maximos

Η απάντηση στο ερώτημα σας προκύπτει από το Παράρτημα Α'. Από εκεί προκύπτει πότε ΔΕΝ εφαρμόζεται ο συντελεστής κάλυψης (βλ. υπογράμμιση στην εικόνα). Όποια λοιπόν επιφάνεια αυθαίρετης κατασκευής είναι ΕΚΤΟΣ "του περιγράμματος νομίμως υφισταμένου κτιρίου" (όπως προφανώς και αυτή που αναφέρετε...) ασφαλώς και "επιβαρύνεται", κατά τον υπολογισμό του προστίμου, με τον συντελεστή κάλυψης. Σημειώστε γενικά και τη περίπτωση που ο συντελεστής αυτός δεν επιλέγεται... Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνετε ο συντελεστής κάλυψης είναι 1,4.

Στο Παράρτημα Α' αναφέρεται (στη 1η τελεία της γ): "δεν είναι άρτιο και οικοδομήσιμο παρά τα αντιθέτως αναφερόμενα στη σχετική οικοδομική άδεια" Νομίζω πως το παραπάνω αφορά τη περίπτωση που η σχετική δήλωση του μηχανικού (επί του τοπογραφικού διαγράμματος) ήταν ψευδής... Υποθέτοντας ότι ο έλεγχος για το αν είναι ψευδής ή αληθής η δήλωση αρτιότητας, δε μπορεί παρά να αφορά το "οικόπεδο της άδειας", θα έλεγα ότι... Στη περίπτωση που το οικόπεδο, όπως αυτό εμφανιζόταν στο τοπογραφικό διάγραμμα της Ο.Α., ήταν άρτιο και οικοδομήσιμο, τότε η 1η τελεία της γ δε μας αφορά και θα πρέπει να εξετάσουμε την άλλη περίπτωση, αυτή που περιγράφεται στη 2η τελεία της γ) του Παραρτήματος Α' . Από την οποία, δυστυχώς, δεν είναι ξεκάθαρο... το αν η προυπόθεση (εφαρμογής της) είναι να έχουμε ΜΗ ΝΟΜΙΜΗ "μεταγενέστερη κατάτμηση", και ίσως τελικά... να αρκεί για να εφαρμοστεί, το να είναι το γήπεδο η το οικόπεδο μικρότερο (όπως αναφέρεται), λόγω μεταγενέστερης κατάτμησης. Σύμφωνα με τα παραπάνω και κατ' ανάγκη.... πιθανολογώντας, νομίζω πως θα έπρεπε να είχε τεθεί το "όχι" στην Ο.Α. Σ' αυτή τη περίπτωση δεν υπάρχει ανάγκη υπολογισμού του συντελεστή δόμησης *5, του συντελεστή κάλυψης *7, ούτε και του συντελεστή πλάγιας απόστασης *8, χρειάζεται μόνο το "επιτρεπόμενο ύψος που ισχύει στη περιοχή του ακινήτου", που μπορεί να αφορά το συντελεστή ύψους *6.

