MAKAP

@pelopidas Αν λάβεις υπόψη ότι η (πολεοδομική) νομοθεσία ορίζει τον ΟΤΑ ως εισηγητή για κάθε διοικητική πράξη πολεοδομικού περιεχομένου (ΓΠΣ, έγκριση και τροποποίηση ρυμ. σχεδίου κλπ), τότε εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι ο ΟΤΑ σε κάθε περίπτωση (και όχι μόνο στη συγκεκριμένη που αναφέρεις) μπορεί να εξαντλήσει αλλά και να παραβιάσει (καμιά φορά) τα όρια που περιγράφονται στη νομοθεσία. Ένα παράδειγμα της "αυθαιρεσίας" των ΟΤΑ είναι ότι, κατά την περίοδο της δημαρχίας Μπέη στη δεκαετία του '80, σε όλα τα άκτιστα οικόπεδα της περιοχής των Αθηνών τοποθετήθηκαν ταμπέλες με την αναγραφή "Ιδιοκτησία Δήμου Αθηναίων", χωρίς φυσικά όχι μόνο να κηρυχθεί σχετική απαλλοτρίωση αλλά ούτε καν σχετική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου αφού θα ήταν παράνομη.

Όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και το κείμενο εσαφαλμένο, χωρίς να γνωρίζω ποιόε ευθύνεται για το λάθος. Επειδή το κείμενο που διάβασε και παραθέτει ο συνάδελφος, ανέφερε για απόσταση μεταξύ των σημείων τα 30 εκατ., ανέτρεξα στη NASA http://www.nasa.gov/topics/earth/features/aster-20090629.html και διάβασα το αυθεντικό κείμενο όπου εκτός των άλλων αναφέρεται ότι η απόσταση των υψομετρικών σημείων που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ... 30 μ. !!! Πάντως είναι μια πολύ καλή δουλειά που καλύπτει πλέον το 99% της γης και το υλικό λέγεται ότι θα είναι διαθέσιμο στο κοινό.

Σωστός, για μία ακόμη φορά, ο grtopo, αλλά νομίζω ότι, για να εισηγηθεί και να πάρει απόφαση ο ΟΤΑ για τον εκ νέου καθορισμό του ακινήτου ως ΚΧ, "οφείλει" και "αρκεί", αυτή τη φορά, να εγγράψει στον προϋπολογισμό του τη δαπάνη για την απαλλοτρίωση. Το θέμα της εξεύρεσης του ποσού από τον ΟΤΑ (δάνειο, παρακατάθεση, άλλο πόροι κλπ) δεν αφορά στη διαδικασία.

Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας άρσης της απαλλοτρίωσης, η ρυμοτομούμενη έκταση περνάει αυτόματα στο πολεοδομικό καθεστώς που ίσχυε πριν από τη διοικητική πράξη που επέβαλλε την απαλλοτρίωση. Όπως είναι επόμενο, δημιουργείται έτσι ένα "πολεοδομικό πρόβλημα" με το ρυμοτομικό σχέδιο να ισχύει και να υπάρχει μία νησίδα (μικρή ή μεγάλη ανάλογα με το μέγεθος της ρυμοτομηθείσας έκτασης) που έχει διαφορετικό καθεστώς. Το "πρόβλημα" αυτό ρυθμίζεται μόνον με τροποποίηση του σχεδίου που επιβάλλεται να προωθηθεί άμεσα από τον ΟΤΑ, όπως, άλλωστε έχει νομολογηθεί με δικαστικές αποφάσεις. Η δεύτερη ερώτηση τώρα. Η ουσιαστική διαφοροποίηση μεταξύ των σχεδίων που εγκρίθηκαν με τις διατάξεις του 1923 και εκείνων που εγκρίνονται με τις διατάξεις του ν.1337/1983, όπως ισχύει είναι ότι στην πρώτη περίπτωση η εφαρμογή του σχεδίου στο έδαφος γίνεται όποτε το ζητήσει ο ενδιαφερόμενος πολίτης ενώ, στη δεύτερη, το σχέδιο εφαρμόζεται συνολικά με την πράξη εφαρμογής που περιλαμβάνει την εφαρμογή του στο έδαφος, όλους τους αναλογισμούς και τακτοποιήσεις, τις εισφορές σε γη και χρήμα, τη δημιουργία νέων οικοπέδων από τις εισφορές και απόδοσή τους στα ρυμοτομούμενα οικόπεδα. Όπως είναι αυτονόητο, άρση απαλλοτρίωσης στις περιπτώσεις των σχεδίων του 1337/83 είναι δυνατόν να ζητηθεί μόνο στην περίπτωση που ο ΟΤΑ δεν προώθησε την ΠΕ και μέσω αυτής την τακτοποίηση των οικοπέδων και την καταβολή των οφειλόμενων αποζημιώσεων μέσα στο εύλογο χρονικό διάστημα που σύμφωνα με τη νομολογία είναι η οκταετία.

