@Sotiris Επαναλαμβάνω ότι αντιλαμβάνομαι σαφώς το πλαίσιο και θέτω απλώς το θέμα προς σχολιασμό διότι αισθάνομαι ότι υφίσταται σοβαρό ζήτημα ώς προς τις διατάξεις.
Και τολμώ λοιπόν να διατυπώσω ενα ελάχιστο παράδειγμα, κατανοητό πιστεύω απο τον οποιοδήποτε στο forum:
Αν στη συνεργασία/αλληλογραφία για την παραγωγή έργου (προστιθέμενη αξία) χρησιμοποιώ mail, στραβώνομαι και χάνω προσωπικό χρόνο να ψάχνω τα pdf, dwg κλπ και δεν τυπώνω ("δενδράκια"), δεν αλληλογραφώ με fax (χαρτί) ή ακόμα καλύτερα με χρήση courier ή ΕΛΤΑ ή κλητήρες ώστε να δικαιολογώ κόστος χαρτιού, λήψη υπηρεσιών, εργατικά κλπ (ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ...)
τιμωρούμαι φορολογικώς
διότι δεν μπορώ να εμφανίσω τη σχετική δαπάνη.
(Σημειώνω το προφανές, ότι παρά την ανάλωση προσωπικού χρόνου, η αλληλογραφία θα διεκπεραιωθεί ταχύτερα προς όφελος του έργου).
Ηθελα δλδ να υποστηρίξω ότι κατα τη γνώμη μου οι λεγόμενες "αναγνωριζόμενες" δαπάνες σε κάποιες (ή στις περισσότερες, ανάλογα με το αντικείμενο) περιπτώσεις δεν μπορούν να αντισταθμίσουν το πραγματικό κόστος, το οποίο είναι χρονική και πνευματική απασχόληση του μηχανικού με σκοπό και την οικονομία σε εκπιπτόμενες δαπάνες και την επιτάχυνση του έργου.
Αντιπαραβάλλω την περίπτωση π.χ ενός Εμπόρου ή Παραγωγού (γενικώς το αναφέρω διότι και αυτοι σήμερα κουβαλάνε το σταυρό τους), ο οποίος φορολογείται παρομοίως και δεν εργάζεται αλλα έχει παντού υπαλλήλους (η αμοιβή των οποίων εκπίπτει ώς δαπάνη μισθοδοσίας).
Στην περίπτωση του μηχανικού που εργάζεται μόνος του, η αμοιβή των Εργατικών του ΠΩΣ εκπίπτει? Ασφαλίζεται, τα μεροκάματά του δεν είναι εκπιπτέα δαπάνη?