο οποίο προΐσταται η Αμαλία Κωτσάκη, και του Université Paris I Pantheon-Sorbonne. Οι ομιλητές, όλοι διακεκριμένοι (Παναγιώτης Τουρνικιώτης, Γιάννης Πολύζος, Νίκος Μπελαβίλας, Βάσω Τροβά, Καλλιόπη Αμυγδάλου, Αλέξανδρος Βαζάκας, Αμαλία Κωτσάκη, Βίλμα Χαστάογλου, Μαρία Γράβαρη-Μπάρμπα), προσέγγισαν την προσφυγική κληρονομιά στο αστικό τοπίο της Ελλάδας από ποικίλες οπτικές γωνίες. Αυλή και εσωτερικό σπιτιού στην Καισαριανή της περιόδου 1950-1951. Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών. «Τα προσφυγικά αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής και πόλης, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα έναν ενδιαφέροντα διάλογο με τη λαϊκή κουλτούρα», λέει η Αμαλία Κωτσάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολυτεχνείου Κρήτης και διευθύντρια του Εργαστηρίου Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής, Πόλης και Πολιτισμού. «Η πάροδος των 100 ετών από την κατασκευή τους, διάστημα το οποίο, βάσει του αρχαιολογικού νόμου, τα καθιστά αυτοδικαίως διατηρητέα, ταυτόχρονα αναδεικνύει τον κίνδυνο που ελλοχεύει για την άμεση κατεδάφισή τους με σκοπό την αποφυγή αυτής της κήρυξης. Οι ενέργειες για την προστασία τους παραμένουν σημειακές, αν και όχι αμελητέες. Ο τρόπος της ένταξής τους στην πολιτιστική μας κληρονομιά αποτελεί πεδίο ενδιαφέροντος προβληματισμού αλλά και προκλήσεων».
        Από τη δική της πλευρά, η Μαρία Γράβαρη-Μπάρμπα, η οποία διατηρεί το «Ελληνικό Σπίτι» στην Πανεπιστημιούπολη του Παρισιού ως ένα ενεργό κύτταρο πολιτισμού, επισημαίνει πως «η ένταξη των προσφυγικών στην πολιτιστική ελληνική κληρονομιά παραμένει θέμα εξαιρετικά επίκαιρο, ελληνικό αλλά και συνάμα διεθνές, όσο και διαχρονικό. Κατά τούτο συνιστά πρόσφορο έδαφος για την προβολή της σύγχρονης Ελλάδας στο εξωτερικό, καθότι ενδιαφέρει και απασχολεί ένα εξαιρετικά ευρύ κοινό και εκτός Ελλάδας. Από τις έρευνες μάλιστα που παρουσιάστηκαν στην επιστημονική αυτή συνάντηση, αναδείχθηκε ότι η στέγαση των προσφύγων στην Ελλάδα απασχόλησε τη διεθνή αρχιτεκτονική κοινότητα και ανέδειξε τον κοινωνικό ρόλο της αρχιτεκτονικής και της πολεοδομίας ως πρόταγμα».
      Αποψη του συνοικισμού Καισαριανής το 1923. Αρχείο ΚΕΜΙΠΟ. «Ηταν μια σπάνια ευκαιρία για την ανάδειξη μιας σιωπηλής αρχιτεκτονικής στη χώρα μας, με κύριο χαρακτηριστικό τον κοινωνικό της ρόλο και την ιστορικότητά της, ποιότητα που αυτοδικαίως την εντάσσει στην πολιτιστική μας κληρονομιά», λέει η Αμαλία Κωτσάκη, η οποία υπογραμμίζει ότι η κατανόηση της προσφυγικής φάσης των αστικών κέντρων είναι προϋπόθεση για την κατανόηση της νεοελληνικής πόλης και αρχιτεκτονικής. «Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της αρχιτεκτονικής προσφέρουν ενδιαφέρουσες εναλλακτικές για τη διατήρησή της, όπου ακόμη και ο τουρισμός μπορεί να παίξει ενδιαφέροντα ρόλο, σύμφωνα με κάποιες νέες τάσεις που απομακρύνονται από τις ανέσεις και αναζητούν την εμπειρία της κοινής ζωής με τους ντόπιους πλήρως ταυτισμένη με το παρελθόν της περιοχής. Παράλληλα επισημάνθηκε και το ζήτημα της προσφυγικής φάσης σημαντικών μνημείων, κυρίως θρησκευτικών, η οποία στάθηκε αιτία της προστασίας τους καθώς, περνώντας από τη μια κτήση στην άλλη, συνέβαλε στη διαδικασία εξελληνισμού τους».
      Περισσότερα...

        0

    8. webTV

      Το έργο του υποθαλάσσιου αγωγού ύδρευσης στην Αίγινα

      Engineer

      Από τα μέσα Οκτωβρίου, 33 γαλάζιοι σωλήνες των 483 μέτρων επιπλέουν στον κόλπο της Σαλαμίνας. Το ασυνήθιστο θέαμα οφείλεται σε ένα μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα έργο: πρόκειται για τα –έτοιμα πλέον– τμήματα του υποθαλάσσιου αγωγού ύδρευσης, που θα συνδέσει την Αίγινα με τη Σαλαμίνα και το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ. Στα μέσα της άνοιξης θα ξεκινήσει η επιχείρηση πόντισης στον βυθό, ενώ τα έργα προστασίας από υποθαλάσσιους κινδύνους θα χρειαστούν αρκετούς μήνες ακόμα. Ιδανικά, όμως, το επόμενο καλοκαίρι, για πρώτη φορά μετά πολλά χρόνια, η Αίγινα θα έχει σταθερή παροχή νερού.
      Πριν από ένα δεκαπενθήμερο ολοκληρώθηκε η καθέλκυση των «σωληνογραμμών» και η προσωρινή τους αγκυροβολία στην περιοχή Ρέστη του κόλπου της Σαλαμίνας. «Επιπλέουν λόγω του υλικού τους και παρά τα έρματα (σ.σ. τσιμεντένια βαρίδια) που τους έχουν τοποθετηθεί. Φυσικά κάθε τμήμα είναι σφραγισμένο», εξηγεί στην «Κ» ο Αλέξανδρος Πετρόπουλος, υπεύθυνος του έργου για την εταιρεία Χρ. Κωνσταντινίδης Α.Ε.
      Το χρονικό
      Ο αγωγός –διαμέτρου 63 εκατοστών– είναι κατασκευασμένος από πολυαιθυλένιο τρίτης γενιάς. Από το εργοστάσιο στη Θήβα μεταφέρθηκε σε κομμάτια στο εργοτάξιο της τεχνικής εταιρείας Χρ. Κωνσταντινίδης Α.Ε. (που έχει αναλάβει το έργο) στη Σαλαμίνα – εκεί ενώθηκαν σε μεγάλες «σωληνογραμμές» των 483 μέτρων. Από τον Ιούνιο ξεκίνησε η πόντισή τους στη θάλασσα – στις 18 Οκτωβρίου το τελευταίο κομμάτι μπήκε στο νερό και... αγκυροβόλησε.

      «Καιρού επιτρέποντος, η πόντιση του αγωγού θα ξεκινήσει τον Απρίλιο ή Μάιο του 2020», εξηγεί ο κ. Πετρόπουλος. Η πόντιση του αγωγού είναι μια σύνθετη διαδικασία. «Πρώτα θα “κουμπώσει” το πρώτο τμήμα του αγωγού με τον αγωγό στην ξηρά. Μόλις αρχίσει να γεμίζει με νερό, θα ξεκινήσει σιγά σιγά να βυθίζεται. Οταν μείνουν τα τελευταία 100 μέτρα στην επιφάνεια, σε μια θαλάσσια πλατφόρμα θα “κουμπώσει” το επόμενο κομμάτι. Ο ρυθμός βύθισης είναι 8 μέτρα/λεπτό, ενώ εκτιμούμε ότι η πόντιση του αγωγού θα χρειαστεί συνολικά έως 10 ημέρες, με εργασία όλο το 24ωρο».
      Η συνολική απόσταση που θα καλύψει ο αγωγός είναι περίπου 14 χιλιόμετρα. «Εχει γίνει πλήρης γεωφυσική αποτύπωση του βυθού σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Πατρών, για να δούμε την κατάσταση του πυθμένα. Ετσι βελτιώθηκε η όδευσή του: για παράδειγμα στη Σαλαμίνα έπρεπε να αποφύγουμε βράχια σε μικρά βάθη, στην Αίγινα να περιοριστεί η ζημιά σε λιβάδια ποσειδωνίας, ενώ στο μέσον της διαδρομής να αποφύγουμε το ναυάγιο του αντιτορπιλικού “Υδρα”».
      Το μέγιστο βάθος που θα φθάσει ο αγωγός είναι 93 μέτρα. Οπως εξηγεί ο κ. Πετρόπουλος, τα πρανή της Σαλαμίνας είναι απότομα και φθάνουν γρήγορα στα 90 μέτρα. Στη συνέχεια και μέχρι τις νησίδες Λαγούσες, ο βυθός είναι μαλακός, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Στο τελικό τμήμα, από τις Λαγούσες έως την Αίγινα τα βάθη είναι μικρότερα (50-60 μέτρα) και οι κλίσεις του πυθμένα ήπιες. Με την άφιξη του αγωγού στην Αίγινα, θα ολοκληρωθεί η κατασκευή του φρεατίου και η σύνδεσή του με την πλευρά του αγωγού στην ξηρά.
      «Σήμερα πραγματοποιούμε σκυροδέτηση των εγκαταστάσεων από την πλευρά της Αίγινας, ενώ για να παραδοθεί νερό στο δίκτυο πρέπει να ολοκληρωθούν οι μηχανολογικές εγκαταστάσεις και να γίνουν δοκιμές. Στόχος μας είναι ο αγωγός να λειτουργήσει το καλοκαίρι μεταφέροντας νερό, ωστόσο καλό είναι να μην είμαστε υπεραισιόδοξοι, καθώς εξαρτώμεθα σε μεγάλο βαθμό από τον καιρό».

