camelot

Άνοιξε η πλατφόρμα για μεταφορά δηλώσεων από τον Ν.4178/13 στον Ν.4495/17 Click here to view the είδηση

Πήγαιμε στα εικονίδιο System Preferences από το Ντεσκτοπ, βρες το εικονίδιο του ποντικιού στο νέο παράθυρο που ανοίγει και επέλεξέ το. Έχει διαβάθμιση ταχύτητας του ποντικιού.

Ponirea, εφόσον στο γήπεδο υπάρχει η δυνατότητα να δημιουργηθεί σε κάποιο σημείο του δομήσιμο κτίσμα μέσα στον πυρήνα που δημιουργείται αφήνοντας τις 15μετρες πλάγιες αποστάσεις (δηλαδή στο πλατύ του μέρος ) δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσεις την παράγραφο 5βα αθρ. 1 του ΠΔ 24-5-85 ΦΕΚ 270/Δ/31-5-85 ως παρέκκλιση χωροθεσίας. Η χρήση της παρέκκλισης γίνεται ΜΟΝΟ όταν αφήνοντας τις 15μετρες λωρίδες σε όλη την επιφάνεια του γηπέδου δεν απομένει πυρήνας επαρκούς δόμησης.

Όταν σκυροδετούμε, αναρωτιόμαστε συχνά αν φτάνει η ποσότητα του μπετόν που έχουμε στη διάθεσή μας και τότε απαντούμε: δεν φτάνει αν δεν περισσέψει. Το νήμα αυτό ξεκίνησε πολύ ορμητικά, με συμμετοχή πολλών συναδέλφων, όμως συγκυρίες, υποχρεώσεις, αναζητήσεις και αναπροσανατολισμοί πολυπαραμετρικοί διέκοψαν προσωρινά τη συνέχειά του. Όμως οι σκέψεις, οι ιδέες, οι αναγνώσεις και οι προσεγγίσεις εκλεκτών βιβλίων δεν περίσσεψαν ακόμα (σαν το μπετόν της σκυροδέτησης). Άρα συνεχίζεται. Έτσι νομίζω. Υπάρχει χώρος πολύς να φιλοξενήσει κάθε πρόταση ή αντιπρόταση, κάθε λόγο ή αντίλογο, κάθε κριτική θετική ή αρνητική. Άλλωστε βαρύς χειμώνας έρχεται. Η Φωτεινή Τσαλίκογλου, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, εξέδωσε μέσα στο καλοκαίρι το τελευταίο βιβλίο της με τίτλο Το χάρισμα της Βέρθας, εκδόσεις Καστανιώτη, με γραφή, όπου ο στοχασμός όχι μόνο δεν αναχαιτίζει τη σκέψη που περιβάλλει το συναίσθημα, αλλά εναρμονίζεται απόλυτα με την αφηγηματική ροή. Η ανατροπή γίνεται οργανικό της στοιχείο και το όνειρο επιμένει να επιζεί έστω και μέσα από την όποια δυσμορφία και δυστυχία της ζωής. Η Βέρθα, αυτό το πλάσμα που διατρέχει τις σελίδες του βιβλίου της, είναι μια καλή αφορμή για να σκεφτεί ο αναγνώστης αβίαστα πολλά και διαφορετικά πράγματα. Οι σκέψεις βομβαρδίζουν το κεφάλι του καθώς διαβάζει. Το ξετύλιγμα της