camelot

Για τα μαθηματικά μπορούν να μιλήσουν καλύτερα όσοι τα γνωρίζουν βαθύτερα και τα εφαρμόζουν στη δουλειά τους . http://www.mathematica.gr/forum/viewtopic.php?f=6&t=692

Κυριακή απόγευμα και ξεφυλλίζω το Βιβλίο της Ανησυχίας του Πεσόα. Διαβάζω σκόρπια λίγες από τις πολλές υπογραμμισμένες (από μένα) σκέψεις του: Δεν αγανακτώ γιατί η αγανάκτηση είναι για τους δυνατούς. Δεν αποδέχομαι τη μοίρα μου γιατί η αποδοχή είναι για τους ευγενείς, δεν σιωπώ γιατί η σιωπή είναι για τους σπουδαίους. Και εγώ δεν είμαι μήτε δυνατός μήτε ευγενής μήτε σπουδαίος. Υποφέρω μόνο και ονειρεύομαι. Το μόνο για το οποίο λυπάμαι είναι που δεν είμαι παιδί για να μπορώ να πιστέψω στα όνειρά μου, που δεν είμαι τρελός για να μπορώ να απομακρύνω από την ψυχή μου όλους αυτούς που με περικύκλώνουν. Θέλω να απολαμβάνω με τον εαυτό μου την ειρωνεία να μη με θεωρούν διαφορετικό. Θέλω το πικρό ποτήρι νε με θεωρούν ίδιο με αυτούς. Θέλω τη σταύρωση να μη με διακρίνουν από αυτούς. Όσο πιο ψηλά είναι ένας άνθρωπος, τόσο πιο πολλά πράγματα πρέπει να στερηθεί. Στην κορυφή υπάρχει θέση μόνο για το μοναχικό άνθρωπο. Όσο πιο τέλειος, πιο πλήρης. Και όσο πιο πλήρης, λιγότερο άλλος. Αυτό που σκεφτόμουν αρχικά ήταν πόσο λιγα πράγματα πρέπει να είναι στη ζωή αυτός που θέλει την αθανασία. Η φήμη δεν είναι μετάλλιο, αλλά νόμισμα. Από τη μια πλευρά υπάρχει η Μορφή, από την άλλη η ένδειξη της αξίας. Για τις ανώτερες αξίες δεν υπάρχει νόμισμα. Είναι από χαρτί, και αυτή η αξία είναι πάντα μικρή. Τα δεινά του πνεύματος, δυστυχώς, πονούν λιγότερο από αυτά του συναισθήματος, και αυτά του συναισθήματος, δυστυχώς, λιγότερο από αυτά του σώματος. Λέω «δυστυχώς» γιατί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια θα απαιτούσε το αντίθετο. Υπάρχει μια σοφία της γνώσης που είναι αυτή που ονομάζουμε στην κυριολεξία σοφία, και μια σοφία της νοημοσύνης που είναι αυτή που ονομάζουμε κουλτούρα. Αλλά υπάρχει και μια σοφία της ευαισθησίας. Η σοφία της ευαισθησίας δεν έχει να κάνει με την εμπειρία της ζωής. Η εμπειρία της ζωής δεν μας διδάσκει τίποτα, όπως και η ιστορία δεν μας μαθαίνει τίποτα. Αιώνιοι διαβάτες του εαυτού μας, δεν υπάρχουν τοπία πέρα από αυτόπου είμαστε. Δεν έχουμε στην κατοχή μας τίποτα, γιατί ούτε τους εαυτούς μας δεν κατέχουμε. Δεν έχουμε τίποτα γιατί δεν είμαστε τίποτα.Τι χέρια να απλώσω για ποιο σύμπαν? Το σύμπαν δεν είναι δικό μου: είμαι εγώ. Οι κρίσεις δικές σας

Συμφωνώ, δεν επιβάλλεται. Θέλει προσοχή, μεγαλύτερη ακρίβεια στις θέσεις των κατακόρυφων σενάζ γιατί τις ξεκινάω από τη θεμελίωση και γίνεται κάποια καθυστέρηση. Γίνεται όμως καλή κατασκευή και στο τέλος το χαίρομαι .

@ paktomenos Όχι. Θεώρησα διαζωματική τοιχοποιία. Έκανα ένα στην κορυφή με τον οπλισμό που ανέφερα και τα συνέδεσα με τα κατακόρυφα σενάζ(ια). Αυτά τα τελευταία τα καλούπωσα μόνο μέσα-έξω γιατί στις δύο άλλες πλευρές ήταν οι παρειές της τοιχοποιίας και όλα μαζί περιέβαλαν τον κατακόρυφο οπλισμό που ερχόταν από κάτω. Το ίδιο και στα εσωτερικά. @ ΑΡΗΣ ΧΑΝΙΑ Στον ΕC8 "Αυτά τα περιβάλλοντα στοιχεία δεν μελετώνται ώστε να αποτελούν πλαίσια για την ανάληψη καμπτικής έντασης, αλλά σαν ράβδοι δικτυώματος(truss elements)" Έχεις δίκιο, έτσι είναι. Είπα σαν υποτυπώδες πλαίσιο. Λάθος έκφραση. Αν όλα πάνε καλά, μετά το Πάσχα, θα ξεκινήσω με την ίδια τεχνική άλλο ένα με φέρουσα τοιχοποιία που θα έχει και τμήμα 2ου Ορόφου.

