Str_eng

Τα βιβλία του Leonhardt είναι στημένα με βάσει το DIN1045/72 και την λογική της εποχής, χωρίς αυτό να μειώνει βεβαίως την αξία τους. Είναι κλασικά συγγράμματα αλλά μπαίνουν πάντοτε κάτω από την κριτική του χρόνου. Δεν επιλέγεις τα παίρνεις όλα (με εξαίρεση τον 6 τόμο περί γεφυρών, αν δεν σε ενδιαφέρουν)

Πάντως επί της αρχής είναι κακή η διάταξη δοκών που σχεδιάζεις και την οποία κάνεις συστηματικά μάλιστα. Βλέπω επίσης ότι γενικά χρησιμοποιείς δοκούς επί δοκών (Δ26), θα σου έλεγα να το αποφεύγεις όσο μπορείς. Νομίζω ότι κατ αρχήν προσεγγίζουμε λύσεις τις οποίες κατανοούμε. Δεν νομίζω ότι το πρόβλημα είναι η στρέψη αλλά η επιβαλλόμενη σεισμική τέμνουσα από την κάμψη του τοιχώματος στον πρόβολο, σε σχέση με την Δ10. Η διάταξη Δ7 και Δ14 είναι μια διάταξη εσχάρας, δηλ δεν υπάρχει στηρίζουσα – στηριζόμενη δοκός.

Χρησιμοποιώ την RE-500 όταν πρόκειται για beton αλλά όμως και την 150 όταν το υπόβαθρο είναι άλλο (πχ Πέτρα). Παλαιότερα σχεδίαζα με βάσει τα βύσματα HVA και τους συντελεστές που είχαν τόσο για την ποιότητα όσο και για τις θέσεις – αποστάσεις. Εκεί στον τύπο για την ποιότητα τοποθετούσες το βw του υλικού που είχες (για βw από 20 έως 55Mpa). Υπόψη ότι στο τυπολόγιο τους αυτοί θεωρούσαν ότι το υπόβαθρο δεν είχε ευνοϊκές επιρροές από υπάρχοντες οπλισμούς. Χρησιμοποιούσα επιπλέον μάλιστα για έλεγχο σε διάτμηση τον ακόλουθο τύπο παρμένο από τα DIN για σύμμεικτα. maxDu=0.25 x a x sqrt(d x E x βwn) <0.7 x As x βs, με Du = αντοχή σε θραύση (χωρίς δηλ συντελεστή ασφαλείας) a= (0.85 όταν h/d=3, 1.00 όταν h/d>4.2) και ενδιάμεσα παρεμβολή bs <350Mpa και maxDu=2Du/3 για δυναμικές καταπονήσεις). Σήμερα έχουν, στα νεώτερα εγχειρίδια τους, ένα διαφορετικό σύστημα πολύ ποιο λεπτομερές και συστηματικό. Και πάλι όμως η λογική είναι ίδια. Δίνουν αντοχές στο C20/25 και ένα συντελεστή αναγωγής που αυτοί όμως λένε ότι περιορίζεται σε ποιότητες από 25Mpa έως 60 Mpa (αντοχές κύβου). Σε σχέση λοιπόν με την αντοχή του υποβάθρου έκανα το εξής: - Υπολόγιζα κατ επέκταση από τους τύπους τους. - Έλεγχα με τον τύπο από το DIN. - Χρησιμοποιούσα βύσματα με μεγαλύτερη ανοχή (εξαρτώμενη από το υπόβαθρο που είχα και την κατάσταση που αυτό είχε). - Απέφευγα εφελκυσμούς στα βλήτρα. Υπόψη όμως ότι γενικά, όταν μπορώ να κάνω αλλιώς, αποφεύγω τους εφελκυσμούς στα βλήτρα. Σε σχέση με τις ματίσεις. Προσπαθώ να δω πώς εισάγεται η δύναμη μέσα στη μάζα του υπόβαθρου χρησιμοποιώντας μηχανισμούς (του οπλισμού συμπεριλαμβανομένου) και εκτιμώντας την ασφάλεια που αυτοί δίνουν. Πάντοτε όμως προσπαθώ να έχω αυξημένη ασφάλεια διότι υπάρχουν και πολλές αβεβαιότητες που πρέπει να καλυφθούν. Όταν πρόκειται μάλιστα για ιδιωτικά έργα είμαι εκεί σε όλη την διαδικασία συμμετέχοντας, όπου νομίζω, ενεργά.

