camelot

O καθένας έχει τις απόψεις του. Είναι σεβαστές. Όπως είπες όλα είναι μια σκλαβιά. Και μια συνήθεια προσθέτω (που είναι το ίδιο). Ίσως βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή μιας εξέλιξης της μηχανογραφικής μελέτης που θα τη γνωρίσουν οι νεώτεροι. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γίνεται μετά από 30 χρόνια. Γιατί πριν 30 χρόνια οι σημερινές επιδόσεις φαίνονταν ως επιστημονική φαντασία.(εργάστηκα αρκετά χρόνια με λογαριθμικό κανόνα). Εκείνο που βλέπω εγώ και είναι λίγο παρήγορο είναι ότι τα δύο συστήματα συγκλίνουν και με τον χρόνο το ένα προσεγγίζει το άλλο. Τα PC αντιγράφουν τον mac και ο mac αλλάζει λειτουργικά που είναι πιο κοντά στα PC. To νέο λειτουργικό (Τiger-intel) με particion του δίσκου λειτουργεί το μισό ως Windows και το άλλο μισό ως mac. Αλλά στατικό πρόγραμμα δεν έχω τρέξει ακόμα.(Εννοώ κάποιο στατικό για PC). Λέω μέσα μου "δεν μου χρειάζεται", "δεν κερδίζω τίποτε", αλλά κάποια στιγμή νομίζω θα καταπνίξω τις αντιδράσεις μου και θα το δοκιμάσω.

@myri Η αλήθεια είναι ότι το κάθε σύστημα έχει θετικά και αρνητικά. Πράγματι δεν είναι όλα τα περιφερειακά συμβατά. Και το ποντίκι του πρέπει να είναι mac, αλλά συγκρίνεται αυτό με εκείνα που χρησιμοποιούνται σε PC? Σχεδιάζεις στο PC λες και το ποντίκι έχει πάρκισον. Η σταθερότητα του mac είναι ασύγκριτη. Αλλά ας μη πούμε περισσότερα. Το AutoCAD στον macuser δεν χρειάζεται. Αυτό σε σας ακούγεται ακατανόητο. Αντίστοιχα είναι αδύνατο να καταλάβετε ότι για μας το AutoCAD φαίνεται αλλόκοτο. Εγώ δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ. Δεν αισθάνομαι την έλλειψή του. Αντίθετα (όσο παράξενο και αν σου φαίνεται) το θεωρώ απαράδεκτο και αντιεπαγγελματικό για μηχανικό. Ενώ είναι ένα πολύ καλό πρόγραμμα απορώ πως το χρησιμοποιούν συνάδελφοι! (Βλέπεις πόσο αντίθετες απόψεις υπάρχουν?) Αυτά που κάνει το AutoCAD το κάνει κανείς στο mac πολύ απλούστερα. Πιο εύκολα. Πιο γρήγορα. Πιο σωστά. Εντέλει πιο επαγγελματικά (και αυτά δεν σου τα λέει φιλόλογος αλλά συνάδελφος που έχει τραβήξει πολλά χιλιόμετρα γραμμές με τα προγράμματα που προανέφερα). Το κάθε σύστημα έχει τη φιλοσοφία του και όποιος μάθει ένα (όπως είπε και ο Παναγιώτης) δύσκολα φεύγει να πάει σε άλλο. Και έχει την ερμηνεία του αυτό, γιατί για να κατακτήσει τη γνώση του, πέρα από τον γόνιμο χρόνο που δαπάνησε συνέδεσε με τη χρήση του και τον τρόπο της σκέψης του. Αν πει κάποιος να πάει από mac σε PC ή το αντίστροφο, είναι σαν να λέει ότι πρέπει να ξεχάσει τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεται, να αγνοήσει τη διανοητική λειτουργία και οργάνωση που κάνει για να παράγει κάτι, και να ξεκινήσει να σκέπτεται με έναν τρόπο που απέρριπτε μέχρι σήμερα. Γίνεται? Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο. Αυτό, όμως είναι ένα άλλο θέμα. Στο ερώτημα που τέθηκε αν υπάρχουν προγράμματα για mac η απάντηση είναι ότι υπάρχουν πολλά καλά και αξιόλογα για όλες τις δουλειές. Και μια κουβέντα ακόμη. Το 1991 βρέθηκα στην Κοπεγχάγη στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής όπου γινόταν μία έκθεση Αρχιτεκτονικού έργου που σχεδιάστηκαν με ψηφιακό τρόπο. Πρωτόγνωρα πράγματα για την εποχή. ΌΛΑ, ΟΛΑ είχαν γίνει με τον Macintosh LC το μοντέλο που μόλις είχε κυκλοφορήσει (κρατώ μέχρι σήμερα δύο τέτοια).Το PC τότε έκανε μόνο κοινόχρηστα πολυκατοικιών!!!

