camelot

@ Vagelisda Τα πράγματα έχουν ως εξής. Οι κοινόχρηστες δαπάνες μιας οικοδομής όπως θα διάβασες κατανέμονται ανάλογα με το ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του εδάφους. Το ποσοστό αυτό καθορίζεται και υπολογίζεται κανονικά ανάλογα με την αξία του ακινήτου και όχι ανάλογα με την επιφάνεια του Διαμερίσματος. Δηλ. κανονικά ένα διαμέρισμα του 1ου Ορόφου 100 τ.μ. πρέπει να έχει ποσοστό λιγότερο ενός διαμερίσματος 100 τ.μ. στον έκτο ή στο ρετιρέ αφού η αξία του είναι μικρότερη. Συνήθως όμως βάζουμε το ίδιο ποσοστό σε ίδια διαμερίσματα που είναι λάθος. Για το Υπόγειο ή Ημιυπόγειο που έχει μετατραπεί σε κατοικία συνήθως μπαίνει ένα ποσοστό με αυθαίρετη εκτίμηση ενώ θα έπρεπε κανονικά να ακολουθεί την αξία του. Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα στην πράξη από τους περισσότερους μηχανικούς. Σχετικά με το ερώτημά σου: κοινόχρηστο μέρος της οικοδομής είναι και το δώμα (ταράτσα) στο οποίο έχουν πρόσβαση όλοι οι ιδιοκτήτες (και του Ισογείου) εκτός αν ορίζεται διαφορετικά στον Κανονισμό της Οικοδομής. Έτσι και τα Ισόγεια για να κάνουν χρήση του Δώματος θα χρησιμοποιήσουν ανελκυστήρα και θα επωμισθούν γι αυτό το ποσοστό που τους αναλογεί. (Η Νομοθεσία υπάρχει στο Forum) Εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μιλήσεις με τον διαχειριστή της Οικοδομής να του πεις ότι αφού το Διαμέρισμά σου έχει ανεξάρτητη είσοδο δεν κάνεις χρήση των κοινοχρήστων και με συναίνεση των υπολοίπων να σε απαλλάξει. Διαφορετικά δυστυχώς πρέπει να επωμισθείς τα κοινόχρηστα σύμφωνα με το ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του εδάφους.

@ CostasV Eυχαριστώ πολύ

Στη Θεσσαλονίκη σε αρκετές οικοδομές, κυρίως στην πυρίκαυστη περιοχή της, υπάρχουν αρκετές οικοδομές της δεκαετίας του 50 που στο Υπόγειό τους έχει κατασκεαυστεί Καταφύγιο. Γνωρίζει κανείς μήπως με ποια Νομοθεσία κατασκευάστηκαν τα καταφύγια αυτά και τί ισχύει σήμερα για τον αποχαρακτηρισμό τους στην περίπτωση που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις λειτουργίας τους?