Καταρχάς η εγκύκλιος δεν μας υποχρεώνει, επί της ουσίας δε καταστρατηγεί το νόμο (παρ. 2 του άρθρου 100), εφόσον σ' αυτόν προβλέπεται μία και μοναδική δυνατότητα. Ασχετα από το παραπάνω, η δυνατότητα που προβλέπει η εγκύκλιος 2 αφορά περιπτώσεις που συμβαίνει το "ανάποδο", δηλαδή περιπτώσεις που τα επιτρεπόμενα πολεοδομικά μεγέθη ήταν μεγαλύτερα (σε σχέση με τα σημερινά, αν αυτά έχουν βέβαια μεταβληθεί) κατά την έκδοση της αδείας. Μπορεί να αφορά (να έχει νόημα να εφαρμοστεί) και σε περιπτώσεις όπου η εγκεκριμένη δόμηση είναι μεγαλύτερη της "επιτρεπόμενης", όπως πχ σε περιπτώσεις με Ο.Ι. στις οποίες η δόμηση δεν αντιστοιχούσε στο ποσοστό συνιδιοκτησίας (στην εγκύκλιο2 τα "μεγέθη της άδειας" δεν προσδιορίζονται ως επιτρεπόμενα ή ως εγκεκριμένα). Νομίζω πως το προβλεπόμενο από το νόμο (σύγκριση με τα σημερινά επιτρεπόμενα μεγέθη) είναι σαφές και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Η αντίστοιχη της παρ. 2 του άρθρου 100 του ν.4495.17, στον ν.4178.13, είναι η παρ. 2 του άρθρου 18 του τελευταίου. Γι' αυτήν, η εγκ. 4 (του ν.4178.13) "διευκρίνισε" το παρακάτω αυτονόητο... (με τα κεφαλαία) ΑΡΘΡΟ 18 33) Παρ. 2 : α) Κατά τη διατύπωση της παραγράφου αυτής για τον υπολογισµό των σχετικών συντελεστών τετραγωνιδίων «τα µεγέθη των αυθαιρέτων κατασκευών ή χρήσεων συγκρίνονται µε τους επιτρεπόµενους όρους και περιορισµούς δόµησης που ισχύουν στην περιοχή του ακινήτου». Σκοπός της διάταξης είναι, ανεξαρτήτως εάν το οικόπεδο/γήπεδο όπου βρίσκεται η αυθαίρετη κατασκευή είναι άρτιο και οικοδοµήσιµο, να συγκρίνονται τα πολεοδοµικά µεγέθη του αθροίσµατος των επιφανειών των αυθαιρέτων κατασκευών ή της αυθαίρετης αλλαγής χρήσης µε τους όρους δόµησης που ισχύουν ΣΗΜΕΡΑ στη θέση του ακινήτου προκειµένου να υπολογιστούν οι συντελεστές τετραγωνιδίων και στη συνέχεια το ενιαίο ειδικό πρόστιµο.

Για το α. Με τους σημερινούς όρους, σύμφωνα με τη παρ. 2 του άρθρου 100 . Η εγκ. 2 δίνει και μια δεύτερη επιλογή (σύγκριση με τα "μεγέθη της άδειας" ονομάζεται...) που αφού μεταφραστεί, ενδέχεται να προκύψει ότι δεν συνίσταται για τη περίπτωση.... Για το β. Το ίδιο με το παραπάνω δηλαδή με τους σημερινούς όρους. Και εδώ πάντως υπάρχουν δύο επιλογές, με τη διαφορά ότι και οι δύο προβλέπονται από τον ίδιο το νόμο... Η δεύτερη επιλογή (παρ αα και ββ της δ.ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 4 του άρθρου 96) ίσως να είναι η δυσμενέστερη για τη συγκεκριμένη περίπτωση και αν τελικά είναι έτσι δεν θα υπάρχει και λόγος να την επιλέξετε. Σε κάθε περίπτωση, είτε έχετε και άλλες υπερβάσεις είτε όχι, εξετάστε και το ενδεχόμενο να υπάρχει σήμερα σύννομη θέση ώστε στη συνέχεια να δείτε αν μπορεί να εφαρμοστεί η περ. ιδιδ της γ)ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 3 του άρθρου 96 για την οποία η εγκ. 2 δίνει κάποιες διευκρινίσεις, διευρύνοντας μάλλον τις περιπτώσεις που μπορεί να εφαρμοστεί.

Αν και πιθανόν να έχει ληφθεί υπόψιν... η "μεγάλη μετακίνηση" δεν αρκεί για την θεώρηση του "όχι" στην Ο.Α. Πρέπει συγχρόνως το προβλεπόμενο από την Ο.Α. κτίριο να έχει αναγερθεί σε μη νόμιμη θέση.

Στην ίδια δήλωση και η σοφίτα με Κατ. 4 ή 5 γενικά. Για τη περίπτωση σας με ένα επιπλέον φύλλο καταγραφής με Κατ. 5 εφόσον δεν υπάρχει Ο.Α. και με μειωτικό συντελεστή μόνο αν πληρεί τις προυποθέσεις του ν.4495/17 (παρ. 6 άρθρου 100 κ εγκ. 2) για τη "σοφίτα".

