camelot

Γιατί με σνομπάρετε όλοι έτσι? Μια ερώτηση τόλμησα να κάνω και εγώ...

O TheoDM900 θέτοντας το θέμα ανέφερε μεταξύ άλλων:

Τα περισσότερα από αυτά έχουν ξεπεράσει το θεωρητικό χρόνο ζωής του Ω/Σ...

Και ερωτώ εγώ ο τάλας:

Ποιος είναι ο θεωρητικός χρόνος ζωής του Ω/Σ και πως υπολογίζεται?

"Τα περισσότερα από αυτά έχουν ξεπεράσει το θεωρητικό χρόνο ζωής του Ω/Σ, ενώ παράλληλα όσα δεν αποδέχθηκαν τη μοίρα των μεγάλων υπερκαταστημάτων-πολυεθνικών, δεν έχουν δεχθεί παρά επιφανειακές συντηρήσεις (μόνο επιχρίσματα , ασταρώματα και βαφές)"

Ποιος είναι ο θεωρητικός χρόνος ζωής του Ω/Σ και πως υπολογίζεται?

Ίσως να έχεις δίκιο.

Φανταζόμουνα ότι το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί και δεν μπορεί να το αξιοποιήσει κανείς εάν δεν το συνδυάσει με γνώσεις.

Ανάλογα και οι γνώσεις δεν φαίνονται να είναι αξιοποιήσιμες εάν δεν μπορείς με ταλέντο να τις εφαρμόσεις.

Αλλά ίσως να κάνω λάθος. Ευχαριστώ.

Στην απάντησή σου αυτή :

"Υπάρχουν πολιτικοί μηχανικοί που βγάζουν λεφτά (και)ως αρχιτέκτονες με πιο γνωστό τον Calatrava.Γνώμη μου είναι πως για να ασχοληθείς με αρχιτεκτονικά θέλει και να το έχεις λίγο σε αντίθεση με το αντικείμενο του Πολ.μηχ και γενικότερα όλων των μηχανικών οι οποίοι πρέπει να στρωθούν στο διάβασμα για να γίνουν αποδοτικοί".

διείδα μία σκέψη υλικού περιεχομένου για το έργο του μηχανικού που "βγάζουν λεφτά και ως αρχιτέκτονες". (Λες και οι αρχιτέκτονες δεν βγάζουν λεφτά και ως πολ. μηχ.).

Οι πολ. μηχ. πράγματι στρώνονται στο διάβασμα, αλλά νομίζω πρέπει "να το έχουν" και αυτοί!!!

Οι αρχιτέκτονες μόνο πρέπει "να το έχουν"? Δηλαδή δεν πρέπει να διαβάζουν καθόλου?

Δεν είναι τραβηγμένη άποψη αυτή? Τι δηλαδή, θεωρείς ότι είναι πεφωτισμένοι από γνώσεις οι αρχιτέκτονες και πρέπει μόνο να "το έχουν"? Αυτό δεν κατάλαβα και αυτό σχολίασα.

Αν έκανα λάθος αγνόησέ το για να μη δώσουμε άλλη έκταση στο θέμα.

Πάντως, επειδή προηγήθηκε και η συζήτηση στο θρεντ που παρέθεσα και διατυπώθηκαν κάποιες αξιόλογες απόψεις από αρχιτέκτονες θεωρώ γενικά (το λέω πάλι) ότι όσο περισσότερα γνωρίζει η κάθε ειδικότητα από τις λεπτομέρειες της άλλης ειδικότητας τόσο το καλύτερο για την όποια κατασκευή. Γιαυτό ανέφερα τον Καλατράβα και τους άλλους δημιουργούς.

Γιατί ανοίγετε αυτό το θέμα πάλι?

@Tyler_Durden

Μιλάς λίγο απαξιωτικά για τους Πολ. Μηχ. ή μου φαίνεται?. Είναι σωστό να ισοπεδώνουμε τους πάντες?

Γιατί δεν έλαβες μέρος σαυτή τη συζήτηση προχθές

http://www.michanikos.gr/showthread.php?t=4950&highlight=%C9%E4%E9%E1%DF%F4%E5%F1%E5%F2+%EA%E1%F4%E1%F3%EA%E5%F5%DD%F2&page=4

και τη συνέχειά της?

