MAKAP

Μα. όπως προανέφερα, δεν εξαρτάται από το ΥΠΕΚΑ, η επαναφορά της ΜΣΔ, αλλά από τις δεσμεύσεις που έχουν νομολογηθεί από το ΣτΕ. Δεν διευκρινίζεις, βέβαια, τι εννοείς με την έκφραση "έχει βρει αγοραστή". Έχει βρει αγοραστή για το διατηρητέο ή για τον τίτλο; Με δεδομένο ότι, μετά την κατάθεση του φακέλου για την έκδοση τίτλου, η διαδικασία δεν αναστρέφεται και, επομένως, ο πελάτης σου θα πουλήσει μεν το διατηρητέο αλλά θα του μείνει ένας τίτλος που δεν θα πουλιέται, θα πρότεινα α σκεφτεί την πώληση του διατηρητέου όπως είναι.

Δεν θα απαντήσω στην ουσία του ερωτήματος γιατί προηγείται η δυνατότητα χρησιμοποίησης του εργαλείου που λέγεται ΜΣΔ. Όπως είναι γνωστό, ο θεσμός της ΜΣΔ ξεκίνησε με το ν. 880/79 του Μάνου αλλά οι 3 νόμοι που φορούσαν στο θέμα αυτό ακυρώθηκαν για διαφορετικούς, κάθε φορά, λόγους από το ΣτΕ. Με την τελευταία απόφασή του, ο ΣτΕ νομολόγησε ότι για την εφαρμογή του νόμου πρέπει να καθορίσουν οι δήμοι ΖΥΣ (Ζώνες Υποδοχής Συντελεστή) αλλά κανένας δήμος της χώρας δεν έχει ανταποκριθεί σ' αυτό το θέμα και έτσι δεν μπορεί να λειτουργήσει ο νόμος.

Μέσα στο πλαίσιο των υποχρεώσεων του πραγματογνώμονα περιλαμβάνεται αφενός η επικοινωνία του με τα μέρη που σχετίζονται με το αντικείμενο της πραγματογνωμοσύνης αφετέρου τα καλεί να του προσκομίσουν κάθε αναγκαίο στοιχείο και να του εκθέσουν, εφόσον το επιθυμούν, τις απόψεις τους επ' αυτού. Εάν τήρησε αυτές τις υποχρεώσεις ο πραγματογνώμων, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τότε προκύπτει ότι γνώριζες τη διαδικασία, όφειλες να την παρακολουθήσεις και, εάν δεν το έκανες,το σφάλμα είναι δικό σου. Εάν δεν τις τήρησε, τότε, τυπικά, έσφαλλε και μπορείς να επικαλεστείς αυτό το σφάλμα. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει η δικαστική οδός για την αντίκρουση της έκθεσης.

Δεν προβλέπεται, από τη διαδικασία του ΤΕΕ, η όρκιση του πραγματογνώμονα, ο οποίος αναλαμβάνει, με το διορισμό του, να συντάξει μια έκθεση, στην ουσία, κατ' εντολή του αιτούντα. Γιαυτό και υπογράφει δήλωση στην οποία αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι "θα είναι στη διάθεση του ΤΕΕ για όποιες διευκρινίσεις επί της Έκθεσης Πραγματογνωμοσύνης μου ζητηθούν - κατά την υποβολή της στο Γραφείο Πραγματογνωμοσυνών αλλά και μετά την παραλαβή της από τους ενδιαφερόμενους - εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο από το ΤΕΕ". Όπως γίνεται αντιληπτό, αυτή η έκθεση πραγματογνωμοσύνης δεν έχει το ίδιο κύρος με εκείνη του δικαστικού πραγματογνώμονα, γιαυτό και το σχετικό σχόλιό μου το προηγούμενο μήνυμα.