Στο Παράρτημα Α' αναφέρεται (στη 1η τελεία της γ): "δεν είναι άρτιο και οικοδομήσιμο παρά τα αντιθέτως αναφερόμενα στη σχετική οικοδομική άδεια" Αυτό νομίζω αντιστοιχεί στη περίπτωση που η σχετική δήλωση ήταν ψευδής... Ο έλεγχος για το αν είναι ψευδής ή αληθής η δήλωση αρτιότητας δε μπορεί παρά να αφορά το οικόπεδο της άδειας... Συνεπώς ενδέχεται να εμπίπτει η περίπτωση σας στην 2η τελεία της γ). Λέω "ενδέχεται" γιατί: αφενός δε διευκρινίζεται αν η προυπόθεση (εφαρμογής) είναι να έχουμε μη νόμιμη "μεταγενέστερη κατάτμηση", ίσως "αρκεί" να είναι μικρότερο και αφετέρου αυτό που περιγράφετε μήπως δεν είναι κατάτμηση; Είμαι πλησιέστερα στο "ναι" στην οικοδομική άδεια.

Μπορεί να τη κάνει και ίσως για τη ΤΕ να απαιτείται αρχιτέκτονας αν και απαιτείται μόνο στη περίπτωση γ), πράγμα λογικό... δεδομένου ότι ενδέχεται να μην προσαρμόζονται ούτε καν οι νόμιμες κατασκευές, προ χαρακτηρισμού βεβαίως. Εγκ. 3 ν.4178/13: Ως αυθαίρετη κατασκευή νοείται και η αυθαίρετη αλλαγή χρήσης. 1) Παρ. 1 : Κατά τη γραµµατική διατύπωση της διάταξης σε παραδοσιακό οικισµό ή τµήµα πόλης υπάγονται στο ν. 4178/13 αυθαίρετες κατασκευές ή αυθαίρετες αλλαγές χρήσεις ανεξαρτήτως µεγέθους ως ακολούθως : α) εφ’ όσον έχουν ολοκληρωθεί πριν τη δηµοσίευση της διοικητικής πράξης χαρακτηρισµού του οικισµού ή τµήµατος πόλης ως παραδοσιακού, β) εφ’ όσον έχουν ολοκληρωθεί πριν τη δηµοσίευση της διοικητικής πράξης χαρακτηρισµού παραδοσιακού τµήµατος πόλης ή παραδοσιακού οικισµού άνω των 5.000 κατ. καθώς και γ) εφ’ όσον έχουν ολοκληρωθεί µεταγενέστερα της διοικητικής πράξης χαρακτηρισµού παραδοσιακού τµήµατος πόλης ή παραδοσιακού οικισµού άνω των 5.000 κατ. και υπό την προϋπόθεση οτι προσκοµίζεται τεχνική έκθεση αρµόδιου µηχανικού στην οποία αναλύεται ότι η αυθαίρετη κατασκευή προσαρµόζεται και δεν αντίκειται στους γενικούς µορφολογικούς κανόνες που τίθενται από τις ειδικές διατάξεις. Η προσαρµογή αφορά στους γενικούς µορφολογικούς κανόνες και όχι στους ισχύοντες όρους και περιορισµούς δόµησης