      Μετά την πόντιση του αγωγού, θα ακολουθήσει η τοποθέτηση ενός προστατευτικού στρώματος. «Η θέση του αγωγού θα υπάρχει στους ναυτικούς χάρτες. Ομως, πρέπει να τον προφυλάξουμε από τράτες και μεγάλες άγκυρες. Ετσι, λοιπόν, από την ξηρά και μέχρι βάθος 10 μέτρων ο αγωγός θα ταφεί, ενώ από τα 10 έως τα 50 μέτρα κάτω από τη θάλασσα ο αγωγός θα καλυφθεί με 3.000 “τσιμεντοστρώματα” και λιθοστρώματα». Η διαδικασία αυτή θα χρειαστεί 5-6 μήνες. «Τα “τσιμεντοστρώματα” θα κατεβαίνουν στον βυθό με ένα ειδικό πλαίσιο που μπορεί να σηκώσει έως 80 τόνους και κινείται με τέσσερις προπέλες. Στα μικρά βάθη τη διαδικασία θα επιτηρούν δύτες, ενώ στα μεγαλύτερα αυτοκινούμενο υποβρύχιο όχημα», λέει ο κ. Πετρόπουλος.
      Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αγωγοί στην Αίγινα και στη Σαλαμίνα έχουν μια δεύτερη «αναμονή», ώστε να μπορεί στο μέλλον να ποντιστεί και δεύτερος αγωγός διπλασιάζοντας την ποσότητα του νερού που θα μεταφέρεται. Με την πόντιση του αγωγού, θα είναι η δεύτερη φορά στη χώρα μας που ένα νησί συνδέεται με το δίκτυο ύδρευσης της ηπειρωτικής Ελλάδας. Το πρώτο ήταν προφανώς η Σαλαμίνα, αλλά με δύο πολύ μικρότερου μήκους αγωγούς, μήκους 2,5 χλμ.
      Τα έργα στο νησί

      Την ίδια στιγμή, η Αίγινα «προετοιμάζεται» για την άφιξη του νερού. Οπως αναφέρει ο δήμαρχός της, Γιάννης Ζορμπάς, τα έργα μεταφοράς του νερού από το σημείο όπου θα βγαίνει ο αγωγός (περιοχή Λεόντι) έως την κεντρική δεξαμενή του νησιού (περιοχή Κυψέλη) έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί. Επίσης, πρόσφατα ανατέθηκε η δημιουργία συστήματος εποπτείας του δικτύου (προϋπολογισμού 3,7 εκατ. ευρώ), με τηλεπισκοπική παρακολούθησή του για τον εντοπισμό διαρροών και τη σταθεροποίηση της πίεσης στο δίκτυο.
      Παράλληλα, έχει ενταχθεί στο ΕΣΠΑ μελέτη για την αντικατάσταση του πεπαλαιωμένου δικτύου ύδρευσης στην πόλη της Αίγινας και όπου αλλού εξακολουθούν να υπάρχουν σωλήνες από αμίαντο. «Για εμάς είναι ένα έργο πνοής, που προωθείται από όλους τους δημάρχους εδώ και μία δεκαπενταετία», λέει ο κ. Ζορμπάς. «Η κάλυψη των αναγκών με υδροφόρες κοστίζει 3,5 εκατ. ευρώ ετησίως και έχει πολλές επισφάλειες – το νησί μπορεί εύκολα να μείνει χωρίς νερό αν χαλάσει ή καθυστερήσει μια υδροφόρα. Τώρα ελπίζουμε ότι όλα αυτά θα τελειώσουν». 








      Έντυπη
      Περισσότερα...

        0

    9. webTV

      Πλάνα από την κατεδάφιση του παρατηρητηρίου του Arecibo

      Engineer

      Βίντεο από τη πτώση του παρατηρητηρίου Arecibo ήρθε στο προσκήνιο, την ώρα που ένα από τα κύρια καλώδια υποστήριξης κόβεται και η πλατφόρμα 900 τόνων πέφτει στο κενό.
      Το πρώτο βίντεο καταγράφηκε από το κέντρο ελέγχου του παρατηρητηρίου, όπου οι αστρονόμοι κάνουν τις εργασίες τους.
      Όπως είπε η Ashley Zauderer, σε πρόσφατη συνέντευξή της, η κάμερα εγκαταστάθηκε πρόσφατα στο συγκεκριμένο σημείο για να μαγνητοσκοπήσει τη πτώση, σε περίπτωση που γινόταν.
      Όπως δείχνουν τα πλάνα, η πλατφόρμα δεν έκανε ελεύθερη πτώση, αλλά αιωρήθηκε από τους άλλους δύο πύργους υποστήριξης. Στο βίντεο φαίνεται και τις κορυφές των πύργων να καταστρέφονται, ύψους 18 μέτρων. Το βίντεο από το drone καταγράφηκε την ώρα που γινόταν έλεγχος ενός πύργου για την κατάσταση των συρμάτων, από τα οποία ένα υπέστη ζημιά πριν μερικές εβδομάδες. Έτσι, κόπηκε και το κεντρικό, χωρίς να είναι σε θέση τα υπόλοιπα σύρματα υποστήριξης να αντέξουν το βάρος.
      Ο χειριστής του drone κατάφερε να γυρίσει την κάμερα και να έχουμε πλάνα από τη ζημιά που έγινε στον δίσκο από τη πτώση, ενός ένας πύργος φαίνεται στο βάθος, να πέφτει. Τα ευχάριστα νέα είναι πως δεν υπήρξαν τραυματίες, ενώ τα συντρίμμια έφτασαν στις προσδιορισμένες ζώνες κινδύνου. Ζημιές, ευτυχώς μικρές, έγιναν στο κέντρο επισκέψεων αλλά όχι κάτι δραματικό. Η  εγκατάσταση όμως συνεχίζει να είναι σε ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο που μπορεί να επακολουθήσει.
      Περισσότερα...

        0

    10. webTV

      United Airlines: Ετοιμάζει προμήθεια για 500 ηλεκτρικά ιπτάμενα ταξί

      Engineer

      Οι επενδύσεις της αεροπορικής εταιρείας United Airlines αυξάνονται όσον αφορά την αγορά των ιπτάμενων ταξί.
      Η αεροπορική εταιρεία όχι μόνο έχει ήδη επενδύσει $15 εκατομμύρια στην Eve Air Mobility, αλλά παράγγειλε ήδη  200 ιπτάμενα ταξί με δυνατότητα επιλογής για ακόμη 200.
      Η United Airlines αναμένεται να αρχίσει να παραλαμβάνει το τετραθέσιο ηλεκτρικό όχημα κάθετης απογείωσης και προσγείωσης της Eve Air Mobility (eVTOL ή electric vertical take-off & landing) το συντομότερο το 2026 .
      Η εταιρεία υποστηρίζει ότι προέβη στην σημαντική αυτή επένδυση τόσο λόγω της εμπιστοσύνη της στην αγορά της αστικής αεροπορικής κινητικότητας όσο και λόγω της εξαιρετικής συνεργασίας μεταξύ των Eve Air Mobility και Embraer. Σύμφωνα με τη United Airlines, η Embraer αποτελεί «ένα αξιόπιστο κατασκευαστή αεροσκαφών με αποδεδειγμένο ιστορικό στην κατασκευή και πιστοποίηση αεροσκαφών κατά την 53χρονη ιστορία της». Η Embraer είχε συνεργαστεί παλαιότερα και με την Uber για την κατασκευή ενός ιπτάμενου ταξί με την τελευταία ωστόσο να εγκαταλείπει τελικώς το πρότζεκτ.
      Το ιπτάμενο ταξί της Eve Air Mobility έχει συμβατικά σταθερά φτερά, ρότορες και ωθητές και ο σχεδιασμός του σύμφωνα με την United Airlines ευνοεί την ασφάλεια, την αποτελεσματικότητα, την αξιοπιστία και την πιστοποίηση/ συμμόρφωση με τους κανονισμούς. Λέγεται ότι το ιπτάμενο ταξί έχει αυτονομία περίπου 100 χλμ. με την United Airlines επίσης να προσθέτει ότι το όχημα μπορεί «να μειώσει τα επίπεδα θορύβου κατά 90% σε σύγκριση με τα σημερινά συμβατικά αεροσκάφη».
      Δεν είναι η πρώτη φορά που η United Airlines καταλήγει σε συμφωνία με μία εταιρεία κατασκευής eVTOL. Τον περασμένο μήνα προχώρησε στην επένδυση $10 εκατομμυρίων σε μια διαφορετική εταιρεία με έδρα την Καλιφόρνια για την προμήθεια 100 ιπτάμενων ταξί. Ως εκ τούτου, η εταιρεία έχει ήδη συμφωνήσει για να πλαισιώσει τον στόλο της με 500 ιπτάμενα ταξί συνολικά. 
      Η United Airlines έχει δημιουργήσει ένα εταιρικό «venture fund» με στόχο να ενισχύσει την φιλόδοξη πρωτοβουλίας της να φτάσει τις μηδενικές εκπομπές έως το 2050 χωρίς να βασίζεται στις παραδοσιακές αντισταθμίσεις άνθρακα για να το πετύχει. Μέσω του ταμείου United Airlines Ventures, έχει επίσης επενδύσει σε κινητήρες κυψελών καυσίμου υδρογόνου και άλλα βιοκαύσιμα.
      «Σήμερα, η United γράφει ξανά ιστορία, καθώς γίνεται η πρώτη μεγάλη αεροπορική εταιρεία που επενδύει δημόσια σε δύο εταιρείες eVTOL» δήλωσε ο πρόεδρος της United Airlines Ventures, Michael Leskinen. «Μαζί, πιστεύουμε ότι το σύνολο των τεχνολογιών καθαρής ενέργειας που διαθέτουμε θα φέρει επανάσταση στα αεροπορικά ταξίδια και θα χρησιμεύσει ως καταλύτης για την κίνηση της αεροπορικής βιομηχανίας προς ένα βιώσιμο μέλλον».
      Περισσότερα...

        0

    11. webTV

      The Spheres: Τα σφαιρικά γραφεία της Amazon στο Σιάτλ σε μεταφέρουν στον Αμαζόνιο

      Engineer

      Τρεις τεράστιες μπάλες στο κέντρο του Σιάτλ των ΗΠΑ στεγάζουν 800 εργαζομένους της Amazon, οι οποίοι δουλεύουν ανάμεσα σε 40.000 φυτά, καταρράκτες και ποτάμια.
      Η Amazon αποτελεί την κορυφαία εταιρεία του κόσμου για να εργάζεται κανείς σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του LinkedIn. Και το αποτέλεσμα δεν είναι τυχαίο, αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός πως ο ιδρυτής της Jeff Bezos έχει δαπανήσει πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, προκειμένου να δημιουργήσει κτίρια και γραφεία, τα οποία άνετα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «έργα τέχνης».
      Ένα από αυτά βρίσκεται στο κέντρο του Σιάτλ των ΗΠΑ. Το 2018 η Amazon εγκαινίασε τα Spheres, τα νέα φουτουριστικά γραφεία της στο κέντρο της πόλης, τα οποία σε κάνουν να νιώθεις ότι μπήκες στον πραγματικό Αμαζόνιο. Μιλάμε ουσιαστικά για τρεις γιγάντιες σφαίρες από ατσάλι, οι οποίες στο εσωτερικό τους στεγάζουν γραφεία, αλλά και 40.000 φυτά από 400 διαφορετικά είδη.
      https://www.instagram.com/p/Bt4For6AU6V/?utm_source=ig_embed&ig_rid=3b3a2632-e435-45e2-a940-92920c45556a
      Στις Σφαίρες υπάρχουν συνολικά 800 υπερσύγχρονα γραφεία, αλλά για να μπορέσουν οι περίπου 40.000 εργαζόμενοι της Amazon που κατοικούν στο Σιάτλ να εργαστούν εκεί, θα πρέπει να κάνουν online κράτηση. Παράλληλα, το οικοδόμημα που πήρε το παρατσούκλι «Bezos’ Balls» αποτελεί αυτή τη στιγμή ένα από τα κορυφαία αξιοθέατα της πόλης με χιλιάδες τουρίστες να περιμένουν στην ουρά για να το βγάλουν μια φωτογραφία, αλλά και να ξεναγηθούν στο εσωτερικό του.
      Στο εσωτερικό των τεράστιων θόλων που έχει φτιάξει η Amazon υπάρχουν καταρράκτες, ποτάμια, καθώς και ένας τεράστιος φίκος ύψους 16 μέτρων. Επίσης, τα meetings στις Σφαίρες αποκτούν έξτρα ενδιαφέρον, μιας και πραγματοποιούνται σε «δεντρόσπιτα» και όχι σε κάποια συνηθισμένη αίθουσα.
      Η θερμοκρασία στα γραφεία της Amazon στο Σιαλτ παραμένει σταθερή στους 22 βαθμούς Κελσίου όλες τις ημέρες του χρόνου, ενώ η υγρασία είναι στο 60%, κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι έχεις μεταφερθεί ξαφνικά σε κάποιο τροπικό δάσος. Σύμφωνα με τον Jeff Bezos το συγκεκριμένο concept λειτούργησε ευεργετικά στους εργαζομένους της εταιρείας, μιας και αύξησε την παραγωγικότητά τους.
      Περισσότερα...