Στο ακόλουθο θέμα http://www.michanikos.gr/showthread.php?t=7831 που έχεις συμμετάσχει και εσύ, γίνεται συζήτηση για τη γράνα-τάφρο απορροής και τη θεώρησή της ως ΚΧ. Νομίζω ότι ο GRTOPO τοποθετήθηκε ξεκάθαρα στο θέμα αυτό. ΥΓ. Εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι και στο θέμα http://www.michanikos.gr/showthread.php?t=5221&page=4 έχει απαντήσει ο GRTOPO σε σχετική ερώτησή σου

Νομίζω ότι είναι άξιοι συγχαρητηρίων οι συνάδελφοι, όπως ο gnusselt, που διαθέτουν τη δίψα της διαρκούς ενημέρωσης για περισσότερη και πολύπλευρη γνώση ανεξάρτητα από την ειδικότητά τους και το επίπεδο γνώσης τους. Μακάρι να είχαν αυτό το ... κουσούρι οι περισσότεροι από τους συναδέλφους. Είμαι βέβαιος ότι το επίπεδό μας θα ήταν πολύ υψηλότερο και η προσφορά μας στην κοινωνία σημαντικά πιο αποδοτική.

Σύμφωνα με την πολεοδομική νομοθεσία (άρθρο 2 του ΓΟΚ/85), και όχι με βάση τη νομική επιστήμη γιατί εκεί οι έννοιες αυτές έχουν και άλλες ερμηνείες) "κοινόχρηστοι χώροι είναι οι κάθε είδους δρόμοι, πλατείες, άλση και γενικά οι προοριζόμενοι για κοινή χρήση ελεύθεροι χώροι, που καθορίζονται από το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο του οικισμού ή έχουν τεθεί σε κοινή χρήση με οποιοδήποτε άλλο νόμιμο τρόπο). Επομένως, για τις πόλεις και τους οικισμούς με εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο, η έννοια του ΚΧ είναι ξεκάθαρη όπως ορίζεται στο άρθρο 2. Για την κατηγορία των οικισμών <2000 κατ. ορίζονται τα 4 μ. ως ελάχιστο πλάτος ΚΧ για να είναι οικοδομήσιμο ένα οικόπεδο και όπου το πλάτος αυτό υπολείπεται απαιτείται να αφεθεί από τον ιδιοκτήτη λωρίδα σε κοινή χρήση (με συμβόλαιο). Υπεμθυμίζεται και η πρόσφατη απόφαση 1828/2008 του ΣτΕ για το θέμα αυτό. Συμπερασματικά, ο χώρος που καταλαμβάνει ένας υδραύλακας θεωρείται μεν κοινόχρηστος (σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να περνάει με δουλεία διέλευσης μέσα από ιδιοκτησία) αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ΚΧ για την οικοδομησιμότητα ενός οικοπέδου, όπως έχει συζητηθεί σε άλλα θέματα του forum.