Myri, γλυκειά μου Το σπάσιμο είναι διεθνές σπορ. Το παίζουν παντού. Αλλά δεν το χρειάζεται ο mac user. Υπάρχει πολύ φιλική κοινότητα μεταξύ των χρηστών... Παναγιώτη (έχουμε και οικογενειακές υποχρεώσεις και μόνο δύο χέρια) Σοβαρά τώρα. Σεδιαστικά προγράμματα υπάρχουν πολλά. Μα πάρα πολλά. Ο καθένας χρησιμοποιεί αυτό που ταιρειάζει στο ταπεραμέντο του. Για δύο διαστάσεις: τα πραγράμματα της Claris, το ClarisCad, το ClarisDraw, το MacDraw Pro, τo Macdraft, το VectorWorks που είναι και 3 διαστάσεων, το Canvas και και και και... Με κάθε ένα από αυτά κάνεις τα πάντα. Τα πάντα και μάλιστα με δημοσιογραφική ταχύτητα. (από τοπογραφικά, σχέδια κάλυψης μέχρι πλήρη μελέτη, μονόχρωμη ή έγχρωμη). Εγώ χρησιμοποιώ ακόμη τα σχεδιαστικά της claris γιατί τα θεωρώ ιδανικά. Τρισδιάστατα: ξεχάσατε ότι για δέκα χρόνια το Αrchicad δεν υπήρχε για PC. Μόνο για mac υπήρχε. Κανένας παλιός δεν υπάρχει μεταξύ σας? Η πρώτη ξεκλείδωτη έκδοση ήρθε από την Αμερική με δισκέττες για διδακτικούς σκοπούς από τον συνομιλητή σας και την πήραν όλοι οι θεσσαλονικείς macusers. Στατικά:http://www.technologiki.com/products.html. Βάσεις δεδομένων: FileMakerPro. (Aν δεν υπήρχε το πρόγραμμα αυτό όταν η Θεσσαλονίκη ήταν Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης ακόμη θα ταξινομούσαμε τα κειμήλια του Αγίου Όρους). Όλα τα προγράμματα της ADOBE. Και το φανταστικό:QuarkXPress για Desktop publishing (το χρησιμοποιούν όλα μα όλα τα τυπογραφεία και όλοι που θέλουν να γράψουν βιβλία υψηλών απαιτήσεων). Επίσης πολλά μαθηματικά και στατιστικά πακέτα που κάνουν τη δουλειά μας πιο εύκολη.

Όχι. Υπάρχουν άλλα στατικά προγράμματα εξίσου καλά και αξιόπιστα.

Απαντώ επιγραμματικά και στα πέντε. 1. Ένας στους δέκα. (Όπως ένα Lexus στα 1000 Hyundai). 2. Αποκλειστικά. (Συμπληρωματικά για να μην πάθουν κατάθλιψη οι άλλοι...) 3. Δεν έχουμε πάει στον ψυχίατρο. (Αντίθετα ψυχοθεραπεύουμε τους άλλους...) 4. Όλες. (από εκείνες που φαντάζονται μέχρι εκείνες που δεν φαντάζονται οι άλλοι...) 5. Έχουμε περάσει στον πολιτισμό του Τιτανίου. (Οι άλλοι βρίσκονται στον πολιτισμό του σιδήρου...) 6. Και κάποια ακόμη, που είναι περίπου 1000000^100000.