ΑΡΘΡΟΝ-4. 1. Σε κτίρια στα οποία κατασκευάζεται χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων χωρητικότητας 100 θέσεων και άνω, επιτρέπεται επέκταση του ορόφου που είναι στο φυσικό ή διαμορφωμένο έδαφος (ισόγειου ορόφου) στο υποχρεωτικά ακάλυπτο τμήμα του οικοπέδου, εκτός από το χώρο προκηπίου με την προϋπόθεση ότι το σύνολο του επεκτεινόμενου στο υποχρεωτικά ακάλυπτο τμήμα του οικοπέδου, ισόγειου ορόφου του κτιρίου, ως και μισό τουλάχιστον του υπολοίπου του χώρου αυτού, διατίθεται αποκλειστικά ως χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. 2. Το ανώτατο επιτρεπόμενο ελεύθερο ύψος του χώρου που επεκτείνεται κατά την προηγούμενη παράγραφο στο ακάλυπτο τμήμα του οικοπέδου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 2,20 μ. Πάνω από την πλάκα επικάλυψης του χώρου αυτού επιτρέπεται μόνο η κατασκευή στηθαίου ύψους μέχρι 1,00 μ. και η τοποθέτηση φυτών, ενώ αποκλείεται κάθε άλλη χρήση. Η επιπλέον επιφάνεια που προκύπτει με εφαρμογή της παραγράφου αυτής, δεν προσμετράται στο συντελεστή δόμησης του οικοπέδου. "3. Σε κάθε κτίριο που προβλέπεται χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων η πρόσβαση σ' αυτόν πρέπει να επιτυγχάνεται με είσοδο - έξοδο πλάτους τουλάχιστον 2,25 μ. Το άθροισμα των ανοιγμάτων εισόδων εξόδων των χώρων στάθμευσης σε κάθε πρόσωπο του οικοπέδου, δεν μπορεί να υπερβαίνει το ήμισυ του μήκους του προσώπου, το οποίο πάντως δύναται να φθάνει τα 6 μέτρα εάν το προκύπτον άθροισμα είναι μικρότερο από τον αριθμό αυτόν. Κατ' εξαίρεση και ύστερα από έγκριση της αρμόδιας Επιτροπής Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου (ΕΠΑΕ), το ανωτέρω άθροισμα μπορεί να είναι μεγαλύτερο, όταν τούτο επιβάλλεται για λόγους κτιριοδομικής διαμόρφωσης του κτιρίου ή κυκλοφοριακούς λόγους". (Σ.Σ Η παρ.3 τίθεται ως αντικατεστάθη με την παρ.2 Αρθ-10 του ΠΔ-111/04 ΦΕΚ-76/Α/5-3-04) (ΠΡΟΣΟΧΗ δεν Ισχύει είναι η αρχική παρ.3. 3.Σε κάθε κτίριο που προβλέπεται χώρος στάθμευσης αυτ/των η πρόσβαση σ' αυτόν πρέπει να επιτυγχάνεται με μία μόνο καθορισμένη είσοδο και μία μόνο ξεχωριστή καθορισμένη έξοδο ή με μία μόνο κοινή είσοδο - έξοδο πλάτους τουλάχιστον 2,25 μ. Κατ' εξαίρεση επιτρέπεται η ύπαρξη περισσότερων εισόδων - εξόδων εάν αυτό, κατά την κρίση της πολεοδομικής υπηρεσίας, επιβάλλεται για λόγους κτιριοδομικής διαμόρφωσης του κτιρίου ή κυκλοφοριακούς λόγους.) ΑΡΘΡΟΝ-5. Σε οικισμούς ή τμήματά τους που υπάγονται στις περιπτώσεις της παρ.4 του Αρθ-28 του Ν-1577/85 ή που χαρακτηρίζονται ως παραδοσιακά, οι διατάξεις των Αρθ-3 και 4 μπορεί να εφαρμόζονται μόνο μετά από έγκριση της αρμόδιας Επιτροπής Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου (ΕΠΑΕ), εκτός αν διαφορετικά ορίζεται με τις διατάξεις των όρων και περιορισμών δόμησης του οικισμού. ΑΡΘΡΟΝ-6. Καταργούνται το ΠΔ-697/79 "περί καθορισμού ειδικών όρων ως προς την δόμησιν και διαμόρφωσιν των χώρων σταθμεύσεως αυτοκινήτων" (ΦΕΚ-208/Α) και ΠΔ-1339/81 "Τροποποίησις του υπ' αρ. ΠΔ-697/1-9-79 περί καθορισμού ειδικών όρων ως προς την δόμησιν και διαμόρφωσιν των χώρων σταθμεύσεως αυτοκινήτων" (ΦΕΚ-335/Α) ΠΔ ΑΡΘΡΟΝ-7. Η ισχύς του παρόντος διατάγματος αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Στον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων 'Εργων αναθέτουμε τη δημοσίευση και εκτέλεση του παρόντος διατάγματος. Αθήνα, 3 Αυγούστου 1987. @ΣΧΕΤ-ΝΟΜ Παρ.1 του Αρθ-8 του Ν-960/79 . Αρθ-7, Αρθ-9, Αρθ-14 και Αρθ-28 του Ν-1577/85 . Εγκ-54612/40/11-6-98 Εγκ-40/98 Αρθρον-3 παρ.1 του ΠΔ/3-8-87. Για την εξυπηρέτηση υπόγειου χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων επιτρέπεται επέκταση του χώρου της εισόδου του και εντός του υποχρεωτικά ακάλυπτου χώρου του οικοπέδου, Διευκρινίζεται ότι ο κατά τα παραπάνω προβλεπόμενος χώρος εισόδου μπορεί να περιλαμβάνει και ανελκυστήρα καθόδου προς τους χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων Αποφ-10452/98 ΦΕΚ-304/Δ/12-5-98 Συμπλήρωση της Αποφ-22664/412/19-7-88 Νομάρχη Αθηνών (ΦΕΚ-547/Δ/29-7-88) σχετικά με τον καθορισμό τομέων μεγίστων επιτρεπομένων υψών στην περιοχή Κυπριάδου ΣΤΕ-4340/9-2-98 Υψομετρική μελέτη Αρθ-3 του ΠΔ/3-8-87 παρ.2 και παρ.3 Εγκ-50182/4/98 Εγκ-4/98 ΝΣΚ-713/97 Αποδοχή της Γνωμ-713/97 του Γ τμήματος του ΝΣΚ περί εφαρμογής της παρ.3 Αρθ-2 του ΠΔ/3-8-87 στην περιοχή Στρέφη Αθηνών Εγκ-58403/1603/48/14-11-97 Εγκ-48/97 Απαγόρευση επέκτασης του χώρου της εισόδου υπογείου χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων εντός του προκηπίου παρ.1 Αρθ-3 του ΠΔ/3-8-87 Αποφ-52456/19-3-97 Εφαρμογή των διατάξεων της παρ.1 του Αρθ-3 του ΠΔ/3-8-87 Είσοδοι χώρων στάθμευσης εντός των υποχρεωτικά ακαλύπτων χώρων του οικοπέδου δεν μπορεί να έχουν συνολική επιφάνεια πέραν των 30 μ2 ανά οικόπεδο Εγκ-19040/55/96 Εγκ-55/96 Χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων στον ελεύθερο ισόγειο χώρο του κτιρίου (Πιλοτίς ΡΙLΟΤΙS) Αποφ-40618/7-11-95 Υποχρεωτική η φύτευση του υποχρεωτικά ακάλυπτου χώρου Αποφ-30953/95 Υποχρεωτική η φύτευση κατά τα 2/3 του υποχρεωτικά ακάλυπτου χώρου. Στο φυτεμένο αυτό χώρο δεν νοείται άλλη χρήση, ανεξάρτητα από το είδος φύτευσης. Εφαρμογή της παρ.2 και παρ.3 του Αρθ-3 ΠΔ/3-8-87 Εγγρ-39834/2251/93 . Επέκταση του χώρου της εισόδου του υπογείου χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων εντός του χώρου της πρασιάς παρ.1 του Αρθ-3 του ΠΔ/3-8-87 Εγγρ-34299/92 . Διευκρίνιση στο Αρθ-1 παρ.2(β) του ΠΔ/3-8-87 Ποσοστό κάλυψης οικοπέδου για περίπτωση υπαίθριων θέσεων στάθμευσης Αποφ-35462/4-8-92 . Ιδιωτικός χώρος στάθμευσης και άτομα με ειδικές ανάγκες Εγγρ-33771/92 . Εφαρμογή του ΠΔ/3-8-87 σε εκτός σχεδίου περιοχές Υπόγεια προοριζόμενα ως χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων παρ.2 του Αρθ-3 Εγγρ-33195/92 . Εφαρμογή του Αρθ-3 του ΠΔ/3-8-87 στην εκτός σχεδίου δόμηση Εγγρ-32799/92/32572/92 . Πληροφορίες για την διαμόρφωση κλπ.υπόγειων χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων (κατασκευή ανεστραμμένων δοκών στηρίξεως , ράμπες καθόδου, φύτευση κλπ) παρ.2 και παρ.3 Αρθ-3 του ΠΔ/3-8-87 Εγγρ-28149/91 . Χώροι στάθμευσης σε περιοχές που δεν επιβάλλονται από τον Ν-960/79 Εγγρ-34860/91 . Υπόγειος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων, τμήμα των υπογείων που επεκτείνεται στον υποχρεωτικά ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου, κατά τις διατάξεις του Αρθ-3 παρ.2 του ΠΔ/3-8-87, πρέπει να διατίθεται αποκλειστικά ως χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. Εγγρ-35345/91 . Αλλαγή χρήσης χώρου PILOTIS, το τμήμα του εν λόγω χώρου που μετατρέπεται σε GARAGE δεν θα προσμετρηθεί στον συντελεστή δόμησης αλλά θα προσμετρηθεί στον συντελεστή όγκου Εγγρ-29527/91 . GARAGE στα προκήπια Αρθ-1 παρ.2β του ΠΔ/3-8-87, εφαρμογή του Αρθ-23 του κτιριοδομικού κανονισμού όσον αφορά την φύτευση των 2/3 του απομένοντος ακάλυπτου χώρου. Εγγρ-41815/90 . Εφαρμογή της παρ.2 του Αρθ-3 του ΠΔ/3-8-87 σ'όλα τα κτίσματα (υπάρχοντα με προσθήκη και νέα) Επομένως το ποσοστό 40% υπογείου γκαράζ υπό το κτίσμα, που είναι προϋπόθεση για την επέκταση αυτού και κάτω από τον ακάλυπτο χώρο, αναφέρεται στην επιφάνεια του όλου κτίσματος παλιού και προσθήκης. Εγγρ-17689/90 Η κατασκευή δεύτερου υπογείου για χρήση GARAGE δεν απαγορεύεται από τις διατάξεις του ΠΔ/3-8-87, εφόσον για το πρώτο υπόγειο τηρούνται οι διατάξεις της παρ.2 του Αρθ-3 του ίδιου Δ/τος. Ευνόητο είναι, επίσης, ότι στα πέραν του πρώτου υπογείου κατασκευαζόμενα υπόγεια η χρήση πρέπει να είναι αμιγής για την στάθμευση και μόνο αυτοκινήτων. Εγγρ-39758/89 Σε περίπτωση που κατασκευάζεται PILOTIS ή χώρος στάθμευσης στο ισόγειο παρ. 3 άρθ-2 τπυ ΠΔ/3-8-87 Εγγρ-15283/1755/88 Δυνατότητα προσαύξησης του ύψους της οικοδομής κατά 1,00 μ. λόγω κατασκευής Pilotis ή χώρου στάθμευσης, σύμφωνα με την παρ.3 του άρθ-2 του ΠΔ/3-8-87 Εγγρ-77052/14984/23-12-87 Κατασκευή δεύτερου υπογείου ορόφου σε κτίριο κατοικίας για χρήση στάθμευσης, παρ.1α του Αρθ-1 του ΠΔ/3-8-87

