Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • Buildinghow
    HoloBIM Structural

  • webTV

    Michanikos.gr webTV

    651 ειδήσεις in this category

    1. webTV

      Engineer

      Το μινωικό ανάκτορο είναι ο κύριος επισκέψιμος χώρος της Κνωσού, σημαντικής πόλης κατά την αρχαιότητα, με συνεχή ζωή από τα νεολιθικά χρόνια έως τον 5ο αι.
      Είναι χτισμένο στο λόφο της Κεφάλας, με εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα αλλά και στο εσωτερικό της Κρήτης. Κατά την παράδοση, υπήρξε η έδρα του σοφού βασιλιά Μίνωα. Συναρπαστικοί μύθοι, του Λαβύρινθου με το Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο, συνδέονται με το ανάκτορο της Κνωσού.
      Το Παλάτι είχε ακόμα τα πατητήρια του, τα λιοτριβειά, τα υφαντουργεία, τα βαφεία, τα χρυσοχοεία, τα χαλκουργειά. Κάθε εργοστάσιο είχε και τη δική του σφραγίδα. Το Παλάτι είχε και το σχολειό του, μια κάμαρα βορειοανατολικά του Παλατιού, με πέτρινους πάγκους τριγύρω.
      Το ανάκτορο αναπτύσσεται γύρω από τη μεγάλη Κεντρική Αυλή, χώρο δημόσιων συγκεντρώσεων. Δεύτερη αυλή, η Δυτική, αποτελούσε την επίσημη πρόσβαση στο ανάκτορο αλλά και χώρο τελετών.
      Στη δυτική πτέρυγα εντάσσονται οι επίσημοι χώροι διοικητικών και θρησκευτικών δραστηριοτήτων: το Τριμερές Ιερό, τα Ιερά Θησαυροφυλάκια και οι Υπόστυλες Κρύπτες. Ξεχωρίζει η Αίθουσα του Θρόνου, με τη δεξαμενή καθαρμών και τον αλαβάστρινο θρόνο που πλαισιώνεται από θρανία. Στη νότια πτέρυγα σημαντικότεροι χώροι είναι το Νότιο Πρόπυλο, ο Διάδρομος της Πομπής και η Νότια Είσοδος με την τοιχογραφία του πρίγκηπα με τα Κρίνα. Στην ανατολική πτέρυγα εντάσσονται χώροι κατοίκησης και μεγάλες αίθουσες υποδοχής, με κυριότερες την Αίθουσα των Διπλών Πελέκεων και το Μέγαρο της Βασίλισσας. Σε αυτές οδηγεί το επιβλητικό μεγάλο Κλιμακοστάσιο.

      Από τη Βόρεια Είσοδο γινόταν η επικοινωνία με το λιμάνι της Κνωσού. Η Βόρεια Είσοδος πλαισιώνεται από υπερυψωμένες στοές, από τις οποίες η δυτική κοσμείται με την τοιχογραφία του Κυνηγιού Ταύρου.
      Αλλά πως ήταν το ανάκτορο στην Ακμή του και χωρίς φθορές; Μια τέτοια 3D αναπαράσταση μπορείς να δεις στο παρακάτω βίντεο. Και θα πάρεις μια γεύση από εκείνη την εποχή.
      Το μινωικό ανάκτορο είναι ο κύριος επισκέψιμος χώρος της Κνωσού, σημαντικής πόλης κατά την αρχαιότητα, με συνεχή ζωή από τα νεολιθικά χρόνια έως τον 5ο αι.
      Είναι χτισμένο στο λόφο της Κεφάλας, με εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα αλλά και στο εσωτερικό της Κρήτης. Κατά την παράδοση, υπήρξε η έδρα του σοφού βασιλιά Μίνωα. Συναρπαστικοί μύθοι, του Λαβύρινθου με το Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο, συνδέονται με το ανάκτορο της Κνωσού.
      Το Παλάτι είχε ακόμα τα πατητήρια του, τα λιοτριβειά, τα υφαντουργεία, τα βαφεία, τα χρυσοχοεία, τα χαλκουργειά. Κάθε εργοστάσιο είχε και τη δική του σφραγίδα. Το Παλάτι είχε και το σχολειό του, μια κάμαρα βορειοανατολικά του Παλατιού, με πέτρινους πάγκους τριγύρω.
      Το ανάκτορο αναπτύσσεται γύρω από τη μεγάλη Κεντρική Αυλή, χώρο δημόσιων συγκεντρώσεων. Δεύτερη αυλή, η Δυτική, αποτελούσε την επίσημη πρόσβαση στο ανάκτορο αλλά και χώρο τελετών.
      Στη δυτική πτέρυγα εντάσσονται οι επίσημοι χώροι διοικητικών και θρησκευτικών δραστηριοτήτων: το Τριμερές Ιερό, τα Ιερά Θησαυροφυλάκια και οι Υπόστυλες Κρύπτες. Ξεχωρίζει η Αίθουσα του Θρόνου, με τη δεξαμενή καθαρμών και τον αλαβάστρινο θρόνο που πλαισιώνεται από θρανία. Στη νότια πτέρυγα σημαντικότεροι χώροι είναι το Νότιο Πρόπυλο, ο Διάδρομος της Πομπής και η Νότια Είσοδος με την τοιχογραφία του πρίγκηπα με τα Κρίνα. Στην ανατολική πτέρυγα εντάσσονται χώροι κατοίκησης και μεγάλες αίθουσες υποδοχής, με κυριότερες την Αίθουσα των Διπλών Πελέκεων και το Μέγαρο της Βασίλισσας. Σε αυτές οδηγεί το επιβλητικό μεγάλο Κλιμακοστάσιο.
      Από τη Βόρεια Είσοδο γινόταν η επικοινωνία με το λιμάνι της Κνωσού. Η Βόρεια Είσοδος πλαισιώνεται από υπερυψωμένες στοές, από τις οποίες η δυτική κοσμείται με την τοιχογραφία του Κυνηγιού Ταύρου.
      Αλλά πως ήταν το ανάκτορο στην Ακμή του και χωρίς φθορές; Μια τέτοια 3D αναπαράσταση μπορείς να δεις στο παρακάτω βίντεο. Και θα πάρεις μια γεύση από εκείνη την εποχή.
    2. webTV

      Engineer

      Σχεδόν 40 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο σταθμός ηλεκτροπαραγωγής Battersea Power Station είχε τεθεί εκτός λειτουργίας αλλά το αρχιτεκτονικό γραφείο WilkinsonEyre ολοκλήρωσε επιτέλους την ανάπλασή του, τονίζει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
      Πλέον, στο εμβληματικό αρχιτεκτόνημα στεγάζονται περισσότερα από 100 καταστήματα, διατίθενται 46.000 τετραγωνικά μέτρα για γραφεία της Apple και περιλαμβάνονται 254 διαμερίσματα.
      Σχεδιασμένος από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Giles Gilbert Scott, ο Battersea Power Station εγκαινιάστηκε τη δεκαετία του 1930 και αργότερα επεκτάθηκε για να πάρει τη διακριτή μορφή του με τις τέσσερις καμινάδες στις όχθες του Τάμεση. Τέθηκε εκτός λειτουργίας μεταξύ 1975 και 1983.
      Το κτήριο παρέμεινε άδειο για σχεδόν 30 χρόνια πριν ξεκινήσει η ανάπλασή του από το WilkinsonEyre ως πόλος έλξης μιας νέας εμπορικής γειτονιάς και γειτονιάς κατοικιών στο Battersea.
      «Η κύρια αρχιτεκτονική απόκριση ήταν να εισάγουμε ένα πλούσιο μίγμα χρήσεων οι οποίες αξιοποιούν κατάλληλα τους χώρους» εξήγησε ο Sebastien Ricard, διευθυντικό στέλεχος στο αρχιτεκτονικό γραφείο. «Ταυτοχρόνως, ενδιαφερόμαστε να έχουν οι επισκέπτες διαρκώς συνείδηση του ιστορικού ιστού και του ότι βρίσκονται σε έναν μοναδικό χώρο» πρόσθεσε, μιλώντας στο Dezeen
      (https://www.instagram.com/p/CjBFxGRMBnH/).
    3. webTV

      Engineer

      Η Γη είναι ένας πλανήτης σε συνεχή αλλαγή, ωστόσο, ορισμένα μέρη της παρέμειναν αναλλοίωτα για εκατομμύρια χρόνια. Tα γεωλογικά θαύματα του κόσμου δεν παύουν ποτέ να μας εκπλήσσουν. Ανοίξαμε διάπλατα τον παγκόσμιο χάρτη και ψάξαμε εξονυχιστικά (στο google) να βρούμε τα εντυπωσιακότερα θαύματα του κόσμου, και με γεωλογικά κριτήρια αλλά και όσον αφορά την ομορφιά τους. Ετοιμαστείτε να προσθέσετε μερικά απίστευτα αξιοθέατα στα μέρη που πρέπει να επισκεφτείτε.
      1. Το Ντουν Μπρίστι (Dún Briste) στην Ιρλανδία
      Στέκεται εντυπωσιακά σε ύψος 50 μέτρων πάνω από τη θάλασσα και 80 μέτρα μακριά από την ακτή του Downpatrick Head στην επαρχία Mayo της Ιρλανδίας. Πρόκειται για έναν επιβλητικότατο κάθετο βράχο από ιζηματογενές πέτρωμα γνωστός και ως “Το Χαλασμένο Φρούριο”.
      2. Ο βράχος Al Naslaa στην Σαουδική Αραβία
      Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον αξιοθέατο της περιοχής Tayma της Σαουδικής Αραβίας είναι ο σχηματισμός του βράχου Al Naslaa – ένας συμπαγής όγκος από ψαμμίτη που χωρίζεται στη μέση από μια καθαρή και ευθεία ρωγμή που μοιάζει σαν να έχει τεμαχιστεί με ακρίβεια από λέιζερ.
      3. Vinicunca, το βουνό των επτά χρωμάτων στο Περού
      Κοντά στο Κούσκο στο Περού, το βουνό-ουράνιο τόξο δημιουργήθηκε υπό συγκεκριμένες καιρικές και περιβαλλοντικές συνθήκες καθώς και ιζηματογενείς αποθέσεις με την πάροδο του χρόνου.
      4. Grand Gulch στην Γιούτα των ΗΠΑ
      Πρόκειται για μια πραγματικά μοναδική τοποθεσία στη Νοτιοανατολική Γιούτα. Η απομακρυσμένη και τραχιά περιοχή είναι προσβάσιμη μόνο με τα ποδιά. Εδώ έζησαν οι Anasazi (“Οι Αρχαίοι Άνθρωποι”) πριν από 700 έως 2.000 χρόνια. Μέσα στο φαράγγι μπορείτε να δείτε σπίτια και αποθήκες του αρχαίου πολιτισμού σε εξαιρετική κατάσταση.
      5. Το σπήλαιο Majlis Al Jinn στο Ομάν
      Το Majlis al Jinn είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σπήλαιο στον κόσμο, μετρώντας την επιφάνεια του δαπέδου. Το σπήλαιο βρίσκεται σε μια απομακρυσμένη περιοχή του οροπέδιου Selma, 1.380 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στο Σουλτανάτο του Ομάν. Το όνομά του σημαίνει ο τόπος συνάντησης των τζίνι (υπερφυσικά πλάσματα στην ισλαμική και αραβική λαογραφία).
      6. Eθνικό Πάρκο Wrangell-St. Elias στην Αλάσκα των ΗΠΑ
      7. Η πύλη της κολάσεως (Νταρβάζα) στο Τουρκμενιστάν
      Δεν ακούγεται και πολύ φιλόξενη πύλη, η απόκοσμη όψη της θυμίζει σκηνή από το όρος Ντουμ στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μεγάλο κρατήρα στην έρημο Καρακούμ ο οποίος δημιουργήθηκε από Σοβιετικούς γεωλόγους το 1971 όταν ερευνούσαν την περιοχή για φυσικό αέριο. Όταν ξεκίνησαν να τρυπούν το έδαφος, έπεσαν σε μια σπηλιά φυσικού αερίου, το έδαφος κατέρρευσε και εμφάνισε έναν κρατήρα διαμέτρου 70 μέτρων. Φόβοι για δηλητηριώδη αέρια τους οδήγησαν στην απόφαση να βάλουν φωτιά στην σπηλιά ώστε να εξαντληθούν τα εύφλεκτα αέρια. Μάταια όμως, ο κρατήρας παραμένει φλεγόμενος μέχρι και σήμερα.
      8. Η λίμνη Yellowstone στην πολιτεία Ουαϊόμινγκ των ΗΠΑ
      Η λίμνη έχει βάθος 120μ, 180χλμ ακτών και βρίσκεται πάνω στο στη καλντέρα του μεγαλύτερου ηφαιστείου στην ήπειρο της Αμερικής. Πρόκειται για ένα ενεργό υπερηφαίστειο, που έχει εκραγεί με τεράστια δύναμη αρκετές φορές τα τελευταία 2.000.000 χρόνια. Περισσότερα σύντομα σε ειδικό αφιέρωμα για το Yellowstone.
      9. Τα Μετέωρα στην Ελλάδα
      Σύμφωνα με τη θεωρία του Γερμανού Γεωλόγου Άλφρεντ Φίλιπσον, η δημιουργία αυτών των τεράστιων ογκολίθων οφείλεται σε ένα δελτοειδή κώνο από ποταμίσιους ογκόλιθους και ασβεστολιθικά πετρώματα, που για εκατομμύρια χρόνια χύνονταν σε θαλάσσια έκταση που κάλυπτε τότε τη Θεσσαλία.
      Πριν από 25-30 εκατομμύρια χρόνια μετά από γεωλογικές μεταβολές που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των αιώνων, ανυψώθηκε το κεντρικό τμήμα της σημερινής Ελλάδος και βυθίστηκε η περιοχή της Θεσσαλίας, η οποία αποτέλεσε μία λίμνη. Όταν τα νερά βρήκαν διέξοδο στο σημερινό Αιγαίο, αποκαλύφθηκε η θεσσαλική πεδιάδα. Με τη συνεχή διάβρωση από τους ανέμους και τις βροχές, καθώς και από άλλες γεωλογικές μεταβολές, οι βράχοι αυτοί πήραν την σημερινή τους μορφή.
      10. Το Tepui Roraima στην Βενεζούελα
      Το όρος Roraima (γνωστό και ως Roraima Tepui) αναδύεται μέσα από την ομίχλη της ζούγκλας της Νότιας Αμερικής, στα σύνορα της Βενεζουέλας, της Βραζιλίας και της Γουιάνας. Διαβάστε περισσότερα gγια τον περίεργο αυτόν μονόλιθο στο άρθρο μας εδώ.
      11. Η Μεγάλη Μπλε Τρύπα στο Μπελίζ
      Η μεγαλύτερη καταβόθρα του κόσμου είναι η «Μεγάλη Μπλε Τρύπα» του Μπελίζ στη Καραϊβική με διάμετρο 300 μέτρα και βάθος 125 μέτρα. Η ατόλη βρίσκεται περίπου 70 χιλιόμετρα από την Πόλη του Μπελίζ και δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των παγετώνων της πιο πρόσφατης περιόδου. Πλέον θεωρείται ένα από τα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
      Το σημείο έγινε διάσημο τη δεκαετία του ‘70 από τον Ζακ-Υβ Κουστώ, όταν δήλωσε ότι είναι μία από τις δέκα κορυφαίες τοποθεσίες για καταδύσεις στον κόσμο. Δύτες από όλο τον κόσμο επισκέπτονται αυτή την τοποθεσία για να απολαύσουν το φυσικό θαύμα της τρύπας και τη διαφορετική θαλάσσια ζωή της.
      12. O Preikestolen στη Νορβηγία
      Ο Preikestolen στην κομητεία Rogaland της Δυτικής Νορβηγίας (πηγή: wikipedia) Και αυτό το δραματικό σκηνικό βρίσκεται στη χώρα των φιόρδς. Μη μου ψάχνεστε, την Νορβηγία εννοώ. Ονομάζεται Preikestolen (στα αγγλικά Pulpit Rock). Στα ελληνικά μπορούμε να αυτοσχεδιάσουμε με το επιβλητικό “ο Βραχώδης Άμβωνας”.
      Ο βράχος υψώνεται στα 604 μέτρα καταλήγοντας σε μια επιφάνεια 25×25 μέτρων. Σχηματίστηκε πριν από περίπου 10.000 χρόνια κατά την εποχή των παγετώνων.
      Εξελίχθηκε γρήγορα σε ένα απ’ τα πιο τουριστικά αξιοθέατα της Νορβηγίας και αγαπήθηκε από τους ατρόμητους BASE jumpers. Είναι αυτοί που πέφτουν από ακραία σημεία είτε με αλεξίπτωτο είτε με wingsuit λες και έχουν κάνει κάποιο ντιλ με το συναίσθημα του φόβου.
      Και τώρα που είπα κασκαντέρ (το σκέφτηκα έστω), σε αυτόν τον βράχο έχει κάνει τα δικά του κι ο Τομ Κρουζ σε μια απ’ τις επικίνδυνες αποστολές του.
    4. webTV