Τα ποσοστά εδάφους που θα αντιστοιχίσεις στους διαιρετούς χώρους, άρα και όλα τα παρελκόμενα (ψήφους ή δαπάνες) πρέπει να αντιστοιχούν στην αντικειμενική αξία του κάθε διαιρετού χώρου και όχι ανάλογα με τη επιφάνειά τους, όπως συνήθως γίνεται κατά κανόνα στην πράξη (τουλάχιστο στον τόπο που εργάζομαι εγώ). Εάν αυτό καταστρατηγηθεί δηλαδή δεν αντιστοιχεί το ποσοστό στην αντικειμενική αξία, μπορεί να σου αποδοθεί δόλος και είναι δυνατό να το χρησιμοποιήσει ο ζημιούμενος συνιδιοκτήτης εναντίον σου. Κατά τα άλλα έχει δίκιο ο [email protected], η συμβολαιογράφος ή η εφορεία θα το στείλει πίσω.

Αχ! Δεν θέλω να ανοίξω αυτή τη συζήτηση, γιατί ο Παναγιώτης και ο iliekater με περιμένουν στη γωνία. Είμαι χρήστης macintosh από χρόνια (και θα παραμείνω για χρόνια). Τα προβλήματα αυτά μας είναι άγνωστα. Εντελώς άγνωστα. Ανοίγουμε και κλείνουμε τα αρχεία όσο μεγάλα και αν είναι χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Πραγματικά είναι άλλος πολιτισμός!

Kαλά zavi, έχω κουφαθεί. Είσαι πρώτος με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο, ότι και να λέει ο Αριστοτέλης!

Σύμφωνώ με τον Παναγιώτη Λίγο πιο ολοκληρωμένα: Η ακτίνα αδράνειας μιας επιφάνειας (διατομής) f ως προς άξονα είναι μια νοητή απόσταση, στην οποία, αν τοποθετηθεί η συνολική μάζα της διατομής (θεωρητικά), δε θα αλλάξει η ροπή αδράνειάς της (j) ως προς τον άξονα αυτό.

Δεν προσμετρώνται στην κάλυψη: 1. Μόνον οι σκάλες που οδηγούν στο νόμιμο Ισόγειο έστω και αν αυτό είναι υπερυψωμένο. Δεν προσμετρώνται στη δόμηση, αλλά προσμετρώνται στην κάλυψη όσες σκάλες κατασκευάζονται σύμφωνα με το άρθρπ 13, παρ. 4,6 εδαφ.5. (τρίτη παράγραφος),

Πολύ χρήσιμη συζήτηση. Την παρακολουθώ, ευχαριστώ.

Κάτι δεν το διατυπώνεις σωστά και μας μπερδεύεις. Αφού έχεις τα 2/3 εξ αδιαιρέτου ενός οικοπέδου σε ποια συνένωση αναφέρεσαι? Με αυτά που περιγράφεις το οικόπεδο είναι μάλλον ένα και έχεις με ένα συμβόλαιο τα 2/3 και με ένα άλλο το 1/3. Αν είναι έτσι τι σχέση έχει το δικαίωμα του υψούν? Η προσθήκη που θέλεις να κάνεις έχει σχέση μόνο με τους όρους δόμησης που αφορούν το οικόπεδο.

Έτσι. Πλήρως αποδεκτή.

