tettris

@jbosdas και @dimitris GM, σωστά! Μου διέφυγε όταν μου ήρθε το ερώτημα. Άρα το παραμένον προβληματικό σημείο είναι πώς θα αντιμετωπιστούν οι περιπτώσεις παραβάσεων σε κοινόχρηστους χώρους, εφόσον κρίνεται ότι έρχονται σε αντίθεση με τις συνταγματικές αρχές, όπως σχετική αναφορά έθεσες σε άλλο νήμα Δημήτρη.

+1 @dimitris GM που εντοπίζεις και μας μεταφέρεις αυτές τις υποθέσεις. +1 και στον @ΙΑΣΟΝΑΣ που συχνά-πυκνά αναφέρει την αναγκαιότητα εξασφάλισης συναίνεσης για παραβάσεις σε κοινόχρηστους χώρους από το στάδιο της υπαγωγής. Πάντως και "το Τμήμα" του ΣΤΕ, σωστά μεν εφαρμόζει το σύνταγμα, αλλά (αναγκαστικά) παρουσιάζει τα πράγματα λίγο εξιδανικευμένα, ενώ η πραγματικότητα είναι πιο πολύπλοκη και σίγουρα επιζητά εφαρμόσιμες λύσεις, που έστω και αν τον 4495 -πέρα από το εισπρακτικό- δεν τον ενδιέφεραν, θα πρέπει να υπάρξουν. Δεν ξέρω σε ποια υπόθεση-έφεση αναφέρεται το ΣΤΕ, αλλά για παράδειγμα, υπάρχουν κατηγορίες και κατηγορίες παραβάσεων σε κοινόχρηστους. Γιατί άλλο είναι να έφτιαξε κάποιος μια αυθαίρετη αποθήκη στον ακάλυπτο ή το δώμα για ιδία χρήση και άλλο ένα διαμέρισμα να κατέλαβε 20εκ. από το κλιμακοστάσιο εκ κατασκευής και ακόλουθα η σύσταση να βασίστηκε στα αρχιτεκτονικά σχέδια (που από όσο έχω καταλάβει, για μικρές διαφοροποιήσεις ουδείς έμπαινε στον κόπο να ενημερώσει). Επίσης δεν ξέρω κατά πόσο λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι οι αυθαιρεσίες που υπάγονται στον 4495 είναι αρκετά παλιές, ώστε να απορεί κανείς γιατί δεν είχε επιδιωχθεί η απομάκρυνσή τους σε προηγούμενο χρόνο από τους θιγόμενους πολίτες. Και το χιουμοριστικό στοιχείο, προς το τέλος του κειμένου γράφει πως η επίλυση θα προκύψει με παραπομπή στην Ολομέλεια βάσει της παρ.5 του άρθρου 100 του συντάγματος. Δηλαδή με αναλυτικό προϋπολογισμό!