      Engineer

      Το πιλοτικό πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων για την επαναχρησιμοποίηση νερού από λύματα του δικτύου αποχέτευσης για την άρδευση πρασίνου Φυτώριο του Δήμου Αθηναίων αναδείχθηκε ως το «Success story» του Ευρωπαϊκού Προγράμματος H2020 NextGen: Towards a Next Generation of Water Systems and Services for the Circular Economy.
      Το εν λόγω πρόγραμμα υποστηρίζει τεχνολογικές λύσεις κυκλικής οικονομίας νερού σε 10 ευρωπαϊκές πόλεις, στοχεύοντας στην αξιοποίηση και την ανάδειξη καινοτόμων, ευέλικτων και προσαρμόσιμων λύσεων για την επίτευξη περιβαλλοντικού, κοινωνικού και οικονομικού οφέλους.
      Τη λύση sewer mining (SM) που αξιοποίησε ο Δήμος Αθηναίων έχει αναπτύξει η ερευνητική ομάδα του κ. Μακρόπουλου στο ΕΜΠ μαζί με την ΕΥΔΑΠ, το Δήμο Αθηναίων, την εταιρεία Chemitec και την έχει εφαρμόσει, στο πλαίσιο του NextGen, μαζί με την εταιρεία BIOPOLUS, στο Φυτώριο της Διεύθυνσης Πρασίνου και Αστικής Πανίδας, στο Γουδή.
      Τι είναι η sewer mining

      Πρόκειται για τεχνολογία που επιτρέπει την επαναχρησιμοποίηση νερού μέσω της «εξόρυξης» λυμάτων απευθείας από το δίκτυο αποχέτευσης, την τοπική επεξεργασία σε φορητή μονάδα και την παραγωγή νερού υψηλής ποιότητας κατάλληλου για άρδευση πρασίνου, εμπλουτισμό υπόγειων υδάτων και άλλες χρήσεις (μη πόσιμου) νερού μιας πόλης.
      Αυτή ακριβώς είναι και η καινοτομία της εν λόγω τεχνολογίας, σύμφωνα με τον κ. Μακρόπουλο: «Η δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης του νερού σε οποιοδήποτε σημείο μιας πόλης, χρησιμοποιώντας το ήδη υπάρχον αποχετευτικό δίκτυο, χωρίς μεταφορά νερού από μακρινούς βιολογικούς καθαρισμούς προς το κέντρο της πόλης – κάτι που θα χρειαζόταν τεράστιες επενδύσεις σε υποδομές και ενέργεια».
      Η  διάταξη του έργου που παρουσιάστηκε στην τελική εκδήλωση Ευρωπαϊκού Προγράμματος H2020 NextGen στην Αθήνα αποτελείται:
      από ένα μικρό αντλιοστάσιο με δύο αντλίες, οι οποίες λειτουργούν εναλλάξ και εξάγουν λύματα από αγωγό της αποχέτευσης που διέρχεται κάτω από το Φυτώριο σε βάθος περίπου 4 μέτρων. Τα ακατέργαστα λύματα μεταφέρονται σε μια σειρά δεξαμενών όπου γίνεται η επεξεργασία με τεχνολογία μεμβρανών MBR, πρόσθετη βιολογική επεξεργασία και απολύμανση με ακτινοβολία UV. Η συγκεκριμένη διάταξη έχει μικρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, καθώς χωράει σε ένα και παράλληλα μειώνει την πίεση στις υφιστάμενες εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων. Η δυναμικότητα της μονάδας είναι στα 25 m3 νερού ημερησίως, καλύπτοντας εν μέρει τις ανάγκες του Φυτωρίου. Αξιοποιείται επίσης η λάσπη που παράγεται από τη μονάδα εξόρυξης λυμάτων, η οποία αναμιγνύεται με κλαδέματα που προέρχονται από τους χώρους πρασίνου της Αθήνας, και τα οποία βρίσκονται στον ίδιο χώρο, και εισάγεται σε μονάδα ταχείας κομποστοποίησης. Λόγω των ειδικών συνθηκών θερμοκρασίας, αερισμού και περιστροφής του μείγματος, η παραγωγή του κομπόστ πραγματοποιείται σε σύντομο χρόνο, περί τις 15 ημέρες. Το λίπασμα διατίθεται επιτόπου στο Φυτώριο και φτάνει τα 100 kg /εβδομάδα. Τέλος, με σύστημα αντλιών και εναλλάκτη θερμότητας, γίνεται και ανάκτησης θερμικής ενέργειας (120 kWh ημερησίως) από τους αγωγούς λυμάτων, προκειμένου να επιταχυνθεί περεταίρω η διεργασία παραγωγής λιπάσματος. Θετική επίδραση στα φυτά
      Κάθε βδομάδα διενεργείται δειγματοληπτικός έλεγχος από την ΕΥΔΑΠ προκειμένου να παρακολουθείται η ποιότητα του νερού που χρησιμοποιείται για άρδευση. Σύμφωνα με τα στοιχεία των αναλύσεων της ΕΥΔΑΠ τον πρώτο 1,5 χρόνο λειτουργίας της μονάδας, το παραγόμενο νερό πληροί όλα τα εθνικά και διεθνή κριτήρια για απεριόριστη άρδευση και αστική χρήση, καθώς παρατηρείται πλήρης εξάλειψη του οργανικού φορτίου και της περιεκτικότητας σε παθογόνες ουσίες. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι εξαιτίας της υψηλής περιεκτικότητας του νερού σε θρεπτικά συστατικά, έχει καταγραφεί πολύ θετική επίδραση στα φυτά και τη βιοποικιλότητα του τοπικού οικοσυστήματος, γεγονός που αποτυπώνεται και στο σχετικό βίντεο.
      Η εξόρυξη λυμάτων, ως σύστημα ανάκτησης νερού αποτελεί μια λύση κυκλικής οικονομίας, η οποία επιτρέπει σε μεσογειακές πόλεις σαν την Αθήνα να αυξήσουν σημαντικά τους αρδευόμενους χώρους αστικού πρασίνου και ως εκ τούτου να μειώσουν τις επιπτώσεις από τα κύματα καύσωνα, ενισχύοντας την ανθεκτικότητα των πόλεων σε κλιματικές πιέσεις.
    5. webTV

      Engineer

      Ένα δέντρο για κάθε πολίτη. Η φύτευση δέντρων σε μια μεγαλούπολη είναι και δυνατή και απαραίτητη. Το πρότζεκτ "Forestami" στη μητροπολιτική περιοχή του Μιλάνου είναι το πρώτο του είδους του στην Ιταλία κι ένα από τα πιο προηγμένα στην Ευρώπη.
      Όπως εξηγεί ο πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής Στέφανο Μποέρι, «το "Forestami" είναι ένα πρότζεκτ, αλλά και μια ανάγκη, ένα όνειρο, διότι μιλάμε για μια έντονη αύξηση του αριθμού των δέντρων, ειδικά των ψηλών δέντρων, στη μητροπολιτική περιοχή του Μιλάνου για τα επόμενα χρόνια».
      «Πρώτα χρειάζεται να φανταστούμε μια πολιτισμική αλλαγή. Εκεί όπου έχουμε άσφαλτο, τώρα θα πρέπει να δούμε πράσινες ανοικτές περιοχές με πράσινο και δέντρα, περιοχές, όπου οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν. Αυτός είναι ένας από τους στόχους που έχουμε θέσει», σύμφωνα με την επιστημονική διευθύντρια του "Forestami" Μαρία Κιάρα-Παστόρε.
      Στόχος είναι να φυτευθούν έως και τρία εκατομμύρια δέντρα μέχρι το 2030. Ίσως φαίνεται πολύ φιλόδοξο, όμως το "Forestami" άρχισε με το δεξί και ήδη έχουν φυτευθεί 330.000 δέντρα. Παρ' όλα αυτά, το "Forestami" δεν είναι μόνο η φύτευση δέντρων, αλλά και ο καθαρισμός του αέρα, η μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης και η βελτίωση της ποιότητας ζωής.
      Όμως η φύτευση δέντρων σε μια μεγαλούπολη είναι ωφέλιμη και για ολόκληρο τον κόσμο.
      Σύμφωνα με τον Μποέρι, «η φύτευση δέντρων είναι ο πιο αποτελεσματικός, συμπεριληπτικός, δημοκρατικός, επειδή εμπλέκει τους πάντες, και οικονομικός τρόπος για να επιβραδυνθούν οι συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη και της κλιματικής αλλαγής. Φύτευση δέντρων σε μια πόλη σημαίνει μείωση του διοξειδίου του άνθρακα».
      Οι μεγαλουπόλεις ευθύνονται μέχρι και για το 75% της παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως. Με άλλα λόγια φέρουν ευθύνη για την κλιματική αλλαγή. Τα δέντρα μπορούν να απορροφήσουν τα μικροσωματίδια, τα οποία έχουν εξαιρετικά ακραία επίπτωση στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων που ζουν σε αστικές περιοχές.
      Η Μαρία Κιάρα-Παστόρε εξηγεί πως «μπορούμε να αναλογιστούμε ότι τρία εκατομμύρια δέντρα σημαίνει 5% αύξηση της φυλλώδους κάλυψης. Στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου υπολογίσαμε πως, όταν ξεκινούσαμε, αυτή η επιφάνεια ήταν 16% και ο στόχος ήταν να ξεπεράσουμε το 20%, δηλαδή να δουλέψουμε πάνω στην αύξηση της φυλλώδους κάλυψης, η οποία καθορίζει το ευ ζην μας».
      Περισσότεροι από τρία εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στη μητροπολιτική περιοχή του Μιλάνου. Μέχρι το 2030, κάθε πολίτης θα έχει το δικό του δέντρο, το οποίο θα παρέχει καλύτερο αέρα και ποιότητα ζωής, ενώ την ίδια ώρα θα συνδράμει στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
      Η ιστοσελίδα του έργου: https://forestami.org/
       
    6. webTV

      Engineer

      Το Atlassian Central, που θα στεγαστούν τα κεντρικά γραφεία της ομώνυμης εταιρείας, στον τεχνολογικό τομέα του Σίδνεϋ, και θα αποτελεί το ψηλότερο ξύλινο κτίριο του κόσμου. Το έργο προϋπολογισμού $ 1,4 δισ. θα υλοποιήσει κοινοπραξία της Αυστραλιανής Dexus με την Ιαπωνική Obayashi και αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το 2027.
      Το κτίριο των 75.000 τ.μ. και 39 ορόφων, θα αποτελέσει ένα πρότυπο για τον μελλοντικό Tech Central, που θα κατασκευαστεί εν μέρει πάνω από μια πλατφόρμα., που θα καλύπτει τις σιδηροδρομικές γραμμές του μεγαλύτερου σταθμού του Σίδνεϋ.

      Εκτός των χώρων γραφείου, το έργο θα στεγάζει επιπλέον καταλύματα και καταστήματα λιανικής. Θα βασίζει τη λειτουργεία του πλήρως σε ανανεώσιμες πηγές ενέργεια.
      Συμβατική κατασκευή από σκυρόδεμα θα χρησιμοποιηθεί για το υπόγειο και τους 7 πρώτους ορόφους, ενώ μια κατασκευή από δομικό χάλυβα και ξυλεία, καθώς και πάνελ από πεπιεσμένο πριονίδι θα αντικαθιστά το σκυρόδεμα από τον 7ο όροφο και πάνω.

       
      Η Dexus, υπέγραψε κατασκευαστικό συμβόλαιο αξίας $ 800 εκατ. με την Built, η οποία θα κατασκευάσει το έργο σε κοινοπραξία με τον ιαπωνικό κατασκευαστικό κολοσσό Obayashi.
      Η ιαπωνική εταιρεία προσφέρει στο εγχείρημα σημαντική τεχνογνωσία, καθώς αποτελεί υπέρμαχο της χρήσης ξυλείας στον κατασκευαστικό τομέα. Πρόσφατα ολοκλήρωσε το υψηλότερο ξύλινο κτίριο στην Ιαπωνία, με όλα τα βασικά δομικά στοιχεία του από ξύλο, συμπεριλαμβανομένων των δοκών, των τοίχων και των δαπέδων. Πρόκειται για ένα κτίριο 11 ορόφων, ύψους 44 μέτρων, που ολοκληρώθηκε το Μάρτιο στη Γιοκοχάμα.
      Η Dexus που θα χρηματοδοτήσει και θα επιβλέπει την ανάπτυξη θα είναι ιδιοκτήτης στα δύο τρίτα του κτιρίου, που αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2027. 

       
    7. webTV

      Engineer

      Ο αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Φωτάκης απέσπασε ένα από τα Βραβεία Αρχιτεκτονικής ΕΙΑ 2022 (Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής) για το έργο του στην Κέα.
      Πρόκειται για τον εξοχικό κήπο με δωμάτιο στην Κέα, ένα πετρόχτιστο κτίσμα μέσα σε παραδοσιακά ελληνικό σκηνικό στη φύση. Κυρίαρχο στοιχείο της κατασκευής η πέτρα.
      Απόλυτα εναρμονισμένο με τo φυσικό περιβάλλον, το έργο του Φωτάκη είναι λιτό, περιεκτικό και ουσιαστικό ενώ αποτυπώνει τις ανάγκες της εποχής μέσα από το πρίσμα της κοινωνικής και πνευματικής δημιουργίας.
      «Σε μία εποχή κυριαρχίας της εικόνας και του αισθητισμού που εκπέμπει, όπου εκ των πραγμάτων περιθωριοποιείται η ουσιαστική χωρική εμπειρία του κτηρίου, το αποτέλεσμα ενός διαγωνισμού και ο στοχασμός γύρω από αυτό, πρέπει να συμβάλουν στην προβολή της Αρχιτεκτονικής ως πνευματικής και κοινωνικής δημιουργίας και όχι μόνο ως διαδικασία παραγωγής αισθητικών αντικειμένων» σχολιάζει η διοργανώτρια αρχή.