        1

    12. webTV

      Ο 111 West 57, ο πιο λεπτός ουρανοξύστης του κόσμου, υψώνεται πλέον πάνω από το Central Park

      Engineer

      Ο 111 West 57, ο πιο λεπτός ουρανοξύστης του κόσμου, είναι πλέον πραγματικότητα. Το εντυπωσιακό κτήριο βρίσκεται στο Billionaires Row, διαθέτει 84 ορόφους με επιβλητική θέα στο Central Park και τη Νέα Υόρκη, και η κατασκευή του μόλις ολοκληρώθηκε.
      Ο λεπτότερος ορανοξύστης στον κόσμο με το όνομα «111 West 57», βρίσκεται στην Billionaires Row και υψώνεται πλέον ολοκληρωμένος στο skyline της αμερικανικής μητρόπολης. Το πολυτελές ακίνητο, γνωστό και ως Steinway Tower, διαθέτει 84 ορόφους και σχεδιάστηκε από την SHoP Architects της Νέας Υόρκης.
      Διαβάστε ακόμα: Rupert Murdoch - Πουλάει δύο διαμερίσματα στην κορυφή ουρανοξύστη στη Νέα Υόρκη για 78 εκατ. δολάρια
      Ο πύργος ανακοινώθηκε το 2013 και τον επόμενο χρόνο οι εργασίες είχαν ήδη αρχίσει. Το έργο, όπως το οραματίστηκαν οι αρχιτέκτονές του, θα είχε μια λεπτή αναλογία ύψους-πλάτους μόλις 24:1. Πέρα από τον τίτλο του πιο λεπτού ουρανοξύστη στον κόσμο, το έργο είναι επίσης επί του παρόντος το δεύτερο ψηλότερο κτίριο στο δυτικό ημισφαίριο. Το 2018 έφτασε σε ύψος 300 μέτρων, ενώ σήμερα στέκεται περήφανα στα 435 μέτρα.
      Στην κορυφή του ακινήτου βρίσκεται φυσικά και το «φιλέτο»: ένα τριώροφο ρετιρέ που προσφέρει εκπληκτική θέα στο Central Park, στον ορίζοντα της Νέας Υόρκης και όχι μόνο. Το κερασάκι στην τούρτα; Οι κάτοικοι έχουν πρόσβαση σε έναν πολυτελή χώρο που περιλαμβάνει πισίνα 25 μέτρων, κοινόχρηστο υπαίθριο χώρο και θυρωρείο.
      Όσο φουτουριστικός κι αν φαίνεται ο πύργος στη μέση της παλιάς Δυτικής 57ης Οδού, το έργο είναι στην πραγματικότητα μια μείξη παρελθόντος και μέλλοντος. Οι κάτοχοι JDS Development Group και Property Markets Group ανέπτυξαν τόσο τον ουρανοξύστη όσο και το παρακείμενο Steinway Hall, ένα εμβληματικό κτίριο του 1925 που κάποτε στέγαζε τα γραφεία των κορυφαίων κατασκευαστών πιάνου Steinway & Sons καθώς και μια διάσημη αίθουσα συναυλιών που αποτελούσε ταυτόχρονα και πολιτιστικό κέντρο. Το 2014, η JDS ξεκίνησε τη μετατροπή των εσωτερικών χώρων του ιστορικού κτηρίου και τη δημιουργία πολυτελών κατοικιών που ταιριάζουν με τον πύργο της «διπλανής πόρτας».
      Ο πύργος φιλοξενεί μία κατοικία ανά όροφο. Ο 84ώροφος ουρανοξύστης και το Steinway Hall διαθέτουν συνολικά 60 διαμερίσματα σχεδιασμένα από το Studio Sofield. Μεταξύ αυτών είναι το Residence 70, το οποίο αγόρασε ένας μη Αμερικανός ενδιαφερόμενος, ο οποίος μάλιστα είχε δει το διαμέρισμα μόνο εικονικά και υπέγραψε για αυτό 30 ημέρες αργότερα. Εν τω μεταξύ, το Triplex Park Loggia Penthouse 72 του πύργου -αυτή τη στιγμή η πιο ακριβή μονάδα στο κτίριο- πωλείται στην εντυπωσιακή τιμή των 66 εκατ. δολαρίων.
      Για όσους αναζητούν κάτι λίγο πιο... προσγειωμένο, το ρετιρέ στο Steinway Hall μπορεί να είναι μια κατάλληλη εναλλακτική λύση. Το duplex 490 τετραγωνικών μέτρων προσφέρει θέα στο Central Park μέσω των δύο ορόφων του, καθώς και τρία υπνοδωμάτια, τέσσερα μπάνια, κουζίνα με πανέμορφους πάγκους χαλαζίτη Cristallo Gold και δάπεδα από μασίφ ξύλο βελανιδιάς. Η κατοικία. διαθέτει ακόμη ένα υπέροχο δωμάτιο με θολωτές οροφές ύψους 8 μέτρων και τοξωτές γυάλινες πόρτες που ανοίγουν στη βεράντα.
      Σε όποιο κτίριο κι αν εστιάσει κανείς, το κοινό έργο είναι υπέροχο θέαμα που σίγουρα θα τραβήξει τα βλέμματα για τα επόμενα χρόνια. Άλλωστε το πορτφόλιο των σχεδιαστών SHOP Architects, που δραστηριοποιούνται στο χώρο από το 1996, διαθέτει αρκετά αξιοσημείωτα έργα στη Νέα Υόρκη, συμπεριλαμβανομένων των Barclays Center, Uber HQ, το γενικό σχέδιο ανακαίνισης του αεροδρομίου LaGuardia και τον Brooklyn Tower, έναν άλλο ουρανοξύστη που επιβλέπει αφ' υψηλού τους γείτονές του.
      Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον 111 West 57, μπορείτε να επισκεφτείτε τον ιστότοπο του κτηρίου.
       
      Περισσότερα...

        0

    13. webTV

      Η ιστορία του Πόρτο Καρράς, οι βάλτοι του 1963 εξελίχθηκαν σε ένα πολυτελές resort

      Engineer

      Η ιστορία του Πόρτο Καρράς
      H έκταση του Πόρτο Καρράς το 1963, όταν την πρωτοαγόρασε ο Γιάννης Καρράς. Ήταν το μακρινό 1963 όταν κατά τον εορτασμό των 1.000 χρόνων από τη δημιουργία της μοναστηριακής κοινότητας, ο μεγαλοεπιχειρηματίας Γιάννης Καρράς, αποφάσισε να επισκεφτεί το Άγιο Όρος σε μια κρουαζιέρα που θα πραγματοποιούσε μαζί με άλλους επιφανείς της εποχής Αθηναίους. Σε αυτή και εξαιτίας μιας καταιγίδας που ξέσπασε, αντίκρυσε για πρώτη φορά τον Τορωναίο κόλπο.   Το ηλιόλουστο τοπίο με τα τιρκουάζ νερά, τους καταπράσσινους λόγους και την λευκή άμμο κέντρησαν αμέσως το ενδιαφέρον του και τον ενέπνευσαν να οραματιστεί την ανέγερση ενός πολυτελούς, για την εποχή, resort. «Θα χτίσω ένα παλάτι εδώ για το οποίο θα μιλά όλη η χώρα» φέρεται να είπε για την παρθένα τότε, έκταση, μέρος της οποίας καλυπτόταν από βάλτους, οι παραλίες ήταν απρόσιτε, το δημόσιο οδικό δίκτυο σταματούσε χιλιόμετρα μακριά από αυτή, στη Γερακινή, ενώ το ηλεκτρικό ρεύμα και το δίκτυο ύδρευσης ήταν άγνωστες έννοιες. Το όραμα του ήταν να μετατρέψει αυτό το μέρος σε πολυτελές καταφύγιο ικανό να προσελκύσει το διεθνές jet set με την σφραγίδα της γνήσιας ελληνικής φιλοξενίας του.

      Το 1968 αγοράζει από την Μονή Αγίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους τα 17.630 στρέμματα βαλτώδους έκτασης, πραγματοποιώντας την μεγαλύτερη εξαγορά έκτασης στην μέχρι τότε ιστορία της Χαλκιδικής. 
      Ακολουθούν τρία χρόνια προπαρασκευαστικών υποδομών, αποστράγγιση βάλτων, διάνοιξη δρόμων κλπ, έως ότου ξεκινήσει η κατασκευή της Βίλας Γαλήνη (Villa Galini) έκτασης 2.000 τετραγωνικών. Η Villa Galini σχεδιάστηκε από τον διάσημο έλληνα αρχιτέκτονα Κώστα Καψάμπελη κι αποτέλεσε lifestyle icon τόσο για την διακόσμησή της όσο και τους διάσημους καλεσμένους που μέσα στα χρόνια φιλοξένησε.