Πού βρίσκονται και οι άλλοι λαλίστατοι?

Μήπως ο οπλισμός αυτός που φαίνεται βαρύς είναι το 1/2 του 2ο/οο της διατομής?

Και φαίνεται βαρύς επειδή είναι μεγάλη η διατομή?

@ Χάρης

Από όσο γνωρίζω το συγκεκριμένο Πρόγραμμα δεν λαμβάνει υπόψη του θλιβόμενο οπλισμό. Στις διατομές εμφανίζει ως μέγιστο οπλισμό τον ελάχιστο απαιτούμενο δηλ 2ο/οο.

Άρα, κάτι άλλο συμβαίνει.

Το πιθανότερο: στην εντολή Παράμετροι Τ.Α.- Κανονισμός Ο.Σ. αν έχει επιλεγεί ελάχιστη διατομή Φ20 και απόσταση 20 ή 25 cm εμφανίζει και ως θλιβόμενο οπλισμό Φ20/20 γιατί με την εντολή αυτή υποχρεώνεται το πρόγραμμα να εμφανίσει αυτόν τον οπλισμό χωρίς να χρειάζεται.

Αν αλλάξεις αυτές τις επιλογές θα εμφανιστεί άλλος θλιβόμενος οπλισμός.

Πιστεύω δηλαδή ότι ο βαρύς θλιβόμενος οπλισμός είναι θέμα επιλογών και δεν προκύπτει από κάποιον ιδιαίτερο υπολογισμό ή έλεγχο.

Επανέρχομαι (το κοίταξα):

Ξετσεκάρισε (αποκλικοποίησε) από τα στοιχεία του τοίχου τον σταθερό οπλισμό σε όλο το μήκος του κορμού. Θα εμφανίσει διαφορετικό θλιβόμενο οπλισμό. Επίσης, μείωσε την επιθυμητή διάμετρο του οπλισμού π.χ. Φ12.

Θα εμφανίσει τον απαιτούμενο οπλισμό σε δύο διατομές μειωμένο καθ ύψος (π.χ. Φ16/25 ψηλά καί Φ16/25+Φ20/25 χαμηλότερα). Αν θέλεις να διατηρήσεις σταθερό τον οπλισμό αγνοείς τη μείωση και τοποθετείς Φ20/14 (χονδρικά το λέω) σε όλο το ύψος.

Δηλαδή αν ο άλλος θέλει να παρκάρει την νταλίκα του φορτωμένη θα του το απαγορεύσουμε??:)

Η μέθοδος Culmann είναι γραφική μέθοδος που δεν νομίζω ότι μπορεί να φανεί περισσότερο χρήσιμη από τις άλλες δύο.

Η γραφοστατική ήδη έχει εγκαταλειφθεί (δεν διδάσκεται πια και έχει εξαιρεθεί από το πρόγραμμα σπουδών).

Ωστόσο, αν κάποιος θα ήθελε να ανατρέξει σε αυτήν ή να κάνει κάποιες συγκρίσεις με τα αποτελέσματα άλλων μεθόδων εκτός από το γνωστό βιββλίο του Stiegler υπάρχει και το βιβλίο Soils and Fountations των C.Liu, J. Evett με αρκετά και χαρακτηριστικά παραδείγματα της μεθόδου Culmann.

O Coulomb έκανε την απλοποιητική παραδοχή ότι η εδαφική μάζα που βρίσκεται πίσω από το εσωράχιο είναι απολύτως στερεά και ολισθαίνει κατά μήκος μιας επιφάνειας που δέχεται ότι είναι επίπεδη σε αντίθεση με τον Rankine που δέχεται ότι είναι καμπύλη (που είναι και η πραγματική επιφάνεια ολίσθησης).

Επίσης δέχεται ότι η επιφάνεια του τοίχου καθώς και η επιφάνεια των αντιστηριζόμενων γαιών είναι επίσης επίπεδες.

Οι γαίες θεωρούνται πάντα χωρίς συνοχή (c=0).

Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιούνται και οι δύο τρόποι υπολογισμού.

Επίσης, ένας ακόμη λόγος είναι ότι η μεθ. Rankine ορίζει την κατανομή των τάσεων (ωθήσεων) στο εσωράχιο του τοίχου ενώ η μεθ. Coulomb προσδιορίζει μόνο τη συνισταμένη δύναμη των ωθήσεων.