Προσωπικά πάντως δεν με έχεις "κάψει", τις ίδιες σκέψεις με εσένα τις έχω κάνει και εγώ πολλές φορές. Κάνε το πάντως έτσι όπως προτείνει ο Pavlos33, μέθοδος η οποία "προσκρούει" μόνο με τις διευκρινήσεις της εγκυκλίου, όπως προείπα, οπότε μάλλον είσαι κατοχυρωμένη από τον νόμο, και επίσης συμφωνώ πως παραβάσεις κατηγορίας 3 δεν προσμετρούνται στον υπολογισμό επιλογής κατηγορίας 4 ή 5 για τις υπόλοιπες. Κατά τ' άλλα δεν είμαι σίγουρος για την προσέγγισή του ως προς την αυτοτέλεια και δεν συμφωνώ κατ' ανάγκη. Εξήγησα με αρκετά επιχειρήματα το γιατί, υπάρχουν ακόμα περισσότερα, και επίσης αυτό που γράφεις και εσύ έχει βάση. Εξάλλου, και ειδικά στην επιλογή κατηγορίας, πιο πιθανόν είναι να σχετίζεται το αν μετράει ένας κλειστός χώρος (σημ: θα μπορούσε να το γράφει έτσι η δγ', "50τμ συνολικά σε κλειστούς χώρους", για να είναι ξεκάθαρη) στη δόμηση. Πολλά σημεία αυτό δείχνουν* και επίσης από το ΤΕΕ Πελοποννήσου το χρησιμοποιούν αρκετά σαν σκεπτικό: βλέπε πως υπολογίζουν τις σοφίτες στην κατηγορία. Και για να είμαι πιο σαφής το παρακάτω το θέτω ως αφορμή για σκέψη, επειδή σε αυτό το πνεύμα θα μπορούσε και αναλογικά στην επιλογή κατηγορίας να επιβαρύνει τους χώρους που είναι καθολικά ανεξάρτητοι (πχ υπόγεια που έγιναν κατοικίες, όπως είπες). Για να το κλείσουμε λοιπόν όπως λέει και ο Pavlos, πιστεύω δεν υπάρχει ξεκάθαρη ερμηνεία, αλλά ως συνήθως οι εκάστοτε προσεγγίσεις που χρησιμοποιεί κάθε συνάδελφος κατά την κρίση του και τις οποίες θα υποστηρίξει προφανώς και στις συζητήσεις που κάνουμε εδώ. * μόνο να σκεφτεί κανείς ότι η σύγκριση των ποσοστών γίνεται με την επιτρεπόμενη δόμηση του οικοπέδου, όχι με τους επιτρεπόμενους κλειστούς χώρους, αποκτά ήδη βαρύτητα το σκεπτικό.

Εκτός αν όπως πρότεινε πιο πριν ο Pavlos33, θεωρήσεις την αποθήκη στο δώμα ως κατηγορίας 3 (αντικρούεται το σκεπτικό από την εγκύκλιο βέβαια, αλλά ok), η γνώμη μου είναι ότι πιο σίγουρα μετράει στους υπολογισμούς κατηγορίας η αποθήκη στο δώμα (που μάλιστα καταλαβαίνω ότι είναι δίπλα στην απόληξη και όχι ενιαίος χώρος με αυτή), παρά το υπόγειο, για το οποίο προσωπικά θεωρώ ότι είναι αμφιλεγόμενο αν μετράει ή όχι και επαναλαμβάνω πως τελικά σημασία έχει τί ορίζει ο νομοθέτης ως αυτοτέλεια. Αν το κριτήριο είναι αποκλειστικά η πρόσβαση σε αυτή, τότε είναι "αυτοτελής". Θα μπορούσαμε βέβαια για τον λόγο αυτό να πούμε και ότι "έχει ανεξάρτητη είσοδο", "είναι αυτοτελής συγκεκριμένα ως προς την πρόσβαση" ή κάτι άλλο. Αλλά σε κτήριο χωρίς σύσταση υποθέτω αναμενόμενο είναι να είναι κατά τ' άλλα εξαρτημένη (υποτελής?) στο υπόλοιπο κτήριο, τουλάχιστον ως προς τη χρήση, την ηλεκτροδότηση (ένας μετρητής), και τελικά ως οντότητα αν μεταβιβαζόταν η ιδιοκτησία. Αλλά και το κτήριο εξαρτημένο από αυτή, αν ας πούμε είχε λεβητοστάσιο. Γενικότερα αρκετές διατάξεις του νόμου υποδεικνύουν ότι επιβαρύνει παραβάσεις ανάλογα με την δυνατότητα εκμετάλλευσης ενός χώρου (πχ. μειωτικοί συντελεστές υπέρβασης σε υπόγεια και σοφίτες, μη εφαρμογή συντελεστή σε χώρους κύριας χρήσης, όπως γεωργικές αποθήκες, κ.ά. διατάξεις που συνηγορούν). Τέλος, επειδή @Roukat το ανέφερες, στους μειωτικούς συντελεστές των υπερβάσεων, συγκεκριμένα γράφει ότι προϋπόθεση είναι να συνδέονται λειτουργικά με τον υπερκείμενο όροφο. Δεν το θεωρώ επίσης πολύ ξεκάθαρο για το αν το μόνο κριτήριο είναι η πρόσβαση ή αν γενικότερα η προϋπόθεση είναι να είναι βοηθητικός χώρος του υπερκείμενου, καθώς δεν καταλαβαίνω τη λογική σε ισόγεια αποθήκη ο συντελεστής υπέρβασης να είναι ο ίδιος (0,50) με υπόγεια αποθήκη, απλά επειδή η πρόσβαση στο τελευταίο γίνεται από την αυλή. Την κρίση λοιπόν της αυτοτέλειας ως προς την πρόσβαση τη βλέπω ως πιο συντηρητική μεν, όχι ως κατ' ανάγκη πιο ορθή δε.