Έχεις δίκιο για την επισήμανση, αλλά αυτό θυμίζει το ερώτημα ποιο δημιουργήθηκε πρώτα η κότα ή το αυγό. Είναι γεγονός ότι όλα τα χρόνια ύπαρξης του Κράτους δεν είχαμε Χωροταξικό και Πολεοδομικό Σχεδιασμό με αποτέλεσμα τα προβλήματα να πολλαπλασιαστούν από τη δεκαετία του '70 μέχρι σήμερα. Από την άλλη, όμως, έχουμε ένα ΣτΕ, το οποίο επιμένει στις γνωστές φιλοσοφίες για την κρατική αρμοδιότητα στα θέματα αυτά, ενω είναι γνωστό ότι με τις γραφειοκρατικές κρατικές διαδικασίες δεν πρόκειται να καλυφθεί το έλλειμμα. Θέματα όπως οι ΗΧ και τα αυθαίρετα περνάνε σήμερα λόγω της οικονομικής συγκυρίας, ενώ σε διαφορετικές χρονιές περιόδους δεν θα το συζητούσαμε καν. Θυμίζω τον πολύ σκληρό νόμο της Παπανδρέου για τα αυθαίρετα στις αρχές του 2004, λίγο πριν τις εκλογές. Σκέπτομαι το ενδεχόμενο της κατάθεσης προσφυγής κατά των πρόσφατων νόμων και τρέμω με την ιδέα του τι μπορεί να αποφασίσει το ΣτΕ. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, είναι αδύνατο να περάσει από το ΣτΕ πρόταση αναγνώρισης των δρόμων ου έχουν δημιουργηθεί, εάν, προηγουμένως, δεν αλλάξει το πλαίσιο λειτουργίας του, με τροποποίηση του Συντάγματος.

Συνάδελφοι, Οι περιπτώσεις των κληροτεμαχίων ου προέρχονται από διανομές του τέως Υπ. Γεωργίας είναι ελάχιστες, συγκρινόμενες με το σύνολο των αγροτεμαχίων που έχουν δημιουργηθεί στον ελλαδικό χώρο και ειδικότερα μετά από παράνομη κατάτμηση, με τη διάνοιξη των λεγόμενων "αγροτικών" δρόμων. Είναι προφανές ότι η εύστοχη ερώτηση του sigma δεν αναφέρεται σε αγροτεμάχια διανομών αλλά στην πλειοψηφία των "αγροτικών" δρόμων που δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετήσουν παράνομες κατατμήσεις. Αυτό που ακούγεται διαφορετικό, όμως, είναι ότι ο συγκεκριμένος δρόμος, που έχει στο μυαλό του, είναι ασφαλτοστρωμένος !!! Πέρα, όμως, από την ανάλυση του θέματος, στην πλειοψηφία των "αγροτικών" δρόμων, που δεν έχουν διανοιχθεί με απαλλοτρίωση, οπότε τα όριά τους είναι σαφή, κάθε ιδιοκτήτης αγροτεμαχίου τοποθετεί, συνήθως, το όριο του προσώπου με κριτήρια που τον εξυπηρετούν, ειδικότερα στις περιπτώσεις που είναι ο πρώτος που περιφράσσει στην περιοχή.