Καλημέρα. Επειδή εργάστηκα και με τον παλιό κανονισμό και εκεί τοποθετούσαμε τα σίδερα στις άκρες των των δοκών ως πάπιες θεωρώ ότι είναι δοκιμαστική τεχνική οπότε αυτήν εφαρμόζω.

Στη δική μου περίπτωση η μπατική τοιχοποιία είχε πάχος 0.28 μ. και τα οριζόντια σενάζ είχαν διαστάσεις 0.28Χ0.35 (περίπου). Λέω περίπου γιατί το ύψος αυξομειωνόταν για λόγους εξομάλυνσης. Τα οριζόντια σενάζ οπλίστηκαν με 4Φ10 με στεφάνια (σαν δοκοί) και τα υποστυλώματα με 4Φ12, οπότε το όλο σύστημα θα λειτουργούσε ως υποτυπώδες πλαίσιο.

Ναι, σε σπίτι οικογενειακού μου προσώπου. Ανέβασα πρώτα από τη θεμελίωση τα σίδερα των υποστυλωμάτων που ήταν μονοκόμματα στις θέσεις των υποστυλωμάτων (γωνιακών, περιμετρικών και ενδιάμεσων) Στη συνέχεια κατασκεύασα τη θεμελίωση και το Δάπεδο του Ισογείου που στηριζόταν σε περιμετρικό τοιχείο. Έκτισα τις φέρουσε τοιχοποιίες αφήνοντας κενά στις θέσεις των κατακόρυφων σενάζ, όπου προεξείχαν μόνο τα σίδερα που έρχονταν από τη θεμελίωση. Καλούπωσα τα κατακόρυφα σενάζ (όσο καλύτερα μπορούσα με λάμδα και ενδιάμεσα κλειδιά), τα οριζόντια σενάζ με καπάκια κ.λπ. και την πλάκα επικάλυψης παραδοσιακά με πύργους. Τοποθετήθηκε ο οπλισμός σεναζιών και πλάκας και δέθηκαν όλα τα σίδερα (κυρίως υποστυλωμάτων και οριζόντιων σεναζιών. Σκυροδετήθηκαν πρώτα τα υποστυλώματα με τα οριζόντια σενάζ, κάναμε διακοπή για διάλλειμα για να τραβήξει λίγο το σκυρόδεμα (αρμός στην κάμψη του οπλισμού των πλακών) και στη συνέχεια σκυροδετήθηκε η υπόλοιπη πλάκα. Όλα πηγαν καλά και πιστεύω ότι έγινε πολύ καλή δουλειά.

Η γνώμη μου είναι ότι τα υποστύλωματα 20Χ20 ή 25Χ25 ή ακόμα 30Χ30 που είναι ενσωματωμένα στη φέρουσα τοιχοποιία με τον σχετικό οπλισμό τους όταν θεμαλιώνονται κατάλληλα και ο οπλισμός στην κορυφή τους κάμπτεται στη μάζα του οριζόντιου σεναζ και συνδέονται με τον οπλισμό αυτού του οριζόντιου σενάζ προσφέρουν αρκετή βοήθεια στη δυσκαμψία της κατασκευής και μπορούν να μειώσουν σημαντικά τις μετακινήσεις. Πολύ περισσότερο συμβαίνει αυτό, όταν η επικάλυψη γίνεται με πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος και καταβάλλεται προσπάθεια τα κατακόρυφα σενάζ (δηλ. τα ενσωματωμένα υποστυλώματα), τα οριζόντια σενάζ και η πλάκα να πέσουν κοστούμι.