ιστορίας παραμερίζει το νου του και στη θέση του μπαίνουν ιδέες. Κι όταν καταλαγιάσουν οι ιδέες αρχίζει η ενεργοποίηση του νου και παράγει σκέψεις, ενώ η Βέρθα είναι πάντα εκεί να καθοδηγεί, να ακολουθεί και να παρακολουθεί. Ο αναγνώστης αναρωτιέται κάθε στιγμή αν διαβάζει, παρακολουθεί ή παρακολουθείται από τη Βέρθα. Παρατηρεί τον στενό, αλλά και τον ευρύτερο περίγυρό της να πορεύονται μέσα στις ψευδαισθήσεις τους -ηθελημένες και μη- και να προσπαθεί να διαχειριστεί, άλλοτε αισιόδοξα και άλλοτε όχι, τις απώλειες από το πένθος τους. «Mε αγαπάς;» «Σε αγαπώ». «Από παλιά;» «Nαι. Από παλιά». «Θα σκεφτείς κάτι καλό για μένα; Έχει χώρο στο μυαλό σου για μένα; Θα είναι ζεστά; Θα είναι σαν μαμά;» … «Ναι». «Μου λες αλήθεια;» «Όχι». Η ζωή και το μυαλό της Βέρθας, από τα 7 της που πέθανε αιφνίδια ο 5χρονος αδελφός της Ιωακείμ, περιστρέφεται εμμονοληπτικά γύρω από ένα έλλειμμα (ή να πω κυρίως από την ιδέα αναπλήρωσης της μητρικής αγάπης) Η λύτρωση έρχεται συχνά μέσα από μια μορφή τέχνης και η μικρή Βέρθα ψευδαισθητικά λυτρώνεται όταν μέσα από οκτώ μαθήματα Ζωγραφικής “ξαναδιαβάζει” την ψυχή της και τον κόσμο. Αρχίζοντας πρώτα απ' όλα από τη ζωή (και τη σκοτεινιά), από τις εμμονές (και τα πάθη) των ζωγράφων: Μπαλτίς, Κάσπαρ Φρίντριχ, Ρενέ Μαγκρίτ, Λεονάρντο ντα Βίντσι, Καραβάτζιο, Αλοίζ Κορμπάζ, Χένρυ Ντάργκερ και τέλος Σίμεον Σόλομον με το υπέροχο “Το φεγγάρι και ο ύπνος”. Να τι σημαίνει η Βέρθα, πάθος και μαγεία. Ζωή χωρίς πάθος-ποιός μπορεί να τη ζήσει; " Μπορείς εσύ; Μπορεί κανένας;" αναρωτιέται. Υ.Γ. Βέρθα: ονόμαζαν οι Γερμανοί τα μεγάλα τους τηλεβόλα που στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο μ' αυτά βομβάρδιζαν από 120 χιλιόμετρα το Παρίσι. Η Βέρθα (Bertha) είναι ένας πολύ μεγάλος και σκουρόχρωμος αστεροειδής που ανακαλύφθηκε το 1875 από τον Γάλλο αστρονόμο Προσπέρ Ανρί, που παρατηρούσε από το Παρίσι, και έλαβε το όνομα της αδελφής του αστρονόμου Καμίλ Φλαμαριόν, της Berthe Martin-Flammarion Βέρθα είναι και το θηλυκό του Βέρθερου, του ήρωα από το ομώνυμο έργο του Γκαίτε. Δεν κατάλαβα το κίνητρο της Συγγραφέα για την επιλογή του συγκεκριμένου ονόματος που δεν είναι καθόλου συχνό.