Η "πραγματογνωμοσύνη" αυτή είτε διατάχτηκε από δικαστήριο είτε συντάχθηκε, μετά από εντολή ενδιαφερόμενου, από ιδιώτη μηχανικό ή μηχανικό από τον κατάλογο του ΤΕΕ. Εάν είναι η δεύτερη περίπτωση, τότε η "πραγματογνωμοσύνη" χρησιμοποιήθηκε για να υποστηρίξει αίτημα ή αγωγή του ενδιαφερόμενου, ενώπιον δικαστηρίου κάποιας βαθμίδας. Για όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, η "πραγματογνωμοσύνη" αυτή αντικρούεται με μια άλλη, καλά τεκμηριωμένη, πραγματογνωμοσύνη, με την οποία ο πραγματογνώμων θα αντικρούει μία-μία τις παραπάνω επισημάνσεις, με επιστημονικά στοιχεία, όρους και αποδείξεις. Ένα σωστό δικαστήριο (δυστυχώς υπάρχουν και μη σωστά-προσπαθώ να χρησιμοποιήσω δόκιμους όρους) θα δεχτεί τη δεύτερη και δεν θα λάβει υπόψη την πρώτη και θα βγάλει απόφαση, με την οποία είτε θα διατάξει την εκπόνηση νέας (δικαστικής) πραγματογνωμοσύνης, δηλαδή από διορισμένο μηχανικό που θα δώσει όρκο, είτε θα στηριχτεί στα συμπεράσματα της δεύτερης (αντικρούουσας) πραγματογνωμοσύνης. Σε κάθε περίπτωση, η ταλαιπωρία, τα έξοδα, η ψυχική οδύνη κλπ που υφίσταται ένας μηχανικός από μια "πραγματογνωμοσύνη" αυτού του είδους δεν αποτελούν μετρήσιμα μεγέθη και δεν μπορούν να αποτιμηθούν και, πολύ περισσότερα, δεν μπορεί να εκτιμηθεί ο χρόνος της ταλαιπωρίας.

Μετά το ξεκαθάρισμα ότι μιλάμε για οικισμό και όχι για σχέδιο πόλης, στο οποίο οι χαρακτηρισμένοι, ως κοινόχρηστοι, χώροι ανήκουν στον οικείο δήμο, το θέμα μεταφέρεται σε νομική και όχι τεχνική βάση, δεδομένου ότι η ενέργεια του δήμου, που περιγράφεις, χαρακτηρίζεται, τουλάχιστον, ως αυθαίρετη και δεν στηρίζεται σε καμία διάταξη νόμου. Ακόμη και η διαδικασία του Κτηματολογίου ορίζει ότι εάν ένα ακίνητο δεν έχει δηλωθεί από κάποιο ιδιοκτήτη, περιέρχεται, μετά από παρέλευση πολλών ετών και σχετική διαδικασία, στην κυριότητα του Δημοσίου, δηλαδή του Κράτους, και όχι του δήμου. Εφόσον υπάρχουν συμβόλαια που αποδεικνύουν την κυριότητα του ακινήτου, πρέπει να συμβουλευτείς ένα δικηγόρο για τις επόμενες ενέργειες.

Ο ΓΟΚ/29 δεν θα σε βοηθήσει στο θέμα σου. Χρειάζεσαι το διάταγμα της περιοχής με τα μεγέθη που, ενδεχομένως, αναφερόντουσαν (κάλυψη, αριθμός ορόφων, ύψος) ώστε να υπολογίσεις έμμεσα το σδ.

Συμπληρωματικά, σ' αυτά που ανέφερε η myri, επισημαίνω ότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχε η έννοια του σδ γιατί απλούστατα κανένας δεν ενδιαφερόταν για την πλήρη αξιοποίηση ενός οικοπέδου αλλά απλά να κτίσει ένα σπιτάκι για να καλύψει τις ανάγκες του. Έτσι είχαμε μονόροφες, διώροφες και το πολύ τριώροφες οικοδομές με ύψη ορόφων που ξεπερνούσαν κατά πολύ τα σημερινά "κλουβιά". Τέτοιες οικοδομές μπορούμε να δούμε ακόμη και σήμερα σε μερικές πόλεις της Ελλάδας, εγκαταλελειμμένες και ετοιμόρροπες αφού έχουν χαρακτηριστεί ως παραδοσιακά κτίρια !!! Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος υπολογισμού του μέγιστου ύψους των οικοδομών (άρθρα 88-89). Η δόμηση καθοριζόταν με συστήματα (συνεχές, ασυνεχές και μικτό στο ΓΟΚ/29) και τα πολεοδομικά μεγέθη (κάλυψη, αριθμός ορόφων και ύψος) με τα διατάγματα έγκρισης σχεδίων πόλεων. Πέρα, όμως, από τα λίγα αυτά στοιχεία για τη φιλοσοφία του ΓΟΚ/29 στο θέμα του σδ, θέλω να ρωτήσω τον avgoust για την αιτία που προκάλεσε το ερώτημα, δεδομένου ότι μετά την έξαρση του φαινομένου της κατασκευής πολυκατοικιών στα αστικά κέντρα και, κυρίως, μετά την αύξηση των σδ (έμμεσων ή άμεσων) το 1968 (40% !!!), η Πολιτεία εφάρμοσε ένα σύστημα (αριθμητικός τύπος) για τον υπολογισμό του υπολοιπόμενου σδ στις περιπτώσεις που είχαν ανεγερθεί οικοδομές χωρίς να εξαντληθεί ο σδ, αλλά και αυτός ο τρόπος υπολογισμού αποδείχτηκε ότι απέδιδε μεγαλύτερο σδ από τον ισχύοντα και καταργήθηκε.

