camelot

Το θέμα συζητήθηκε παλαιότερα και διατυπώθηκαν αρκετές σκέψεις πάνω στο θέμα αυτό: http://www.michanikos.gr/showthread....5%DD%F2&page=4 Το ζήτημα δεν κλείνει εύκολα. Υπάρχουν προτάσεις διάφορες όμως συγκρούονται σε συντεχνιακά συμφέροντα. Απαιτείται χρόνος και ορθοφροσύνη. Δύσκολα για την εποχή μας.

μπορείς να μου εξηγησείς στην στήριξη γιατι έχουμε ορθογωνική διατομή..???? ευχαριστώ παρα πολύ που αφιερώνεις χρόνο μαζί μου!!!!!! Παρατήρησε το διάγραμμα ροπών. Κοίτα σε ποιες περιοχές αναπτύσσονται αρνητικές ροπές και διάβασε στο βιβλίο σου τί λέει για τις περιοχές αυτές. μήπως το επηρεάζει ο συντελεστής σπυδαιότητας του έργου, όπου έχω 1,15>Σ3(εκπαιδευτικά κτίρια,δημόσια κτίρια.. κτλ)...και τα υλικά κατασκευής του έργου:C20/25 , S500...για την εκλογή του bw και h....??????? Αυτά που αναφέρεις επηρεάζουν την εντατική κατάσταση του φορέα. Η εντατική κατάσταση στα διάφορα σημεία του φορέα (δηλαδή τα φορτία διατομής στα διάφορα σημεία) καθορίζει την εκλογή των διατομών.

Στο παρακάτω ΦΕΚ περιέχονται οδηγίες για τις υπέργειες και υπόγειες Δεξαμενές Υγρών καυσίμων Αποφ-Δ3/14858/93 (ΦΕΚ-477/Β/1-7-93) [ΙΣΧΥΕΙ από 1-7-93] Αποφ-14858/93 (ΦΕΚ-477/Β/93) Καθορισμός τεχνικών προδιαγραφών διαμόρφωσης, σχεδίασης, κατασκευής, ασφαλούς λειτουργίας και πυροπροστασίας εγκαταστάσεων αποθήκευσης, εμφιάλωσης, διακίνησης και διανομής υγραερίου, καθώς και εγκαταστάσεων για τη χρήση αυτού σε βιομηχανικές, βιοτεχνικές και επαγγελματικές δραστηριότητες. Β. ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ, ΕΜΦΙΑΛΩΣΗΣ, ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΥΓΡΑΕΡΙΟΥ. 2. ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ, ΕΜΦΙΑΛΩΣΗΣ, ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΥΓΡΑΕΡΙΟΥ. 2.1. ΣΚΟΠΟΣ. 2.2. ΔΙΑΤΑΞΗ ΔΕΞΑΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ - (Α). Αφου χρησιμοποιείται γήπεδο εκτός σχεδίου (Βιομηχανική Εγκατάσταση) και οι κατασκευές αυτές δεν προβλέπονται στις κατασκευές που μπορούν να γίνουν στον ακάλυπτο χώρο του γηπέδου, η ορθή προβολή τους υπολογίζεται στο επιτρεπόμενο ποσοστό κάλυψης και Σ.Δ. καθώς επίσης και ο όγκος τους στον επιτρεπόμενο συντελεστή Όγκου.

Συνήθως, πολλές πολεοδομίες στην εκτός σχεδίου δόμησης δεν ζητούν επιφάνεια φύτευσης. Άλλες δέχονται για κατοικία επιφάνεια φύτευσης ίση με την επιφάνεια ακαλύπτου που εισάγουμε στο Πινάκιο Αμοιβών (δηλαδή της επιτρεπόμενης κάλυψης για τα 13.000 τ.μ. 200+80+50=330τ.μ.). Στην περίπτωση Βιομηχανικού κτιρίου με κάλυψη 2600 τ.μ. πιστεύω να λειτουργεί η ίδια λογική: επιφάνεια φύτευσης=επιφάνεια κάλυψης

Mε τον όρο εννοείται η γενικότερη διαχείριση ακινήτων, δηλαδή η εκτίμηση της εμπορικότητας, της εκμεταλλευσιμότητας, της καταλληλότητας, της οικοδομησιμότητας, ακόμη η εκτίμηση της αξίας τους, η αγοροπώληση ή ακόμη και η υπό όρους ανταλλαγή είτε κτισμάτων (Κατοικιών, Καταστημάτων, Γραφείων, Βιομηχανικών κτιρίων κ.λπ.) είτε γης (εντός και εκτός σχεδίου).

