Str_eng

Ολοι οι κανονισμοί που ισχύουν στην Ελλάδα και καλύπτονται απο τους Ευροκώδικες θα καταργηθούν. Οι ιστορίες για τα τοιχεία κτλ θα είναι συστάσεις

Πράγματι είναι υποχρεωτική η εφαρμογή από τα τέλη Μαρτίου 2010 και η ταυτόχρονη απόσυρση των άλλων κανονισμών (και του ΕΑΚ). Η περίοδος που διατρέχουμε είναι παράλληλης εφαρμογής (επιφυλάσσομαι για το σχέδιο πόλεως) και τα εθνικά κείμενα έχουν εκδοθεί από τον Αύγουστο 2007. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε και στο ΦΕΚ 2692/Β/31.12.08 (δεν το έχω).

Είναι μάλλον πάρα πολλά εκτός αν το χίονι συγκεντρώνεται εκεί.

Max Irvine : Cable structures στα Αγγλικά έκδοση Dover books 1991

Δεν ξέρω τι υπάρχει Άρη (ποτέ δεν ξέρεις στην πραγματικότητα) αλλά το θέμα είναι αν θέλεις να υπάρχει θέμα έστω ακόμη και ερώτησης. Πιστεύω πως όχι. Δεν λέω κάτι διαφορετικό, αν υπάρξουν διαφορικές ως προς τον κόμβο παραμορφώσεις τότε υπάρχει μια ημι-πλαισιακή κατάσταση λειτουργίας δηλαδή ανακατανομή. Αν συνεπώς ο κόμβος εξακολουθεί να έχει την δυνατότητα μεταφοράς των δυνάμεων που υπολογίστηκε στην υποβαθμισμένη επίλυση τότε έτσι και θα λειτουργήσει. Ψιλολογώντας το πάντα υπάρχει μια ημι-πλαισιακή κατάσταση λειτουργίας το θέμα είναι πόσο αυτή αφίσταται των παραδοχών μας. Το συμπέρασμα αυτών που αρχικά λέω, για να μην περιπλανηθούμε σε θεωρητικολογίες, είναι ότι μορφώνουμε ένα προσομοίωμα συνεπές προς την κατασκευή που μελετάμε.

Βέβαια, μιλάω για τοπική αστοχία του κόμβου. Όταν μελετάς άρθρωση αλλά κατασκευάζεις πλαισιακή σύνδεση τότε έχεις μικρότερα εντατικά μεγέθη αλλού. Όταν η πλαισιακή σύνδεση υποχωρήσει τότε η ανακατανομή πηγαίνει στις αρχικές παραδοχές σου. Παράδειγμα ένα δικτύωμα το πέλμα του οποίου κατασκευάζεις με συνεχές μέλος το οποίο είναι δύσκαμπτο. Μελετώντας το ως δικτύωμα προσδιορίζεις μια ισορροπία που δεν λαμβάνει υπόψη του τις αναπτυσσόμενες ροπές άρα με μεγαλύτερες αξονικές. Η ροπή είναι εκεί όμως και θα είναι εκεί όσο το πέλμα μπορεί να φέρει την ροπή αυτή. Αν πχ λυγίσει ένα λιγυρό τμήμα της διατομής, με την προϋπόθεση ότι δεν θα δημιουργηθούν καταστάσεις αποδιοργάνωσης, τότε η κατασκευή σου θα τείνει σε αυτή που μελέτησες. Τι θα πεις όμως στους χρήστες του έργου;

Αν μου επιτρέπετε να πω το εξής: Την άρθρωση την τοποθετούμε όταν υπάρχει ένας άλλος σαφής φορέας που να διατηρεί την ισορροπία (πχ αντανέμια). Σε κάθε περίπτωση όμως έχει σημασία η διαμόρφωση του κόμβου που θα κάνουμε. Αν δηλ δημιουργούμε ένα εν δυνάμει κόμβο ροπής πρέπει να περιλάβουμε την ένταση που θα δημιουργηθεί. Υποβαθμίζοντας το σύστημα (πχ προσθέτοντας αρθρώσεις) και προσδιορίζοντας με τον τρόπο αυτό τα εντατικά μεγέθη, με την υπόθεση ότι δεν έχουμε πουθενά σημείο αστοχίας, έχουμε δημιουργήσει ένα φορέα ο οποίος βρίσκεται μέσα στους συντελεστές ασφαλείας, για τα φορτία υπολογισμού μας. Μορφώνοντας όμως συνδέσεις οι οποίες μπορούν να αναλάβουν το μέγεθος που εμείς απαλείψαμε τότε αυτό θα εμφανιστεί, με αντίστοιχη τροποποίηση των άλλων. Στη περίπτωση που η σύνδεση που έχουμε μορφώσει είναι επαρκής καλώς, αν όμως όχι τότε αυτή θα αστοχήσει και η ισορροπία θα αποκατασταθεί με μεταφορά της έντασης αλλού. Είναι όμως αποδεκτή η αστοχία σε μια κατασκευή, ακόμα και αν αυτή αποδεικνύεται ότι διατηρεί τον ζητούμενο συντελεστή αστοχίας της;