Συνάδελφοι, Να βάλουμε μια τάξη στη συζήτηση. Ο Μανώλης άνοιξε το θέμα, με την προτροπή να διατυπώσουμε τις απόψεις μας πάνω στην είδηση της επιβολής νέων περιοριστικών όρων στο πλαίσιο των οικσιμών <2000. Ξεστρατίσαμε λίγο, με τις ερωτήσεις που τέθηκαν από μερικούς συναδέλφους, αλλά πάντα είναι εποικοδομητική η ανταλλαγή απόψεων. Στις ερωτήσεις που τέθηκαν, σχετικά με την εφαρμογή των διατάξεων του πδ <2000, συμφωνώ ότι: 1. Το πδ αποτελεί το γενικό πλαίσιο για την έκδοση των αποφάσεων οριοθέτησης και, επομένως, εάν μία απόφαση περιλαμβάνει έναν επί πλέον όρο ή περιορισμό, όπως πχ την απαίτηση ια πρόσωπο 12 μ, ας μας δώσει κάποιος αυτή την απόφαση για να τη συζητήσουμε. Δεν χρειάζεται να εικοτολογούμε χωρίς να έχουμε τη συγκεκριμένη περίπτωση. 2. Η διαπλάτυνση του υφιστάμενου ΚΧ (δρόμου), ώστε να αποκτήσει το πλάτος των 4μ, επιτρέπεται, αλλά δεν επιτρέπεται, σύμφωνα την απόφαση 1828/2008, η δημιουργία νέου οδικού δικτύου στον οικισμό, με την παραχώρηση λωρίδων γης. Ας επιστρέψουμε στην κύρια συζήτηση και ας προβληματιστούμε για τους νέους όρους και περιορισμούς που διαβάζουμε στο ρεπορτάζ αλλά και στο προχθεσινό δελτίο τύπου του ΤΕΕ. Ο Periklis έβαλε ένα σοβαρό προβληματισμό για τα επικλινή οικόπεδα με ισχυρές κλίσεις. Είναι προφανές ότι με τους περιορισμούς αυτούς μειώνεται η οικιστική αξιοποίηση των οικοπέδων αυτής της κατηγορίας. Επομένως, το ζητούμενο είναι να διακρίνουμε, στην περίπτωση αυτή, τη σχέση μεταξύ του οφέλους του οικιστικού περιβάλλοντος και της ζημίας του οικοπέδου. Είναι δύσκολο ερώτημα, κατά την άποψή μου, και χρειάζεται πολλή σκέψη και προβληματισμό για μια σωστή και αντικειμενική απάντηση. Προσωπικά, βρίσκω θετικούς τους περιορισμούς δόμησης (σδ, κάλυψη κλπ) για μικρότερα οικόπεδα, σε σχέση με το ανώτατο όριο των 400 τμ που επιτρέπεται σήμερα. Το θέμα, όμως, σηκώνει πολλή συζήτηση και, δυστυχώς, δεν έχουμε ακόμη το πλήρες κείμενο της διοικητικής πράξης (πδ ή νσ).