Ανακοίνωση πριν από λίγο στην Ιστοσελίδα του ΤΕΕ (μετά από πολλές πιέσεις...) ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΤΜΗΜΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ Θέμα : «Αμοιβή Μηχανικού για τις περιπτώσεις ρυθμίσεων του Ν. 3843/10» Για όλες τις υπηρεσίες Μηχανικού που τυχόν απαιτηθούν σχετικά με τις ρυθμίσεις του Ν.3843/10 (ΦΕΚ 62 Αʼ), υπολογίζεται αμοιβή κατά το άρθρο 102 του Π.Δ.696/1974, όπως ισχύει, αναλόγως του χρόνου απασχόλησης. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη, η ημερήσια αποζημίωση για Μηχανικό έως 10ετούς εμπειρίας (για απασχόληση 5 τουλάχιστον ωρών και λ=0,23253), ορίζεται σε 1000.λ=232,53 ευρώ. Επισημαίνεται ότι το όριο αυτό (1.000λ) αποτελεί και την ελάχιστη αμοιβή για τις παραπάνω υπηρεσίες μηχανικού, ανά ιδιοκτησία. Η αμοιβή κατατίθεται, ως γνωστόν, στην υπό του ΤΕΕ εξουσιοδοτημένη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας και οι Πολεοδομικές Υπηρεσίες ελέγχουν σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις και την από 20/05/2008 σχετική εγκύκλιο του ΥΠΕΚΑ, τα σχετικά παραστατικά. Η έκδοση εντολών πληρωμής θα γίνεται μέσω του μηχανογραφικού συστήματος του ΤΕΕ από 11/06/2010. Έως την ως άνω ημερομηνία η έκδοση εντολών θα πραγματοποιείται κατόπιν αίτησης του Μηχανικού στο αρμόδιο Τμήμα του ΤΕΕ (Αίτηση -2) Σχετ. πληροφ. Τηλ : 2103291662, http://portal.tee.gr/portal/page/portal/TEE_HOME/files_TEE/TEEamoivesHmiyoethriwn2010.pdf

Χωρίς άλλα σχόλια, ειδικά αφιερωμένο στον gvarth για το παιδάκι του http://www.michanikos.gr/showthread.php?t=6459

@ astranalysis Η ενότητα αυτή διαμορφώθηκε πριν ένα χρόνο περίπου από τη δεύτερη σελίδα του (http://www.michanikos.gr/showthread.php?t=4814&page=2), όταν προτάθηκε να έχει αυτή τη μορφή: δηλαδή πέρα από την επιγραμματική πρόταση ενός βιβλίου να υπάρχει και μία σχετική ανταλλαγή απόψεων πάνω στο περιεχόμενό του. Έτσι μετεξελίχθηκε και έτσι φάνηκε σε μένα (και σε κάποιους ακόμη) ότι θα είχε μεγαλύτερη χρησιμότητα για όλους. Γι αυτό επιμείναμε και συντηρήσαμε το νήμα. Για τους συναδέλφους που (δεν) έχουν τόσο χρόνο όσο και αυξημένη ικανότητα γραπτής έκφρασης ας αρκεστούν σε τίτλους. Μια ελπίδα ακόμη δυστυχώς χαμένη: σημείο των καιρών. Ο tempora, o mores που είπε και ο ρωμαίος ρήτορας.

