Pavlos

Πτώση τάσης 2 V στις ψύκτρες σημαινει ότι αυτές παρουσιάζουν ηλεκτρική αντίσταση στην οποία "χάνονται" (μετατρέπονται σε θερμότητα είναι το σωστό,γιατί η ενέργεια δεν χάνεται)) 2 βολτ. Επειδή U=R*I θα μπορούσε κανείς να πει ότι σε υψηλότερες στροφές της γεννήτριας όπου περισσότερο ρεύμα διαρρέει το κύκλωμα, (και αφού η ωμική αντίσταση R των ψυκτρών είναι αμετάβλητη λογικά) ανεβαίνει κι η πτώση τάσης! Για να μην περιπλέκονται όμως οι υπολογισμοί (κι εφόσον δεν σε ενδιαφέρει να υπολογίσεις με ακρίβια 0,5 βολτ) θεωρείς προσεγγιστικά την πτώση τάσης σταθερή με 2 βολτ ανεξάρτητα από την ταχύτητα περιστροφής και κάνεις την δουλειά σου!

Ο μηχανικός όπως κι ο κάθε είδους επαγγελματίας έχει δικαίωμα να "κυνηγήσει" την επιστήμη του, την τέχνη του ή την τρέλα του ανάλογα και να κάνει καριέρα όπου οι περιστάσεις του το επιτρέπουν και είναι ευνοϊκές για την επαγγελματική του ανέλιξη. Τα άλλα υπέρ πίστεως και πατρίδος είναι αυτά που μας τάιζαν μια ζωή από την κούνια μέχρι το Ζάλογγο που μας οδηγούν με βήμα ρυθμικό! Συμβουλή μου προς τους νέους (μηχανικούς και μη) : μάθετε ξένες γλώσσες (απαραίτητο εν μέσω παγκοσμιοποίησης) και φύγετε να δημιουργήσετε την ζωή σας εκεί που θα σας αντιμετωπίσουν αξιοκρατικά και αξιοπρεπώς. Κανείς δε θα σας δεχθεί με ανοιχτές αγκάλες και χαϊδολογήματα, αλλά στο χέρι του καθενός είναι να καταξιωθεί επαγγελματικά στο εξωτερικό (μιλάμε για "πολιτισμένες" χώρες με νόμους, σταθερή οικονομία, βιομηχανία, τεχνογνωσία, εξαγωγές κτλ). Το μόνο που χρειάζεται είναι χαρακτήρας-ήθος (που σαν Έλληνες συνήθως διαθέτουμε/εκτός από τους εν ελλάδι βολεμένους, κοινώς λαμόγια), όρεξη για το αντικείμενο που σε ενδιαφέρει και ανοιχτά μάτια και αυτιά! Αυτά από έναν ξενιτεμένο!

Μπορεί να μας εξηγήσει κανείς ποιά η λογική της απαγόρευσης πέλλετς στους αναφερθέντες νομούς; Υπάρχει καμιά επίσημη αιτιολόγηση;

Ελπίζω όποιος το δοκιμάσει να μην το εισπνεύσει!!! Επίσης βγάζει άσπρα ντουμάνια και η ραφή σου γίνεται σαν ελβετικό τυρί. Πάντως όπως είπε κι ο φίλος παραπάνω μπορεί κι από πράιμερ να την έπαθες τη δουλειά, καθώς κι αυτό σε βάση ψευδάργυρου συνήθως είναι. Για πες μας λίγο τι είδος χάλυβα κολλούσες;