Part 1-1 (EN 1992-1-1:2004): General rules and rules for buildings Γενικοί κανόνες και κανόνες για κτίρια Part 1-2 (EN 1992-1-2:2004): General rules – Structural fire design. Γενικοί κανόνες - Δομικός σχεδιασμός σε συνθήκες φωτιάς Part 2 (EN 1992-2:2005): Concrete bridges- Design and detailing rules Γέφυρες από σκυρόδεμα Part 3 (EN 1992-3:2006): Liquid retaining and containment structures Κατασκευές υποδοχής υγρών και αποθήκευσης

Δεν είμαι βέβαιος, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει πιστοποιημένη διαβάθμιση στην Ελλάδα.

ΟΚ, εγώ δεν την ξέρω. Χρησιμοποιώ τις ρητίνες της hilti (σύστημα hit) οι οποίες αφ ενός είναι εξαιρετικές και αφ εταίρου έχω ένα σωρό πληροφορίες (εκτός του ότι τις έχω εφαρμόσει πάρα πολλές φορές).

Γενικά μπορείς. Ρητίνες, μην τις φοβάσαι, μπορείς να χρησιμοποιήσεις μετά από μελέτη πάντοτε. Προϋπόθεση φυσικά η σωστή εφαρμογή τους. Πώς θα κάνεις την επέκταση είναι θέμα στατικής λειτουργίας του συνόλου και δυνατοτήτων που σου δίνει το κτίριο.

Με όλο το θάρρος αλλά με τα προγράμματα και την βιβλιογραφία δεν λύνονται τα θέματα. Μια επέκταση είναι δυσκολότερη από μία νέα κατασκευή. Εκείνο που χρειάζεσαι είναι μια συνεργασία με έμπειρο, στα θέματα αυτά, μηχανικό. «Μέσα σε όλα» δεν είναι ότι ποιο καλό μπορείς.

Αν και δεν καταλαβαίνω καλά την ερώτηση σου: Ο ΕΑΚ καλύπτει το μέρος 1 και το μέρος 5 του ευρωκώδικα Το μέρος 2 το καλύπτουν εγκύκλιοι του ΥΠΕΧΩΔΕ Το μέρος 3 θα το κάλυπτε ο ΚΑΝΕΠΕ Για τα μέρη 4 και 6 δεν υπάρχει ανάλογο.

Δεν νομίζω ότι διαφωνήσαμε…

Όταν δε μπορείς να κάνεις υπόγειο (βασικά δεν πείθεται ο ιδιοκτήτης ή είσαι δίπλα στη θάλασσα κτλ) τότε προφανώς θα κάνεις διάφορα. Απλώς τα διάφορα θα είναι και μπελάς και τελικά ευαίσθητο σημείο (πχ τι σόι πάκτωση θα έχουν τα τοιχία γίγαντες που θέλει ο ΕΑΚ; ). ΥΓ Τι είναι το ΑΑΠ; Δες και αυτό (σκέψη) αν θές να κερδίσεις χώρο στην αγκύρωση του διαμήκους οπλισμού: new-1.zip

Τι κάτι; Βάζουμε σίδερα για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Παραπάνω κάνουν κακό στην τσέπη και στο έργο (κατά το νερό χρειάζεται αλλά πνίγει κιόλας). Κάποτε βάζαμε ένα συνδετήρα Φ6 ανά 30εκ (για συγκρατεί τα σίδερα στη θέση τους βασικά) τώρα θα κάνουμε περίσφιξη στη καρέκλα μας;

Την περίσφιξη την θες εκεί που σχεδιάζεις ή πιθανολογείς εμφάνιση πλαστικής άρθρωσης (αυξημένη πλαστιμότητα)

Για να αγκυρώσεις ένα Φ20 χρειάζεσαι σε μια γειτονική περιοχή πλαστικής άρθρωσης ένα ελάχιστο μήκος (C20/25) 20x47.3x1.3=1230mm (το 1.3 είναι ο συντελεστής της Β.4.β του ΕΑΚ) που θα μπορούσε να γίνει 860mm αν είχες στην άκρη γάντζο συνεπακόλουθα αυξάνοντας την ικανότητα στην τέχνη του οπλισμού. Άρα το ύψος της δοκού σου θα πρέπει να είναι 1230+10+50=1290mm δηλ 1.30m και 860+10+50=920 δηλ 1.00m

Βεβαίως και συμφωνώ ότι δεν είναι πάντα αποδεκτή αλλά δεν γίνεται και σκύλος και πίτα… Παράδειγμα έχοντας την πλαστική άρθρωση του υποστυλώματος εκεί τι κάνεις με την αγκύρωση του διαμήκους οπλισμού του υποστυλώματος; Και αν όλα αυτά καταλήξουν σε κακή σκυροδέτηση στον κόμβο, τι την έκανες την περίσφιξη; Άσε που στη θεμελίωση δεν είναι και ιδανικές οι περιβαλλοντικές καταστάσεις. Ο σιδεράς τι να ξέρει, να τελειώνει για φύγει θέλει.