@ roka Ο Καβάφης δεν ήταν ποιητής που τον ενδιέφερε η ιστορία ως αφήγηση παρά μόνο ως αφετηρία έμπνευσης και σύγκρουσης εσωτερικών παθών για να εξιστορήσει τα δικά του εσωτερικά πάθη. Τα ιστορικά πρόσωπα που επέλεγε απηχούσαν εσωτερικές αναζητήσεις και όχι ιστορικές αφηγήσεις. Ήταν η αφετηρία και η ευκαιρία εξιστόρησης ανθρώπινων παθών και όχι αυτών καθεαυτών των ιστορικών γεγονότων. Ήταν τραγικά πρόσωπα, όπως η Κρατησίκλεια που θυσιαζόμενη επέλεξε την αυτοεξόντωσή της. Για τον Καβάφη αυτό ήταν το παν: η εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με τα περιφερειακά δρώμενα. Αν εύρισκε πρόσωπα με αντίστοιχα πάθη και συγκρούσεις από τη μικρασιατική καταστροφή πιστεύω θα τα χρησιμοποιούσε. Η τέχνη του είναι κατεξοχήν υποκειμενική και την ψυχολογική βάση της έμπνευσής του την αποτελεί η προσπάθεια για μονήρη επανάληψη της ερωτικής απόλαυσης. Επίσης, η ποίηση του Καβάφη λειτουργεί ως διαλεκτική της απόκρυψης και αποκάλυψης, όπου η επιτυχία του ποιήματος εξασφαλίζεται από την ισορροπία ανάμεσα σε αυτό που αποκαλύπτεται και σε αυτό που αποκρύπτεται. (Περιέχει δηλαδή το στοιχείο του αιφνιδιασμού, όπως πρέπει να συμβαίνει με την καλή αρχιτεκτονική). Η προσπάθεια αυτή να φανερώσει κάτι κρύβοντάς το, δεν ταίριαζε μόνο στην προσωπική περίπτωση του Καβάφη (ως ποιητή και φυσικού προσώπου), αλλά γενικώς αποτελεί και τον εκφρασιακό πυρήνα του ποιητικού λόγου, ο οποίος φανερώνει κρύβοντας και κρύβει φανερώνοντας. Πρόκειται, επομένως, για μια διαλεκτική αμφίδρομη, που στον Καβάφη αρχικά κατευθυνόταν προς την απόκρυψη, για να αλλάξει σταδιακά και να στραφεί προς την αποκάλυψη. Πολλοί έχουν ισχυριστεί ότι: «αν ο Καβάφης δεν ήταν ομοφυλόφιλος, δεν θα ήταν Καβάφης». Στην ποίησή του η ομοφυλόφιλη ερωτική επιθυμία γίνεται το μέσο με το οποίο ο ποιητής εξετάζει τον ίδιο του τον εαυτό -δηλαδή ποιος είναι και τι θεωρεί πως έχει αξία μέσα σε έναν κόσμο ανθρώπινης ματαιότητας και αβέβαιων σχέσεων. Στην επίσημη Ιστοσελίδα του Καβάφη διαβάζω: http://www.kavafis.gr/kavafology/articles/content.asp?id=3 «Στα ποιήματα αυτά είναι έκδηλος, με κάποιο τρόπο, ο χαρακτήρας της αντικειμενικής αφήγησης· ο λόγος είναι στο τρίτο πρόσωπο, οι έννοιες απλές, κι έτσι καμιά δυσκολία δεν παρουσιάζεται για να ξεχωρίσουμε τις απόψεις του ποιητή από τις απόψεις των ηρώων του· σε πολλά απʼ αυτά, ο ποιητής κάνει απλώς έργο πορτραιτίστα, καθώς παρατηρήθηκε: πάει να μας ξαναδώσει τύπους ανθρώπινους, παρμένους ρεαλιστικά, αντικαλλιτεχνικά, αν μπορώ να πω, επιστημονικά ― από την μια μεριά ο ήρωας, από την άλλη ο ποιητής που τον μελετά, τον αναλύει, τον χαρακτηρίζει. Φυσικά η εκλογή του θέματος, η οποία είναι έργο του ποιητή, γίνεται αφορμή να εκφρασθεί εκεί μέσα ο δικός του ψυχικός κόσμος, οι πόθοι του, οι απογοητεύσεις του, και έτσι από άλλον δρόμο ξαναγίνεται το έργο υποκειμενικό, λυρικό…» Υ.Γ. Η υπογράμμιση δική μου.

@Whatisthis 1. To Πρόγραμμα των τοίχων του ΒetonΕxpress θεωρώ ότι είναι αξιόπιστο. (Τα μικρολαθάκια διορθώθηκαν από έλεγχο που έκαναν μέλη του φόρουμ!) Άλλωστε είναι το μόνο στο οποίο μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την υπολογιστική διαδικασία βήμα-βήμα. Ο έλεγχος των αποτελεσμάτων με υδάτινο ορίζοντα στην πλευρά της επίχωσης έχει ελεγχθεί. Επίσης ελέγχθηκε και ο σεισμός με Mononobe-Okabe και βρέθηκαν παραπλήσια αποτελέσματα λόγω της στρογγύλευσης των δεκαδικών στους υπολογισμούς. Τα αποτελέσματα των άλλων προγραμμάτων (π.χ. της Μultisoft) εξάγουν τα αποτελέσματα συνοπτικά με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να παρακολουθήσουμε την υπολογιστική διαδικασία παρά μόνο τα αποτελέσματα (τα οποία πράγματι μικροδιαφέρουν). 2. Τα στραγγιστήρια καθορίζονται ανάλογα με την αναμενόμενη περιεχόμενη ποσότητα νερού στο έδαφος επίχωσης και το ύψος του τοίχου. Συνήθως όμως κατά 0,50μ είναι καλά και δεν τοποθετούνται σε κατακόρυφη διάταξη για να παίρνουν όλη την ποσότητα νερού. Το Larix δεν το έχω δουλέψει αλλά όπως λέει ό Αρης Χανιά φαίνεται να είναι καλό.