Το τμήμα αυτό αποτελεί, οπωσδήποτε, δημόσια κτήση. Επειδή, όμως, ο ν. 2344/40 όρισε το 1884 ως χρονικό όριο για τον παλαιό αιγιαλό, νομολογήθηκαν, με αποφάσεις του ΣτΕ, αρκετές περιπτώσεις στις οποίες είτε δεν αιτιολογήθηκε επαρκώς η ανάγκη καθορισμού παλαιού αιγιαλού είτε δεν καθορίστηκε ο χρόνος δημιουργίας του νέου αιγιαλού κλπ. Στην απόφαση 1519/2009 του ΣτΕ (αλλά και άλλες) εξετάζεται και αυτός ο λόγος προσφυγής κατά της απόφασης καθορισμού η οποία, τελικά, ακυρώθηκε.

@ ΤΟΠΟΓΑΒΡΟΣ Νομίζω ότι η απόφαση του Νομάρχη (τότε, σήμερα ίσως άλλο όργανο) που συζητάμε είναι διαφορετική από την απόφαση οριοθέτησης και μπορεί να εκδοθεί και σήμερα, μετά από σχετική αίτηση, εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις. @agior Σωστή η παρατήρηση αλλά εδώ συζητάμε για απόφαση που εκδόθηκε με τις προηγούμενες διατάξεις και σηκώνει πολλή συζήτηση κατά πόσο μπορούν να εφαρμοστούν οι διατάξεις του ν. 2971 αναδρομικά.

Γνωρίζω, φυσικά, ποιες παράγραφοι του άρθρου 6 έχουν καταργηθεί, γιαυτό και στο προηγούμενο μήνυμα διατύπωσα με τέτοιο τρόπο την απάντηση ώστε να επισημάνω ότι μόνο στην περίπτωση που θέλεις να εκδώσεις νέα ΟΑ θα έχεις πρόβλημα γιατί αφενός θα αναδειχθεί το θέμα με το τδ αφετέρου δεν έχεις την οικοδομησιμότητα αλλά και τη δυνατότητα να παραχωρήσεις λωρίδα.

Μα, το μήκος της συγκεκριμένης πλευράς του οικοπέδου δεν είναι 4 μ. ή, εν πάση περιπτώσει, είναι μεγαλύτερο των 4μ. Κατά την άποψή μου, εάν δεν τίθεται θέμα έκδοσης νέας άδειας ή οποιασδήποτε άλλης ενέργειας προς και από την πολεοδομία, δεν ωφελεί η όποια ανακίνηση του θέματος. Στην περίπτωση που τίθεται θέμα έκδοσης νέας άδειας, πρέπει να συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι οι σχετικές διατάξεις του άρθρου 6 του πδ <2000 έχουν καταργηθεί με το άρθρο 35 αρ. 2 του ν. 3937/2011.

Όπως είναι γνωστό (άρθρο 1.3 ν. 2971/2001), "παλαιός αιγιαλός είναι η ζώνη της ξηράς που προέκυψε από τη μετακίνηση της ακτογραμμής προς τη θαλασσα, οφείλεται σε φυσικές προσχώσεις ή τεχνικά έργα και προσδιορίζεται από τη νέα γραμμή αιγιαλού και το όριο του παλαιότερα υφιστάμενου αιγιαλού". Επομένως, η ανάγκη καθορισμού νέας γραμμής αιγιαλού προκύπτει ως αποτέλεσμα φυσικών προσχώσεων ή τεχνικών έργων και, όπως είναι αναμενόμενο, η νέα γραμμή αιγιαλού σχεδιάζεται σε θέση πιο έξω από την παλαιά (προς την πλευρά της θάλασσας). Η σχεδίαση της γραμμής του παλαιού αιγιαλού στο αντίστοιχο διάγραμμα είναι ενδεικτική και μόνο. Οι αποστάσεις των οικοδομών ορίζονται από τη νέα γραμμή αιγιαλού και οπωσδήποτε μετά τη γραμμή παραλίας. Θυμίζω, όμως, τις εξαιρέσεις που είναι δυνατόν να εφαρμοστούν, με απόφαση αρμόδιου οργάνου, όπως περιγράφονται αναλυτικά στην παρ. 7 του άρθρου 6 του πδ μ<2000.