Εφόσον αλλάζουν όλες οι μελέτες και κατατίθεται νέος φάκελλος αναθεώρησης με πρόσφατη ημερομηνία θα πρέπει να υπολογιστούν εκ νέου νέες αμοιβές με νέο λ. Aυτό πού αναφέρεις avgoust για συμψηφισμό των αμοιβών έχω την εντύπωση ότι θα ίσχυε αν η οικ. άδεια δεν είχε εκδοθεί και βρισκόταν σε διαδικασία έκδοσης. Εδώ όμως εκδόθηκε η άδεια, άρα πληρώθηκαν σημειώματα και τώρα αλλάζουν όλες οι μελέτες από τον ίδιο ή από άλλο μηχανικό. Άρα νέες αμοιβές εξ ολοκλήρου. Στο πρώτο ερώτημά σου nat. Ποια είναι η άδεια αποπεράτωσης??? Τι εννοείς??? Μήπως εννοείς την αμοιβή για παράταση ισχύος της άδειας εφόσον έχει ολοκληρωθεί ο σκελετός? Αφού είναι έτσι θα πληρωθεί μόνο η μελέτη φυσικού αερίου. Γιατί φαντάζομαι ότι με Τεχν. Έκθ. θα περιγράφεις εσύ ή ο αρχικός μελετητής ότι τα υπόλοιπα δεν τροποποιούνται. Η επίβλεψη είναι άλλο θέμα. Ο επιβλέπων του σκελετού θα πάρει αμοιβή στατικών και ο νέος επιβλέπων όλα τα υπόλοιπα. Συνάδελφε παρακαλείσθε να μην διαχωρίζετε τις απαντήσεις σας σε δύο συνεχόμενα ποστς. TheoTDM900

@ Mikehellas Αντε πάλι με τους πολ. μηχανικούς. Μην ανοίγεις αυτό το θέμα. Όπως είπες ο επιστήμονας κάνει την επιστήμη και ο κάθε συνάδελφος προσπαθεί για τη δική του! Ο αγώνας είναι προσωπικός και ατέλειωτος. (Διότι αν κάποιοι δείξουν τα αρχιτεκτινικά που τους πήγαν κορισμένοι αρχιτέκτονες για να κάνουν στατικά, θα τραβάς τα μαλλιά σου). Ας είμαστε επιεικείς με τους νεώτερους και ας προσπαθούμε να βελτιωθούμε και εμείς οι ίδιοι από κάθε επαγγελματικό ερέθισμα και ας συνεργαζόμαστε μεταξύ μας (ο καθείς εφ ω ετάχθη) με χαμηλούς τόνους. Υπάρχουν πάρα πολλοί καλοί και αξιόλογοι συνάδελφοι και αρχιτέκτονες και πολ. μηχανικοί. Το θέμα είναι ο καθένας νά προσπαθεί να γίνεται καλός μελετητής και βαθύς γνώστης του έργου με το οποίο ασχολείται.

Σωστός ο acnt!!!

@ acnt Εφόσον τα κατακόρυφα σίδερα του πτερυγίου στο όριο κατεβαίνουν μέχρι κάτω και δένονται με τα οριζόντια της δοκού και της πεδιλοδοκού, και τα οριζόντια σίδερα της πλάκας στη βάση του πυρήνα κατασκευάζονται σε γάμα και δένονται και αυτά με τα κατακόρυφα του τουχείου γιατί το φοβάσαι? Γίνεται όλο ένα σώμα και εξασφαλίζεται η μονολιθικότητα.

Αυτό πρότεινα και εγώ (ό,τι δηλ. φαίνεται στο pdf του Str_eng) με τη διαφορά ότι θα θεμελίωνα έκκεντρα και το δεξιό τοιχείο όπως φαίνεται και δεν θα το στήριζα μόνο στη συνδετήρια δοκό. Και αν τα βάθος της ολικής εκσκαφής συμπεριλάβει την υποχώρηση του πυρήνα ώστε να υπάρχει ενιαίο δάπεδο θεμελίωσης σε όλο το έργο θα το θεωρούσα ιδανικό. Ας έχουν τα υποστυλώματα και τα τοιχώματα κάτω από το δάπεδο του Υποογείου λίγο ύψος περισσότερο (που μπορεί και αυτό να το λάβεις υπόψη σου στην ανάλυση) και ας γίνει λίγη επίχωση ως το δάπεδο του Υπογείου παραπάνω. Ένα επιπλέον πρόβλημα στην περίπτωσή σου acnt είναι ότι έχεις ένα πτερύγιο του πυρήνα στο όριο του οικοπέδου. Εκεί θα το στηρίξεις πάνω στην έκκεντρη πεδιλοδοκό.