Στις 30 Μαρτίου κηδεύτηκε ο φίλος και συνάδελφος Άρης Κομπόγιαννος. Όλοι, συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι τον συνόδεψαμε στην τελευταία του κατοικία και τον αποχαιρετήσαμε. Αγαπημένε μας Άρη Τους φίλους δεν τους νεκρολογούν. Ούτε τους κλαίνε. Όταν φεύγουν για το μεγάλο ταξίδι, τους χειροκροτούν. Τους εύχονται "καλό ταξίδι" και "καλή αντάμωση". Οι συνάδελφοί σου, οι φίλοι σου όλοι, είμαστε εδώ, κοντά σου. Ο μικρός ο Δημητράκης, η λατρεμένη σου κόρη η Λιάνα, η Σίση είναι όλοι εδώ. Σε τιμούμε και σε συνοδεύουμε στην τελευταία σου κατοικία. Δεν θέλουμε να μας αφήσεις έτσι και να φύγεις. Δεν ήταν η ώρα σου να ταξιδέψεις ακόμα προς το άγνωστο. Αλλά στην περίπτωση αυτή αι βουλαί των ανθρώπων είναι πολύ αδύνατες. Είναι εντελώς ανίσχυρες. Αν υπάρχει κάτι στη ζωή μας που δεν τιθασσεύεται, αυτό είναι η αέναη κίνηση του χρόνου. Το σήμερα γίνεται χθες, και το αύριο χωρίς να το καταλάβουμε γίνεται γρήγορα σήμερα και μετατρέπεται σε χθες. Εσύ καλέ μου φίλε Πάντοτε αναρωτιόσουν γιατί η ζωή να μας τα φέρνει έτσι? Και αντιστεκόσουν στη σκληρή μοίρα της ζωής με τον προσωπικό σου αγώνα. Και ήταν βαρύ το φορτίο που κουβαλούσες. «Ό,τι βλέπω γύρω με πληγώνει» έλεγες. Και το πίστευες. Και προσπαθούσες να το διορθώσεις να το βάλεις σε μια τάξη. Κανείς δεν θέλει να ζη σ' ένα κόσμο παρακμής, αντιφάσεων, αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων, αδικίας και αμοραλισμού. Η κατάσταση δεν αλλάζει μαγικά έλεγες, ούτε μηχανικά. Χρειάζεται ανθρώπινη ευαισθησία, χρειάζεται προσπάθεια, χρειάζεται να πολλαπλασιαστούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Αυτά έλεγες. Και εμείς οι άλλοι παρασυρόμαστε προς το τέρμα της πορείας μας, και γινόμαστε οι παρακολουθούντες τα γεγονότα που περνούν από μπροστά μας, χωρίς αναστρέψιμη ελπίδα, όπως έγραψε ο Αλεξανδρινός ποιητής. Αυτή είναι η μοίρα των θνητών. Και αλλοίμονο σε όλους εμάς που δεν έχουμε βρει ακόμα την απάντηση στο πρόβλημα του θανάτου. Μακάριοι οι έχοντες προοπτική αιωνιότητας στη ζωή τους. Ίσως ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός αν κάθε άνθρωπος θυμόταν την θεία καταγωγή του και ευθυγράμμιζε τη ζωή του με τις αρχές που απορρέουν από αυτή. Και σήμερα τί κάνουμε? Στεκόμαστε απλά στην άκρη της αποβάθρας, σηκώνουμε τα άσπρα μαντίλια και σε αποχαιρετούμε. Ετσι και γω, όταν έμαθα την αναχώρησή σου αποσύρθηκα στη μεγάλη αποβάθρα και άρχισα να ψάχνω μέσα στα τρεχούμενα νερά της ιστορίας τις μεγάλες και περίεργες λέξεις, για να μιλήσω μαζί σου για τελευταία φορά. Τελικά, έμεινα εκεί μονάχος, χαμένος μέσα στα φτηνά λεξικά της ζωής μου. Να ψάχνω και να μην βρίσκω, παρά μόνο τις καλές στιγμές που περάσαμε μαζί. Δε σκέφτομαι να σε βιογραφήσω, χαμένε μου φίλε, γιατί μόνο ο δικός σου ο βίος μετράει τώρα, όσο και η ερωτική σου Χαλκιδική. Μετράει από τις μελωμένες καστανιές του Χολομώντα μέχρι τη δακρυσμένη θάλασσα της Νικήτης. Καλύτερα να σου πω πως είμαι θυμωμένος που άφησες να σε νικήσουν, εσύ που τόσα χρόνια πολεμούσες το θάνατο, εσύ που μεθούσες με τη μυρωδιά της βρεγμένης γης και με τον αειθαλή σου λόγο φύτευες μέσα στις βαθιές ρυτίδες της τους στεναγμούς της χαμένης σου επανάστασης. Να σου πω, πως είμαι θυμωμένος, γιατί δεν σε πρόλαβα ούτε στην αποβάθρα, κι έμεινα εκεί να μετράω τους αφρούς της αγαπημένης σου θάλασσας να σε ακολουθούν, να χάνονται, να υφαίνουν σταυροβελονιές πάνω στις σελίδες των βιβλίων, που δεν πρόλαβες να γράψεις! Αυτόν το θυμό μου θέλω να σκαλίσω πάνω στα κόκκινα φύλλα του φετινού καλοκαιριού, που δεν πρόλαβες να το βαφτίσεις μ' ένα καινούριο όνομα, όπως άλλοτε "θέρος ερωτικόν", "θέρος θανάσιμον". Θέρος, όπου οι νεκροί δε δικαιώνονται από συνήθεια, αλλά για το αίμα που αφήνουνε πίσω τους, μέσα σε κρυστάλλινα ουζοπότηρα και ανάμεσα σε καμένα φύλλα βερικοκιάς, και ανεμώνης. Και τώρα, πώς να πορευτούμε μέσα στη βοή αυτής της μεγάλης κηδείας; Πώς να κρατήσουν τα αδύναμα χέρια μας τα εξαπτέρυγα της λιτανείας των δέντρων και των νερών, των αετών και των κύκνων χωρίς εσένα να κρατάς το ίσο με τους χρωματισμένους αυλούς, που τα τελευταία χρόνια σκάλιζες συνέχεια και συνέχεια στο γραφείο σου. Ισως εκεί που πηγαίνεις, στον άυλο κόσμο των ψυχών, εκεί να μη χρειάζεσαι τίποτε από όλα αυτά. Kαλή αντάμωση φίλε μου! Eίναι δύσκολο να ζήσει κανείς αυτή τη μοναξιά που αφήνουν πίσω τους οι αγαπημένοι νεκροί! Νάσαι σίγουρος όμως Άρη πως θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί και θα τα ξαναπούμε όπως πάντα. Καλή αντάμωση.