@ pappos Σε γενικές γραμμές δεν έχεις άδικο. Mε την εμφάνιση του υπολογιστή (αν δεν είμαι off topic) ανατράπηκαν πολλά πράγματα. Η βασική έρευνα στράφηκε σε νέους χώρους. Τα ερευνητικά προγράμματα αναπροσανατολίστηκαν Αλλά αυτό δεν είναι κακό. Έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν και αν παρακολουθήσουμε λίγο την ιστορία της ανθρώπινης διανόησης θα διαπιστώσουμε ότι μετά από τη διατύπωση μιας καινοτόμου θεωρίας ή πρωτότυπης και ανατρεπτικής ιδέας, άλλαξε διαμετρικά ο προσανατολισμός της έρευνας και του γενικότερου προβληματισμού όλης της πνευματικής κοινότητας. Σου θυμίζω δύο παραδείγματα: (επειδή ανέφερες τη Θεωρία της Ελαστικότητας) μετά τις εξισώσεις του Κλωντ Λουί Ναβιέρ και τη θεωρία του Σαιν Βενάν, άλλαξε εντελώς ο τρόπος της σκέψης, της έρευνας και του υπολογισμού των κατασκευών στον 19ο αιώνα. Και θα ξέρεις καλύτερα από τον καθένα (ως φιλόσοφος και στοχαστής) ότι μετά το παράδοξο του Μπέρτραντ Ράσελ σχετικά με τη θεωρία συνόλων στις αρχές του 20ου αιώνα, τότε που ο Γκέντελ (το 1931) διατύπωσε εκείνο το περίεργο θεώρημα που μιλούσε για τη συνέπεια και την πληρότητα των μαθηματικών, ανατράπηκαν πάλι πολλοί προβληματισμοί και άλλαξε θεμελιακά η κατεύθυνση της μαθηματικής έρευνας (Άσε που έστειλαν και ορισμένους στο ψυχιατρείο, - δες Γκότλομπ Φρέγκε). Τώρα μια που μίλησες και για τρόπους αντιμετώπισης των συνεργείων στο εργοτάξιο και βελτιστοποίηση των εργασιών θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Πριν από καιρό ανέβασα στο Φόρουμ, μεταξύ άλλων, δύο εφαρμογές του Excel που τις θεώρησα πολύ χρήσιμες στον επαγγελματία μηχανικό. Η πρώτη ήταν ο Μητρωικός προσδιορισμός της Κρίσιμης Διαδρομής στη Δικτυωτή Ανάλυση του Χρονικού Προγραμματισμού ενός Τεχνικού Έργου, μία εφαρμογή πολύ απλή και πολύ χρήσιμη κατά τη γνώμη μου. Παράλληλα ανέβασα και μία εφαρμογή (με την κατανομή β των δραστηριοτήτων του έργου και την κατανομή Γκάους του χρόνου τους) για τον υπολογισμό της Στοχαστικής Πιθανότητας Αποπεράτωσης ενός Έργου εντός του χρόνου της Σύμβασης που την έκανα πραγματικά με αρκετή δυσκολία, γιατί από όσο γνωρίζω, κανένα πρόγραμμα του εμπορίου (Primavera, MsProject, MacProject κ.λπ) δεν υπολογίζει αυτή την πιθανότητα (Υπάρχουν και οι δύο στα downloads). Αν παρατηρήσεις ελάχιστοι μηχανικοί ενδιαφέρθηκαν να τις κατεβάσουν, ενώ την εφαρμογή για τον Προυπολογισμό και τις αμοιβές για την έκδοση οικοδομικής άδειας την κατέβασαν σχεδόν 5000 μηχανικοί!!! (Φυσικά έχει την ερμηνεία του αυτό και ας ελπίσουμε ότι διερχόμαστε μία μεταβατική περίοδο). Ωστόσο, όπως διάβασα και σ ένα βιβλίο: Ο υπολογιστής τελικά, στη γενική του χρήση, βοήθησε το μηχανικό σε αυτό ακριβώς το σημείο: έδωσε τη δυνατότητα να βελτιώσει το μοντέλο της προσομοίωσης, να ξεπεράσει τις υπολογιστικές δυσκολίες, τους χρονοβόρους και εξαντλητικούς ελέγχους με τον δια χειρός υπολογισμό, και να στραφεί σε μία γενικότερη θεώρηση της κατασκευής . . . Ο Υπολογιστής με άλλα λόγια, έδωσε χρόνο και άποψη στο μηχανικό και τον βοήθησε να δει σφαιρικότερα τη σχεδιαζόμενη κατασκευή. Και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.

Η δοκός στον κορφιάτη δεν είναι πάντα απαραίτητη στις δίριχτες στέγες. Συνήθως η δοκός αυτή αποφεύγεται από την αρχιτεκτονική σύνθεση για αισθητικούς λόγους. Εξαρτάται από το στατικό σύστημα. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει δοκός στον κορφιάτη τοποθετείται πρόσθετος οπλισμός σε σχήμα Λ. Λεπτομέρειες όπλισης σε πλάκες με κλίση υπάρχουν στα παλαιότερα βιβλία του καθ. Σπυρόπουλου αλλά κυρίως στο βιβλίο του καθ. Τάσιου, τόμος ΙΙΙ, σελ.1261, παρ. 70, "Κεκαμμένη πλάξ", όπου φαίνεται ο υπολογισμός (με την τότε Νομοθεσία) και η λεπτομέρεια του οπλισμού του κορφιάτη χωρίς δοκό. Επίσης σε μεγαλύτερες κλίσεις πλακών ενισχύεται ο οπλισμό απόσχισης όπου απαιτείται για την καλύτερη αγκύρωσή της, (όπως κι αυτό φαίνεται στην παραπάνω λεπτομέρεια και περιγράφεται με λεπτομέρεια στις παρατηρήσεις που ακολουθούν).