Φυσικά να είσαι και ας μην έχεις. (Βέβαια πιο καλό θα ήταν και να είσαι και να έχεις! Αλλά σπάνιο αυτό σήμερα)

Επειδή κατά την άποψη των περισσοτέρων τα Σαββατοκύριακα περιέχουν ώρες σωματικής χαλάρωσης αλλά και ενίοτε πνευματικής ανάτασης, γίνεται μεταξύ των συναδέλφων μια κουβέντα για θέματα αντι-τεχνικά. Ας πούμε Λογοτεχνικά. Και επειδή κάποιοι από αυτούς (τους συναδέλφους) έχουν και ερωμένη (κατά τον Τσέχωφ) θεωρούν ότι οφείλουν να την υπερασπιστούν, να την αναδείξουν και να την προβάλλουν. (Εξηγούμαι: οΤσέχωφ είχε μία νόμιμη σύζυγο την Ιατρική και μία ερωμένη τη Λογοτεχνία, και όποτε τον κούραζε η σύζυγός του – φαινόμενο συνηθέστατο στα χρόνια μας- παιρνούσε τα βράδια του με την ερωμένη του- επίσης φαινόμενο συνηθέστατο στα χρόνια μας). Η πρόταση του iovo να προτείνουμε λογοτεχνικά έργα αντιμετωπίστηκε χλιαρά. Και οι προτάσεις που έγιναν ήταν σχεδόν από όλο το φάσμα της λογοτεχνικής διανόησης που μπερδευτήκαμε. Έτσι σκέφτηκα μήπως είναι προτιμότερο να προτείνω και να παρουσιάσω ένα βιβλίο που θα έχει διάφορες προεκτάσεις (λογοτεχνικές, φιλοσοφικές, μαθηματικά υπονοούμενα ή γενικώς υπονοούμενα) και όσοι συνάδελφοι το έχουν διαβάσει ή πρόκειται να το διαβάσουν να τοποθετηθούν και να διατυπώσουν τη γνώμη τους. Έτσι θα γίνει μια συζήτηση, σαν μία λέσχη ανάγνωσης ας πούμε, όπου ο καθένας θα σχολιάσει τα σημεία του βιβλίου που θεώρησε σπουδαιότερα. Αφού συζητηθεί ένα βιβλίο που προτείνω σήμερα εγώ την επόμενη φορά μπορεί να προτείνει ένας άλλος συνάδελφος ένα άλλο και να τοποθετηθούμε οι υπόλοιποι. Έτσι ωφελούμαστε όλοι. Προτείνω λοιπόν να διαβάσουμε (όσοι δεν το διάβασαν) και να συζητήσουμε ένα μικρό βιβλίο (μόλις 137 σελίδων) με τον τίτλο: «Σχετικά με τον Ροδερέρ». Μυθιστόρημα του Γκιγέρμο Μαρτίνες, αργεντινού μαθηματικού. Εκδόσεις Πατάκη. Είναι ένα βιβλίο κατά τη γνώμη μου αρκετά ενδιαφέρον και επίκαιρο. Η υπόθεση πλέκεται μεταξύ δύο προσώπων με σπάνια ευφυϊα, σε μια διανοητική διαμάχη σε ένα συνεχές διανοητικό παιχνίδι που εξελίσσεται σε πάθος. Όλα αρχίζουν από μια σκληρή παρτίδα σκακιού. «Ο ηρωικός, σχεδόν υποτιμητικός τρόπος με τον οποίο τα μαύρα θυσιάζουν εξαρχής ό,τι πιο πολύτιμο σ’ ένα άνοιγμα- την κατοχή του κέντρου- με αντάλλαγμα ένα μακρινό και νεφελώδες πλεονέκτημα θέσης» του Ροδερέρ, με μια μέθοδο που ο αφηγητής και συμπρωταγωνιστής συμπαίκτης «φύλαγε