Παρ. 1 άρθρου 87: α) ο χρόνος της αλλαγής χρήσης από κύρια χρήση σε άλλη κύρια αποδεικνύεται με έγγραφο φορολογικής ή άλλης δημόσιας αρχής, στο οποίο εμφαίνεται το ακίνητο και η χρήση όπως περιγράφονται κατά την υπαγωγή, Αν το Ε9 δε διορθώνεται (δε το γνωρίζω), ισχύει το παρακάτω: Σε περίπτωση μη υποβολής εγγράφου της φορολογικής ή άλλης δημόσιας αρχής λαμβάνεται ως χρόνος αλλαγής χρήσης η 1.1.2004. Ισως σχετικό το παρακάτω από εγκ. 2 (μόνο για αυθαίρετες κατασκευές, όχι και για ΑΑΧ ; ) "Στις περιπτώσεις που για την απόδειξη του χρόνου κατασκευής αυθαιρέτων κατασκευών υποβάλλεται φορολογικό έγγραφο Ε9, μαζί με το ηλεκτρονικό έγγραφο θα πρέπει να συνυποβάλλεται και βεβαίωση της αρμόδιας φορολογικής αρχής από την οποία θα προκύπτει ο χρόνος υποβολής του και οι τυχόν τροποποιήσεις του στο σύστημα. Σε περίπτωση υποβολής εντύπου που έχει παραληφθεί από την αρμόδια υπηρεσία, όπως προκύπτει από σχετική θεώρηση, δεν απαιτείται περαιτέρω βεβαίωση."

Τα ποσοστά για τον έλεγχο ένταξης στη Κατ. 4 (παρ. αα και ββ της Κατ. 4 του άρθρου 96) υπολογίζονται βάσει της επιφάνειας των αυθαιρέτων κατασκευών όπως αναφέρεται (σε αντίθεση.... με το ν.4178/13). Συνεπώς η επιφάνεια που αντιστοιχεί στις αυθαίρετες αλλαγές χρήσης δεν προστίθεται. Στην εγκ. 2 αναφέρεται: "Στην περίπτωση ββ) εκτός από τον έλεγχο του ποσοστού υπέρβασης της άδειας, ελέγχεται παράλληλα και η επιφάνεια του αυθαιρέτου ME ΒΑΣΗ ΤΗ ΧΡΗΣΗ του, καθώς και η συνολική επιφάνεια αυθαιρέτων κατασκευών....." Βάσει του παραπάνω (και σε αντίθεση με το νόμο) την επιφάνεια της ΑΑΧ θα την υπολογίσετε μόνο αν ελέγχετε με την ββ. Μπορείτε όμως να ελέγξετε με την αα, αν δεν έχετε κάτι άλλο, οπότε το ποσοστό υπέρβασης θα είναι 0%<20%... Σχετική είναι και η παρ. γγ της Κατ. 4 του άρθρου 96 βάσει της οποίας προκύπτει ότι ΑΑΧ μπορούν να έχουν αυτή την αντιμετώπιση μόνο αν δεν είναι σε εκτός σχεδίου περιοχή.

Θεωρείται το "ναι" στην Ο.Α. λόγω κτίσματος προ 55 (Παράρτημα Α'). Επομένως η Κατ. 4 δεν αποκλείεται. Το αν είναι Κατ. 4 προκύπτει από το αποτέλεσμα του σχετικού υπολογισμού βάσει των παραγράφων αα, ββ, της Κατ. 4 του άρθρου 96.

Να συμπληρώσω, με εξαίρεση για τους χώρους που "προσθέτει" η εγκύκλιος 2 ( αυθαίρετη απόληξη κλιμακοστασίου, αυθαίρετοι ανοιχτοί υπόστυλοι χώροι) και με τη εξαίρεση όλων των μικρών παραβάσεων της Κατ. 3 που αντιστοιχούν σε επιφάνεια όπως οι περιπτώσεις ζζ, ιβιβ, ιειε κλπ (όταν επιλέγεται ο συμφηφισμός) και με την εξαίρεση (ίσως) των εξωστών με υπέρβαση επιφανείας άνω του 20%.

Η κατάργηση κουφωμάτων θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι συνιστά αλλαγή των διαστάσεων των ανοιγμάτων και έτσι να είναι μικρή παράβαση της περ. δδ της γ) Κατ. 3 του άρθρου 96. Σε αυτή τη περίπτωση ενδέχεται να απαιτείται (?) να χρεωθεί "επιπλέον" παράβαση της περ. ιστιστ (παραβάσεις του Κτιριοδομικού Κανονισμού), χωρίς διαφοροποίηση του προστίμου. Η αυθαίρετη επέκταση της κουζίνας στον εξώστη μπορεί να ενσωματωθεί σε ένα φύλλο καταγραφής με κατηγορία 3 μαζί τα υπόλοιπα μόνο αν αυτή εμπίπτει στη περ. ιειε της Κατ. 3 (υπέρβαση σε επιφάνεια και διαστάσεις ως 5%). Λίγο δύσκολο αλλά όχι απίθανο.