Πράγματι έτσι είναι, αν μιλάμε βεβαίως για το ίδιο θέμα. Λέω για μια προσπάθεια (Ομάδα Εργασίας) που έγινε γύρω στο 1990 για το έλεγχο προγραμμάτων Η/Υ και περιελάμβανε επιλυμένα παραδείγματα κάτι σαν validation. Αν μιλάμε γι αυτό είχα μείνει με την εντύπωση ότι υπήρχε πληρότητα ως προς τα δεδομένα έτσι ώστε να μπορεί ο καθένας να τα «τρέξει». Τον καιρό εκείνο είχε υπάρξει μια συζήτηση για το πόσο μπορούσαν να υπάρξουν παραδείγματα στον σχεδιασμό. Φάνηκε ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει ένα κείμενο αναφοράς με τέτοια παραδείγματα. Σε σχέση με την προσομοίωση αυτή είναι δουλειά του μηχανικού και όχι του προγράμματος. Υπάρχουν σημεία που τα προγράμματα κάνουν πράγματι παραδοχές ή και προσομοιώνουν τμήμα των κατασκευών όπως αυτά τα αντιλαμβάνονται (ή καλύτερα αυτοί που τα έχουν συντάξει). Το μόνο που θα μπορούσε να ζητήσει κανείς είναι να γνωρίζει το πού και πώς τα προγράμματα αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και να παρεμβαίνει όταν θέλει κάτι διαφορετικό. Γενικά όμως θα μου επιστέψετε να διαφωνήσω ως προς τον τρόπο που "βλέπετε" τα προγράμματα ανάλυσης και ιδίως στο τμήμα που κάνουν διαστασιολόγηση. Η θέση μου στο θέμα είναι ότι τα προγράμματα είναι μέσον (εργαλείο) με το οποίο αποφεύγει κάποιος την δουλεία του «γαιδάρου». Για παράδειγμα ένα αυτοκίνητο είναι μέσον μετακίνησης υπό την προϋπόθεση συγκεκριμένου τρόπου χρήσης. Είναι απολύτως αναγκαίο να επιβεβαιώνετε κάθε φορά τα αποτελέσματα που λαμβάνετε μέσω τρίτης οδού (πχ με απλούς υπολογισμούς ή ανεξάρτητο προσεγγιστικό πέρασμα κοκ). Είναι απολύτως αναγκαίο να γνωρίζετε τον τρόπο προσομοίωσης (καλύτερα να τον επιλέγετε εσείς) και όχι το «κουτί». Είναι απολύτως απαραίτητο να γνωρίζετε τους κανονισμούς και την εφαρμογή τους και όχι να περιμένετε να το κάνουν κάποιοι που ενδεχομένως δεν έχουν μελετήσει τίποτα στη ζωή τους. Συνεπώς στη βάση αυτή έχετε την ευθύνη για τα αποτελέσματα του προγράμματος που χρησιμοποιείτε. Σε σχέση με το ΤΕΕ θα έλεγα ότι δεν υπάρχει τίποτα τέλειο στον κόσμο, αλλά το επιμελητήριο έχει συμβάλει θετικά κατ’ επανάληψη στο χώρο των μηχανικών και η απαξία είναι εύκολη και άδικη. Μην ξεχνάτε ότι το επιμελητήριο στηρίζεται στην δική μας προσφορά.

Δεν ξέρω για ποιό σκοπό το θές ούτε και το υπόβαθρό σου, αλλά άκου δύο προτάσεις: R.K. Livesley "H στατική με μητρώα" εκδόσεις Γκιούρδα. Είναι πολύ παλιό και κλασικό βιβλίο (αυτό που έχω εγω είναι του 1977) αλλά τα ΠΣ είναι ίδια. Δεν έχει ασκήσεις μιλάει για την θεωρία. Ασχολείται με τα γραμμικά και απλά επιφανειακά. I A MacLeod "Modern structural analysis" Εκδόση Thomas Telford 2005. Στα Αγγλικά. Δεν ασχολείται με την θεωρία αλλά με το τρόπο που θα χρησιμοποιήσεις ΠΣ για ανάλυση κατασκευών. Το διάβασα τελευταία, επί της ουσίας μου πρόσθεσε λίγα πράγματα στις γνώσεις μου αλλά διάβασα πράγματα που χρειάστηκα δεκαετίες για να καταλάβω.