Έτσι εάν μας ενδιαφέρει η κατανομή των τάσεων (που μας ενδιαφέρει σχεδόν πάντα για να γίνει ο έλεγχος αντοχής του κορμού καθ ύψος) χρησιμοποιούνται και οι δύο τρόποι.

Εγώ στην πράξη δέχομαι κατά κανόνα c=0 αφού και για λόγους αποστραγγιστικούς επιχώνουμε με θραυστό υλικό που έχει μηδενική συνοχή.

Και τις δύο.

Διάβασε πιο προσεκτικά τα προηγούμενα!!! (φυσικά αν θέλεις).

Αν και πιστεύω ότι το θέμα έχει ξεφύγει λίγο και θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε σε άλλη ενότητα θα ξεκινήσω με μία παρατήρηση σχετικά με τα παραπάνω.

Για να αρχίσω από λίγο παλαιότερα: ο Σανσοβίνο ήταν αρχιτέκτονας? Μήπως ήταν ο Παλλάντιο, , ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Μπρουνελλέσκι, ο Αλμπέρτι ? Ή μήπως ήταν ο Γκαουντί? Μήπως αρχιτέκτονες ήταν ο «λεπταίσθητος» Βιολλέ λε Ντυκ με την όπερά του, ο «καλαίσθητος» Μαγιάρ με τις τοξωτές γέφυρές του, ο Φρεσνέ και ο Νέρβι με τα τολμηρά υπόστεγά τους? Ή μήπως ο Σάλιβαν με τα ψηλά του κτίρια? (Για να σταθώ σε ελάχιστα ονόματα μόνο). Όλοι αυτοί ήταν τόσο αρχιτέκτονες όσο είναι και ο Καλατράβα.

Πότε διαχωρίστηκαν διακριτά και θεσμικά οι δύο ειδικότητες (Πολ. Μηχ. & Αρχ.)? Αν γνωρίζω καλά στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα όταν μπήκε στη ζωή μας πρώτα ο σίδηρος και ύστερα ο Χάλυβας. (και διατυπώθηκαν κάτι θεωρίες που τις λένε ορισμένοι «προτάσεις του Καστιλιάνο» για όσους τις έχουν ξεχάσει).

Μέχρι τότε υπήρχε ο μηχανικός, ο μελετητής μηχανικός, που μελετούσε το έργο από όλες τις πλευρές. Από ποιες πλευρές? Αυτές που είπε ο Βιτρούβιος: Ομορφιά (Venustas), Σταθερότης (Firmitas) και Ευχρηστία (Utilitas).

(Έννοιες που δεν έχουν καμιά σχέση με την αποδόμηση, κ.λπ), αλλά μόνο με τον ρασιοναλισμό και το φονξιοναλισμό, την κατασκευαστική σκοπιμότητα και λειτουργικότητα.

Μέχρι τότε υπήρχαν μελετητές του έργου και υπήρχαν οι πρωτο-μάστορες χωρίς να υπάρχουν αρχι-τέκτονες. Υπήρχαν μόνο μηχανικοί του έργου.

Λυπάμαι που το λέω έτσι realarch, αλλά έτσι είναι.

(Αν θέλετε να τους ονομάζουμε αρχιτέκτονες δεν έχω αντίρρηση αλλά τότε η έννοια του αρχιτέκτονα περιέκλειε και την έννοια του δομοστατικού που σήμερα δεν την περικλείει ή τουλάχιστον δεν την περικλείει ακόμα).

Θέλω να πω (για να επανέλθουμε στο θέμα) ότι όσο περισσότερες γνώσεις έχει αυτός που κάνει τη σύνθεση για το έργο, σχετικά με την ισορροπία του και τη συμπεριφορά του κάτω από διάφορες συνθήκες (γνώσεις δηλ. Πολ. Μηχ.), τόσο πιο πετυχημένο και διαχρονικό θα είναι. Αν περιέχει και μια σαφή ιδέα στη σύνθεσή του ακόμα καλύτερα. Και φυσικά δεν μιλάμε μόνο για κατασκευές που αναφέρονται στη «μηχανή για κατοίκηση» που είπε ο γάλλος μαιτρ!