      Σκαρφαλωμένη σε έναν βράχο με απρόσκοπτη θέα, η βίλα αυτή συνδύαζε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική με μοναστηριακά έπιπλα, σπάνια έργα τέχνης και αντίκες από όλη την Ευρώπη. Το σαλόνι της κοσμούσε το πιάνο της διεθνώς αναγνωρισμένης πιανίστριας, Τζίνας Μπαχάουερ, στενής φίλης του Γιάννη Καρρά ενώ ένα από τα μπάνια της είχε σχεδιάσει ο σουρεαλιστής ζωγράφος, Σαλβαντόρ Νταλί, ο οποίος επισκεπτόταν συχνά το θέρετρο επιλέγοντας πάντα το «κόκκινο δωμάτιο».
      Άλλωστε ο γόνος της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας από τα Καρδάμυλα της Χίου, Γιάννης Καρράς ήταν γνωστός κοσμοπολίτης. Οι επιχειρήσεις του είχαν έδρα στη Μεγάλη Βρετανία και παράρτημα στη Νέα Υόρκη και χαρακτηριζόταν από πολλούς ως πολυταξιδεμένος «bon viveur» της εποχής - τα καλοκαίρια ταξίδευε σε διάφορους προορισμούς με το σκάφος του το οποίο πλοηγούσε ο ίδιος, ενώ τους χειμώνες τους περνούσε στην Ελβετία.
      O διάσημος σουρεαλιστής ζωγράφος, Σαλβαντόρ Νταλί, στη βίλα Γαλήνη Η βίλα Γαλήνη βέβαια ήταν το πρώτο από τα διάφορα καταλύματα που οικοδομήθηκαν στο Πόρτο Καρράς. Το 1976 ανοίγει τις πόρτες του το συγκρότημα Village Inn (που τα τελευταία χρόνια μετονομάσθηκε σε Marina Village & Yacht Club), ενώ το ξενοδοχείο Meliton ανοίγει το 1979 και το ξενοδοχείο Sithonia το 1980.

      Τα σχέδια για το συγκρότημα τα οποία έφεραν την σφραγίδα του ιδρυτή της καλλιτεχνικής και αρχιτεκτονικής σχολής Bauhaus, Βάλτερ Γκρόπιους, περιλάμβαναν την δημιουργία ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, αθλητικών υποδομών, γήπεδων γκολφ, οινοποιείου και ελαιώνων, στάβλων ακόμα και γαλακτοκομικής φάρμας. Παρότι ο μεγάλος αρχιτέκτονας πέθανε πριν από την ολοκλήρωση του έργου οι απαλές και ουδέτερες χρωματικά καμπύλες του Meliton Hotel θεωρούνται «σήμα κατατεθέν» του Γκρόπιους  και μαζί με το Village Inn, το Villa Gallini και το Sithonia, έγιναν το έμβλημα της Χαλκιδικής και αποτέλεσαν πρότυπο για την ανάπτυξη άλλων ξενοδοχειακών μονάδων στην περιοχή.

      Αξίζει να σημειωθεί ότι η μαρίνα του θέρετρου ήταν η πρώτη που δημιουργήθηκε στη Βόρεια Ελλάδα και προέβλεπε τον ελιμενισμό σκαφών αναψυχής.

      Όσο για το γήπεδο του γκολφ, το οποίο γεννήθηκε από την αγάπη του Γιάννη Καρά για το ευγενές άθλημα , αποτέλεσε το πρώτο και μοναδικό για τη Βόρεια Ελλάδα γήπεδο γκολφ, στο οποίο έπαιξαν επιφανείς Αθηναίοι, μεταξύ των οποίων ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πρεσβύτερος και ο Γεώργιος Ράλλης, ενώ φιλοξενήθηκαν και πολλοί αγώνες με διεθνώς αναγνωρισμένους αθλητές.
      Ως ένας από τους πρωτοπόρους του ελληνικού τουρισμού, ο εφοπλιστής οραματίστηκε κι ένα αυτόνομο θέρετρο του οποίου οι επισκέπτες θα μπορούσαν να ασχοληθούν με μια ποικιλία δραστηριοτήτων αναψυχής. Γι αυτό και οι παρεμβάσεις του στην περιοχή περιλάμβαναν την φύτευση 45.000 ελιών και την δημιουργία ενός εκ των μεγαλυτέρων αμπελώνων στη χώρα, ο οποίος εκτεινόταν σε περισσότερα από 4.750 στρέμματα.
      Ο εφοπλιστής άλλωστε ήθελε να κάνει το κρασί συνώνυμο της Ελλάδας στο εξωτερικό. Και θα έλεγε κανείς πως τα κατάφερε αφού πέρα από τα αμπέλια κατάφερε να δημιουργηθεί με την βοήθεια του «πατέρας» της σύγχρονης οινοποίησης, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μπορντό, Εμίλ Πεϊνό (Emile Peynaud) οινοποιείο, σχολείο για μελλοντικούς παραγωγούς, αλλά και να παραχθούν ποικιλίες όπως η Μαλαγουζιά, οι οποίες απέσπασαν πολλά βραβεία και τοποθετήθηκαν μέχρι και στα ράφια του λονδρέζικου Harrods. Σήμερα οι οι λοφώδεις εκτάσεις της περιοχής δημιουργούν άριστες οικολογικές συνθήκες για τη καλλιέργεια 27 εκλεκτών ποικιλιών. Από το ασύρτικο, το αθήρι, τη μαλαγουζιά, το σοβινιόν μπλαν και το ροδίτη παράγονται λευκοί οίνοι. Μεταξύ των ερυθρών ποικιλιών κυριαρχούν το περίφημο λημνιό, το καμπερνέ σοβινιόν, το καμπερνέ φραν, το μερλό και το σιρά.

      To Πόρτο Καρράς μετατράπηκε για χρόνια σε ένα κοσμικό σύμβολο για το μοναδικό του design, την πρωτοποριακή (και διαχρονική) αρχιτεκτονική των ξενοδοχείων του, αλλά και για τους διάσημους επισκέπτες του. Με ελικόπτερο ή με ιδιωτικό σκάφος, το επισκέφτηκαν μέσα στα χρόνια πολιτικοί, μέλη βασιλικών οικογενειών και σπουδαίοι καλλιτέχνες, εξαπλώνοντας την φήμη του πολύ πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας. Μεταξύ των ηχηρών ονομάτων που πέρασαν τις διακοπές τους και βρήκαν «στην Χαλκιδική έναν παράδεισο επί γης» όπως τον χαρακτήριζαν, ήταν ο Τζον Κένεντι Τζούνιορ, ο Φρανσουά Μιτεράν, η Μισέλ Μόργκαν, ο σουρεαλιστής ζωγράφος Σαλβαντόρ Νταλί, ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ και η Μαργκότ Φοντέιν, οι Ροκφέλερς, η Τζόαν Μπαέζ, η Φιόνα Φον Τίσεν, ο Βαλερί Ζισκάρ Ντεστένο, ο πρίγκιπας Αλβέρτος του Μονακό, ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, η βασίλισσα της Ολλανδίας Τζούλιανα και άλλοι.

      Στις απαρχές του 20ου αιώνα, το συγκρότημα περνά σε νέα χέρια και νέα εποχή όταν μέσω διαγωνισμού της Εθνικής Τράπεζας αποκτιέται από τον όμιλο της Τεχνικής Ολυμπιακής της οικογένειας Στέγγου. Στόχος του τότε προέδρου του, Κωνσταντίνου Στέγγου, ήταν να φέρει το Πόρτο Καρράς στην κορυφή της διεθνούς ταξιδιωτικής αγοράς. Για το λόγο αυτό ανακαινίζει πλήρως το ξενοδοχειακό συγκρότημα ακολουθώντας τις προδιαγραφές των Green Hotels, ενώ προσθέτει στο δυναμικό του ένα σύγχρονο κέντρο θαλασσοθεραπείας καθώς κι ένα εργοστάσιο επεξεργασίας θαλασσινού νερού για την παραγωγή πόσιµου νερού, ακολουθώντας τις βασικές αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής.

      Το συγκρότημα παρέμεινε μέχρι και σήμερα στη λίστα με τους κορυφαίους πολυτελείς προορισμούς και μέχρι και σήμερα τα 17.630 στρέμματα του Πόρτο Καρράς περιλαμβάνουν τα ξενοδοχεία «Μελίτων» και «Σιθωνία», τις Βίλες «Γαλήνη» και «Καλύβα», τη μεγαλύτερη ιδιωτική μαρίνα στη Βόρεια Ελλάδα και από τις μεγαλύτερες στα Βαλκάνια, το οινοποιείο, τις αθλητικές εγκαταστάσεις γκολφ, καλαθοσφαίρισης, ποδοσφαίρου,ιππασίας, τέννις, ποδηλασίας, αναρρίχησης, θαλασσίων sports, το μεγαλύτερο κέντρο spa θαλασσοθεραπείας της νοτιοανατολικής Ευρώπης και το καζίνο.
       
      Περισσότερα...

        0

    14. webTV

      Aνακαλύφθηκε σφραγισμένος διάδρομος μήκους 30 μέτρων στο εσωτερικό της πυραμίδας του Χέοπα

      Engineer

      Οι αιγυπτιακές αρχές αρχαιοτήτων παρουσίασαν την Πέμπτη 2 Μαρτίου έναν πρόσφατα ανακαλυφθέντα, σφραγισμένο θάλαμο στο εσωτερικό μιας από τις Μεγάλες Πυραμίδες της Γκίζας, λίγο έξω από το Κάιρο, που χρονολογείται πριν από περίπου 4.500 χρόνια.
      Ο διάδρομος – στη βόρεια πλευρά της Πυραμίδας του Χέοπα – ανακαλύφθηκε με τη χρήση σύγχρονης τεχνολογίας σάρωσης. Έχει μήκος σχεδόν 9 μέτρα και πλάτος πάνω από 1,8 μ. ενώ είναι σκαρφαλωμένος πάνω από την κύρια είσοδο της πυραμίδας.
      Η δεύτερη ανακάλυψη θαλάμου
      Οι αρχαιολόγοι δεν γνωρίζουν ποια ήταν η λειτουργία του θαλάμου, ο οποίος δεν είναι προσβάσιμος από το εξωτερικό. Το 2017, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψη ενός άλλου σφραγισμένου διαδρόμου, ενός θαλάμου μήκους 30 μέτρων επίσης στο εσωτερικό της Πυραμίδας του Χέοπα.
      Ο Αιγύπτιος αρχαιολόγος Zahi Hawass και ο υπουργός Τουρισμού της χώρας Ahmed Eissa, ανακοίνωσαν την ανακάλυψη σε μια τελετή αποκαλυπτηρίων έξω από την πυραμίδα. Το πρόγραμμα Scan Pyramids, ένα διεθνές πρόγραμμα που χρησιμοποιεί σαρώσεις για να εξετάσει ανεξερεύνητα τμήματα της αρχαίας δομής, πιστώθηκε την ανακάλυψη.
      Επιστήμονες από το πρόγραμμα – το οποίο ξεκίνησε το 2015 – συμμετείχαν στα αποκαλυπτήρια.
      Photo: YouTube
      Υπάρχουν κι άλλα
      Σύμφωνα με τον Christian Grosse, καθηγητή Μη Καταστροφικού Ελέγχου στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου και ηγετικό μέλος του προγράμματος, για τον εντοπισμό του θαλάμου χρησιμοποιήθηκαν διάφορες τεχνικές σάρωσης, όπως μετρήσεις με υπερήχους και ραντάρ διείσδυσης στο έδαφος. Ελπίζει ότι οι τεχνικές αυτές θα οδηγήσουν σε περαιτέρω ευρήματα εντός της πυραμίδας.
      «Υπάρχουν δύο μεγάλοι ασβεστόλιθοι στον τελικό θάλαμο, και τώρα το ερώτημα είναι τι υπάρχει πίσω από αυτές τις πέτρες και κάτω από τον θάλαμο» δήλωσε ο Grosse.
      Photo: Η Πυραμίδα του Χέοπα / Wikimedia Commons
      Το μόνο από τα αρχαία επτά θαύματα του κόσμου που έχει διασωθεί
      Η πυραμίδα του Χέοπα -που πήρε το όνομά της από έναν φαραώ της Τέταρτης Δυναστείας που βασίλευσε από το 2509 έως το 2483 π.Χ.- είναι μία από τις τρεις πυραμίδες που αποτελούν το συγκρότημα των Μεγάλων Πυραμίδων της Γκίζας. Οι αιγυπτιακές πυραμίδες είναι το μόνο από τα αρχαία επτά θαύματα του κόσμου που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα.
      Οι ειδικοί διχάζονται για το πώς κατασκευάστηκαν οι πυραμίδες, οπότε ακόμη και σχετικά ασήμαντες ανακαλύψεις προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι αρχές συχνά διατυμπανίζουν δημοσίως τις ανακαλύψεις για να προσελκύσουν περισσότερους τουρίστες, μια σημαντική πηγή ξένου συναλλάγματος για αυτή τη χώρα της Μέσης Ανατολής με ταμειακά προβλήματα.
      Ο τουριστικός τομέας της Αιγύπτου υπέστη μακρά κάμψη μετά την πολιτική αναταραχή και τη βία που ακολούθησε την εξέγερση του 2011, η οποία ανέτρεψε τον επί μακρόν αυταρχικό πρόεδρο της χώρας Χόσνι Μουμπάρακ, και περαιτέρω πλήγματα μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του κοροναϊού.
      *Με στοιχεία από npr.org
      Περισσότερα...