Εντάξει ρε φιλαράκι μη βαράς. Συνήθως πράγματα που τα γνωρίζουν όλοι, εγώ τα αγνοώ γιαυτό ρωτάω, να μάθω κι εγώ τι παίζεται! Τώρα δεν έχω ακριβώς καταλάβει τι σε προβληματίζει: 1)Θέλεις να πιστοποιηθείς σαν συγκολλητής και δεν μπορείς γιατί χρειάζεσαι προυπηρεσία και ένσημα στο ΙΚΑ; (σαν ελληνικό παράλογο μου ακούγεται) 2)Θέλεις να στήσεις μια παραγωγή και χρειάζεσαι πιστοποίηση του ποιοτικού ελέγχου; (πιστοποιημένος συγκολλητής ΕΝ 287-1, πιστοποιημένες μεθόδοι συγκολλήσεως WPS σύμφωνα με EN ISO 15607, επιβλέπων μηχανικός -βλέπε ΕΝ ISO 14731) Στην 1) περίπτωση μπορώ να σου πω ότι πρέπει να απευθυνθείς σε ενα φορέα πιστοποίησης (πχ TUEV Rheinland Hellas, Lloyds Register, ίσως ελληνικός νηογνώμονας) που συνήθως προσφέρουν και σεμινάρια που σε προετοιμάζουν για την εξέταση. Από όσο γνωρίζω (από γερμανία όπου εργάζομαι) πρέπει εκτός από το δοκίμιο να αποδείξεις ότι κατέχεις βασικές γνώσεις περι ασφάλειας εργασίας και πως προκαλούνται και αποφεύγονται ατέλειες στην προκειμένη μέθοδο συγκόλλησης. Προυπηρεσία δεν χρειάζεται να αποδείξης! Στην 2) περίπτωση πρέπει να υπολογίζεις με.... υπολογίσιμα έξοδα μόνο για την πιστοποίηση της παραγωγής σου (και δεν μιλάω για ISO 9001 αυτό είναι άλλη ιστορία). Φιλικά πάντα κι ελπίζω να μη σε μπέρδεψα παραπάνω.

Επίσης επικίνδυνο (και πολύ πιθανό) είναι να πάθεις δηλητηρίαση αν εισπνεύσεις αέρια από συγκόλληση λαμαρίνας επιγαλβανωμένης (έτσι δεν λέγεται; εννοώ την επίστρωση από ψευδάργυρο για προστασία από διάβρωση). Αυτά προκαλούν ακριβώς τα συμπτώματα που περιέγραψες και παρουσιάζονται μετά από μερικές ώρες απ τη στιγμή που τα εισέπνευσες. Υπάρχουν μάσκες (σαν αυτές τισ άσπρες για προστασία από σκόνη) με ειδικό φίλτρο για αυτήν ακριβώς τη δουλειά.

Μια ερώτηση! Την σήμανση CE από που θα την πάρεις; Προφανώς θα απευθυνθείς σε κάποιο notified body. Αυτοί τι απαιτήσεις έχουν για την πιστοποίηση των συγκολλητών; Δεν μπορούν να σε πιστοποιήσουν οι ίδιοι σαν συγκολλητή; 2η ερώτηση. Είσαι σίγουρος ότι αν κολλήσεις ένα δοκίμιο θα περάσει τον ποιοτικό έλεγχο; Μπορείς να το αξιολογήσεις και μόνος σου καταστρέφοντας μια σύνδεση για να δεις που βρίσκεσαι. Γιατί αλλιώς άδικα θα κάνεις τον κόπο για πιστοποίηση.

Συμφωνώ απόλυτα με το ποστ #11 που δεν αφορά μόνο πολιτικούς μηχ., μα πολύ παραπάνω εγκρίνω το ποστ #14 και θα συμβούλευα το ίδιο στον καθένα που βρίσκεται στη φάση αναζήτησης της επαγγελματικής καταξίωσης.

Στη σχολή Ναυπηγών πέρα από την εξήγηση μεθόδων της παραστατικής γεωμετρίας και τις ασκήσεις ναυπηγικής σάλας δεν υπάρχει κάποιο μάθημα που να εξηγεί πως "σιδερώνονται" οι λαμαρίνες; Θυμάμε έναν μάστορα (όταν δούλευα σε ένα ναυπηγείο) που ήταν άσσος στο σιδέρωμα. Αυτός μου είχε πει, ότι υπάρχουν ανάλογα σεμινάρια όπου διδάσκονται κάποια βασικά πράγματα. Πάντως ευχαριστώ για το ενδιαφέρον