Για τους λάτρεις του είδους ο Γκιγέρμο Μαρτίνες ξαναχτύπησε. Το νέο του βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις Πατάκη με τον τίτλο Ο Αργός θάνατος της Λουσιάνα Μπ. Πίστευα ότι η μαθηματική λογοτεχνία και ο Μαρτίνες είχαν εξαντληθεί μετά τις συζητήσεις μας (http://www.michanikos.gr/showthread.php?t=4814&page=8 και ύστερα) όμως έπεσα πολύ έξω. Μάλλον τώρα αρχίζουν… Έψαξα στο διαδίκτυο να βρω κάποια κρίση για το βιβλίο, αλλά δεν βρήκα παρά μόνο δυο λόγια, αυτά που υπάρχουν στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Ίσως είναι νωρίς ακόμα. Έτσι ενεργοποιώ και επικαλούμαι τον ερασιτεχνισμό μου. Κατ αρχήν μόλις το τελείωσα. Και θέλω (φυσικά) κάποια στιγμή να το ξαναδιαβάσω για να καταλάβω τους συμβολισμούς και να ανατρέξω στις πηγές του που είναι πολλές, πυκνές και σιβυλλικές. Ως τότε όμως μπορώ να πω ότι το βιβλίο κινείται σε δύο άξονες: Ο πρώτος είναι ένας παλιός θεικός νόμος από την Παλαιά Διαθήκη που έχει σχέση με την αποτρόπαιη πράξη του Κάιν όταν ο Θεός τον καταδικάζει σε εξορία και αυτός τον ικετεύει «ει εκβάλλεις με σήμερον από προσώπου γης και από του προσώπου σου κρυβήσομαι και έσομαι στένων και τρέμων επί της γης, και έσται πας ο ευρίσκων με, αποκτενεί με». Μεγαλύτερη σημασία έχει όμως η απάντηση του Θεού: «Ουχ ούτως, πας ο αποκτείνας Κάιν επτά εκδικούμενα παραλύσει». Σ αυτή τη θεική απάντηση «ουχ ούτως, πας ο αποκτείνας Κάιν επτά εκδικούμενα παραλύσει» στηρίζεται το μεγαλύτερο μέρος της σκέψης του Mαρτίνες. Ο δεύτερος άξονας είναι ένας τομέας των μαθηματικών. (Τι άλλο θα μπορούσε να είναι άλλωστε για έναν μεγαλοφυή συγγραφέα?). Ο τομέας αυτός είναι η Θεωρία των Πιθανοτήτων. Ο Μαρτίνες ώριμος γνώστης των μαθηματικών και έμπειρος δημιουργός της αμφισβήτησης χρησιμοποιεί τις πιθανότητες όχι με την κλασική τους έννοια αλλά (κατά τη γνώμη μου) με την έννοια που δόθηκε στη θεωρία αυτή πολύ μετά την επινόησή της. Εξηγούμαι (κι εδώ μπορώ να πω δυο πράγματα παραπάνω): η Θεωρία Πιθανοτήτων είναι η μόνη μαθηματική θεωρία που προέκυψε από τον κλάδο των τυχερών παιγνίων για να διαδοθεί και εφαρμοστεί σε όλους τους κλάδους των επιστημών αλλά και του φυσικού κόσμου. Όπως είναι γνωστό η Θεωρία γεννιέται από μεγάλες μορφές των επιστημών όπως τους Μπερνούλι (Η Τέχνη του συνδυασμού 1713), τον Λαπλάς (Αναλυτική Θεωρία Πιθανοτήτων 1812) τον Πασκάλ, τον Φερμά, ακόμα και τον Γαλιλαίο. Σήμερα βέβαια έχει εξελιχθεί αρκετά από τότε, αποβάλλοντας τον αρχικό της χαρακτήρα που ήταν καθαρά εμπειρικός και αποκτώντας ένα αυστηρά τεκμηριωμένο μαθηματικά χαρακτήρα με την χρήση θεωριών όπως η Θεωρία των Συνόλων και η Σύγχρονη Άλγεβρα. Όμως, παρά την ταπεινή της προέλευση, σύντομα έγινε ένα πολύτιμο επιστημονικό εργαλείο για την κατανόηση της φύσης και του ανθρώπου. Τελικά, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Ιταλός μαθηματικός Μπρούνο Ντε Φινέτι κατόρθωσε να δώσει στην έννοια της πιθανότητας έναν πιο αποδεκτό τυπικό ορισμό. Σύμφωνα μʼ αυτόν, το λεγόμενο υποκειμενικό ορισμό, η πιθανότητα ενός συμβάντος είναι «ο βαθμός εμπιστοσύνης» που διαφέρει από άτομο σε άτομο που έχουμε κατά την εξακρίβωση αυτού του συμβάντος. Ακριβώς σε αυτήν την έννοια του βαθμού εμπιστοσύνης ενός συμβάντος στηρίζεται ο δεύτερος άξονας του βιβλίου. Αλλά δε θα ήθελα να πω περισσότερα για να μπορέσουμε να συζητήσουμε όταν το βιβλίο διαβαστεί και από άλλους και μπορέσουμε να το σχολιάσουμε λίγο περισσότερο. (Δηλαδή ελπίζω να το σχολιάσουμε, αν αποφύγουμε να παραθέτουμε απλά τίτλους βιβλίων που έχουμε διαβάσει χωρίς να λέμε γιατί μας άρεσε ή τι μας προβλημάτισε σε αυτό!)