@ Thalia Από όσο θυμάμαι δεν προβλέπεται φωτογραφία του οικοπέδου με την κατεδάφιση του παλαιού. Ζήτησε εσύ από την υπηρεσία να θεσμοθετήσουν την απαίτησή τους εγγράφως για φωτογραφία του οικοπέδου.

Ψάξε εδώ (Θα σου στείλουν όλοι πληροφορίες) http://www.europages.gr/katalogos-epikheiriseis/did-04/hc-04661/cc-GRC/apotelesmata.html Ρίξε μια ματιά και εδώ όπως λέει και ο dratsiox http://md-metric.com/fastindx/ua46_47.pdf http://www.mdmetric.com/fastindx/ua48_51.pdf http://www.fullermetric.com/products/washer/din6916structural_washer.html

Ναι. Προηγείται χρονικά η έκδοση της άδειας κατεδάφισης και έπεται η άδεια ανέγερσης. Μπορείς όμως σε μία ενιαία άδεια να έχεις ως αιτούμενο και την κατεδάφιση του παλαιού κτίσματος και την ανέγερση του νέου ταυτόχρονα αφού θα έχεις τους σχετικούς υποφακέλλους στην αρχική σου αίτηση. Η Φωτογραφία στην περίπτωση αυτή δεν χρειάζεται. (Άλλωστε αφού θα είναι ενιαία η άδεια δεν μπορεί να κατεδαφιστεί από πριν).

Ο Τάσος Μπούντης του Πανεπιστημίου της Πάτρας έχει ασχοληθεί και διδάσκει το θέμα των πολύπλοκων συστημάτων. Έχει γράψει τους δύο τόμους Δυναμικά Συστήματα και Χάος με πλούσια βιβλιογραφία και το 2004 κυκλοφόρησε το εισαγωγικό βιβλίο με τον τίτλο Ο θαυμαστός κόσμος των Fractal, Μια περιήγηση στη νέα επιστήμη του Χάους και της Πολυπλοκότητας που έχει και αυτό κάποια βιβλιογραφία. Επίσης, κάτι που ενδεχομένως θα γνωρίζεις, σε εκδόσεις Γ. Πνευματικός, υπάρχουν οι τόμοι 1-8, Πρακτικά Συνεδρίων με τίτλο Τάξη και Χάος με αυτοτελείς μελέτες και προτάσεις για την εφαρμογή της πολυπλοκότητας σε διάφορες επιστήμες. Ακόμη, μπορείς να απευθυνθείς στο Διεθνές Ινστιτούτο Solvey στις Βρυξέλλες, οπου εθήτευσε πριν τον θάνατό του ο πολύς Ilya Prigogine (Νόμπελ Χημείας 1977) και ο καθ. της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ. Αντωνίου, που θα σου δώσουν οπωσδήποτε πολλά στοιχεία για το θέμα σου.