        0

    15. webTV

      Βενετία: Μετά από 15 χρόνια στέρεψαν τα κανάλια

      Engineer

      Η Βενετία είναι συνυφασμένη με τα επιβλητικά κανάλια της, με τις γόνδολες να τα διασχίζουν δημιουργώντας ένα μοναδικό θέαμα, ωστόσο τις τελευταίες ημέρες τα κανάλια στέρεψαν με αποτέλεσμα οι γόνδολες να μην μπορούν να κινηθούν.
      Όπως αναφέρει ο ιστότοπος meteoweb.eu ο ισχυρός αντικυκλώνας που σαρώνει την Ευρώπη έχει αντίκτυπο και στη Βενετία, με την πολύ χαμηλή παλίρροια που είχε σαν αποτέλεσμα να κάνει την εμφάνισή του το φαινόμενο της άμπωτης, δηλαδή η απότομη πτώση της στάθμης της θάλασσας.
      Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο ιστότοπος, σήμερα Σάββατο, το φαινόμενο έφτασε  στο ανώτερο σημείο του και συγκεκριμένα η στάθμη της θάλασσας υποχώρησε στα -65 εκατοστά από το σημείο μηδέν της παλίρροιας.

      Το φαινόμενο δεν είναι ασυνήθιστο τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο καθώς το 69% από τις χαμηλές παλίρροιες συμβαίνει μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου.
      Ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση το πάρεργο είναι η διάρκεια του φαινομένου καθώς θα διαρκέσει μέχρι τις 21 Φεβρουαρίου.
      Από αύριο Κυριακή (19/2) το φαινόμενο θα αρχίσει σιγά σιγά να υποχωρεί, ωστόσο στο ανώτερο σημείο της θα φτάσει στα -55 εκατοστά στις 16:30 το απόγευμα, όπως και τη Δευτέρα (20/2) στις 17:00. 
      Μάλιστα ο υπεύθυνος του κέντρου παλίρροιας του δήμου της Βενετίας, Αλβίσε Πάπα, σημείωσε  στο πρακτορείο ANSA πως «η στάθμη της θάλασσας παραμένει για ώρες κάτω από τα -50 εκατοστά κάτι που είχε να συμβεί εδώ και 15 χρόνια σε τόσο μεγάλη διάρκεια».
      Η άμπωτη  δημιούργησε προβλήματα καθώς τα κανάλια έχουν μετατραπεί σε ρυάκια ή έχουν στερέψει με τις βάρκες και τις γόνδολες να μένουν αγκυροβολημένες εξαιτίας της ξηρασίας.  Ακόμα είχε σαν αποτέλεσμα τα αρχαία θεμέλια των κτιρίων να είναι ορατά ακόμη και κατά μήκος του Μεγάλου Καναλιού.
      Μάλιστα κάποια κανάλια είχαν στερέψει τόσο που ήταν αδύνατη η κίνηση ακόμα και των πλωτών ασθενοφόρων ή οποιαδήποτε βάρκας ή γόνδολας.
      Ιστορικά οι περιπτώσεις κατά τις οποίες η στάθμη της θάλασσας έμεινε κάτω από τα -50 εκατοστά ήταν το 2005 για 48 ώρες και άλλες δύο φορές στο 2002 και το 2007 για 28 ώρες, καθώς επίσης και το 2004 για 27. 
      Την τελευταία δεκαετία το φαινόμενα με τα κανάλια που έχουν στερέψει είναι λιγότερο συχνά. Το 2021 η στάθμη της θάλασσας έφτασε στα -50 εκατοστά για δύο ώρες, το 2022 για εννιά ώρες κάτι που έχει ήδη συμβεί φέτος.
      Το χαμηλότερο ιστορικό έχει καταγραφεί το 1934 όταν έφτασε στα 121 εκατοστά κάτω από το σημείο μηδέν της παλίρροιας και το 1989 όταν έφτασε το -92.
      Τι είναι η άμπωτη και πώς προκαλείται
      Η παλίρροια σύμφωνα με το meteo-thessalia.gr, είναι το φαινόμενο κατά τη διάρκεια του οποίου έχουμε άνοδο ή πτώση της στάθμης της θάλασσας. Στην παλίρροια έχουμε:
      Την πλημμυρίδα Την άμπωτη Η πλημμυρίδα είναι αποτέλεσμα της παλίρροιας όπου έχουμε άνοδο της στάθμης του νερού της θάλασσας. Κατά τη διάρκεια εξέλιξης του φαινομένου η στάθμη του νερού ανεβαίνει αρκετά και καλύπτει μεγαλύτερο μέρος της στεριάς.
      Η άμπωτη είναι επίσης ένα ακόμη αποτέλεσμα της παλίρροιας όπου έχουμε πτώση της στάθμης του νερού της θάλασσας. Κατά τη διάρκεια εξέλιξης του φαινομένου η στάθμη του νερού πέφτει σημαντικά και έτσι η θάλασσα καλύπτει μικρότερο μέρος της στεριάς.
      Ο λόγος που έχουμε παλίρροια είναι η συνεχόμενη μεταβολή των θέσεων του ήλιου και της σελήνης βάση ενός σημείου αναφοράς στη Γη. Με απλά λόγια η παλίρροια δημιουργείται επειδή αλλάζουν συνεχώς θέσεις η σελήνη και ο ήλιος σε σχέση με ένα σημείο στη Γη.
      Ο Ήλιος και η Σελήνη μαγνητίζουν τη θάλασσα περισσότερο λόγω της βαρύτητάς τους, όταν βρίσκονται κοντά της. Πιο συγκεκριμένα το μαγνητικό πεδίο π.χ. της Σελήνης «τραβάει» τη θάλασσα ανεπαίσθητα προς τη σελήνη και έτσι έχουμε την πλημμυρίδα.
      Όταν όμως η Σελήνη βρίσκεται μακριά από το σημείο μας τότε δεν μαγνητίζει τόσο τη θάλασσα και έτσι έχουμε την άμπωτη.
      Περισσότερα...

        0

    16. webTV

      Η ιστορία του ξενοδοχείου Mont Parnes στην Πάρνηθα

      Engineer

      Το 1951 και ενώ η χώρα μόλις είχε βγει από έναν αιματηρό εμφύλιο και προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της, ιδρύεται ο ΕΟΤ. Στόχος είναι να δημιουργηθούν στην Αθήνα ξενοδοχεία προκειμένου να καλυφθούν οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες της χώρας στις τουριστικές ροές.
      Επτά χρόνια μετά, το 1958, αποφασίστηκε η κατασκευή ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στην Πάρνηθα, το οποίο θα διαθέτει και άλλες εγκαταστάσεις όπως μπανγκαλόου, εστιατόρια, μικρό υπαίθριο θέατρο.

      Όλα αυτά θα ήταν απλωμένα σε μια μεγάλη έκταση 800 στρεμμάτων. Το πρόγραμμα είχε μάλιστα και την υποστήριξη του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος πρότεινε και την ονομασία του ξενοδοχείου. Θα ονομαζόταν Μοντ Παρνές.
      Το φιλόδοξο σχέδιο άρχισε να εκπονείται σε υψόμετρο 1.078 μέτρων, στη θέση Μαυροβούνι της Πάρνηθας. Το ξενοδοχείο σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Παύλος Μυλωνάς.
      Ο αρχικός προϋπολογισμός του έργου ήταν τα 35 εκατομμύρια δραχμές, τελικά εκείνο όταν ολοκληρώθηκε το τελικό του κόστος ανήλθε στα 150 εκατομμύρια δραχμές.
      Ο τύπος της εποχής άρχισε να μιλάει για ένα ακόμη σκάνδαλο. Τελικά στις 17 Ιουνίου του 1961 παρουσία του ίδιου του Κωνσταντίνου Καραμανλή έγιναν τα εγκαίνια. Στα εγκαίνια την κορδέλα έκοψε ο υπουργός Προεδρίας Κωνσταντίνος Τσάτσος
      Αυτό που είναι χαρακτηριστικό είναι πως οι Αθηναίοι από την πρώτη στιγμή του γύρισαν την πλάτη και όχι μόνο οι Αθηναίοι αλλά και οι ξένοι τουρίστες οι οποίοι δεν το προτιμούσαν για την διαμονή τους. Μάλιστα πριν το μεγάλο στραπάτσο, η τότε κυβέρνηση εκτιμούσε ότι θα μπορεί να φιλοξενήσει 3.000 άτομα το καλοκαίρι και 1.500 το χειμώνα. Το ξενοδοχείο δεν γνώρισε την αναμενόμενη προσέλευση κόσμου.
      Το 1969 το Μοντ Παρνές παραχωρείται στον κύπριο επιχειρηματία Φρίξο Δημητρίου ο οποίος ξεκίνησε την μεταμόρφωση του από ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο σε καζίνο για τους Αθηναίους.
      Στις 5 Φεβρουαρίου του 1971 όλα ήταν έτοιμα για τη λειτουργία τους και μάλιστα την πρώτη βραδιά στα εγκαίνια του, πήγαν να παίξουν στη ρουλέτα 2.000 Αθηναίοι. Από τότε έμεινε και η έκφραση «Πάμε βουνό» που έλεγαν οι τζογαδόροι για να πάνε στο καζίνο.
      Για να μπει κάποιος μέσα έπρεπε να έχει μαζί του τη φορολογική του δήλωση ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι απαγορευόταν να εισέλθουν. Έναν χρόνο μετά δημιουργήθηκε και το τελεφερίκ για καλύτερη πρόσβαση στο χώρο.
      Το καζίνο μεταφέρεται από την Πάρνηθα στο Μαρούσι με αντάλλαγμα 30 εκατ. ευρώ
      Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος προβλέπει ότι η μεταφορά θα υλοποιηθεί από την εταιρεία «Ελληνικό Καζίνο Πάρνηθας Α.Ε.» (ΕΚΠΑ Α.Ε.)
      Στην Πάρνηθα, η μεταφορά του Καζίνο αφενός θα μετριάσει σημαντικά την επιβάρυνση στο οικοσύστημα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, αφετέρου θα ξεκινήσει μια νέα εποχή για το ιστορικό συγκρότημα του Mont Parnes:
      - Με δαπάνες της Εταιρείας, μια επένδυση προϋπολογισμού 23 εκ. Ευρώ, θα αποκατασταθεί το φυσικό τοπίο και θα ανακατασκευαστεί ο «Πύργος Μυλωνά».
      - Τα ακίνητα και το Τελεφερίκ θα αποδοθούν στο Δημόσιο για να αξιοποιηθούν προς όφελος των κατοίκων και των επισκεπτών της Αττικής.
      Επιπρόσθετα, Η ΕΚΠΑ θα συνεχίσει να συμβάλλει στην προστασία του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας και στο κόστος συντήρησης του τελεφερίκ σε βάθος 5ετίας από την έναρξη λειτουργίας του νέου συγκροτήματος στο Μαρούσι.
      Η μετεγκατάσταση του καζίνου Μον Παρνές από την Πάρνηθα στο Μαρούσι άρχισε σταδιακά να υλοποιείται και το αντάλλαγμα της μεταφοράς καθορίστηκε στα 30 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που κατατέθηκε για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
       