      @alinalefa

      Ο δημιουργός του έργου Αλέξανδρος Φωτάκης σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και στο Imperial College του Λονδίνου και αρχιτεκτονική στα ETSA Madrid και EPF Λωζάνης, όπου αποφοίτησε από τον καθηγητή Gugger. Εργάστηκε στην Dreier Frenzel Architecture and Communication και από το 2017 είναι ανεξάρτητος αρχιτέκτονας. Διδάσκει αρχιτεκτονικό έργο για το Studio Gay Menzel στο EPF της Λωζάνης και αρχιτεκτονική ιστορία και θεωρία στο HEPIA στη Γενεύη.

      @alinalefa

      @alinalefa

      Βραβείο αρχιτεκτονικής απέσπασε επίσης η κατοικία The hourglass corral στην Μήλο ένα έργο των DECA Αrchitecture | Διονύσης Δικέφαλος, Alison Katri, Μαρία Παππά, Αλίκη Σαμαρά Χρυσοστομίδου, Carlos Loperena, Αλέξανδρος Βαΐτσος.
      Η επιτροπή των βραβείων σημειώνει πως η κατοικία  αποτελεί  παράδειγμα  διαχείρισης  ενός  υπόσκαφου  κτίσματος  με  ουσιαστικούς  όρους  και  όχι  απλά  ως  ένα  κτίσμα  σκεπασμένο  με  χώμα. 

      Γιώργης Γερόλυμπος

      Γιώργης Γερόλυμπος

      Γιώργης Γερόλυμπος
      ΕΠΑΙΝΟΙ
      Το κουτί που πετάει | Χαϊδάρι, Αττική
      Μυρτώ Κιούρτη

      @g_sfakianakis
       
      Κατοικία Ε | Αρτέμιδα, Αττική
      Buerger Katsota Architects| Stephan Buerger, Δήμητρα Κατσώτα

      Γιώργης Γερόλυμπος  
      ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
      Κατοικίες | Μεγανήσι, Λευκάδα
      Ηiboux Αrchitecture | Δημήτρης  Θεοδωρόπουλος, Μαριάννα Ξυνταράκη, Μαρία Τσιγάρα
       

      Yiannis Drakoulidis  
      Patio House | Κάρπαθος, Δωδεκάνησα
      ΟΟΑΚ Architects | Joan Annerhed, Μαρία Παπαφίγκου, Marie Kojzar

      @yiorgoskordakis & @akeeson
      ΕΙΔΙΚΗ ΜΝΕΙΑ
      Agemar Headquarters | Καλλιθέα, Αττική
      RS Sparch | Ρένα Σακελλαρίδου

      @erieta_attali
      Διοργάνωση βραβείων: EΛΛΗΝΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ
    8. webTV

      Engineer

      «Οι κόποι μας ανταμείφθηκαν: Μπροστά στην πύλη και μέσα από την πύλη ως τη σημερινή όχθη βρήκαμε 1250 περίπου πασσάλους και κορμούς δέντρων που ανήκουν σε οχυρωματικό έργο και στην υποδομή της γέφυρας. Βγάλαμε στην επιφάνεια κάπου 220 πασσάλους και το θέαμα είναι συγκλονιστικό, αλλά δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στην αποκάλυψη και των υπολοίπων πριν λύσουμε όλα τα προβλήματα συντήρησης του ξύλου».
      Σεπτέμβρης του 1978 ήταν, όταν ο αρχαιολόγος και ανασκαφέας της Αμφίπολης Δημήτρης Λαζαρίδης σημείωνε αυτά τα λίγα στο ημερολόγιό του για μια σπουδαία ανακάλυψη. Την ξύλινη γέφυρα της Αμφίπολης, πάνω από τον ποταμό Στρυμόνα, ένα τεχνικό έργο, ηλικίας περίπου 2500 ετών!
      Στους αιώνες που μεσολάβησαν ως σήμερα η αρχαία γέφυρα μπορεί να μην έχει διατηρηθεί, αυτοί οι πάσσαλοι όμως, που όντως συνθέτουν ένα εντυπωσιακό θέαμα και φυσικά σπουδαίο αρχαιολογικό μνημείο χρειάζονται πλέον μία σύγχρονη και αποτελεσματική προστασία ώστε να αντέξουν στο χρόνο και τις καιρικές συνθήκες.
      Ο αρχαιολόγος Δημήτρης Λαζαρίδης κατά την ανακάλυψη της γέφυρας Την εγκατάσταση ενός μεταλλικού στεγάστρου, που θα αντικαταστήσει το υπάρχον ξύλινο, έχει προκρίνει έτσι, το υπουργείο Πολιτισμού και ήδη στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο κατατέθηκε η προμελέτη για την προμήθεια και την εγκατάστασή του.
      Την προώθηση του έργου άλλωστε, είχε ανακοινώσει η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και κατά την επίσκεψή της στην Αμφίπολη τον περασμένο Μάρτιο, δηλώνοντας ότι αυτό το μοναδικό μνημείο αρχιτεκτονικής έχει ανάγκη από στέγαστρο, που να πληροί τις σύγχρονες απαιτήσεις προστασίας αλλά και να γίνει επισκέψιμο για το κοινό.   Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη στα κατάλοιπα της γέφυρας της Αμφίπολης Η περιγραφή του Θουκυδίδη
      Η ύπαρξη μίας ή περισσότερων γεφυρών, που συνέδεαν τις δύο όχθες του Στρυμόνα είναι γνωστή τόσο από τον Θουκυδίδη, όσο και από άλλους αρχαίους συγγραφείς, όπως ο Ηρόδοτος και ο  Ευριπίδης. Όπως αναφέρει και πάλι ο Λαζαρίδης «Έστρεψα εκεί την προσοχή μου, με την ελπίδα να βρω κάτι από το μοναδικό αυτό έργο, που περιγράφει ο Θουκυδίδης για πρώτη φορά στην πορεία του Βρασίδα προς την Αμφίπολη, το 424 π.Χ. […] Αναζητούσα αυτή τη γέφυρα όπου παίχτηκε η τύχη της Αμφίπολης και η μοίρα του Θουκυδίδη».
      Και πράγματι ο ίδιος θα προσφέρει τα πρώτα αρχαιολογικά δεδομένα: Κατά τις ανασκαφές στο βόρειο σκέλος του τείχους της πόλης αποκαλύφθηκε η πασσαλόπηκτη υποδομή της γέφυρας, αμέσως έξω από την πύλη Γ στην ανατολική όχθη του ποταμού, στο σημείο που η κοίτη του πλησιάζει στην οχύρωση.
      Η ανασκαφή του Λαζαρίδη στην Αμφίπολη. Στο βάθος ο ποταμός Στρυμόνας Δεκάδες ήταν οι πάσσαλοι της υποδομής της γέφυρας, που είχαν αποκαλυφθεί από την ανασκαφή. Με διάμετρο ως 29 εκατοστά διατηρούνται σε ύψος από 15 εκατοστά ως 1, 05 μέτρο ενώ τα άκρα τους είναι πελεκημένα καταλήγοντας σε αιχμή, που σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν τοποθετημένη σε σιδερένια κεφαλή. Οι πάσσαλοι των βαθύτερων στρωμάτων, περίπου 80, είχαν μεγαλύτερη διάμετρο και περισσότερο κανονική διάταξη σε τριάδες ή τετράδες. Το αρχικό τους ύψος πρέπει να έφτανε τα 3,80μ.
      Με τα νεώτερα στοιχεία όμως σήμερα σώζονται 101 πάσσαλοι από την υποδομή της γέφυρας. Επάνω σ’ αυτούς θα πρέπει να είχε αναπτυχθεί ένα σύστημα διαδοκιδώσεως, όπου και θα στερεωνόταν το ξύλινο κατάστρωμα της γέφυρας.
      Τμήμα του τείχους της Αμφίπολης Η σημασία της γέφυρας                          
      Η γέφυρα είχε μήκος στην αρχαιότητα 275 μέτρα και συνέδεε τον ποταμό Στρυμόνα με την πόλη, μέσω του τείχους της. Συμπεριλαμβανόταν έτσι, στα οχυρωματικά έργα της Αμφίπολης, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην οικονομική και εμπορική ανάπτυξή της. Το τμήμα της υποθεμελίωσής της όμως, μέσα στον ποταμό και η συνέχειά της στην απέναντι, δυτική του όχθη δεν εντοπίσθηκαν, παρά τις βαθιές ανασκαφικές τομές που πραγματοποίησε ο Λαζαρίδης. Δυστυχώς τα υπολείμματα αυτά καταστράφηκαν το 1929-1932 κατά την διευθέτηση της νέας κοίτης του Στρυμόνα από την εταιρεία ULEN.
      Η κατασκευή της γέφυρας χρονολογείται στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ.  και δεδομένου, ότι ήταν εξαιρετικά χρήσιμη ακολούθησαν πολλές επισκευές της κατά την Ελληνιστική εποχή, την  Ρωμαϊκή και την Βυζαντινή. Το 1861 πάντως, η γέφυρα πρέπει να είχε ήδη καταστραφεί ή να ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, αφού το πέρασμα του ποταμού γινόταν πια με σχεδία, όπως μαρτυρούν τα κείμενα ξένων περιηγητών.
      Τμήμα της πόλης εντός των τειχών Η γέφυρα είναι οργανικά συνδεδεμένη με την Πύλη Γ, η οποία κατασκευάσθηκε μαζί με την επέκταση του τείχους το 424-422 π.Χ. σύμφωνα με την περιγραφή του Θουκυδίδη, ώστε να ενισχυθεί η άμυνα του περάσματος. Προκειμένου μάλιστα  να προστατεύεται από τις πλημμύρες του ποταμού ενισχυόταν για λόγους στατικούς, επίσης με ξύλινους πασσάλους, σφηνωμένους στο αμμώδες έδαφος της περιοχής. Πάσσαλοι εντοπίστηκαν επίσης και εσωτερικά της πύλης, αλλά και πλησίον του τείχους.
      Ο Απόστολος Παύλος
      Οι Αθηναίοι είχαν ιδρύσει την Αμφίπολη το 437 π.Χ. ως εκ τούτου ήταν πόλη ελεύθερη και σύμμαχος των Αθηνών. Το 424 π.Χ. όμως την κυρίευσε στρατηγός Βρασίδας της Σπάρτης ενώ στη συνέχεια καταλήφθηκε από τον Φίλιππο Β ́. Έτσι  σε όλη τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου και ως την διάλυση του μακεδονικού κράτους παρέμεινε τμήμα του βασιλείου των Μακεδόνων και κέντρο του μακεδονικού εμπορίου. Επρόκειτο άλλωστε για πόλη στρατηγικής σημασίας λόγω της ναυπηγήσιμης ξυλείας που προσέφερε η περιοχή αλλά και γιατί βρισκόταν κοντά στα χρυσορυχεία του Παγγαίου.
      Ο αρχαιολογικός χώρος της Αμφίπολης Με την ήττα των Μακεδόνων στην Πύδνα όμως, το 168 π.Χ. έγινε μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όπως όλος ο ελλαδικός χώρος. Πόλη λαμπρή ωστόσο, όπως ήταν, και με δεδομένο, ότι η περίφημη Εγνατία οδός περνούσε μέσα από αυτήν διατήρησε τη σπουδαιότητάς της και στους Παλαιοχριστιανικούς χρόνους. Από εκεί μάλιστα πέρασε και ο Απόστολος Παύλος, το 49/50 μ.Χ πηγαίνοντας από τους Φιλίππους στη Θεσσαλονίκη. Αργότερα, με την διάδοση του Χριστιανισμού έγινε και έδρα Επισκόπου.
      Το τέλος της Αμφίπολης ήρθε τον 8ο-9ο αιώνα λόγω των επιδρομών των Σλάβων, που την κατέστρεψαν.  Αργότερα πάντως κατά τον 13ο και 14ο αιώνα αποτέλεσε τμήμα των μετοχίων μονών του Αγίου Όρους.
      Ο ποταμός Στρυμόνας Αρχαιολογικό πάρκο
      Να σημειωθεί, ότι στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας ξύλινης γέφυρας υλοποιείται ήδη το έργο με τίτλο: «Αρχαιολογικό πάρκο Αμφίπολης: Υποδομές εξυπηρέτησης
      επισκεπτών – ενοποίηση μνημείων» ενταγμένο στο Ε.Π. «Κεντρική Μακεδονία 2014-2020», που εκτελείται από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Σερρών. Έτσι, έχει διαμορφωθεί η διαδρομή των επισκεπτών, μήκους 400μ. ενώ θα τοποθετηθεί και ο απαραίτητος εξοπλισμός, όπως πινακίδες πληροφόρησης, καθιστικά και κάδοι απορριμμάτων.
      Στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου δημιουργείται πλάτωμα από όπου ξεκινούν δύο κλάδοι διαδρομής, κάνοντας κυκλική πορεία περιήγησης στο χώρο και περνώντας από τις πύλες του τείχους και την ξύλινη γέφυρα έχοντας και την θέα του Στρυμόνα.
    9. webTV

      Engineer

      Κατά η δεκαετία του 70 η κατασκευή δύο φραγμάτων άλλαξε για πάντα τη μορφή του μικρού ποταμού Παλαιοκαρίτη, που πηγάζει από τον αυχένα της Γκρόπας και εκβάλλει στον ποταμό Πορταϊκό. Οι δύο μικροί καταρράκτες μικρής κλίμακας που δημιουργήθηκαν στο παλιό πέτρινο γεφύρι της Παλαιοκαρυάς, έδωσαν μια ξεχωριστή εικόνα στην τοποθεσία, που πλέον αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών.
      Το πυκνό παρόχθιο δάσος, τα νερά του ποταμού και οι πανέμορφοι καταρράκτες που δημιουργήθηκαν, έδωσαν άλλη πνοή στο παλιό πέτρινο γεφύρι της Παλαιοκαρυάς, το οποίο κατασκευάστηκε γύρω στο 1550 και συνέδεε την περιοχή του Ασπροποτάμου με την Πύλη και τα υπόλοιπα χωριά.
      Πρόκειται για ένα μονότοξο πέτρινο γεφύρι μήκους 26 μέτρων, ύψους 10 μέτρων και το άνοιγμα του τόξου του φτάνει τα 19 μέτρα. Όμως παρά την παλαιότητα και την αρτιότητα που παρουσιάζει, στις μέρες μας την παράσταση κλέβουν τα τρεχούμενα νερά του καταρράκτη που πέφτουν πίσω από αυτό από ύψος 12 μέτρων σαν νεροκουρτίνα, αλλά και αυτά που ρέουν ακριβώς μπροστά του, ακόμα και αν το δικό τους ύψος φτάνει μονάχα τα δύο μέτρα.
      Το παραμυθένιο σκηνικό που αποτυπώνεται στα μάτια των επισκεπτών, συμπληρώνεται από το αέναο βουητό των καταρρακτών αλλά και από το πέπλο μυστηρίου που κρύβεται πίσω από κάθε γεφύρι της ελληνικής φύσης. Ο μύθος λοιπόν δεν θα μπορούσε να λείψει και από το γεφύρι της Παλαιοκαρυάς, ο οποίος κάνει λόγο για νεράιδες και ξωτικά που κατοικούν στους κόλπους του και αναδύονται μέσα από τα νερά του ποταμού ώστε να ξελογιάσουν τον κάθε επισκέπτη.
    10. webTV