To θέμα είναι πώς ορίζεται η "αυτοτέλεια" (και ειδικά στα αυθαίρετα). Τότε θα ήταν και μονοσήμαντη η διάταξη του νόμου.

Nα προσθέσω μια έμμεση απορία λόγω απειρίας στην από πάνω περίπτωση. Συμφωνώ με @jbosdas πως από τον νόμο επιτρέπεται τακτοποίηση και μονομερή τροπ/ση της σύστασης, υπό προϋποθέσεις πάντα. Και σε ένα πιο γενικό πλαίσιο θα ήθελα να γνωρίζω το εξής: Κατά την τροπ/ση της σύστασης γίνεται και ανακατανομή των δαπανών με κάποιον τρόπο; Ή τροποποιείται μόνο η επιφάνεια της οριζόντιας; Επειδή, σκέφτομαι ότι, εφόσον αλλάζει το μέγεθος των διαμερισμάτων, δεν θα έπρεπε να μεταβάλλονται και οι κατανομές των δαπανών; Μήπως εκεί κάπου έχουν και πρακτικό νόημα οι συναινέσεις που γράφει ο Ιάσονας (πέρα από το γεγονός ότι αυθαιρεσίες σε κοινόχρηστο παραμένουν εκτεθειμένες, άσχετα από την πολεοδομική τακτοποίησή τους);

Όχι ότι είναι καθόλου δύσκολο να ανακαλυφθεί, αλλά δεν μπορεί απλά να σχεδιαστεί και υποβληθεί κάτοψη αποτύπωσης κατά τη συμπλήρωση της ΗΤ (χωρίς τη διαμεσολάβηση -πράγμα απίθανο- κάποιας αυθαιρεσίας/υπαγωγής στον 4495);

Σε ευχαριστώ Ιάσονα για τις επεξηγήσεις! Άρα εννοούσες ότι αυτό που δεν χρειάζεται, είναι δήλωση πολεοδομικής αυθαιρεσίας για την οριζόντια, πάντα σε συνάρτηση με τη δική σου αντιμετώπιση, σύμφωνα με την οποία (όπως πολλάκις έχεις γράψει) δεν έγκειται ΔΔ με κοινόχρηστους χώρους. ΟΚ.