      Περισσότερα...

        0

    17. webTV

      Ξυλουργοί ξαναχτίζουν την Παναγία των Παρισίων με μεσαιωνικές τεχνικές

      Engineer

      Βρισκόμαστε το κάστρο Γκεντελόν το 1253 μΧ και ο ανήλικος ευγενής, Γκίλμπερτ Κουρτενέι, έχει φύγει για να πολεμήσει στις Σταυροφορίες, αφήνοντας τη σύζυγό του υπεύθυνη για τους εργάτες που χτίζουν το νέο σπίτι της οικογένειας: έναν ταπεινό πύργο που αρμόζει στην κοινωνική του θέση ως απλός ιππότης στην υπηρεσία του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΧ.
      Πίσω στον χρόνο, σήμερα, σε ένα δασικό ξέφωτο στη βόρεια Βουργουνδία, η ιστορία ξαναδημιουργείται υπό τον ήχο της σμίλης πάνω στην πέτρα και του τσεκουριού πάνω στο ξύλο, καθώς οι τεχνίτες του 21ου αιώνα μαθαίνουν και τελειοποιούν τις ξεχασμένες μεσαιωνικές δεξιότητες.
      Το έργο Guédelon σχεδιάστηκε ως μια άσκηση «πειραματικής αρχαιολογίας» πριν από 25 χρόνια. Το χτίσιμο γίνεται προς τα πάνω (δεν σκάβουν θεμέλια) χρησιμοποιώντας μόνο τα εργαλεία και τις μεθόδους που υπήρχαν στον Μεσαίωνα και, όπου είναι δυνατόν, υλικά που προέρχονται από την περιοχή. Τώρα, σε μια απρόβλεπτη τροπή της μοίρας, το Guédelon παίζει ζωτικό ρόλο στην αποκατάσταση της δομής και της ψυχής του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων.
      Ο επιβλητικός καθεδρικός ναός του Παρισιού του 13ου αιώνα, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, καταστράφηκε από πυρκαγιά τον Απρίλιο του 2019, ενώ διαλύθηκε η πολύπλοκη δομή της οροφής του, γνωστή ως La Forêt λόγω του μεγάλου αριθμού δέντρων που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του. Η ευρέως διαδεδομένη άποψη ήταν ότι θα ήταν αδύνατο να ξαναχτιστεί όπως ήταν.
      Photo: Wikipedia Commons «Ο σκελετός της οροφής ήταν εξαιρετικά εξελιγμένος, χρησιμοποιώντας τεχνικές που ήταν προηγμένες για τον 12ο και 13ο αιώνα», λέει στον Observer ο Frédéric Épaud, ειδικός στην ξυλουργική τέχνη του μεσαίωνα.
      «Μετά την πυρκαγιά, πολλοί άνθρωποι έλεγαν ότι θα χρειάζονταν χιλιάδες δέντρα και ότι δεν είχαμε αρκετά από τα κατάλληλα, και ότι το ξύλο θα έπρεπε να αποξηρανθεί για χρόνια, ενώ κανείς δεν ήξερε καν πώς να φτιάξει δοκάρια όπως τα έκαναν στον Μεσαίωνα. Είπαν ότι ήταν αδύνατο. Αλλά ξέραμε ότι μπορούσε να γίνει, επειδή το πείραμα Guédelon το κάνει εδώ και χρόνια».
      Ορισμένες από τις εταιρείες που υπέβαλλαν προσφορά για το έργο της Παναγίας των Παρισίων έχουν ήδη προσλάβει ξυλουργούς που εκπαιδεύτηκαν στο Guédelon, και αναμένεται να πάρουν κι άλλους από το ξέφωτο της Βουργουνδίας, 200 χιλιόμετρα κάτω από τον αυτοκινητόδρομο du Soleil στο Παρίσι.
      Μπορεί να είναι πιο γρήγορο και φθηνότερο να φτιαχτούν ξύλινα δοκάρια στο πριονιστήριο – μιας και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υποσχέθηκε να επαναλειτουργήσει ο κατεστραμμένος καθεδρικός ναός το 2024 – αλλά ούτε ένας στο Guédelon δεν πιστεύει ότι πρέπει να γίνει με αυτόν τον τρόπο.
      Ο Stéphane Boudy εργάζεται πάνω στις μεσαιωνικές τεχνικές του ξύλου από το 1999. Ο Boudy, 51 ετών, εκπαιδεύτηκε ως αρτοποιός και στη συνέχεια ως ηλεκτρολόγος, μέχρι να ανακαλύψει την κλίση του στο Guédelon. Εξηγεί πώς η χειροποίητη σφυρηλάτηση κάθε δοκού -ένα ενιαίο κομμάτι από ένα μόνο δέντρο- σέβεται την «καρδιά» του πράσινου ξύλου που του δίνει τη δύναμη και την αντοχή του.
      «Έχουμε 25 χρόνια εμπειρίας στην κοπή, τον τετραγωνισμό και το τεμάχισμα ξύλου με το χέρι», λέει. «Αυτό κάνουμε κάθε μέρα εδώ και 25 χρόνια. Αν δεν υπήρχε αυτό το μέρος, ίσως οι ειδικοί να έλεγαν: “όχι, δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθεί η οροφή της Παναγίας των Παρισίων”. Εμείς δείξαμε ότι γίνεται»
      «Δεν πρόκειται απλώς για νοσταλγία. Αν η οροφή της Παναγίας των Παρισίων άντεξε 800 χρόνια, είναι εξαιτίας αυτού. Δεν υπάρχει καρδιά στο ξύλο του πριονιστηρίου», λέει.
      Η Maryline Martin είναι συνιδρύτρια του προγράμματος Guédelon που προσελκύει περίπου 300.000 επισκέπτες (με εισιτήριο) κάθε χρόνο και παρουσιάστηκε το 2014 σε σειρά ντοκιμαντέρ του BBC, Secrets of the Castle. Λέει ότι ο σιδηρουργός του κάστρου έχει αναλάβει να κατασκευάσει τα τσεκούρια που θα κόψουν το ξύλο για την Παναγία των Παρισίων, και οι ξυλουργοί του αναμένεται να εκπαιδεύσουν άλλους για να εργαστούν στον καθεδρικό ναό.
      «Είναι σημαντικό για εμάς το γεγονός ότι η Παναγία των Παρισίων θα αποκατασταθεί από πολλούς που έμαθαν το επάγγελμά τους στο Guédelon. Είμαστε μια ιδιωτική επιχείρηση χαμένη στο δάσος μας που δεν λαμβάνει δημόσια χρήματα. Συνεργαζόμαστε με πολλούς κρατικούς ερευνητικούς φορείς, αλλά κάποιοι μας διέγραψαν ως θεματικό πάρκο», λέει.
      «Τώρα, μετά από 25 χρόνια, είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να καταλάβουμε και να κάνουμε αυτό που πρέπει να γίνει αποκαλύπτοντας ότι δεν έχουμε πουλήσει την ψυχή μας στο διάβολο. Οι άνθρωποί μας θα εργάζονται στην Παναγία των Παρισίων με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αλλά γιατί να πάμε στο Παρίσι; Θα συνεχίσουμε εδώ το έργο του 13ου αιώνα».
      Ο Florian Renucci, ο υπεύθυνος του εργοταξίου Guédelon και φιλόσοφος που έγινε αρχιμάστορας, έχει ήδη κληθεί να επιβλέψει την εκπαίδευση των τεχνιτών που αναμένεται να εργαστούν στην Παναγία των Παρισίων.
      «Το μόνο που ακούσαμε ξανά και ξανά μετά την πυρκαγιά της Παναγίας των Παρισίων ήταν ότι δεν ήταν δυνατόν να ανακατασκευαστεί η οροφή όπως πριν. Δεν υπήρχε ξύλο, δεν υπήρχε savoir faire – ήταν ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν οι εκμοντερνιστές. Εμείς δείξαμε ότι μπορεί να γίνει και ότι ξέρουμε πώς να το κάνουμε», λέει.
       
      Ο Épaud είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής στο Guédelon και της επιτροπής που επιβλέπει την ανοικοδόμηση της Παναγίας των Παρισίων, καθώς και μέλος του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS), του εθνικού ερευνητικού φορέα της Γαλλίας. Λέει ότι η επιστροφή για την οικοδόμηση του μέλλοντος δεν είναι απλώς νοσταλγία.
      «Έχω μελετήσει την τεχνική του 13ου αιώνα για πολλά χρόνια και, αν σεβαστούμε την εσωτερική μορφή του δέντρου, τα δοκάρια θα αντέξουν για 800 χρόνια. Το Guédelon είναι το μοναδικό μέρος στη Γαλλία, και πιστεύω και στην Ευρώπη, όπου δουλεύουν αυτού του είδους τη δομή της στέγης από ξύλο. Όλοι όσοι δεν πίστευαν ότι αυτό είναι δυνατό, δεν γνώριζαν για το Guédelon».
      Ο ίδιος προσθέτει: «Αλλά δεν πρέπει να βιαζόμαστε. Η επιμονή του Μακρόν να ανοίξει ο καθεδρικός ναός μέχρι το 2024 είναι ηλίθια. Μιλάμε για έναν καθεδρικό ναό, δεν βιαζόμαστε και έχουμε τα χρήματα για να το κάνουμε με τον σωστό τρόπο. Αν βιαστούμε, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει άσχημα και να χαθεί κάτι. Δυστυχώς, φοβάμαι ότι ο Μακρόν δεν το καταλαβαίνει αυτό».
      in.gr με στοιχεία από theguardian.com
      Περισσότερα...