@ petras Και επειδή αναφέρεται στο ΠΔ/3-8-87 το επισυνάπτω και αυτό με όλη τη σχετική Νομοθεσία. ΠΔ/3-8-87. (ΦΕΚ-749/Δ/10-8-87). [ΙΣΧΥΕΙ απο 10-8-87] (ΦΕΚ-749/Δ/87). ΑΡΘΡΟΝ-1, ΑΡΘΡΟΝ-2, ΑΡΘΡΟΝ-3, ΑΡΘΡΟΝ-4, ΑΡΘΡΟΝ-5 ΑΡΘΡΟΝ-6, ΑΡΘΡΟΝ-7 Καθορισμός ειδικών όρων ως προς τη δόμηση και διαμόρφωση των χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων και κατάργηση των υπ'αρ. ΠΔ-697/79 και ΠΔ-1339/81. (Ο χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων για την εξυπηρέτηση των κτιρίων μπορεί να είναι στεγασμένος, υπέργειος ή υπόγειος ή και μη στεγασμένος υπαίθριος χώρος). 'Εχοντας υπόψη: 1. Τις διατάξεις του Αρθ-8 παρ.1 του Ν-960/79 (ΦΕΚ-194/Α). 2. Τις διατάξεις του Ν-1032/80 (ΦΕΚ-57/Α) και ειδικότερα τα Αρθ-2, 3 και 7. 3. Τις διατάξεις του Ν-1558/85 (ΦΕΚ-137/Α) και ειδικότερα το Αρθ-23 παρ.1. 4. Τις διατάξεις του Ν-1647/86 (ΦΕΚ-141/Α) και ειδικότερα το Αρθ-13 παρ.12 (εδάφιο πρώτο). 5. Την υπ'αρ. Γνωμ-105/87 του Συμβουλίου της Επικρατείας, με πρόταση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ. Αποφασίζουμε: ΑΡΘΡΟΝ-1. Ο χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων για την εξυπηρέτηση των κτιρίων σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν-960/79 όπως τροποποιήθηκε με το Ν-1221/81 μπορεί να είναι στεγασμένος υπέργειος ή υπόγειος ή και μη στεγασμένος υπαίθριος χώρος, όπως ορίζεται ειδικότερα στις επόμενες παραγράφους: 1. Ως στεγασμένος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων μπορεί να χρησιμοποιηθεί: α) υπόγειος χώρος του κτιρίου. β) ο ελεύθερος ισόγειος χώρος του κτιρίου (ΠΙΛΟΤΙΣ) όπως αυτός ορίζεται στην περιπτ.1Βι του Αρθ-7 του Ν-1577/85, και γ) υπέργειος χώρος του κτιρίου που κατασκευάζεται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις περί ποσοστού κάλυψης του οικοπέδου και της θέσης του κτιρίου στο οικόπεδο. 2. Ως μη στεγασμένος (υπαίθριος) χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων μπορεί να χρησιμοποιηθεί: α) ακάλυπτο οικόπεδο το οποίο διατίθεται αποκλειστικά για στάθμευση αυτοκινήτων. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να διατίθεται για στάθμευση το σύνολο της επιφάνειας του οικοπέδου, με εξαίρεση τις προβλεπόμενες από το ρυμοτομικό σχέδιο στοές ή προκήπια. β) ακάλυπτος χώρος του οικοπέδου που ανεγείρεται το κτίριο. Στην περίπτωση αυτή το μέγιστο ποσοστό της συνολικής επιφάνειας του οικοπέδου που επιτρέπεται να καλυφθεί από το κτίριο και το χώρο στάθμευσης, ορίζεται κατά 10% μεγαλύτερο του επιτρεπόμενου και μέχρι 80% κατ' ανώτατο όριο και σε περίπτωση εφαρμογής των διατάξεων του Αρθ-14 του Ν-1577/85 το ανώτατο όριο ορίζεται σε 90%. (φυτευση, δενδροφύτευση) ΑΡΘΡΟΝ-2. "1. Το ελεύθερο ύψος στεγασμένων χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων μετρούμενο μεταξύ δαπέδου και οροφής πρέπει να είναι τουλάχιστον 2,20 μ. μετρούμενο δε μεταξύ δαπέδου και κάθε στοιχείου της οροφής πρέπει να είναι τουλάχιστον 1,90 μ.". (Σ.Σ. Η παρ.1 του Αρθ-2 τίθεται ως αντικατεστάθη με το Αρθ-2 του ΠΔ/25-4-89 (ΦΕΚ-253/Δ/8-5-89). 2. Ο στεγασμένος υπέργειος χώρος του κτιρίου στάθμευσης αυτοκινήτων καθώς και ο αναγκαίος χώρος εισόδου ή εξόδου αυτοκινήτων για την εξυπηρέτηση χώρων στάθμευσης δεν προσμετρούνται στο συντελεστή δόμησης του οικοπέδου χωρίς υπέρβαση σε κάθε περίπτωση του μέγιστου επιτρεπόμενου ύψους του κτιρίου, του μέγιστου επιτρεπόμενου ποσοστού κάλυψης του οικοπέδου, καθώς και του επιτρεπόμενου συντελεστή κατ' όγκον εκμετάλλευσης του οικοπέδου, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις. Σε περίπτωση και έχει εφαρμογή η παρ.4 του Αρθ-28 του Ν-1577/85 δεν επιτρέπεται και η υπέρβαση του επιτρεπόμενου αριθμού ορόφων. 3. 'Οταν εφαρμόζεται η παρ.9 του Αρθ-9 του Ν-1577/85 επιτρέπεται υπέρβαση του ύψους, που καθορίζεται από ειδικές διατάξεις μέχρι 1,00 μ., εφόσον το ισόγειο του κτιρίου, χρησιμοποιείται κατά ποσοστό 50% τουλάχιστον για στάθμευση αυτοκινήτων. Το ίδιο ισχύει όταν στην πιο πάνω περίπτωση το κτίριο κατασκευάζεται σε υποστηλώματα (ΠΙΛΟΤΙΣ) με εφαρμογή της παρ.1Β του Αρθ-7 του Ν-1577/85 και ο ελεύθερος ημιϋπαίθριος χώρος της διατίθεται αποκλειστικά για στάθμευση αυτοκινήτων. 4. Εντός των κατά το Ν-947/79 και Ν-1337/83 οικιστικών περιοχών οι διατάξεις της παρ.3 εφαρμόζονται μόνο εφόσον ρητά προβλέπεται αυτό από την οικεία πολεοδομική μελέτη. Στις εντός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου περιοχές ή εντός νομίμως υφισταμένων οικισμών η εφαρμογή της ίδιας παρ.3 μπορεί να απαγορεύεται από τις διατάξεις των όρων και περιορισμών δόμησης των περιοχών αυτών. ΑΡΘΡΟΝ-3. 1. Για την εξυπηρέτηση υπόγειου χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων, επιτρέπεται επέκταση του χώρου της εισόδου του και εντός του υποχρεωτικά ακάλυπτου χώρου του οικοπέδου, με την προϋπόθεση ότι η συνολική επιφάνεια της πιο πάνω επέκτασης δεν θα υπερβαίνει τα 30 μ2. Η οροφή της πλάκας επικάλυψης, του χώρου που επεκτείνεται μέσα στον υποχρεωτικά ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου δεν πρέπει σε κανένα σημείο να υπερβαίνει τα 1,50 μ., μετρούμενο από την οριστική στάθμη του εδάφους. Η επιπλέον επιφάνεια που προκύπτει, σύμφωνα με τα πιο πάνω, δεν προσμετράται στο συντελεστή δόμησης του οικοπέδου. 2. Επιτρέπεται η επέκταση του υπόγειου χώρου του κτιρίου και κάτω από τον υποχρεωτικά ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου, εκτός από το χώρο προκηπίου με την προϋπόθεση ότι το σύνολο του επεκτεινόμενου υπόγειου χώρου, στον υποχρεωτικά ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου καθώς και ποσοστό 40% τουλάχιστον του υπόγειου χώρου που κατασκευάζεται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.1Ββ του Αρθ-7 του Ν-1577/85 διατίθενται αποκλειστικά ως χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. Ο σύμφωνα με τα παραπάνω επεκτεινόμενος χώρος υπογείου δεν προσμετράται στο συντελεστή δόμησης του οικοπέδου. "Στις εκτός σχεδίου περιοχές και για την περίπτωση ανέγερσης κτιρίου κατοικίας σύμφωνα με το Αρθ-6 του ΠΔ/24-5-85 ( ΦΕΚ-270/Δ ), όπως ισχύει δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις της παραγράφου αυτής. Για τις υπόλοιπες περιπτώσεις κτιρίων σε εκτός σχεδίου περιοχές ο δυνάμενος να επεκταθεί στο υποχρεωτικά ακάλυπτο τμήμα του γηπέδου χώρος του υπογείου δεν μπορεί να καταλαμβάνει επιφάνεια μεγαλύτερη του μεγίστου επιτρεπόμενου κατά χρήση ποσοστού καλύψεως, όπως προβλέπεται από το παραπάνω Προεδρικό Διάταγμα". (Σ.Σ τα εντός "..." προσετέθησαν σύμφωνα με το Αρθ-1 του ΠΔ/21-8-95 ΦΕΚ-663/Δ/6-9-95) 3. 'Οταν γίνεται επέκταση του υπόγειου χώρου σύμφωνα με την παρ.2 η στάθμη της οροφής της πλάκας επικάλυψης του τμήματος αυτού της επέκτασης πρέπει να περιορίζεται κατά 1,00 μ. τουλάχιστον κάτω από την τεχνητή ή φυσική στάθμη του εδάφους. "Ο περιορισμός αυτός ο οποίος δεν ισχύει για το χώρο εισόδου ή εξόδου, που κατασκευάζεται σύμφωνα με την παρ.1, επιβάλλεται μόνο για το τμήμα πάνω από την επέκταση του υπογείου χώρου στάθμευσης, του οποίου η φύτευση είναι απαραίτητη για να υλοποιηθεί συνολικά στο οικόπεδο η απαίτηση του Αρθ-23 παρ.1 του Κτιριοδομικού Κανονισμού (ΦΕΚ-59/Δ/89)". (Σ.Σ Το εντός "..." εδάφιο τίθεται εις αντικατάσταση, του δεύτερου εδαφίου (όπως αυτό είχε προστεθή με την παρ.2 Αρθ-2 του ΠΔ/25-4-89 ΦΕΚ-253/Δ/8-5-89) και τρίτου εδαφίου της παρ.3, σύμφωνα με την παρ.1 Αρθ-10 του ΠΔ-111/04 ΦΕΚ-76/Α/5-3-04) (ΠΡΟΣΟΧΗ δεν Ισχύουν είναι το β και γ εδάφια. "Ο δημιουργούμενος, σύμφωνα με τα παραπάνω χώρος, φυτεύεται υποχρεωτικά". (Σ.Σ. Τα εντός "..." προσετέθησαν με την παρ.2 Αρθ-2 του ΠΔ/25-4-89 ΦΕΚ-253/Δ/8-5-89). Ο περιορισμός αυτός δεν ισχύει για το χώρο εισόδου ή εξόδου που κατασκευάζεται σύμφωνα με την παρ.1.)