Αν και εξακολουθώ και εγώ να θέλω να διαβάσω την εμπειρία συναδέλφων σε αντίστοιχες περιπτώσεις, νομίζω η περίπτωσή σου είναι πιο ξεκάθαρη. Τις αυθαιρεσίες του διαμερίσματος που εξετάζεις τις δηλώνεις σε σχέση με την οικοδομική άδεια (αν κάτοψη άδειας και ΔΚ διαφέρουν νομίζω υπερισχύει το ΔΚ και συγκρίνεις με αυτό), οπότε αν βρίσκεις ΔΔ τη βάζεις σαν παράβαση. Από εδώ και εξής υποθέτω μόνο: Ως προς την τροποποίηση της σύστασης και τι ακριβώς ζητάει ο συμβ/φος δεν είμαι σίγουρος, αλλά αφού στη δική σου περίπτωση η σύσταση συμβαδίζει με την πραγματικότητα (ως προς το διαμέρισμά σου) δεν θα χρειαστεί τροποποίηση της σύστασης, παρά μόνο δήλωση της αυθαιρεσίας η οποία θα συνοδεύεται από την υφιστάμενη κάτοψη του διαμερίσματος με επισήμανση των διαφοροποιήσεων σε σχέση με την άδεια και επεξήγηση ότι είναι σύμφωνη με το σχέδιο της σύστασης. Το θέμα είναι ότι ο νόμος δεν διευκρινίζει τι ακριβώς οφείλει να περιλαμβάνει η κάτοψη του ορόφου που συνοδεύει τη ΔΔ: Μόνο το περίγραμμα του διαμερίσματος και των κοινόχρηστων χώρων ή μήπως και του περιγράμματος του ορόφου για το οποίο η αποτύπωση μπορεί να γίνει (συνήθως) και εξωτερικά του κτιρίου; Από τη μία και η εγκύκλιος αναφέρει ότι συναίνεση δεν απαιτείται, άρα εύλογα γιατί να απαιτείται αποτύπωση των όμορων διαμερισμάτων; Από την άλλη τι είδους "κάτοψη αποτύπωσης της υφιστάμενης κατάστασης του ορόφου" είναι αυτή που είναι ελλιπής; Καταλήγω πως ιδανικά αν είναι δυνατόν να αποτυπωθεί αναλυτικά ο όροφος, κατόπιν συμφωνίας όλων των συνιδιοκτητών, αυτό είναι το ορθότερο νομικά και πολεοδομικά. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, θα μου φαινόταν υπερβολικό να μη μπορεί να μεταβιβαστεί μια ιδιοκτησία μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την υφιστάμενη κατάσταση από τις όμορες και θα έπρεπε να αρκεί μόνο η αποτύπωση των χώρων στους οποίους υπάρχει πρόσβαση και συνδέονται με την ιδιοκτησία που εξετάζουμε.

Υπάρχει περίπτωση για έκδοση άδειας τροποποίησης όψης διαμερίσματος (αλλαγή από βιτρίνα σε πόρτα γκαράζ) να απαιτείται τακτοποίηση των κοινόχρηστων της πολυκατοικίας; Υπερβολικό μου φαίνεται, αλλά μου πέρασε από το μυαλό και ήθελα να το διευκρινήσω. Να σημειώσω ότι η αλλαγή (λογικά) μπορεί να γίνει με ΕΕΔΜΚ, όπου το ΦΕΚ Β 1843 αναφέρει: Αν έχει τακτοποιηθεί το διαμέρισμα -ως τμήμα κτιρίου- αρκεί για να εκδοθεί η άδεια/έγκριση τροποποίησης της όψης του; Κατά αναλογία με την τοποθέτηση θερμομόνωσης, θέλω να πιστεύω ότι δεν απαιτείται κάτι άλλο.

Καλημέρα, Ως προς το Α), νομίζω πως σημασία έχει αν αποφαίνεσαι ότι όντως είχε μετρήσει στον συντελεστή δόμησης της άδειας το κλιμακοστάσιο, άσχετα που είναι βασισμένη σε προ ΝΟΚ κανονισμό. Ως προς το Β), εφόσον κάνεις εκ νέου υπαγωγή στον 4495 πρέπει να συνυπολογιστούν όλοι οι αυθαίρετοι κλειστοί χώροι στην επιλογή κατηγορίας. Επομένως η δγ' παράγραφος δεν ικανοποιείται. Ωστόσο, έλεγξες το ποσοστό ως προς τον επιτρεπόμενο συντελεστή και υπερβαίνει το 40%; Αν και αυτός ο έλεγχος δεν ικανοποιείται, θα μπορούσες (αν καταφέρεις να την αποκρυπτογραφήσεις) να καταφύγεις στη διάταξη που λογικά (με μεγάλη δόση αμφιβολίας) αναφέρεται στην περίπτωση κλεισμένων η/υ χώρων.