Στις παρατηρήσεις σου δεν βλέπω να "παίζει" πουθενά η ανεπάρκεια των μηχανικών γενικά τόσο από πλευράς εκπαίδευσης και γνώσεων όσο και από πλευράς προβολής και διεκδίκησης εκ μέρους του συνδικαλιστικού μας φορέα (ΤΕΕ). Δηλαδή κατά την άποψή σου είμαστε αμέτοχοι (ως μηχανικοί) για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω από το χώρο μας και για όλα φταίνε οι άλλοι? Μήπως έχουμε ένα μερίδιο ευθύνης που δεν αντιδρούμε? που άλλο ψηφίζουμε στο ΤΕΕ και άλλο μας βγαίνει? και τόσα άλλα ερωτηματικά??????

Σωστή η παρατήρηση αλλά για τους τοπογράφους η μηκοτομή σημαίνει οδοποιία. Η ετυμολογία της λέξης είναι κατά μήκος τομή, αν δεν κάνω λάθος.

Αν πρόσεξες, έχω γράψει "Σύμφωνα με το άρθρο 13 του ν. 1337/1983, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει"

Με λίγα λόγια, μηκοτομή είναι η μελέτη οδοποιίας με την οποία καθορίζονται όλα τα στοιχεία διαμόρφωσης μίας οδού είτε πρόκειται για οδό μίας πόλης είτε για οδό κοινοτική, επαρχιακή, εθνική κλπ. Για τη μελέτη αυτή λαμβάνονται όλα τα στοιχεία του εδάφους στον άξονα και τις διατομές κλπ και υπολογίζονται τα στοιχεία διαμόρφωσης της οδού (εκχωματώσεις, επιχωματώσεις, κλίση, αξονοδιασταυρώσεις, κράσπεδα κλπ) καθώς και η οριστική της στάθμη (ερυθρά).

Σε κάθε περίπτωση έκδοσης άδειας σε οικόπεδο που περιλαμβάνεται σε ρυμοτομικό σχέδιο εγκεκριμένο με τις διατάξεις του νδ 1923 πρέπει να ερευνούμε αφενός την ύπαρξη δρόμων που περιλαμβάνονται μέσα στο συγκεκριμένο ΟΤ και δεν έχουν εγκριθεί με το ρυμοτομικό σχέδιο ως ΚΧ αφετέρου την ύπαρξη όμορων αποκλεισμένων ή τακτοποιητέων οικοπέδων. Την ίδια ευθύνη έχει και η πολεοδομία πριν εκδώσει μία άδεια. Με βάση τις κείμενες διατάξεις, οι δρόμοι που περιλαμβάνονται στο ΟΤ και δεν εγκρίθηκαν από το σχέδιο πρέπει να προσκυρωθούν στα όμορα οικόπεδα. Επομένως, καλώς έγινε η προσκύρωση του ενός δρόμου στο εξεταζόμενο οικόπεδο. Επίσης καλώς, προωθήθηκε η διαδικασία τροποποίησης του σχεδίου και χαρακτηρισμού του άλλου δρόμου ως πεζόδρομου (αν και θα υπάρξουν προβλήματα αν ο δρόμος είναι πολύ στενός κλπ). Εκείνο που δεν αναφέρεις αν έγινε, είναι η έρευνα αν υπάρχει όμορο οικόπεδο που είναι αποκλεισμένο ή τακτοποιητέο ή εν πάση περιπτώσει αν πραγματικά απαιτείται από τη διαμορφωμένη κατάσταση του εδάφους πράξη αναλογισμού και τακτοποίησης. Εσύ θα το κρίνεις αυτό, έχοντας την εικόνα του εδάφους.