Από όσο γνωρίζω για Γερμανία, δεν νοείται επιθεωρητής ΜΚΕ χωρίς ανάλογη πιστοποίηση. Κάποιο πτυχίο ανώτερης σχολής δεν απαιτείται. Αρκεί να είναι κανείς απόφοιτος μιας τεχνικής επαγγελματικής σχολής, και νομίζω (χωρις απόλυτη σιγουριά) ότι μπορεί και κανείς με ανάλογη εμπειρία σε ένα τεχνικό επάγγελμα (π.χ συγκολλητής, τορναδόρος κτλ) να αποκτήσει πιστοποίηση για ΜΚΕ. Τώρα, με τα levels: - ξεκινάς παίρνοντας το λεβελ Ι. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να εργαστείς μόνο υπό την επίβλεψη κάποιου με ανώτερο λέβελ. - Το λεβελ ΙΙ σου δίνει την δυνατότητα να διενεργείς ελέγχους αυτόνομα χωρίς την άμεση επίβλεψη κάποιου - το λεβελ ΙΙΙ σου επιτρέπει να έχεις την επίβλεψη πολλών ελεκτών, καθώς και να εποπτεύεις τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείται, την εφαρμογή των μέτρων ασφάλειας εργασίας κτλ. Οι υπέρηχοι και η ραδιογραφία είναι πολύ ενδιαφέρων ΜΚ μέθοδοι ειδικά για συγκολλήσεις, αλλά και για την διασφάλιση ποιότητας χυτών η σφυριλατών εξαρτημάτων. Η ερμηνεία των ενδείξεων απαιτεί μεγάλη εξοικείωση και πείρα.

Κατά αρχήν ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και για το υλικό σε pdf. Δυστυχώς δεν ειναι αυτό ακριβώς που ψάχνω. Όπως πολύ σωστά είπες κατά την ναυπήγηση δεν υπάρχει η μαζική παραγωγή που να δικαιολογεί την κατασκευή ακριβών καλουπιών, αλλά και τα μεγέθη των ελασμάτων που επεξεργάζονται δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Για να σου δώσω να καταλάβεις, χονδρικά φαντάσου το εξής: φαντάσου τον σκελετό ενός πλοίου με τους νομείς του(=μορφοδοκοί "τύπου σιδηρογωνίας" κατάλληλα διαμορφωμένοι που μπορείς να τους παρομοιάσεις στην κυριολεξία με τα ανθρώπινα πλευρά)και χωρίς πέτσωμα (εξωτερικό περίβλημα). Οι νομείς απαριθμούνται- από 0 εως έστω π.χ. 115- και τοποθετούνται σε ισαποστάσεις κατά μήκος της τροπίδας.(ακριβώς όπως τα πλευρά στην σπονδυλική στήλη) Ένα συνηθισμένο κομμάτι λαμαρίνας που θα μορφοποιηθεί για να αποτελέσει μέρος του περιβλήματος θα μπορούσε να είναι π.χ. 2 χ 4 μέτρα χ 12 χιλιοστά πάχος. Το κομμάτι αυτό θα πρέπει να μορφοποιηθεί έτσι ώστε να εφαρμόζει απόλυτα πάνω στους νομείς, έστω ότι θα πρέπει να πιάνει τους νομείς νο 6 μέχρι νο 11. Για να μορφοποιηθεί απαιτείται 1) να σχεδιάσουμε το ανάπτυγμά του σε επίπεδη μορφή πάνω στην άθικτη λαμαρίνα, 2) να το κόψουμε εν συνεχεία με πλάσμα ή ασετυλίνη και 3) αφού κατασκευάσουμε μοντέλα που να αντιστοιχούν στους νομείς 6,7,8,9,10 και 11 4) να αρχίσουμε σημείο προς σημείο να σιδερώνουμε τη λαμαρίνα στη πρέσσα, αποκλειστικά με τη χρήση εμβόλων και απλών εργαλείων. Φυσικά ελέγχουμε συνεχώς με τα μοντέλα σε τι στάδιο βρισκόμαστε.Η διαδικασία του σιδερώματος για το εν λογω κομμάτι θα πάρει τουλάχιστον 1,5 ώρα μπορεί και μισή μέρα. Η όλη τέχνη στο 4) είναι να ξέρεις σε ποιά σημεία πρέπει να πατήσεις με το έμβολο και με ποιά σειρά καθώς και πόσα διαδοχικά περάσματα πρέπει να κάνεις για έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Καλούπια σ αυτό το μέγεθος δεν υπάρχουν, όλα γίνονται με το μάτι και την εμπειρία. Τώρα αυτό που ψάχνω εγώ είναι κάποιο εγχειρίδιο που να εξηγεί πως α) σχεδιάζονται τα αναπτύγματα (περίγραμμα της αρχικής λαμαρίνας, προκειμένου όταν καμφθεί να εφαρμόζει στους νομείς, χωρίς να έχω "φύρα") β) γίνεται θεωρητικά το "σιδέρωμα" ( πχ τι δύναμη πρέπει να εφαρμόσω, σε ποιά σημεία, με ποια διαδοχικά σειρά, για να φτιάξω λ.χ. από ένα ίσιο κομμάτι λαμαρίνας 12χ2000χ4000 ένα κοίλο που να εφαρμόζει ακριβώς στους νομείς που θέλω) Σκέφτηκα ότι στους ναυπηγούς πρέπει να διδάσκεται το αντικείμενο και να υπάρχουν και αντίστοιχα βιβλία ή σημειώσεις.