Θα σταματήσω εδώ, αλλά οφείλω δύο απαντήσεις:

@ realarch

1. Μίλησες για αρχιτεκτονική και αρχ. Σύνθεση. Υπάρχουν πολλοί ορισμοί και θα το ξέρεις. Αν δεχθούμε όμως ότι γενικά «το κύριο μέλημα της αρχιτεκτονικής πράξης είναι η δημιουργία χώρου κατάλληλου για ένα συγκεκριμένο προορισμό», τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι η εποχή μας βαδίζει σε μια ενοποίηση των δύο ειδικοτήτων με τη χρήση ψηφιακών εργαλείων. Το έχω αναφέρει και αλλού μέσα στο φόρουμ ότι μετά από 10-15 χρόνια η δουλειά μας γενικά θα έχει εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο. (Ήδη υπάρχουν κάποιες δειλές προτάσεις για αναμόρφωση του προγράμματος σπουδών στα Πολυτεχνεία από κάποιους «άμυαλους» με σκοπό την προσέγγιση των δύο ειδικοτήτων (έως και την πλήρη ενοποίησή τους, όπως ήταν και θα έπρεπε να είναι). Όμως ξέρετε πόσα συμφέροντα Δ.Ε.Π. προσβάλλονται με κάτι τέτοιες προτάσεις και πόσες αντιρρήσεις διατυπώνονται!!!)

2. Ποιος σου είπε ότι ο Πολ. Μηχ. είναι μόνο στατικός? Επειδή κάνει και στατικά? Δηλαδή νούμερα, συντελεστές, υπολογισμοί? Ένα σημείο μόνο για να το αναπτύξουμε αλλού αν θέλεις: Η θεωρία συνόλων, άγνωστη σε πολλούς αρχιτέκτονες είναι το καλύτερο εργαλείο για τη σύνθεση μορφών. Θα έλεγα ακόμη ικανή και αναγκαία συνθήκη. Και από όσο γνωρίζω η σύγχρονη επιστημονική ανάλυση απέδειξε αναμφισβήτητα ότι η οργάνωση των φυσικών ή τεχνητών μορφών μέσα στο χώρο δεν αποτελεί ποσοτική ή σχεδιαστική επιλογή, αλλά αναγκαίο διανοητικό ορθολογισμό. Ή κάνω λάθος?

ss_sk

Ναι, ο Καλατράβα δεν είναι καθαρόαιμος αρχιτέκτονας, όπως πιστεύω θα έπρεπε να είναι ο κάθε αρχιτέκτονας! Κάτι δηλ. σαν υβρίδιο, αυτό λέω παραπάνω.

Έστω ότι προτίθεσαι να το κατασκευάσεις (και δεν το κατασκεύασες ακόμη).

Αν είναι έτσι όπως το λες (δηλ. έχει εξαντληθεί ο Σ.Δ.) δεν μπορεί να εκδοθεί οικ. άδεια. Δεν υπάρχει παραθυράκι. Δεν νομιμοποιείται.

Υπάρχουν τσουχτερά πρόστιμα: ένα πρώτο που λέγεται "πρόστιμο ανέγερσης" (περίπου 800Ε/τ.μ.) εφάπαξ και ένα δεύτερο που λέγεται "πρόστιμο διατήρησης", το 50% του πρώτου αναπροσαρμοζόμενο ετησίως με ανατοκισμό για κάθε χρόνο έως ότου το κατεδαφίσεις από μόνη σου ή το νομιμοποιήσεις με μια μελλοντική Νομοθεσία (αν ποτέ υπάρξει!).

Και κάτι ακόμη: η αντοχή του υφιστάμενου κτίσματος που θα φέρει τα φορτία της προσθήκης δεν σε ενδιαφέρει? Ποιος αποφασίζει γιαυτό???

Στον Macintosh γίνεται ήδη με την v. 8 και στοιχίζει αρκετά φθηνότερα (χωρίς ΦΠΑ )!

Οχι. Το Υπόγειο μπορεί να διατεθεί ως χώρος στάθμευσης χωρίς συμβολαιογραφική πράξη.