Υπόγειο...

Φαίνεται πολύ καλό. Όμως στον κόμβο εκεί θα έχεις τα πυκνά σταυρωτά τσέρκια, τον κατακόρυφο οπλισμό του στύλου και τα οριζόντια της πεδιλοδοκού (που σε σχέση με προηγούμενο ερώτημα και σχήμα πρέπει να συνεχίσουν κάτω απο το υποστύλωμα διότι στον κόμβο αυτό η πεδιλοδοκός είναι πρωτεύον στοιχείο), δεν σου θυμίζει λίγο έμφραγμα η υπόθεση; Μήπως το θέμα είναι να μην έχεις στη θεμελίωση απαίτηση πλαστιμότητας;

Σε περισφιγμένη περιοχή αγκυρώνεις όταν προβλέπεις (ή πιθανολογείς) ότι το μέλος εκεί θα έχει εκτεταμένη πλαστική στροφή. Όταν αυτή δημιουργηθεί τα εκτός της περισφιγμένης διατομής τμήματα καταστρέφονται και μαζί τους και οι αγκύρωσεις που γίνονται εκεί. Η περίσφιξη βέβαια έχει το νόημα να αυξήσει την πλαστιμότητα της διατομής δλδ την παραμοφωσιμότητα μετά την διαρροή, όταν όμως τέτοια μπορεί να συμβεί. Φυσικά και δεν γίνεται αγκύρωση σε 5εκ, εκεί δλδ που είναι ο γάντζος. Η αγκύρωση έχει γίνει πριν. Οι κανονισμοί (από πολλά χρόνια τώρα) όταν η αγκύρωση συνεχίζεται στον γάνζο επιβάλλουν αυξημένες διαμέτρους κάμψης για να δημιουργήσουν ευνοϊκές συνθήκες άντυγας. Τώρα σε μια ακραία στήριξη ο υπάρχων οπλισμός είναι πολύς σε σχέση με την ένταση και άρα γενικά το ελάχιστο μήκος είναι αρκετό. Κυριότερος όλων φυσικά είναι ο κάτω οπλισμός που καλείται να μεταφέρει το φορτίο (τέμνουσα) προς την στήριξη.

Η χρωστική που έχουν τα ξύλα δίνει ένα βαθμό προστασίας. Οι μύκητες συμβάλλουν στον αποχρωματισμό. Πράγματι το σόκορο στα ξύλα είναι το ποιο ευαίσθητο σημείο τους. Η uv αρχικά αποχρωματίζει το ξύλο και μετά καταστρέφει το συνδετική των ινών, η οποία απομακρύνεται από την βροχή πχ, ουσιαστικά αποδιοργανώνοντας την δομή του. Το αποτέλεσμα είναι ξύλο άχρωμο του οποίου η επιφάνεια έχει πάψει να είναι λεία. Παρατηρώντας κατασκευές από ξύλο, αρκετά χρόνια τώρα, θεωρώ ότι σε ξύλα εκτεθειμένα στην ηλιακή ακτινοβολία αυτός είναι ο υπ αριθμόν ένα κίνδυνος. Υπάρχουν «φίλτρα» uv όμως είναι τόσο ποιο αποτελεσματικά όσο ποιο σκουρόχρωμα είναι και βέβαια είναι ακριβά.