Προσέχω τον ξυλότυπο. Θεωρώ ότι είναι προτιμότερο να γίνουν δύο αλλαγές: 1η. Να αντικατασταθεί το δεύτερο από αριστερά τοιχείο μήκους 1,66 με υποστύλωμα προς την πλευρά του φωταγωγού και το τοιχείο του κλιμακοστασίου μήκους 2,44 να επιμηκυνθεί μέχρι το όριο του κτίσματος για να συναντήσει το άλλο τοιχείο που υπάρχει. Το τοιχείο αυτό (μήκους 1,66) δεν χρησιμεύει εκεί σε τίποτα αλλά τοποθετήθηκε, αν καταλαβαίνω καλά, για τη στήριξη σε αυτό της εσωτερικής δοκού του Φωταγωγού. Όμως η στήριξη αυτή (δοκού επί δοκό) είναι πολύ πιο ανώδυνη από την άλλη στο κλιμακοστάσιο που εκεί θα προκύψει βαρύτερος οπλισμός. 2η. Το κατακόρυφο τοιχείο στην απόληξη της σκάλας έχει μήκος που δεν καλύπτει όλες τις βαθμίδες. Θα πρότεινα να δοθεί λίγο μήκος ακόμα μέχρι το πλατύσκαλο για να πακτωθούν σε αυτό όλες οι βαθμίδες του τελευταίου κλάδου της σκάλας και να ανακουφίσει τη στήριξη της δοκού επί δοκό. Έτσι δεν επιβαρύνεται το πλατύσκαλο, βελτιώνεται λίγο ο ξυλότυπος και ακολουθείται για τη σκάλα δοκιμασμένη στατική προσομοίωση