Θέλω να παρατηρήσω ότι στην έννοια του κοινόχρηστου χώρου περιλαμβάνεται ο δρόμος η πλατεία κλπ. Επομένως, το παραπάνω επιχείρημα δεν ευσταθεί. Πολύ σωστή επισήμανση!!! Ποιός ασκεί οικιστική πολιτική? Είναι γεγονός ότι το ΣτΕ στη μακρόχρονη ενασχόλησή του με το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος (από τη δεκαετία του '60 με τον Δεκλερή ως απλό δικαστή και στη συνέχεια ως πρόεδρο του Ε' τμήματος μέχρι τη συνταξιοδότησή του) δημιούργησε με τις αποφάσεις του ένα κέλυφος για την προστασία του περιβάλλοντος που ενστερνίστηκαν και ακολούθησαν και οι επόμενες γενεές δικαστών και έτσι γλυτώσαμε σε πολλές περιπτώσεις την συνεχιζόμενη καταστροφή. Είναι, όμως, γεγονός ότι σε πολλές άλλες περιπτώσεις ξεπέρασαν τα όρια της δικαιοδοσίας τους και με αφορμή προσωπικές τους περιπτώσεις ακύρωσαν νομοθεσίες όπως πχ ο θεσμός της ΜΣΔ που ήταν ένα πολύ καλό εργαλείο αφενός για τη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς αφετέρου για την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος της αδυναμίας των ΟΤΑ να καταβάλουν αποζημιώσεις για τα ακίνητα που ρυμοτομούνται κλπ. Ξέρω ότι το θέμα του ΣτΕ παρεκκλίνει από το ειδικό αλλά θέλω να καταθέσω την άποψή μου ότι το πρόβλημα με το ΣτΕ θα αντιμετωπιστεί μόνον όταν τα κόμματα αποφασίσουν να τροποποιήσουν το Σύνταγμα και να καθορίσουν ξανά το ρόλο του ΣτΕ.

Η εγκύκλιος έχει εκδοθεί πριν από το ν. 2971/2001 με τον οποίο απαγορεύεται η εκμετάλλευση του ακινήτου που περιλαμβάνεται στην παραλία (για τον αιγιαλό δεν το συζητάμε). Είναι χαρακτηριστικές οι διατάξεις α) του άρθρου 2 παρ. 4 με την οποία "Στον αιγιαλό, την παραλία, την όχθη και την παρόχθια ζώνη δεν επιτρέπεται η κατασκευή κτισμάτων και εν γένει κατασκευασμάτων, παρά μόνο για την επιδίωξη των σκοπών, που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο" και β) του άρθρου 7 παρ. 4 με την οποία "Από τη δημοσίευση της απόφασης του Υπουργού Οικονομικών με την οποία δημιουργείται η παραλία, οι κύριοι των κτημάτων που καταλαμβάνονται από αυτή, θεωρούνται ότι έλαβαν γνώση περί τούτου και οφείλουν για μια διετία να μην προβούν σε οποιαδήποτε γενικά κατασκευή, βελτίωση, δενδροφύτευση ή άλλη τυχόν προσθήκη στα ακίνητα αυτά, ενώ αύξηση της αξίας τους που οφείλεται σε μία από τις πιο πάνω ενέργειες δεν αποζημιώνεται". Ένα από τα νέα, και σωστά κατά την άποψή μου, στοιχεία που προστέθηκαν στη διαδικασία καθορισμού του αιγιαλού και της παραλίας, με το ν. 2971/2001, είναι ότι η αναγκαστική απαλλοτρίωση που επιβάλλεται στα ακίνητα που περιλαμβάνονται στη ζώνη παραλίας εφαρμόζονται οι διατάξεις περί απαλλοτριώσεων λόγω ρυμοτομίας. Αυτό σημαίνει ότι είναι δυνατόν να ζητηθεί, από τον ιδιοκτήτη του ακινήτου, η άρση της απαλλοτρίωσης μετά την παρέλευση του εύλογου χρόνου που ορίζεται με τις δικαστικές αποφάσεις. Η διαδικασία άρσης της απαλλοτρίωσης περιγράφεται αναλυτικά στο θέμα http://www.michanikos.gr/showthread.php?t=7969 Επισημαίνω ότι λόγω αδυναμίας του Κράτους να καταβάλει αποζημιώσεις για τα ακίνητα που περιλαμβάνονται στη ζώνη παραλίας δεν γνωρίζω να έχει αποζημιωθεί ποτέ ιδιοκτήτης και επομένως μπορεί να αρθεί η απαλλοτρίωση σε ακίνητο αυτής της κατηγορίας. Η ζώνη παραλίας δεν ανακαλείται αυτοδίκαια εάν δεν έχει συντελεστεί μέχρι σήμερα η απαλλοτρίωση έστω και αν έχει καθοριστεί με τις διατάξεις του 2344/1940. Πρέπει να ακολουθηθεί η διαδικασία της άρσης όπως αναφέρεται παραπάνω. Μετά την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας είναι δυνατή η έκδοση άδειας με την προϋπόθεση ότι το ακίνητο πληροί τα όρια αρτιότητας και είναι οικοδομήσιμο.

