Κατ΄αρχάς να σημειώσω ότι έχω τελειώσει ΑΠΘ και έχω κάνει MSc στην Αγγλία οπότε μπορώ να κάνω μια σύγκριση.
Η σημαντικότερη διαφορά πέρα από τα εργαστήρια, τις βιβλιοθήκες, την αναλογία καθηγητών - διδασκόντων, την σύνδεση με τη βιομηχανία κα, είναι ότι στην Αγγλία υπάρχει ένα πρόγραμμα σπουδών το οποίο το αποφασίζει το πανεπιστήμιο, το τηρεί και το ελέγχει διαρκώς και ως προς το περιεχόμενο του κάθε μαθήματος. Στην Ελλάδα δυστυχώς υπάρχει ένα συνοθύλευμα μαθημάτων πολλές φορές αλληλοεπικαλυπτόμενα, ο κάθε καθηγητής κάνει ό,τι θέλει ανεξέλεγκτα. Δε νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε περήφανοι όσοι τελειώσαμε ΑΠΘ που το δυσκολότερο μάθημα - όχι σαν επίπεδο γνώσης αλλά το δυσκολότερο για να περάσεις - είναι οι αποχετεύσεις επειδή έτσι του κάπνισε του κυρίου Καθηγητά και κανείς να μην μπορεί να τον ελέγξει (μιλάμε για ποσοστά 50/800 σε κάθε εξεταστική). Να μη μιλήσω για FORTRAN και πόσο πολύ μου έχει χρησιμεύσει στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία.
Παρ΄όλα αυτά σε αυτό το περιβάλλον το να κρίνω κάποιον μηχανικό ανάλογα με το πανεπιστήμιο που τελείωσε είναι λάθος. Οι σχετικοί ή άσχετοι φαίνονται μόνο πάνω στη δουλειά. Και όπως υπάρχουν άσχετοι που έχουν τελειώσει το Imperial υπάρχουν και σαϊνια που τελειώσαν το South Bank. Ας μην κρίνουμε κάποιον επαγγελματικά επειδή στα 18 δεν πέτυχε στις εξετάσεις, σημασία έχει πότε πήζει το μυαλό.
ΥΓ: Δεν ακούω κανένα να γκρινιάζει για το επίπεδο των σπουδών των μεταπτυχιακών στα ελληνικά πανεπιστήμια. Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά τα περισσότερα είναι της πλάκας. Γνωρίζω άπειρο κόσμο που παίρνει το πτυχίο χαλαρά χωρίς να σταματάει τη δουλειά του και χωρίς να είναι και part time το μεταπτυχιακό.