Το ΤΕΕ για κάθε υπόθεση ορίζει έναν και μόνο έναν πραγματογνώμονα. Για την ίδια υπόθεση δεν ορίζεται δεύτερος. Είναι πάγια τακτική του ΤΕΕ (για να μην φαίνεται ή προκύπτει ότι αντιμάχεται τον εαυτό του). Εφόσον ορίσθηκε από τη μία πλευρά πραγματογνώμονας η άλλη πλευρά δεν μπορεί να ορίσει δικό της. Μπορεί όμως, όπως αναφέρθηκε, να ορίσει Τεχνικό Σύμβουλο, ο οποίος αν έχει διαφορετική εκτίμηση των πραγμάτων, μπορεί να συντάξει Έκθεση που θα χρησιμοποιηθεί στο Δικαστήριο. Ό οριζόμενος από το ΤΕΕ πραγματογνώμονας έχει υποχρέωση πριν από τη σύνταξη της πραγματογνωμοσύνης να ακούσει τους ισχυρισμούς κάθε πλευράς και με αντικειμενικότητα να διατυπώσει τη δική του εκτίμηση. (Υπάρχει σχετικό μνημόνιο). Αν η μία πλευρά πιστεύει (και μπορεί να τεκμηριώσει) ότι ο πραγματογνώμονας δεν έχει επιτελέσει το έργο του με αντικειμενικότητα ή κινήθηκε με ιδιοτέλεια, το εκθέτει εγγράφως στο δικαστήριο (με τα αποδεικτικά στοιχεία) και το δικαστήριο ενδέχεται να αποφασίσει χωρίς να κάνει δεκτή την πραγματογνωμοσύνη (κάτι που συμβαίνει όχι σπάνια). Διαφορετικά δε νομίζω ότι μπορεί να γίνει κάτι άλλο, αφού πια η υπόθεση βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο.

'Ολοι οι βοηθητικοί χώροι ή χώροι κύριας χρήσης που κατασκευάζονται στο Υπόγειο κτίσματος εκτός περιγράμματος ανωδομής υπολογίζονται και στο Ποσοστό Κάλυψης και στο Σ.Δ. παρά το γεγονός ότι είναι βοηθητικοί χώροι (Αποθήκες ή οτιδήποτε άλλο). @Chilon Εκτός περιγράμματος ανωδομής επιτρέπεται η κατασκευή στο Υπόγειο και άλλων χώρων ύστερα από έγκριση ΕΠΑΕ (όπου επιβάλλεται). Παράδειγμα. Στην εκτός σχεδίου δόμηση όπου επιβάλλεται η μονολιθικότητα της κατασκευής είναι δυνατό να συνδέονται τα κτίσματα με Υπόγειο βοηθητικών χώρων (χωρίς αυτό να εμφανίζεται πάνω από το έδαφος ή ακόμη με Ημιυπόγειο που να φαίνεται πάνω από τη διαμορφωμένη επιφάνεια του εδάφους) υπό την προυπόθεση 1) ότι υπολογίζεται στη Κάλυψη και στη Δόμηση όλη η υπόγεια βοηθητική επιφάνεια που βρίσκεται εκτός περιγράμματος και 2) εφόσον το εγκρίνει η ΕΠΑΕ.

@ Chilon Έχεις δίκιο. Κυρίως αυτό εννοούμε αν και ο όρος Μηχανική είναι αρκετά ευρύτερος και περιλαμβάνει πολύ περισσότερα γνωστικά πεδία από τη Στατική των Κατασκευών, αλλά αν δεχθούμε έστω ότι έχει αυτή την περιορισμένη έννοια είναι τόσο αόριστο πάλι που, ως σύσταση, θεωρώ δεν βοηθάει κάποιον που ρωτάει για τα βασικότερα. Νομίζω το ερώτημα παραμένει. Και παραμένει και σε μένα. Εγώ ίσως έλεγα ότι πολύ σημαντικό στην περίπτωση αυτή είναι η περιέργεια και η ερευνητική διάθεση που πρέπει να καλλιεργείται στο φοιτητή για ότιδήποτε κατασκευάζεται από ανθρώπινη δραστηριότητα. Πώς κατασκευάζεται, με ποιον τρόπο λειτουργεί και με ποιον τρόπο ακριβώς μπορεί να βελτιωθεί αυτό που ήδη κατασκευάστηκε. (Κυρίως το τελευταίο που ανοίγει, ερεθίζει και τροφοδοτεί την επινοητικότητα και την ευρυματικότητα του νου). Και γνωρίζοντας τη θεωρητική προέλευση κάθε κατάστασης (σε οποιαδήποτε φάση του υλικού), τη θεωρητική ερμηνεία της λειτουργίας ενός συστήματος, αποκτά το στατικό κριτήριο που αναφέραμε παραπάνω (όπου τελος πάντων υπεισέρχεται αυτό). @ arkara Στη Μηχανική του Συνεχούς τα πράγματα περιπλέκονται λίγο περισσότερο. Η έννοια του υλικού σημείου της κλασικής Μηχανικής και η έννοια του συστήματος της θερμοδυναμικής ισορροπίας πρέπει να συνδυαστούν τώρα με πολλές μεταβλητές που αφορούν το χώρο. Αυτό θα έλεγα απαιτεί μόνο θεωρητική προσέγγιση που δεν δίνει απάντηση στα ερωτήματα που τέθηκαν παραπάνω.