Σύμφωνα με το άρθρο 13 του ν. 1337/1983, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει: "1. Κατά παρέκκλιση από το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 4 του άρθρου 1 μπορεί να υπάγονται στις διατάξεις των προηγούμενων άρθρων του νόμου αυτού και πολεοδομικά προβληματικές περιοχές εντός σχεδίων πόλεων ή οικισμών προ του 1923 που απαιτούν αναμόρφωση. Οι περιοχές αυτές μπορεί να είναι τμήματα πολεοδομικών ενοτήτων που περιλαμβάνουν και επεκτάσεις του νόμου αυτού ή που βρίσκονται στο σύνολό τους μέσα σε εγκεκριμένα σχέδια πόλεων ή οικισμούς προ του 1923. 2. Η κατά την προηγούμενη παράγραφο υπαγωγή προτείνεται με το γενικό πολεοδομικό σχέδιο και γίνεται με το Π.Διάταγμα που εγκρίνει τη σχετική πολεοδομική μελέτη. Η υπαγωγή τέτοιων περιοχών μπορεί να γίνει και με Π. Διάταγμα ανεξάρτητα από το Π. Διάταγμα έγκρισης της πολεοδομικής μελέτης και την τυχόν ολοκλήρωση της διαδικασίας για το γενικό πολεοδομικό σχέδιο της περιοχής , αν από υπάρχουσες μελέτες προκύπτει η αναγκαιότητα για την ανάπλαση της περιοχής. Το Π. Διάταγμα υπαγωγής και στην περίπτωση αυτή εκδίδεται με ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 7 παρ. 1 του νόμου αυτού". Επομένως, για να υπαχθεί μια περιοχή στις διατάξεις του άρθρου αυτού πρέπει να υπάρχει σχετική πρόταση στο οικείο ΓΠΣ και στη συνέχεια η περιοχή αυτή να περιληφθεί στην ΠΜ που θα συνταχθεί για την όμορη υπό ένταξη περιοχή. Εννοείται ότι η ΠΜ θα ακολουθήσει τη γνωστή διαδικασία των αναρτήσεων, ενστάσεων κλπ μέχρι την τελική έγκριση. Επισημαίνεται ότι για τις περιπτώσεις του άρθρου 13 δεν επιβάλλεται εισφορά σε χρήμα και η εισφορά σε γη υπολογίζεται διαφορετικά, όπως αναφέρεται λεπτομερώς στις παρ. 3 και 4 του άρθρου 13.