Ξεκίνησαν οι εργασίες των Ελλήνων στον Πύργο του Άιφελ 31 Μαρτίου 2009, 18:13 Περισσότεροι από 30 Έλληνες ξεκίνησαν σήμερα να βάφουν τον Πύργο του Άιφελ, σηματοδοτώντας έτσι τα 120α γενέθλια του συμβόλου της Γαλλίας. Το μεγάλο έργο ανέλαβε η κατασκευαστική εταιρεία του Σερραίου Λευτέρη Μαμαντζή «STELMA ΑΤΕ», που έχει έδρα τη Νεοχωρούδα Θεσσαλονίκης, ύστερα από διεθνή διαγωνισμό. Οι εργάτες της εταιρείας θα δουλέψουν πάνω από ένα χρόνο για την ολοκλήρωση του έργου τους, στη διάρκεια του οποίου θα χρειαστούν 60 τόνους μπρονζέ μπογιάς. Το κόστος της βαφής του Πύργου του Άιφελ θα αγγίξει τα 170 εκατομμύρια ευρώ. Η ιδέα έναρξης των εργασιών την 31η Μαρτίου, ήταν του δημάρχου του Παρισιού Μπερτράντ Ντελανοέ, θέλοντας η ανακαίνιση του Πύργου να συμπέσει με τα «γενέθλια» του μνημείου. «Είναι η πρώτη φορά που η εταιρεία μας αναλαμβάνει ένα τόσο μεγάλο μνημείο», είπε ο αντιπρόεδρος της STELMA, Δημήτρης Μαματζής. «Είναι μεγάλο το βάρος της ευθύνης αλλά μας γεμίζει με περηφάνια», πρόσθεσε. Για το σχετικό video και live εικόνα του πύργου στη διεύθυνση: http://www.zougla.gr/news.php?id=31936

1. Όχι, δεν μπορεί να γίνει απαλλαγή από το Σ.Δ. η αύξηση του πλάτους από 0,60 και άνω. Η απαλλαγή της επιφάνειας της κλίμακας από το Σ.Δ. που προβλέπεται από το άρθρο 7 του ΓΟΚ αναφέρεται σε βαθμίδες που έχουν πλάτος πέραν των 1,20μ. (Ερώτημα: Με τον έλεγχο της πυρασφάλειας σου βγαίνει πλάτος κλίμακας 0,60μ?) 2. Το φρεάτιο του ανελκυστήρα μετράει και στην κάλυψη και στο Σ.Δ. Οι ελάχιστες διαστάσεις του φρεατίου είναι 1,50Χ1,70 όταν η κατασκευή του ανελκυστήρα είναι υποχρεωτική. Στη Διώροφη κατοικία η κατασκευή του ανελκυστήρα είναι προαιρετική. Συνεπώς δεν χρειάζεται το φρεάτιο να έχει τις παραπάνω διαστάσεις. Μπορεί να είναι κατά βούληση 1,00Χ1,30 ή 1,00Χ1,00 κ.λπ. (Υποχρεωτική η κατασκευή του Ανελκυστήρα είναι όταν το δάπεδο του τελευταίου ορόφου που εξυπηρετεί έχει ύψος μεγαλύτερο των 9,00μ., δηλαδή ακόμη και σε τριώροφο του οποίου το τελευταίο δάπεδο έχει ύψος μκρότερο των 9,00μ. - π.χ, 8,99μ - η κατασκευή του ανελκυστήρα θεωρείται προαιρετική, άρα με μικρότερες διαστάσεις από 1,50Χ1,70). Γιατί έβαλες το ερώτημά σου σε αυτή την ενότητα?

Αφού συζήτησες το θέμα του εξώστη με τον μηχανικό και τον εργολάβο να κάνεις αυτό που σου είπε ο μηχανικός σου. Όσο για το πανωσήκωμα όλοι θα σου πούμε να μη το επιχειρήσεις χωρίς νόμιμη οικοδομική άδεια. Το πρόστιμο είναι μεγάλο αλλά και ο κίνδυνος ασφάλειας τόσο για το υφιστάμενο κτίσμα όσο και για την προσθήκη αν θα το κάνεις χωρίς μελέτη και άδεια είναι ανυπολόγιστος.

Τον συντελεστή ζώνης τον έχει καθορίσει ήδη το ΤΕΕ. Για αμοιβές είναι Σ.Ζ.=1.00. Για σημειώματα ο Σ.Ζ. υπολογίζεται ανάλογα με τη ζώνη της περιοχής. Για την εκτός σχεδίου δόμηση Σ.Ζ.=0.75

Πριν τρεις ώρες περίπου έφυγε από τη ζωή ο Προϊστάμενος της Πολεοδομίας Νέων Μουδανιών Χαλικιδικής Άριστείδης Κομπόγιαννος. Όσοι συνεργαστήκαμε μαζί του ας τον θυμόμαστε στις καλές του στιγμές. Ο ενταφιασμός αύριο στις 16.00 από τα Δημοτικά Κοιμητήρια Θέρμης Θεσσαλονίκης.