Φανταζόμουνα οτι θα συμφωνούσες ότι πρέπει να ξεκινά κανείς από την καλλιέργεια του στατικού κριτηρίου που είναι αναγκαίο σε όλες τις ειδικότητες του μηχανικού (Ο τύπος του αθρόισματος της Αρ. Πρ. ήταν επιβράβευση για σένα αν και πιοστεύω ότι οι γνώσεις και της κλασικής άλγεβρας είναι αναγκαίες και για τη μηχανική). Ας μη παρεξηγούμαστε με το παραμικρό και ας μπαίνουμε με λίγο χιούμορ στην ουσία της συζήτησης.

@ Chilon Τι εννοείς όταν λές ότι πρέπει να γνωρίζει κανείς μηχανική? Να γνωρίζει ας πούμε σύνθεση και ανάλυση δυνάμεων, να ξέρει να υπολογίζει τα φορτία διατομής ενός δομικού στοιχείου που καταπονείται από εξωτερικά φορτία, να βρίσκει τις κρίσιμες διατομές των φορέων, να γνωρίζει τις προτάσεις Καστιλιάνο και την αρχή των δυνατών έργων, μεθόδους μετακινήσεων ενεργειακές ή γεωμετρικές, τι από όλα αυτά? (ή να ξέρει να υπολογίζει το άθροισμα ν διαδοχικών όρων αριθμητικής προόδου?)

To Quark Xpress 7.5 είναι πολύ καλό. Ωραία. Επαγγελματική δουλειά. Και το εργαλείο καλό είναι. Άντε καλή δύναμη.

Ποιον mac έχεις? Ποιο πρόγραμμα χρησιμοποιεις?

Όχι ακόμα. Καλοκαίρι γαρ. Η έμπνευση ενθαρρύνεται από αντιστικτικές νότες. Έκανες τίποτε? Το έψαξα και στο μοναστηράκι αλλά τίποτε.

Oι σκληρά εργαζόμενοι νέοι τί κάνουν τέτοια ώρα? Διαβάζουν τίποτε ενδιαφέρον ή μονο συζητούν στο φόρουμ?

@ paktomenos Θα μου πεις πώς έκανες το avatar? Θέλω να κάνω τη γέφυρά μου να κινείται από ανεμοπίεση όπως η tacoma bridge.

Δουλεύουν περισσότεροι από όσο νομίζετε και φαντάζεστε. Και συμπληρώνουν 12ωρο και 14ωρο σερί με δύσκολη δουλειά. Αλλά αν είμαστε εδώ και συζητούμε τότε δε δουλεύουμε. Συζητούμε. Έτσι?