Έχω την αίσθηση ότι συνεχίζουμε τη συζήτηση σε υποθετικές ερωτήσεις ενώ στην περίπτωσή σου πρέπει να ξεκαθαρίσεις πρωτίστως το θέμα εάν η έκταση που εξετάζεις περιλαμβανόταν ή όχι στο αρχικό σχέδιο. Στην περίπτωση που η απάντηση είναι θετική, είναι σχεδόν απίθανο η χρήση γης και η μορφή του ρυμ. σχεδίου που καθορίστηκε αρχικά για την εξεταζόμενη έκταση να είναι ίδια με τις αντίστοιχες (ΚΧ) που καθορίστηκε με το σχέδιο του 1948. Θεωρητικά, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η έκταση θα μπορούσε να δομηθεί με την αρχική χρήση γης και τη μορφή του ρυμ. σχεδίου. Πιστεύω, όμως, ότι θα δημιουργηθεί πολεοδομικό πρόβλημα με τις διαφορετικές μορφές ρυμ. σχεδίου που θα ισχύουν στην εξεταζόμενη έκταση και στην όμορη περιοχή, και ίσως τους διαφορετικούς ΟΔ και θα απαιτηθεί η πολεοδομική ρύθμιση του προβλήματος αυτού. Με δεδομένο ότι η ρύθμιση αυτή θα γίνει με τις ισχύουσες διατάξεις, είναι προφανές ότι το ακίνητο θεωρητικά θα οφείλει και εισφορές. Παραμένει, όμως, αδιευκρίνιστο το μέγεθος της εξεταζόμενης έκτασης και επομένως η έκταση της πολεοδομικής επέμβασης ώστε να πει κανείς με βεβαιότητα εάν θα επιβληθούν εισφορές ή όχι. Επαναλαμβάνω και πάλι ότι συζητάμε θεωρητικά χωρίς να γνωρίζουμε τα πραγματικά δεδομένα του θέματος.

Ας πάρουμε το θέμα βήμα-βήμα. Έχουμε ένα ακίνητο σε εκτός σχεδίου περιοχή. Η περιοχή αυτή πολεοδομείται (πριν από το 1983) με ΟΤ, ΚΧ κλπ και το συγκεκριμένο ακίνητο χαρακτηρίζεται ως ΚΧ, δηλαδή επιβάλλεται σ' αυτό αναγκαστική απαλλοτρίωση. Σύμφωνα με τις διατάξεις του νδ του 1923 περί σχεδίων πόλεων, ο ΟΤΑ πρέπει να αποζημιώσει τον ιδιοκτήτη του ακινήτου αλλά αυτό δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τη σχετική νομολογία των δικαστηρίων, ο ιδιοκτήτης του ακινήτου μπορεί, αν θέλει, να ζητήσει την άρση της επιβληθείσας απαλλοτρίωσης στο ακίνητό του αφού έχει παρέλθει ο εύλογος χρόνος που έχουν ορίσει οι δικαστικές αποφάσεις. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία άρσης της απαλλοτρίωσης, όπως την αναλύσαμε παραπάνω, τι συνέπειες θα έχει το ακίνητο? Θα παύσει να υπάρχει το βάρος που επέβαλε το ρυμοτομικό σχέδιο στο ακίνητο με τον χαρακτηρισμό του ως ΚΧ και επομένως ως πολεοδομικό καθεστώς στο συγκεκριμένο ακίνητο θα επανέλθει εκείνο που υπήρχε πριν από το ρυμοτομικό σχέδιο, δηλαδή το ακίνητο αυτό και μόνον θα επανέλθει στο καθεστώς της εκτός σχεδίου δόμησης ενώ όλη η υπόλοιπη περιοχή γύρω από αυτό θα συνεχίσει να είναι εντός σχεδίου. Στο καθεστώς αυτό θα παραμείνει το ακίνητο για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι να εγκριθεί νέα πρόταση για την πολεοδομική του ρύθμιση, αν την ζητήσει ο ιδιοκτήτης του ή ο ΟΤΑ, που όπως όλοι γνωρίζουμε δεν είναι υπόθεση που ολοκληρώνεται σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, πολύ περισσότερο μάλιστα αν ο ΟΤΑ θέλει το χώρο του ακινήτου με τη συγκεκριμένη χρήση. Υπάρχει περίπτωση, αν το ακίνητο πληροί τα όρια αρτιότητας της εκτός σχεδίου δόμησης, να ζητήσει ο ιδιοκτήτης άδεια αλλά και πάλι θεωρώ ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις από τον ΟΤΑ. Πιστεύω ότι με τη νέα λεπτομερή ανάλυση έγινε κατανοητό το θέμα αυτό.