Σχετικά με τις ρυθμίσεις του ν.4495/17, υπάρχει και το παρακάτω από την εγκ. 2: <<Τέλος, πέραν των ανωτέρω κατ’ άρθρο διευκρινίσεων, σημειώνεται ότι εξακολουθούν να ισχύουν διευκρινίσεις, οδηγίες και κατευθύνσεις που έχουν δοθεί σε προγενέστερες εγκυκλίους του Υπουργείου για τις υπαγωγές με τις διατάξεις των νόμων ν.4014/11 και ν.4178/13, εφόσον δεν ορίζονται διαφορετικά στην παρούσα και δεν αντίκεινται στις διατάξεις του ν.4495/2017, όπως εκάστοτε ισχύει.>> Υπάρχουν κάποια ζητήματα που ρυθμίζονται από τις εγκυκλίους των προηγούμενων νόμων, βασικά από αυτές που αφορούν τον ν.4178/13. Είναι λίγα αυτά δεδομένου ότι σχεδόν όλες οι "παλιές" διευκρινίσεις εμπεριέχονται στην εγκ. 2.

Αναφέρεται στην εγκ. 2: <<....και τις σοφίτες, ελλείψει σχετικής αναφοράς στον ν.1577/85, θα πρέπει να πληρούνται οι προϋποθέσεις των ορισμών των παρ. 28 και 81 του άρθρου 2 του ν.4067/12, ανεξαρτήτως επιφάνειας και ύψους.>> Οπως αναφέρεται παραπάνω (στη εγκύκλιο) πρέπει να γίνει σύνδεση με τον ορισμό του ΝΟΚ για τη σοφίτα. Είναι όμως εντελώς άσχετη η αναφορά της εγκυκλίου: <<ανεξαρτήτως επιφάνειας και ύψους>>. Υπάρχει μήπως τέτοια προυπόθεση στον ορισμό της παρ. 81 του άρθρου 2 του ΝΟΚ;; Δεν υπάρχει βέβαια και ασφαλώς ο νόμος δεν αναφέρεται, δηλαδή δεν περιορίζεται, σε σοφίτες εκτός ΣΔ. Ο ορισμός (παρ. 81) αναφέρει ότι ο χώρος βρίσκεται << εντός του ύψους της επικλινούς στέγης >>. Η επικλινής στέγη χαρακτηρίζεται έτσι ώστε για τη περίπτωση της σοφίτας να "εξασφαλιστεί" ότι αποκλείεται στέγη με μηδενική κλίση. Και αυτό γιατι η στέγη, από τη πλευρά της, θα μπορούσε (εξ' ορισμού της) να έχει διάφορες κλίσεις. Από κεί και πέρα, και πάλι από τον ορισμό της, η στέγη περιλαμβάνει και το φέροντα οργανισμό της. Αν οι τοίχοι του 1μ ήταν δοκοί, θα είχαμε αμφιβολία, η μήπως θα εξετάζαμε το σκαρίφημα των Τ.Ο. προκειμένου να αποφανθούμε αν οι δοκοί αυτοί έχουν το "σωστό" ύψος. Νομίζω πως και στη μία και στην άλλη περίπτωση ενδιαφέρει η γεωμετρία, δηλαδή η ουσία, ασχέτως τρόπου κατασκευής. Δηλαδή, αν η στέγη είχε 1μ μεγαλύτερο ύψος στο "κέντρο" και ακουμπούσε στις άκρες, στη πλάκα του υποκείμενου ορόφου, θα την χαρακτηρίζαμε σοφίτα; Είναι γνωστό ότι το ύψος της στέγης μπορεί να είναι > από 2μ όταν δεν εξαντλείται το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος, μέχρι την τελική άνω επιφάνεια του υποκείμενου (της στέγης) ορόφου. Γεγονός είναι ότι θα έπρεπε να δωθούν διευκρινίσεις, οχι στο νόμο των αυθαιρέτων αλλά στο ΝΟΚ. Ως τότε θα πρέπει μήπως να χαρακτηρίζονται σοφίτες (για το ν.4495/17) μόνο χώροι με σχετικά μικρό ύψος ή και με μεγαλύτερο φτάνει το ύψος στα άκρα να είναι κοντά στο μηδέν;