@ petras Σου επισυνάπτω την Εγκ. 33771/92 Εγγρ-33771/92. Εφαρμογή του ΠΔ/3-8-87 σε εκτός σχεδίου περιοχές - Υπόγεια προοριζόμενα ως χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων. @ΚΕΙΜΕΝΟ Επί του ανωτέρω σχετικού εγγράφου σας, σας πληροφορούμε ότι από τις διατάξεις της παρ.2 του Αρθ-3 του ΠΔ/3-8-87 δεν επιβάλλεται κάποιο ανώτατο επιτρεπόμενο ποσοστό κάλυψης στον επεκτεινόμενο εντός του ακαλύπτου υπόγειο χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων, πλην της απαγόρευσης της κατασκευής του εντός του προκηπίου. Το ΠΔ/3-8-87, όπως και η υπόλοιπη περί χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων Νομοθεσία, ισχύει και στις εκτός σχεδίου περιοχές όταν από την μελέτη προβλέπεται η κατασκευή τέτοιων χώρων. Τέλος και εφόσον τα πέραν του πρώτου υπογείου κατασκευαζόμενα υπόγεια προορίζονται αποκλειστικά και σε όλη τους την έκταση ως χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων μπορούν να επεκταθούν στον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου ακολουθώντας το περίγραμμα του πρώτου υπογείου.

Το βιβλίο είναι γραμμένο αριστοτεχνικά. Είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με κλασική πλοκή. Όμως. Ο Μαρτίνες το έγραψε πολύ διαφορετικά θέλοντας να διαφοροποιηθεί από τους κλασικούς συγγραφείς του είδους. Ο Έντγαρ Άλαν Πόε είχε τον επιθεωρητή Ωγκίστ Ντυπέν, ο οποίος διέθετε έναν συγκεκριμένο τρόπο έρευνας βασιζόμενος στη λογική του. Μετά ο Άρθουρ Κόναλ Ντόιλ δημιούργησε τον Σέρλοκ Χολμς και τη μέθοδο των επαγωγικών πειραματικών παρατηρήσεων. Ο Ηρακλής Πουαρώ έπαιζε με την ψυχολογία των υπόπτων ψάχνοντας να βρει δεύτερα κρυμμένα νοήματα σε προηγηθείσες συζητήσεις. Αυτοί ήταν οι τρεις γνωστότεροι διαφορετικοί τρόποι αναζήτησης της αλήθειας. Ο Μαρτίνες χρησιμοποίησε έναν τέταρτο: τη μαθηματική λογική. Ισχυρίζεται με το βιβλίο του αυτό ότι ο κάτοχος της μαθηματικής λογικής μπορεί να δει τα όρια της σκέψης στον πραγματικό κόσμο και να εξετάσει τις γοητευτικές θεωρίες που οι περισσότεροι τείνουν να πιστεύουν είτε είναι αληθείς είτε είναι ψευδείς. Γιαυτό τοποθετεί σιωπηρά τον εαυτό του στον αφηγητή που αντιπαρατίθεται και ανταγωνίζεται συνεχώς και αδιαλείπτως με τον Σέλντομ τον κορυφαίο καθηγητή μαθηματικής λογικής (μυθοπλαστικό πρόσωπο). Και δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα του και να τον εκλάβουμε ως ξενέρωτο φοιτητάκο, γιατί πολύ γρήγορα μας επιφυλάσσει οδυνηρές εκπλήξεις. Από την αρχή ακόμη προετοιμάζει τον αναγνώστη για τη μεγάλη σύγκρουση: (σελ. 28, μετά τον πρώτο φόνο ο αφηγητής γράφει: Η αρχική συντριβή είχε αντικατασταθεί τώρα από μια επίμονη προσπάθεια να βρεθεί νόημα ή λογική σε κάτι ακατανόητο. Και στη σελ.39 ο Σέλντομ απαντά: Φόνοι που κανείς δεν τους θεωρεί φόνους. Νομίζω ότι τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω: φόνοι που περνάν απαρατήρητοι). Τι προσπαθεί να κάνει εδώ ο Μαρτίνες? Προσπαθεί να τραβήξει από το χέρι τον αναγνώστη να τον οδηγήσει εκεί που θέλει αυτός και να μη του δώσει την ελευθερία να σκεφθεί κάτι διαφορετικό. (Σαν το δάσκαλο στο αμφιθέατρο που λέει στο ακροατήριο: ελάτε να βρούμε μαζί τη λύση του προβλήματος χωρίς να αφήνει περιθώρεια άλλης επιλογής να επιλέξει το ακροατήριο ελεύθερα την αποδεικτική διαδικασία). Βοηθάει χωρίς να βοηθάει. Στην ουσία παρασύρει εκεί που θέλει αυτός. Όλα αυτά γίνονται φυσικά εν αγνοία του αναγνώστη (ή του ακροατή). Ερήμην τους. Δηλαδή το τέλειο έγκλημα δεν είναι εκείνο που παραμένει άλυτο, αλλά εκείνο που λύνεται με λάθος τρόπο. Όλο το βιβλίο είναι γεμάτο συμβολισμούς: από τον κύκλο, το πρώτο σημάδι-γεωμετρικό σχήμα που παραπέμπει στον ουροβόρο όφη, δηλαδή τον όφη των γνωστικών που δαγκώνει την ουρά του μέχρι το μικρό οπόσουμ της ωκεανίας που κυοφορεί τα νεογνά του σε δώδεκα μόλις ημέρες. Σε κάθε περίπτωση κυρίαρχο θέμα στο βιβλίο είναι η ευφυία του ανθρώπου και η δυνατότητα που έχει κανείς να την ασκήσει στην καθημερινότητα. Εντελώς υποδόρια θέτει το ερώτημα: η υπερβολική ευφυία ενός ανθρώπου τον κάνει περισσότερο ευτυχισμένο ή δυστυχισμένο? Τον απομονώνει από τον περίγυρό του ή όχι. Και νομίζω ότι δίνει την απάντηση σχεδόν σε όλους τους διαλόγους που συμμετέχει ο Σέλντομ. Αν τον αποκωδικοποιώ σωστά από τους διαλόγους του προκύπτουν διάφορα συμπεράσματα: Υπάρχουν άνθρωποι ευφυείς που είναι δυστυχισμένοι. Άλλοι που είναι εξίσου ευφυείς και βρίσκουν τον προσωπικό τους δρόμο προς την ευτυχία. Στιγμές μεγάλης χαράς οι ευφυείς άνθρωποι μπορούν να γευθούν χάρη στα πράγματα που ανακαλύπτουν στη δουλειά τους. Πρόκειται για τη χαρά μιας ιδιοφυίας που ανακαλύπτει κάτι νέο κάτι εντελώς πρωτότυπο (και αυτό το έχουν νιώσει όλοι όσοι ασχολούνται με βασική έρευνα). Κάποιες φορές οι έξυπνοι άνθρωποι είναι αλαζόνες και καταλήγουν να είναι μόνοι. Ενώ οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι έχουν υψηλή αίσθηση του χιούμορ και είναι μια ευτυχία να ζει κανείς μαζί τους. Και το τελευταίο που συμπεραίνω εγώ είναι ότι πολλοί ευφυείς άνθρωποι αρέσκονται να παίζουν ένα ρόλο στην κοινωνία που συμπεριλαμβάνει και την υπεροψία. Αλλά τελικά (αφού ο Σέλντομ ηττήθηκε από τον μαθητή του σε αυτή τη τιτάνια διανοητική σύγκρουση), φαίνεται ότι στην περίπτωση αυτή που αναπτύσσεται η υπεροψία δεν έχει σχέση με την καθαρή ευφυία. Δηλαδή η αλαζονεία των ευφυών (όταν υπάρχει) αποτελεί έλλειψη εφυίας (δεν υπάρχει). Όλα τα υπόλοιπα είναι μυθοπλαστικά ευρύματα. Ερεθίσματα της σκέψης για να κλείσει την υπόθεση. Διαβάζοντας το βιβλίο δεν είδα πουθενα να δίνει ιδιαίτερη σημασία στα δρώμενα, σημασία δηλαδή μεγαλύτερη από εκείνη που του χρειάζεται για να αναζητήσει την αλήθεια με μαθηματική λογική. Θεωρώ ότι ο κύριος σκοπός του είναι ένας. Να καταδείξει με κάθε τρόπο ότι μια πλευρά των μαθηματικών (όπως και της ίδιας της... ζωής) ίσως μείνει για πάντα σκοτεινή και απροσπέλαστη. Αυτό μπορεί ν' αντίκειται στον οπτιμισμό του δέκατου ένατου αιώνα - «η επιστήμη θα δώσει απάντηση σε όλα» ή σε εκείνο που ισχυρίστηκε με αλαζονική αυτοπεποίθηση ο Χίλμπερτ στο 2ο Μαθηματικό Συνέδριο που έγινε το 1900 στο Παρίσι: wir mussen wissen, wir werden wissen (= πρέπει να μάθουμε, θα μάθουμε) κάτι που αν είχαν προηγηθεί οι εργασίες του Βιττγκεστάιν και του Γκέντελ ίσως δε θα τολμούσε να το πει. Ωστόσο, κατορθώνει ο Μαρτίνες να ισορροπήσει μια χαρά τον σκεπτικισμό του εικοστού αιώνα και, παραδόξως, γεφυρώνει την κατάληξη των μαθηματικών με την αφετηρία τους, τους πυθαγόρειους, που πίστευαν ότι μαθηματικά και μαγεία συνδέονται άρρηκτα με τα μετα-μαθηματικά, θυμίζοντάς μας εκείνο που πρώτος ο Λάιμπνιτς πολύ εύστοχα ανέφερε: Χωρίς τα μαθηματικά δεν μπορεί κανείς να διεισδύσει στη Φιλοσοφία. Χωρίς τη φιλοσοφία δεν μπορεί κανείς να διεισδύσει στα Μαθηματικά. Χωρίς αυτά τα δύο δεν μπορεί κανείς να διεισδύσει στις βαθύτερες αξίες της ζωής.