      GTnews

      Διαστημική ιστορία έγραψε πριν από μερικές ώρες η NASA, καθώς έφερε εις πέρας μια άκρως φιλόδοξη και απαιτητική άσκηση πλανητικής άμυνας, εμβολίζοντας εσκεμμένα έναν αστεροειδή με διαστημόπλοιο, προκειμένου να μεταβληθεί η πορεία του με τη δύναμη της κινητικής ενέργειας.
      Η αποστολή που βαπτίστηκε DART («βέλος», στα αγγλικά, ακρώνυμο του όρου Double Asteroid Redirection Test) σηματοδοτεί την πρώτη δοκιμή της τεχνικής αυτής. Επιτρέπει στη NASA να κάνει πρόβα για την περίπτωση που παρουσιαστεί μια μέρα ο κίνδυνος να συγκρουστεί ένας αστεροειδής με τη Γη, γεγονός που θα συνιστούσε υπαρξιακή απειλή για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα.
      Αν και ο στόχος της άσκησης DART είναι πολύ λιγότερο θεαματικός σε σύγκριση με τα σενάρια ταινιών επιστημονικής φαντασίας όπως το φιλμ Αρμαγεδδών, πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου αποστολή που ανοίγει νέους δρόμους στην πλανητική άμυνα. Ωστόσο, θα χρειαστεί αναμονή ημερών ως εβδομάδων προτού οι επιστήμονες να μπορέσουν να επιβεβαιώσουν πως η τροχιά του αστεροειδή πράγματι μεταβλήθηκε. Θα το κάνουν χάρη σε τηλεσκόπια στη Γη, που θα παρατηρήσουν την διακύμανση της τροχιάς του μικρότερου αστεροειδή γύρω από τον μεγαλύτερο μετά την πρόσκρουση.
      Τι περιλάμβανε η αποστολή DART
      Το σκάφος-καμικάζι, λίγο μικρότερο από αυτοκίνητο, έπεσε με ταχύτητα η οποία ξεπερνούσε τα 20.000 χιλιόμετρα την ώρα πάνω στον αστεροειδή, την ώρα που προβλεπόταν (στις 02:14 ώρα Ελλάδας). Ομάδες της NASA, που βρίσκονταν στο κέντρο ελέγχου αποστολής στο Μέριλαντ, ξέσπασαν σε ζητωκραυγές τη στιγμή της πρόσκρουσης.
      Λίγα λεπτά νωρίτερα, ο αστεροειδής Δίμορφος, σε απόσταση περίπου 11 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, άρχιζε να μεγαλώνει σιγά-σιγά στις εντυπωσιακές εικόνες που μεταδίδονταν απευθείας από κάμερα το σκάφος. Ήταν ευδιάκριτη η γκρίζα ακανόνιστη επιφάνεια του βράχου. «Εισερχόμαστε σε νέα εποχή, στην οποία δυνητικά έχουμε τη δυνατότητα να προστατευτούμε από την σύγκρουση με επικίνδυνους αστεροειδείς», συνόψισε η Λόρι Γκλέιζ, διευθύντρια πλανητικών επιστημών στη NASA.
      Ο Δίμορφος έχει διάμετρο 160 μέτρων και δεν εγείρει κανέναν κίνδυνο για τον πλανήτη Γη. Είναι δορυφόρος μεγαλύτερου αστεροειδή, του Διδύμου, και μέχρι τώρα έκανε πλήρη περιστροφή γύρω του σε 11 ώρες και 55 λεπτά. Η NASA θέλει να μειώσει την τροχιά κατά 10 λεπτά, με άλλα λόγια να τον κάνει να πλησιάσει τον Δίδυμο.
      Το σκάφος ταξίδεψε για περίπου δέκα μήνες, μετά την εκτόξευσή του από την Καλιφόρνια. Για να χτυπήσει στόχο τόσο μικρό όσο ο Δίμορφος, η τελευταία φάση της πτήσης του ήταν εντελώς αυτοματοποιημένη, σαν να επρόκειτο για αυτοκατευθυνόμενο πύραυλο.
    11. webTV

      Engineer

      Η μεγαλύτερη υποθαλάσσια σήραγγα που θα συνδέει τη Δανία με τη Γερμανία βρίσκεται 40 μέτρα κάτω από τη Βαλτική θάλασσα και αναμένεται να ανοίξει το 2029. Το 2020, μετά από περισσότερο από μια δεκαετία σχεδιασμού, ξεκίνησε η κατασκευή της σήραγγας Fehmarnbelt και ενός προσωρινού λιμανιού στην πλευρά της Δανίας. Στο λιμάνι αυτό θα βρίσκεται το εργοστάσιο που θα κατασκευάσει τα 89 ογκώδη τμήματα από σκυρόδεμα που θα αποτελούν τη σήραγγα.
      «Η προσδοκία είναι ότι η πρώτη γραμμή παραγωγής θα είναι έτοιμη γύρω στο τέλος αυτού του έτους ή στις αρχές του επόμενου», δήλωσε ο Χένρικ Βίντσεντσεν, διευθύνων σύμβουλος της Femern A/S, της κρατικής δανέζικης εταιρείας που είναι υπεύθυνη για το έργο.
      «Μέχρι τις αρχές του 2024 θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να βυθίσουμε το πρώτο κομμάτι της σήραγγας», πρόσθεσε.
      Η σήραγγα, μήκους 18 χιλιομέτρων, είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα υποδομής στην Ευρώπη, με προϋπολογισμό άνω των 7 δισεκατομμυρίων ευρώ. Συγκριτικά, η σήραγγα της Μάγχης μήκους 50 χιλιομέτρων που συνδέει την Αγγλία με τη Γαλλία, κόστισε το ισοδύναμο των 12 δισεκατομμυρίων λιρών σε σημερινά χρήματα.
      Η νέα σήραγγα θα κατασκευαστεί κατά μήκος του Fehmarn Belt, ενός στενού μεταξύ του γερμανικού νησιού Fehmarn και του δανέζικου νησιού Lolland, και έχει σχεδιαστεί σαν εναλλακτική λύση για την τρέχουσα ακτοπλοϊκή υπηρεσία από το Rødby και το Puttgarden, η οποία μεταφέρει εκατομμύρια επιβάτες κάθε χρόνο. Σήμερα, η διαδρομή αυτή διαρκεί  45 λεπτά με το πλοίο, αλλά μόλις ανοίξει η νέα σήραγγα, το ίδιο ταξίδι θα διαρκεί μόλις επτά λεπτά με το τρένο και 10 λεπτά με το αυτοκίνητο.
      Η σήραγγα, της οποίας η επίσημη ονομασία είναι Fehmarnbelt Fixed Link, θα είναι επίσης η μεγαλύτερη οδική και σιδηροδρομική σήραγγα στον κόσμο. Θα αποτελείται από δύο αυτοκινητόδρομους διπλής λωρίδας και δύο ηλεκτροκίνητες σιδηροδρομικές γραμμές.
      «Σήμερα, αν ταξιδεύετε με τρένο από την Κοπεγχάγη στο Αμβούργο, θα σας πάρει περίπου τεσσεράμισι ώρες», δήλωσε στο CNN ο Γιένς Κάσλουντ, τεχνικός διευθυντής της Femern A/S.
      «Όταν ολοκληρωθεί η σήραγγα, το ίδιο ταξίδι θα διαρκεί δυόμισι ώρες», πρόσθεσε.
      Εκτός από τα οφέλη για τα επιβατικά τρένα και τα αυτοκίνητα, η σήραγγα θα έχει θετικό αντίκτυπο στα φορτηγά και τα τρένα που μεταφέρουν εμπορεύματα, σύμφωνα με τον Κάσλουντ, επειδή δημιουργεί μια χερσαία διαδρομή μεταξύ της Σουηδίας και της Κεντρικής Ευρώπης που θα είναι 160 χιλιόμετρα συντομότερη από ό,τι είναι σήμερα.
      Το έργο χρονολογείται από το 2008, όταν η Γερμανία και η Δανία υπέγραψαν συνθήκη για την κατασκευή της σήραγγας. Στη συνέχεια, χρειάστηκε πάνω από μια δεκαετία για να ψηφιστεί η απαραίτητη νομοθεσία και από τις δύο χώρες και για να διεξαχθούν γεωτεχνικές και περιβαλλοντικές μελέτες.
      (Femern A/S) Ενώ η διαδικασία ολοκληρώθηκε ομαλά από την πλευρά της Δανίας, στη Γερμανία ένας αριθμός οργανώσεων – μεταξύ των οποίων ακτοπλοϊκές εταιρείες, περιβαλλοντικές ομάδες και τοπικοί δήμοι – άσκησαν έφεση κατά της έγκρισης του έργου λόγω ισχυρισμών περί αθέμιτου ανταγωνισμού ενώ ταυτόχρονα εξέφρασαν ανησυχίες για το περιβάλλον και τον θόρυβο. Τον Νοέμβριο του 2020 ομοσπονδιακό δικαστήριο της Γερμανίας απέρριψε αυτές τις προσφυγές.
      «Η απόφαση ήρθε με μια σειρά από όρους, τους οποίους κατά κάποιον τρόπο περιμέναμε και για τους οποίους ήμασταν προετοιμασμένοι σχετικά με τον τρόπο παρακολούθησης του περιβάλλοντος κατά την κατασκευή της σήραγγας, και με ζητήματα που είχαν να κάνουν με τον θόρυβο και τη διαρροή ιζημάτων. Πιστεύω ότι πρέπει πραγματικά να βεβαιωθούμε ότι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον είναι όσο το δυνατόν μικρότερες», είπε ο Βίνσεντσεν.
      Τώρα που η κατασκευή του προσωρινού λιμανιού στην περιοχή της Δανίας έχει ολοκληρωθεί, βρίσκονται σε εξέλιξη διάφορες άλλες φάσεις του έργου, συμπεριλαμβανομένης της εκσκαφής της πραγματικής τάφρου που θα φιλοξενήσει τη σήραγγα, καθώς και της κατασκευής του εργοστασίου που θα κατασκευάσει τα τμήματα της σήραγγας. Κάθε τμήμα θα έχει μήκος 217 μέτρα, πλάτος 42 μέτρα, ύψος 9 μέτρα και θα ζυγίζει 73.000 μετρικούς τόνους.
      «Θα έχουμε έξι γραμμές παραγωγής και το εργοστάσιο θα αποτελείται από τρεις αίθουσες, με την πρώτη να έχει ήδη ολοκληρωθεί κατά 95%», είπε ο Βίνσεντσεν. Τα τμήματα θα τοποθετηθούν ακριβώς κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας, περίπου 40 μέτρα κάτω από τη στάθμη της στο βαθύτερο σημείο, και θα μετακινηθούν στη θέση τους με φορτηγίδες και γερανούς. Η τοποθέτηση των τμημάτων θα διαρκέσει περίπου τρία χρόνια.
      (Femern A/S) Ευρύτερος αντίκτυπος
      Έως και 2.500 άτομα θα εργαστούν άμεσα στο κατασκευαστικό έργο, το οποίο έχει επηρεαστεί από τα προβλήματα στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα.
      «Η εφοδιαστική αλυσίδα αποτελεί πρόκληση αυτή τη στιγμή, επειδή η τιμή του χάλυβα και άλλων πρώτων υλών έχει αυξηθεί. Παίρνουμε τα υλικά που χρειαζόμαστε, αλλά είναι δύσκολο και οι εργολάβοι μας αναγκάστηκαν να αυξήσουν τον αριθμό των προμηθευτών για να διασφαλίσουν ότι μπορούν να αγοράσουν αυτό που χρειάζονται. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που παρακολουθούμε πραγματικά αυτή τη στιγμή, επειδή η σταθερή προμήθεια πρώτων υλών είναι ζωτικής σημασίας», είπε ο Βίνσεντσεν.
      Ο Μάικλ Σβέιν της Συνομοσπονδίας της Βιομηχανίας της Δανίας, μιας από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές οργανώσεις της χώρας, πιστεύει ότι η σήραγγα θα είναι επωφελής για τις επιχειρήσεις πέρα από την ίδια τη Δανία.
      «Η σήραγγα Fehmarnbelt θα δημιουργήσει έναν στρατηγικό διάδρομο μεταξύ της Σκανδιναβίας και της Κεντρικής Ευρώπης. Η αναβαθμισμένη σιδηροδρομική μεταφορά σημαίνει ότι περισσότερα φορτία θα μετακινούνται με τρένα που είναι πιο φιλικά προς το περιβάλλον. Θεωρούμε τις διασυνοριακές συνδέσεις ένα σημαντικό εργαλείο για τη δημιουργία θέσεων εργασίας όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και σε εθνικό επίπεδο», δήλωσε στο CNN.
      Ενώ ορισμένες περιβαλλοντικές ομάδες έχουν εκφράσει ανησυχίες για τις επιπτώσεις της σήραγγας στις φώκιες που ζουν στη ζώνη του Φέμαρν, ο Μάικλ Λόβενταλ Κρουζ της Εταιρείας Προστασίας της Φύσης της Δανίας πιστεύει ότι το έργο θα έχει περιβαλλοντικά οφέλη.
      «Στο πλαίσιο της σήραγγας Fehmarnbelt θα δημιουργηθούν νέες φυσικές περιοχές και πέτρινοι ύφαλοι στη δανέζικη και τη γερμανική πλευρά», πρόσθεσε.
      «Αλλά το μεγαλύτερο πλεονέκτημα θα είναι το όφελος για το κλίμα. Η ταχύτερη διέλευση θα καταστήσει τα τρένα ισχυρό ανταγωνιστή της αεροπορικής κυκλοφορίας, ενώ τα φορτία που θα μεταφέρονται με ηλεκτρικά τρένα είναι μακράν η καλύτερη λύση για το περιβάλλον», τόνισε ο Κρουζ.
      Εικόνες από CNN:





    12. webTV

      Engineer

      Το «TrashBoom» κατασκευάζεται από τοπικά διαθέσιμα υλικά και χρησιμοποιεί απλή τεχνολογία χαμηλού κόστους.
      Η εταιρεία Plastic Fischer με έδρα τη Γερμανία εφηύρε ένα πλωτό φράγμα που έχει ως στόχο να αποτρέψει την είσοδο τόνων πλαστικών απορριμμάτων στους ωκεανούς. Το «TrashBoom» όπως ονομάζεται, κατασκευάζεται από τοπικά διαθέσιμα υλικά και χρησιμοποιεί απλή τεχνολογία χαμηλού κόστους.
      Ιδρυτές της Plastic Fischer είναι τρεις Γερμανοί φοιτητές- ο Γκέοργκ, ο Μόριτς και ο Κάρστεν- οι οποίοι σκέφτηκαν την ιδέα του πλωτού φράγματος το 2019 μετά από ένα ταξίδι τους στο Βιετνάμ. Κατά τη διάρκεια της διαμονής τους σε ένα διαμέρισμα στο Ca Mau, συνειδητοποίησαν ότι η θέα του ποταμού από το μπαλκόνι τους ήταν στην πραγματικότητα ένα ρεύμα από πλαστικό, φελιζόλ και άλλα απορρίμματα που επέπλεαν στην επιφάνεια του νερού και κατευθύνονταν προς τον ωκεανό.
      Το ταξίδι αυτό τους έκανε να συνειδητοποιήσουν την παγκόσμια κρίση του πλαστικού που απειλεί τον κόσμο: 8 έως 12 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών απορριμμάτων καταλήγουν στους ωκεανούς ετησίως.
      Ένας πλωτός φράχτης κατασκευασμένος από τοπικά υλικά
      Μετά το ταξίδι τους, ο Γκέοργκ είχε την ιδέα να κατασκευάσει έναν υδροτροχό που συλλέγει αυτόματα το πλαστικό από το ποτάμι και το μεταφέρει στην ακτή. Τον Ιανουάριο του 2019 κατάφεραν να τον κατασκευάσουν και όταν τον δοκίμασαν, λειτούργησε άψογα. Παρακινούμενος από αυτό το επιτυχημένο πιλοτικό πρόγραμμα, ο Georg αποφάσισε να ιδρύσει την Plastic Fischer μαζί με τον Κάρστεν και τον Μόριτς τον Απρίλιο του 2019.
      Όταν μετακόμισαν στην Ινδονησία τον Ιούνιο του 2019, δοκίμασαν αμέσως την ιδέα τους σε πραγματικό περιβάλλον. Δυστυχώς όμως, ο τροχός δεν λειτούργησε λόγω της χαμηλής ταχύτητας ροής των ποταμών που οφειλόταν στην ξηρασία. Στη συνέχεια, αποφάσισαν να μετακομίσουν στην Μπαντούνγκ, όπου βρίσκεται ο ποταμός Citarum, ένας από τους πιο μολυσμένους ποταμούς στον κόσμο. Οι τρεις άντρες ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον στρατό της χώρας που ήταν υπεύθυνος για τον καθαρισμό του ποταμού.
      Τότε προέκυψε η ιδέα του «TrashBoom»: ενός πλωτού φράχτη κατασκευασμένου από τοπικά διαθέσιμα υλικά που εμποδίζει το πλαστικό να κατευθυνθεί στον ωκεανό. Τα πλαστικά απορρίμματα συλλέγονται χειροκίνητα από τα συστήματα σε καθημερινή βάση και μεταφέρονται σε εγκαταστάσεις διαλογής. Όλα τα ανακυκλώσιμα υλικά επανεισάγονται στην αλυσίδα εφοδιασμού. Ωστόσο, η πλειονότητα των υλικών που συλλέγονται δεν είναι ανακυκλώσιμα και, ως εκ τούτου, αποστέλλονται για θερμική επεξεργασία σε πιστοποιημένες εγκαταστάσεις αποτέφρωσης.
      (Plastic Fischer) Δημιουργία θέσεων εργασίας για τις τοπικές κοινότητες
      Τον Ιανουάριο, η Plastic Fischer σε συνεργασία με την Allianz, ξεκίνησε τη λειτουργία της στην πόλη Trivandrum της Ινδίας, δημιουργώντας παράλληλα θέσεις εργασίας για τις τοπικές κοινότητες. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, για τα επόμενα τρία χρόνια, η εταιρεία στοχεύει να συλλέξει περισσότερους από 550 μετρικούς τόνους ποτάμιου πλαστικού και να αποτρέψει την είσοδό του στους ωκεανούς.
      Επί του παρόντος, η εταιρεία δραστηριοποιείται στην Ινδία (Μπανγκαλόρ/Βαρανάσι), στην Ινδονησία (Μπαντούνγκ), ενώ ετοιμάζει και ένα έργο στο Βιετνάμ. Στόχος της είναι να επεκταθεί και σε άλλες πόλεις της Ινδίας και της Ινδονησίας, όπου υπάρχουν πολλά μολυσμένα ποτάμια.
      «Είμαστε πολύ περήφανοι που καταφέραμε να παρακινήσουμε και άλλες εταιρείες όπως π.χ. η Sungai Watch, η Pangea Movement και άλλες ΜΚΟ να αντιγράψουν την προσέγγισή μας και να σταματήσουν τα πλαστικά στα ποτάμια χρησιμοποιώντας χαμηλού κόστους τεχνολογία», δήλωσαν οι ιδρυτές.
      Η εταιρεία πέτυχε και μια άλλη συνεργασία, αυτή τη φορά με το «Make A Change World» στο Μπαλί για να κατασκευάσει σε ελάχιστο χρόνο, ένα δεύτερο TrashBoom πλήρους κλίμακας. Σύμφωνα με την ομάδα σχεδιασμού, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ επικρότησε αυτή τη δράση και μοιράστηκε μια ανάρτηση της Plastic Fischer στα κανάλια του. Η ανοιχτού κώδικα τεχνολογία που χρησιμοποιεί η Plastic Fischer είναι διαθέσιμη δωρεάν στον ιστότοπο της εταιρείας.
      ΠΗΓΗ: Designboom
      Σύνταξη Εύη Τσιριγωτάκη - https://water-waste.gr/
    13. webTV

      Engineer

      Παρότι απέχουμε πολύ από την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, με τον πρόσφατο πόλεμο στην Ουκρανία να κάνει το γεγονός αυτό επώδυνα προφανές, η παγκόσμια τάση για υιοθέτηση βιώσιμων πηγών ενέργειας δεν παύει να είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα, μια σειρά από πετρελαιοπαραγωγικές χώρες εκδηλώνουν εμπράκτως την επιθυμία να διαφοροποιήσουν τις οικονομίες τους, με στόχο την απεξάρτηση των αγορών τους από τις εξαγωγές πετρελαίου.
      Ο τουρισμός αποτελεί μια πολύ θελκτική εναλλακτική για τις εν λόγω χώρες, που διαθέτουν ήπιο χειμώνα, πλούσια θαλάσσια βιοποικιλότητα και ιδιαίτερα τοπία. Συνδυάζοντας τα ανωτέρω με πολυτελή ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα και θεματικά πάρκα, δημιουργείται η τέλεια συνταγή για τουρισμό πολυτελείας. Στην περίπτωση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων - τιμώμενη χώρα στη φετινή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης – το Burj Khalifa, το ψηλότερο κτήριο του κόσμου, αποτελεί την κορωνίδα μιας σειράς από ακριβά, πολυτελή κτίρια και αξιοθέατα που έχουν τοποθετήσει το Dubai πολύ ψηλά στη λίστα των τουριστικών προορισμών.
      Ακολουθώντας το παράδειγμα των γειτονικών ΗΑΕ, το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας αποφάσισε να στοχεύσει επίσης στην προσέλκυση τουρισμού πολυτελείας, ευελπιστώντας να επωφεληθεί των τουριστικών εισροών που κατευθύνονται στο - ήδη εδραιωμένο στον κλάδο- Εμιράτο του Dubai. Μεταξύ των κινήσεων προς τη δημιουργία του κατάλληλου περιβάλλοντος για την προσέλκυση τουριστών με υψηλές δαπάνες, συγκαταλέγονται το νέο terminal του αεροδρομίου της Jeddah, η δημιουργία της πολυσυζητημένης πόλης της Neom, και η κατασκευή του Jeddah Tower.

      Φωτορεαλιστικό, Jeddah Tower. Πηγή: Jeddah Economic Company
      Ο τελευταίος, με ύψος λίγο περισσότερο από 1000 μέτρα, θα διεκδικεί μετά την ολοκλήρωσή του τον τίτλο του υψηλότερου κτιρίου στον κόσμο, ξεπερνώντας κατά πολύ τον προηγούμενο πρωταθλητή, το Burj Khalifa, ο οποίος στέκεται στα 828 μέτρα και κατέχει την πρώτη θέση από το 2010. H κατασκευή του πύργου ανακοινώθηκε το 2008 από τον Πρίγκηπα Alwaleed Bin Talal και σχεδιάστηκε από τον Adrian Smith, τον ίδιο αρχιτέκτονα του διάσημου Burj Khalifa.

      Η πρόοδος του Jeddah Tower μέχρι σήμερα. Πηγή: domusweb.it
      Ο πύργος επρόκειτο να γίνει το στολίδι μιας μεγάλης αστικής όασης, του Jeddah Economic City, με φιλοδοξίες να γίνει το Dubai της Σαουδικής Αραβίας. Δεκαπέντε χρόνια και πολλές καθυστερήσεις αργότερα, οι εργασίες έχουν σταματήσει, περίπου το 1/3 του κτιρίου έχει κατασκευαστεί και κανείς δε γνωρίζει τι προβλέπεται για την ολοκλήρωσή του. Πάντως, η εταιρεία κατασκευής συνεχίζει να διαφημίζει μέχρι σήμερα απεικονίσεις του τελικού αποτελέσματος στο site της, με τη λεζάντα “It’s Happening”.
      Μερικά χρόνια αργότερα η EMAAR, η εταιρεία κατασκευής του Burj Khalifa, έβαλε σε κίνηση τη διαδικασία για την κατασκευή του Dubai Creek Tower, το οποίο στοχεύει να κρατήσει τον τίτλο του ψηλότερου κτιρίου λίγα τετράγωνα μακριά από τον προηγούμενο πρωταθλητή. Φήμες θέλουν τον κατασκευαστικό κολοσσό να δρομολόγησε την κατασκευή του νέου ουρανοξύστη ειδικά ως απάντηση στο Jeddah Tower, θεωρία που ενισχύεται από το γεγονός ότι η EMMAR σταμάτησε στα θεμέλια το Μάϊο του 2018 - όταν ανακοινώθηκε ότι ο Σαουδάραβας ανταγωνιστής της έβαλε φρένο λόγω νομικών κωλυμάτων- και δεν έχουν ξεκινήσει έκτοτε.

      Φωτορεαλιστικό, Dubai Creek Tower. Πηγή: EMMAR
      Λίγα πράγματα είναι γνωστά για το Dubai Creek Tower, με ένα από αυτά να είναι ότι ο σχεδιασμός έχει πραγματοποιηθεί από το Santiago Calatrava, βασιζόμενος στην παραδοσιακή αραβική αρχιτεκτονική κουλτούρα, με σκοπό το κτίριο να προσομοιάζει μιναρέ. Από μακριά, θα θυμίζει μια πολύ ψηλή και λεπτή πυραμίδα, η οποία θα λεπταίνει όσο αυξάνεται το ύψος της.
      Άγνωστο παραμένει το ακριβές ύψος του πύργου, ο οποίος λογικά στοχεύει να ξεπεράσει τα 1008 μέτρα του Jeddah Tower. Αν μπορούν να θεωρηθούν ενδεικτικό μέγεθος, τα θεμέλια του κτιρίου έφτασαν σε βάθος 72 μέτρων, λεπτομέρεια που συνεπάγεται μια εξαιρετικά ψηλή κατασκευή, με ορισμένες πηγές να υποστηρίζουν ότι το τελικό συνολικό ύψος του Dubai Creek Tower θα αγγίζει τον εξωφρενικό ύψος των 1.300 μέτρων.

      To κτίριο έχει παραμείνει στα θεμέλια. Πηγή: EMAAR
      Άγνωστο είναι, όμως, και το αν και πότε θα συνεχιστεί η κατασκευή του, με τον Πρόεδρο της EMMAR, Mohamed Alabbar, να δηλώνει το 2020 στo Bloomberg: «Δεν χτίζουμε πλέον. Οι κυβερνητικές υπηρεσίες αποφάσισαν να σταματήσουν τις νέες κατασκευές σχεδόν ένα χρόνο πριν, αλλά ο COVID σίγουρα έβαλε φρένο». Αυτή ήταν η τελευταία επίσημη δήλωση επί του θέματος, ενώ η εταιρεία έχει αποσύρει τα φωτορεαλιστικά από το site της και δε σχολίασε σχετικό δημοσίευμα για τις προοπτικές του έργου, που δημοσιεύτηκε στην Arabian Business στα μέσα του Σεπτέμβρη.
      Όλα αυτά σε μια εποχή που η βιωσιμότητα βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων στους αρχιτεκτονικούς και τους κατασκευαστικούς κύκλους και τα ψηλά κτίρια φημίζονται για τη δυσκολία συμμόρφωσης με τα περιβαλλοντικά πρότυπα. Η επίτευξη μηδενικών εκπομπών - μια απαιτητική διαδικασία σε κάθε περίπτωση – απομακρύνεται με κάθε επιπλέον όροφο ενός ουρανοξύστη, με τον ενσωματωμένο άνθρακα να αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση.
      Με την προσπάθεια αναχαίτισης της κλιματικής αλλαγής να κλιμακώνεται, δίκαια αναρωτιέται κανείς αν οι κινήσεις εντυπωσιασμού πρέπει να είναι προτεραιότητα, ακόμα και για χώρες που δε «λυπούνται» τα έξοδα για την κατασκευή κτιρίων που αγγίζουν τον ουρανό. Είναι αυτές οι χώρες που έχουν τους πόρους και την ευκαιρία να συνεισφέρουν ουσιαστικά στην έρευνα και την καινοτομία, για την εύρεση βιώσιμων λύσεων.
      Ο COVID αποτέλεσε τροχοπέδη για πολλά σχέδια. Ίσως είναι τώρα η ευκαιρία να γίνει εφαλτήριο για την αναθεώρηση κατασκευών που δε συνάδουν πλέον με τις τρέχουσες τάσεις.
    14. webTV

      Engineer

      Οι Παριζιάνοι θα μπορούν να παρακολουθούν την πρόοδο των εργασιών αποκατάστασης της Παναγίας των Παρισίων με την έναρξη λειτουργίας ενός ειδικού χώρου στο προαύλιο του καθεδρικού ναού, όπου θα παρουσιάζεται η δουλειά των τεχνιτών στο εργοτάξιο ανακατασκευής.
      Μέχρι στιγμής το έργο έχει κοστίσει συνολικά 700 εκατομμύρια ευρώ. Τέσσερα χρόνια μετά την καταστροφική πυρκαγιά (2019) στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων οι εργασίες αποκατάστασης ολοκληρώνονται και αποκαλύπτουν μια ιδιαίτερη εικόνα της εκκλησίας.
      Σύμφωνα με τους Times, το ιστορικό μνημείο είναι “στα καλύτερά του” απαλλαγμένο από “150 χρόνια σκόνης” στους τοίχους.

      Δωρεές 846 εκατ. ευρώ
      Πριν ακόμη σβήσει η πυρκαγιά, οι γαλλικές αρχές έλαβαν το ιλιγγιώδες ποσό των 846 εκατομμυρίων ευρώ σε δωρεές. Αποκαλύφθηκε ότι το έργο έχει κοστίσει συνολικά 700 εκατομμύρια ευρώ μέχρι στιγμής.
      Ειδικότερα, η ανοικοδόμηση του ναού επιβραδύνθηκε λόγω της πανδημίας και της μόλυνσης του χώρου από τη σκόνη μολύβδου μετά την πυρκαγιά. Η απομάκρυνση “460 τόνων σκόνης μολύβδου” κόστισε 150 εκατομμύρια ευρώ.
      Κατά τη διάρκεια της ανακατασκευής οι υπεύθυνοι του έργου παρατήρησαν την έκταση της βρωμιάς που κάλυπτε το εσωτερικό του. Ο Γάλλος υπουργός Πολιτισμού Jean-Michel Guilment χαρακτήρισε “εντυπωσιακό” το γεγονός ότι ένα άγαλμα είναι και πάλι λευκό.
      Ο επικεφαλής του προγράμματος και στρατιωτικός Jean-Louis Georgelin δήλωσε στους Times ότι όταν ανοίξει “θα τον δείτε όπως δεν τον έχετε ξαναδεί ποτέ”.

      Η μεγάλη καταστροφή του 2019
      Η Παναγία των Παρισίων καταστράφηκε εν μέρει από μια τεράστια πυρκαγιά τον Απρίλιο του 2019.
      Ο πρόεδρος Εμμανουήλ έχει θέσει ως στόχο την επαναλειτουργία της Παναγίας των Παρισίων εγκαίρως για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι.
      Οι εργασίες για την εσωτερική αποκατάσταση έχουν προχωρήσει αρκετά, ενώ οι εργασίες για το καμπαναριό, τους θόλους και τους σκελετούς έχουν ουσιαστικά αρχίσει με την πρόσφατη ανέγερση μιας σκαλωσιάς 100 μέτρων και 600 τόνων.
      Η Παναγία των Παρισίων, που ολοκληρώθηκε το 1345, θεωρείται ένα από τα ωραιότερα παραδείγματα της γαλλικής γοτθικής αρχιτεκτονικής και αποτέλεσε σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο στο Παρίσι.
       