Δυστυχως οι κλασσικες καμπυλες οπως αυτες που καθοριζονται απο συγκεκριμμενες μαθηματικες σχεσεις, δεν συναντουνται στη γαστρα ενος πλοιου. Ως εκ τουτου, η μορφοποιηση των ελασματων λαμβανει χωρα σε υδραυλικες πρεσσες με τη βοηθεια ''χειροποιητων'' μοντελων (ιδιοκατασκευη απο πεπιεσμενες ινες ξυλου, βαση του ναυπηγικου σχεδιου ). Οπου ο πρεσσαδορος πρεσσαρει σε συγκεκριμμενα σημεια και σταδιακα πετυγχαινει μια καμπυλωση στη λαμαρινα την οποια ελεγχει με τα μοντελα. Στην αυτοκινητοβιομηχανια (χωρις να ειμαι ειδικος) τα πραγματα ειναι πολυ πιο απλα (λογο του μικρου μεγεθους και παχους της χρησιμοποιουμενης λαμαρινας) καθως οι λαμαρινες πρεσσαρονται μεσα σε ειδικα κατασκευασμενες φορμες οπου λαμβανουν το τελικο τους σχημα με ''ενα πρεσσαρισμα''. Σ αυτες τις μεθοδους αναφερεται και η βιβλιογραφια στο site που μου υποδειξες, οπου η τελικη μορφη λαμβανεται χαρη στη χρηση ειδικων καλουπιων. Οταν αναφερομαι σε δυσκολες καμπυλωσεις εννοω τα σημεια οπου υπαρχει καμπυλωση σε δυο διαφορετικες κατευθυνσεις: - Πχ ενα κυλινδρικο περιβλημα εχει υποστει καμψη σε 1 μονο κατευθυνση (καθετη ως προς τον αξονα του κυλινδρου). - Ενω ενα κομματι απο το εξωτερικο περιβλημα πλοιου (ειδικα στο πρυμνιο και πλωραιο μερος οπου υπαρχουν πολλες καμπυλες) εχει υποστει ταυτοχρονη καμψη σε δυο (τουλαχιστον) κατευθυνσεις (= δυσκολη καμπυλωση, γιατι πιεζοντας σε ενα σημειο η κατα μηκος μιας ευθειας γραμμης λυγιζεις τη λαμαρινα ως προς τη μια κατευθυνση και την ισιωνεις (αθελα) η στραβωνεις, ως προς την αλλη.