@ roka Αρχίζεις τη σκέψη σου με μία σημαντική δήλωση: Θα καταθέσω απ την αρχή τη γνώμη μου σύντομα, -προσπαθώντας να είμαι πολύ ακριβής: Η Ακολουθία της Οξφόρδης δεν είναι αυτό που εγώ θα δεχόμουν να ορίσω ως ένα αντιπροσωπευτικό κείμενο μαθηματικής λογοτεχνίας. Δεν γνωρίζω πως τεκμηριώνεται η άποψή σου αυτή αλλά επειδή σε προηγούμενο κείμενό σου (στην ίδια ενότητα) δηλώνεις: Όταν συζητάμε αφηρημένες έννοιες μια καλή αρχή είναι να ξεκαθαρίζουμε το τοπίο με ορισμούς αιαθάνομαι την υποχρέωση να πω τη γνώμη μου αποσαφηνίζοντας για την οικονομία της συζήτησης κάποιες έννοιες που χρησιμοποιήθηκαν Και πρώτα από όλα (ίσως είναι χρήσιμο) να δούμε και λίγο ιστορικά τι σημαίνει Μαθηματική Λογοτεχνία. Αν δεν κάνω λάθος ο όρος εμφανίστηκε δειλά το 1992 λίγο μετά την πρώτη ελληνική έκδοση του βιβλίου Ο Θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ του Απόστολου Δοξιάδη. Το 1998 θέλοντας ο Δοξιάδης να το μεταφράσει στα αγγλικά αναμόρφωσε το βιβλίο αυτό σχεδόν εξ ολοκλήρου κάνοντας πολλές και σημαντικές αλλαγές και τελικά το επανέκδοσε με τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα αποσύροντας την προηγούμενη έκδοση. Αμέσως μετά από αυτό (και δοθείσης της επιτυχίας του) ακολούθησε μία εκδοτική έκρηξη με βιβλία παρόμοιου περιεχομένου. Το 1998 κυκλοφόρησε Το παντελόνι του Πυθαγόρα της Μάργκαρετ Βέρτχαϊμ, Η μπανιέρα του Αρχιμήδη των Ορτολί και Βιτκόφσκι και το περίφημο και γλαφυρότατο βιβλίο του Σάιμον Σάιν Το τελευταίο θεώρημα του Φερμά (με τεράστια εκδοτική επιτυχία). Ένα χρόνο αργότερα (1999) το βιβλίο του Γκετζ Το θεώρημα του Παπαγάλου που έσπασε ταμεία και διαμόρφωσε οριστικά πια την ατμόσφαιρα. Το 2001 Οι άγριοι αριθμοί του Φίλιμπερτ Σονγκτ και το πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου (θα έλεγα εφάμιλλο με το βιβλίο του Μαρτίνες) βιβλίο του Κάρλο Φραμπέτι Ο αλγόριθμος της Μελαγχολίας. Ακριβώς αυτήν την εποχή (δηλαδή περί το 2000 ίσως και λίγο πριν από τους παροικούντες τον σχετικό χώρο) άρχισε να φουντώνει και η συζήτηση για το νέο είδος λογοτεχνίας που χρησιμοποιούσαν στο περιεχόμενό τους Μαθηματικά. Έκτοτε, γράφηκαν πολλά και μεταφράστηκαν στα ελληνικά αρκετά βιβλία που εντάχθηκαν στη ενότητα που ονομάστηκε (αδόκιμα και ίσως αντιαισθητικά) Μαθηματική Λογοτεχνία. (Μπορεί να τα βρεί κανείς όλα κάνοντας μια βόλτα σε αντίστοιχες ιστοσελίδες-και υπάρχουν πολλές στο διαδίκτυο). Όλα αυτά τα βιβλία εντάσσονται σε αυτό που ονομάζουμε σήμερα Μαθηματική Λογοτεχνία? Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Εντάσσονται σε μια γενικότερη ενότητα που μπορεί να ονομαστεί Μαθηματικά και Λογοτεχνία (που είναι ίσως και κατά την άποψή μου ορθότερη ονομασία της ενότητας). Στη Μαθηματική Λογοτεχνία εντάσσονται μόνο εκείνα τα βιβλία που στη μυθοπλασία τους χρησιμοποιούν μαθηματικές έννοιες-σύμβολλα-συνεπαγωγές και συμπεράσματα κυρίως για δύο λόγους: 1. Ο ένας (ο προφανής) να κάνει τα μαθηματικά περισσότερο γνωστά στο ευρύ αναγνωστικό κοινό και να εξαλείψει την υπάρχουσα φοβία που υπάρχει για την εκμάθησή τους, ώστε αυτό (το κοινό) να τα προσεγγίσει ευχερέστερα. (Χαρακτηριστικά βιβλία της κατηγορίας αυτής είναι για παράδειγμα Το Θεώρημα του Παπαγάλου, το Flatland (Επιπεδοχώρα) του Edwin A. Abbot, Το τελευταίο παραμύθι του Μιγκέλ Τόρρες ντα Σίλβα του Τόμας Φόγκελ, Οι άγριοι αριθμοί, Η Αρχή του Ντ Αλαμπέρ του Κράμεϊ, Η κλεμμένη εξίσωση του Μαρκ Άλπερτ, Φράκταλ φόνοι του Μαρκ Κοέν, Πυθαγόρεια εγκλήματα του δικού μας Τεύκρου Μιχαηλίδη, Ο ιππότης της Βαρύτητας του Δημήτρη Καπετανάκη, τα βιβλία του Αργύρη Παυλιώτη Το επικηρυγμένο πρόβλημα, Παράξενοι ελκυστές κ.λπ κ.λπ.) 2. Ο άλλος (ο πιο σκοτεινός) να δείξει ότι πίσω από την ανιαρή περιγραφή της μυθοπλασίας υπάρχει ένα δεύτερο και πολλές φορές και τρίτο επίπεδο στοχασμού και αναστοχασμού που απαιτεί αποκωδικοποίηση από τον αναγνώστη. Και στην περίπτωση αυτή η διάρθρωση του έργου στήνεται με μαθηματική λογική. Η λύση, η λύτρωση, (εν τέλει και το κλειδί της ψυχικής τέρψης) σε ένα τέτοιο κείμενο είναι η ανάγνωση των άλλων επιπέδων που κρύβονται από τη φαινομενικά αθώα εξιστόρηση των δρώμενων. Όλα γίνονται αλλού. Ο αναγνώστης διαβάζει, αλλά πρέπει να κατανοήσει αυτά που δεν διαβάζει, αυτά που ακροθιγώς μόνο αναφέρει ο συγγραφέας για να τον υποψιάσει. Η ουσία και τα κλειδιά της κατανόησης βρίσκονται πίσω από το κείμενο. Η όλη αξία σε ένα τέτοιο βιβλίο είναι ακριβώς αυτό το διανοητικό παιχνίδισμα μεταξύ σωστής κατανόησης ή ψευδούς και ατυχούς κατανόησης, μεταξύ επαληθευσιμότητας και διαψευσιμότητας (που λέγαμε πριν καιρό στην ίδια ενότητα όταν αναφερόμασταν στον κύκλο της Βιέννης). Βιβλία που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία είναι το Σχετικά με το Ροδερέρ (που διακρίνεται και από μία ζοφερή υπαρξιακή μελαγχολία). Άλλα βιβλία της κατηγορίας αυτής είναι ο Αλγόριθμος της Μελαγχολίας και Η κόλαση του Φραμπέτι και ένα από τα τελευταία βιβλία του Γκετζ, πολύ αριστοτεχνικό, Η Έπαυλη των ανδρών, όπου πίσω από μία φαινομενικά συνηθισμένη μυθοπλασία διακρίνει κανείς απρόβλεπτες προεκτάσεις της ανθρώπινης διανόησης που με μαθηματικούς συλλογισμούς προσεγγίζει τα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής και κάποιες φορές της διαταραγμένης ανθρώπινης ψυχής. Όσα βιβλία δεν εντάσσονται στις κατηγορίες που ανέφερα ή μάλλον δεν είναι γραμμένα με αυτήν την τεχνική αλλά περιέχουν μαθηματικά ή χρησιμοποιούν μαθηματικές έννοιες δεν μπορούν να ταξινομηθούν στην Μαθηματική Λογοτεχνία. Για παράδειγμα τα βιβλία Η μουσική των πρώτων αριθμών του Σατόι, Υπόθεση Ρίμαν του Ντέρμπισαϊρ, Η Ράβδος του Ευκλείδη του Λουμινέτ, Ο Αιχμάλωτος των Μαθηματικών της Γκόλνσταϊν, Ο προκλητικός Κος Χίλμπερτ της Ράιντ, Ο Γάλλος Μαθηματικός του Πετσίνις, Ο Γκαλουά και το κλειδί της Συμμετρίας του Ίαν Στιούαρτ, Ο Πρίγκιπας των Μαθηματικών της Τεντ, τα βιβλία του Γκλάουσον Ο Ταξιδευτής των Μαθηματικών και Η μαγεία των Μαθηματικών κ.λπ. κ.λπ δεν είναι Μαθηματική Λογοτεχνία. Eντάσσονται στη γενικότερη κατηγορία Μαθηματικά και Λογοτεχνία. Ας δούμε τώρα τι γίνεται με την Ακολουθία. Δηλαδή αν είναι ή όχι αντιπροσωπευτικό κείμενο Μαθηματικής Λογοτεχνίας; Κάτω από τις παραπάνω διευκρινίσεις και εφόσον αυτές ισχύουν, ισχυρίζομαι ότι εμπίπτει-κατατάσσεται καθαρά στα Βιβλία της Μαθηματικής Λογοτεχνίας. Ισχύει ή δεν ισχύει ότι στη μυθοπλασία του χρησιμοποιεί μαθηματική συλλογιστική και εξαρτά μάλιστα τη συνέχεια και την εξέλιξη της αφήγησης σε μαθηματικά σύμβολα? Είναι ή δεν είναι βιβλίο που απαιτεί από τον αναγνώστη δεύτερη ανάγνωστη λόγω των μαθηματικά λογικών συνεπαγωγών. Προσπαθεί ή όχι να μεταδώσει τη γοητεία της μαθηματικής λογικής και της φιλισοφίας των Mαθηματικών στον αναγνώστη ισχυριζόμενος ότι μια πλευρά των Mαθηματικών θα παραμένει πάντα σκοτεινή και απροσπέλαστη όπως ίσως πάντα θα παραμένει έτσι και μια πλευρά της ανθρώπινης ζωής (ίσως και της ανθρώπινης ψυχής); Tι άλλο εννοεί όταν λέει: «Αυτό προσπαθούσα να σας εξηγήσω στο πάρκο, τον εφιάλτη που με συνοδεύει από τα παιδικά μου χρόνια: τις συνέπειες, τις άπειρες διακλαδώσεις, τα τέρατα που παράγουν τα όνειρα της λογικής» Αν βρισκόταν σ' ένα φοιτητικό αμφιθέατρο, ο Μαρτίνες θα μιλούσε με πυθαγόρεια σύμβολα και θα κατέληγε στο συμπέρασμά του με μαθηματική συνεπαγωγή χρησιμοποιώντας αυστηρή θεωρητική και μαθηματική γλώσσα. Αντίκρυ στο ευρύ κοινό, το κατά τεκμήριο μαθηματικά απαίδευτο, ο Μαρτίνες μιλάει με φόνους που βρίσκονται σε μαθηματική ακολουθία αλλά και φτάνει στην εξιχνίασή τους με υποδερμική μαθηματική συνεπαγωγή, με μαθηματική λογική που διαφαίνεται σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης. Συμπέρασμα: εάν δεχθούμε ότι ισχύουν όλα τα παραπάνω το Bιβλίο του Mαρτίνες είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και αντιπροσωπευτικά βιβλία Mαθηματικής Λογοτεχνίας. Aς έρθουμε όμως τώρα στο ίδιο το βιβλίο