ζηλότυπα» για το τουρνουά «και ξαφνικά, ενώπιον όλων, αυτός ο νεοφερμένος» τώρα την παίζει εναντίον του! Ο αφηγητής διαθέτει «αφομοιωτική ευφυϊα», μυαλό που δρα σαν σφουγγάρι, ενώ ο Ροδερέρ βρίσκει παράξενα ή και εχθρικά τα δεσμά της λογικής, αμφιβάλλει και διαμαρτύρεται ενάντια σε όλα. Τον αναγνώστη (εμένα τουλάχιστον) τον προβληματίζει η διαρκής αινιγματική συμπεριφορά του Ροδερέρ. Ο «Φάουστ» του Γκαίτε ή η «Ναυτία» του Σαρτρ ή και τα δύο μαζί. Τα βιβλία που κουβαλούσε στην αίθουσα διδασκαλίας και τα οποία ξεφύλλιζε αδιαφορώντας προκλητικά για τα μαθήματα. Η τεράστια βιβλιοθήκη στο εξίσου αινιγματικό σπίτι με εντός της ό,τι θα μπορούσε κάποιος να ονειρευτεί. Η «Επιστήμη της Λογικής» του Χέγκελ και η «Θεία Κωμωδία» του Δάντη. Ο Ράγο, ο περίεργος καθηγητής. Και «οι δύο κύριοι τύποι ευφυίας», το κλειδί: «Η πρώτη, είναι η αφομοιωτική. Η ευφυία που δρα σαν σφουγγάρι και απορροφά αμέσως ό,τι της προσφέρεται, που προχωράει με αυτοπεποίθηση και βρίσκει φυσικές, προφανείς τις σχέσεις και τις αναλογίες που άλλοι προηγουμένως έχουν καθορίσει, που είναι προσανατολισμένη σύμφωνα με τον κόσμο κι αισθάνεται στο στοιχείο της σε οποιοδήποτε τομέα της σκέψης». Η ευφυία, ακριβώς, του αφηγητή. «Η ευφυία που τα πάει καλύτερα με τη ζωή», «η ευφυία των λεγόμενων ταλαντούχων, ή ικανών, που ο κόσμος διαθέτει κατά χιλιάδες». «Όσο για τον άλλο τύπο ευφυίας, πιο σπάνιος, πιο δυσεύρετος, είναι μια ευφυία που βρίσκει παράξενα και πολλές φορές εχθρικά τα πιο κοινά δεσμά της λογικής, τα πιο τετριμμένα επιχειρήματα, το γνωστό και αποδεδειγμένο. Τίποτα δεν είναι γι’ αυτήν «φυσικό», τίποτε δεν αφομοιώνει χωρίς να νιώσει ταυτόχρονα κάποια απόρριψη. Τα υπόλοιπα στη συζήτηση με τις δικές σας απόψεις. Δυο λόγια για τον Μαρτίνες. Μαθηματικός βραβευμένος κυρίως για το δεύτερο βιβλίο του με τον τίτλο «Η ακολουθία της Οξφόρδης» που κυκλοφόρησε στα ελληνικά πιο μπροστά από τον Ροδερέρ. Ένα πραγματικά υπέροχο βιβλίο με πολλές μαθηματικές προεκτάσεις από τη μαθηματική λογική και την αμφισημεία των θεμελίων τους. (Επειδή το διαβάζουν τώρα κάποιοι συνάδελφοι πιστεύω ότι θα το προτείνουν ως το επόμενο βιβλίο για συζήτηση). Και για να χαλαρώσω λίγο το κλίμα, περιμένοντας τις δικές σας σκέψεις, και να μη το κάνω «ασήκωτο», ([email protected] με ακούς?), είμαι ο Camelot, και μόλις τελείωσα (χωρίς δελτίο καιρού)!