Nομίζω roka τα είπες όλα. Tι θα μπορούσε να συμπληρώσει κανείς σε όλα αυτά που τόσο έντεχνα και στοχαστικά έγραψες? Tο διεισδυτικό σου βλέμμα και η πολυπρισματική ανάλυση που επιχείρησες αποκάλυψαν (σε μένα τουλάχιστον) κρυφά, σκοτεινά και αδιαφανή σημεία του βιβλίου και της σκέψης της συγγραφέα που ενδεχομένως πέρασαν απαρατήρητα στην πρώτη μου ανάγνωση. Πράγματι έχεις δίκιο: πολλές φορές κρίνοντας ένα κείμενο μιλάμε για «μονόλογο εντυπώσεων» και όχι για «διάλογο επί της ουσίας». Aλλά μήπως και η ενδιάμεση διαχωριστική απόσταση αυτών των δύο τάσεων δεν είναι η απόσταση που καθορίζει ενίοτε και τις διαφορετικές εκφάνσεις της ζωής μας, τις ποικίλες δραστηριότητές μας, τις καθημερινές συμπεριφορές μας? Λέμε: «Aυτό που υπάρχει δεν μπορεί να είναι αληθινό». H πρόταση αυτή αντηχεί προκλητικά και πολλές φορές κωμικά στα καλομαθημένα αυτιά μας και φαίνεται τόσο υπερβολική, όσο και μια άλλη πρόταση που φαίνεται να λέει ακριβώς το αντίθετο:«Ό,τι είναι πραγματικό, είναι και λογικό». Kαι όμως αυτό που εγώ γνωρίζω είναι ότι εκφράζουν και οι δύο με προκλητική λακωνικότητα την ιδέα του Λόγου που καθοδήγησε τη Λογική. Aκόμα περισσότερο και οι δύο μας λένε πως η πραγματικότητα και η σκέψη (αυτή που προσπαθεί να κατανοήσει αυτή την πραγματικότητα) έχουν ανταγωνιστική δομή. O κόσμος της άμεσης εμπειρίας, δηλαδή ο κόσμος που μέσα του ζούμε, πρέπει να κατανοηθεί, να μεταμορφωθεί και να μετουσιωθεί ακόμη πιο ολοκληρωτικά για να γίνει αυτό που πραγματικά είναι. Για να εκφραστώ και λίγο μαθηματικά: στην εξίσωση Λόγος=Aλήθεια=Πραγματικότητα που συνενώνει τον υποκειμενικό και τον αντικειμενικό κόσμο σε μια ανταγωνιστική ενότητα, ο Λόγος μπορεί να είναι η μόνη υπονομευτική δύναμη. Eίναι η «δύναμη του αρνητικού» που καθιερώνει την αλήθεια για τους ανθρώπους και για τα πράγματα, ως θεωρητικός και πρακτικός Λόγος. Eίναι η «δύναμη του αρνητικού» που καθιερώνει τις συνθήκες που κάτω από αυτές οι άνθρωποι και τα πράγματα μπορούν να γίνουν αυτό που πραγματικά είναι. Kαι όλ αυτά μέχρι του σημείου που τα ρυθμιστικά στοιχεία του Λόγου συγκρούονται με τα ανατρεπτικά στοιχεία της Λογικής, όταν δηλαδή η θετική σκέψη έρχεται σε αντίθεση με την αρνητική σκέψη και μέχρις ότου τα επιτεύγματα του ορθού λόγου εξασφαλίσουν το θρίαμβο της μονοδιάστατης πραγματικότητας και περιορίσουν όλες τις αντιθέσεις. Ότι ο βαθύτερος εαυτός μας αρέσκεται να κρύβεται στα βάθη του είναι μας, στα βάθη του ασυνείδητου, όπως λες, είναι μια αλήθεια. Μια παλιά αλήθεια. Εγώ θα έλεγα λίγο πιο αναλυτικά: κατά τη δραματουργική θεωρία του Γκόφμαν, στη συνηθισμένη κοσμική ζωή συντηρούμε τρεις οπτικές γωνίες του εαυτού μας. Ο εαυτός ως ηθοποιός-υποκριτής, ο εαυτός ως κοινό-θεατής και ο εαυτός ως ρόλος-μάσκα. Ο τρόπος δηλαδή, που συχνά εναγώνια προσπαθούμε να δώσουμε την εντύπωση που επιθυμούμε στον Άλλον ή εκείνη που αισθανόμαστε από υπαρξιακή αγωνία ότι χρωστάμε στον Άλλον. Ο Λουϊτζι Πιραντέλο άλλωστε στο γνωστό θεατρικό του έργο Απόψε αυτοσχεδιάζουμε το λέει χωρίς περιστροφές: μέσα μας υπάρχουν τρεις Γιάννηδες. Ο Γιάννης που θέλω να είμαι. Ο Γιάννης που νομίζουν οι άλλοι ότι είμαι. Και ο Γιάννης που πραγματικά είμαι. Επίσης ο Τζόρτζ Μιντ, πιο αισιόδοξος και ανακουφιστικός, ρίχνει τη θεωρία του (I and Me) σαν σανίδα σωτηρίας σ αυτήν τη θύελλα της αστάθειας του ανθρώπινου χαρακτήρα και της καθημερινής του συμπεριφοράς. Ο Μιντ ισχυρίζεται ότι κάτω από αυτές τις αναρίθμητες μεταλλάξεις του εαυτού βρίσκεται αμετακίνητος ένας γνήσιος, ανεξάρτητος, ελεύθερος, αυθεντικός εαυτός, ο εαυτός-πυρήνας. Το κουκούτσι μας (the core self), όπως λέει. Κοντά σε αυτόν τον εαυτό-πυρήνα βρίσκουμε εντός μας ελευθερία, αυθορμητισμό, δημιουργικότητα, χαρά, δύναμη φυσικότητα, απλότητα. Δηλαδή εσωτερική ισορροπία. (Και είναι πολύ σημαντικό αυτό κατά τη γνώμη μου). Ακριβώς αυτόν τον εαυτό προσπαθεί να αποκαλύψει η Μέρντοχ στα βιβλία της προκαλώντας τον αναγνώστη να βαδίσει την οδό της δικής του αυτογνωσίας, όπως πολύ σωστά συμπέρανες εσύ. Στόχος του βιβλίου και κατά τη δική μου γνώμη δεν είναι η ανάγνωση της μυθοπλασίας αλλά η παρακολούθηση σε βαθύτερο επίπεδο του χαρακτήρα των ηρώων του βιβλίου και της εσωτερικής τους αγωνίας για την αναζήτηση του εαυτου-πυρήνα, κάτι που αποκρύπτεται σε πρώτη επιφανειακή ανάγνωση. Είναι ακριβώς αυτή η αφύπνιση, η πρόκληση αλλά και η σιωπηρή προτροπή που οδηγεί τον αναγνώστη να προχωρήσει στη δική του εσωτερική αναζήτηση και να βαδίσει προς τη μυστική, αλλά αναγνωριστική και αποκαλυπτική συνάντηση με τον εαυτό-πυρήνα. Και πιστεύω ότι ως ένα μεγάλο ποσοστό το βιβλίο πετυχαίνει το στόχο του.

