Πίνακας Κορυφαίων

την αμοιβη για το διάγραμμα δόμησης θα την περάσεις ως αμοιβή μελέτης αρχιτεκτονικών

μελέτη αρχιτεκτονικών το πέρασα.

πρέπει να ανέβουν στην προέγκριση. Συμφωνηθείσες αμοιβές μηχανικών (καταθετήριο αμοιβής ή ΑΠΥ-ΤΠΥ) και ΦΕΜ

Δυστυχώς, το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένει η αδράνεια προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες τάχιστα τεχνολογικές συνθήκες. Η νέα ΥΑ έπρεπε να έχει μια και μοναδική αράδα κειμένου: στις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις (σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, σε ξηρά, θάλασσα και αέρα!), εφαρμόζεται το πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ 60364. Ακόμη ασχολούμαστε πώς θα λύσουμε το θέμα με τις ΔΔΡ (και πώς θα αυξήσουμε τον όγκο των χαρτιών στις ΥΔΕ), και έχουμε αφήσει εκτός, αρμονικές, Φ/Β, υπερτάσεις, αντικεραυνικά, εφεδρική τροφοδοσία κλπ. κλπ. Και για να μην ξεχνιόμαστε, ΔΕΝ έχουμε ακόμη Κανονισμό Συνδέσεων (το περιβόητο Εγχειρίδιο Συνδέσης με το Δίκτυο, έχει γίνει μπαλάκι ανάμεσα σε ΡΑΕ και ΔΕΔΔΗΕ).