Όχι με εγκύκλιο, αλλά με το ν. 2052/1992, άρθρο 3 παρ. 2.

Η διαφορά μεταξύ της περυσινής και της φετινής ανάρτησης του ίδιου θέματος είναι ότι αυτή την περίοδο συζητιέται το νομοσχέδιο για τα αυθαίρετα. Επομένως, περίμενε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και με ένα μηχανικό της επιλογής σου εξέτασε τις δυνατότητες που σου προσφέρει ο νόμος σε συνδυασμό με τις οικονομικές σου δυνατότητες.

Πέρα από τις σωστές συμπληρωματικές πληροφορίες του avgoust (μπήκε σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια από μένα), θέλω να επαναλάβω ότι θεωρώ ΜΕΓΑΛΟ λάθος του Γρανίτσα την κατεδάφιση των εγκαταστάσεων, τον Ιούνιο 2003 πριν από τη ψήφιση της πρώτης ρύθμισης (ΔΕΚ 2003). Αμέσως μετά κατατέθηκε η προσφυγή του δήμου και αργότερα εκδόθηκε η πρώτη απόφαση του ΣτΕ. Έστω και εάν υποθέσουμε ότι είχε δεχθεί πιέσεις από τον υπουργό, δεν έπρεπε να προχωρήσει σ' αυτή την ενέργεια, στερώντας έτσι από την ΑΕΚ από το φυσικό της χώρο. Σε ότι αφορά στην κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων εντός ιστού πόλεων (chris_gr), έχω προσωπική εμπειρία από γήπεδα του Λονδίνου, της Μαδρίτης, της Βαρκελώνης κ.α. (όλα εντός πόλης) που είναι ενσωματωμένα στον ιστό και λειτουργούν άψογα, αλλά οι φίλαθλοι έχουν τελείως διαφορετική κουλτούρα από τους δικούς μας.

@COSTAS T Το θέμα που άνοιξες παρουσιάζει μάλλον ιστορικό και όχι τεχνικό-κατασκευαστικό ενδιαφέρον, όπως βάζεις τα ερωτήματά σου. Οι λόγοι είναι ότι αφενός η πολεοδομική νομοθεσία ορίζει τους κανόνες με τους οποίους χαρακτηρίζεται η χρήση και οι όροι δόμησης ενός συγκεκριμένου χώρου σε κάθε σχέδιο πόλης αφετέρου για το συγκεκριμένο χώρο έγιναν δυο προσπάθειες, στην περίοδο προ του 2004, να ρυθμιστεί το θέμα με νομοθετική διάταξη (ασυνήθιστη αλλά όχι σπάνια περίπτωση στην πολεοδομική ιστορία). Πριν από αυτές, βέβαια, έκανε ο Γρανίτσας το ΜΕΓΑΛΟ λάθος, κατά την άποψή μου, να κατεδαφίσει τις υφιστάμενες τότε εγκαταστάσεις, προφανώς, στηριζόμενος σε κυβερνητικές υποσχέσεις αλλά το αποτέλεσμα είναι ότι η ΑΕΚ δεν έχει σήμερα γήπεδο. Και για να ξεκαθαρίσω τις όποιες απορίες, είμαι (γενικά) φίλαθλος, μ' αρέσει ΚΑΙ το ποδόσφαιρο, δεν είμαι οπαδός αυτού του σωματείου και έχω σταματήσει να πηγαίνω σε γήπεδα πριν από χρόνια, όταν ξεκίνησαν τα επεισόδια που δυσφημούν το ποδόσφαιρο. Και οι δύο νομοθετικές ρυθμίσεις ακυρώθηκαν από το ΣτΕ, μετά από προσφυγή του δήμου αλλά και ομάδων κατοίκων, για διάφορους λόγους, δύο εκ των οποίων ήταν α) η κατάληψη τμήματος του παρακείμενου άλσους και β) ο αριθμός των εμπορικών χρήσεων που προέβλεπαν, για το νέο γήπεδο, οι αντίστοιχες ρυθμίσεις. Όπως καταλαβαίνεις, το θέμα ξεφεύγει από τις απλοϊκές ερωτήσεις που έχει βάλει και αφορούν σε μια οποιαδήποτε συνήθη κατασκευή. Η κατασκευή γηπέδου στον ίδιο χώρο πρέπει να ξεπερνάει τη νομολογία που διαμορφώθηκε από το ΣτΕ και ειδικότερα α) να εξασφαλίζει τη σύμφωνη γνώμη αφενός του δήμου αφετέρου της πλειοψηφίας των κατοίκων, β) να μην επηρεάζει το άλσος και γ) να έχει περιορισμένες εμπορικές χρήσεις, όπως, άλλωστε, έχει αποδειχθεί και με την περίπτωση του ΠΑΟ στο Βοτανικό, δηλαδή ... δύσκολη έως αδύνατη υπόθεση.