@ Αρης Χανια Όπως το σκέφτομαι και το ξανασκέφτομαι λέω ΟΧΙ. Δεν θα κατασκεύαζα θεμελίωση από κάτι άλλο. Θα χρησιμοποιούσα εναν τρόπο από τους πολλούς που περιγράφηκαν χρησιμοποιώντας σκυρόδεμα.

Ο mek μάλλον εννοεί ότι πάνω από το πλακοπέδιλο πατάς=κτίζεις, μπαζώνεις και συμπυκνώνεις το μπάζωμα μέχρι τη φυσική επιφάνεια του εδάφους, οπότε η λιθοδομή πακτώνεται κατά κάποιο τρόπο μέσα στο έδαφος. Η εκσκαφή μόνο κάτω από τα φέροντα στοιχεία και όχι σε όλη την επιφάνεια του κτίσματος, θεωρώ ότι είναι σωστή και την εφαρμόζω. Δεν είναι όμως πάντα εφικτό αυτό. @ acnt Συμφωνώ απόλυτα ότι για κάθε τέτοιο έργο πρέπει να βρίσκεται και μια πατέντα η πλέον κατάλληλη για τη συγκεκριμένη περίπτωση.

@ DChris και αντί για η/χ αν έχω σκαλα σε εξώστη που οδηγεί στο 2ο όροφο αντιμετωπίζεται με τον ιδιο τροπο? Aν η σκάλα σου αυτή είναι η μοναδική σκάλα που εξυπηρετεί τον Όροφο προσματράται στο Σ.Δ. Αν όμως υπάρχει άλλη σκάλα, εσωτερική, που εξυπηρετεί τον Όροφο και προσμετράται εκείνη στο Σ.Δ., τότε η δεύτερη σκάλα στον εξώστη δεν προσμετράται στο Σ.Δ. Αποφ-3046/304/89 (ΦΕΚ-59/Δ/3-2-89) [ΙΣΧΥΕΙ από 18-2-90] (ΦΕΚ-59/Δ/89) ΚΤΙΡΙΟΔΟΜΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ. ΑΡΘΡΟΝ-13. ΚΛΙΜΑΚΕΣ. Παρ. 5 (Το παραθέτω) 5. Σε κτίρια που εξυπηρετούνται στο σύνολό τους με μία μόνο κλίμακα, η κλίμακα αυτή προσμετράται για τον υπολογισμό του συντελεστή δόμησης που πραγματοποιείται στο οικόπεδο. (βλ.Εγκ-1/92 περιπτώσεις χαμηλών κτιρίων) Σε κτίρια που εξυπηρετούνται σε όλη την επιφάνειά τους με δυό ή περισσότερες κλίμακες, προσμετρώνται για τον υπολογισμό του συντελεστή δόμησης που πραγματοποιείται στο οικόπεδο μία κλίμακα ανά 500 τετραγωνικά μέτρα κάλυψης του οικοπέδου. Δηλαδή προσμετρώνται μία κλίμακα για κάλυψη μέχρι 500 τετραγωνικά μέτρα, δύο κλίμακες για κάλυψη μέχρι 1000 τετραγωνικά μέτρα, τρείς κλίμακες για κάλυψη μέχρι 1500 τετραγωνικά μέτρα και ούτω καθ' εξής. Οι υπόλοιπες κλίμακες του κτιρίου εφόσον εξυπηρετούν το αυτό τμήμα που εξυπηρετούν οι παραπάνω κλίμακες δεν προσμετρώνται στο συντελεστή δόμησης που πραγματοποιείται στο οικόπεδο, θεωρούμενες κλίμακες κινδύνου, πρόσθετες στις απαιτούμενες για την εξυπηρέτηση σε συνθήκες κανονικής λειτουργίας. 'Οταν οι κλίμακες αυτές έχουν διαφορετικά ελεύθερα πλάτη, οι προσμετρούμενες στο συντελεστή δόμησης είναι αυτές που έχουν τα μεγαλύτερα πλάτη. Η υπογράμμιση δική μου

CostasV, pactomenos & iovo H Al kainda έχει βρει και έχει εφαρμόσει άλλες πιο σύγχρονες μεθόδους Καλημέρα!