Μηπως μπορει καποιος ναυπηγος να μου συστησει βιβλιογραφια (ελληνικη η ξενη: αγγλικη, γερμανικη) σχετικη με την μορφοποιηση ελασματων γαστρας; Με ενδιαφερει οτιδηποτε σχετικο με τα αναπτυγματα ελασματων βαση του σχεδιου γραμμων πλοιου, αλλα κυριως η μορφοποιηση τους. Υπαρχει μηπως κατι σαν εγχειριδιο για την τεχνικη εκπαιδευση των πρεσσαδορων, που να περιγραφει με ποιες τεχνικες επιτυγχανονται καποιες δυσκολες καμπυλωσεις στην λαμαρινα; Εχω οργωσει το διαδυκτιο και δεν βρισκω τιποτα. Για οποια πληροφορια θα σας ημουν ευγνωμων!

Λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε ότι πρόκειται για τη σχολή SLV- Duisburg και ότι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα μπορεί να παρακολουθηθεί: full time ή part time (για όσους εργάζονται παράλληλα, οπότε και διαρκεί γύρω στον 1μισο χρόνο) ή εξ αποστάσεως με κάποιες υποχρεωτικές φάσεις παρουσίας (πάλι κάπου στον 1μισο χρόνο διάρκεια) Τα έξοδα: συνολικά γύρω στις 6000-7000 ευρώ (δίδακτρα και εξετάσεις) Το αντίκρυσμα του πτυχίου: στην Γερμανία τουλάχιστον υπαρκτό, καθώς πολλές θέσεις εργασίας το απαιτούν (συνήθως για την επίβλεψη κατασκευαστικών έργων ή για την επίβλεψη εργασιών στη βιομηχανία). Στην υπόλοιπη Ευρώπη ίσως όχι και τόσο σημαντικό καθώς ο τίτλος Welding Engineer δεν είναι προστατευμένος (ακόμα!) εκτός αν όπως- πολύ σωστά - παρατήρησε ο συνάδερφος pkamp απαιτείται τέτοιο πτυχίο για την τήρηση συγκεκριμμένων προδιαγραφών. Το κοινό που απευθύνεται: Στο τμήμα το δικό μου είμαστε μηχανολόγοι, πολιτικοί μηχανικοί, μεταλλουργοί, αρχιτέκτονες, ναυπηγοί αλλά και τεχνικοί διαφόρων ειδικοτήτων (απόφοιτοι τεχνικών επαγγελματικών σχολών με επαγγελματική εμπειρία- οι οποίοι παρακολουθώντας το ίδιο πρόγραμμα, δίνοντας όμως ευκολότερες εξετάσεις, αποκτούν τον τίτλο Welding Technician) Το πρόγραμμα χωρίζεται σε τρία μέρη με κλιμακούμενο βαθμό δυσκολίας (βλ. παλαιότερο μου μήνυμα) Το περιεχόμενο των σπουδών (στο τρίτο και τελευταίο μέρος) χωρίζεται στους εξής τέσσερεις τομείς: 1) μέθοδοι συγκολλήσεων: εξοπλισμός και παρελκόμενα, χαρακτηριστικά πηγών ενέργειας, πεδιο εφαρμογών κτλ. 2) τεχνολογία υλικών: ποιότητες μεταλλικών υλικών, θερμικές κατεργασίες, συμπεριφορά υλικών κατά την κόλληση, διάβρωση, μεταλλουργία κτλ. 3) συγκολλητές κατασκευές: υπολογισμός μηχανικων καταπονίσεων στις ραφές, αστοχία ... 4) ποιότητα παραγωγής:ποιοτικός έλεγχος, απαιτούμενες πιστοποιήσεις προσωπικού, τεχνικές προδιαγραφές, ασφάλεια εργασίας κτλ Οι εξετάσεις: είναι γραπτές και προφορικές με τη συμμετοχή και ανεξάρτητων εξεταστών και παρόλο που υπάρχει μια "πελατειακή σχέση" τα ποσοστά αποτυχίας είναι υπολογίσιμα! Για περισσότερες πληροφορίες ευχαρίστως να απαντήσω και με πμ.