Συνάδελφε ΚΑΝΑ, σύμφωνα με όσα ανέφερε αναλυτικά ο συνάδελφος Pavlos33 "δεν τίθεται θέμα συζήτησης", οι εργασίες (ή κατασκευές) του άρθρου 30, ασχέτως του χρόνου εκτέλεσης τους, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αυθαίρετες κατασκευές. Σε αντίθεση με το παραπάνω, οι πολεοδομικές παραβάσεις, ολων των περιπτώσεων της παρ. 3 του άρθρου 81 είναι.... (παρ. 1-γ άρθρου 81). Edit Περιττή και η αναφορά της εγκ. 2 <<που δεν εντάσσονται στις περιπτώσεις του άρθρου 30>>, μόνο σύγχυση δημιουργεί κατά την άποψη μου, εφόσον: Εξ' ορισμού ότι εντάσσεται στη Κατ. 3 ΔΕΝ μπορεί να αφορά εργασία ή κατασκευή του άρθρου 30, ή αντίστροφα, ότι ανήκει στο άρθρο 30, δεν είναι Κατ. 3. Η εξαίρεση των εργασιών-κατασκευών του άρθρου 30 από την Κατ. 3, βάσει του νόμου -βάσει της πρώτης παραγράφου της γ) ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 3 του άρθρου 96- αυτομάτως τις κατέτασσε σε μία κατηγορία "κατώτερη" της Κατ. 3 (σε ποια άραγε;).... και ταυτόχρονα τις εξαιρούσε από τις πολεοδομικές παραβάσεις της παρ. 3-γ του άρθρου του άρθρου 81. Αυτά πριν την εγκ. 2... Για τις εργασίες-κατασκευές του άρθρου 30, στο άρθρο 30 ΔΕΝ υπάρχει διαχωρισμός που να αφορά το χρόνο κατασκευής τους. Παρά τους παραπάνω συσχετισμούς, υπήρχε εύλογα η απορία (πριν την εγκ. 2) κατά πόσον επηρέαζε ο χρόνος κατασκευής στη θεώρηση-αντιμετώπιση τους, ειδικότερα σε περιπτώσεις ρύθμισης.

Δίνεται βεβαίωση ασχέτως χρονολογίας κατασκευής. Σχετικό το παρακάτω από εγκ. 2 που αφορά τη παρ. 1α του άρθρου 82: Στην παρ.1α) διευκρινίζεται ότι η διαπίστωση ύπαρξης αυθαιρέτων κατασκευών ή αυθαίρετης αλλαγής χρήσης πριν τις 28.07.2011 γίνεται κατ’ εφαρμογή των άρθρων 5 παρ.2 και 22 παρ.3 του ν.1577/1985 «Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός.» (ΦΕΚ 210Α), ο οποίος βρισκόταν σε ισχύ τη χρονική περίοδο αυτή και όχι κατά τις διατάξεις του μεταγενέστερου ν.4067/12 «Νέος Οικοδομικός Κανονισμός» (ΦΕΚ 79Α), ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ του άρθρου 30 του ν.4495/2017.