@ Χάρης, terry & Pappos To CivilCad που τρέχει σε περιβάλλον Μacintosh το δουλέψατε καθόλου για να έχετε μία γενικότερη και σφαιρικότερη εικόνα φιλικότητας? Aν όχι, δείτε το και αυτό και νομίζω ότι θα προκύψουν εύκολα τα αποτελέσματα των συγκρίσεων.

@ ΑΡΗΣ ΧΑΝΙΑ Ναι. Θεωρώ ότι γίνεται και το ανέφερα: το ζήτημα των αγκυρώσεων συζητήθηκε σε έκταση και βάθος και μάλιστα τις περισσότερες φορές από όλους τους συναδέλφους με απόλυτα τεκμηριωμένες απόψεις, που μας διαφώτισαν όλους,] Και ανέφερα ακόμη ότι η άποψή μου είναι: Οι αποσπασματικές παραθέσεις και αντιπαραθέσεις, σε ένα θέμα που από τη φύση του απαιτεί προσεκτική αναφορά σε Νομοθεσία, προσεκτική ερμηνεία των σχετικών διατάξεων και ακόμη πιο προσεκτική διατύπωση της επιχειρηματολογίας, με την ταχύτητα που γίνονται όλα (και την αδρεναλίνη κάποιες φορές στο κατακόρυφο), νομίζω δεν βοηθούν όσο θα έπρεπε. Αν εννοείς το όσο θα έπρεπε, ναι πιστεύω ότι σε μια μονογραφία μπορεί τόσο ο συγγραφέας όσο και ο αναγνώστης συνάδελφος ότι μπορούν να εκφραστούν καλύτερα και με την άνεση του χρόνου που απαιτεί η περίπτωση. Στο φόρουμ ενημερώνεις και ενημερώνεσαι από συναδέλφους, παίρνεις ίσως και τα ανάλογα ερεθίσματα και ανταλλάσσεις μαζί τους κάποιες σκέψεις και ανησυχίες. Το σύγγραμμα είναι εκείνο που μπορεί να σου δώσει πραγματική γνώση και εκεί μπορεί να πάρει κάποιος υπεύθυνη θέση. Και ο συγγραφέας και ο αναγνώστης. (Αλλά αυτό φυσικά είναι μια προσωπική μου εκτίμηση).

Εκτός αυτών που λέει πολύ σωστά ο Χάρης Επίσης, επειδή το ζήτημα των αγκυρώσεων συζητήθηκε σε έκταση και βάθος και μάλιστα τις περισσότερες φορές από όλους τους συναδέλφους με απόλυτα τεκμηριωμένες απόψεις, που μας διαφώτισαν όλους, θα πρότεινα αν έχει κάποιος, για οποιοδήποτε θέμα περισσότερες γνώσεις, αν έχει ασχοληθεί ερευνητικά περισσότερο σε κάποια ενότητα ΕΚΩΣ, ΕΑΚ, Εc8 κ.λπ. και έχει να διαφωνήσει με το περιεχόμενό τους ή να προτείνει κάτι ή ακόμη και να καταγγείλει μία πρακτική θα μπορούσε να εκδώσει μία μονογραφία να την κυκλοφορήσει και επ αυτής να λάβουν θέση όσοι θέλουν και όσοι έχουν κάτι να πουν. Έτσι, δίνεται η ευκαιρία σε όλους να αναπτύξουν τη σκέψη τους με ηρεμία, να γράψουν ολοκληρωμένα την πρόταση ή τη διαφωνία τους και να διατυπώσουν αντίστοιχα τις εμπεριστατωμένες αντιπροτάσεις (αν υπάρχουν). Οι αποσπασματικές παραθέσεις και αντιπαραθέσεις, σε ένα θέμα που από τη φύση του απαιτεί προσεκτική αναφορά σε Νομοθεσία, προσεκτική ερμηνεία των σχετικών διατάξεων και ακόμη πιο προσεκτική διατύπωση της επιχειρηματολογίας, με την ταχύτητα που γίνονται όλα (και την αδρεναλίνη κάποιες φορές στο κατακόρυφο), νομίζω δεν βοηθούν όσο θα έπρεπε. Σίγουρα το θέμα δεν τελειώνει εδώ. Σίγουρα, όμως, δεν μπορεί και να εξαντληθεί εδώ.

Stabat Mater (Θρήνος της Μητέρας) Περγκολέζι Scarlatti Vivaldi http://www.youtube.com/watch?v=178PlKYU3GY&feature=related Xaydn Dvorak Rossini

@ Παναγιώτης Ο καιρός γαρ εγγύς. Νομίζω ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να δοκιμάσετε και άλλον πολιτισμό.

Και έτσι, σιγα-σιγα μεγαλώνει ο "Κύκλος των χαμένων μηχανικών", όταν τους το επιτρέπει ο κύκλος με τις απαιτητικές αγάπες τους. @ rigid_joint (Πού ήσουν τόσο καιρό?)

Εγώ μέχρι εδώ (τον mac). Για τα PC το εισιήριό μου δεν ισχύει Ας απαντήσει άλλος.

To προσπάθησες? Στο σχεδιαστικό ClarisCad (που τρέχει όμως στον mac) μόλις το επιβεβαίωσα. Και γίνεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Για κάθε κατηγορία δομικού υλικού δίνω διαφορετικο ID, αποθηκεύω το σχέδιό μου ως DATA και το διαβάζω στο Excel, οπότε σε στήλες παίρνω τα αναλυτικά στοιχεία του σχεδίου που έχω τσεκάρει.

Μιλάμε για το Excel. Aν τα σχεδιά σου μπορείς να τα εισάγεις αναλυτικά στο Excel δίνοντας συντεταγμένες των κορυφών τους, τότε γίνονται πολλά πράγματα. (Δες στα downloads αυτό που έχω ανεβάσει με τον τίτλο Εμβαδομέτρηση Πολυγώνου). Εκείνο που σκέπτομαι είναι αν μπορείς με το Αutocad (δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ και δεν το γνωρίζω ως πρόγραμμα) να δώσεις (και στη συνέχεια να αποθηκεύσεις ως data) κάθε δομικό στοιχείο με διαφορετικό ID και στη συνέχεια να το μεταφέρεις αναλυτικά στο Excel. Δλδ, μπατικές τοιχοποιίες με ένα ID, δρομικές με άλλο ID, μαρμάρινα δάπεδα άλλο ID, ξύλινα με άλλο ID κ.λπ. Διαφορετικά δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει κάτι. Σε ρώτησα για mac, γιατί αν σχεδίαζες με συγκεκριμένο σχεδιαστικό πρόγραμμα που τρέχει μόνο σε mac, θα μπορούσες με κατάλληλο μετασχηματισμό να πάρεις από το Excel αναλυτικά όλα τα στοιχεία του σχεδίου σου και να κάνεις προμετρήσεις και προϋπολογισμούς (όπως περίπου κάνει το ArchiCad). Πολύ εύκολα και απλά.

Το σκιτσάκι σου αυτό μήπως μπορείς να το δώσεις με συντεταγμένες στις κορυφές? Αν ναι, τότε μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Δουλεύεις με mac?