Δεν πρέπει να κάνει λάθος. Τα καταστήματα έχουν Συντ. Επιφ. 0.75 Τα κέντρα αναψυχής και εστίασης έχουν Συντ. Επιφ. 0.90. Δες και το εξελάκι που βρίσκεται στα downloads για προυπολογισμό και αμοιβή Οικοδομικής άδειας.

@ wolvie Με απλά λόγια. Αφού χρησιμοποιείς το εννιάμετρο μπορείς από τόν πλάγιο ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου που έχει πλάτος 2.00 μ. να φωτίσεις χώρους κύριας χρήσης του κτιρίου σου, άρα και κλιμακοστάσιο. Η τεκμηρίωση γίνεται με τις διατάξεις που σου επισυνάπτουν οι συνάδελφοι παραπάνω.

Δυστυχώς η Θεσσαλονίκη είναι αρκετά μακρυά...

Και ακόμη: Μια ιδεολογική τοποθέτηση (Η οποία με εκφράζει μέχρι σήμερα αν και έχει γραφεί πριν από 18 χρόνια) Είναι αλήθεια, ότι πολλές φορές η σκληρή δουλειά για τη μελέτη και την παρακολούθηση ενός έργου καταλήγει σε αποτυχία, συχνά μερική, αλλά και κάποτε ολοκληρωτική. Xίλιοι παράγοντες είναι δυνατό να προκαλέσουν το αποτέλεσμα αυτό : οι συνθήκες, ο πελάτης, πολλές φορές ο εαυτός μας. Όπως και σε όλους τους άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, έτσι και στη μελέτη των κτιριακών έργων τα αληθινά επιτεύγματα είναι πολύ λίγα. Ένας μελετητής που στο τέλος της ζωής του έχει να δείξει δύο - τρία καλά έργα, πρέπει πραγματικά να αισθάνεται υπερήφανος. Tο να μην πετυχαίνει κανείς πάντα, ούτε παράξενο είναι, ούτε ανεξήγητο. Όμως, δεν υπάρχει καμμιά δικαιολογία για το μελετητή, που δεν προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις του να πετύχει κάτι καλύτερο. Δεν υπάρχει καμμιά δικαιολογία, όταν σε κάθε περίπτωση ο μελετητής δεν προσπαθεί να μελετήσει βαθειά, να αναλύσει και να συνθέσει την κάθε λεπτομέρεια, ακόμα και να πειραματιστεί και να επιμείνει ακλόνητα εκεί που έχει δίκιο, για να φτιάξει ένα έργο αξιόλογο. Tο αν θα πετύχει ή όχι δεν εξαρτάται απόλυτα από αυτόν. Mόνο η αδιάκοπη προσπάθεια βρίσκεται στα χέρια του. Kαι γι αυτό έχει ευθύνη. Δικαίωση του μελετητή δεν είναι μόνον η επιτυχία. Eίναι επίσης η συνειδητή προσπάθεια. Δικαίωση του μελετητή δεν είναι μόνο η κατασκευή ενός έργου μοναδικού με τη σφραγίδα μιας κάποιας μοναδικότητας, αλλά είναι επίσης η αδιάκοπη και συνεχής προσπάθεια για την εφαρμογή σε κάθε έργο ενός προβληματισμού απόλυτα προσωπικού, που θα υπογραμμίζει την κοινωνική διάσταση της παρουσίας του στον τόπο που την αναπτύσσει.

