Αυτά που διαβάζω στο θέμα μου φαίνονται παράλογα, να σας πω πώς τα κάνουμε εδώ στον βορρά τα πράγματα...
ΜΙΑ κεντρική παροχή από την εταιρεία ύδρευσης έρχεται στην οικοδομή, στο υπόγειο αυτής. Η παροχή αυτή τροφοδοτεί μέσω βαλβίδες αντεπιστροφής ΜΙΑ δεξαμενή εφεδρείας, η οποία μέσω πιεστικού τροφοδοτεί συλλέκτη πάνω στον οποίο είναι τα ρολόγια κατανάλωσης νερού του κάθε διαμερίσματος και από το κάθε ρολόι φεύγει η παροχή νερού προς τα πάνω. Όταν το δίκτυο έχει επαρκή πίεση, εννοείται πως μέσω της αντεπίστροφης τροφοδοτούνται απ' ευθείας τα διαμερίσματα χωρίς τη βοήθεια του πιεστικού. Με τα παραπάνω, έχεις και εφερδεία, καί σωστή μέτρηση, και μία δεξαμενή αντί πολλών (που σημαίνει και ένα φλοτέρ να σου κολλάει), αλλά και δεν φορτίζεις πλάκες και πατάρια χωρίς λόγο με μερικούς τόνους που πάνε κι έρχονται.
Οι οδεύσεις των σωληνώσεων εντός των διαμερισμάτων γίνονται κατά κανόνα μέσα στη μόρφωση.
Η σύνδεση προς τον υπόνομο είναι επίσης μία, αλλά είναι ελαστικοί σε αυτό, σε σπάνιες όμως περιπτώσεις. Επίσης, τα βρόχινα δεν επιτρέπεται να ρίχνονται στον υπόνομο, παρόλο που έχουμε παντορροικό, λόγω buffer των δρόμων σε περίπτωση νεροποντής. Και σ' αυτό υπάρχει μια ελαστικότητα.
Αυτά από εδώ πάνω, ακούω αν διαφωνεί κανείς...