.png)
mob.png)
Η κατοικία βρίσκεται στο 16ο διαμέρισμα στο Παρίσι, στο εμβληματικό κτίριο του Auguste Perret, στην οδό Benjamin Franklin. Η ιστορικότητα του κτιρίου αφορά την κατασκευή του από οπλισμένο σκυρόδεμα και την πρώιμη εφαρμογή της ελεύθερης κάτοψης με την τοποθέτηση δομικών στοιχείων σε σειρά.
Η Design Director του γραφείου, Μαρία Τσαυτάρη μας αφηγήθηκε αρχικά πώς έγινε η επαφή και το ελληνικό γραφείο έδρασε στην καρδιά του πιο σικ παριζιάνικου διαμερίσματος: “Καταρχήν με το συγκεκριμένο ζευγάρι, μια Ελληνίδα κι έναν Γάλλο, είχαμε δουλέψει και παλιότερα αφού η Ελληνίδα κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη όπου είναι και η έδρα του γραφείου μας. Η συνεργασία συνεχίστηκε και στο διαμέρισμα που κάναμε στο Παρίσι και σε ένα μικρότερο πάλι στη Γαλλική πρωτεύουσα. Με τον καιρό γίναμε και φίλοι”.
Το διαμέρισμα είναι του θρυλικού Γάλλου αρχιτέκτονα Auguste Perret με το οποίο έκανε πολύ θόρυβο στο Παρίσι όταν το ολοκλήρωσε το 1904 το οποίο έκανε έδρα του γραφείου του αλλά και κατοικία του. Είναι από τα πρώτα κτίρια στον κόσμο που κατασκευάστηκαν από σκυρόδεμα (μπετόν).
Το ζευγάρι έμενε στον 8ο όροφο που ήταν και το σπίτι του Perret και ήταν από τα πρώτα κτίρια στο Παρίσι στα οποία επιτράπηκε ο 8ος όροφος. Η Design director των Urban Soul Project μας αφηγείται: “Ηταν ιδιοκτησίας τους το Nippon διαμέρισμα στον 1ο όροφο και μας κάλεσαν να το φτιάξουμε. Ήταν ένα ακίνητο που αγόρασαν για επενδυτικούς σκοπούς αλλά επέλεξαν τελικά να ζήσουν σε αυτό”.
H διαδικασία ανακαίνισης
Ξεκίνησαν να το σχεδιάζουν το 2018. Ήταν ένα πολύ “βαριά” διακοσμημένο παριζιάνικο διαμέρισμα με τζάκια και πολύ κλασσική τοπική εσωτερική αρχιτεκτονική. “Απογυμνώσαμε όλο το εσωτερικό και κάναμε ένα νέο σχεδιασμό από την αρχή, με δύο δωμάτια, με μπάνια και closet που να αντιστοιχεί στο κάθε μπάνιο αριστερά και δεξιά της κάτοψης του διαμερίσματος και στη μέση δημιουργήσαμε έναν ενιαίο κοινόχρηστο χώρο που συνδέει σαλόνι, τραπεζαρία και κουζίνα. Και πίσω υπάρχει ένας νοητός διάδρομος που συνδέει επίσης βοηθητικούς χώρους, υπάρχει δηλαδή ένα laundry room, μια αποθήκη και μια τουαλέτα για τους επισκέπτες. Και από εκεί εισέρχεσαι πάλι στο κέντρο του σπιτιού” μας λέει η κ. Τσαυτάρη.
Η ιδέα ήταν να χρησιμοποιήσουν ελληνικής προέλευσης υλικά και να κατασκευάσουν με αυτά ένα μωσαϊκό. “Για να φτιάξουμε το δάπεδο στείλαμε τεχνίτη και υλικά από την Ελλάδα τα οποία επέβλεπα εγώ. Οπότε υπάρχει αυτό το terrazzo το οποίο είναι ένα γκρι-μπεζ πολύ ανοιχτόχρωμο. Όλο το concept του διαμερίσματος χτίστηκε σε μια ασιατικής προέλευσης αισθητική. Το ζευγάρι που το κατοικεί τρέφει πολύ μεγάλη αγάπη για την Ιαπωνία και ενσωματώσαμε έπιπλα και έργα Τέχνης που έφεραν από εκεί. Το όνομα “Nippon” δόθηκε στο σπίτι εκ των υστέρων. Το design ήταν δικό μας και το συμπλήρωναν διακοσμητικά με τα αντικείμενα που έφερναν από την Ασία”.
Made In Greece
“Το πιο βασικό ήταν το δάπεδο για το οποίο στείλαμε υλικά από την Ελλάδα. Αυτό δεν το είχαμε ξανακάνει Βρήκαμε το μηχάνημα για να τρίψουμε το πάτωμα και να αναμίξουμε το τσιμέντο”, λέει η κ. Μαρία Τσαυτάρη. “Όλες οι εργασίες στο Παρίσι γίνονται σε διαφορετικό ρυθμό σε σχέση με την Ελλάδα. Γενικότερα έχουν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια από την Ελλάδα, γιατί τα δεδομένα είναι λίγο διαφορετικά, έχουμε πολύ λιγότερο χρόνο εργασίας μέσα στην ημέρα. Ολη η διαδικασία συνολικά χρειάστηκε 5 με 6 μήνες ενώ στην Ελλάδα η αντίστοιχη διάρκεια θα ήταν 2 με 2μιση μήνες. Και τα έπιπλα τα φέραμε από την χώρα μας. Οι κουζίνες τα ντουλάπια τα κρεβάτια, η μεταλλική βιβλιοθήκη, όλα είναι από την Ελλάδα και το κόστος τους, παρά τα έξοδα αποστολής, παρέμενε φθηνότερο από αυτό που είχαν τα αντίστοιχα γαλλικά προϊόντα”.
H Eλληνίδα αρχιτέκτονας ήθελε να ελαφρύνει το γαλλικό ντεκόρ που ήταν φορτωμένο με ταπετσαρίες, ξύλινες κορνίζες, φορτωμένη ξύλινη οροφή. “Παρότι το κτίριο ήταν πολύ πιο σύγχρονο απ΄την δεκαετία του ’20, στις αρχές δηλαδή του μοντερνισμού, εσωτερικά ήταν ένα πάρα πολύ μπαρόκ διακοσμημένο. Αυτό οφειλόταν στον προηγούμενο ιδιοκτήτη. Προτιμήσαμε τη μοντέρνα εις βάρος της κλασσικής γαλλικής διακόσμησης”.
Έλληνες αρχιτέκτονες στο εξωτερικό
Γενικά ήταν από τα πρώτα έργα τους στο εξωτερικό και προσωπικά για την ίδια τη Μαρία Τσαυτάρη: “Νομίζω κάθε φορά που βλέπεις κάτι ολοκληρωμένο νιώθεις πολύ μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια. Δεν σου κρύβω η ταυτότητα της κατασκευής του έργου ήταν ένα επίτευγμα. Και μόνο που τελικά αποφάσισαν να το κρατήσουν για τον εαυτό τους αντί να το νοικιάσουν ή να το πουλήσουν είναι μια επιβράβευση για εμάς”.
2