Για αλλαγή χρήσης ισόγειου καταστήματος σε κλειστό χώρο στάθμευσης απαιτείται συναίνεση του 100% των συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας (έστω λόγω τροποποίησης της πρόσοψης: βιτρίνα σε πόρτα γκαράζ), σωστά; Επιπρόσθετα στον κανονισμό της πολυκατοικίας γράφει: Δηλ, ο κανονισμός απαγορεύει ρητά την παραπάνω κατασκευή. Σε αυτές τις περιπτώσεις τι θα αρκούσε, ώστε να βγει νόμιμα η άδεια αλλαγής χρήσης; Μπορεί η συναίνεση κατόπιν γενικής συνέλευσης να αρκεί σαν δικαιολογητικό, πρέπει να τροποποιηθεί ο κανονισμός ή ισχύει κάτι άλλο;

Μια χαρά! Σε ευχαριστώ!

Αυτό προσπάθησα και αυτό που επαναλαμβάνεις είχα καταλάβει, αλλά μάλλον παρασύρθηκα από την αρνητική ψήφο, την οποία θεώρησα ότι έβαλες επειδή (εσφαλμένα) κατάλαβα πως διαφωνούσες στο ότι μπορεί να προχωρήσει χωρίς συναινέσεις.

Εννοείς Ιάσονα ότι ειδικά σε αυτή την περίπτωση, όπου το άνοιγμα δεν έχει διαφοροποιηθεί είτε από όλους είτε δεν αποδεικνύεται ότι είναι από κατασκευής δεν μπορεί να ενταχθεί στον 4495 χωρίς συναινέσεις και να θυσιαστεί -όπως σωστά λες- στον κρατικό εισπρακτικό βωμό; Διότι για το σκέλος της μη εξασφάλισης της αυθαιρεσίας στο μέλλον το ανέφερα και εγώ. Το θέμα είναι αν ο μηχανικός πρέπει να ζητήσει συναινέσεις των συνιδιοκτητών. Και εσύ προτείνεις καταλαβαίνω ότι υπάγεται στην παράγραφο 9 του άρθρου 98, οπότε απαιτείται >50% συναίνεση. Άλλο που είμαι σίγουρος πως εσύ θα ζητούσες το 100% προς εξασφάλιση της αυθαιρεσίας από κάθε μελλοντική διένεξη. Σε δική μου υπόθεση: και η απλή μετατόπιση ανοιγμάτων είναι αντικείμενο απαίτησης συναινέσεων; Συμπληρώνοντας: Πρακτικά, τι προτείνεις στον συνάδελφο (και σε 'μένα); 1) Να ζητήσει οπωσδήποτε συναινέσεις (άρθρο 98, παρ 9), αλλιώς μπορεί να βγει άκυρη η ρύθμιση ή 2) Ότι μπορεί να κάνει ρύθμιση χωρίς συναινέσεις, για να καλύψει τα πιθανά πολεοδομικά πρόστιμα, αλλά οφείλει να εξηγήσει στον ιδιοκτήτη ότι η παράβαση θα είναι χωρίς αυτές πάντα εκτεθειμμένη σε καταγγελία, όπως λέμε γενικά για τις παραβάσεις σε κ/χ χώρο αποκλειστικής χρήσης; Συνάδελφε @Pavlos33 ποια η άποψη σου, (αν θέλεις να τη μοιραστείς);