       
    15. webTV

      Engineer

      Τα 108 χρόνια από τότε που πραγματοποιήθηκε η πρώτη διέλευση πλοίου γιορτάζει η Διώρυγα του Παναμά. Συγκεκριμένα, αυτό που έχει χαρακτηριστεί ως θαύμα της μηχανικής και ένα από τα σημαντικότερα δημόσια έργα του 20ου αιώνα, άνοιξε στην κυκλοφορία στις 15 Αυγούστου 1914 με τη διέλευση του «SS Ancon».
      Σχεδιάστηκε για πρώτη φορά το 1600, όμως οι πραγματικές κατασκευαστικές εργασίες ξεκίνησαν για πρώτη φορά από μια γαλλική εταιρεία το 1880. Η Γαλλία άρχισε να εργάζεται στο κανάλι το 1881, αλλά έπρεπε να σταματήσει λόγω προβλημάτων μηχανικής και υψηλής θνησιμότητας λόγω ασθενειών.
      Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέλαβαν το έργο το 1904 και χρειάστηκαν μία δεκαετία για να ολοκληρώσουν τη διώρυγα, η οποία άνοιξε επίσημα στις 15 Αυγούστου 1914. Ενα από τα μεγαλύτερα και πιο δύσκολα τεχνικά έργα που έχουν αναληφθεί ποτέ, η συντόμευση της Διώρυγας του Παναμά, μείωσε σημαντικά τον χρόνο που χρειάζονται τα πλοία για να ταξιδεύουν μεταξύ του Ατλαντικού και του Ειρηνικού Ωκεανού.
      Ρεκόρ
      Τον Ιούλιο, η Διώρυγα του Παναμά καλωσόρισε το μεγαλύτερο σε όρους μεταφορικής ικανότητας πλοίο που διήλθε ποτέ. Συγκεκριμένα, το «Zephyr» της CMA CGM, με μεταφορική ικανότητα 16.285 TEUs, στον δρόμο της επιστροφής προς το Qingdao και αφού προηγουμένως είχε δέσει στα λιμάνια της Νέας Υόρκης και της Σαβάνα, πέρασε από τη Διώρυγα του Παναμά.
      Αξίζει να σημειωθεί ότι αρχικά τα Neopanamax locks ήταν σχεδιασμένα να εξυπηρετούν πλοία μεταφορικής ικανότητας έως 12.600 TEUs. Σημειώνεται ότι τα εγκαίνια για την επέκταση της Διώρυγας του Παναμά το 2016 έλαβαν χώρα στα τέλη Ιουνίου, ενώ η εν λόγω διέλευση-ορόσημο την 1η Ιουλίου. Συνεπώς, η έκτη επέτειος της επέκτασης της διώρυγας συνέπεσε χρονικά με τη διέλευση του μεγαλύτερου έως σήμερα πλοίου από την πλωτή οδό.
      Ενώ το «Zephyr» αποτελεί το μεγαλύτερο σε μεταφορική ικανότητα containership, ένα άλλο πλοίο διατηρεί το ρεκόρ του μεγαλύτερου σε μήκος πλοίου που διέσχισε τη διώρυγα. Ο λόγος για το ελληνόκτητο «Triton», του οποίου το μήκος είναι 369 μ. και το πλάτος 51,2 μ.
      Διόδια
      Τον περασμένο μήνα, το υπουργικό συμβούλιο της χώρας άναψε το «πράσινο φως» για την τροποποίηση των διοδίων διέλευσης, με τους πλοιοκτήτες να καλούνται να βάλουν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη για να χρησιμοποιήσουν αυτή την κομβική θαλάσσια διαδρομή.
      Όπως τονίζεται, απλοποιούνται οι κατηγορίες τιμολόγησης και μειώνονται από 430 που ήταν μέχρι σήμερα σε λιγότερες από 60. «Η πρόταση στοχεύει στην ενίσχυση της δομής των διοδίων με τρόπο που να συνάδει με την αξία που παρέχει η υπηρεσία διέλευσης της Διώρυγας, παρέχοντας παράλληλα μεγαλύτερη προβλεψιμότητα στους πελάτες», δήλωσε ο διαχειριστής της Διώρυγας του Παναμά, Ρ. Βάσκεζ Μοράλες.
      Υπενθυμίζεται πως για τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται από την απόφαση του δεύτερου σε μέγεθος τεχνικού διαύλου της παγκόσμιας ναυτιλίας να υιοθετήσει νέα τιμολογιακή πολιτική, είχε μιλήσει εκπρόσωπος της Διώρυγας στα «ΝΕΑ».
      Η πρόταση που εγκρίθηκε -σύμφωνα με τη διοίκηση- αποσκοπεί στην επίτευξη τριών κύριων στόχων: περισσότερη πρακτικότητα, περισσότερη προβλεψιμότητα και να αντικατοπτρίζει την αξία της διαδρομής.
      Η απόφαση για αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής ερμηνεύεται ως μια παρότρυνση για την ενοποίηση φορτίων σε μεγαλύτερα πλοία, ενώ υπολογίζεται ότι ο κλάδος των containerships θα είναι αυτός που θα επηρεαστεί περισσότερο με μία αύξηση 8% κατά μέσο όρο.
      Για τις διελεύσεις όλων των πλοίων σε άφορτη κατάσταση, εκτός από τα containerships, τα διόδια θα υπολογίζονται εφαρμόζοντας το 85% του κόστους για τα έμφορτα, αντί του αρχικά προτεινόμενου 90%.
      Για τα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, η χρέωση για άδεια containers θα μειωθεί σε 2 δολάρια ανά teu το 2023, 4 δολ. ανά teu το 2024 και 6 δολ. ανά teu το 2025, αντί των 5, 6,50 και 8 δολ. που προτάθηκαν αρχικά για κάθε έτος, αντίστοιχα.
      Όλα τα άλλα τιμολόγια θα εφαρμοστούν σταδιακά από τον Ιανουάριο του 2023 έως τον Ιανουάριο του 2025 στα αρχικά προτεινόμενα επίπεδα από το δ.σ. της Διώρυγας, συμπεριλαμβανομένων των τροποποιήσεων στο πρόγραμμα πιστότητας για containerships, το οποίο θα καταργηθεί σταδιακά έως τον Ιανουάριο του 2025. Κίνητρα για ταξίδια μετ’ επιστροφής που ισχύουν για πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και LNG θα εξαλειφθούν έως τον Ιανουάριο του 2023, όταν τεθεί σε ισχύ η νέα δομή.
      Οι κίνηση των αρχών του Παναμά, που επιδιώκουν να αυξήσουν τα έσοδα σε μια εποχή που ο κλάδος της ναυτιλίας αποδεικνύεται ιδιαίτερα κερδοφόρος, αντικατοπτρίζει αυτό που συνέβη στην Αίγυπτο φέτος, όπου η Διώρυγας του Σουέζ πραγματοποίησε δύο γρήγορες αυξήσεις διοδίων.
       
       
    16. webTV

      Engineer

      Η εκδήλωση της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Επενδύσεων και ΕΣΠΑ για τη νέα Στρατηγική Έξυπνης Εξειδίκευσης στο περίπτερο του Υπουργείου Ανάπτυξης & Επενδύσεων στη ΔΕΘ.
      Στην εκδήλωση συμμετέχουν ο Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Επενδύσεων και ΕΣΠΑ κ. Δημήτρης Σκάλκος, ο Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Καινοτομίας κ. Αθανάσιος Κυριαζής, η Διευθύντρια του Γραφείου της Γενικής Γραμματέως Βιομηχανίας, κα Κατερίνα Οικονόμου, το στέλεχος της Γενικής Διεύθυνσης Περιφερειακής και Αστικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Κωνσταντίνος Νιάφας και ο Αναπλ. Καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, κ. Άγγελος Τσακανίκας. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο κ. Μιχάλης Γκούμας, Αν. Προϊστάμενος της Μονάδας Προγραμματισμού, Συντονισμού και Παρακολούθησης της Εθνικής Στρατηγικής Έξυπνης Εξειδίκευσης.
      Η Στρατηγική Έξυπνης Εξειδίκευσης στοχεύει στην αύξηση της παραγωγής νέας γνώσης, τη διάχυση και την αποτελεσματική αξιοποίησή της, την ενσωμάτωση καινοτόμων μεθόδων παραγωγής και νέων τεχνολογιών στην οικονομία καθώς και στην εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων και τη συμμετοχή τους σε διεθνείς αλυσίδες αξίας.
      Η Εθνική Στρατηγική Έξυπνης Εξειδίκευσης (ΕΣΕΕ) 2021-2027 εγκρίθηκε από τον Υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Άδωνι Γεωργιάδη ύστερα από θετική εισήγηση του Συμβουλίου Εθνικής Στρατηγικής Έξυπνης Εξειδίκευσης που συνεδρίασε υπό την προεδρία του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Επενδύσεων & ΕΣΠΑ στις 28 Ιουνίου 2022.
      Το ενδεκαμελές Συμβούλιο Εθνικής Στρατηγικής Έξυπνης Εξειδίκευσης αποτελείται από αρμόδιους Γενικούς Γραμματείς, εκπρόσωπο της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝΠΕ) και τρία πρόσωπα εγνωσμένου κύρους από τον ακαδημαϊκό και επιχειρηματικό χώρο.
      Με την έγκριση της ΕΣΕΕ ολοκληρώνεται η φάση του σχεδιασμού και εκκινεί η φάση της υλοποίησης ώστε να επιτευχθεί η μετάβαση σε ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά βιώσιμο.
    17. webTV