        0

    18. webTV

      Επιστήμονες του MIT πιστεύουν ότι ανακάλυψαν πώς να αντιστρέψουν πλήρως την κλιματική αλλαγή

      GTnews

      Οι επιστήμονες στο MIT πιστεύουν ότι ίσως βρήκαν επιτέλους έναν τρόπο να αντιστρέψουν την κλιματική αλλαγή. Ή, τουλάχιστον, για να βοηθήσουν ώστε να περιοριστεί κάπως το πρόβλημα, επισημαίνει ο ιστότοπος bgr.com που εστιάζει σε επιστημονικά επιτεύγματα και ειδήσεις. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η ιδέα περιστρέφεται σε μεγάλο βαθμό γύρω από τη δημιουργία και την ανάπτυξη φυσαλίδων πυριτίου που μοιάζουν με λεπτό φιλμ.
      Οι «διαστημικές φυσαλίδες» όπως τις αποκαλούν (οι επιστήμονες), θα ενώνονταν μεταξύ τους σαν μία σχεδία. Μόλις αναπτυχθεί αυτή στο διάστημα θα έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με τη Βραζιλία. Οι φυσαλίδες θα λειτουργούσαν στη συνέχεια σαν ένα επιπλέον ρυθμιστικό φίλτρο, έναντι της επιβλαβούς ηλιακής ακτινοβολίας που προέρχεται από τον Ήλιο.
      Ο στόχος με αυτές τις νέες «διαστημικές φυσαλίδες» θα ήταν η χαλάρωση ή ακόμα και η αντιστροφή της κλιματικής αλλαγής. Η Γη έχει δει αυξανόμενες θερμοκρασίες τους τελευταίους αρκετούς αιώνες. Στην πραγματικότητα, η NASA περιγράφει λεπτομερώς πώς έχει αλλάξει η παγκόσμια θερμοκρασία με τα χρόνια. Τώρα, βλέπουμε τεράστια «στόματα στην κόλαση» να ανοίγουν.
      Η «πηγή» της ιδέας
      Υπάρχει, επίσης, το γεγονός ότι οι επιστήμονες μόλις ανακάλυψαν μια ακόμη τρύπα στο στρώμα του όζοντος της Γης. Ως εκ τούτου, η εύρεση τρόπων για τη χαλάρωση ή την αναστροφή της κλιματικής αλλαγής εξακολουθεί να αποτελεί υψηλή προτεραιότητα για πολλούς. Αυτό το νέο σχέδιο βασίζεται σε μια ιδέα που προτάθηκε για πρώτη φορά από τον αστρονόμο Roger Angel, o οποίος αρχικά πρότεινε τη χρήση ενός «σύννεφου» από μικρά διαστημόπλοια για την προστασία της Γης από την ακτινοβολία του Ήλιου.
      Οι ερευνητές στο MIT έχουν υιοθετήσει την ίδια βασική ιδέα και τη βελτίωσαν, ωστόσο αντικαθιστώντας τα διαστημόπλοια με φουσκωτές φυσαλίδες πυριτίου. Το να μπορέσουμε να αντιστρέψουμε την κλιματική αλλαγή θα ήταν ένα τεράστιο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
      Ωστόσο, η θωράκιση της Γης από την ακτινοβολία του Ήλιου θα ήταν μόνο ένα μέρος της λύσης. Θα πρέπει ακόμα να περιορίσουμε και άλλα πράγματα.

      Πώς θα θωρακίσουν τη Γη οι φυσαλίδες;
      Αλλά πώς ακριβώς προστατεύει μια «σχεδία» διαστημικών φυσαλίδων τη Γη από την ακτινοβολία του Ήλιου;
      H βασική ιδέα απαιτεί την αποστολή των φυσαλίδων σε συγκεκριμένο σημείο έξω από την ατμόσφαιρα: στο λεγόμενο «Σημείο Λαγκράνζ». Αυτή είναι η τοποθεσία ακριβώς μεταξύ της Γης και του Ήλιου όπου η βαρύτητα «μηδενίζει» καθώς η έλξη του Ήλιου αντισταθμίζει την βαρύτητα της Γης. Ως εκ τούτου, οι διαστημικές φυσαλίδες θα μπορούσαν θεωρητικά να «επιπλέουν» χωρίς μεγάλη έλξη από κανένα σώμα.
      Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι πιθανότατα θα χρειαστεί ακόμα να στείλουμε κάποιο είδος διαστημικού σκάφους εκεί έξω για να βοηθήσουμε να μείνουν τα πράγματα σε καλό δρόμο. Ωστόσο, θα μπορούσε να μας δώσει μια καλή ευκαιρία να αντιστρέψουμε την κλιματική αλλαγή ή τουλάχιστον να επιβραδύνουμε τις αλλαγές.
      Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το MIT δεν το βλέπει ως εναλλακτική λύση στις τρέχουσες προσπάθειες και στα μέτρα που λαμβάνονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Αντίθετα, είναι μια εφεδρική λύση που προορίζεται να βοηθήσει εάν τα πράγματα ξεφύγουν από τον έλεγχο.
       
      Περισσότερα...

        4

    19. webTV

      Candela hydrofoil: Ιπτάμενα δελφίνια με ηλεκτροκίνηση στη Σουηδία

      GTnews

      Στη Στοκχόλμη, μια νέα γενιά ηλεκτρικών σκαφών κάνει θραύση. Οι κάτοικοι της σουηδικής πρωτεύουσας, ενός αρχιπελάγους 14 νησιών που συνδέονται μεταξύ του με 57 γέφυρες, έχουν μακρά ιστορία στη χρήση σκαφών για να μετακινηθούν. Με έναν εκτιμώμενο στόλο 756.000 σκαφών αναψυχής, ο συγκεκριμένος κλάδος της Σουηδίας είναι ένας από τους μεγαλύτερους στον κόσμο, αναφέρει δημοσίευμα του CNN.
      Όπως υπάρχει και το ανάλογο περιβαλλοντικό κόστος. Τα απόνερα που δημιουργούν τα ταχύπλοα προκαλούν ζημιές στον βυθό, ο θόρυβος του κινητήρα αποφέρει προβλήματα στη θαλάσσια ζωή, ενώ προβληματίζουν και οι εκπομπών CO2. Μια σουηδική startup, όμως, φέρεται να έχει τη λύση. Όπως υποστηρίζει, ηλεκτρικά σκάφη μπορούν να μειώσουν τις εκπομπές ρύπων, αλλά και τον χρόνο ταξιδιού και μεταφορών. Η Candela έχει σχεδιάσει πλήρως ηλεκτρικά υδροπτέρυγα μηδενικού άνθρακα. Όπως τονίζει, πουλήθηκαν πάνω από 100 από το μοντέλο της C-8, ένα σκάφος αναψυχής 8,5 μέτρων, μέσα σε έξι μήνες από την κυκλοφορία του. Τα επιβατηγά οχηματαγωγά πλοία – που παρουσιάστηκαν στις 22 Ιουνίου – αναμένεται να βγουν στο νερό το επόμενο έτος.
      Ο Gustav Hasselskog, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Candela, λέει ότι εμπνεύστηκε από την εταιρεία ηλεκτρικών αυτοκινήτων Tesla. «Αυτό που έκανε η Tesla ήταν να προσθέσει πολύ στιλ στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Θέλουμε να φτιάξουμε ένα πολύ ελκυστικό προϊόν, διότι αυτό θα οδηγήσει προς τη βιωσιμότητα με πολύ πιο γρήγορο τρόπο».

      Αψηφώντας τη  βαρύτητα
      Ο Hasselskog είναι λάτρης των σκαφών εδώ και πολλά χρόνια. Πριν ξεκινήσει την Candela το 2014, είχε ένα συμβατικό μηχανοκίνητο σκάφος, το οποίο -όπως λέει- κατανάλωνε περίπου «15 φορές περισσότερα καύσιμα από ένα αυτοκίνητο». Κάποια στιγμή στράφηκε προς τα υδροπτέρυγα, τα οποία έχουν στο κάτω μέρος τους εξαρτήματα που μοιάζουν με πτερύγια. Όταν το σκάφος αναπτύσσει ταχύτητα μοιάζει σαν να σηκώνεται από το νερό και να «πετάει». Όπως λέει ο Hasselskog μειώνουν την τριβή και τους επιτρέπει να κινούνται πιο γρήγορα, αυξάνοντας την απόδοση της μπαταρίας. Φτιαγμένο με ανθρακονήματα, η βάση του σκάφους είναι εξαιρετικά ελαφριά, απαραίτητο στοιχείο για να το κάνει να «πετάει».
      Νέα projects
      Και άλλες εταιρείες εργάζονται επίσης σε σκάφη αναψυχής με μπαταρίες υψηλής τεχνολογίας. Η Arc Boats, η οποία δημιουργήθηκε από πρώην μηχανικούς πυραύλων της SpaceX του Elon Musk, θα κυκλοφορήσει ένα αλουμινένιο σκάφος 24 ποδιών αυτό το καλοκαίρι, ενώ μια άλλη νεοφυής επιχείρηση με έδρα τη Στοκχόλμη, η X Shore, έχει συγκεντρώσει πάνω από 71 εκατομμύρια ευρώ για την παραγωγή του ηλεκτρικού σκάφους της, το οποίο έχει εμβέλεια έως και 100 ναυτικά μίλια.
      Η επόμενη μεγάλη πρόκληση της Candela είναι η αύξηση της παραγωγής για να ανταποκριθεί στη ζήτηση: η εταιρεία μετακομίζει σε νέες εγκαταστάσεις τετραπλάσιες από τις υπάρχουσες και αυξάνει την ομάδα της από 30 σε 100 άτομα. Η βιομηχανία σκαφών έχει συνήθως μικρή κλίμακα παραγωγής και μεγάλο μέρος της εργασίας γίνεται με το χέρι – αλλά ο Hasselskog διερευνά τρόπους για την προσθήκη αυτοματοποίησης, σε μια προσπάθεια να μειώσει την τιμή των μελλοντικών μοντέλων. «Θέλουμε πραγματικά να μειώσουμε το κόστος, ώστε να μπορούμε να ανταγωνιστούμε τα σκάφη με κινητήρα εσωτερικής καύσης», ανέφερε.

      ---
       
      Περισσότερα...