Γενικά, στο άρθρο 13 του ν. 1337/83 υπάγονται περιοχές που χρειάζονται ανάπλαση, δηλαδή περιοχές που είτε βρίσκονται σε εγκεκριμένο σχέδιο πριν από το 1983 είτε σε οικισμό προ 1923, γειτνιάζουν με περιοχή που πρόκειται να ενταχθεί στο σχέδιο πόλης με τις διατάξεις του νόμου αυτού και χρειάζεται ανάπλαση. Δεν περιγράφεις, όμως, ξεκάθαρα το πολεοδομικό καθεστώς του οικοπέδου που σε ενδιαφέρει δεδομένου ότι από την περιγραφή σου προκύπτει ότι περιλαμβάνεται σε διανομή του Υπ. Γεωργίας (που αν είναι αστική έχει τις ιδιότητες του ρυμοτομικού σχεδίου) για την οποία εγκρίθηκε αναθεώρηση και επέκταση το 1991-1993. Είναι έτσι? Η υπαγωγή στο άρθρο 13 πως έγινε?

Κανένας δεν υποστήριξε κάτι τέτοιο. Στην περίπτωση που αίρεται η απαλλοτρίωση που επιβλήθηκε σε μία έκταση με σχέδιο πόλης που εγκρίθηκε πριν από το 1983, δηλαδή η έκταση είτε ρυμοτομήθηκε είτε χαρακτηρίστηκε ως ΚΧ, το πολεοδομικό καθεστώς που διέπει πλέον αυτή την έκταση είναι εκείνο που ίσχυε πριν από την έγκριση του σχεδίου. Επομένως, αν η περιοχή ήταν εκτός σχεδίου και πολεοδομήθηκε με αυτό το σχέδιο τότε η εξεταζόμενη έκταση θα θεωρείται πλέον ως εκτός σχεδίου ενώ αν υπήρχε προηγουμένως άλλη μορφή σχεδίου πόλης τότε για την έκταση αυτή και μόνον θα ισχύει η προηγούμενη μορφή σχεδίου.

Μα στο θέμα αυτό δεν συζητάμε αν, πως και πότε θα καταβληθεί η αποζημίωση αλλά ποιά είναι η διαδικασία για την άρση της επιβληθείσας πριν από 60 χρόνια απαλλοτρίωσης. Και η παράθεση που χρησιμοποίησες αφορούσε σε εκδοχή ότι το αρχικό σχέδιο ήταν του 1948 ενώ στην εξεταζόμενη περίπτωση είναι ενδεχόμενο η συγκεκριμένη έκταση να είχε πολεοδομηθεί με το παλαιότερο σχέδιο (1888) οπότε, εάν επαληθευτεί αυτό, μετά την άρση θα ισχύει το προηγούμενο πολεοδομικό καθεστώς (εντός σχεδίου).