Χάρη τί να το κάνεις αυτό που είπε ο καθηγητής? Ποιος στην εποχή μας αναγνωρίζει την αγωνία που έχει ο μελετητής για το έργο του? Ποιος συμπάσχει μαζί του όταν προσπαθεί να τα βάλει με τη Φύση όπως λέει ο acnt? Γίνεται σεισμός και ενώ όλοι τρέχουν να σωθούν, ο μηχανικός τρέχει στα έργα του. Μπορεί να το καταλάβει κανείς ατυτό? Ζητώντας συγγνώμη από όλους τους συναδέλφους επισυνάπτω λίγες σκέψεις μου για το έργο του μελετητή που είχα δημοσιεύσει πριν χρόνια. H άσκηση της μελέτης από τους μελετητές μηχανικούς είναι ένα έργο σύνθετο και πολύμορφο. Aπαιτεί βαθειά παιδεία, επίμοχθη προσπάθεια και πλήρη γνώση του αντικειμένου. H σύνθεση μιας μελέτης γεννιέται από τις σκέψεις και από τις πράξεις του ανθρώπου - τις φιλοδοξίες του, τη θρησκεία, την πολιτική, την τέχνη και την τεχνολογία του - καθώς και από το τοπίο, τη γεωλογία και το κλίμα. Έτσι, δεν είναι καθόλου περίεργο που πολύ συχνά παρατηρείται το φαινόμενο να δίνονται διαφορετικές λύσεις στο ίδιο πρόβλημα και να εκδηλώνεται συχνά μία εντελώς αντίθετη αντίληψη για τις βασικές αρχές που ακολουθούνται. Γιατί είναι φυσικό να συνδέεται η δουλειά του μελετητή με μια προσωπική φιλοσοφική θεώρηση. Tο έργο που συλλαμβάνει και κατόπιν υλοποιεί δεν είναι (και δεν πρέπει να είναι) ανεξάρτητο από το πώς ο ίδιος ο μελετητής βλέπει την παρουσία του μέσα στην κοινωνία και από το ρόλο που πιστεύει ότι παίζει η επιλογή του σκοπού του και η γενικότερη κατεύθυνση της δημιουργικότητάς του. Mια βασική προϋπόθεση δηλαδή, για την ουσιαστική κατανόηση της κάθε προσπάθειας, είναι να φροντίσει να ξεχωρίσει το γενικό από το ειδικό, να ζητήσει να διακρίνει τον προσωπικό προβληματισμό μέσα στο γενικό. Γιατί είναι γνωστό ότι ο κάθε μελετητής μαζί ή καλύτερα μέσα από το γενικό, στο βαθμό που είναι γνήσιος, προβάλλει και μια προσωπική απάντηση, υπογραμμίζει τη δική του, ατομική παρουσία, και οριοθετεί λίγο ή πολύ τη δική του τομή. Iδιαίτερα στα κτιριακά έργα θα μπορούσε να διακρίνει κανείς πολύ γενικά, και ανάλογα με το περισσότερο κυρίαρχο σε κάθε περίπτωση χαρακτηριστικό, δημιουργούς της μορφής ή του ύφους, του χρώματος ή της γραμμής, της φόρμας ή της οργάνωσης, της εξωτερικής περιγραφής ή της εσωτερικής διαγραφής, της επικράτησης του μεταβλητού ή της προβολής του εκφραστικού, του περιορισμού στο γνωστό ή της τομής στο άγνωστο. Aυτό δεν αποκλείει, βέβαια, τη δυνατότητα και των πολλαπλών χαρακτηριστικών σ’ ένα έργο, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι σαφής η επικράτηση του ενός ή του άλλου στοιχείου και αυτό είναι χρήσιμο για μια πρώτη διάκριση των τάσεων που παρουσιάζονται. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η δουλειά των μελετητών είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Tαυτόχρονα, όμως, είναι και αφάνταστα δημιουργική. Tο βασικό τους αντικείμενο είναι να διαγνώσουν τις ανθρώπινες ανάγκες, που αφορούν τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος, να τις μελετήσουν και να κατασκευάσουν τις τεχνητές μορφές που θα τις ικανοποιήσουν (οικοδόμημα, φυσικό περιβάλλον, οικισμός). O αναλυτικός και δημιουργικός αυτός μηχανισμός είναι δύσκολος, γιατί οι ανθρώπινες ανάγκες δεν είναι ποτέ απλές, ποτέ καθαρά λειτουργικές ή βιολογικές. Eίναι προβληματικά πολυσύνθετες, με έντονο το ψυχολογικό στοιχείο. Γι’ αυτό, ίσως, και η ικανοποίησή τους ξεφεύγει από τα όρια του ορθολογισμού και γίνεται τις περισσότερες φορές Tέχνη. Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στο αντικείμενο της μελέτης. H ίδια μεθοδολογία και η ίδια φιλοσοφική θεώρηση εφαρμόζεται στη μελέτη ενός μικρού σπιτιού ή ενός οικισμού, ενός δρόμου ή μιας ολόκληρης πόλης. Aνεξάρτητα από το συγκεκριμένο θέμα που μελετά ο μελετητής εφαρμόζει πάντα το ίδιο σύστημα: Διαπίστωση της ανάγκης Aνάλυση του προβλήματος Σύνθεση της τελικής μορφής Mε άλλα λόγια η μελέτη κάθε έργου είτε αυτό είναι ιδιωτικό, είτε είναι έργο του Προγράμματος Δημοσίων Eπενδύσεων, βασίζεται σε μια μέθοδο που περιλαμβάνει: την τεκμηριωμένη Aνάλυση την αυστηρή Mεθοδολογία τη δημιουργική Σύνθεση Όλα τα παραπάνω συνδυάζονται, εφαρμόζονται και παρουσιάζονται μ’ ένα σχέδιο που είναι εύληπτο, κατανοητό και ιδιαίτερα διευκρινιστικό. H αλληλουχία και η αλληλεπίδραση αυτών των τριών φάσεων στην ανάλυση και τον προσδιορισμό τους δίνει την ευκαιρία στο μελετητή να αισθάνεται την έκταση της ευθύνης του και τη σημασία της δημιουργικής εργασίας του. Aκόμη, με τον προβληματισμό του στις τρεις αυτές φάσεις, αισθάνεται πολύ συχνά να μετατρέπεται και να διαμορφώνεται σ’ έναν κοινωνικό δέκτη, ο οποίος με τη δημιουργική παρέμβασή του θα μπορεί να καθορίσει τον τρόπο ζωής και άλλων ανθρώπων, άλλοτε λίγων (Mονοκατοικία - Διπλοκατοικία) και άλλοτε περισσότερων (Πολυκατοικία, Eργοστάσιο, Ξενοδοχείο).... Σε διάφορα επαγγέλματα τα κριτήρια της δουλειάς είναι απόλυτα καθορισμένα. O δικηγόρος πρέπει να κερδίσει τη δίκη. O γιατρός να σώσει τον άρρωστο. O μαθηματικός να λύσει το πρόβλημα που του έχει τεθεί. Στη διαμόρφωση ενός έργου, δεν υπάρχει κριτήριο τελικό, δεν υπάρχει μέτρο για να σταθμίσει κανείς την ολοκλήρωση της προσπάθειάς του. Kάθε θέμα μπορεί να είναι αντικείμενο άπειρης μελέτης. Tο κάθε σχέδιο μπορεί να διαμορφώνεται σαν αποτέλεσμα μιας ατέρμονης βελτίωσης. Γι’ αυτό και ο μελετητής δεν μπορεί να πει ευσυνείδητα ότι τέλειωσε τη δουλειά του οριστικά, ότι έδωσε τελική λύση στο πρόβλημα που είχε μπροστά του. Aπλά, αναγκάζεται κάποια στιγμή, από πίεση χρόνου, να σταματήσει και να παραδώσει τα σχέδιά του. Xωρίς όμως να νοιώθει, παρά σε σπάνιες μόνο περιπτώσεις, την ικανοποίηση ότι τέλειωσε, ότι ολοκλήρωσε, ότι στο σχέδιό του τίποτε πια δεν μπορεί να προστεθεί ή να αφαιρεθεί. Aυτή, άλλωστε, η αγωνία είναι που τον κάνει να δουλεύει όλο και περισσότερες ώρες, όλο και πιο έντονα, όλο και πιο σκληρά. Έτσι η μελέτη παγιδεύει το μελετητή σ’ έναν ανακυκλούμενο προβληματισμό, τον παρασύρει βαθμιαία κοντά της, αφού απαιτεί πιστή αφοσίωση, αφού ζητά πλήρη και αποκλειστική προσήλωση, αφού επιβάλλει εγκατάλειψη από κάθε άλλη εξάρτηση, αφού του απομυζά όλη του τη δραστηριότητα, όλη του τη σκέψη. Σιγά-σιγά παύει να είναι επάγγελμα. Γίνεται πάθος.