Ειδικά στην εκτός σχεδίου δόμηση, όταν λέμε κλειστός χώρος στάθμευσης εννοούμε τον ισόγειο κλειστό χώρο που διατίθεται για στάθμευση, μεταγράφεται στο Υποθηκοφυλάκειο και ως εκτούτου δεν λαμβάνεται στο Σ. Δ. (Μόνο στο Σ.Ο). Επειδή το ευεργέτημα αυτό έχει καταστρατηγηθεί και ο ισόγειος χώρος ενσωματώνεται στην κατοικία καθ υπέρβαση, διατυπώνεται η σκέψη στο Υπουργείο να καταργηθεί.

1. ΠΔ-455/76 (ΦΕΚ-169/5-7-76)

"Περί όρων και προϋποθέσεων ιδρύσεως και λειτουργίας σταθμών

αυτοκινήτων και εγκαταστάσεως εντός αυτών

Πλυντηρίων - Λιπαντηρίων αυτοκινήτων, αντλιών παροχής

καυσίμων ως και προϋποθέσεων χορηγήσεως των προς τούτο

απαιτουμένων αδειών".

2. --> το τμήμα αυτό της δημοσίευσης είναι άσχετο με το θέμα και μεταφέρεται εδώ: http://www.michanikos.gr/showthread.php?p=60289#post60289

@pk10gr

Συμβολαιογραφική πράξη γίνεται στις υποχρεωτικές θέσεις Στάθμευσης εντός σχεδίου και στις κλειστές στην εκτός σχεδίου δόμηση.

Πέρα από τις προσωπικές εκτιμήσεις (που μπορεί να είναι πολλές) δεν θυμάμαι να υπάρχει Νομοθεσία επιτρεπτής απόκλισης στην κατασκευή που αναφέρεις. Ίσως κάποιος άλλος να γνωρίζει. Επειδή το θέμα είναι ενδιαφέρον ας περιμένουμε μετά το τριήμερο να απαντήσουν και άλλοι συνάδελφοι.

Τότε τα πράγματα είναι πιο απλά. Τροποποίηση της άδειας για να δείχνει όλο το Υπόγειο ως αποθήκη (και όχι μόνο ένα τμήμα του) και μόλις τελεσιδικίσει τροποποίηση και του τίτλου κυριότητας. Αυτά.

1. Nα γίνει τροποποίηση της οικοδομικής άδειας από μηχανικό στην οποία θα φαίνεται η σημερινή κατάσταση (εφόσον είναι σύννομη).

2. Μήπως στην άδεια ο χώρος είναι χαρακτηρισμένος ως χώρος στάθμευσης που έγινε η μεταγραφή του στο Υποθυκοφυλάκειο? Αν όχι, ισχύει το 1. Εάν ναι, τότε υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα που θα στο λύσει ο μηχανικός συνεργαζόμενος με τον δικηγόρο σου.

@ myri

Αυτό τί σημαίνει? Ότι ο αν ο αρχιτέκτονας όταν σχεδιάζει, όταν εμπνέεται μια περίεργη (εκκεντρική) ή συμβατική (συνηθισμένη) αρχιτεκτονική σύνθεση σκέφτεται και λίγο ως πολ. μηχ. τότε τα λάθη και οι βόλτες των εγκαταστάσεων γύρω από στύλους και τα δοκάρια ελαχιστοποιούνται. (Βέβαια, το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και αντιστρόφως).

Και επειδή αναφέρθηκε το όνομά του θα ξέρετε καλύτερα από μένα πως ο Καλατράβα εκτός από αρχιτέκτονας που σπούδασε στην Βαλένθια πήγε το 1975 στην Ελβετία και σπούδασε Πολ. Μηχανικός στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. (Και αν δεν κάνω λάθος διατηρεί μέχρι σήμερα την ιδιότητα του καθ. της δομοστατικής στο ίδιο πανεπιστήμιο). Συνδύασε δηλαδή στο πρόσωπό του και τις δύο ιδιότητες. Τότε άρχισε να μεγαλουργεί. Όχι νωρίτερα.

Συμπέρασμα: όσο περισσότερο συνδυάζονται οι δύο κλάδοι έχουμε καλύτερες κατασκευές-λιγότερα προβλήματα στην κατασκευή. Στην περίπτωση αυτή η μελέτη εφαρμογής αποκτά άλλη διάσταση γιατί ασφαλώς θα υπάρξει καλύτερο αποτέλεσμα.