Ναι. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις την επιφάνεια του προκηπίου (επιφάνεια μεταξύ οικοδομικής και ρυμοτομικής γραμμής) για ανοικτό χώρο στάθμευσης. Μπορείς επίσης την επιφάνεια αυτή μαζί με εκείνη που βρίσκεται μέσα από την οικοδομική γραμμή να τη μεταγράψεις.

@ a.demis Η διαφορά των φορτίων από τη διαφορετική τοιχοποιία (ισχυρή ή ελαφριά) που σκέφτεσαι να χρησιμοποιήσεις είναι αμελητέα για το διώροφο κτίσμα. Καλύτερα να επικεντρώσεις την προσοχή σου στην προστασία του σκυροδέματος και του οπλισμού, όπως προτείνουν οι συνάδελφοι παραπάνω.

Kάνε αναζήτηση στο φόρουμ. Θα βρεις αρκετές πληροφορίες. Επίσης δες και την παρακάτω εργασία. Σχεδιασμός κτηρίων Με και Χωρίς Αυξημένες Απαιτήσεις Πλαστιμότητας: Συγκριτική Αξιολόγηση των δύο επιλύσεων (βάσει των ΕΑΚ-ΕΚΩΣ) http://library.tee.gr/digital/m2173/m2173_moretti.pdf