Το μόνο σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο, αλλά και η εξάντληση της αυστηρότητας στην αντιμετώπιση αυθαιρεσίας ύψους προσωπικά δεν μου φαίνεται ιδανική (όχι για να μην "αδικήσουμε" τον ιδιοκτήτη, αλλά επειδή θεωρητικά θα μπορούσε αυτός να μας κατηγορήσει ότι τον αδικήσαμε με όποιες συνέπειες). Πάντως το παραπάνω αναφέρεται -θεωρώ- σε περιπτώσεις που εφαρμόζεται ο συντελεστής 0,2 ή 0,4, δηλ. σε περιπτώσεις που το ύψος κτιρίου υπερβαίνει το επιτρεπόμενο της περιοχής, αλλά δεν θα πρέπει να πολλαπλασιαστεί συντελεστής υπέρβασης δόμησης (σημ: δεδομένου ότι για την ΥΥ συμπληρώνουμε επιφάνεια στον συντελεστή 5) για τη συγκεκριμένη "νομίμως υφιστάμενη" μεν επιφάνεια, η οποία όμως δημιουργεί παρανόμως υφιστάμενο όγκο. Τώρα ποιες περιπτώσεις είναι αυτές ακριβώς, αβέβαιο. Όταν όμως το υλοποιημένο ύψος κτιρίου έχει παραμείνει κάτω του επιτρεπόμενου, τότε μπορεί να εφαρμοστεί αναλυτικός, άσχετα από την υπέρβαση του συντελεστή δόμησης (σημ: το "επιτρεπόμενου" εδώ φαίνεται να αντιστοιχεί στο "εγκεκριμένου από την ΟΑ"). Ενώ στέκει λογικά αυτό που γράφει ο Ιάσονας περί νόμιμου περιγράμματος, μου φαίνεται πιο σωστό ότι όταν δεν έχουμε μεταβολή του "εσωτερικού ύψους" της ιδιοκτησίας, αλλά αλλαγή στη στάθμη της, τότε όπως γράφει και ο ΚΑΝΑ η παράβαση να ξεφεύγει από τις υποχρεώσεις της ιδιοκτησίας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μεταβολής της στάθμης λόγω υπερύψωσης της θεμελίωσης (με την οποία μάλιστα πρακτικά επωφελούνται περισσότερο οι χώροι που βρίσκονται στη στάθμη αυτή και όχι οι από πάνω). Ναι μεν σαν αυθαιρεσία επιβαρύνει όλους τους συνιδιοκτήτες, αλλά σαν παράβαση τακτοποιείται με τον κοινόκτητο φέροντα οργανισμό. Άρα πρώτα ελέγχουμε το "εσωτερικό" ύψος της ιδιοκτησίας. Α) Αν είναι άνω του 5%, ελέγχουμε το ύψος του κτιρίου και Αα) αν αυτό ξεπερνάει το επιτρεπόμενο (ή τις λοιπές προϋποθέσεις του παραρτήματος) τότε για τις επιφάνειες χωρίς υπέρβαση δόμησης συντελεστής 0,2 ή 0,4, για αυτές με ΥΔ 1,2 ή 1,4. Αβ) Αν το ύψος κτιρίου δεν υπερβαίνει το επιτρεπόμενο, τότε αναλυτικός. Β)Αν το εσωτερικό ύψος είναι εντάξει και η ΥΥ κτιρίου οφείλεται σε κοινόκτητη παράβαση, τότε κατά την τακτοποίηση των κοινοχρήστων θα προκύψει νέο πρόστιμο (ανάλογα την υπέρβαση του επιτρεπόμενου), το οποίο με κάποια πατέντα πάλι θα πρέπει να κατανεμηθεί στους συνιδιοκτήτες του κτιρίου. Αν στο σημείο αυτό αναρωτηθούμε βέβαια και πώς θα "καθαρίσει" μία ιδιοκτησία απο παραβάσεις ενώ μένει το θέμα της στάθμης σε εκκρεμότητα, τότε αρχίζει και αποκτά και πρακτικό νόημα η προσέγγιση του Ιάσονα (αφού αν και δαπανηρή δεν θα μπορέσει ποτέ κανείς, πλην ίσως του ιδιοκτήτη που την πλήρωσε, να την αμφισβητήσει). ΥΓ: Δεν αμφιβάλλω ότι το σκεπτικό μου πάσχει. Αποδεκτά κάθε σχόλιο ή αρνητική ψήφος.

Αρχικά, δεν γράφεις χρονολογία άδειας, το ύψος οροφής υπογείου προσδιορίζεται και από τους όρους δόμησης εκτός σχεδίου, το οποίο ανάλογα τη χρονική περίοδο είχε διαφοροποιήσεις, επίσης από το σχήμα σου δεν καταλαβαίνω ποια είναι η στάθμη διαμορφωμένου εδάφους σύμφωνα με την ΟΑ (στην οποία δεν αποκλείεται να παρουσίαζε το φυσικό έδαφος ως οριζόντιο, ενώ είναι κεκλιμένο).