Αγαπητοί συνάδερφοι, επαναφέροντας το θέμα απ' τα ξεχασμένα ήθελα να σας πω ότι τέλη Σεπτεμβρίου δίνω εξετάσεις (κατόπιν παρακολούθησης του εκπ. προγράμματος, φυσικά) για απόκτηση του τίτλου (... πιστοποίησης, όπως θέλετε πέστε το) International welding engineer. Ευχηθείτε μου καλή τύχη για τις εξετάσεις και αν με το καλό παν όλα καλά, ότι ερωτήσεις έχετε σχετικές με την τεχνολογία των συγκολλήσεων θα είμαι στη διάθεσή σας να τις συζητάμε. Όχι ότι θα είμαι ο ειδήμονας για αυτά τα θέματα αλλά με τη συζήτηση και το ψάξιμο όλο και κάτι παραπάνω θα μάθω και γω.

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι προσόντα χρειάζεται κανείς για να εργαστεί ως παχυμετρητής και τι ακριβώς αρμοδιότητες έχει; Διότι το να μετρηθούν οι λαμαρίνες του πετσώματος με υπέρηχους, μπορεί να γίνει κι από έναν εργάτη βάση πλάνου (πχ. σχέδιο αναπτύγματος των λαμαρινών), ή όχι;;;

Έχεις τριβή κυλίσεως οπότε αλλάζει ο τύπος, αλλά για να μη μπερδεύεσαι θεώρησέ τη τριβή μηδενική. Εννοείται ότι για να ξεκολλήσει το σκάφος χρειάζεται μεγαλύτερη δύναμη. Η υπολογισμενη δύναμη ισχύει όταν το σκάφος ανελκύεται με σταθερή ταχύτητα (χωρίς επιταγχύνσεις)

Απλούστατο. Αναλύεις την (κατακόρυφη) δύναμη του βάρους (Β)σε δύο συνιστώσες. Η μια κάθετη προς το κεκλιμμένο επίπεδο(Βy= Β*συν10) και η άλλη παράλληλη προς το κεκλιμμένο επίπεδο (Bx= Β*ημ10). Γνωρίζοντας τον συντελεστή τριβής (μ) μεταξύ Γλίστρας και κεκλιμμένου επιπέδου υπολογίζεις την τριβή Τ=μ*By= μ*Β*συν10. Το σκάφος το τραβάς με δύναμη F=Bx+T. Δηλαδή F=B*(ημ10+μ*συν10) Όπως βλέπεις εξαρτάται από τον συντελεστή τριβής μ, που είναι ανάλογως του ζεύγους των τριβώμενων υλικών.

Αποτελείται από 3 μέρη. Το πρώτο (100 διδ. ώρες) είναι τα προκαταρκτικά (μέθοδοι-εξοπλισμός-πηγές ενέργειας,χαρακτηριστικά ρεύματος-συμπεριφορά διαφορων υλικών κτλ). Το δεύτερο μέρος (60 διδ. ώρες) είναι πρακτικές ασκήσεις, ώπου ντύνεσαι συγκολλητής και προσπαθείς να κάνεις ηλεκτροκόλληση. Το τρίτο και δυσκολότερο (320 ώρες) έχει τα ίδια θέματα με το πρώτο αλλά αρκετά πιο εμβαθυμένα. Μπορεί να γινει και τμηματικά με κάποιες προυποθέσεις (πχ. να μην μεσολαβεί διαστημά μεγαλύτερο από 2 χρόνια μεταξύ 1ου και 2ου μέρους). Το κόστος είναι γύρω στα 6000 €. Για περισσότερες πληροφορίες δες εδώ www.slv-duisburg.de ή εδώ www.slv-nord.de Αν θέλετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το μήνυμά σας, πατώντας στο κουμπί EDIT στο κάτω δεξιό μέρος κάθε μηνύματός. Δοκιμάστε το! CostasV Τι εννοείς με αναγνωρισμένο; Τι μπορεί να κάνει με τέτοια πιστοποίηση; Σαν ελεγκτής-επιθεωρητής κολλήσεων μπορείς να εργαστείς και χωρίς τέτοιο χαρτί. Έτσι δεν είναι; Υπόψιν ότι δεν πρόκειται για πανεπιστημιακό ίδρυμα που το χορηγεί. Προφανώς, δεν πρόλαβες να διαβάσεις την παραπάνω παρατήρησή μου. Παρακαλώ προσπάθησε να μην κάνεις συνεχόμενα μηνύματα. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις το EDIT. CostasV