Η σημερινή εγκύκλιος, ανατρέποντας τα δεδομένα, νομίζω πως ενισχύει την άποψη που εξέφρασα πριν το δικό σας σχόλιο. Το κάνει αυτό προσθέτοντας τις αυθαίρετες αλλαγές χρήσης στην περίπτωση ββ, όχι όμως και στην αα Από εγκ. 2 --- 31/5/2019 Για Άρθρο 96, σελ. 19, στο τέλος : Στην περίπτωση ββ) εκτός από τον έλεγχο του ποσοστού υπέρβασης της άδειας, ελέγχεται παράλληλα και η επιφάνεια του αυθαιρέτου με βάση τη χρήση του, καθώς και η συνολική επιφάνεια αυθαιρέτων κατασκευών σε όλο το κτίριο η οποία σε κάθε περιπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 1000 τ.μ. Είναι λίγο "κακή" η διατύπωση οπότε το συμπέρασμα βγαίνει με μια σχετική δυσκολία, χωρίς να αποκλείεται η παρερμηνεία από τη πλευρά μου.

Βάσει του άρθρου 9 του ν.4178 στον υπολογισμό των ποσοστών υπέρβασης για την επιλογή Κατηγορίας συμμετέχουν αυθαίρετες κατασκευές ΚΑΙ αυθαίρετες αλλαγές χρήσης. Στον 4495, συμμετέχουν μόνο οι αυθαίρετες κατασκευές, οι αυθαίρετες αλλαγές χρήσης έχουν απαλειφθεί. Γι' αυτό εξ' άλλου τέθηκε νέα περίπτωση μετά τις αα) και ββ) που είναι η περ. γγ) που αφορά τις αλλαγές χρήσης (εντός σχεδίου). Στην γγ) δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση ως προς το αν η αυθαίρετη αλλαγή χρήσης προκαλεί αύξηση στη δόμηση. Η αναφορά περί "επιτρεπόμενων χρήσεων" έπρεπε νομίζω να μπεί για να καλυφθούν όλες οι περιπτώσεις αλλαγών χρήσης (εντός σχεδίου). Νομίζω πως αυτό έγινε λόγω της πρόθεσης του νομοθέτη να οδηγούνται λιγότερες περιπτώσεις στη Κατ. 5. Η επαναφορά στην αρχική χρήση είναι πολύ πιο εύκολη υπόθεση από την κατεδάφιση μιας αυθαίρετης κατασκευής..... Από 4178: αα) Αυθαίρετες κατασκευές ή αυθαίρετες αλλαγές χρήσεις εφόσον δεν παραβιάζονται............. Από 4495: αα) αυθαίρετες κατασκευές εφόσον δεν παραβιάζονται ........................... ββ) αυθαίρετες κατασκευές εφόσον δεν παραβιάζονται .......................... Ψάχνω και ο ίδιος για μία πειστική απάντηση που να τεκμηριώνει την αντίθετη άποψη, αποκλείοντας -μόνο- την "άποψη" που θα υποστήριζε ότι πρόκειται περί παράλειψης. Ως προς το άλλο ερώτημα, αυτό που αφορά τον υπολογισμό του συντελεστή δόμησης, σημειώνω τα εξής δύο, εκ των οποίων το πρώτο σχετίζεται με το προηγούμενο ζήτημα (για ακόμη μία σύγκριση) ενώ το δεύτερο θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ακυρώνει το πρώτο από τα παρακάτω δύο, ωστόσο τυχαίνει να θεωρώ πως το συμπληρώνει... εισάγοντας εξαίρεση. Εξ' άλλου για το 2), το ίδιο ακριβώς..... είχε διευκρινιστεί με εγκύκλιο του 4178. 1) Στη παρ. 2 του άρθρου 100, δεν έγινε αλλαγή..... παραμένουν και οι αυθαίρετες κατασκευές ΚΑΙ οι αυθαίρετες αλλαγές χρήσης: "2. Για τον υπολογισμό των ανωτέρω συντελεστών τετραγωνιδίων, τα μεγέθη των αυθαίρετων κατασκευών ή χρήσεων συγκρίνονται ............" 2) Για τον υπολογισμό του συντελεστή δόμησης η άποψη μου περί συμμετοχής μόνο χώρων ΚΧ (όπως ανέφερε και η εγκ. του 4178) προκύπτει από το Παράρτημα Α', σελ. 3243 για τον *5 Συντελεστής δόμησης όπου αναγράφεται κατά λέξη: "Αφορά σε επιφάνειες με κύρια χρήση..."