Αυτό προτείνω και εγώ. Ότι για την τακτοποίηση τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα (άσχετα τί λέει η σύσταση). Όμως προσωπικά γενικά θέλω να ξέρω πως θα εξελιχθεί μια υπόθεση και επειδή τα ιδιοκτησιακά εμπλέκονται, θολώνοντας τον διαχωρισμό πολεοδομικών/ιδιοκτησιακών στοιχείων (για κακό αυθαιρετονόμο πρόκειται), γι'αυτό αναρωτιέμαι και για τον ρόλο της σύστασης, που σίγουρα μια σύγχυση τη εισάγει. Αναμφίβολα η/ο συμβ/φος θα βοηθήσει στο ιδιοκτησιακό. Διαφωτιστικό είναι το εξής άρθρο περί ΔΔ: (και ως προς το κατά πόσο οι αυθαιρετονόμοι δεν εξυπηρετούν μόνο την πολεοδομική αποκατάσταση) https://konstantinep.blogspot.com/2018/10/blog-post.html?m=1

Ως ενιαία ιδιοκτησία, οκ, αλλά με ποια όρια, ποιοί οι κ/χ χώροι και πώς γίνεται μόνο 30τμ; Η ασυμφωνία αυτή της επιφάνειας μεταξύ μεταβίβασης και άδειας με προβληματίζει εκτός αν δεν έχω καταλάβει κάτι. Μπορώ να φανταστώ ότι η μεταβίβαση μπορεί να έγινε με ψευδή επιφάνεια (για προφανή λόγο), αλλά δεν ξέρω κατά πόσο αυτό επηρεάζει τη σημερινή τακτοποίηση. Πιο παλιά υπήρχε και η άποψη ότι ΔΔ έχουμε όταν δεν ταιριάζει σύσταση με ΟΑ, αλλά νομίζω αυτό το σκεπτικό είναι πλέον παρωχημένο.

Η τακτοποίηση λοιπόν θεωρώ μπορεί να γίνει. Αυτό που δεν γνωρίζω είναι, αν όπως αντίστοιχα με τις αυθαιρεσίες σε κοινόχρηστους χώρους, ισχύει ότι μπορούν μεν να τακτοποιηθούν πολεοδομικά (κατά περίπτωση ίσως και χωρίς συναινέσεις), αλλά δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί κάποιος συνιδιοκτήτης του ακινήτου στο μέλλον να διεκδικήσει την κατεδάφιση τους. Ίσως να ισχύει αυτή η αρχή και για την περίπτωση των ανοιγμάτων, αλλά δεν έχω τη γνώση να το επιβεβαιώσω ή διαψεύσω.

Ας μας πει τη γνώμη του και κάποιος άλλος συνάδελφος, γιατί δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη αναφορά στον νόμο, που να δημιουργεί θέμα. Κατά αναλογία (σε μεγάλο βαθμό, αν δεν είναι ένα και το αυτό) πάντως, η παρ. 8 του άρθ. 98 επιτρέπει την τακτοποίηση σε χώρους αποκλειστικής χρήσης χωρίς συναίνεση. ΥΓ: Εξάλλου πρόκειται για τακτοποίηση, όχι έκδοση άδειας επί της πρόσοψης.

Καλημέρα, αν εννοείς ότι σε προβληματίζει το γεγονός ότι οι προσόψεις είναι κοινόκτητες και αν απαιτούνται συναινέσεις για την τακτοποίηση, τότε δε νομίζω ότι υπάρχει τέτοιο θέμα, αφού αυτό το τμήμα της πρόσοψης ανήκει στο διαμέρισμα.