      Engineer

      Eντυπωσιακές εικόνες από έξι σύγχρονα ναυάγια που κείτονται στον βυθό της Καρπάθου ήρθαν στο φως από την ομάδα του ερευνητή Κώστα Θωκταρίδη που, σε συνεργασία με το Δήμο Καρπάθου, κατέγραψε για πρώτη φορά τα σύγχρονα ναυάγια της περιοχής.
      «Κάτω από τα νερά του νησιού κρύβεται μία άγρια ομορφιά ιδιαίτερων γεωλογικών σχηματισμών που με την απόκοσμη εικόνα τους συνθέτουν ένα μυστηριώδες σκηνικό αποτελώντας πόλο έλξης για κάθε δύτη» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Θωκταρίδης.
      Επισημαίνει πως ο υποβρύχιος κόσμος της Καρπάθου είναι ξεχωριστός και γεμάτος εκπλήξεις καθώς υπήρξε πέρασμα πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Τα περισσότερα από τα ναυάγια βρίσκονται σε προσιτά βάθη (έως 40 μέτρα), είναι σε πολύ καλή κατάσταση και συναντώνται τόσο στο βόρειο όσο και στο νότιο τμήμα του νησιού. Κάποια από τα βυθισμένα πλοία είναι ιδιαίτερης ναυπηγικής, έχουν ναυπηγηθεί προπολεμικά και επιβίωσαν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο πριν καταλήξουν χρόνια μετά στο βυθό της Καρπάθου.
      Η ταυτότητα και η ιστορία των πλοίων
      ΔIAΣ
      Ο Δίας κάτω από την Όλυμπο της Καρπάθου
      Το μότορσιπ ΔIAΣ ναυπηγήθηκε στην Ολλανδία το 1951. Το πλοίο είχε αποπλεύσει από το λιμάνι της Στυλίδας την 24η Μαρτίου 1989 με φορτίο τούβλων σε παλέτες, συνολικού βάρους 680 τόνων, με τελικό προορισμό τα Πηγάδια της Kαρπάθου.
      Το πλοίο βυθίστηκε στις 29 Μαρτίου του 1989, και σε απόσταση 1,5 μιλίου βόρεια του όρμου Διαφάνι, κάτω από τον φημισμένο οικισμό της Ολύμπου, λόγω της μεγάλης κλίσης που είχε πάρει. Θύματα δεν υπήρξαν. Το ναυάγιο βρίσκεται σε αμμώδη βυθό βάθους 24 μέτρων. Το πρυμναίο τμήμα ακουμπά στο βυθό με την δεξιά πλευρά, ενώ λόγω της εξαιρετικής καθαρότητας των νερών της Καρπάθου συχνά η παρατήρηση του ναυαγίου μπορεί να γίνει και από την επιφάνεια με μάσκα. Το ογκώδες φορτίο τούβλων που μετέφερε έχει γίνει καταφύγιο για τα ψάρια της περιοχής.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ ΝΙΤΑLKO
      Ένας βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
      Το 1938 ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία Ewald Berninghaus, στην Κολωνία της Γερμανίας, ένα σκάφος ποτάμιων και παράκτιων πλοών για λογαριασμό του Hermann Knütel που είχε την έδρα του στο Αμβούργο. Το μότορσιπ επιτάχθηκε από το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό στις 27 Νοεμβρίου 1939 και αρχικά χρησίμευσε για τη μεταφορά τορπιλών υπαγόμενο στον Ναύσταθμο του Κιέλου. Το ESTE ήταν ένα από τουλάχιστον είκοσι παρόμοια σκάφη που στάλθηκαν το 1942-1943, δια μέσω των μεγάλων ποταμών της Κεντρικής Ευρώπης, στη Μαύρη Θάλασσα για να ενισχύσουν τη δράση του γερμανικού στρατού στην περιοχή.
      Όταν ο σοβιετικός στρατός απώθησε τις γερμανικές δυνάμεις προς τα δυτικά, με αποτέλεσμα τα σκάφη αυτά να χάσουν τον ρόλο τους και να κινδυνεύουν, αποφασίστηκε να προωθηθούν στο Αιγαίο μέσω των Στενών, προκειμένου να συνεισφέρουν στις συνεχιζόμενες γερμανικές επιχειρήσεις στον ελληνικό χώρο.
      Το απόγευμα της 10ης Ιανουαρίου 1944 το ESTE μαζί με τα μότορσιπ SEERÄUBER και VERA αναχώρησαν από τη Λέρο για τη Ρόδο. Το ESTE ήταν κενό φορτίου, στο SEERÄUBER επέβαιναν 80 στρατιώτες και το VERA μετέφερε πετρέλαιο. Ακολουθώντας μια δυτική ρότα για να αποφύγουν τυχόν συνάντηση με εχθρικά σκάφη κατέπλευσαν στα Λιβάδια της Τήλου για να διανυκτερεύσουν και να πλεύσουν το πρωί προς τη Ρόδο υπό την κάλυψη της γερμανικής αεροπορίας.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Κατά τη διάρκεια της νύχτας, μεταξύ 03.00' και 04.00' εισήλθαν στον κόλπο τρεις βρετανικές τορπιλάκατοι που άνοιξαν πυρ κατά των γερμανικών πλοίων. Πυρκαγιές ξέσπασαν στα ESTE και VERA που σύντομα βυθίστηκαν, ενώ ο πλοίαρχος του SEERÄUBER το προσάραξε για να αποφευχθεί η βύθιση του.
      Το ναυάγιο του ESTE ανελκύστηκε το 1947 και εκποιήθηκε σε ιδιώτες που το μετονόμασαν ΤΗΛΟΣ. Το ΤΗΛΟΣ ταξίδεψε για χρόνια, προσάραξε στις εκβολές του Αλφειού ποταμού όπου εγκαταλείφθηκε από το πλήρωμα του. Ωστόσο το σκάφος ανελκύστηκε και το 1968 επανήλθε στην ενεργό δράση ως ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ.
      Μεταπωλήθηκε το 2004 και μετονομάστηκε NITALKO υψώνοντας μια άλλη σημαία, Βόρειας Κορέας. Στις 26 Φεβρουαρίου 2007 το μότορσιπ έπλεε από την Ρόδο προς την Κρήτη έμφορτο με φορτίο γρανίτη που είχε φορτώσει στην Τουρκία. Πλησίον της νήσου Σαρίας μετά από εμπλοκή κάβου στην προπέλα έμεινε ακυβέρνητο εν μέσω δυτικών θυελλωδών ανέμων. Το πλήρωμα που αποτελείτο από τρείς Τούρκους και δύο Ρώσους ναυτικούς εξέπεμψε σήμα κινδύνου και παραλήφθηκε με ασφάλεια από ελικόπτερο Super Puma της Πολεμικής Αεροπορίας.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Το NITALKO κατόπιν παρασυρόμενο προσάραξε και δημιουργήθηκε ρήγμα στο μέσον του φλατ. Την επομένη απουσίαζε από τη θέση του και καθώς οι έρευνες στην περιοχή επέβησαν άκαρπες εκτιμήθηκε πως είχε βυθιστεί.
      Το ναυάγιο του NITALKO είναι σε εξαιρετική κατάσταση ακουμπά στο βυθό με δεξιά του πλευρά. Η πλώρη βρίσκεται σε βάθος -40 μέτρων και η πρύμνη φτάνει σχεδόν τα -20 μέτρα. Βρίσκεται δίπλα σε ένα βραχώδη ύφαλο στην βορειοδυτική πλευρά της νήσου Σαρίας στην Κάρπαθο. Τα αμπάρια του είναι γεμάτα γρανίτη με μορφή κυβόλιθου και πλακάκια.
      ΤΣΙΜΕΝΤΑΣ ένας σαμουράι στο βυθό της Καρπάθου
      Ναυπηγήθηκε το 1969 στα ναυπηγεία Tsuneishi της Ιαπωνίας. Το τέλος του πλοίου ήρθε στις 25 Μαΐου 2003 όταν προσάραξε σε ύφαλο στο στενό Κάσου - Καρπάθου. Οι ζημιές που υπέστη το σκάφος δεν επέτρεψαν την ανέλκυση του και εγκαταλείφθηκε με το κομοδέσιο και τους μηχανισμούς φόρτωσης να μένουν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
      Με το πέρασμα του χρόνου το σκαρί δεν άντεξε στις πιέσεις και τη διάβρωση με αποτέλεσμα να σπάσει και να βυθιστεί.
      Το ναυάγιο βρίσκεται επί του βραχώδης ύφαλου Κάρπαθος, στο στενό μεταξύ Κάσου και Καρπάθου. Η Θαλάσσια περιοχή είναι γνωστή για τον έντονο κυματισμό και για τα ισχυρά θαλάσσια ρεύματα, από την άλλη πλευρά από τα εξαιρετικά διαυγή καταγάλανα νερά.
      Το μέγιστο βάθος δεν ξεπερνά τα -15 μέτρα.
      Η πλώρη κυριολεκτικά έχει διαλυθεί και στο βυθό διακρίνονται τα βίντσια οι αγκυροκαδένες καθώς και η εφεδρική άγκυρα.
      Τα ελάσματα γύρω από το χώρο του μηχανοστασίου δεν υπάρχουν πλέον και ο υποβρύχιος επισκέπτης μπορεί κολυμπά ανάμεσα στην μηχανή του πλοίου και την ηλεκτρογεννήτρια, θα δει από κοντά την τις στρεβλώσεις στα πτερύγια της προπέλας και στον άξονα.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ GERNIK
      Ένας γερμανός ναρκαλιευτής του πολέμου με πολυδιάστατη ιστορία
      Το φορτηγό πλοίο Gernik είχε ναυπηγηθεί το 1939 στο Lübecker Maschinenbau, της Γερμανίας, για την εταιρία του Αμβούργου A. Kirsten και αρχικά έφερε το όνομα CRESSIDA (Χρυσηίδα).
      Το 1939 το γερμανικό ναυτικό του έδωσε το όνομα V.102, (Vorpostenboot.102) έλαβε μέρος στην μάχη της Νορβηγίας.
      Το 1940 μετετράπη σε ναρκαλιευτικό διέθετε από την κατασκευή του στενό πλωριό ρύγχος, έτσι μπορούσε σχετικά εύκολα να εισχωρήσει σε ναρκοθετημένες περιοχές.
      Το πλοίο τον Μάιο του 1945 παραδόθηκε στους Αμερικανούς, αλλά τον Οκτώβριο του 1947 μεταφέρθηκε στους Ολλανδούς και επέστρεψε στα πολιτικά του καθήκοντα ως ELSENBURGH, όνομα που δόθηκε στο πλοίο από ομώνυμη Ολλανδική περιοχή, για λογαριασμό της εταιρίας Wm.H.Muller & Co.
      Το 1952 αφαιρέθηκαν οι λέβητες και τοποθετήθηκε μηχανή ντίζελ ως μέσο πρόωσης.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Εκτέλεσε κυρίως το δρομολόγιο από Καζαμπλάνκα - Λονδίνο, μεταφέροντας εμπορεύματα και έχει εκτενείς αναφορές στα εθνικά αρχεία της Μεγάλης Βρετανίας.
      Πουλήθηκε το 1961 στη Λιβεριανής έδρας Seven Seas Shipping Corporation και μετονομάστηκε στο τελευταίο του όνομα GERNIK.
      Ήταν παραμονές των γιορτών, ξημερώματα Κυριακής, 23 Δεκέμβρη του 1962, όταν το πλοίο Gernik, προσάραξε στα νερά της Κάρπαθου στην παραλία του Διακόφτης έπειτα από σφοδρή θαλασσοταραχή.
      Σήμερα είναι άμορφα, σκουριασμένα σίδερα, βυθισμένο σε βάθος 14 μέτρων. Η πρύμνη είναι σφηνωμένη στα βράχια με ελαφριά δεξιά κλίση. Η ιδιαίτερη μεγαλοπρεπής πλώρη ακουμπά στο βυθό με την δεξιά πλευρά από τα όκια απουσιάζουν οι αγκυροκαδένες.
      Τα ελάσματα του πλοίου είναι ασυνήθιστα παχιά και υπάρχουν σημεία που διακρίνονται οι καρφωτές λαμαρίνες του 1939.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ TENARON S
      Ένας Άγγλος του 1935 στα νερά στην Καρπάθου
      Είχε ναυπηγηθεί το 1935 με το όνομα GLEN στα R & W Hawthorn, Leslie & Co Ltd., στο Hebburn της Αγγλίας για την βρετανική εταιρία Tyne-Tees Steamship Co.
      Η εταιρία του που είχε την έδρα της στο Newcastle.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Το GLEN είχε ολική χωρητικότητα 471 κόρων, διαστάσεις 50,4 x 8,3 μέτρα. Μετά την λήξη του πολέμου το GLEN μετονομάστηκε σε BELGIAN COAST. Το LAIRDSROCK απέκτησε μια νέα μηχανή το 1957 και συνέχισε να ταξιδεύει μέχρι το 1966 οπότε και αποκτήθηκε από τους Περικλή Βαρβατέ & Σια και υψώνοντας ελληνική σημαία μετονομάστηκε σε ΓΙΩΡΓΗΣ.
      Το 1979 το σκάφος περιήλθε στην συμπλοιοκτησία «Λευτέρης Δ.» (Θήρα Ναυτιλιακή) και μετονομάστηκε σε ΛΕΥΤΕΡΗΣ Δ. Όμως ένα χρόνο αργότερα πουλήθηκε στην παναμαϊκή Etna Maritime Co SA και πήρε το όνομα TENARON S.
      Στις 10 Δεκεμβρίου 1980 το TENARON S. Ταξίδευε από την Ιταλία μεταφέροντας φορτίο τσιγάρων, όταν προσάραξε στις ακτές της Καρπάθου και βυθίστηκε.
    18. webTV

      GTnews

      Όσο εξερευνείς τις ακτές της Ελλάδας, βρίσκεις όλο και περισσότερες άγνωστες γωνιές και μέρη που ούτε φανταζόσουν ότι υπάρχουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι μικρές και μεγαλύτερες νησίδες της χώρας στις οποίες φτάνεις με ιδιωτικά σκάφη ή καϊκάκια και μπορείς να απολαύσεις τις βουτιές σου σε καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά. Μια τέτοια περίπτωση είναι το νησί Αιγιλεία, όπως λεγόταν στην αρχαιότητα, το οποίο μάλιστα έχει και… ιδιαίτερους κατοίκους. Και δεν μιλάμε για ανθρώπους αλλά για τους πολλούς λαγούς που ζούνε σε αυτό. Οι εικόνες από ψηλά αποκαλύπτουν την ομορφιά του και το τι θα αντικρίσει κανείς όταν θα βρεθεί εκεί.
      Η Αιγιλεία, δηλαδή το σημερινό Σταυρονήσι είναι ένα άγνωστο, στους περισσότερους, νησί το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στις ακτές της Εύβοιας και συγκεκριμένα απένταντι από τα Νέα Στύρα. Η απόσταση του από την Αθήνα περίπου μία με μιάμιση ώρα και σίγουρα δεν συναντάς συχνά κάτι παρόμοιο. Εκτός από τις όμορφες παραλίες του, στις οποίες μπορεί να κάνει μπάνιο όπως φτάνει εκεί, το νησί διαθέτει επίσης και δύο λίμνες. οι οποίες δίνουν τη δική τους ξεχωριστή πινελιά και ομορφαίνουν ακόμη περισσότερο το μέρος.
       Ωστόσο, πρόκειται για ένα ερημονήσι του Αιγαίου πράγμα που σημαίνει ότι το πιθανότερο είναι να μην δεις άλλο άνθρωπο εκεί, ειδικά αν πας καθημερινή. Θα δεις σίγουρα, πάντως, κάποιους από τους πολλούς λαγούς που βρίσκονται εκεί – άγνωστο το πώς βρέθηκαν σε αυτό το μέρος. Η ερημιά αυτή πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει να έχεις μαζί σου όλα τα απαραίτητα αν έχεις σκοπό να κάτσεις αρκετές ώρες για μπάνιο. Το σίγουρο είναι ότι θα το απολαύσεις. Πάρε μια γεύση μέσα από το βίντεο του καναλιού hannity στο YouTube.
       
    19. webTV

      Engineer

      Οι επενδύσεις της αεροπορικής εταιρείας United Airlines αυξάνονται όσον αφορά την αγορά των ιπτάμενων ταξί.
      Η αεροπορική εταιρεία όχι μόνο έχει ήδη επενδύσει $15 εκατομμύρια στην Eve Air Mobility, αλλά παράγγειλε ήδη  200 ιπτάμενα ταξί με δυνατότητα επιλογής για ακόμη 200.
      Η United Airlines αναμένεται να αρχίσει να παραλαμβάνει το τετραθέσιο ηλεκτρικό όχημα κάθετης απογείωσης και προσγείωσης της Eve Air Mobility (eVTOL ή electric vertical take-off & landing) το συντομότερο το 2026 .
      Η εταιρεία υποστηρίζει ότι προέβη στην σημαντική αυτή επένδυση τόσο λόγω της εμπιστοσύνη της στην αγορά της αστικής αεροπορικής κινητικότητας όσο και λόγω της εξαιρετικής συνεργασίας μεταξύ των Eve Air Mobility και Embraer. Σύμφωνα με τη United Airlines, η Embraer αποτελεί «ένα αξιόπιστο κατασκευαστή αεροσκαφών με αποδεδειγμένο ιστορικό στην κατασκευή και πιστοποίηση αεροσκαφών κατά την 53χρονη ιστορία της». Η Embraer είχε συνεργαστεί παλαιότερα και με την Uber για την κατασκευή ενός ιπτάμενου ταξί με την τελευταία ωστόσο να εγκαταλείπει τελικώς το πρότζεκτ.
      Το ιπτάμενο ταξί της Eve Air Mobility έχει συμβατικά σταθερά φτερά, ρότορες και ωθητές και ο σχεδιασμός του σύμφωνα με την United Airlines ευνοεί την ασφάλεια, την αποτελεσματικότητα, την αξιοπιστία και την πιστοποίηση/ συμμόρφωση με τους κανονισμούς. Λέγεται ότι το ιπτάμενο ταξί έχει αυτονομία περίπου 100 χλμ. με την United Airlines επίσης να προσθέτει ότι το όχημα μπορεί «να μειώσει τα επίπεδα θορύβου κατά 90% σε σύγκριση με τα σημερινά συμβατικά αεροσκάφη».
      Δεν είναι η πρώτη φορά που η United Airlines καταλήγει σε συμφωνία με μία εταιρεία κατασκευής eVTOL. Τον περασμένο μήνα προχώρησε στην επένδυση $10 εκατομμυρίων σε μια διαφορετική εταιρεία με έδρα την Καλιφόρνια για την προμήθεια 100 ιπτάμενων ταξί. Ως εκ τούτου, η εταιρεία έχει ήδη συμφωνήσει για να πλαισιώσει τον στόλο της με 500 ιπτάμενα ταξί συνολικά. 
      Η United Airlines έχει δημιουργήσει ένα εταιρικό «venture fund» με στόχο να ενισχύσει την φιλόδοξη πρωτοβουλίας της να φτάσει τις μηδενικές εκπομπές έως το 2050 χωρίς να βασίζεται στις παραδοσιακές αντισταθμίσεις άνθρακα για να το πετύχει. Μέσω του ταμείου United Airlines Ventures, έχει επίσης επενδύσει σε κινητήρες κυψελών καυσίμου υδρογόνου και άλλα βιοκαύσιμα.
      «Σήμερα, η United γράφει ξανά ιστορία, καθώς γίνεται η πρώτη μεγάλη αεροπορική εταιρεία που επενδύει δημόσια σε δύο εταιρείες eVTOL» δήλωσε ο πρόεδρος της United Airlines Ventures, Michael Leskinen. «Μαζί, πιστεύουμε ότι το σύνολο των τεχνολογιών καθαρής ενέργειας που διαθέτουμε θα φέρει επανάσταση στα αεροπορικά ταξίδια και θα χρησιμεύσει ως καταλύτης για την κίνηση της αεροπορικής βιομηχανίας προς ένα βιώσιμο μέλλον».
    20. webTV

      GTnews

      Το δεύτερο συνέδριο Digital Beach Summit που πραγματοποιήθηκε στην Πρέβεζα περιλάμβανε θέματα και συζητήσεις για την ψηφιακή εποχή. Οι κυριότερες θεματικές ήταν:
      Έξυπνες πόλεις, Συνδεσιμότητα 5G, SpaceNet & Δορυφορικά Δίκτυα,  ΕΣΠΑ: Τα εργαλεία του ΕΣΠΑ 2021 – 2027 ως μοχλός περιφερειακής ανάπτυξης,  Εταιρείες Startups και Καινοτομία ως δυναμική αντίδρασης στο εσωτερικό Brain Drain,  Ελλάδα 2.0: Το μεγάλο στοίχημα του Green & Smart,  Ψηφιακή Μετάβαση & Ηλεκτρονικός Τύπος: Ενημέρωση & Fake News – Κίνδυνοι και Προοπτικές,  Η κοινωνία των πολιτών στην πράσινη & ψηφιακή μετάβαση,  Τα ψηφιακά μέσα στην υπηρεσία της αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης,  Digital & Green καταλύτης για την τουριστική ανάπτυξη,  Ψηφιακά εργαλεία & Ηλεκτροκίνηση στην βιωσιμότητα της πράσινης οικονομίας,  Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να παρακολουθήσετε το livestreaming των δύο ημερών του συνεδρίου όπως πραγματοποιήθηκε.
       