Συνάδελφε Clemenza για το πρώτο: Ναι, προς το παρόν (και χωρίς υπολογισμό ποσοστού). Για το δεύτερο: Ναι.

Αν "μείνουμε" στην αα) και στη ββ) του άρθρου 96, αγνοώντας το εδάφιο που ακολουθεί, συμπεραίνουμε ότι είναι απολύτως λογική -επιτρέψτε μου- η προσέγγιση σας συνάδελφε γιατί ασφαλώς για τον έλεγχο του ποσοστού παραβίασης των πολεοδομικών μεγεθών είναι άτοπο το να μην συνυπολογίσουμε τα υπάρχοντα νόμιμα κτίσματα. Ειδικότερα θα πρόσθετα πως η χρήση του "εφ' όσον παραβιάζονται" αντί του "εφ' όσον παραβιάζουν" ενισχύει το παραπάνω συμπέρασμα (σας). Αν χρησιμοποιούσαν το "εφ' όσον παραβιάζουν" θα καταλαβαίναμε από την αρχή ότι η προυπόθεση αφορά αποκλειστικά κ μόνο αυτές τις ίδιες τις αυθαίρετες κατασκευές. Ομως αμέσως μετά την ββ) γίνεται αναφορά στις κατασκευές που οι επιφάνειες τους συμμετέχουν στον υπολογισμό και συνθέτουν του αριθμητή του κλάσματος. Κατά τη γνώμη μου προκύπτει (πιθανολογώ...) ότι στον αριθμητή συμμετέχουν ΜΟΝΟ οι αυθαίρετες κατασκευές, όχι οι νόμιμες. Εκεί αναφέρονται και οι εξαιρέσεις. Εφ' όσον μάλιστα εξαιρούνται κάποιες απο τις αυθαίρετες κατασκευές δεν θα έπρεπε ίσως να ξενίζει το να εξαιρούνται οι νόμιμες. Κατά τα λοιπά θεωρώ ότι η διατύπωση που χρησιμοποιείται στις αα) κ ββ) είναι "ατυχής" αν συσχετιστεί με το πνεύμα αυτού του νόμου (γνωστό σε όλους) και ότι ο νομοθέτης "επανορθώνει" στο προαναφερθέν εδάφιο (αμέσως μετά την ββ) αφού λίγο προηγούμενα σκεφτόταν με όρους ΝΟΚ, ΓΟΚ κ.λ.π. Αυτό γίνεται αντιληπτό από ολόκληρο σχεδόν το νόμο και ειδικότερα απο τα παρακάτω: Απο εγκ. 3 για το άρθρο 9 του ν.4178/13: 33) Παρ. ∆ Κατηγορία 4, εδαφ. αα : Σε περίπτωση συγκυριότητας ακινήτου και κατ’ ανάλογη εφαρµογή της παρ. 2 του άρθρου 18 του νόµου, για τον υπολογισµό του ποσοστού των υπερβάσεων ΤΩΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΩΝ, ΤΑ ΜΕΓΕΘΗ ΤΟΥΣ [των αυθαιρεσιών...] συγκρίνονται µε το µέρος των πολεοδοµικών µεγεθών της οικοδοµικής άδειας, που αναλογεί στο ποσοστό συνιδιοκτησίας της οριζοντίου ή καθέτου ιδιοκτησίας εκάστου συγκυρίου. .......................... Από εγκ. 4 ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 9 (Κατηγορίες....): 16) Παρ. ∆ Κατηγορία 4 : ....................................Μετά την επιλογή της κατηγορίας, ................. [αυτό αποτελεί "παράκαμψη"]. Για τον υπολογισµό του ποσοστού των υπερβάσεων των αυθαιρεσιών συνυπολογίζονται όλοι οι αυθαίρετοι κλειστοί χώροι κύριας χρήσης [εδώ "έκπτωση"] που προσαυξάνουν το συντελεστή δόµησης του ακινήτου. Νομίζω πως συχνά άλλο πράγμα είναι το ποιό είναι το ορθό και άλλο αυτό το οποίο εννοούν οι συντάκτες του νόμου.