        0

    20. webTV

      Ακρόπολη: Το όμορφο μνημείο δοκιμάζει τις αντοχές του απέναντι στην κλιματική αλλαγή

      GTnews

      Το σημαντικότερο μνημείο πολιτισμού στον κόσμο η Ακρόπολη των Αθηνών και ο Παρθενώνας που πρόσφατα βραβεύτηκε από το Business Insider ως το ομορφότερο αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα στον κόσμο κατόπιν έρευνας που αποφάσισε να διεξαγάγει μεταξύ διάσημων αρχιτεκτόνων από όλο τον κόσμο δοκιμάζεται σκληρά από την κλιματική αλλαγή.
      Η Ακρόπολη των Αθηνών ίσως να διανύει τις 365 πιο δύσκολες μέρες της ένδοξης και μακρόχρονης ιστορίας της καθώς χτυπιέται ανελέητα από ακραίους καύσωνες και σφοδρές χιονοθύελλες.
      Από τα περσινά 45αρια και πλέον που είχαμε καταγράψει με χρήση ειδικού drone βρέθηκε αντιμέτωπη με την ακραία χιονοθύελλα που προκάλεσε η κακοκαιρία «Ελπίς» τον χειμώνα που μας πέρασε και από σήμερα είναι και πάλι αντιμέτωπη με μια μακρά περίοδο υψηλών θερμοκρασιών όπως προειδοποιούν οι μετεωρολόγοι.
      Το ευτύχημα είναι πως τόσο οι αρχαιολόγοι που χρόνια τώρα δίνουν πραγματικό αγώνα για την συντήρηση και αποκατάσταση αυτό του εμβληματικού μνημείου για ολόκληρο τον πλανήτη αλλά και οι ειδικοί επιστήμονες που εργάζονται στο πλευρό τους τόσο με την αμέριστη αγάπη τους αλλά και την συνδρομή της τεχνολογίας εμφανίζονται καθησυχαστικοί για την πορεία του μνημείου στο πέρασμα των χρόνων.
       
      Περισσότερα...

        3

    21. webTV

      Έξι νέα μουσεία που θα ανοίξουν το 2022

      Engineer

      Την ώρα που πολλά μουσεία παγκοσμίως αναγκάζονται να εκποιήσουν έργα των συλλογών τους για να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους ανάγκες κι άλλα προχωρούν σε δραστικές περικοπές προσωπικού ως συνέπεια της δραματικής πτώσης των εισιτηρίων – αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι 230 εκατ. επισκέπτες υποδέχτηκαν τα μουσεία παγκοσμίως το 2019 και μόλις 54 εκατ. το 2020 – και των μειωμένων κρατικών επιχορηγήσεων, τα έξι μουσεία σε Ευρώπη, Αμερική και Αφρική που αναμένεται να ανοίξουν τις πύλες τους μέσα στο 2022 προσεγγίζονται ως προάγγελοι μιας νέας, καλύτερης εποχής, που όλοι ελπίζουν πως θα έρθει με την καινούργια χρονιά.
      ΟΣΛΟ, ΝΟΡΒΗΓΙΑ
      Εθνικό Μουσείο Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Ντιζάιν
      Για τις 11 Ιουνίου 2022 έχουν οριστεί τα εγκαίνια του νέου Εθνικού Μουσείου Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Ντιζάιν της Νορβηγίας. Το μουσείο του Οσλο ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από τη συγχώνευση τεσσάρων μουσείων – μεταξύ αυτών της Εθνικής Πινακοθήκης και του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης – και τη δημιουργία μιας μεγάλης συλλογής αντικειμένων που περιλαμβάνει ρωμαϊκά γλυπτά, εντυπωσιακές ταπισερί του τέλους του 12ου αιώνα, πορσελάνες από την αυτοκρατορική Κίνα και ίσως το πιο διάσημο έργο τέχνης της Νορβηγίας, την «Κραυγή» του Εντβαρτ Μουνκ.
      Το νέο κτίριο, συνολικής επιφάνειας 54.600 τ.μ. – το μεγαλύτερο του είδους του στις σκανδιναβικές χώρες -, που φέρει την υπογραφή των αρχιτεκτόνων Kleihues + Schuwerk, βρίσκεται στο παραλιακό μέτωπο της πόλης. Βασικό δομικό υλικό του είναι το μάρμαρο, κόστισε περί τα 645 εκατ. ευρώ, διαθέτει υπερδιπλάσιους εκθεσιακούς χώρους – συγκεκριμένα 90 αίθουσες στις οποίες θα φιλοξενηθούν 5.000 εκθέματα -, ενώ ήδη έχει ανακοινωθεί και η πρώτη περιοδική έκθεσή του, στη 2.400 τ.μ. Αίθουσα του Φωτός, που θα εστιάζει στη σύγχρονη εικαστική σκηνή της Νορβηγίας.
      ΤΟΥΛΣΑ, ΗΠΑ
      Κέντρο Μπομπ Ντίλαν
      Ραντεβού στις 10 Μαΐου δίνει με τους θαυμαστές του Μπομπ Ντίλαν το κέντρο που φέρει το όνομά του και θα ξεκινήσει τη λειτουργία του στην Τούλσα της Οκλαχόμα, με στόχο να αξιοποιήσει τη συλλογή που διαθέτει με περισσότερα από 100.000 αντικείμενα. Οι επισκέπτες θα μπορούν να ακούσουν ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις από τον δέκα φορές βραβευμένο με Γκράμι τραγουδιστή και τραγουδοποιό.
      Σημειωματάρια, επιστολές και άλλα χειρόγραφα θα αναδείξουν τις λογοτεχνικές ευαισθησίες που οδήγησαν τη Σουηδική Ακαδημία να του απονείμει το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας το 2016. Χώρος θα υπάρχει βεβαίως και για την παρουσίαση της ενασχόλησης του Ντίλαν με τα εικαστικά, είτε μέσω του εξωφύλλου του άλμπουμ του «Self Portrait» (1970) είτε μέσω των εξπρεσιονιστικών του έργων. Σε ειδική αίθουσα θα προβάλλονται ντοκιμαντέρ και κινηματογραφημένες συναυλίες, ενώ θα στηθεί κι ένα ακριβές αντίγραφο του στούντιο ηχογράφησής του ώστε οι επισκέπτες να αισθάνονται σαν να ήταν παρόντες σε μία από τις ιστορικές ηχογραφήσεις τού αγαπημένου τους δημιουργού.
      ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, ΗΠΑ
      Μουσείο του Μπρόντγουεϊ
      Το ιδανικό μουσείο για τους θεατρόφιλους, και πιο συγκεκριμένα για τους λάτρεις του μιούζικαλ, ανοίγει το καλοκαίρι στη Νέα Υόρκη, στην Τάιμς Σκουέαρ. Πρόκειται για το Μουσείο του Μπρόντγουεϊ, το οποίο θα αφηγηθεί την ιστορία της ιστορικής περιοχής από το 1735, όταν άνοιξε το πρώτο θέατρο, μέχρι σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, πριν χτυπήσει η πανδημία, το Μπρόντγουεϊ είχε ζήσει την καλύτερη σεζόν του στην Ιστορία, με εισπράξεις 1,8 δισ. δολαρίων το 2019.
      Μέσω διαδραστικών εγκαταστάσεων οι επισκέπτες θα παίρνουν πληροφορίες για τους πρωτοπόρους της θεατρικής βιομηχανίας, θα επισκέπτονται τα παρασκήνια ιστορικών μιούζικαλ και θα ανακαλύπτουν πώς οργανώνεται μια παράσταση στο Μπρόντγουεϊ.
      ΓΛΑΣΚΩΒΗ, ΣΚΩΤΙΑ
      Συλλογή Μπάρελ
      Μία από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων τέχνης του κόσμου, για τη σύνθεση της οποίας χρειάστηκαν τρία τέταρτα του αιώνα, εκείνη του σερ Ουίλιαμ Μπάρελ, αποκτά τη στέγη που της αξίζει στη Γλασκώβη. Το μουσείο που βρίσκεται στο πάρκο Πόλοκ είχε κλείσει από το 2016 και η ανακατασκευή του, ώστε να φιλοξενεί με ασφάλεια τη συλλογή Μπάρελ – κόστισε 68 εκατ. στερλίνες -, έχει ολοκληρωθεί, οπότε και τα εγκαίνια προγραμματίζονται για τον Μάρτιο της νέας χρονιάς.
      Η συλλογή που φημίζεται για την ποιότητα των έργων κινεζικής τέχνης, τα εξαίσια βιτρό, τις ταπισερί και τα έργα τέχνης θα παρουσιάζεται σε τρεις ορόφους, ενώ οι εκθεσιακοί χώροι που θα έχουν αυξηθεί κατά 35% θα επιτρέπουν την παρουσίαση αντικειμένων που ως  τώρα βρίσκονταν στις αποθήκες.
      ΠΑΡΙΣΙ, ΓΑΛΛΙΑ
      Οικία Γκενσμπούρ
      Κλειστό για το κοινό από τον θάνατό του το 1991, το εσωτερικό του σπιτιού του διάσημου (και αμφιλεγόμενου) γάλλου τραγουδιστή Σερζ Γκενσμπούρ θα ανοίξει στις αρχές του 2022, στο Παρίσι, ως μουσείο αφιερωμένο στη ζωή και στο έργο του.
      Το σπίτι έχει διατηρηθεί σαν χρονοκάψουλα καθώς δεν έχει αγγιχθεί τίποτα επί τρεις δεκαετίες, έτσι ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να δουν και να μυρίσουν ακόμη και  τα τελευταία αποτσίγαρά του που βρίσκονται σε ένα τασάκι. Το κύριο αξιοθέατο θα είναι το περίφημο εκκεντρικό σαλόνι του μουσικού με το πιάνο, το αρ ντεκό μπαρ και την τεράστια συλλογή από γλυπτά.
      ΓΚΙΖΑ, ΑΙΓΥΠΤΟΣ
      Μεγάλο Αιγυπτιακό Μουσείο
      Τα εγκαίνια του Μεγάλου Αιγυπτιακού Μουσείου, που διατείνεται ότι θα είναι το μεγαλύτερο αρχαιολογικό μουσείο στον κόσμο, αφιερωμένο σε έναν πολιτισμό, μετατίθενται ξανά, αυτή τη φορά για μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου του 2022. Το κτίριο καλύπτει 490.000 τ.μ., όσο ένας μεγάλος τερματικός σταθμός αεροδρομίου. Το μεγαλύτερο σε μέγεθος έκθεμα θα είναι ένα άγαλμα του Ραμσή του Μεγάλου από κόκκινο γρανίτη, ύψους 11 μ. και βάρους 83 τόνων, το οποίο και ήταν το πρώτο που τοποθετήθηκε στην τελική του θέση, στις αρχές του 2018, ώστε να κατασκευαστεί το αίθριο γύρω του.
      Συνολικά στο μουσείο θα φιλοξενηθούν περίπου 100.000 εκθέματα, μεταξύ αυτών η συλλογή ευρημάτων ηλικίας 3.300 ετών που συνόδευαν στο επέκεινα τον διάσημο φαραώ Τουταγχαμών και η οποία αποτελείται από 5.000 κομμάτια, οι 2.000 εκ των οποίων θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά. Το κόστος του μουσείου εκτιμάται σε 1 δισ. δολάρια.
      Περισσότερα...

        1

×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.