@ iovo, roka και liouska, Το βιβλίο του Μαρτίνες Σχετικά με τον Ροδερέρ είναι πολυδιάστατο, σκοτεινό και γριφώδες. Περιέχει συμβολισμούς και αλληγορικές παραπομπές με διεισδύσεις που έχουν απύθμενες διαστάσεις. Μη ξεχνάτε ότι ο Μαρτίνες είναι μαθηματικός και πήρε το διδακτορικό του σε ένα πολύ σκοτεινό και περίπλοκο θέμα που είχε σχέση με τη λογική των μαθηματικών και την αξιωματική θεμελίωσή τους. Έγραψε τον Ροδερέρ ή τουλάχιστον ξεκίνησε στο μυαλό του να το συνθέτει ακριβώς σε αυτήν την εποχή: όταν μελετούσε λογική και φιλοσοφία. Η αναζήτηση της γνώσης με κάθε θυσία δεν είναι και δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Ο Φάουστ, αυτή η θρυλική προσωπικότητα (1480-1520) έκανε την πιο μεγάλη εντύπωση. Ο Μάρλοου όταν έγραψε πρώτος για τον θρύλο του Φάουστ είχε στο νου του την αέναη προσπάθεια του ανθρώπου για την κατάκτηση της γνώσης. Έτσι, (ο Μάρλοου) εξώθησε τον Γκάιτε να γράψει τη δική του εκδοχή, ο οποίος εξώθησε τον Τόμας Μαν και όλοι αυτοί εξώθησαν τον Γκουνώ και τον Μπόιτο να συνθέσουν τα μουσικά τους έργα αλλά και τόσους άλλους που έρχουν καταπιαστεί με αυτό το περίπλοκο ζήτημα που απασχολεί κάθε αφυπνισμένο στοχαστή. Ήταν δυνατό να άφηνε αδιάφορο τον Μαρτίνες που διάβαζε φιλοσοφία και ακροβατούσε στις εύθραυστες ισορροπίες της λογικής? ‘Οχι. Επηρεάστηκε από τον Γκαίντελ και τον Βιτγκενστάιν αλλά κυρίως από τον Τάρσκι που ήταν μέλος του περοβόητου Κύκλου της Βιέννης. Ο Τάρσκι φαίνεται να επηρέασε πολύ τον Μαρτίνες αφού ασχολούνταν με το Θεώρημα της μη πληρότητας του Γκαίντελ.και συγκεκριμένα με την πραγματεία “Για τις μη αποκρίσιμες προτάσεις των Principia Mathematica και άλλων συναφών συστημάτων". Όλους τους απασχολούσε το ζήτημα της απόλυτης γνώσης και της απόλυτης αλήθειας Μία από τις αρχές του φιλοσοφικού κύκλου της Βιέννης «μια πρόταση θεωρείται ότι κυριολεκτικά έχει νόημα, εάν, και μόνον εάν, είναι αναλυτική ή είναι εμπειρικώς επαληθεύσιμη». Π.Χ. έλεγαν η πρόταση «Ο Θεός δεν δημιούργησε τον κόσμο» που προβάλλεται από μια μερίδα ως αληθής, βάσει της αρχής της επαληθευσιμότητας, στερείται νοήματος, επειδή ούτε ως αναλυτική μπορεί να θεωρηθεί καθώς η άρνησή της «Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο» δεν είναι αντιφατική, όπως απαιτεί μια αναλυτική πρόταση, ούτε ως εμπειρικώς επαληθεύσιμη μιας και κανείς ποτέ δεν παρατήρησε το Θεό να δημιουργεί ή όχι τον κόσμο. Μια παρουσίαση της συλλογιστικής αυτής υπάρχει και στο βιβλίο του Απόστολου Δοξιάδη “Από την παράνοια στους Αλγόριθμους”, όπου στο πρώτο μέρος περιγράφει θεατρικά τις τελευταίες 16 ημέρες και 17 νύχτες της παράνοιας του Κουρτ Γκαίντελ και στο δεύτερο μέρος με διάλογο αναλύει πολλά ζητήματα των θεμελίων των μαθηματικών και της διανοητικής οδύσσειας που γνώρισε η μαθηματική λογική και σκέψη στην αρχή του περασμένου αιώνα που επηρρ'εασαν τον Μαρτίνες. Σε κάθε περίπτωση το Σχετικά με το Ροδερέρ χρειάζεται και δεύτερη ανάγνωση ίσως και τρίτη για να αντιληφθεί κανείς τα δρώμενα σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο.

Προέχει πάντα η ανθρώπινη ζωή. Έτσι ας μελετήσουμε κάποιες υποδείξεις του ΟΑΣΠ. http://www.oasp.gr/default.asp?l1=3&l2=2

@ roka Tώρα αρχίζουν και ξεκαθαρίζουν λίγο τα πράγματα. (Απαντώ ισαριθμηκά). 1. «oντότητα» = «είναι» = «η καθαυτό oυσία», δηλαδή ενέργεια, λειτουργία, αντίληψη και κυρίως νοημοσύνη. Tαυτίζεται με το νοείν, με το λογίζεσθαι, με την επίγνωση, και τέλος με την αντίληψη της Ύπαρξης. (Μήπως κάνω λάθος? Αν όχι, συμφωνούμε απόλυτα!). 2. Έτσι, ωραία και εδώ. Aφού προηγήθηκε η δική σου σκέψη, ξέχασες? Σελ. 58 (Λέει λοιπόν ο Ροδερέρ:"Κατά βάθος, ο Χόλνταϊν πίστευε, ως καλός συγγραφέας, πως ο δρόμος για τη βαθύτερη γνώση είναι η τέχνη".) Σκέψου λίγο. Ο δρόμος όχι η έκφραση της Οντότητας. 3. Tελικά αυτή είναι ολη η ουσία: να βρει ο καθένας από εμάς τον δικό του πνευματικό δρόμο. Aυτή η προσωπική, η εσωτερική, η εναγώνια προσπάθεια της αυτοϋπέρβασης για να προσεγγίσει αυτό που ο καθένας δέχεται ως αληθινό. Γενικώς, οι θρησκείες λειτουργούν ως εκκίνηση ή τέρμα των ανθρώπινων ερωτηματικών. Και αυτό που έχει σημασία είναι η προσωπική/εσωτερική διαδρομή. Το είπες και σύ και το (σε) παραδέχθηκα. Ένα βιβλίο ή μία συζήτηση αποτελούν την αφετηρία, το ερέθισμα, το εφαλτήριο μόνο της προσέγγισης και της βαθύτερης κατανόησης μιας αλήθειας. Δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι το ερέθισμα. O νους , δηλαδή η συνειδητή και αδιάκοπη διανοητική πάλη είναι εκείνα που ενεργοποιειούν και μεταλάσσουν την κινητήρια δύναμη που σε ταξιδεύει. Που μπορεί να σε πάει βαθιά στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής (της δικής σου και των άλλων), όπου μπορεί (αν φανείς τυχερός) να αναγνωρίσεις και να αποδεχθείς αυτό που αργότερα θα δεχθείς ως αληθινό. Oι προκαταλήψεις (= κληρονομικότητα-καταγωγή, περιβάλλον, παιδεία, αυτενέργεια) δεν λείπουν από κανένα (ανά την ανθρωπότητα, όπως λες), είτε είναι συνειδητές, είτε όχι. Aλλά εδώ υπάρχει μια αντίφαση (όπως θα έλεγε και ο Γκαίντελ): ή κάνεις την αυτοϋπέρβαση ενεργοποιείσαι, αποδεσμεύεσαι και απελευθερώνεσαι από τις σύμφυτες ακολουθίες ή εγκλωβίζεσαι και αυτοπαγιδεύεσαι. Kαι ενώ εκκινείς από τις αρχές και τις αξίες σου καταλήγεις σε συμπεράσματα που επαληθεύουν τις αρχές και τις αξίες σου. Σαν τον oυροβόρο Όφη. H πίστη είναι προϋπόθεση της γνώσης ή η γνώση προϋπόθεση της πίστης? Eίναι σαν αυτό που λέει ο Σαρτρ στον δικό του yπαρξισμό: Η oυσία προηγείται της Ύπαρξης ή η Ύπαρξη της oυσίας. Tέλος πάντων, πήγαμε αλλού. Nαι η φράση ο eξανθρωπισμός του aνθρώπου είναι υπέροχη αλλά και πολυδιάστατη. Kρίμα που τελικά πολλοί από μας την κατανοούμε κάπως αργά στη ζωή μας. Υ.Γ. Αν και πέρασα πολλές ευχάριστες ώρες με τους τρεις καταραμμένους ομοεθνείς του, (και τον άλλο τον δήθεν κόμη Λωτρεαμόν) δεν μου αρέσει ούτε και μένα ο Μπατάιγ.