Σύμφωνα με την απόφαση, πρόκειται για σημεία δρόμων που θα δρομολογηθούν επενδύσεις στα επόμενα χρόνια, προκειμένου άλλα τμήματα να μπορούν να χαρακτηριστούν αυτοκινητόδρομοι, όπως για παράδειγμα ο οδικός άξονας Ελευσίνα - Θήβα - Υλίκη, η επέκταση της Αττικής Οδού μέχρι τη Ραφήνα, η επέκταση της Αττικής Οδού μέχρι το Λαύριο, ο Βόρειος Οδικός Αξονας Κρήτης (ΒΟΑΚ) αλλά και η αναβάθμιση του άξονα Ιωάννινα - Κακαβιά κ.λπ. Ωστόσο, για να ολοκληρωθεί το κύριο οδικό δίκτυο της χώρας, όπως φαίνεται και από την απόφαση, απαιτείται, βεβαίως, η ολοκλήρωση έργων που εκκρεμούν στους υπό κατασκευή οδικούς άξονες.
Για παράδειγμα, στην Ιόνια Οδό έχει παγώσει το τμήμα από τον Πύργο μέχρι την Τσακώνα (είχε ενταχθεί στη σύμβαση παραχώρηση της Ολυμπίας Οδού αλλά εξαιρέθηκε). Επίσης, μέχρι το 2017 υποτίθεται πως θα ολοκληρωνόταν και το νότιο τμήμα του Αξονα Κεντρικής Ελλάδας (πρώην Ε65 που τώρα αριθμείται ως Α3), χωρίς μέχρι σήμερα να έχει προχωρήσει η σχετική διαδικασία.
Όσο για τα νέα έργα, όπως το τμήμα Ελευσίνα - Θήβα η κατασκευή του προσκρούει στην έλλειψη πόρων, αλλά και στο γεγονός πως «κόβει κίνηση» από τμήματα του οδικού δικτύου που έχουν ήδη παραχωρηθεί. Ακόμα πιο δύσκολη είναι η εξίσωση των επεκτάσεων της Αττικής Οδού.
Στο παρελθόν είχε προταθεί η κατασκευή τους με κεφάλαια της κοινοπραξίας που διαχειρίζεται σήμερα τον οδικό άξονα, με ταυτόχρονη παράταση της σύμβασης.
Η πρόταση δεν έγινε δεκτή από την τότε κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, η οποία προώθησε ξεχωριστό διαγωνισμό για τα νέα οδικά έργα στην Αττική που ουδέποτε ολοκληρώθηκε. Στον «αέρα» βρίσκεται και η υπόθεση με τον ΒΟΑΚ, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα του άξονα χρειάζεται αναβάθμιση ώστε να φέρει τον χαρακτηρισμό «αυτοκινητόδρομος» με βάση τις κοινοτικές απαιτήσεις.
Στην κυβέρνηση είχαν επεξεργαστεί σενάρια υλοποίησης του έργου μέσω Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), όπου ο ανάδοχος θα λαμβάνει «ενοίκιο» από το Δημόσιο, ανάλογα με την ποιότητα υπηρεσιών κ.λπ.
Η απόφαση Σπίρτζη εκδόθηκε κατ’ απαίτηση της κοινοτικής νομοθεσίας, αλλά και επειδή ο καθορισμός τμημάτων του οδικού δικτύου ως «αυτοκινητόδρομου» ήταν απαραίτητος για την υπογραφή συμβάσεων π.χ. συντήρησης (όπως στην Εγνατία Οδό).
Έτσι, χαρακτηρίζονται αυτοκινητόδρομοι τα τμήματα:
1. Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Εύζωνοι (Α.Θ.Ε.), με αρίθμηση Α1
2. Σχηματάρι - Χαλκίδα, με αρίθμηση Α11
3. Βελεστίνο - Βόλος, με αρίθμηση Α12
4. Θήβα - Ελευσίνα, με αρίθμηση Α13
5. Εγνατία Οδός, με αρίθμηση Α2
6. Θεσσαλονίκη - Νέα Μουδανιά, με αρίθμηση Α24
7. Ραιδεστός - Αεροδρόμιο «Μακεδονία», με αρίθμηση Α242
8. Θεσσαλονίκη - Σέρρες - Προμαχώνας, με αρίθμηση Α25
9. Κοζάνη - Πτολεμαΐδα - Νίκη, με αρίθμηση Α27
10. Σιάτιστα - Καστοριά - Ιεροπηγή ? Κρυσταλλοπηγή, με αρίθμηση Α29
11. Κεντρικής Ελλάδας, με αρίθμηση Α3
12. Ιόνια Οδός, με αρίθμηση Α5
13. Αττική Οδός, με αρίθμηση Α6
14. Υμηττός - Ραφήνα (Υ.ΡΑ.), με αρίθμηση Α62
15. Δυτική Σύνδεση Υ.ΡΑ. με Αττική Οδό, με αρίθμηση Α621
16. Κορωπί - Αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», με αρίθμηση Α64
17. Κεντρικής Πελοποννήσου, με αρίθμηση Α7
18. Λεύκτρο - Σπάρτη, με αρίθμηση Α71
19. Αθήνα - Πάτρα, με αρίθμηση Α8
20. Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης (Β.Ο.Α.Κ), με αρίθμηση Α90
Πηγή: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26516&subid=2&pubid=113881620
0