Μια πρόταση για το καλοκαίρι (και για συζήτηση) Τα βιβλία της Άιρις Μέρντοχ με τον τίτλο Ένα κομμένο κεφάλι και Μια αρκετά αξιοπρεπής ήττα θα πρότεινα για τις διακοπές. Παλιά βιβλία, αλλά πάντα με θανάσιμα επίκαιρο περιεχόμενο, αφού παραπέμπουν σε σχέσεις ανθρώπων που συνδέονται όχι μόνο με δεσμά κοινωνικών θεσμών, αλλά κυρίως με άρρηκτους και ακατάλυτους δεσμούς ψυχικής και συναισθηματικής υποταγής. Λένε ότι όταν ακολουθείς διανοητικά κάποιον τον καταστρέφεις. Στα πνευματικά ζητήματα ο μαθητής καταστρέφει το δάσκαλο κι ο δάσκαλος το μαθητή. Μπορείτε να το δείτε αυτό να συμβαίνει ιστορικά, αλλά και στην καθημερινή ζωή, όπου κάποιος κυριαρχεί πνευματικά πάνω σε κάποιον άλλον. Όχι στον οποιονδήποτε άλλον, αλλά στον άνθρωπο που αγαπά. Σ αυτήν την κυριαρχία δεν υπάρχει ελευθερία, δεν υπάρχει ομορφιά, δεν υπάρχει αγάπη. Η ευφυία όταν δεν ελέγχεται οδηγεί σε ανταγωνιστικότητα, σε αντιπαλότητα, σε βασανιστική εξουσία που οδηγεί τελικά και αναπόφευκτα στην αποξένωση και την απομάκρυνση των ανθρώπων. Όταν ελέγχεται μπορεί να μετατρέπεται σε σεξουαλική δύναμη που οδηγεί στην προσέγγιση των ανθρώπων. Σ αυτές τις έννοιες ακροβατούν τα βιβλία της Μέρντοχ που με ταχυδακτυλουργικό τρόπο μετατρέπουν την αγάπη των ανθρώπων σε διανοητικό αδιέξοδο σε μονόδρομη επιλογή. Οι ήρωες οδηγούνται σε άλλες λύσεις, σε άλλες σχέσεις, σε επιλογές ψυχικής ανάγκης, διανοητικής επιθυμίας με τρόπο ανεπαίσθητο, γλυκό, βαθύτατα αληθινό και ανθρώπινο. Και ο αναγνώστης εκεί που δικαιώνει εκεί απορρίπτει. Εκεί που αποδέχεται, εκεί καταδικάζει. Μπερδεμένος, ζαλισμένος, έρμαιος της λογικής του και των διάφορων επιλογών του. Λίγα λόγια για τη συγγραφέα Η Άιρις Μέρντοχ υπήρξε ένα από τα γοητευτικότερα κορίτσια της εποχής της -όλοι την ερωτεύτηκαν- και έζησε μια πολυτάραχη και γεμάτη ζωή. Γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1919 από γονείς Άγγλους και Ιρλανδούς Πέρασε, διαδοχικά, από τα στάδια της μποέμικης ζωής, του κομμουνισμού, της δημοσιοϋπαλληλίας, εργάστηκε σε στρατόπεδο προσφύγων στην Αυστρία, έγινε πανεπιστημιακή καθηγήτρια και με δύο λόγια πέρασε από τις φουρτούνες μιας αχαλίνωτης νιότης στις ηρεμίες της ωριμότητας και της σοφίας. «Η πραγματική ζωή είναι ασύγκριτα περισσότερο παράδοξη από το μυθιστόρημα» έγραψε σε κάποιον από τους φίλους της. Η ζωή της Μέρντοχ, όπως και τα βιβλία της, ήταν γεμάτη από εξωφρενικά πάθη και δυνατούς δεσμούς με μερικούς από τους πιο εμπνευσμένους διανοητές, καλλιτέχνες, συγγραφείς και ποιητές του καιρού της. «Το σημαντικό», είπε ο Άλντους Χάξλεϊ «δεν είναι οι εμπειρίες που αποκτάς, αλλ' αυτό που φτιάχνεις από τις εμπειρίες αυτές».