Είναι λανθασμένη η εκτίμησή σου και αυτό αποδεικνύεται από τα ίδια τα στοιχεία που χρησιμοποιείς. Το ΦΕΚ 270, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, θεσπίζει τους κανόνες δόμησης στην εκτός σχεδίου περιοχή δηλαδή "εκτός των ρυμοτομικών σχεδίων των πόλεων ,κωμών και οικισμών ή εκτός των ορίων των νομίμων υφισταμένων προ του 1923 οικισμών των στερουμένων ρυμοτομικού σχεδίου .....". Στο πδ αυτό, λοιπόν, γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ της δόμησης αφενός σε εκτός σχεδίου περιοχή αφετέρου σε εντός σχεδίου περιοχή και τους οικισμούς προ 1923. Επισημαίνω ότι στο κείμενο του πδ αυτού (που εκδόθηκε τον Μάιο 1985) γίνεται αναφορά μόνο για τους οικισμούς προ 1923 γιατί, εκείνη την εποχή, είχε δημιουργηθεί θέμα με την ακύρωση από το ΣτΕ της σχετικής υπουργικής απόφασης και η διοίκηση είχε προωθήσει παράλληλα (αρχές 1985) νέο πδ για τη δόμηση σε οικισμούς <2000, όπως τους ονόμασε πλέον, και εντελώς συμπτωματικά το πδ αυτό εκδόθηκε λίγες μέρες νωρίτερα (ΦΕΚ 181/1985) από το προηγούμενο. Επομένως, αποδεικνύεται ότι υπάρχουν κανόνες δόμησης για τρία ξεχωριστά μεταξύ τους πολεοδομικά καθεστώτα (εντός σχεδίου, εκτός σχεδίου, οικισμοί). Αλλά και με το δεύτερο επιχείρημά σου επιβεβαιώνεται η παραπάνω θέση, δεδομένου ότι η ΖΟΕ είναι η θέσπιση βελτιωμένων κανόνων δόμησης στην εκτός σχεδίου περιοχή δηλαδή ένα πλαίσιο κανόνων μεταξύ εκείνου για τις εκτός σχεδίου περιοχές και εκείνου για τις εντός σχεδίου περιοχές, με την εξαίρεση πάντα των οικισμών για τους οποίους ισχύει διαφορετικό πλαίσιο δόμησης. Τέλος, θέλω να τονίσω ότι για τη δόμηση στους οικισμούς (είτε <2000 είτε προ 1923) ισχύουν οι περισσότερες διατάξεις του ΓΟΚ καθώς επίσης ότι με το ΦΕΚ 414/1985 (Αύγουστος 1985) καθορίστηκε το πλαίσιο πολεοδόμησης των οικισμών <2000. Πιστεύω ότι με την ανάλυση αυτή το συγκεκριμένο θέμα ξεκαθαρίζει πλέον.

Συγχαρητήρια για τη διαπίστωση!!! Πράγματι, ο ένας από τους δύο (άνδρες) υπαλλήλους στο αρχείο ρυμοτομικών διαγραμμάτων είναι συνάδελφος.

Ζητώ συγνώμη συνάδελφε Lakis Bidis, αλλά εκτός από το θέμα σου, στο οποίο δικαιολογημένα ζητάς απόψεις και βοήθεια, δημιουργήθηκε ένα ακόμη που πρέπει να διευκρινιστεί για να μην παρεμηνευτεί από νέους, κυρίως, συναδέλφους που δεν γνωρίζουν επαρκώς τα θέματα αυτά. Στην Ελλάδα, κάθε κομμάτι γης μπορεί να δομηθεί με ένα από τα πολεοδομικά πλαίσια που έχουν θεσπιστεί από το Κράτος. Συγκεκριμένα, ένα κομμάτι γης μπορεί να περιλαμβάνεται είτε σε εντός σχεδίου περιοχή είτε σε εκτός σχεδίου περιοχή είτε σε οικισμό (υπάρχουν διάφορες κατηγορίες οικισμών). Επομένως, μπορεί να δομηθεί με τις αντίστοιχες διατάξεις. Οικόπεδο ορίζεται το κομμάτι γης που περιλαμβάνεται είτε σε εντός σχεδίου περιοχή είτε εντός οικισμού ενώ το κομμάτι γης που περιλαμβάνεται σε εκτός σχεδίου περιοχή ορίζεται ως γήπεδο. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η έκφραση "το οικόπεδο βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλης και εντός των ορίων του οικισμού τάδε" δεν είναι πολεοδομικά σωστή.

Μα το είπα ήδη. Αν υπάρχει, θα το βρεις στη Δ/νση Τοπογραφικών Εφαρμογών του ΥΠΕΧΩΔΕ, στην οδό Αμαλιάδος (Αμπελόκηποι).

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να δεις το σχέδιο του 1888 και να καταλάβεις, με τη βοήθεια των σταθερών που θα αναγνωρίσεις, τη σχέση 1) της έκτασης που πολεοδομήθηκε το 1988 με εκείνη που πολεοδομήθηκε το 1948 και 2) της έκτασης που σε ενδιαφέρει με εκείνη του ρυμοτομικού σχεδίου του 1888 ώστε να συμπεράνεις αν η έκταση που σε ενδιαφέρει περιλαμβανόταν στο σχέδιο αυτό.