Κοίτα σύμπτωση. Σήμερα θα πάω σε ένα μνημόσυνο 20 ετών ενός εργολάβου δαπέδων που ήμουν στην δούλεψή του από το 1974 έως το 1990 περίπου. Θα γράψω ότι αρνητικό μου κάνει εντύπωση από αυτά που διάβασα καθώς η στρώση δαπέδου δεν μπορεί να περιγραφεί επιγραμματικά. Αν μαζέψει κάποιος τα επιμέρους στάδια σε ένα κείμενο και κριτικάρουμε επί αυτού μπορεί να γίνει ένα συμπαγές κείμενο. Είχα προλάβει λοιπόν και τρίψιμο με την δύστροπη βενζινομηχανή σε κτίρια που για διάφορους λόγους δεν είχαν ηλεκτρικό. Ασφαλώς επικράτησαν οι ηλεκτρικές μηχανές αρχικά του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ και στην συνέχεια το μοντέρνο, ελαφρύ και εύχρηστο μοντέλο του ΤΖΑΝΙΔΗ παραλλαγές του οποίου υπάρχουν έως σήμερα. Αυτό το συναντούσα μόνο σε επιφάνειες ταρατσών. Πιστεύω πως εννοείς τα μαρμάρινα φιλέτα. Υπήρχε η επίγνωση για την συστολή - διαστολή ωστόσο καμία σχέση με την σημερινή γνώση καθώς εξαιρετικά σπάνια έβλεπα μηχανικό αλλά όταν αυτό συνέβαινε θυμάμαι πως όλοι καθόντουσαν σούζα. Στο εσωτερικό των κατοικιών όλες οι αλφαδιές οδηγούσαν τα νερά κυρίως στο σιφόνι του μπάνιου εκτός αν υπήρχε άλλη διέξοδος πάντοτε όμως σε συμφωνία με την ... νοικοκυρά. Μου κάνει εντύπωση αυτό που γράφεις. Ασφαλώς η μηχανή δεν μπορούσε να πάρει τις άκρες. " Έβρισκε" ο προφυλακτήρας της στον τοίχο αφενός και αφετέρου ο δίσκος της με τις πέτρες έκαναν 2 εκ περίπου μικρότερο κύκλο. Και φυσικά δεν μπορούσες να "επιμένεις" πολύ διότι θα έκανες "στρογγύλια" τα οποία δεν έχεις και πολλές δυνατότητες να τα σβήσεις. Γι΄αυτό λοιπόν είχαμε τα σβουράκια. Τα γυαλόχαρτα για τα σβουράκια έχουν νούμερα κι΄αυτά ωστόσο για το πρώτο χέρι και αναλόγως του μεγέθους της ψηφίδας χρησιμοποιούσαμε την καμπάνα. http://www.oikodomikamixanimata.gr/products/7/λειανση-γυαλισμα-μαρμαρου-γρανιτη Οι μεγαλύτεροι χρησιμοποιούσαν το σβουράκι. Όταν όμως είσαι 15-20 ετών νέος άμυαλος και η δύναμή σου αναμετριέται με τις 7500 χιλ στροφές της BOSCH χρησιμοποιείς τον κόφτη. Σπαταλάς περισσότερες καμπάνες ωστόσο σε μερικές ώρες έχεις τελειώσει ένα διαμέρισμα που τυπικά είναι εργασία 2 ημερών. Έτσι πληρωνόσουν άμεσα, έπαιρνες άδεια για την υπόλοιπη ημέρα καθώς και για την επομένη και προγραμμάτιζες την βραδινή βόλτα στην «Αυτοκίνηση» όπου σύχναζε και ο BAS. 😎 Ο Ροδόπουλος με ότι καταπιάνεται το ... τερματίζει. Σε τέτοιου είδους δουλειές είχα εργαστεί σε 2 εκκλησίες. Χρειαζόταν πολύ μεγάλη υπομονή που δεν διέθετα. Η μοναδική ωφέλειά μου ήταν όταν ανακάλυψα ένα μυστήριο μπουκάλι με κρασί. Ήμουν περίπου 10 ετών. Στις βίλες, την δεκαετία του '70 είχαν ανακαλύψει την μαρμαρίνη. Κυρίως όνυχα Κρήτης ωστόσο αργότερα επικράτησε για λίγο το μάρμαρο ώσπου ήρθαν τα πλακάκια περίπου στα μέσα του '80 και τα σάρωσαν όλα. Γνωρίζω πως δεν πρέπει να κάνουμε quote ολόκληρη ανάρτηση ωστόσο έχω σοβαρές διαφωνίες. Ποτέ δεν είχα συναντήσει πλύσιμο των ψηφίδων. Θυμάμαι πως ορισμένα πετρώματα ήταν μαλακά. Δεν θυμάμαι το όνομα της προέλευσής τους αλλά θυμάμαι πως ήταν τα πράσινα. Μπορεί στο σακί να υπήρχαν υπολείματα και σκόνη από την θραύση τους κατά την μεταφορά από το λατομείο ωστόσο τα πετούσαμε κατά το στάδιο που αδειάζαμε το σακί στις ποδιές που δίναμε στον μάστορα για να σπείρει. Επίσης ποτέ δεν είχα συναντήσει κόψιμο των μεγάλων νούμερων ψηφίδων. Η σωστή απάντηση για το πάχος είναι αυτή που δίνει ο Didonis. Η ψηφίδα είναι σαν το δόντι μας. Ένα μικρό δόντι χρειάζεται μικρότερο βύθισμα ενώ ένα μεγάλο δόντι χρειάζεται μεγαλύτερο βύθισμα για να σταθεροποιηθεί. Το απαραίτητο βύθισμα λοιπόν σου το προσφέρει το υπόστρωμα το οποίο ήταν ανάλογο του μεγέθους της ψηφίδας που εν τέλει θα χρησιμοποιήσεις. Ο μάστορας γνώριζε εκ των προτέρων τι θα φτιάξει, υπολόγιζε το αναγκαίο υπόστρωμα για το βύθισμα που προανέφερα και τότε οριστικοποιούσε το υψόμετρο του γκρό-μπετού. Δεν έβρισκε ξαφνικά 9εκ στην λαϊκή αγορά!!! Τους υπολόγιζε και άφηνε χαμηλότερο το γκρό-μπετό ώστε να έχει περίσσευμα υψομέτρου για το αναγκαίο πάχος του υποστρώματος. Ασφαλώς αν θα χρησιμοποιούσε εν τέλει μικρή ψηφίδα τότε ήθελε μικρότερο υπόστρωμα και τότε σήκωνε πιο πολύ το γκρό-μπετό. Στο σωστό πάχος του υποστρώματος στηριζόταν η επιτυχία. Μικρότερο υπόστρωμα από το επιθυμητό θα είχε σαν αποτέλεσμα ένα δάπεδο που το λέμε "κούφιο" διότι η ψηφίδα δεν θα έχει το αναγκαίο βύθισμα. Μεγαλύτερο υπόστρωμα από το επιθυμητό θα γινόταν ο προσωπικός σου βάλτος. Την λέξη "ημίβρεχτο" δεν την καταλαβαίνω. Απλώναμε 5 καρότσια γαρμπίλι στην σειρά σαν οροπέδιο χωρίς κορυφή και το βρέχαμε μέχρις ότου το νερό να ρέει από την βάση. Επάνω του απλώναμε άμμο (δεν θυμάμαι την αναλογία) και επάνω σε αυτή τα τσιμέντα. Φτυαρίζαμε από την βάση κατατρώγοντας το προηγούμενο βουνό δημιουργώντας δίπλα ένα νέο. Η υγρασία του γαρμπιλιού ήταν τόση όση χρειαζόταν να κολλήσει επάνω σε αυτό η άμμος και το τσιμέντο δημιουργώντας το επεξεργασμένο υπόστρωμα. Συνολικά καλή ανάρτηση. Με σκότωσες όμως με τις φάσες. Διαφωνώ οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως. Ξεχωρίζουμε το κομμάτι της αισθητικής που είναι υποκειμενικό. Οι περιμετρικές φάσες είχαν εγκαταληφθεί μέχρι τα τέλη του "60. Δεν έγραψες κάτι για ψάθινη σκούπα. Την ξέχασες;