Σκοπεύω να πάρω σχετική πιστοποίηση (International Welding Engineer) κατόπιν παρακολούθησης ανάλογου εκπαιδευτικού προγράμματος (480 εκπαιδευτικές ώρες συνολικά) στη Γερμανία. Ο φορέας ονομάζεται Schweisstechnische Lehr- und Versuchsanstalt (SLV) και ασχολείται με την εκπαίδευση και πιστοποίηση συγκολλητών, μηχανικών συγκολλήσεων αλλά και προσωπικού διενέργειας μη καταστροφικών και άλλων ελέγχων. Επίσης διενεργούν επιθεωρήσεις σαν ανεξάρτητος πραγματογνώμονας στον τομέα του ελέγχου υλικών και άλλους παρεμφερείς τομείς (τήρηση ποιοτικών στάνταρντ για συγκολλητές κατασκευές). Από όσο γνωρίζω κι εγώ δεν υπάρχει αντίστοιχος τίτλος στην Ελλάδα, ή ανάλογα προγράμματα. Αλλά ας μας διαφωτίσει κάποιος που ξερει κάτι παραπάνω.

Ρε παίδες, τι είναι κατά τη γνώμη σας προτιμότερο, να δουλεύεις κάπου όπου θα τα ξύνεις (τύπου δημόσια υπηρεσία)κάνοντας λίγο πολύ τον γραμματέα ή να εργάζεσαι κάπου όπου θα εξασκείς την επιστήμη σου παρόλο το στρες και την ευθύνη. Για τα ίδια λεφτά μιλάμε πάντα. Περιμένω γνώμες.

Καταρχήν ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Εδώ πάντως είναι απαραίτητη η ύπαρξη τέτοιου πτυχίου σε εταιρίες όπου εκτελούνται εργασίες συγκολλησης, καθώς απαιτείται άτομο με τα κατάλληλα προσόντα ώστε να οριστεί ως επιβλέπων μηχανικός. Άσχετα αν έχει κανείς τα ουσιαστικά προσόντα, τα τυπικά (δηλ.το χαρτί) ως ένα μεγάλο βαθμό μετράνε (δηλαδή άτομο με ανάλογες γνώσεις και ικανότητες αν δεν έχει χαρτί δεν μπορεί να αναλάβει την θέση)

Έχει κανείς ακουστά τον παραπάνω τίτλο; Στην εταιρία που εργάζομαι (στην γερμανία) με ενθαρρύνουν να παρακολουθήσω κύκλο μαθημάτων σε ένα ινστιτούτο για την απόκτησή του(κρατάει κάνα χρόνο και απευθύνεται σε μηχανολόγους, πολ.μηχαν., ηλεκτρολόγους, μεταλλουργούς κτλ) . Στην Ελλάδα έχει καμιά χρησιμότητα ή είναι παντελώς άγνωστος και συνεπώς άχρηστος;

Σε ευχαριστώ φίλε μου. Αν μάθεις κάτι πραγματικά με ενδιαφέρει. Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής: εδώ που βρίσκομαι έπιασα δουλειά αμέσως μετά την απόκτηση του πτυχίου μου σε νηογνώμονα. Η εργασία μου αν και καλά αμοιβόμενη περιορίζεται στο να βλέπω σωλήνες, λαμαρίνες, χυτά και σφυρηλατά μηχανικά μέρη (πχ. από αντλίες, γρανάζια κτλ) και να ελέγχω τα πιστοποιητικά τους. Με λίγα λόγια έχω την αίσθηση ότι αντί να αποκτώ εμπειρία στο αντικείμενο της μηχανολογίας κάνω περισσότερο τον γραμματέα.

Δυστυχώς όχι. Άλλωστε δεν είναι ακριβώς το αντικείμενό μου μιας και είμαι μηχανολόγος. Πάντως ακόμα κι αν το έψαχνα μόνο γερμανόφωνα περιοδικά θα μπορούσα να βρω. Αν σε ενδιαφέρει παρόλα αυτά πες μου...