Είναι γνωστό σε κάποιους, από άλλη συζήτηση στο forum, ότι υπάρχουν αλλαγές στο κανονιστικό τοπίο των μελετών. Έτσι δημοσιεύτηκαν στο ΦΕΚ 2692Β 31-12-08 δύο υπουργικές αποφάσεις. Σε αυτές πρακτικά δημοσιεύονται τα κείμενα των Εθνικών Προσαρτημάτων των νέων ευρωκωδίκων τα οποία για τυπικούς λόγους, όπως πιθανόν ξέρετε, ονομάζονται ΠΡΟΣΥ. Η μία ΥΑ αφορά μελέτες γεφυρών και λέει ότι έλεγε αυτή του 2007, ότι δηλαδή είναι σε παράλληλη εφαρμογή οι ευρωκώδικες και τα DIN-Fachbericht. Προσοχή η λήξη της παράλληλης εφαρμογής θα είναι ξαφνική διότι η πρόβλεψη λέει «…2) Διατηρούμε, προσωρινά, σε παράλληλη ισχύ τα DIN Fachberichte(DIN−FB), όπως ισχύουν από 1.1.2006 με βάση την υπʼ αριθμ. Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. ΔΜΕΟ/γ/ο/312/30.6.2005 απόφαση (Εγκύκλιος Ε26/2005), μέχρι την έκδοση των Εθνικών Προσαρτημάτων των Ευρωκωδίκων και της ελληνικής έκδοσης των Ευρωκωδίκων ως Ελληνικών Προτύπων από τον ΕΛΟΤ.» Η άλλη ΥΑ αφορά «…το σχεδιασμό έργων Πολιτικού Μηχανικού (πλην γεφυρών και κτιρίων από σκυρόδεμα)…». Στην συγκεκριμένη δεν προβλέπεται χρόνος προσαρμογής αντίθετα «…Η ισχύς της παρούσας είναι υποχρεωτική για όλες τις μελέτες των έργων Πολιτικού Μηχανικού (πλην κτιρίων από σκυρόδεμα) σε όλη την επικράτεια ανεξαρτήτως από τον φορέα υλοποίησής τους και αφορά στην μελέτη κτιριακών έργων με φέρουσα κατασκευή από χάλυβα, σύμμικτη από χάλυβα και σκυρόδεμα, από ξύλο, από τοιχοποιία και από αλουμίνιο, καθώς και των λοιπών έργων Πολιτικού Μηχανικού, όπως δεξαμενές, σιλό, πύργοι, ιστοί, καπνοδόχοι, γερανογέφυρες και έργα αντιστήριξης, με φέρουσα κατασκευή από όλα τα προαναφερόμενα υλικά και από σκυρόδεμα….». Σε απλά ελληνικά καταργείται η χρήση των παλαιών ευρωκωδίκων, ο περίφημος κανονισμός φορτίσεων του 1945, και φυσικά ο ΕΚΩΣ και ο ΕΑΚ. Το κείμενο του ΦΕΚ δημοσιεύεται στο ΤΕΕ εδώ: http://portal.tee.gr/portal/page/portal/SCIENTIFIC_WORK/ARTICLES/110/60D512214EF80CC2E0440003BA2D133C

Θα σου έλεγα οτι η απάντηση μου είναι πλήρης "... διασφαλίζεις την οικονομία υπο προυποθέσεις συμμόρφωσης με τους κανονισμούς και την τεχνική..." @Αρης: Δεν είναι όμως προϋπόθεση να θεμελιώνεις σε υγειές έδαφος;

Δεν ξέρω τι γίνεται με τους μηχανικούς περιβάλλοντος γιατί έχω αντιληφθεί ότι σχεδόν όλες οι «κλασικές» σχολές έχουν τμήματα περιβάλλοντος. Έτσι δεν νομίζω ότι είμαι ο κατάλληλος να σου απαντήσω. Δεν έχω δηλαδή και άλλη θέση στο ΤΕΕ εκτός από μέλος του. Νομίζω όμως ότι πρέπει να αποτανθείς στον επαγγελματικό σου σύλλογο, ο οποίος και θα θέσει τα θέματα, που εύλογα λες, στο ΤΕΕ.

Είναι τα μέλη τόσα διότι για να ασκήσεις το επάγγελμα πρέπει να είσαι μέλος του ΤΕΕ και για να είσαι μέλος του ΤΕΕ πρέπει να έχεις κάποιες προϋποθέσεις. Γι αυτό και το ΤΕΕ είναι επιμελητήριο και όχι τοπικός σύλλογος. Και σε άλλα επιμελητήρια συμβαίνει το ίδιο. Ποια επιδότηση; δεν γνωρίζω. Έγινε το ΤΕΕ τράπεζα και δίνει επιδοτήσεις τώρα; Να πάρουμε τότε και εμείς οι «Νότιοι». Τέλος πάντων κακώς μπερδεύομαι σε αυτές τις συζητήσεις. Πιστεύω ότι όταν κανείς έχει προσδοκίες περισσότερες από αυτές που μπορούν να του προσφερθούν νιώθει αδικημένος. Είναι όμως αυτή η αλήθεια;

Δηλαδή αρνούνται το μεταπτυχιακό (πχ ένα master από πανεπιστήμιο του Surrey) ή ένα διδακτορικό από το ΕΜΠ;

Τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι θέμα των επαγγελματικών συλλόγων. Το ΤΕΕ διαπραγματεύεται εκ μέρους των. Το ΤΕΕ, προς το παρόν, περιλαμβάνει ως μέλη του διπλωματούχους μηχανικούς. Δηλαδή μηχανικούς που εκτός από τις βασικές σπουδές έχουν κάνει και ειδικές (από όπου και το δίπλωμα). Σε άλλες χώρες το λένε master αυτό. Συνεπώς το θέμα, για την ένταξη ενός αποφοίτου ΤΕΙ είναι η μεταπτυχιακή του εκπαίδευση. Νομίζω (δεν ξέρω) τα πολυτεχνεία δέχονται αποφοίτους ΤΕΙ.