μάλλον συμβαίνει ηλεκτρόλυση... φέρε έμπειρο ηλεκτρολόγο να ελέγξει γείωση και τυχόν διαρροές ρεύματος γιατί στα παλιά σπίτια χρησιμοποιούσαν τις υδραυλικές σωλήνες για γείωση Μεγάλη προσοχή και στον θερμοσίφωνα...

Απόσπασμα από το πρακτικό 398 Συνεδριάσεως του ΔΣ του ΕΤΤΑ της 18-5-2016.

Σίγουρα δεν θα δουν αυτοί που είχαν επιλέξει κατώτερη ασφαλιστική κλάση με τον Στρατούλη και έγιναν αποδεκτές σε εφαρμογή του άρθρου 39 του Ν 4331/16 και παρέμειναν στην κατώτερη επιλεγείσα ασφαλιστική κατηγορία, εφόσον κατέβαλλαν εμπρόθεσμα τις τρέχουσες ασφαλιστικές εισφορές και σε περίπτωση που έχουν υπαχθεί σε καθεστώς ρύθμισης δεν έχουν εκπέσει αυτής, διότι αν έχουν εκπέσει αυτής (σύμφωνα με την απόφαση) επανέρχονταν αυτοδικαίως στην υποχρεωτική ασφαλιστική κατηγορία που θα υπάγονταν βάσει του χρόνου ασφάλισής τους. Οι υπόλοιποι ενδέχεται να έχουν αναδρομικές διαφορές εφόσον δεν είχε γίνει σωστά ο υπολογισμός τους (με τον ν.3986/11) στο ειδοποιητήριο που τότε είχαν λάβει.

η πολυγωνική γραμμή του φρυδιού αποτελεί όριο άρα θα την εντάξεις στο BOUND_UNIMPL

Όπως έχουμε συζητήσει σε προηγούμενα Posts όχι. Μόνο αν υπήρχε καθορισμένη οριογραμμή ρέματος με διοικητική πράξη θα εντάσσονταν στο layer αυτό. Απλώς αποτυπώνεις τα πρανή του ρέματος και έχεις όριο γεωτεμαχίου το φρύδι του πρανούς (όχθη).

Θα ανεβάσεις κάθε ένα οικόπεδο ξεχωριστά στο ηλεκτρονικό σύστημα, για να πάρει κάθε ένα το δικό του ΚΗΔ. Σαν τοπογραφικό (για το hard copy) όμως θα κρατήσεις το ενιαίο και θα γράψεις τα 2 ΚΗΔ.

ψηφιακή υπογραφή απαιτείται μόνο για τα τοπογραφικά που υποβάλλονται με ημερομηνία σύνταξής τους από τις 16/7/2018 και έπειτα,στον ηλεκτρονικό υποδοχέα του κτηματολογίου προκειμένου να ληφθεί κωδικός ηλεκτρονικού διαγράμματος (ΚΗΔ) και το αποδεικτό υποβολής που απαιτείται να μνημονεύονται και να προσαρτώνται σε κάθε εγγραπτέα πράξη. Η κατάθεση τοπογραφικού στο κτηματολογικό γραφείο, αν εννοείς δήλωση ιδιοκτησίας σε γραφείο κτηματογράφησης, δεν απαιτεί κάτι τέτοιο. Αν κάποιος ζητήσει τοπογραφικό απλά για να το έχει και δεν θέλει να το χρησιμοποιήσει για εγγραπτέα πράξη, είναι στην συμφωνία σας, αν θέλεις να του το υποβάλλεις και να λάβει ΚΗΔ ή όχι, με την ανάλογη προσαύξηση της αμοιβής βεβαίως.