Οι ΠΜ του Ελαιώνα εκδόθηκαν ως αναθεωρήσεις των ήδη εγκεκριμένων ΠΜ. Εάν είσαι σίγουρος ότι η περιοχή ενδιαφέροντος δεν περιλαμβάνεται στις δύο πρώτες ΠΜ του Ελαιώνα που αναφέρεις (ακολούθησαν και άλλες μέχρι την τελική), τότε εξέτασε τη δεύτερη πληροφορία. Εξ όσων γνωρίζω, για τις ΠΜ που περιλαμβάνουν έκταση του Α.Ι. Ρέντη συντάχθηκαν ΠΕ με πρωτοβουλία του δήμου και σχετικές πληροφορίες μπορείς να πάρεις από την αντίστοιχη ΤΥ.

@Panos80 Δύο πληροφορίες που ίσως έχουν κάποια αξία στο συγκεκριμένο θέμα. 1. Εάν η περιοχή ενδιαφέροντος περιλαμβάνεται στην έκταση του Ελαιώνα, πρέπει να έχεις υπόψη ότι η ΠΜ του Ελαιώνα έχει τροποποιηθεί πολλές φορές μετά το 1985. 2. Στην περιοχή του Α.Ι. Ρέντη δεν εκπονήθηκε συνολική ΠΕ με ανάθεση από το υπουργείο γιατί ο τότε δήμαρχος (Ιωακειμίδης) πέτυχε να εκπονήσει τις ΠΕ με δικές του αναθέσεις, με ότι αυτό συνεπάγεται, στα διάφορα επί μέρους θέματα. Επομένως, πρέπει να μιλήσεις με την καλά οργανωμένη ΤΥ του δήμου για σχετικές πληροφορίες στο θέμα που σε απασχολεί.

