Κατ' αρχάς, θέλω να συγχαρώ το "νέο", προφανώς, συνάδελφο Dummy για την ενδιαφέρουσα, από πολεοδομικής απόψεως, άσκηση που έβαλε σε μια περίοδο που το ενδιαφέρον στο forum λιγοστεύει. Ακόμη, για τον τρόπο και τη μεθοδικότητα που υπερασπίζει αυτά που έμαθε στη Σχολή.
Είναι, επίσης, προφανές ότι, εδώ συγκρούονται η επιστημοσύνη του νέου αρχιτέκτονα και η επαγγελματική "διαστροφή" του πεπειραμένου κατασκευαστή (μάλλον ΠΜ), που θέλει να αξιοποιήσει στο έπακρο κάθε πόντο του οικοπέδου. Είναι γεγονός ότι, η λύση της κατάτμησης σε δύο οικόπεδα συνάδει με τη λογική της καλλίτερης εκμετάλλευσης του οικοπέδου, δεδομένου ότι ο σδ είναι κλιμακωτός στους οικισμούς <2000, με μέγιστη συνολική επιφάνεια τα 400 τ.μ. Επομένως, διαιρώντας το οικόπεδο στα δύο επιτυγχάνεται περισσότερη δομήσιμη επιφάνεια. Το ερώτημα, λοιπόν, μετατίθεται στο ποια λύση από τις δύο είναι η καλλίτερη.
Η απάντηση δεν είναι εύκολη για εμάς που δεν γνωρίζουμε τις ειδικές συνθήκες του οικισμού (παραθαλάσσιος ή μη, αγοραστικό ενδιαφέρον, αξία γης κλπ). Καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου, αλλά την τελική απόφαση και ευθύνη γι' αυτήν έχει ο ιδιοκτήτης, αφού, βεβαίως, σταθμίσει όλους τους παράγοντες.