Δεν χρειάζεται μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Επίσης, για να δώσεις οικονομική προσφορά υπάρχουν στα downloads του forum ειδικά εξελάκια συναδέλφων που μπορείς να τα κατεβάσεις και να υπολογίζεις με ένα enter αμοιβές, έγχρωμα και ΙΚΑ. Είναι απολύτως αξιόπιστα (και ακριβέστερα απο το πρόγραμμα του ΤΕΕ). Επίσης, προτιμούνται οι αγροτικές αποθήκες γιατί στοιχίζουν το 1/3 των εμπορικών (Συντελ. Επιφ. εμπορικών 0.65, Συντελ. Επιφ. Αγροτικών 0.20).

"Εννοείς να βαθύνει η εκσκαφή όσο χρειάζεται, αν έχεις 80άρες πεδιλοδοκούς, γύρω από τουν πυρήνα να τις κάνεις έκκεντρες και να σηκώσεις περιμετρικό τοιχίο (πες) 70εκ πάνω από τις περιμετρικές πεδιλοδοκούς; Εγώ αυτό θα έκανα. Αλλά στην περίπτωση που η "πλάτη" του πυρήνα είναι στο όριο, τί γίνεται;" Ακριβώς αυτό εννοούσα. Στην περίπτρωση της πλάτης στο όριο, όπως λέει ο ΑΡΗΣ ΧΑΝΙΑ. (ασχετο: στον ΑΛΦΑ τώρα ταινία με τους ιππότες της στρογγυλής τράπεζας και τον πύργο camelot-συναρπαστικό Σον Κόννερυ και Ριτσαρντ Γκιρ).

Με τον αναδασμό του παραχωρήθηκε κληροτεμάχιο 3816 τ.μ. Εφόσον δεν εμπίπτει σε κάποια παρέκκλιση του ΦΕΚ 270/Δ δεν είναι άρτιο και οικοδομήσιμο.

Θεωρώ αρχικά ότι γενικά πρέπει να αποφεύγεται η μερική εκσκαφή κάτω από τον πυρήνα του κλιμακοστασίου. Στην περίπτωση όμως που είναι αναγκαίο ο πυρήνας να έχει μεγαλύτερο βάθος θεωρώ ότι είναι σωστότερο να υπολογίζεται η μερική υποβάθμιση πριν από την γενική εκσκαφή, έτσι ώστε να υπάρχει τελικά ενιαίο δάπεδο θεμελίωσης και μεγαλύτερο ύψος κατακόρυφων στοιχείων κάτω από το δάπεδο του Υπογείου (εφόσον υπάρχει). Από τη μικρή εμπειρία που έχω όμως δεν χρειάζεται 1.50 μέτρο εκσκαφής κατω από τον πυρήνα αλλά μόνο 0.70 έως 0.80 μ. οπότε στην περίπτωση αυτή αποφεύγεται η κοιτόστρωση στο σημείο αυτό που κατά κανόνα γίνεται και κατασκευάζεται έκκεντρη πεδιλοδοκός προς τα έξω του πυρήνα επιτρέποντας να έχει αυτό (ο πυρήνας) μεγαλύτερο βάθος.

@ elva Ακριβώς. Πριν κάνεις ακόμη τη μελέτη σου (όχι πριν καταθέσεις τον Φάκελλο) διασφαλίζεις ότι η αγροτική αποθήκη μπορεί να γίνει στο γήπεδο του ιδιοκτήτη και ο ιδιοκτήτης πληροί τις προυποθέσεις για ανέγερση αγροτικής αποθήκης. Παίρνεις πρώτα τα αναγκαία δικαιολογητικά (Δασαρχείο, Αρχαιολογία κ.λπ) που τα περιγράφουν οι συνάδελφοι παραπάνω, ελέγχεις άν το αγροτεμάχιο ή κληροτεμάχιο έχει χαρακτήρα υψηλής παραγωγικότητας και (όπως αναφέρεται παραπάνω) ζητάς Εγκριση από τη Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης για ανέγερση αγροτικής αποθήκης. Αφού όλα αυτά σε καλύπτουν ξεκινάς τη μελέτη για να την υποβάλλεις στην Πολεοδομία και ΕΠΑΕ (αν υποχρεούσαι). Μη ξεκινάς τη μελέτη σου αν δεν συγκεντρώσεις όλα τα παραπάνω δικαιολογητικά. Άλλωστε, όταν θα πας να καταθέσεις τον Φάκελλο στην Πολεοδομία θα γίνει προέλεγχος του Φακέλλου και θα σου ζητηθούν όλα αυτά και αν λείπει κάτι δεν θα μπορέσεις να τον καθέσεις.