Μια ανακεφαλαίωση πρώτα των δεδομένων, όπως τα κατάλαβα: - Οι άδειες του 1974 και του 1983 αναφέρουν 4 λειτουργικά ανεξάρτητα διαμερίσματα (με τη διαφορά ότι το 1974 το ένα ονομάζεται λεβητοστάσιο ενώ στη νέα άδεια αποθήκη), τους κ/χ χώρους και τις θέσεις στάθμευσης. Δεν ξέρω αν απεικονίζονται τα ίδια περιγράμματα για τις αποθήκες στη μία και την άλλη άδεια, αλλά υποθέτω πως ναι. Οπότε οι μεταβολές στα περιγράμματά τους σήμερα λαμβάνουν παλαιότητα μετά το 1983. - Η σύσταση του 1982, προφανώς δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, αφού είτε δεν αναφέρει όλους τους ανεξάρτητους χώρους, είτε τους έχει συμπεριλάβει σε μία ιδιοκτησία, αλλά με λανθασμένη επιφάνεια. Ίσως το μόνο που αναφέρει σωστά είναι το λεβητοστάσιο (αργότερα αποθήκη 4), το οποίο αναφέρεται ως βοηθητικός χώρος του μελλοντικού Β' ορόφου. Δεν ξέρω τί ρόλο παίζει που η σύσταση δεν αντιστοιχίστηκε στην πραγματικότητα, αλλά για την τακτοποίηση συγκρίνουμε με την άδεια. Αν δεν υπήρχε ΣΟΙ (ή αν αυτή όριζε όλον τον όροφο σαν μία ιδιοκτησία) θα είχες σήμερα μόνο αλλαγές εσωτερικών διαρρυθμίσεων. Τώρα μάλλον έχεις ΔΔ για την απομείωση της επιφάνειας του παρακολουθήματος (αποθήκη 4, έμμεσα της μελλοντικής οριζόντιας του Β' ορόφου) ,αφού συγκρίνοντας με την άδεια του 1983, το περίγραμμα έχει αλλάξει, έχοντας χάσει επιφάνεια που καταλήφθηκε από την αποθήκη 3. Κατά τ'άλλα δεν ξέρω με βάση την σύσταση του 1982 ποιο είναι το αντικείμενο μεταβίβασης της οριζόντιας των 30τμ (είναι μόνο η 1, οι 1 & 2, οι 1, 2 & 3;) και ποιο θα είναι το πρόβλημα ιδιοκτησιακά από εδώ και εξής. Εφόσον όμως αναφέρει 2 οριζόντιες, λογικά αφορά και τις 3 αποθήκες (με λανθασμένη επιφάνεια), έστω και αν είναι ανεξάρτητοι λειτουργικά χώροι σύμφωνα με την άδεια. Και η ΔΔ (που χρεώνεται μία φορά σε κάθε όροφο) οφείλεται στη μετατόπιση του ορίου (σε σχέση με την άδεια) μεταξύ της 3 και 4.

Εφόσον το παράρτημα (της άλλης οριζόντιας) δεν επηρεάζεται και γενικά το περίγραμμα της ιδιοκτησίας δεν διαφέρει μεταξύ πραγματικότητας και άδειας, δεν βλέπω λόγο πολεοδομικής διαμερισμάτωσης, αλλά αλλαγής εσωτερικών διαρρυθμίσεων. Ώπα! Το λεβητοστάσιο μου διέφυγε. Υπάρχει εντός της ιδιοκτησίας; (σχέδιο?)

Για άλλη μια φορά σε ευχαριστώ θερμά για τη γνώμη σου! Η φασαρία όλη και τα ερωτήματα προέκυψαν επειδή βάζοντας το μυαλό μου να σκεφτεί (λογικά), συνειδητοποίησα ότι δεν θα με χαλούσε να είναι και ο νόμος λογικός και όχι όπως φαίνεται από μια πρώτη ανάγνωση. Καλώς αφού δεν είναι έτσι, λύση ήμουν και είμαι σίγουρος πως πάντα υπάρχει, άσε που το συγκεκριμένο δεν ήταν και από τη φύση του σοβαρό. Ένα έξτρα άγχος να μη χάνουμε δουλειές βέβαια πάντα υπάρχει. Καλό απόγευμα!