       
    21. webTV

      Engineer

      H senior architect, συνεργάτης και ιδρύτρια της βραβευμένης εταιρείας διαστημικής αρχιτεκτονικής SEArch+ μιλά για τη συνεργασία της με την ΝΑSA, για το μέλλον της αειφορίας στην αρχιτεκτονική, αλλά και το πώς θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε «απίστευτα βιώσιμα κτίρια στη Γη».
      Το SEArch+ κέρδισε τα 2015, 2019 και 2021 NASA Centennial Challenges, που γεφυρώνουν τον σχεδιασμό για το διάστημα με τη βιώσιμη ανάπτυξη της Γης. Η τρέχουσα διδακτορική της εργασία επικεντρώνεται στην ενσωμάτωση της βλάστησης μέσα στα κτίρια, για πιο βιώσιμες πόλεις.  Στη συνέντευξή της στην Τίνα Μαρινάκη για το ADM The Green Issue, μιλά για τη συνεργασία της με την ΝΑSA, για το μέλλον της αειφορίας στην αρχιτεκτονική, αλλά και για το πώς θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε «απίστευτα βιώσιμα κτίρια στη Γη».
       — Πώς προσεγγίζετε την οικολογική καινοτομία στα έργα σας; Ποιο από τα έργα σας θεωρείτε υποδειγματικό βιώσιμου σχεδιασμού υψηλής απόδοσης;
      Σε κάθε έργο στο οποίο συμμετέχω, θέλω να σχεδιάζω από μια αρχή θεμελιώδους φυσικής ή με παθητικές μεθόδους για την επίτευξη ανθρώπινης ευεξίας σε εσωτερικούς και αστικούς χώρους. Λειτουργούμε από οικολογική προοπτική, με την έννοια ότι θεωρούμε το δομημένο περιβάλλον ως ένα οικοσύστημα που παρέχει ταυτόχρονα νερό, ενέργεια, θερμότητα, δροσιά, ακουστική άνεση, αισθητικές ιδιότητες. Έτσι, το κτίριο γίνεται ένα πείραμα όσον αφορά την ολιστική λύση, η οποία καλύπτει πολλές ανάγκες στην ίδια δομημένη μορφή.
      Κάθε έργο είναι πραγματικά ένα πείραμα, μια εξελικτική προσπάθεια βελτίωσης της «αειφορίας». Στην περίπτωση των πράσινων τοίχων, πάνω στους οποίους εργαζόμαστε στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Οικοσυστημάτων του Yale, σχεδιάσαμε τοίχους που τραβούν ενεργά δυνητικό αέρα εσωτερικού χώρου μέσα από τις ρίζες ενός φυτού. Οι μικροβιακές αποικίες που ζουν εκεί θα μεταβολίζουν πραγματικά τους ατμοσφαιρικούς ρύπους. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι τα μηχανικά συστήματα απλώς αποβάλλουν αυτούς τους ρύπους στην ύπαιθρο – πράγμα και ενεργοβόρο και αδιέξοδο.
      Με κάθε επανάληψη, ρωτάμε «ποιες είναι κάποιες πρόσθετες μετρήσεις που πρέπει να εξετάσουμε για να δούμε εάν αυτή είναι μια βιώσιμη λύση;», «πώς ελαχιστοποιούμε τη χρήση νερού ή πώς χρησιμοποιούμε αυτούς τους πράσινους τοίχους για την ανακύκλωση του νερού;», «πώς μπορούμε να προσανατολίσουμε αυτούς τους τοίχους ώστε να χρησιμοποιούν το φως της ημέρας αντί να βασίζονται στον ηλεκτρικό φωτισμό;», «πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ανανεώσιμα βιοϋλικά για να δομήσουμε και να υποστηρίξουμε πράσινα τοιχώματα αντί για εξορυκτικά οικοδομικά υλικά;», «μπορούμε να ενσωματώσουμε την παραγωγή τροφίμων με ουσιαστικό τρόπο, που να είναι οικονομικά βιώσιμος, και να αφαιρέσουμε την πίεση για τη μετατροπή των δασών σε γεωργική γη;».
      Αυτά δεν είναι τετριμμένα ερωτήματα, και ενώ υπάρχει διαδεδομένη αρχιτεκτονική διαίσθηση για τη χρήση των φυτών, ο προσδιορισμός των μετρήσεων για να μπορέσουμε να εργαστούμε μαζί τους με ουσιαστικό τρόπο απαιτεί σημαντική έρευνα.

      — Πείτε μας περισσότερα για τη μακρόχρονη συνεργασία σας με τη NASA και το ενδιαφέρον σας για την ανάπτυξη design που υποστηρίζει τον άνθρωπο για την εξερεύνηση του διαστήματος.
      Από παιδί ονειρευόμουν να σχεδιάζω για το διάστημα και πλέον το όνειρο έχει γίνει πραγματικότητα. Η αγάπη για τον πλανήτη, το σύμπαν, την επιστήμη, τη φυσική, συναντά έναν τόπο φαντασίας. Καθώς ορισμένες από τις χώρες και τους ανθρώπους του κόσμου φαίνεται να έχουν ανανεώσει το ενδιαφέρον για το διάστημα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα γενιά έρευνας, η οποία συμπεριλαμβάνει την αρχιτεκτονική για τα ανθρώπινα όντα. Είχα την τύχη να συμμετάσχω με τη NASA σε μερικά έργα, πολλά από τα οποία περιλαμβάνουν την ιδέα της βιώσιμης ανθρώπινης εγκατάστασης έξω από τον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων των τρισδιάστατων εκτυπωμένων κτιρίων για το φεγγάρι και τον Άρη και concept θερμοκηπίων.
      Προσωπικά δεν μπορώ να διαχωρίσω την ιδέα της βιωσιμότητας από τη στιγμή που οι άνθρωποι είδαμε για πρώτη φορά μια εικόνα του πλανήτη μας από το διάστημα. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το βιώσιμο κίνημα πραγματικά φούντωσε αφού είδαμε την εικόνα του πεπερασμένου και όμορφου μπλε «μαρμάρου» πάνω στο οποίο όλοι και όλα όσα γνωρίζουμε συνυπάρχουν. Για εμένα, το να σχεδιάζω για το διάστημα είναι πραγματικά μια επέκταση του σχεδιασμού για μια «ολόκληρη Γη». Μόλις απομακρυνθούμε από τον πλανήτη συνειδητοποιούμε τον βαθμό εξάρτησής μας από αυτόν. Είμαστε «ενσωματωμένοι» στις διαδικασίες της Γης. Στο παρελθόν τα διαστημόπλοια υποστήριζαν την απομονωμένη ζωή από τον πλανήτη και την ικανότητα επιβίωσης χάρη σε μερικές μηχανικές συσκευές. Σήμερα, πραγματικά, για να ζήσουμε βιώσιμα έξω από τον κόσμο μας, θα πρέπει να πάρουμε ένα κομμάτι από αυτόν μαζί μας. Δεν υπάρχει τρόπος να φανταστεί κανείς τη μακροπρόθεσμη, βιώσιμη ζωή έξω από τη Γη, χωρίς να αναδημιουργήσει με κάποιον τρόπο τις βιολογικές και χημικές διεργασίες που γνωρίζουμε.
      Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το βιώσιμο κίνημα πραγματικά φούντωσε αφού είδαμε την εικόνα του πεπερασμένου και όμορφου μπλε «μαρμάρου» πάνω στο οποίο όλοι και όλα όσα γνωρίζουμε συνυπάρχουν.
      — Τι απαντάτε στον διαδεδομένο προβληματισμό ότι ««δεν μπορούμε καν να προστατεύσουμε και να διατηρήσουμε αυτό που έχουμε στη Γη. Πώς μπορούμε να περιμένουμε να δημιουργήσουμε έναν πιο ώριμο πολιτισμό στο διάστημα»;
      Για μένα έχει να κάνει περισσότερο με την ευεργετική διαδικασία της άσκησης ή της σκέψης του σχεδιασμού για ένα μέρος που εξαρτάται από τη χρήση και την επαναχρησιμοποίηση ελάχιστων πόρων, στη Γη ή σε άλλον πλανήτη. Θα σχεδιάζαμε απίστευτα βιώσιμα κτίρια στη Γη, εάν καθένα από αυτά είχε τις ίδιες απαιτήσεις με τις έννοιες του χώρου: να φροντίζει τα δικά του απόβλητα, να χρησιμοποιεί καθαρή μηδενική ενέργεια, να χτίζεται χωρίς εκτεταμένη χρήση ενεργοβόρων υλικών και να επαναχρησιμοποιεί τα ελάχιστα υλικά που έχει.

      — Πώς «μετράται» η βιωσιμότητα;
      «Βιωσιμότητα» σημαίνει ότι καλύπτουμε τις ανάγκες του παρόντος με τρόπο που οι μελλοντικές γενιές θα μπορούν επίσης να καλύψουν τις δικές τους. Υπονοεί μια κυκλική οικονομία, όπου μεταβαίνουμε από την κατανάλωση πόρων σε ένα μοντέλο στο οποίο οι πόροι χρησιμοποιούνται και επαναχρησιμοποιούνται προς το κοινό όφελος «των ανθρώπων, του πλανήτη και του κέρδους». Ο τρόπος με τον οποίο μετριέται η βιωσιμότητα στην πράξη –ο πραγματικός αντίκτυπος μιας μεθόδου ή ενός προϊόντος στη βιώσιμη χρήση των πόρων– συχνά ορίζεται πολύ διαφορετικά ανάλογα με το πλαίσιο. Βιβλιογραφικά, υπάρχουν τόσοι πολλοί διαφορετικοί τρόποι καθορισμού των μεταβλητών οι οποίες εμπλέκονται που ο ορισμός μπορεί να γίνει συντριπτικός. Ο τρόπος με τον οποίο τα Ηνωμένα Έθνη ορίζουν τη βιώσιμη ανάπτυξη, για παράδειγμα, τείνει να επικεντρώνεται σε μέτρα δίκαιης ανάπτυξης, έτσι ώστε να περιλαμβάνει τον τερματισμό της φτώχειας και της πείνας και την προώθηση της ισότητας των φύλων. Σε αυτή την περίπτωση, οι μετρήσεις χρησιμοποιούν δείκτες όπως το μέσο βάρος γέννησης ή τα ποσοστά θνησιμότητας, τα οποία υπολογίζονται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε χώρα.
      Στον κόσμο της αρχιτεκτονικής, η αειφορία συνδέεται συχνά με τη μείωση της χρήσης ενέργειας σε κτίρια που, παραδοσιακά, εξαρτώνται από την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων. Έτσι, μεταξύ των πρώτων τρόπων υπολογισμού της βιωσιμότητας για τα κτίρια ήταν η χρήση ενέργειας διαφόρων συσκευών και εξοπλισμού, όπως το Energy Star στις ΗΠΑ. Εάν, ας πούμε, εμπλέκονται ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως η ηλιακή ενέργεια, τότε η ενεργειακή κατανάλωση μπορεί να έχει λιγότερη σημασία από την επιλογή δομικών υλικών που αποτελούν μέρος μιας εξαντλητικής εξορυκτικής διαδικασίας ως προς τους πόρους της Γης, ενώ επίσης το κτίριο μέσω διαδικασιών καύσης διύλισης μπορεί να συμβάλλει σε αυξημένες εκπομπές άνθρακα. Υπάρχουν πολλά πλαίσια για να πραγματοποιήσει κανείς μετρήσεις και τα χρειαζόμαστε όλα για να μπορέσουμε όλοι να εργαστούμε παραγωγικά προς τον κοινό στόχο της βιωσιμότητας.

      — Ποιον ρόλο πιστεύετε ότι θα διαδραματίσουν στο μέλλον τα πρότυπα LEED και WELL; Είναι ο πράσινος σχεδιασμός μόνο θέμα προόδου της τεχνολογίας ή πρέπει να είναι μια αρχιτεκτονική καινοτομία;
      LEED, WELL, BREAM, Energy Star, Living Building Challenge, Passive House.  Όλες αυτές οι πραγματικά ασυνήθιστες προσπάθειες για την ποσοτικοποίηση και τον καθορισμό των μετρήσεων του τι κάνει ένα κτίριο βιώσιμο ήταν κατά τη γνώμη μου εξαιρετικά επιτυχημένες στο να προχωρήσουμε μπροστά, όσον αφορά τη βιωσιμότητα. Κατά τον σχεδιασμό ενός κτιρίου, ο αρχιτέκτονας πρέπει να δίνει αναφορά σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, από τους χρηματοδότες μέχρι την πόλη, και η χρήση αυτών των «πλαισίων» ως σημείο αναφοράς για το πώς ένα σχέδιο αντιμετωπίζει τη βιωσιμότητα ήταν το κλειδί για την αποδοχή. Εάν η χρήση ηλιακής ενέργειας ή η αποκατάσταση του χρησιμοποιημένου νερού επιτόπου μπορεί να θεωρηθεί υπερβολικά δαπανηρή υπό το πρίσμα των πιο συνηθισμένων εξορυκτικών διαδικασιών, αυτά τα πρότυπα πράσινων κτιρίων ήταν ένας εναλλακτικός τρόπος δημιουργίας αξίας. Ίσως η πιστοποίηση LEED σε ένα κτίριο ήταν πραγματικά ο μόνος τρόπος για να δικαιολογηθεί η δαπάνη, για παράδειγμα, υδραυλικών εγκαταστάσεων χαμηλής ροής και χαμηλής κατανάλωσης νερού.
      Μόλις απομακρυνθούμε από τον πλανήτη συνειδητοποιούμε τον βαθμό εξάρτησής μας από αυτόν. Είμαστε «ενσωματωμένοι» στις διαδικασίες της Γης.
      Εάν τα πρότυπα πράσινων κτιρίων παρέχουν αξία και κίνητρα, τώρα, καθώς βελτιώνονται οι τεχνολογικές μέθοδοι για τη βελτίωση της χρήσης του νερού, της ενέργειας και των υλικών, ελπίζει κανείς ότι οι δυνάμεις της αγοράς θα αναλάβουν, παίρνοντας αυτές τις αποφάσεις και με οικονομικά κριτήρια. Ελπίζει κανείς ότι αυτή η πρόοδος δεν θα είναι απλώς μηχανικά ή ηλεκτρονικά ή αυτοματοποιημένα έξυπνα συστήματα, αλλά ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η «πρόοδος» θα είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη φυσική, την επιστήμη των υλικών και τις γηγενείς μεθόδους που προέρχονται από αιώνες οικοδόμησης, πριν από τα μηχανικά συστήματα και την αφθονία ενέργειας. Μέσω της χρήσης της ενσωματωμένης γνώσης της μορφής και των υλικών μπορούμε να ψύχουμε παθητικά, να θερμαίνουμε, να αερίζουμε, να δημιουργήσουμε κατάλληλο φωτισμό και να βελτιώνουμε την ποιότητα του αέρα – όλα αυτά για τα οποία σήμερα βασιζόμαστε σε μεγάλο βαθμό σε ενεργοβόρα μηχανικά συστήματα. Τα κεραμικά και τα τούβλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ψύξη λειτουργικών παραθύρων που δημιουργούν διασταυρούμενο αεράκι για αερισμό, χρησιμοποιώντας φυτά για τη βελτίωση της ποιότητας του αέρα… όλα αυτά χρησιμοποιούν πιο πολύ θεμελιώδεις φυσικές ή βιολογικές αρχές, παρά μηχανικές ή ηλεκτρικές.

      Περισσότερα: http://www.spacexarch.com/



      https://www.cea.yale.edu/team/christina-ciardullo
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.