Διευκρινίζω λίγο τη σκέψη μου με ένα παράδειγμα από το χώρο των μαθηματικών.

Θα κατανοούσε κανείς περισσότερο τη θεωρία συνόλων και την υπόθεση του συνεχούς που διατύπωσε ο Κάντορ εάν γνώριζε και τις ιδιαίτερες στιγμές από τη δραματική ζωή του? Από την πίστη του στο έργο του και από τις αντιδράσεις που αντιμετώπισε από κάποιους συναδέλφους του (κυρίως από τον Κρόνεκερ) που τον οδήγησαν στη σχιζοφρένεια? Η απάντηση είναι όχι. Όμως θα μπορούσε ίσως κανείς βλέποντας την επιμονή του σε κάποιες έννοιες να αλλάξει στάση ζωής και να αναπροσανατολίσει τις αξίες του?

Θα κατανοούσε κανείς καλύτερα τη γραφοστατική μελετώντας τη ζωή του Culman ή του Cremona? Πιστεύω πως όχι! Το ερώτημα είναι γνωρίζοντας τις προσπάθειες αυτών των ανθρώπων (που τυχαία αναφέρω), τις θυσίες, τις εμμονές, τις ιδιωτικές πτυχές της ζωής τους, τους έρωτές τους, τα πάθη τους (όσοι είχαν), θα άλλαζε κανείς στάση ζωής, θα άλλαζε τρόπο σκέψης, θα άλλαζε αξίες, θα ξέφευγε από αυτό το σκοτεινό σύννεφο που μας περιβάλλει και μας εμποδίζει να δούμε λίγο μακρύτερα?

Θέλω να πω ότι στο σύντομο πέρασμά μας από αυτή τη ζωή που κανείς δεν προλαβαίνει να κάνει τίποτε (ή δεν σκέφτεται να κάνει τίποτε) ούτε ακόμα και να χαμογελάσει στον διπλανό του, ούτε να δεχθεί τις ανησυχίες του, τους παραλογισμούς, τις υπερβολές του ή ακόμα και τις εμμονές του, αξίζει να ανατρέξει στη ζωή των μεγάλων προσωπικοτήτων μπας και αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στη ζωή και τους ανθρώπου που μας περιβάλλουν???

Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα που αφορά όλες τις ειδικότητες:

Πιστεύετε ότι θα βοηθούσε τη σκέψη του μηχανικού (άρα και το έργο του και όλη τη δημιουργική προσπάθεια που καταβάλλει ασκώντας το επάγγελμά του) εάν εφαρμόζοντας μια θεωρία γνώριζε ταυτόχρονα και τις λεπτομέρειες της ζωής και της διανοητικής διαδρομής της εξέχουσας προσωπικότητας που διατύπωσε τη θεωρία αυτή?

Ένα παράδειγμα από τον υπολογιστικό χώρο. Ο Louis Navier, καθηγητής μηχανικής στο Παρίσι, διαπίστωσε ότι μόνο με τη θεώρηση των παραμορφώσεων των υπερστατικών φορέων μπορούν να συμπληρωθούν οι ανεπαρκείς συνθήκες ισορροπίας. Έτσι, με τις συνθήκες συμβιβαστού των παραμορφώσεων κατάφερε να επιλύση υπερστατικούς φορείς γράφοντας το πρώτο βιβλίο Στατικής.

Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα από όλους τους χώρους.

Πιστεύετε λοιπόν, ότι θα βοηθούσε το έργο του μηχανικού να γνώριζε τις λεπτομέρειες της διανοητικής του προσπάθειας, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σκέφθηκε, ακόμη και τις σκοτεινές ή φωτεινές πλευρές του χαρακτήρα του, τις θετικές ή αρνητικές συνεργασίες του τα διαχρονικά ή όχι έργα του και γενικά λεπτομέρειες της ζωής του? Θα ήταν χρήσιμο, θα ωφελούσε κάτι τέτοιο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός σύγχρονου μαχόμενου μηχανικού (στη δυστυχώς μίζερη και αντιποιητική κοινωνία που ζούμε)? Και με ποιον τρόπο?

Γελώ ακόμα!!!!