Μου φαίνεται απίθανο, για ένα οικισμό (τότε), αλλά πόλη στην πραγματικότητα, να μην είχε εκδοθεί απόφαση οριοθέτησης με τις διατάξεις της απόφασης του 1964. Δέχομαι τη διαβεβαίωσή σου, μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Σε ότι αφορά στο βασικό σου ερώτημα, επανέρχομαι στην απάντηση που έδωσα παραπάνω, δηλαδή ότι ο λόγος θέσπισης του εδαφίου γ της παρ. 1 πρέπει να αναζητηθεί στην εισηγητική έκθεση του ν. 1647/86, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω τη θέση της Ε. Λεμπέση, έστω και εάν δεν είναι τεκμηριωμένη. Συμπερασματικά, πιστεύω ότι θα απάντηση (?) στο ερώτημα είναι ενδεχόμενο να δοθεί από την καθ' ύλη αρμόδια υπηρεσία (ΔΟΚΚ) του ΥΠΕΚΑ, αν και αμφιβάλλω εάν εξακολουθούν να υπηρετούν συνάδελφοι που να έχουν τις γνώσεις και τη διάθεση (!) να ασχοληθούν με ένα τόσο σοβαρό θέμα. Το ίδιο ερώτημα θα μπορούσε να απευθυνθεί και στη ΔΠΣ του ίδιου υπουργείου, ως αρμόδιας υπηρεσίας για το πολεοδομικό καθεστώς των οικισμών της χώρας.

1. Με βάση την ανάλυση της Ελένης Μπούτου-Λεμπέση στο βιβλίο της "ΓΟΚ/85 Κωδικοποίηση και Ανάλυση" (σελίδα 521), "Ο αναφερόμενος στο άρθρο 23 παρ. 1 πρώτος κανονισμός δόμησης εί9ναι το νδ 17.7.23". 2. Το πλαίσιο δόμησης των οικισμών προ 23 δεν ξεκίνησε το 1977 αλλά αρκετά χρόνια πριν (το 1964, αν θυμάμαι καλά). Το πδ του 1977 εκδόθηκε μετά την ακύρωση από το ΣτΕ της υπουργικής απόφασης με την οποία καθοριζόταν η διαδικασία οριοθέτησης των οικισμών αυτής της κατηγορίας. Λεπτομερέστερη ανάλυση του σχετικού ιστορικού έχω γράψει σε αυτό το θέμα. 3. Επομένως, η σκέψη σου σε ότι αφορά στο χρονικό όριο του 1977 δεν φαίνεται να είναι σωστή, πολύ περισσότερο μάλιστα εάν έχει εκδοθεί απόφαση Νομάρχη για την οριοθέτηση του Διδυμότειχου, με βάση την υπουργική απόφαση του 1964, που είναι και το πιθανότερο για το συγκεκριμένο οικισμό κατά την περίοδο της δεκαετίας του '60. 4. Η απάντηση στο ερώτημα "τι εννοεί η περίπτωση γ της παρ. 23 του ΓΟΚ/85", η οποία θυμίζω ότι προστέθηκε με το άρθρο 13 παρ. 5 του ν. 1647/86 (ΦΕΚ 141/Α/1986), μπορεί να αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση του συγκεκριμένου νόμου αλλά δεν είναι εύκολο να βρεθεί.

Εάν συγκρίνεις προσεκτικά, το δίκτυο των δρόμων που έχουν σχεδιαστεί, για άλλο λόγο και με άλλες προδιαγραφές, στον οικισμό Ασβεστάδων, όπως φαίνονται στο πεντάρι της ΓΥΣ, με τους αντίστοιχους που έχουν διαμορφωθεί σήμερα, και φαίνονται στη δορυφορική, δεν παρατηρείται καμία διαφορά, εκτός του ότι όλες οι κατηγορίες δρόμων που είχαν σχεδιαστεί, με αντίστοιχους συμβολισμούς, στο πεντάρι, το οποίο πρέπει να είναι έκδοσης 1965, μάλλον, γιατί δεν πιστεύω να επικαιροποίησαν την πινακίδα με τους Ασβεστάδες το 1988, φαίνονται στη δορυφορική (δηλαδή μετά από 40 χρόνια περίπου) ως κανονικοί δρόμοι. Δηλαδή, στην πράξη, όλο το οδικό δίκτυο, που υπήρχε στον οικισμό το 1987, χρησιμοποιήθηκε για την έκδοση ΟΑ, χωρίς να χρειαστεί η ερμηνεία του διαγράμματος που συνόδευε την απόφαση οριοθέτησης.