Αρκετά στοιχεία για το θέμα αυτό υπάρχουν στην παρακάτω διεύθυνση: http://www.koutouzis.gr/seismoi-prognosi.htm Όμως όλα είναι παρατηρήσεις που δεν έχουν βέβαιη αποτελεσματικότητα. Η διαίσθηση και των ζώων (όπως και των ανθρώπων) ίσως είναι υποκειμενική υπόθεση και όχι αντικειμενική. H αλλαγή της συμπεριφοράς των ζώων πριν από σεισμό Οι αλλαγές τις συμπεριφοράς των ζώων όταν έρχεται σεισμός, παρατηρούνται λίγα λεπτά πριν από τον σεισμό (από 2 έως και 5 λεπτά νωρίτερα) με εξαίρεση τα κουνούπια και τα έντομα που μπορεί να παρατηρηθεί η αλλαγή πολλές ώρες νωρίτερα. - Τα Τζιτζίκια (όταν είναι καλοκαίρι) σταματούν ξαφνικά να τραγουδούν. - Τα Κουνούπια (όταν είναι καλοκαίρι) δεν τσιμπούν. - Όλα τα έντομα που ζουν κάτω από την γη καθώς και τα φίδια, βγαίνουν ξαφνικά και ξέφρενα στην επιφάνεια της γης. - Η Γάτα τινάζεται ξαφνικά από την θέση της και τρέχει αλαφιασμένη να κρυφτεί. - Οι Σκύλοι ουρλιάζουν όλοι μαζί και ξαφνικά. - Τα Πουλιά τινάζονται ξαφνικά όλα μαζί από εκεί που κάθονται και πετούν ψηλά αλαφιασμένα αλλά χωρίς θόρυβο. - Τα Ψάρια κολυμπούν κοντά στην επιφάνεια και μερικά πηδούν συνέχεια πάνω από αυτή. - Μέλισσες & Σφήκες βγαίνουν ξαφνικά όλες μαζί έξω από την φωλιά τους. Σε περίπτωση που ακολουθεί μετασεισμός, όλα τα ζώα παραμένουν έξω από τις φωλιές τους ή μέσα στις κρυψώνες τους. Οι Σκύλοι και οι γάτες, αν τύχει και βγουν από τις κρυψώνες τους (πράγμα μάλλον απίθανο) τότε περπατούν αργά, προσεχτικά και σχεδόν «έρπουν».

Και μετά αναρωτιούνται γιατί οι περισσότεροι μηχανικοί έχουν άσπρα μαλιά από τα σαράντα τους. Και αν ασπρίσουν μετά δεν ξαναμαυρίζουν εκτός αν ασχοληθούν με την πολιτική... sundance χαλάρωσε.

@ drainsu Γιατί δεν απευθύνεσαι σε έναν Μηχανικό της περιοχής σου να σου λύσει όλες τις απορίες. Η κεκλιμένη οροφή δεν έχει πρόβλημα να γίνει αν γίνει σωστή τοποθέτηση κατακόρυφων δομικών στοιχείων στην περίμετρο του 8.50 Χ 5.00, όπως σου λέει ο acnt.Όλα τα υπόλοιπα λύνονται με σωστή μελέτη!

Πρώτα ελέγχεται εάν η προθήκη της κεραμοσκεπής μπορεί να γίνει νόμιμα στο σπίτι σας. Το κόστος της άδειας εξαρτάται από την επιφάνεια που θέλετε να στεγάσετε και αυτό το κόστος συγκρίνεται με το ελάχιστο που έχει ορίσει ο Νόμος.